Οι απλοί άνθρωποι, ο χρόνος που φεύγει, το Σύνταγμα και μια Καλή Χρόνια

(Σε λίγο θα) πάει ο παλιός ο χρόνος. το 2011 θα ανήκει στο (ένδοξο?) παρελθόν.Αν και η μέτρηση του χρόνου είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους δυνάστες μας. Τέτοιες ημέρες συνηθίζεται η ανασκόπηση των γεγονότων που σημάδεψαν όπως λέγεται τον χρόνο που φεύγει. Όμως ακόμη και πίσω από γεγονότα κρύβονται οι άνθρωποι. Εμείς είμαστε οι πραγματικοί πρωταγωνιστές όλων, είτε καλων είτε κακών. Άνθρωποι ήταν στις πλατείες του αραβικού κόσμου και διαδήλωναν. Άνθρωποι ήταν και είναι πίσω από τους οικονομικούς δέικτες της ύφεσης και αυτοί υποφέρουν. Άνθρωποι στις δικές μας πλατείες και δρόμους. Άνθρωποι γιόρτασαν την ανεξαρτησία του Σουδάν. Άνρωποι υπέφεραν και υποφέρουν από τον σεισμό στην Ιαπωνία και τις πλημμλυρες στην ΝΑ Ασία. Άνθρωποι και παιδιά πεθαίνουν από πείνα στην Σομαλία. Πάντα και παντού άνθρωποι απλοί και καθημερινοί. Οι άλλοι, οι γκλαμουράτοι, οι χαρτογιακάδες, τα μεγάλα "κεφάλια", οι "άρχοντες" βρίσκονται σε ρεβεγιόν, σε αίθουσες χρηματιστηρίων, συσκέψεων, υπουργικούς θώκους, μέσα στα πολυτελή τους αυτόκινητα και τις επαύλεις. Όσο και να θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι αυτοί καθορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και ότι αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές δεν θα το καταφέρουν. Εμείς γράφουμε το σενάριο, σκηνοθετούμε αλλά και έχουμε την ευθύνη της μουσικής επιμέλειας των γεγονότων. Εμείς και όχι αυτοί. Όταν τα καταλάβουμε αυτό, τότε θα μιλάμε για μια πραγματικά καλή χρονιά. Εδώ πιστεύουμε ότι το "Σύνταγμα της Ελλάδας" είναι ένα βαθύ πολιτικό και κοινωνικό κείμενο, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν κουρελόχαρτο. Ιδού τι αναφέρει το 'Σύνταγμα":

Άρθρο 1
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπαρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Άρθρο 2
1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχικής υποχρέωση της Πολιτείας.

Άρθρο 4
1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
7. Τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.

Άρθρο 9Α
Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.

Άρθρο 16
Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το Κράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.

Άρθρο 22
5. Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.

ΤΜΗΜΑ Δ': Ακροτελεύτια διάταξη
Άρθρο 120
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία

Θα μπορούσαμε να βάλουμε άλλα τόσα άρθρα από το Σύνταγμα αλλά δεν έχει νόημα. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ.

Και δείτε εδώ μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες με τα γεγονότα του 2011.

ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ.

Villa 21 και Rehearsed Dreams από την Inner Ear!!!

Mετά τα 7΄΄ singles Αthens Burning I & ΙΙ των Stress, έρχεται ακόμη μια ιστορική επανακυκλοφορία. Αυτή την φορά μιλάμε για ένα συγκρότημα θρύλο και δύο LP και δυο 7'' από τα πιο σπάνια και ακριβά (όταν και αν τα έβρισκε κανείς) της ελληνικής δισκογραφίας. Μιλάμε για τους Villa 21 φυσικά και την κίνηση της Inner Ear να επανακυκλοφορήσει όλη τους την δισκογραφία στην ιστορική Creep Records. Προσθέστε και το 7'' των Rehearsed Dreams και έχετε το καλύτερο δώρο των γιορτών. Αναλυτικά η ανακοίνωση της Inner Ear.

------------------------------ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ--------------------------------

Η Inner Ear επανακυκλοφορεί όλη τη δισκογραφία των Villa 21, στην ιστορική Creep Records, σε ένα πολυτελές Limited box set . Μία περίοδος στην οποία κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα τους LP (“Ghost on The Move” και “Men Of Clay”) και τα δύο μοναδικά τους επτάϊντσα (“I See No!/The dream” και “Move”). Στα παραπάνω προσθέστε ένα πλούσιο booklet με όλες τις δημοσιεύσεις του Τύπου της εποχής και σπάνιες φωτογραφίες του συγκροτήματος. Και για το τέλος μία πραγματικά μεγάλη έκπληξη για όλους τους φίλους του ελληνικού post punk: τρία κομμάτια των ιστορικών Rehearsed Dreams ηχογραφημένα το 1985, τα οποία κυκλοφορούν για πρώτη φορά σε ένα συλλεκτικό επτάϊντσο. Ένα ακόμα συγκρότημα της Creep Records το οποίο κυκλοφόρησε ένα και μόνο LP αναφοράς με τίτλο “Repulsion” την ίδια χρονιά. Τα κομμάτια προέρχονται από ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος και θα δουν για πρώτη φορά το φως της μέρας. Ή το σκοτάδι της νύχτας αν το προτιμάτε...

Και οι δύο κυκλοφορίες είναι για προπαραραγγελία στο online shop της Inner Ear στην κατηγορία “reissues”. Προλάβετε πριν εξαντληθούν!

--------------------------------------------

Eυχασιστούμε το αδελφικό blog http://urbanaspirines.blogspot.com/2011/12/villa-21-creep-records.html γιαν την υπενθύμιση!!!

Χρόνια Πολλά μα πάνω από όλα Ειρήνη!!!

«Η ειρήνη θα έρθει μόνο τότε, όταν οι αιτίες που προκαλούν τον πόλεμο κατανικηθούν. Όσο θα διαρκεί η κυριαρχία μιας χώρας πάνω στην άλλη ή η εκμετάλλευση μιας τάξης από μια άλλη, αδιάκοπα θα γίνονται προσπάθειες για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Ποτέ η ειρήνη δεν μπορεί να 'ρθει απ' τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό."

Παντίτ Τζαβαρχαλάλ Νεχρού (1889 – 1964)

Δημήτρης Θεολόγου : Φταίνε τα τραγούδια

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ISBN: 978-960-99366-5-1, σχήμα 17x 24, σελ.144

Τα κείμενα του Δημήτρη Θεολόγου τόσο τα πεζά, όσο και τα έμμετρα, ανακατεύουν μνήμες και εποχές, «Χρωματίζουν» μια πορεία ζωής, με στίχους, τραγούδια και έντονες βιωματικές αναφορές, δοσμένες με ευαισθησία και αφηγηματικό λόγο.

Στο βιβλίο του καταγράφει δυνατές στιγμές της διαδρομής του, από τις φτωχογειτονιές της Νέας Ιωνίας στο Βόλο στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, στο Νέο Ψυχικό της δεκαετίας του ’60, το Νέο Ψυχικό των μικρασιατών προσφύγων , με τα μικρά σπιτάκια και τις αυλές. Και διατηρεί ζωντανή και δεμένη με όμορφα τραγούδια στιχάκια, αυτή τη διαδρομή με το δικό του πήγαιν’ έλα Βόλος – Αθήνα – Βόλος.

Μέσα από αφηγήσεις, ντοκουμέντα και φωτογραφίες μιλά για τους ωραίους ανθρώπους που τον έκαναν να αγαπήσει με πάθος την μουσική και τα τραγούδια. Τον Παναγιώτη Αχειλά, μεγάλο καλλιτέχνη στο βιολί και το κανονάκι και τον Νίκο Θεολόγου λαϊκό τραγουδιστή της μικρασιατικής παράδοσης. Δάσκαλοι κι οι δυο, στυλοβάτες της σχολής παραδοσιακής μουσικής της Νέας Ιωνίας του Βόλου, που έφεραν πολλούς νέους ανθρώπους κοντά στην μουσική παράδοση των προσφύγων και έδωσαν δεκάδες συναυλίες σε όλοι την Ελλάδα.

Ο Δημήτρης Θεολόγου γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα του χρόνια στην Νέα Ιωνία του Βόλου. Στα πέτρινα χρόνια του ΄60 η οικογένεια του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Αθήνα (στο Νέο Ψυχικό). Τελειώνοντας το δημοτικό ξεκίνησε να δουλεύει σαν υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο ενώ παράλληλα τελείωσε νυχτερινό Γυμνάσιο & Λύκειο.
Έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές για μια δεκαετία. Ταξίδεψε με όχημα την μουσική και τα τραγούδια μέσα από τις συχνότητες της «Κοκκινοσκουφίτσα στα fm», του «Αιγαίο fm», του «Ράδιο Βερόνικα» και της «Αθηναϊκής Ραδιοφωνίας». Σήμερα εργάζεται σαν υπεύθυνος πωλήσεων στο χώρο των βιβλιοχαρτοπωλείων και κατοικεί στο Χαλάνδρι.

Stress : “Athens Burning I” & “Athens Burning II”

Είναι σίγουρα από τις επανακυκλοφορίες που περιμέναμε πολέ καιρό. Β B-otherSide records 30 χρόνια μετά μας δίνει την ευκαιρία να βάλουμε στην δικσοθήκη μας ένα από τα "σπάνια" κομμάτια του παζλ ελληνική ανεξάρτητη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι το Δελτίο Τύπου μας ήρθε εδώ και λίγο καιρό, και συγκεκριμένα πριν από τις 3 Δεκεμβρίου που ήταν η επίσημη (επανα)κυκλοφορία των Stress. Διαβάστε λοιπόν και σπεύστε.

