Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

(another) New Year's Day....Xρόνια Πολλά!!!

Ακόμη μια Πρωτοχρονιά ξημερώνει. Μια ακόμη χρονιά γεμάτη ελπίδες και όνειρα. Ας ελπίσουμε ότι φέτος τα πράγματα να γίνουν (έστω) λίγο καλύτερα. Μακάρι. Για όλους και παντού. Ειρήνη και υγεία. Από εμάς τίποτε άλλο. Όσο για τα υπόλοιπα?? Τα έχουμε πει και εδώ. Αλήθεια τι άλλαξε από τότε??

U2 και New Year's Day (Devore '83). Γιατί το rock της καρδιάς μας δεν θα αλλάξει ποτέ όσα ταξίδια και αν κάνει στην Αμέρικα.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπάτε Αλλήλους...

Τέτοιες ημέρες παρατηρείται έξαρση των συναισθημάτων μας. Φιλανθρωπία, ανθρωπισμός, καλοσύνη κλπ ευγενή αισθήματα δείχνουν να πλημμυρίζουν τον κόσμο μας. Αλήθεια που είναι όλα αυτά τα ευγενή στοιχεία όλες τις προηγούμενες ημέρες του χρόνου?? Τότε δεν υπάρχουν φτωχοί και κατατρεγμένοι?? Και μην σκεφτείτε ότι ήμαστε εναντίον των ημερών και των παροδικών (δυστυχώς) αυτών ενεργειών. Ίσα ίσα που θα πρέπει να επαινούμε τέτοιες σκέψεις και "χειρονομίες" ειδικά όταν αυτές προέρχονται από ανθρώπους που δεν τους περισσεύουν π.χ τα χρήματα (τα συναισθήματα θα πρέπει να περισσεύουν πάντα και σε όλους). Είναι τότε που η λαϊκή έκφραση "υστέρημα" και αληθινή είναι και βρίσκει την μέγιστη εννοιολογική της σημασία. Γιατί πως να το κάνουμε?? Άλλο να δίνει από το "υστέρημά" του ένας μεγαλοβιομήχανος ή εφοπλιστής και άλλο ένας εργάτης της ζώνης του περάματος ή ένας εργάτης οικοδομών. Έχει διαφορετική βαρύτητα η χειρονομία της δεύτερης περίπτωσης έστω και αν (όχι πάντα) υπολείπεται σε χρηματική αξία της πρώτης. Αν και δυστυχώς η χειρονομία του πρώτου και θα προβληθεί περισσότερο αλλά και (αυτή είναι η πραγματικότητα) θα πιάσει περισσότερο τόπο (ως μεγαλύτερη χρηματική αξία) από την δεύτερη.

Αυτές τις ημέρες σκεφτόμαστε (και ορθώς) τα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Φανταστείτε απλώς με τόση αγάπη που τους προσφέρουμε αυτές τις ημέρες πόση μοναξιά νιώθουν τον υπόλοιπο χρόνο. Τα παιδιά δεν έχουν (και δεν πρέπει να έχουν) χρώμα, θρησκεία, εθνότητα. Τα παιδιά ήταν, είναι και θα είναι παντού το ίδιο αθώα και θα κοιτούν με την ίδια απορία τις ηλιθιότητες των μεγάλων. Είναι δύσκολο να τους εξηγήσεις γιατί ο Κύριος ήρθε μόνο για τους Χριστιανούς και ότι όλοι οι αλλόθρησκοι θα πάνε στην κόλαση. Αλήθεια ποιος και πότε μας είπε ότι η (όποια) σωτηρία της ψυχής επιδέχεται φυλετικά, θρησκευτικά και εθνολογικά κριτήρια?? Και αν αυτές τις ημέρες λέμε Χρόνια Πολλά σε όλους ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας κλπ, τις υπόλοιπες ημέρες πως «βλέπουμε» τους «διαφορετικούς» από εμάς?? Γιατί αν δεν απατόμαστε δεν ήμαστε και παράδειγμα (ως λαός) όσο αφορά στην συμπεριφορά μας έναντι των μεταναστών και της όποιας διαφορετικότητας.