---------------------ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-------------------------

Έχουν περάσει 30 ακριβώς χρόνια από την δημιουργία του Athens Burning από τους Stress και το μήνυμά τους παραμένει ειδικά αυτήν την περίοδο, πιο επίκαιρο από ποτέ. Η B-otherSide records με χαρά φέρνει στο φως τις ηχογραφήσεις της πρώτης περιόδου των Stress ,από το 1982 έως και το 1985 ,συνολικά 9 τραγούδια μοιρασμένα σε 2 διαφορετικά single, σε 500 αριθμημένες κόπιες. Τις ηχογραφήσεις προλογίζει ο Αργύρης Ζήλος, σε ένα απόσπασμα από την πρώτη ραδιοφωνική παρουσίαση των Stress.Τα singles περιλαμβάνουν ένα 4-σέλιδο ένθετο με φωτογραφίες και στίχους στα ελληνικά και αγγλικά, ενώ οι πρώτες 100 κόπιες θα δίνονται σε ειδική συσκευασία που θα περιλαμβάνει ένα κουτί με το σήμα της μπάντας,τα δύο singles και μια αφίσα σε μέγεθος Α3, υπογεγραμμένη από την μπάντα, αποκλειστικά μέσα από το mailorder της Labyrinth Of Thoughts (http://labyrinthofthoughts.gr/).

Alexander Herzen: η πρόοδος, ο στόχος και η απάτη

Είναι πραγματικά περίεργο πως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλες αυτές οι θυσίες στις οποίες μας υποβάλλουν είναι για το καλό τόσο το δικό μας όσο και των επόμενων γενεών. Το έργο "θυσίες εδώ και ρύζι και μέλι μετά" είναι χιλιοπαιγμένο και ίσως να αρχίζει να κουράζει. Ολόκληρες θρησκείες και πολιτικά συστήματα έχουν στηριχτεί σε αυτό και πλέον ίσως είναι καιρός να γραφτεί νέο σενάριο. Και αν το θέμα του "σωστού" και "ηθικού" τρόπου ζωής μπορεί και να το συζητήσουμε και να έχει και ενδιαφέρον, εκείνο για το οποίο δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία ανταλλαγής απόψεων είναι αυτό των θυσιών των κοινωνικών και ανθρωπιστικών κεκτημένων ώστε να ζήσουν κάποιοι, κάποτε σε έναν ίσως καλύτερο κόσμο. Και επειδή τα περισσότερα (άν όχι όλα) έχουν ειπωθεί κατά το παρελθόν και καλύτερα από εμάς ας πάμε στο 1847 όπου ο Ρώσος διανοούμενος και φίλος του Μπακούνιν (έτσι για να δώσουμε και πλαίσιο στο οποίο κινούταν) Αλεξάντερ Χέρζεν έγραφε:

"Αν η πρόοδος είναι ο στόχος, τότε για ποιούς δουλεύουμε; Ποιός είναι αυτός ο Μολόχ, ο οποίος, καθώς τον πλησιάζουν οι καταπονημένοι, αντί να τους επιβραβεύει, αποτραβιέται και, σαν παρηγοριά στα εξαντλημένα πλήθη που φωνάζουν "Εμείς, οι μελλοθάνατοι, σε χαιρετούμε!", μπορεί να δώσει μόνο τη γελοία απάντηση ότι με το θάνατό τους όλα θα είναι ωραία στη γη; Επιθυμείτε πραγματικά να καταδικάσετε τα ανθρώπινα όντα, τα οποία ζουν σήμερα το θλιβερό ρόλο των καρυάτιδων που βαστούν την οροφή, πάνω στην οποία μια μέρα θα χορεύουν άλλοι, ή το ρόλο των άθλιων δούλων στη γαλέρα που, βουτηγμένοι ως τα γόνατα στη λάσπη, τραβούν κουπί με τις ταπεινόφρονες λέξεις στη σημαία τους: "Μελλοντική Πρόοδος"; Ένας στόχος που είναι απείρως μακριά δεν είναι καν στόχος, είναι απάτη. Ένας στόχος πρέπει να είναι κοντά - τουλάχιστον στο μισθό του εργάτη ή στη χαρά από την εργασία που εκτελείται. Κάθε εποχή, κάθε γενιά, κάθε ζωή είχε, και έχει τις δικές της εμπειρίες, και en route νέα αιτήματα γεννιούνται, νέες μέθοδοι".

Το παραπάνω απόσπασμα έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις σε συζητήσεις περί του καθεστώτος της (πρώην) Σοβιετικής Ένωσης αλλά σίγουρα δεν είναι και άσχετο στην κουβέντα περί των θυσιών που μας ζητούν οι υπέρμαχοι των (νεο)φιλελέυθερων και καπιταλιστικών ιδεωδών. Αλήθεια αυτές οι θυσίες θα προστατεύσουν των μέλλον των παιδιών μας ή το παρόν κάποιων ξένων?? Και αν σε κάποιους τέτοιες κουβέντες ακούγονται ουτοπικές δεν πειράζει. Καληνύχτα τους και καλό μας ξημέρωμα.

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Νίκος Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος!!

Νίκος Καζαντζάκης. Ο συγγραφέας του Ζορμπά. Ο άνθρωπος που δεν δίστασε να γράψει ότι πραγματικά σκεφτόταν και ας αυτό τον οδήγησε σε σύγκρουση με όλων των λογιών τα κατεστημένα (πολιτικά, θρησκευτικά κλπ). Τα χέρι που έγραψε μια ασκητική διαφορετική από τις άλλες και άγγιξε (και αγγίζει) γενιές και γενιές. Από τον Αλέξη Ζορμπά, στον Ελ Γκρέκο και από εκεί στον φτωχούλη του θεού και στον τελευταίο πειρασμό. Αφορισμοί, (αυτο)εξορία, ταξίδια μα πάντα "μια φούχτα χώμα που το κουβαλούσε μαζί του παντού με σκοπό να το επιστρέψει εκεί που άνηκε.". Τα υπόλοιπα στην ταινία-αφιέρωμα στον Ν. Καζαντζάκη με τίτλο Νίκος Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος. Καλή σας προβολή. Αντιγράφουμε από την σελίδα του Ρεπορτάζ Χωρία Σύνορα:

"Μια ταινία μεγάλου μήκους και μικτής τεχνικής (ντοκουμέντα, δραματοποιημένες σκηνές και χρήση ψηφιακής τεχνολογίας) για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Ενα κινηματογραφικό έργο, που ανιχνεύει τον πυρήνα της ρωμαλέας σκέψης, την περιπετειώδη ζωή και το βαθύ ψυχισμό της πληθωρικής προσωπικότητάς του, με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από τον θάνατό του (1957).

Γυρισμένο στα βήματα του Καζαντζάκη, σε δεκάδες μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει μια άγνωστη πτυχή της πνευματικής δραστηριότητας του Καζαντζάκη, αυτήν της γραφής σεναρίου, δεδομένου - όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λευτέρης Χαρωνίτης - ότι είναι από τους πρώτους που διείδαν τη μεγάλη εξέλιξη του κινηματογράφου, στη δεκαετία του 1920."

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης
Σενάριο: Λευτέρης Χαρωνίτης, Επιστημονικός Σύμβουλος: Σταμάτης Φιλιππίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σάκης Μανιάτης
Μοντάζ: Ανδρέας Μότσιος
Ήχος: Γιώργος Χριστοδούλου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Παραγωγή: Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου & ΕΚΚ
Αφήγηση: Μαρία Τζομπανάκη, Χρήστος Τσάγκας, Αχιλλέας Κυριακίδης, Τάσσος Γουδέλης, Αγάπη Μανούρα

ΤΟ πρώτο μέρος

Ν. Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος (1/2) by tvxorissinora


Το δεύτερο μέρος

Ν. Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος (2/2) by tvxorissinora

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: The Girls

Είμαστε στο 1966 και τέσσερα δεκαεξάχρονα κορίτσια από την Αθήνα δημιουργούν το πρώτο ελληνικό γυναικείο συγκρότημα garage. Λίγο αργότερα γίνονται και το πρώτο ελληνικό γυναικείο γκρουπ που θα ηχογραφήσει δίσκο στην χώρα μας. Πρόκειται για ένα 45άρι με τίτλο Hellow Beethoven / Rocket For Girls που κυκλοφόρησε από την Music Box (Jenny Mastorakis - The Girls, 1966). Οι the Girls ήταν: Μπέσσυ (Βάσω Εξάρχου)- κιθάρα, Μαρί Ανν (Μαριάννα Καλαποθαράκου)-μπάσο, τραγούδι, Έφη (Πάνια)- όργανο, Τζούλι (Γιούλη Καλαποθαράκου)- ντραμς, τραγούδι. Δυστυχώς αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που έχουμε για τις The Girls.

Hints and Tips:

H Tζενη Mαστορακη είναι αδερφή του Νίκου Μαστοράκη. Αρθογράφησε στους μοντέρνους καιρούς (πρώτη εμφάνιση εκει στο τεύχος 33). Αργότερα ασχολήθηκε με την ποίηση και την μετάφραση μαρξιστικών κυρίως κειμένων.
Τα κομμάτια των THe Girls μπορεί κανείς να τα βρει στις συλλογές: Greek Garage Bands of The 60's (1991,Music Box International ‎– MBI 10682), Τα πρώτα Ελληνικά Συγκροτήματα Sixties Garage Bands (2003, Music Box International ‎– 3301173115 - 3301173116 ) καθώς και στην Αμερικάνικη συλλογή Girls in The Garage (Romulan Records ‎– UFOX10) !!!

Oι The Girls ήταν επίσης και το μοναδικό γυναικείο συγκρότημα που ηχογράφησε στην δεκαετία του 60.

Εν (αναμονή) πλω!!!

Τέος Ρόμβος: Τρία Φεγγάρια στην Πλατεία (διαβάστε και κατεβάστε δωρεάν)

Τέος Ρόμβος λοιπόν. Πολλοί συγκρίνουν την επίδραση του έργου του με την επίδραση που είχε ο Μεγάλος Ανατολικός του Εμπειρίκου. Είναι ίσως από τους λιγότερο γνωστούς (στο ευρύ κοινό) συγγραφείς της γενιάς του. Κοιτάζοντας την πορεία της ζωής του δεν μπορείς παρά να του αποδώσεις (και δικαιωματικά) τον του πολίτη του κόσμου. Μην πάει όμως ο νους σας σε cosmopolital καταστάσεις. Όταν λέμε (κοσμο)πολίτη αναφερόμαστε σε, φτώχεια, ταλαιπωρίες, "προβλήματα" με την κάθε είδους εξουσία και πολλές φορές σε αυτό που οι καθώς πρέπει ονομάζουν αλητεία. Από την Αθήνα (όπου γεννήθηκε), στα καράβια που μπαρκάρισε μαζί τους το 1961, και μετά στην Γαλλία του 68, την Αμέρικα και την Αφρική με ενδιάμεσο σταθμό την Γερμανία. Επιστροφή στην πατρίδα, πέρασμα από το Κρανίδι Πελοποννήσου και μετά στην πανέμορφη Άνω Χώρα της Σύρου. Με το πολυεπιδραστικό του έργο του να καλύπτει χρονικά πάνω από τέσσερις δεκαετίας ο Τέος Ρόμβος αποφάσισε στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη να "ελευθερώσει" στο δίκτυο όλο του το έργο. Επισκεφτείτε το ιστολόγιό του και απολαύστε κείμενα, απόψεις και βίντεο από όλη την διαδρομή του συγγραφέα. Εμείς επιλέξαμε για σήμερα το "Τρία Φεγγάρια στην Πλατεία". (διαβάστε το ή κατεβάστε το ολόκληρο εδώ) Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε σε εσάς να τα ανακαλύψετε. (http://romvos.wordpress.com)

--------------ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ-----------

Τη νύχτα εκείνη που καίγονταν τα Εξάρχεια, με πρόσωπα βγαλμένα από φλαμανδικούς πίνακες με λιγοστούς φωτισμούς σε απαλό κίτρινο χρώμα, με μάτια γάτων που βλέπανε στο σκοτάδι, με τον πόθο και το πάθος της ανατροπής στο αίμα, στην ψυχή, στο μυαλό και στα χέρια, γυρνάγανε οι σκιές μας στα αναχώματα και στα οδοφράγματα που είχαμε στήσει τη μέρα και απωθούσαμε τους οργανωμένους που έρχονταν να χαλάσουν... Και κάθε νύχτα καιγότανε η πλατεία με τα μεθύσια, τις ξέφρενες συζητήσεις, τις ασυναρτησίες, τους έρωτες, τις φωνές, τους τσακωμούς, τους ντενεκέδες των σκουπιδιών που κυλάγανε στην κατηφοριά, τα άδεια μπουκάλια που σπάγανε με εκκωφαντικό θόρυβο στους τοίχους των κοιμισμένων πολυκατοικιών, τα εκατό που φτάνανε και κάνανε απειλητικούς κύκλους σαν καρχαρίες γύρω στην πλατεία, κοιτάζοντας προκλητικά κι εκείνοι κι εμείς, ένα παιχνίδι με κλέφτες και αστυνόμους.[...]

04/11/2011 : The Mission live@Fuzz

Είναι γεγονός. Οι Mission για μια και μοναδική εμφάνιση στην Αθήνα. Σε μια βραδιά γεμάτη νοσταλγία και μόνο. Ξεχάστε ότι άλλο είχατε να κάνετε εκείνη την ημέρα. Οι Mission είναι εδώ και στο Fuzz. Μαζί τους, ως opening act, οι Common Sense σε μια από τις λίγες ζωντανές τους εμφανίσεις και λίγο (??) πριν την ολοκλήρωση (???) του νέου και τελευταίου τους άλμπουμ με τίτλο "Sunset". Μια δυνατή βραδιά μόνο για εκείνους που μπορούν να αντέξουν την νοσταλγία και τα πήγαινέλα στο παρελθόν που μας στιγμάτισε για πάντα.

-------------ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ--------------

Ο Wayne Hussey, o Craig Adams και ο Simon Hinkler ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους και έρχονται στην Αθήνα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας τους για τη συμπλήρωση 25 χρόνων επιτυχημένης πορείας.Πρόκειται για μία ιδιαίτερη βραδιά καθώς οι Mission θα παρουσιάσουν τραγούδια μόνο από τα albums που ηχογράφησαν με το αρχικό line up! Το set, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Hussey «δεν θα έχει καθόλου καινούργια τραγούδια. Αυτό το show των Mission έχει να κάνει μόνο με τη νοσταλγία!» Μαζί με τους Sisters Of Mercy (από τους οποίους, ως γνωστόν, προέρχονται ο Hussey και ο Adams), τους Cult και τους Fields Of The Nephilim, οι Mission αποτελούν ένα από τα εμβληματικότερα ονόματα στο χώρο του Gothic / Hard Rock. Η αρχή έγινε με το θρυλικό Wasteland- με τους αιχμηρούς στίχους και το πρώτο Top 20 hit single του γκρουπ - για να ακολουθήσουν μία πληθώρα επιτυχημένων singles, - τα οποία θα ακούσουμε live - όπως τα Tower Of Strength, Butterfly On A Wheel, Garden Of Delight, Deliverance, Beyond The Pale, Serpents Kiss, Stay With Me, Severina, Hand Across The Ocean, Like A Child Again, Never Again, Evangeline κ.α., Κομμάτια - σταθμός τόσο για το ίδιο το γκρουπ όσο και για ένα ολόκληρο μουσικό κίνημα, που δυόμιση δεκαετίες μετά φαίνεται να το επηρεάζει ακόμα!

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Art of Parties

Δανείστηκαν το όνομά τους από ένα κομμάτι των Βρετανών Japan (από τον δίσκο Tin Drum). Σχηματίστηκαν στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 80 από τους: Andy (Παντελής Βασιλάκης, vocals, guitars), James (Δημήτρης Βασιλάκης, Vassilakis vocals, bass, keys), Adam (Θανάσης Οικονόμου, guitars), και τον Γιώργο Ορφανουδάκη. Στην συνέχεια την θέση του Ορφανουδάκη στα drums πήρε ο Κώστας Κυριακίδης, ενώ αργότερα και μετά από μερικές αλλαγές στην θέση του drummer ο Γιώργος Κατσσούφης έγινε μέλος των Art Of Parties παίζοντας synths.

Με την πάροδο των χρόνων ο Δημήτρης πήρε την θέση του στα σαξόφωνα, ο Παντελής δούλεψε τόσο στα σαξόφωνα όσο και στα synths, ενώ διάφοροι μουσικοί συνεργάστηκαν με το γκρουπ. Οι Art Of Parties έπαιζαν new wave ενώ δεν ήταν (και δεν είναι) λίγοι εκείνοι που τους θεωρούν ένα από τα καλύτερα electro pop συγκροτήματα της δεκαετίας του 80.

Το 1984 κυκλοφόρησαν,από την θρυλική Creep, το single "Last Time / Central Room" (Creep Records ‎– CR 08) το οποίο και θεωρείται ένα από τα καλύτερα του είδους στην ελληνική μουσική σκηνή. Το 1990 κυκλοφορούν το ένα και μοναδικό τους LP με τίτλο "Elements" από την Pulse Records (P1001). To 1984 συμμετείχαν (μαζί με Metro Decay, Villa 21 και Cpt. Nefos) στο ανεπανάληπτο και επίσης θρυλικό live στο Λύκειο της Γκράβας στην Αθήνα (23/03/1984).

Hints and tips

O Kώστας Κυριακίσης υπήρξε μέλος των Spitfire, των Vavel και των Raw Silk.

Στην συλλογή που έχει κυκλοφορήσει, ανεπίσημα, από το live στην Γκράβα, οι Art Of Parties φέρονται να συμμετέχουν με 2 κομμάτια το Νο More Words και ένα χωρίς τίτλο. Ο τίτλος του κομματιού αυτού (μάλλον) είναι Love.

Tα κομμάτια του Single περιέχονται και στην συλλογή "Returns of The Creeps- The singles" από την Creep φυσικά.

Ο Δημήτρης Βασιλάκης είναι καταξιωμένος μουσικός της jazz (saxo) και είναι βασικό μέλος του Dimitri Vassilakis Quintet. Έχει επίσης συγγράψει ένα από δημοφιλέστερα βιβλία για εκμάθηση σαξοφώνου στην Ελλάδα (Μελέτη Σαξοφώνου).

O Παντελής Βασιλάκης είναι ειδικός Μουσικής και Ακουστικής στο DePaul University, Chicago, IL.

Ο Θανάσης Οικονόμου είναι καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Georgia Tech, Atlanta, GA.

Ακούστε το νέο άλμπουμ των 2L8: New Battles, without honor and humanity!!!