Πριν πολλά χρόνια το γιουσουρούμ βρέθηκε στην Πάτμο (το αποκαλούμενο και νησί της Αποκαλύψεως). Εκεί όπου οι συζητήσεις για των Ιωάννη, την Αποκάλυψη και την συντέλεια του κόσμου δίνουν και παίρνουν. Σε ένα πραγματικά όμορφο τοπίο που οι πάντες –επισκέπτες και μη- προσπαθούν να λύσουν το «μυστήριο» της ζωής και του θανάτου. Εκεί -ανάμεσα σε διηγήσεις, εξιστορήσεις και επεξηγήσεις που αντηχούσαν περίεργα- ακούσαμε κάτι που παραμένει στα αυτιά μας από τότε. Μια ιστορία (περισσότερο θρύλος??) για τον Ιωάννη. Ως γνωστόν ο Ιωάννης έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Όντας Σε προχωρημένη ηλικία λοιπόν, όλοι τον πλησίαζαν και του ζητούσαν να τους πει ιστορίες με τον Ιησού. Αυτός μη μπορώντας (??) να μιλήσει πολύ το μόνο που έλεγε ήταν: Αγαπάτε Αλλήλους.!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Οδός Πανός τεύχος 147: Αφιέρωμα στον Κ.Π Καβάφη..

Στο καινούργιο τεύχος (τ.147) του περοδικού Οδός Πανός υπάρχει ένα υπέροχο (από κάθε πλευρά) αφιέρωμα στον Κ.Π Καβάφη. Εκτός των κειμένων αναλύσεων κλπ το περιοδικό μας προσφέρει ένα συλλεκτηκότατο cd με απαγγελίες (Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη,ο εκδότης Γιώργος Χρονάς, Θάνος Σαμαράς) και μελοποιήσεις (Lolek, Μιχάλης Τρανουδάκης, Μάιρα Λιούγκου, Τάσος Καπίρης) ποιημάτων του Αλεξανδρινού μας ποιητή!! Εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στο "Τα Κεριά", μελοποιημένο απο τον Lolek και μεταφρασμένο στα Αγγλικά απο τους E.Keeley & P.Sherrard!! Απλά συγκλονιστική ερμηνεία!! Είναι απο τις σπάνιες περιπτώσεις που το ποίημα προυπήρχε στο εσώτερο του ερμηνευτή πολύ καιρό πριν!! Ίσως και από πάντα. Θα πρέπει να αναφεθούμε στον συv-blogger και πολυδραστήριο Αντώνη Μποσκοΐτη (bosko) πού ήταν η καρδιά του μελοποιημένο εχγειρήματος!! Τα υπόλοιπά από τον ίδιο τον bosko εδώ:



Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Giusurum's tribute to The Wall @poplie

Συντονιστείτε σήμερα Τετάρτη στην e-συχνότητα του poplie (και το νέο υπέροχο site του) στις 17:00 και ακούστε το πρώτο μέρος του αφιερώματος του γιουσουρούμ στο The Wall των Pink Floyd (αν όλα πάνε καλά το δεύτερο και τελευταίο την ερχόμενη εβδομάδα). Έναν από τους καλύτερους και ιστορικότερους δίσκους στη ιστορία της μουσική. Με ένα εξώφυλλο απλό και συγχρόνως αριστούργημα και ένα κομμάτι (another brick on the the wall) που χάραξε για πάντα μια ολόκληρη γενιά (και ελπίζουμε να χαράξει και άλλες) Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη επίσημη κυκλοφορά του The Wall και είκοσι χρόνια μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου ας απολαύσουμε μαζί το πρώτο δίσκο του The Wall (όπως ήταν και είναι στο βινίλιο) όπως δεν τον έχετε ξανακούσει ποτέ. Για μια ώρα χωρίς σχόλια. Απλώς καλή μουσική και τίποτε άλλο!! Και φυσικά συνεχίστε μετά να ακούτε Poplie!! Το κομμάτια που θα ακούσουμε για σήμερα:

1) In The Flesh, η αρχή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από ότι στο κλασικό άλμπουμ του 1979

2) The Thin Ice, 1990 και επιτέλους το τοίχος δεν υπάρχει. Ο Waters οργανώνει μια μοναδική συναυλία μπροστά στο εναπομείναν τμήμα του με την συμμετοχή πολλών και μεγάλων αστέρων της μουσικής. Από εκείνη την συναυλία θα ακούσουμε τον Ute Lemper με τον Roger Waters στο The Thin Ice.