Περιμέναμε αρκετό καιρό για το νέο βήμα των 2L8. Η αλήθεια είναι όταν μάθαμε τον τίτλο του νέου τους άλμπουμ παραξενευτήκαμε.Βλέπετε "New Battles, without honor and humanity" είναι επίσης τίτλος ιαπωνικής ταινίας (1973 του Kinji Fukasaku που ανήκει στο είδους Yakuza film και είναι εμπνευσμένη από μια σειρά άρθρων του διάσημου Ιάπωνα δημοσιογράφου Kōichi Iiboshi), αλλά και τίτλος κομματιού του (επίσης Ιάπωνα μουσικού) Tomoyasu Hotei, μια εκτέλεση του οποίου περιέχεται και στο soundtrack της ταινίας Kill Bill (ξεχάστε την ταινία και κρατήστε μόνο το OST). Πριν λίγες ημέρες λοιπόν λάβαμε το δελτίο τύπου της νέας κυκλοφορίας των 2L8 και αμέσως σπεύσαμε να την ακούσουμε στην επίσημη ιστοσελίδα τους, Προτού (ξανα)ακούσουμε το νέο διπλό άλμπουμ ας ρίξουμε μια ματιά στο τι μας έλεγαν οι 2L8 μέσα από το δελτίο αυτό.

----Δελτίο τύπου κυκλοφορίας “New Battles, without honor and humanity”---

Οι 2L8 στις 14 Φεβρουαρίου του 2011 ζητούν από τους φίλους τους να αποδείξουν έμπρακτα την αγάπη τους και να βρεθούν αρωγοί σε μία καινοτόμο διαδραστική μουσική ενέργεια. Και η έκκληση τους γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό. Μερικούς μήνες αργότερα παρουσιάζουν τελειωμένη την νέα τους δισκογραφική απόπειρα με γενικό τίτλο "New Battles, without honor and humanity", ένα άλμπουμ το οποίο θα είναι το πρώτο στη χώρα μας το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το ίδιο το κοινό! Και πόση, μα πόση σημασία έχει για ένα άλμπουμ το οποίο πραγματεύεται τις μάχες γενεών για ισότητα, ισονομία, ελευθερία, να καταφέρνει να βγαίνει άσπιλο, μακριά από τους κανόνες του κέρδους! Αυτό το χρωστάμε σε όλους τους φίλους μας, που τόσο αλτρουιστικά στηρίξανε την προσπάθεια μας, και τώρα έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε την αγάπη που μας δόθηκε! Μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές που έχουν γίνει στη χώρα μας έφτασε στην ολοκλήρωση της, ένα διπλό άλμπουμ χωρισμένο σε 32 μουσικά τμήματα, χρηματοδοτημένο από πολλούς αλλά ελεύθερο για ΌΛΟΥΣ.

Γιατί η μουσική πρέπει να είναι ελεύθερη.

Μπείτε στο official site των 2L8, www.2L8.gr, ακολουθείστε το link και κατεβάσετε το νέο διπλό album με ελεύθερη συνεισφορά

--------------------------------------------------------

Και τώρα ακούστε το New Battles, without honor and humanity!

CD1- Sunlight


CD2 - Moonlight


giusurum's links :

Συζήτηση με τον 2L8 - giusurum.blogspot.com/2009/09/2l8.html

2L8 LINKS
www.2L8.gr
http://www.facebook.com/2l8toolate
http://twitter.com/2l8toolate
http://www.dailymotion.com/2-L8
http://theplacepromisedinourearlydays.blogspot.com/

?

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Yellow Pages

Οι Yellow Pages είναι ακόμη μια περίπτωση συγκροτήματος από την δεκαετία του 80 για το οποίο δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου πληροφορίες. Η μοναδική τους κυκλοφορία είναι ένα 7'' το 1982 με τίτλο Now I Know/Nightmares από την Happening Records (HP 1005). Από το 7'' και το οπισθόφυλλό του προέρχονται οι μοναδικές πληροφορίες που έχουμε για το αυτούς. Τα μέλη τους ήταν: Sotiris (Σωτήρης Φασουλόπουλος)- μπάσο και φωνητικά, Basil (Βασίλης Μποροβάς)- φωνητικά, κιθάρες και synth, John - πλήκτρα, Alexandre-ντραμς, Υannis- κιθάρες.

Πρόκειται για ένα "κλασσικό" new wave συγκρότημα της εποχής με επιρροές από New Order, Stranglers κ.α . Δυστυχώς είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τα μετέπειτα βήματα των μελών των Yellow Pages. Όποιος διαθέτει επιπλέον υλικό ή και πληροφορίες για τους Yellow PAges ας επικοινωνήσει μαζί μας.

Hints and tips

Την παραγωγή του single των Yellow Pages έκαναν o Γιώργος Σκαρλάτος (Magic de spell) και ο Θοδωρής Βλαχάκης (Magic de spell, Alice In A Nightmare, Τα Παιδιά Του Ήλιου).

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας 13ο Διεθνές Πανόραμα 1/10 – 8/10/2011

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας συνεχίζει φέτος την επί 13 χρόνια πορεία του, σταθερό στην φιλοσοφία να αποτελεί ενα πόλο έλξης Τέχνης και Πολιτισμού. Να στέκεται ως το πεδίο όπου δημιουργός, έργο και θεατής βρίσκονται σε συνεχή διάλογο. Να είναι ο παράγοντας που αναζητεί και προβάλλει το νέο, το καινούριο μέσα από το πρωτότυπο έργο τέχνης, το κινηματογραφικό έργο και όχι μόνο. Ένας φορέας τέχνης και πολιτισμού που επιβραβεύει την κινητοποίηση της ελεύθερης έκφρασης και του πνευματικού διαλόγου παράλληλα με την έξοδο απο την πνευματική αδράνεια και την εξατομίκευση.

Με βασικό άξονα το κινηματογραφικό έργο το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας ήδη από πέρυσι επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε ποικίλα πεδία των τεχνών όπως το θέατρο, τη φωτογραφία, την ποίηση, την έντεχνη μουσική και την εικαστική δημιουργία, μέσω της συμμετοχής όλο και περισσότερων προσώπων - φορέων της πόλης και όχι μόνο που δραστηριοποιούνται σε θέματα τέχνης και πολιτισμού.

Σε μια εποχή κρίσης το Φεστιβάλ επιχειρεί να διερευνήσει κατά πόσο η τέχνη, ο πολιτισμός και μαζί, άρρηκτα, η γηγενής ανθρώπινη έκφραση επηρεάζονται ή περνούν τους δικούς τους δύσκολους καιρούς, με την βεβαιότητα ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η αναζήτηση του νέου, του καινούριου, του δημιουργικού θα στηρίξει την βεβαιότητα αυτή και θα γεννήσει λύσεισ και διεξόδους.

Η ανταπόκριση εκτός των ορίων της Πάτρας τόσο σε συμμετοχές όσο και σε υποδοχή του ίδιου του Φεστιβάλ, καθώς αυτό ταξιδεύει όλο το χρόνο σε όλη την Ελλάδα, ενίσχυσαν τον διεθνή χαρακτήρα του Φεστιβάλ αλλά και επετεύχθη κάτι πολύ σημαντικότερο. Απέδειξε την ανάγκη για συνύπαρξη των ανθρώπων και των τεχνών, για συνδιαλλαγή των ιδεών και της κουλτούρας και έγινε ένας ακόμη τόπος όπου άνθρωποι διαφορετικοί σε όλα τα επίπεδα εκφράστηκαν και παράλληλα επικοινώνησαν, με αλληλοσεβασμό και κριτική σκέψη, το ατομικό και το συλλογικό μέσω της εγγενούς γλώσσας της ανθρώπινης φύσης, της τέχνης.

more@

http://www.independent.gr/

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Shit Hit The Fan

Οι Shit Hit The Fan δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1995 και είναι από εκείνες τις περιπτώσεις των συγκροτημάτων που παρέμειναν μακριά από την πεπατημένη "εμπορική" οδό και προτίμησαν τις ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορα στέκια, καταλήψεις και χώρος με ιδεολογικό υπόβαθρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να εντοπίσεις τα ίχνη τους στο πέρασμα των χρόνων αφού ακόμη και για τα μέλη τους ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Δημιουργήθηκαν από τον Κώστα Διαβολίτση (συνθέτη και τραγουδιστή των πρώτων Deus X Machina) και τον Βασίλη (κιθάρα) ενώ μπάσο έπαιζε η Κερασία (πρώην Petunia Pig), ενώ -δυστυχώς- δεν υπάρχει κάποια πληροφορία για τα υπόλοιπα μέλη τους.

Η παρουσία του Διαβολίτση όπως είναι φυσικό "δάνεισε" πολλά στοιχεία στους SHTF από το ύφος των πρώτων Deus X Machina δίνοντας στον ήχο τους έντονα αρώματα punk και hardcore. Η μοναδική τους κυκλοφορία είναι ένα 7'' (Οκτώβριος του 1995) από την D.I.Y Records (D.I.Y 002) που συνχρηματοδοτήθηκε από την κολεκτίβα της "VIllas Amalias". Πρόκυται για ένα πολύ σπάνιο 7" με λιτό artwork (χάρτινος φάκελος σφραγισμένος το λογότυπο του συγκροτήματος) που κυκλοφόρησε σε (πολύ) περιορισμένα αντίτυπα και περιείχε 5 κομμάτια: Sunday, Overdrive, Change, Lovedog και Yeoew!.

To 1996 συμμετέχουν με τα κομμάτια City και Freddy Kruegeration, στην συλλογή "Διατάραξη Κοινής Ησυχία" που κυκλοφόρησε επίσης από την D.I.Y Records (D.I.Y 003), ενώ έναν χρόνο αργότερα τα κομμάτια τους Words και Mine συμπεριλαμβάνονται στην κασσετοσυλλογή "1000+1 Tilt #5 - The Growing Out Of Me".

Hints and Tips

Στο εσωτερικό του φακέλου (εκτός από το 7'') υπήρχε και οι στίχοι σε χειρόγραφο βιβλιαράκι το οποίο κυκλοφόρησε σε δυο χρώματα, πορτοκαλί και κίτρινο.

O Διαβολίτσης μετά του SHTF έφταξε τους Λεπτοδείκτες και το 2010 τους So Uzd.

H Κερασία αργότερα πέρασε και από τους Pop In Noise όπου και τραγουδούσε.

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Moist Device

Οι Moist Device δημιουργήθηκαν το 1985 στην Αθήνα και η μουσική τους χαρακτηρίζεται ως ένα από τα καλύτερα δείγματα Ελληνικής post-punk. Είναι η εποχή που φαινομενικά η πανκ έχει "πεθάνει" αλλά η κληρονομιά της επηρεάζει σχεδόν τα πάντα γύρω από την Ροκ μουσική. Τα μέλη του γκρουπ ήταν: Γιάννης Κωστοβασίλης (Kokobil) κιθάρα και φωνή, Γιώργος Πιπίνης (Pop) μπάσο και φωνή, Γιώργος Δρακόπουλος (Vrutos) πλήκτρα, Τάσος Κάτσαρης (Saxulis) σαξόφωνο και Στέφανος Λαρεντζάκης (Larry) τύμπανα. Οι Κωστοβασίλης και Λαρεντζάκης υπήρξαν μάλη των θρυλικών Χωρίς Περιδέραιο.

Η μοναδική τους κυκλοφορία ήταν το 7'' Six days (don't make a week)/Youth can never die (ESP 107) από την Enigma (η οποία έχει κυκλοφορήσει μεταξύ των άλλων και την συλλογή Διατάραξη Κοινής Ησυχίας) σε παραγωγή Σπύρου Περιστέρη. Το single κυκλοφόρησε σε 500 αντίτυπα και ως εξώφυλλο χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία του διάσημου Βρετανού φωτογράφου Donald McCullin.

Παρόλο που είχαν εκρηκτική σκηνική παρουσία και το single τους άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων οι Moist Device διαλύθηκαν σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του. Μετά την διάλυσή του όλα τα μέλη τους συμμετείχαν σε αρκετές γνωστές μπάντες της εποχής. Ο Δρακόπουλος στους "Venericna Bolest" και "Γενιά Του Χάους", ο Κάτσαρης στους "Libido Blume", ο Πιπίνης στους "Venericna Bolest" και πολύ αργότερα ο Λαρεντζάκης στις "Κουμπότρυπες Α.Ε."

Hints and Tips

Το κομμάτι τους Youth can never die συμπεριλήφθηκε στην συλλογή "Inspiration?? Oh Yew Inspiration" που κυκλοφόρησε από την GANUMA DE LINARUS και το ΠΑΝ- ΔΑΙΜΩΝΙΟ (http://pandemonio.wordpress.com)

Στην σελίδα τους στο myspace μπορείτε να ακούσετε και δυο επιπλέον του single κομμάτια (το Flashes και το Camel) από ζωντανή τους εμφάνιση.

12/09 -30/10/2011 - Έκθεση PEEPEE: Λάκης και Άρης Ιωνάς/The Callas

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC) εισάγει την νέα του θεματική έρευνα γύρω από το ανθρώπινο σώμα και τις σύγχρονες ερωτικές πρακτικές, με την έκθεση Peepee των Λάκη και Άρη Ιωνά / The Callas, σε επιμέλεια Βασίλη Ζηδιανάκη. Από τον Σεπτέμβριο έως και τον Οκτώβριο του 2011, οι The Callas παρουσιάζουν την δεύτερη ατομική τους έκθεση με τίτλο Peepee. Η έκθεση περιλαμβάνει σειρά από video projections, installations και performances ειδικά σχεδιασμένα για τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτηρίου της ATOPOS CVC, στην οδό Σαλαμίνος 72, και πλαισιωμένα από τις ζωντανές μουσικές εμφανίσεις των The Callas. Με την έκθεση Peepee των The Callas, η ATOPOS CVC συμμετέχει στην διεθνή πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης ReMap 3. Παράλληλα με την έκθεση, η ATOPOS CVC παρουσιάζει το Atopic Bodies [NINE]: The Dancendettes.

Το Atopic Bοdies είναι ένα project της ATOPOS CVC εν εξελίξει, το οποίο εξερευνά την εκκεντρική και αταξινόμητη φύση του ανθρώπινου σώματος στη σύγχρονη οπτική κουλτούρα. Στο Atopic Bodies [NINE]: The Dancendettes, η ATOPOS CVC συνεργάζεται με τους Callas και τις Callasettes, την γυναικεία συμπληρωματική χορευτική τους ομάδα, και παρουσιάζει μία σειρά από performances πάνω στο νέο installation-stage των καλλιτεχνών.

Ερωτικός μυστικισμός θα κατακλύσει το κτήριο της ATOPOS CVC. Ένα κολάζ από Rock ‘n’ Roll παγανισμό, χορό μέχρις εσχάτων, ηδονοβλεπτικές εξομολογήσεις, προσευχή και κατάνυξη μπροστά στο τεράστιο τίποτα. Οι The Callas δημιουργούν έναν εκστατικό κόσμο όπου ο αισθησιασμός και οι απόκρυφες σκέψεις θα κυριαρχήσουν. Στα πλαίσια της έκθεσης Peepee, θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένα αντίτυπα συλλεκτική έκδοση από τη σειρά SLAVES TO ATOPOS με πρωτότυπα κείμενα των Νάντια Αργυροπούλου, Χριστόφορου Μαρίνου και Ξένιας Καλπακτσόγλου. Κάθε έκδοση θα συνοδεύεται από ένα 7’’ single με δύο καινούργια τραγούδια των The Callas, τα οποία θα αποτελούν και το soundtrack των εμφανίσεων. Όλα τα παραπάνω θα είναι ένθετα σε μια μοναδική χειροποίητη θήκη-κέντημα φτιαγμένη από τους καλλιτέχνες.

Οι καλλιτέχνες Λάκης και Άρης Ιωνάς τα τελευταία πέντε χρόνια δημιουργούν έργα σε ένα ευρύ φάσμα που περιλαμβάνει τα εικαστικά, την μουσική, την μόδα και την performance. Μέσα από μια DIY αισθητική, παντρεύουν στοιχεία της Ελληνικής λαϊκής παράδοσης όπως την αρχιτεκτονική, τις ενδυμασίες, τους μύθους και τα εργόχειρα, με αυτά της Punk Rock ‘n’ Roll κουλτούρας. Οι Callasettes αποτελούνται από τις: Αννίτα Πολυχρόνη, Μαριλένα Πετρίδου, Μαρία Νικολουλέα, Αγνή Παπαδέλλη Ροσέτου.

H ATOPOS CVC είναι ένας μη κερδοσκοπικός πολιτιστικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2003 στην Αθήνα από τον Στάμο Φαφαλιό και τον Βασίλη Ζηδιανάκη. Έχει ως σκοπό την υλοποίηση καινοτόμων προγραμμάτων που ερευνούν φαινόμενα του σύγχρονου οπτικού πολιτισμού με ιδιαίτερη έμφαση σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο σώμα και το ένδυμα.

Concert and performance opening hours: 21:00-22:00 (5.00 € entrance)

MORE@
www.atopos.gr
www.thecallas.com

Από τη Γη στη Σελήνη - Έκθεση ζωγραφικής του Άγγελου Σπάρταλη.

Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου στις 20:00 εγκαινιάζεται στη γκαλερί TITANIUM στην Αθήνα, η έκθεση ζωγραφικής του Άγγελου Σπάρταλη με τίτλο «από τη Γη στη Σελήνη». Στην έκθεση που θα διαρκέσει έως και τις 3 Οκτωβρίου, θα παρουσιαστούν λάδια σε καμβά μεγάλων διαστάσεων αλλά και μικρότερα λάδια σε χαρτί, μία κατασκευή και ένα video. Επιμελητής της έκθεσης είναι ο ιστορικός τέχνης, επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μάνος Στεφανίδης, ο οποίος και θα μιλήσει για τα έργα την ημέρα των εγκαινίων στις 21:00.

more@ http://www.spartalis.gr/cfiles/paint/single143_greek.htm

Δείτε σε flash όλα τα έργα της έκθεσης εδώ:

http://www.spartalis.gr/cfiles/paint/APRIL_2010/Kozas/MOON_FLASH/MOON_03.htm

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Impossible Tymes

Σήμερα θα κινηθούμε σε διαφορετικά μονοπάτια και ήχους από ότι στο προηγούμενο μέρος των χρονικών. Έχουμε λοιπόν Impossible Tymes. Ένα γκρουπ για το οποίο δεν έχουν γραφτεί (από ότι γνωρίζουμε τουλάχιστον) αρκετά πράγματα παρόλο που έδωσε πολλά στην ελληνική Αγγλώφωνη ποπ (τόσο σε τραγούδια όσο και σε δυναμικό). Δημιουργήθηκαν το 1992 από μέλη των Next Time Passion και των One night Souzan. H βασική τους σύνθεση ήταν : Ζήσιμος (The Crooner) κιθάρα - φωνή (μέλος των one night souzan), Mάκης Πετράτος (skychild) μπάσο-προγραμματισμός και Ηλίας Παπαδόπουλος (Mr Undecided) πλήκτρα (μέλος των Next Time Passions).