3) Another Brick In The Wall (Part 1), Ο Waters τραγουδά το πρώτο μέρος ενός υπέροχο κομματιού. Από την βραδιά του Βερολίνου

4) The Happiest Days Of Our Lives. Το μουσικό περιοδικό Mojo προσφέρει στο τεύχος του Δεκεμβρίου ένα υπέροχο CD και το πρώτο μέρος του The Wall, με την συμμετοχή πολλών νέων και ανερχόμενων καλλιτεχνών. Εδώ ο Rafter διασκευάζουν υπέροχα χωρίς ίχνος ιεροσυλίας το The Happiest Days Of Our Lives και εμείς απλά απολαμβάνουμε.

5) Another Brick In The Wall (Part 2). Από την βραδιά του Βερολίνου ακούστε την Cyndi Lauper στο κομμάτι ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς. Ναι καλά θυμάστε, η Lauper είχε εμφανιστεί με κοντή σχολική φούστα και έδωσε το δικό της σόου ως μαθήτρια μπροστά από το τοίχος.

6) Mother. Την ίδια βραδιά η Sinead O Connor τα έδωσε όλα χαρίζοντας μας μια υπέροχη εκτέλεση του Mother. (Mother should i trust the government????)

7) Goodbye Blue Sky. 1980 και οι Floyd δίνουν ελάχιστες συναυλίες ανα τον κόσμο παρουσιάζοντας το the Wall σε ένα σόου που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο που θα βλέπαμε τα live από εκεί και πέρα. Χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ένα διπλό συλλεκτικό CD με το υλικό από εκείνες τις βραδιές. Με τίτλο Is There Anybody Out There. Αν το έχετε είστε τυχεροί. Αν όχι ψάξτε το και θα μας θυμηθείτε.

8) Empty Spaces. 1990 από το show του Βερολίνου, Bryan Adams και Roger Waters σε ένα ντουέτο που ο Adams δεν είχε καν ονειρευτεί.

9) What Shall We Do Now. Pink Floyd από τις εμφανίσεις του 1980, ένα μικρό κομμάτι (πέρασμα) εκτός του original άλμπουμ.

10) Young Lust. Από τις ίδιες εμφανίσεις. Τι άλλο να πούμε?? This call Young Lust!!!

11) One Of My Turns. Αλλάζουμε ύφος. Oι Ουαλλοί The Gentle Good από την καταπληκτική προσφορά του Mojo. Οι ρυθμοί διαφορετικοί και παράξενοι για κομμάτι των Floyd αλλά το αποτέλεσμα μας αρέσει.

12) Don't Leave Me Now. Pink Floyd αυτοπροσώπως, από ότι στο κλασικό άλμπουμ του 1979!!! Ανοίξτε τα ηχεία και αφήστε τους γύρω να λένε ότι θέλουν.

13) Another Brick In The Wall (Part 3), Από τις καλύτερες στιγμές της προσπάθειας του Mojo. The Young Republic σε ένα πραγματικά ιδιαίτερο και απαιτητικό κομμάτι. "i don’t need to arms around me, and i don’t need no drugs to calm me..."

14) The Last Few Bricks. Ένα ακόμη μικρό κομμάτι (πέρασμα) εκτός του original άλμπουμ, από τις εμφανίσεις του 1980

15) Goodbye Cruel World. Και τελειώνουμε όπως αρχίσαμε. Από το κλασικό άλμπουμ του 1979. Goodbye all you people, there is nothing you can say to change my mind..

16) The Wall Another Brick In The Wall Part 2. Αφού ακούσαμε όλο το πρώτο μέρος του The Wall ας ακούσουμε ακόμη μια φορά το κομμάτι του οποίου οι στίχοι έχουν γραφτεί σε τοίχους, τσάντες, τετράδια, θρανία και σε κάθε πιθανή επιφάνεια στην αρχική του εκτέλεση.

17) Η τελευταία κοινή εμφάνιση των Pink Floyd με την πραγματική του σύνθεση έμελλε να είναι στο Live8 που οργάνωσε ο Geldof. Εδώ ο Geldof (πρωταγωνιστής της ταινίας The Wall) εξηγεί πώς έπεισε Waters και Gilmour να παίξουν μαζί μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Ντοκουμέντο.

Αυτά προς το παρόν με το The Wall των Floyd. Θα επανέλθουμε σίγουρα και πιο αναλυτικά για το θρυλικό άλμπουμ. So stay tuned!!!

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Common Sense: Το νέο τους ΕP και το release party τους!!!

Aς αρχίσουμε με μια πρόταση για να περάσετε καλά αύριο!! Στα πλαίσια της κυκλοφορίας του νέου τους EP, οι Common Sense θα εμφανιστούν, σε ένα release party, αύριο Κυριακή 13/12/2009 στις 21:00 στο 6 D.O.G.S. (Αβραμιώτου 6-8. Μοναστηράκι). Η εισοδος θα είναι ελεύθερη ενώ Special Guest θα είναι οι Tango with lions!!

Δεκαέξι χρόνια μετά το collector's item single Grotesque, δεκατέσσερα χρόνια μετά το πρώτο του άλμπουμ - Sun Comes Up- που διακίως συγκεταλέγεται στα καλύτερα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής, και τρία από το demo Time Stood Still που όλοι μας αγαπήσαμε, οι Common Sense επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα με ένα EPl!! Το υλικό (είχαμε συζητήσει εδώ στο γιουσουρούμ για αυτό) ήταν έτοιμο από καιρό αλλά οι Common Sense θέλωντας να μείνουν πιστοί στα δικά τους μουσικά μονοπάτια και βήματα, προφανώς συζήτησαν και έψαξαν πολύ πριν καταλήξουν στην εταιρεία με την οποία θα συνεργαζόταν για την δισκογραφική τους επιστροφή. Κάπως έτσι κατέληξαν στην The Sound Of Everything μέσω της οποίας θα κυκλοφορήσουν το limited συλλεκτικό E.P. με τον τίτλο Time stood still σε μια αυστηρά περιορισμένη έκδοση των 500 αριθμημένων τεμαχίων, τα οποία θα περιέχουν το τρισδιάστατο (χωρίς την χρήση ειδικών γυαλιών) ξώφυλλο του αρχικού demo που δημιούργησαν οι Common Sense για το demo Time Stood Still το 2006!!! Όσοι έχετε την τύχη να "κρύβετε" στην δισκοθήκη σας το demo θα καταλάβετε τι ενοούμε.Το EP, καθαρά πιο κιθαριστικό απο τα πρώτα τους βήματα και με τα keyboards να κάνουν πιο ambient βήματα, θα περιέχει 7 κομμάτια:

το "Time stood still" (το οποίο ακούσαμε και στην συλλογή το Παπασπυρόπουλου One Dream Closer)
μια ακουστική εκτέλεση του με την οποία δεν μπορεί παρά να σας "αναγκάσει" τα πατήσετε το repeat αρκετές φορές και να θαυμάσετε την φωνή της Τατιάνας,
το "Will of the wisp",
τα μελωδικά "The feast" και "Lighthouse" (ακούγονται στην ταινία "Το μήλο μέσα στο κεφάλι σου" του Άγγελου Σπάρταλη),
το "Home", στο οποίo αφήστε την ambient πλευρά των πλήκτρων να σας μεταφέρει εκεί που ο καθενας μας θεωρεί σπίτι του!! και,
το Ark, ένα κομμάτι που μας μιλά για την καταστροφική και φονική ασέβεια την οποία δείχνει ο άνθρωπος στην γη και στην ίδια την ζωή. Για καρδιές που ποθούν όχι για έρωτες αλλά για την ίδια την ζωή που "σφαγιάζεται" από τον άνθρωπο κάθε μέρα και κάθε στιγμή.

Επισης περιέχονται και 3 video, οποία καρπός της συνεργασίας των Common Sense με τον Άγγελο Σπάρταλη : το Τime stood still, το Lighthouse και το The Feast (acoustic movie version)!!!
Όσοι λοιπόν αναμέναμε όλα αυτά τα χρόνια για την νέα τους δουλειά αύριο έχουμε ραντεβού στο 6 D.O.G.S, ενώ σήμερα ας "ξεσκονίσουμε" τα βινίλιά μας ακούγωντας το Sun Comes Up για προθέρμανση!!! Hope to see you there!!!