Όπως είναι φυσικό είχαν την βοήθεια και από φίλους μουσικούς μέλη άλλων συγκροτημάτων όπως: οι George D. και Alexandros (φωνητικά, κιθάρα, κρουστά από τους Pillow), ο Konstandinos (drums, από τους Kissamatic Lovebubbles) και ο John Din (harmonica από τους Next Time Passions). Οι δύο πρώτοι ήταν και τα "έξτρα" μέλη των Impossbile Tymes στην ηχογράφηση του πρώτου τους Demo.

H πρώτη και μοναδική τουςς επίσημη κυκλοφορία ήταν το 7'' split The Things You Love/Dream Brush Paint μαζί με τους Next Time Passions, το οποίο κυκλοφόρησε σε συνεργασία της ελληνικής "This Happy Feeling " και της Ισπανικής Elefant Records το 1994 (ER131).

Αργότερα συμμετείχαν με διάφορα κομμάτια τους σε αρκετές συλλογές. Το Dreambrushpain συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Pop secrets του fanzine voice (1996) και στην συλλογή Picnic basket της Αμερικάνικης shelflife (2001) . Τα Τhe things you love και το Coach station reunion (cover στο κομμάτι των Field Mice) ήταν στην συλλογή Τry a little sunshine της Pop Art (1999). Το aphrodite smokes μπορεί κανείς να το βρεi στην συλλογή του noise See Dee (1998 ).

Πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν και 2 (όπως λέγεται) demo κασέτες. Η μια είχε τίτλο Popadelic, όρος που χρησιμοποιούσαν πάντα οι Impossible Tymes για να περιγράψουν την μουσική τους.

Hints and Tips

Οι Impossible Tymes συμμετείχαν και στην κασετοσυλλογή του γνωστού Radio Ουτοπία "Τhe only Original" to 1994 με το κομμάτι May be tomorrow.!!!

H This Happy Feeling δημιουργήθηκε το 1993 στην Αθήνα από τον The Crooner και τον Μάκη Π.

Ακούστε εδώ κάτι σπάνιο και "άγνωστο". Impossible Tymes και Wouldn't You" (cover στο κομμάτι των The Laughing Apple) από την κασσέτα single των Impossible Tymes.

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Petunia Pig

Οι Petunia Pig δημιουργήθηκαν στη Πάτρα στα τέλη του 1988 ως αμιγώς γυναικείο γκρουπ που έπαιζε ένα μείγμα Punk Rock. Η αρχική (τετραμελής) σύνθεση ήταν: Κερασιά(φωνή), 'Αντα (μπάσο), Ιωάννα (κιθάρα), Λίτσα (τύμπανα) και (προφανώς) δανείστηκαν το όνομά τους από τη γνωστή γουρουνίτσα των Looney Tunes. Όταν οι "Όρα Μηδέν" διαλύθηκαν ο Νίκος Πισπίρης ("Ψάθινο Καρότο", "SS Party") "μετακόμισε" στα ντραμς των Petunia Pig και το συγκρότημα άρχισε να γράφει τα πρώτα δικά του κομμάτια.


Η πρώτη τους ανεπίσημη κυκλοφορία ήταν μια Demo κασέτα το 1991 που περιείχε δέκα κομμάτια. Την ίδια χρονιά συμμετέχουν με το κομμάτι "The End" στην κασετοσυλλογή του Ράδιο Ουτοπία με τίτλο "You Ain't Got No Friends No More" και με το "A Dream So Grey" στην 7'' συλλογή "Fragmenta II" του ιστορικού φανζίν "Σκιές του Β-23" (B-23/2 ).

Εκείνη την χρονιά αποχωρεί η Ιωάννα, την αντικαθιστά ο Κώστας Βασιλάκης και η μπάντα αρχίζει να κινείται σε ρυθμούς και λογική D.I.Y (η πρώτη ελληνική μπάντα που ¨τόλμησε" κάτι τέτοιο). Έναν χρόνο μετά (1992) η μπάντα διαλύεται και τα μέλη της διασκορπίζονται σε διάφορα γκρουπ. Το 1997 το περιοδικό "Voice" κυκλοφορεί την συλλογή (CD) με τίτλο 'Girls Re-Write Rock" στην οποία συμπεριλαμβάνονται 2 κομμάτια τω Petunia Pig, το "Broken Doll" και το "Prisoner And Judge".

Hints and Tips

Ο Βασιλάκης με τον Πισπιρή μετά την διάλυση των Petunia δημιούργησαν αρχικά τους "Madonna's Cant" και αργότερα τους "No Logo".

Η Κερασιά βρέθηκε να παίζει μπάσο στους "Shit Hit The Fan" και αργότερα να τραγουδάει στους "Pop In Noise".

Επίσημη κυκλοφορία των PEtunia δεν υπήρξε ποτέ και εκτός των συλλογών που αναφέρθηκαν ήδη oi Petunia συμμετείχαν και σε μια άλλη κασετοσυλλογή ενός fanzine με τίτλο Κόλαση (η εν λόγο συλλογή δεν έχει βρεθεί ακόμη στο γιουσουρούμ).

Αύγουστος

Τον Αύγουστο λέει δεν υπάρχουν ειδήσεις. Σύμφωνα με έναν άλλο αστικό μύθο του Αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι το πιο όμορφο του χρόνου. Τον Αύγουστο επίσης παραμένει κλειστή η ελληνική βουλή (ενώ τον άλλο καιρό που είναι ανοικτή ...). H λαϊκή σοφία θέλει "κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο" ενώ ο μεγαλύτερος σύγχρονος μύθος θέλει τα μπάνια του λαού να γίνονται κυρίως Αύγουστο, αλλά έτσι όπως πάει στο πράγμα δεν το βλέπουμε να γίνονται ούτε τον Μάη τον κούρο (για να θυμηθούμε μια άλλη σοφή λαϊκή ρύση). Ενώ φαίνεται με την νέα "φοροεπιδρομή" και εξαθλίωση (του λαού) που σχεδιάζεται να πάμε "Και από Αύγουστο... χειμώνα". Επίσης αυτόν τον Αύγουστο από ότι δείχνουν τα πράγματα θα "πέσει" το καθεστώς Καντάφι κάνοντας αριστερούς, δεξιούς και άλλους πολιτικά ενταγμένους να πανηγυρίζουν, ενώ δεν έχουμε καταλάβει γιατί γίνεται τόσο ντόρος και μέγα θέμα αν θα ξεκινήσει λέει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τέλος Αυγούστου ή θα πάει για αργότερα. Και λες αν αρχίσει Οκτώβριο θα αλλάξει η ζωή μας και θα αποκτήσει αυτό που ονομάζεται αθλητισμός στην χώρα μας αξιοπρέπεια και νόημα. Συνήθως ο Αύγουστος είναι συνδεμένος με τα μεγάλα πανηγύρια της Ελληνικής υπαίθρου αλλά και με τις μεγάλες πυρκαγιές (βλ. 2007, 2009 κλπ). Και μην ξεχνάμε ότι κάποτε παρακαλούσαμε τον Αύγουστο να έρχεται δυο φορές τον χρόνο.

Μερικά σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν Αύγουστο

• 06/08/1945 Βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις δυνάμεις των ΗΠΑ με χρήση ατομικής βόμβας
• 08/08/1973 πεθαίνει ο Νίκος Ζαχαριάδης. Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ (1935-1956), μια από τις πιο πολυσυζητημένες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
• 09/08/1945 Βομβαρδισμός του Ναγκασάκι από τις δυνάμεις των ΗΠΑ με χρήση ατομικής βόμβας
• 13/08/1961 έναρξη της ανέγερσης του τοίχους του Βερολίνου
• 13/08/1968 ο Αλέκος Παναγούλης αποπειράται να ανατινάξει τον Παπαδόπουλο. Δυστυχώς απέτυχε και συνελήφθη
• 17/08/1987 πεθαίνει σε ηλικία 93 ετών ο Ρούντολφ Ες. Ηγετικό στέλεχος των Ναζί.
• 20/08/1944 γέννηση του Ρατζίβ Γκάντι
• 20/08/1940 Δολοφονήθηκε στο Μεξικό από πράκτορες του Στάλιν ο Λέων Τρότσκι
• 22/08/1922 δολοφονείται σε ενέδρα ο Ιρλανδός επαναστάτης Μαϊκλ Κόλινς
• 25/08/1949 5:30 το πρωί. Ο στρατός εξαπολύει την τελική επίθεσή του στον Γράμμο κατά των ανταρτών
• 29/08/1922 Οι Τούρκοι πυρπολούν τη Σμύρνη.