Α, και όπως είπαμε και στην περίπτωση των Last Drive:
Μην περιμένετε τις δισκοκριτικές για να αποφασίσετε αν θα το αποκτήσετε. Εδώ δεν χωράνε δισκοκριτικές, εδώ μιλάμε για τους Common Sense!!! Τα παιδιά με την διαδρομή τους και το Time Sttod Still δείχνουν ότι όχι μόνο δεν επαναπάφτηκαν στις δόξες του παρελθόντος αλλά προσπαθούν και πάνε την μουσική τους ένα βήμα πιο πέρα αποδυκνύονοτας ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έμειναν ανεργοί αλλά τα πέρασαν (συν τοις άλλοις) με μουσικές αναζητήσεις!!! Καλό σας βράδυ!!!

**Προετοιμάζοντας το κείμενο για την επερχόμενη κυκλοφορία των Common Sense διαπιστώσαμε ότι πριν ένα χρόνο ακριβως (12/12/2008) τους είχαμε "φιλοξενήσει" εδώ στο γιουσουρούμ και μιλήσαμε για πρώτη φορά για την νέα τους δουλειά. Τι να πούμε?? Διαλεμένη σύμπτωση ε??
Tatiana Stavroulaki – Voice,
Christos Zoumpas – Guitar
Nikos Fokas – Keyboards,
Afroditi Riga –Bass,
George Karanikolaou - Drums
ΤΟ ΒΕ UPDATED SOON..SO CAME BACK!!!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Giusurum's playlist @ poplie...

Συντονιστείτε σήμερα Τετάρτη στην e-συχνότητα του poplie στις 17:00 και ακούστε τις μουσικές επιλογές του γιουσουρούμ για μια ώρα χωρίς σχόλια. Απλώς καλή μουσική και τίποτε άλλο!! Και φυσικά συνεχίστε μετά να ακούτε Poplie!! Οι επιλογές μας για σήμερα:

COMMON SENSE-Time Stood Still
Λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου ομότιτλου τους EP οι Common Sense σε ένα αγαπημένο κομμάτι. Τελικά άξιζε η προσμονή τόσα χρόνια.
The Dodos - This Is A Business
Να και κάτι απο το τελευταίο των The Dodos που σίγουρα θα αρέσει.
The House Of Love - Shine On
Ένα κομμάτι από τα (όχι και τόσο) παλιά. Από την εποχή της καλής britpop. she she she shine on!!!
B-Sides - Angel
Οι Bsides έρχονται από την Πάτρα και μας μιλάνε για αγγέλους και εμείς περιμένουμε την επίσημη κυκλοφορία τους!!
Metric Fantasies - Front Row
Ναι ναι. Καλά λέτε. Το έχετε ακούσει στο "Greys Anatomy" (όσοι την βλέπετε γιατί εμείς δεν..προτειμούμε το cd τους)
Masters of Reality - Counting Horses
Ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου τους. Και αν σας θυμίζει κάτι δεν πειράζει. Εμάς μας αρέσει έτσι και αλλιώς. Απλά συγκλονιστικό!!
Editors - The Boxer

Χωρίς επιπλέον συστάσεις."..So take me to town .I wanna dance with the city .Show me something ugly,Show me something pretty.."
The Veils - Sit Down By The Fire
Όσοι τους έχετε δει live θα συμφωνήσετε ότι έχουν πολλά ακόμη να δώσουν. Ας καθίσουμε μαζί τους δίπλα από την φωτιά και να ακούσουμε τι έχουν να μας πούν.
Lolek - Alone with lucy
Τον παρουσιάσαμε εδώ στο γιουσουρούμ. Σας άρεσε, όπως και σε πολύ κόσμο. Μέσα από το ντεμπούτο του, ακούστε το κομμάτι που μάγεψε ακόμη και την Λένα Πλάτωνος.
Raining pleasure - sad universe
Ένα σχετικά άγνωστο κομμάτι της μπάντας που άλλαξε την ιστορία της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής, Ακούστε το λυπημένο σύμπαν των R.P και μην το ψάχνεται πουθενά. Είναι επίσημα ακυκλοφόρητο.
Alan Parsons Project - Games People Play
Δηλαδή τι να γράψουμε (πούμε) εδώ?? Θυμηθείτε τα νιάτα σας!!
Tom Waits - Make it Rain
Η χαρακτηριστική φωνή του Tom Waits σε έναν χορό της βροχής.
The Dead Weather - Will There Be Enough Water
Ένα διαφορετικό γκρουπ στο πολύ διαφορετικό τραγούδι του άλμπουμ τους. Παλιό καλό blues παιγμένο με το ύφος των The Dead Weather. Ψάξτε τους!!

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Συντονιστείτε στον poplie και "..Καλή σας και μας ακρόαση!!!.."

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Οι Jane Doe και οι νέες ζωντανές τους περιπέτειες...

Τα καλά live μένουν συνήθως χαραγμένα μέσα μας και στο μυαλό μας για ημέρες ή ακόμη και για χρόνια. Εδώ στο γιουσουρούμ προσπαθούμε να σας ενημερώνουμε για (αυτά που κατά την γνώμη μας είναι)τα ενδιαφέροντα. Έτσι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε διαφορετικό από την στιγμή που οι Jane Doe μας ενημερώσανε για τις ζωντανές τους ενφανίσεις τις επόμενες ημέρες. Ιδού λοιπόν το δελτίο τύπου:
-------------------------------------------
Η Jane Doe, αφού αποφάσισε να επιστρέψει στην ενεργό δράση, είπε να το κάνει όσο πιο πειστικά γίνεται. Έτσι, δίνει ραντεβού με μερικά από τα πιο ιδιόρρυθμα όμορφα συγκροτήματα της αγγλόφωνης σκηνής. Πρώτα στην Κατερίνη, όπου στις 10 Δεκεμβρίου θα συντροφέψουν τους Rosebleed σε μία από τις στάσεις της περιοδείας τους (Sin City, 21:30) και στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με τους Fuzzy Nerds και τους Coin θα παρουσιάσουν ένα σόου βασισμένο σε μουσική δωματίου και έγχορδα κουρδισμένα σε ρε ματζόρε. Αν περισσέψει χρόνος θα ασχοληθούν και με τραγούδια από τους καινούργιους τους δίσκους (Eightball, 21:30)

Θα είναι τιμή μας η παρουσία σας

Jane Doe

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

bookmarks: το νέο free-press περιοδικό για το βιβλίο...

Τα free-press έντυπα ξεφυτρώνουν και βρίσκονται παντού. Συνήθως μας κρατούν συντροφιά στο μετρό, σε κάποιο ταξίδι, τα απογεύματα λίγο μετά την δουλειά ή λίγο πριν την έξοδο (για να δούμε το τι παίζει εκεί έξω). Η αλήθεια είναι, ανεξάρτητα αν είναι δεν είναι κανείς σύμφωνος με την φιλοσοφία των εν λόγο εντύπων, ότι έχουν εισβάλλει για τα καλά στην ζωή μας και στην εκδοτική δραστηριότητα. Ειδικά σημεία διανομής σε όλη την χώρα για δεκάδες τίτλους free-press περιοδικών και εφημερίδων και χιλιάδες άνθρωποι να αναμένουν την έκδοσή τους κάθε εβδομάδα ή μήνα. Την περασμένη Τετάρτη κυκλοφόρησε το bookmarks. Ένα εβδομαδιαίο free-press περιοδικό για το βιβλίο!! Ναι καλά διαβάσατε: και εβδομαδιαίο, και free-press και με θέμα-αντικείμενο το βιβλίο. Η πρώτη (σχεδόν) σκέψη μας ήταν: να λοιπόν κάτι διαφορετικό. Το πήραμε στα χέρια μας και αφού το ξεφυλλίσαμε έχουμε να πούμε ότι, εκτός του ότι αποτελεί μια αξιέπαινη προσπάθεια (τους δύσκολους καιρούς που περνάμε), η ύλη και οι ιδέες του αποπνέουν φρεσκάδα. Βρείτε το (σε ενημερωμένα βιβλιοπωλείο και όχι μόνο σε όλη την χώρα), ξεφυλλίστε το και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Εμείς από το πρώτο τεύχος ξεχωρίσαμε: την συνέντευξη με τον Διαμαντή Καράβολα (εκδότη του Φαρφουλά), το αφιέρωμα στο βραβείο αναγνωστών, την συνέντευξη με τον Χάρη Βλαβιανό, το αφιέρωμα στην πόλη των Τρικάλων (κείμενο της Μαρούλας Κλιάφα), και η πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιδέα "το παιχνίδι της +γραφής" όπου οι αναγνώστες καλουνται να συνεχίσουν την νουβέλα την αρχή της οποίας έγραψε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Η νουβέλα μόλις ολοκληρωθεί θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Χαραμάδα. Επίσης μπορείτε κάθε εβδομάδα να ξεφυλλίζετε ηλεκτρονικά το περιοδικό. Το link του περιοδικού είναι www.e-bookmarks.gr