(ακούστε την νέα δουλειά των) Beirut - The Rip Tide

Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά το "The Flying Club Cup" (2007), οι Beirut επιστρέφουν με το τρίτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ με τίτλο "The Rip Tide" (το "March of the Zapotec/Holland" του 2009 είναι στην ουσία ένα διπλό EP και όχι μια ολοκληρωμένη δουλειά). Ο Zach Condon δείχνει έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα ως συνθέτης χωρίς να απομακρύνεται από τα (ethnic) μουσικά μονοπάτια που αποτελούν το σήμα κατατεθέν των Beirut. Ακούγοντας κανείς το "The Ripe Tide" αντιλαμβάνεται αμέσως την "ωρίμανση" τόσο του Condon όσο και των υπολοίπων του γκρουπ. Εξάλλου δεν θα υπήρχε λόγος να βγάλουν μια ολοκληρωμένη δουλειά μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς να έχουν να μας "επιδείξουν¨ τέτοιου είδους στοιχεία. Στο "Rip Tide" εξακολουθούμε και μαγευόμαστε από τον τρόπο που οι Beirut χρησιμοποιούν "κλασσικά" όργανα (γιουκαλίλι, τούμπα, τσέλο κλπ που τους έκαναν διάσημους), γράφοντας παράλληλα φρέσκια μουσική. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε τον περασμένο χειμώνα στην Νέα Υόρκη και πρόκειται να κυκλοφορήσει υπό την σκέπη της Pompeii Records (ιδιοκτησίας του Condon) στις 30 Αυγούστου σε βινίλιο και σε CD. Φυσικά εδώ και λίγο καιρό είναι διαθέσιμο για "κατέβασμα" από τα γνωστά ηλεκτρονικά μέσα οπότε όσιο πιστοί προσέλθετε.

Στο Rip Tide οι Beirut ταξιδεύουν μεταξύ Ανατολικού Harlem και Santa Fe συνεχίζοντας τα (τοπο)αναφορικά τους κομμάτια και αφήνοντας εμάς να φανταστούμε τις εικόνες του ταξιδιού τους αυτού. Όσοι λοιπόν έχετε στην λίστα των αγαπημένων σας κάποια από ή όλες τις προηγούμενες δουλειές των Beirut σίγουρα θα προσθέσετε και το Rip Tide. Ενώ όσοι δεν έχετε ταξιδέψει μαζί τους ετοιμαστείτε αυτή την φορά να βγάλετε εισιτήριο.

Ακούστε ολόκληρο Rip Tide εδώ και πείτε μας την γνώμη σας.

Βασίλης Ραφαηλίδης: περί των επαναστατικών κινημάτων και του τέλους του καπιταλισμού

Τις τελευταίες ημέρες ακούγοντας (θέλοντας και μη αφού όπου και να πας αυτά ακούς) για την κρίση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, μας έρχεται στο μυαλό το εξής απόσπασμα από το βιβλίο του Ραφαηλίδη με τίτλο "Επαναστατικά και Απελευθερωτικά Κινήματα":

"...Ούτως ή άλλως είναι (ο κομουνισμός) ο νόμιμος διάδοχος του καπιταλισμού. Που, όπως όλα, κάποτε θα πεθάνει κι αυτός. Είτε σε δυστύχημα (μη αναστρέψιμη μεγάλη οικονομική κρίση), είτε με ευθανασία (επανάσταση), είτε από γήρας. Όπως και να πεθάνει όμως,το σίγουρο είναι πως θα πεθάνει. Όλοι ευχόμαστε να πεθάνει, όσο γίνεται πιο ήσυχα. Αν μάλιστα αυτοκτονήσει από τύψεις, τόσο καλύτερο για όλους μας. Αλλά που τέτοια ευαισθησία Άλλωστε, το απαγορεύει και ο καλός του σύμμαχος, ο κατεστημένος και ιδρυματικός χριστιανισμός...."

Λέτε τελικά το δυστύχημα να είναι κοντά??? ¨Η τελικά θα τον σώσουν οι καλοί γιατροί (χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αγορές) και λοιποί συγγενής?? Αλήθεια τώρα που μιλήσαμε για γιατρειές τέτοιου τύπου έχουμε μια απορία. Γιατί σε όλον τον κόσμο οι δικτάτορες, οι άκρα πιστεύοντες τον φιλελευθερισμό (που συνήθως είναι συνδεδεμένος με τον καπιταλισμό) χρησιμοποιούν εκφράσεις και ατάκες για ασθενής, γιατρειές, επείγοντα περιστατικά κλπ??? Τι να πρωτοθυμηθούμε?? Τον Παπαδόπουλο??? Τον Παπανδρέου (νύν και πρώην), τους Ευρωπαίους "σωτήρες" μας?? Τους Αμερικάνους όταν πρόκειται να "αποδώσουν δικαιοσύνη" σε κάποια γωνιά του πλανήτη?? Τέλος πάντων. Ας γυρίσουμε στον Ραφαηλίδη.

Ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς μαζί του ή όχι, αν ανήκει στον ίδιο πολιτικό διάδρομο ή είναι στο απέναντι κτήριο, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον τρόπο γραφής του και το πως χειρίζεται τις λέξεις. Στο βιβλίο (αυτό) επιχειρεί μια σύντομη καταγραφή των επαναστατικών κινημάτων ανά τον κόσμο, από τον θάνατο του Στάλιν μέχρι και το τέλος του "υπαρκτού σοσιαλισμού" το 1991. Μέσα στις σελίδες του περνούν προσωπικότητες, επαναστάσεις και χώρες όπως : Κάστρο, Γκεβάρα και Κούβα, Αλιέντε και Χιλή, Μπολιβάρ και Σαν Μαρτίν, Χρουτσώφ Αμέρικα και Βιετνάμ, Λιβύρη Καντάφι, Αλγερία και Πάμπλο κ.α.

Μετά και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών σε Αλγερία, Λιβύη και Αίγυπτο έχει τεράστιο ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς για το πως αντιμετώπιζε ο Ραφαηλίδης και πολλοί άλλοι την Επανάσταση π.χ του Καντάφι πριν 15 περίπου χρόνια. Τι έλεγε ο περισσότερος κόσμος και που τελικά κατέληξε η ιστορία (αν κατέληξε τελικά κάπου και αν αυτό το κάπου είναι το τώρα). Διαβάστε και θυμηθείτε τις αντιδράσεις πολλών επαναστατημένων ανθρώπων τον καιρό που ο Καντάφι απαλλοτρίωνε τις ιδιοκτησίες των Αμερικάνικων και Αγγλικών εταιριών στην Λιβύη και συγκρίνετέ τες με τις αντιδράσεις της ίδιας κοπής ανθρώπων τους τελευταίους μήνες και από την στιγμή που ξεκίνησε η επανάσταση του λαού της Λιβύης. Και όλα αυτά σε μια χώρα που όπως πολύ σωστά γράφει ο Ραφαηλίδης "..Μέχρι το τέλος του περασμένου (εικοστού) αιώνα κανείς δεν είχε ακούσει να γίνεται λόγος για αυτή την χώρα που λέγεται Λιβύη.."

Θα μπορούσαμε να γράψουμε και να συζητήσουμε πολλά ακόμη για το βιβλίο του Ραφαηλίδη. Όμως καλύτερα να μείνουμε στα λίγα και όποιοι θέλουν ας επιστρέψουν ή να γνωρίσουν τις σελίδες του. Περισσότερα επί χάρτου λοιπόν.

The Last Drive: Heavy Liquid και η επί χάρτου συνέχειά του!!!

Τι σχέση έχει η Μαγδαληνή με την Ελληνική αγγλόφωνη μουσική??? Τελικά το Heavy Liquid είναι η τελευταία (χρονικά) κυκλοφορία των Lst Drive ή όχι??? Αλήθεια όλα αυτά το πόστερ των live των Last Drive σε ύφος κόμικ είναι τυχαία??? Οι πρώην κιθαρίστες του συγκροτήματος Οι Nick Pop Mind και P.E.P.P. ξαναεμφανίζονται στο Heavy Lequid??? Τελικά είναι Last Drive ή Lust Drive??? Και γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα???

Ένα χρόνο (2010) μετά την κυκλοφορία του Heavy Lequid το γνωστό κομιξάδικο της Ασκληπιού Tilt, εισέβαλε και στο χώρο των εκδόσεων με το "At the Drive Ink"!!! Πρόκειται για την προσπάθεια 32 νέων και ταλαντούχων Ελλήνων καλλιτεχνών (κομίστες, γραφίστες, εικαστικοί κλπ) να παρουσιάσουν την δική τους εκδοχή, άποψη, ιδέα για τους Last Drive και το Heavy Liquid, Και όπως σημειωνόταν στο δελτίο τύπου της εκδοτικής αυτής προσπάθειας "... Δεν πρόκειται για εικαστικές «διασκευές» των τραγουδιών. Ο κάθε δημιουργός με αφορμή ένα τραγούδι, ένα ρεφραίν, ένα τίτλο ή ακόμα και το ίδιο το συγκρότημα έφτιαξε μια δικιά του εικόνα, μια δικιά του ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι μια πανδαισία απόψεων και στυλ..."

Δεν ήταν όμως οι Last Drive που εμπνεύστηκαν την όλη ιστορία. Αφορμή στάθηκε η δημοσίευση στο διαδίκτυο ενός πορτρέτου της Μαγδαληνής, εμπνευσμένου από το ομώνυμο τραγούδι του συγκροτήματος. Αυτό ήταν. Κομίστες, γραφίστες, ζωγράφοι μα πάνω από όλα φαν των Last Drive ένωσαν τα μελανοδοχεία τους και το αποτέλεσμα είναι ένα 140 σελίδων κόμικ γεμάτο ροκ μουσική. Οι 32 που συμμετείχαν στην δημιουργία του At the Drive Ink είναι: Διαμαντής Αιδίνης, Γιώργος Αλαχούζος, Ερμής Ατζέμογλου, Σπύρος Βερύκιος, Τόλης Γιοβανίτης, Βασίλης Γκογκτζίλας, Μιχάλης Διαλυνάς, Λάζαρος Ζήκος, Γιάννης Κράνης, Χάρης Λαγκούσης, Βασίλης Λώλος, Τάσος Μαραγκός, Γιάννης Μπαρδάκος, Άγγελος Μπολότος, Nick Pop Mind, Γιώργος Νίκας, Παναγιώτης Πανταζής, Αλέκος Παπαδάτος, Τάσος Παπαιωάννου, Νορτζίν Περσάκη, Νίκος Πετροπουλέας, P.E.P.P, Στέφανος Ρόκος, Σούπερ Κατερίνα, Νεκτάριος Σταματόπουλος, Γιάννης Στύλος, Δημήτρης Ταξής, Τόμεκ, Γιώργος Τραγάκης, Γιάννης Τσιτσώνης, Νίκος Χριστόλης, Κων Χρυσούλης,

Το βιβλίο θα μπορεί κανείς να το προμηθευτεί από το Tilt, Ασκληπιού 37, Αθήνα, από το διαδικτυακό κατάστημα του συγκροτήματος http://thelastdrive.bigcartel.com καθώς από όλα τα καλά κομιξάδικα της χώρας!!!!