Την τελευταία λέξη την αφήνουμε στο ίδιο το bookmarks (από το δελτίο τύπου):
Με συνολικό μηνιαίο τιράζ 20.000 αντιτύπων, 48 σελίδες εξ ολοκλήρου αφιερωμένες στο βιβλίο, θα συμπεριλαμβάνει κριτικές, συνεντεύξεις, αφιερώματα και πρωτότυπες στήλες γραμμένες από νέους ανθρώπους αλλά και αναγνωρισμένους συνεργάτες. Ελληνική, μεταφρασμένη (αλλά και ξενόγλωσση) λογοτεχνία, συνεντεύξεις, άρθρα, εκδηλώσεις, ποίηση, κόμικ, παιδικό βιβλίο. Επίσης, θα συμπεριλαμβάνεται εβδομαδιαίο δελτίο με όλες τις νέες κυκλοφορίες από την biblionet

Έμείς να ευχηθούμε στο bookmarks καλό ταξίδι στον κόσμο των εντύπων!!

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Πλατεία Κογκό: Τόπος γέννησης της Jazz...

Το 1724 με την επιβολή του Μαύρου Κώδικα στην Νέα Ορλεάνη, απαγορεύτηκε κάθε είδους λατρείας -πλην της καθολικής. Οι δούλοι (καταγώμενοι στην πλειοψηφεία τους απο την Δυτική Αφρική,την Αϊτή, την Ματρινίκα κ.α) εξακολουθησαν όμως να ασκούν -τις περισσότερες φορές παρανόμως- το χουντού (ή βουντού όπως έχουμε συνηθίσει να το αποκαλούμε εμείς), σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της πόλης .

Όταν οι ΗΠΑ αγόρασαν από τον Ναπολέωντα την περιοχή κατήργησαν όλους τους περιορισμούς σε ήθη έθιμα και λατρείες. Αποτέλεσμα όπως είναι φυσικό, ήταν ανάμεσα σε άλλα και η απελευθέρωση των τελετών βουντού. Το 1817 μάλιστα το δημοτικό συμβούλιο σε μια προσπάθειά να περιορίσει την εξάπλωση του βουντού, νομιμοποίησε τους κυριακάτικους χορούς των δούλων σε έναν ανοιχτό χώρο-γήπεδο που ονομάστηκε πλατεία Κογκό. Οι χοροί της πλατείας Κονγκό νομιμοποιήθηκαν και για δυό άλλους λόγους: για ικανοποίηση των δούλων αλλά και για την δημιουργία μιας δυνατής τουριστικής ατραξιόν στην περιοχή. Οι κυριακάτικοι χοροί των δούλων προέρχοταν από την εποχή της Γαλλικης και Ισπανικης κατοχής όταν και οι αφρικανοί αφήνοταν από τις δουλειές τους ελεύθεροι τις Κυριακές να μαζεύονται στην Πλατεία, να στήνουν παζάρια, να τραγουδούν και να χορεύουν κατά τα έθιμα της πατρίδας τους.