Common Sense - Sunset. Ακούστε κομμάτια από το νέο τους (ακυκλοφόρητο) LP !!!!

Για τους Common Sense τα έχουμε πει πολλές φορές. Είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν παίζουν (μουσική) απλώς για να το λένε. 18 χρόνια από το υπέροχο “Grotesque” του 1993 δείχνουν έτοιμοι να μας χαρίσουν την νέα (και τελευταία???) δουλειά τους με τίτλο SUNSET. Κομμάτια από το Sunset ακούγονται στις (λίγες και επιλεγμένες) ζωντανές τους εμφανίσεις. Εμείς βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε 3 από τα κομμάτια του δίσκου. Το Sparrows, το Crash & Burn και φυσικά το Ocean Rage που κλέβει την παράσταση. Μέχρι να πάρουμε στα χέρια μας ολόκληρο τον δίσκο ας ακούσουμε:

Sparrows


Ocean Rage



Crash & Burn


giusurum links:

http://giusurum.blogspot.com/2009/12/common-sense-p-release-party.html

http://giusurum.blogspot.com/2008/12/common-sense-indie.html

common sene links:

http://www.myspace.com/commonsensegr

http://www.facebook.com/pages/Common-Sense-GR/51476693508

Ρεμπέτικο- Ένα Γαλλικό κόμικ για μια Ελληνική μουσική!!

Πόσο περίεργο είναι να διαβάζεις ένα κομικ για το ρεμπέτικο γραμμένο από έναν Γάλλο?? Αλήθεια πώς μπορεί να αποδώσει την ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής του ρεμπέτικου ένας ξένος ο οποίος δεν είναι και μουσικόλόγος?? Ο David Prudhomme μας μεταφέρει στο 1936, σε μια περίεργη και ταραγμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας και μας διηγείται την ζωή των ρεμπετών. Το κόμικ του Prudhomme μπορεί να μην είναι μια αναλυτική παρουσίαση του ρεμπέτικου αλλά καταφέρνει να μας βάλει στην ατμόσφαιρα της εποχής δίνοντάς μας παράλληλα και αρκετά στοιχεία της ιστορίας του. Παρακολουθώντας μια μέρα από την ζωή τεσσάρων μουσικών της εποχής (με ονόματα όχι τυχαία επιλεγμένα Μάρκος, Σταύρος, Μπάτης και Μπέμπα) ταξιδεύουμε στον κόσμο του μπαγλαμά, των καταγωγίων και των διώξεων του ρεμπέτικου από το καθεστώς Μεταξά (διότι σύμφωνα με την "φιλοσοφία" του Τρίτου Πολιτισμού όπως την αποκαλούσε η δικτατορία του Μεταξά, η χώρα "βαδίζει προς την δύση" και το ρεμπέτικο δεν ήταν στοιχείο συνοδοιπορίας). Μέσα στις σελίδες και τα σχέδιο του Prudhomme βλέπουμε την διασκέδαση των ανθρώπων αυτών, με τα μπουζούκια, τις φασαρίες, τις απαγορευμένες ουσίες και φυσικά τους σμπίρους (χωροφύλακες του καθεστώτος Μεταξά) τους τεκέδες, την ιδιότυπη γλώσσα και τις γυναίκες.

Ο Prudhomme δημιούργησε το κόμικ εμπνευσμένος από το βιβλίο της Γκέιλ Χολστ "Ο δρόμος του ρεμπέτικου". Ο ίδιος σημειώνει και μας προειδοποιεί "...Έλληνας δεν είμαι, ούτε μουσικός και ούτε καν καπνίζω...". Παρόλα αυτά μια χαρά τα κατάφερε με το Rembetiko του!!

¨Όταν ο Gillespie συνάντησε τον Τσιτσάνη!!!

Όχι δεν έχουμε τρελαθεί και ούτε τάσεις μυθοπλασίας έχουμε!!! Ο Gillespie είχε έρθει το 1956 στην Αθήνα για 3 προγραμματισμένες εμφανίσεις, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και ο δίσκος Dizzy in Greece με το εξώφυλλο να δείχνει τον Dizzy ντυμένο τσολιά κρατώντας στην αγκαλιά του την μεγάλη του αγάπη, την τρομπέτα του. Αυτό είναι λίγο πολύ γνωστό. Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό είναι η συνάντηση του μεγάλου τζαζίστα με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Βασίλη Τσιτσάνη. Η ιστορία έγινε γνωστή μέσα από μια συνέντευξη της Καίτης Κασιμάτη-Μυριβήλη στον Θάνο Φωσκαρίνη που δημοσιεύτηκε στο ένθετο της Ελευθεροτυπίας ¨Βιβλιοθήκη" στις 23/10/2010. Από εκεί "δανειστήκαμε" τα αποσπάσματα που αναφέρονται στο γεγονός και σας τα μεταφέρουμε.

"...Ενα από τα συγκροτήματα που ήρθαν στην Αθήνα από τη Νέα Υόρκη ήταν μια ορχήστρα τζαζ, η οποία αποτελούνταν από μαύρους μουσικούς, υπό τη διεύθυνση του τρομπετίστα και μαέστρου της ορχήστρας Ντίζι Γκιλέσπι, ένα από τα ιερά τέρατα της τζαζ. Ενορχηστρωτής της ορχήστρας και πιανίστας ήταν ο, νέος τότε και αργότερα διάσημος συνθέτης τής τζαζ, Κουίνσι Τζόουνς....

.....Ο διάσημος πλέον Κουίνσι Τζόουνς ήταν τότε ο πιανίστας της ορχήστρας τού Γκιλέσπι. Δόθηκαν 3 συναυλίες στο Θέατρο «Ρεξ», τις οποίες φυσικά παρακολούθησε ο Μάνος και γνωρίστηκε με τους μουσικούς. Επειδή οι προσκλήσεις γι' αυτές τις συναυλίες βασίζονταν σε πρωτόκολλο, ο Γκιλέσπι δεν ήταν και πολύ ικανοποιημένος με το κοινό των συναυλιών και ζήτησε να προσφέρει μια συναυλία αποκλειστικά για φοιτητές με ελεύθερη είσοδο. Εκείνο το βράδυ έγινε πανζουρλισμός. Ο φοιτητόκοσμος κατέκλεισε το θέατρο, οι νέοι κρέμονταν σαν τσαμπιά σταφύλια από τα θεωρεία, χειροκροτούσαν και φωνάζαν το όνομα του Γκιλέσπι. Οταν τελείωσε η συναυλία, όρμησαν στη σκηνή, σήκωσαν τον Γκιλέσπι στα χέρια και τον κατέβασαν μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα το απόγευμα είχαμε συνάντηση με τον Αχιλλέα Μαμάκη στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου, για συνεντεύξεις με τους Γκιλέσπι και Κ. Τζόουνς για την εκπομπή του «Το θέατρο στο μικρόφωνο». Μαζί είχε έρθει και ο Μάνος και όταν τελείωσαν οι συνεντεύξεις, ήταν πια αργά το βράδυ, ο Μάνος πρότεινε να τους πάμε κάπου να φάμε, και αποφάσισε να πάμε στου Τσιτσάνη, κάτω στις Τζιτζιφιές. Εξηγήσαμε στους φίλους ποιος ήταν ο Τσιτσάνης και ξεκινήσαμε. Ο Τσιτσάνης μάς δέχτηκε με χαρά και αρχοντιά, εφόσον ο Μάνος τού σύστησε τους αμερικανούς μουσικούς και αναφέρθηκε στη μουσική τους. Οι ξένοι τόσο πολύ ενθουσιάστηκαν με τη μουσική και τα τραγούδια που άκουγαν απ' τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου, ώστε κάποια στιγμή ο Τσιτσάνης ζήτησε από τον Γκιλέσπι και τον Τζόουνς να παίξουν κάτι όλοι μαζί. Ανέβηκαν στο πάλκο και οι δύο. Ο μεν Κουίνσι Τζόουνς κάθησε στο πιάνο, ο Γκιλέσπι έπαιζε την τρομπέτα του και ο Τσιτσάνης μπουζούκι, δημιουργώντας ένα απίστευτο jam session (αυτοσχεδιασμοί) ανεπανάληπτο. Ακόμα λυπάμαι που δεν είχαμε μαζί μας ένα φορητό μαγνητόφωνο να ηχογραφήσουμε αυτή την τόσο ασυνήθιστη μουσική που έβγαινε από τους αυτοσχεδιασμούς. Καθήσαμε ώς τα ξημερώματα...."

** την ιστορία μας υπενθύμισαν πριν από καιρό τα παιδιά του http://www.jazzmusicgr.com/