Είναι η εποχή που οι άγιοι της της καθολικής εκκλησίας αναμειγνύονται με τις θεότητες των αφρικανικών χώρών και τους θεούς της Αϊτής και των άλλων νησιών. Οι δούλοι ανέμειξαν τις παραδόσεις των προγόνων τους με τις αντίστοιχες των Ευρωπαϊων (σε αυτό επαιξαν σημαντικό ρόλο ο Κρεολοί) δημιουργώντας μια ιδιότυπη θρησκέια, στην οποία εισχώρησε και πλήθος λευκών. Μέσα από το βουντού και τους ¨χορούς της Πλατείας Κογκό" διατηρηθηκαν οι ρυθμοί αλλά και το όργανα (κυρίως κρουστά) της Δυτικής Αφρικής. Είναι οι χοροί αυτοί που φέρνωντας στον ανοιχό χώρο τα όργανα και τους ρυθμούς της Αφρικής, επιτάχυναν την ανάμειξής τους με τους Δυτικούς ρυθμούς. Πλήθος κόσμου και μελετητών, δημοσιογράφν κλπ συγκεντρωνόταν στην πλατεία να παρακολουθήσει τα τεκτενόμενα.
Ο Άσμπερι δίνει μια καταπλητκική περιγραφή των ¨παραστάσεων" αυτών :
"........Στο σύνθημα ενός αστυνομικού, οι σκλάβοι συγεντρώθηκαν στο κέντρο της πλατείας με το παρατεταμένο κροτάλισμα των πελώριων βοϊδοκοκκάλων στο πανω μέρος ενός βαρελιού που έπαιζε το ρόλο τυμπάνου ή τυμπαρίνου που το έλεγαν μπάμπουλα......Ολόκληρη η πλατεία είχε γίνει μια συμπαγής μάζα μαύρων σωμάτων που χτυπούσαν τα πόδια τους και ταλάντευαν τα σωματά τους στο ρυθμικό χτύπημα των κοκκάλων πάνω στο βαρέλι, τη φρηνιτική ψαλμωδία των γυναικών και την κλαγγή που σήκωναν τα κομμάτια μετάλλων που στυπούσαν στους αστραγάλους των αντρών..."

Πολλές περιγραφές υπάρχουν και για τα όργανα που χρησιμοποιόύσαν, αποδεικνύοντας την Αφρικάνικη καταγωγή τους καθώς και την ανάμειξή τους με περισσότερο αναγνωρίσιμα στον Δυτικό κόσμο όργανα (τύμπανα, κολοκύθες, ροκάνες, μαρίμπα αλλά και άρπα, τρίγωνα κλπ). Σημαντικό ρόλο έπαιξαν επίσης τόσο το γεγονός ότι οι σκλάβοι τραγουδούσαν πολλούς σκοπούς στην γαλλοκρεολική λαϊκή διάλεκτο, όσο και το ότι μπορούσε κανείς να διακρίνει Ευρωπαϊκές μελωδίες -παραλαγμενες φυσικά- ανάμεσα στους άλλους ρυθμούς της γιορτής. Το πάντρεμα των ρυθμών και οργάνων της Δυτικής Αφρικής με τα ατίστοιχα Ευρωπαϊκά είχε αρχίσει και μαζί του είχε ξεκινήσει και η πορεία της Jazz.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Χρόνια Πολλά Asterix και Obelix....

Οκτώβριος 1959. Μισός αιώνας κιόλας!
Πως περνάει ο καιρός.
Θυμάμαι την ημέρα που γεννήθηκαν σαν να ήτανε χτες.
Οι δυο γεννήτορές μου είχαν διαλέξει να μου δώσουν ζωή από τις σελίδες ενός καινούργιου περιοδικού, του «Pilote», ένα περιοδικό από το οποίο θα γεννηθούνε και πολλοί άλλοι ήρωες. Κάπως έτσι πορευτήκαμε αντάμα μέσα από πολλές και διαφορετικές περιπέτειες επί 18 θαυμάσια χρόνια μέχρι την ημέρα που...
ο ένας από τους δυο πατέρες μας, ο Ρενέ Γκοσιννύ, ο μεγάλος Ρενέ μας άφησε πρόωρα για να βρεθεί στους θαυμάσιους κήπους του γαλατικού παραδείσου...
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όπως μένε κάποιοι, ήμασταν καταδικασμένοι εγώ και ο Οβελίξ και οι άλλοι, να πάμε να τον συναντήσουμε στην αιωνιότητα του, ήταν σίγουρο. Αλλά μετά από μια θλιβερή και οδυνηρή περίοδο, δεύτερος πατέρας μας, αυτός με το μολύβι που μας έδωσε μορφή, πήρε την απόφαση να συνεχίσει μόνος και να μας κρατήσει ζωντανούς, μέσα από άλλες νέες περιπέτειες. Κι εσύ αναγνώστη είσαι αυτός που με την επέμβασή σου και τις ενθαρρύνσεις σου, του επέτρεψες να πιστέψει στην επιτυχία αυτού του επικίνδυνου εγχειρήματος.
Έπρεπε να πιστέψει σε αυτό, διότι, όπως πάντα σύμφωνα με κάποιους καλοθελητές, θα ήταν άδικος κόπος μιας και ο ένας χωρίς τον άλλον δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι τέτοιο. Αλλά το στοίχημα κερδήθηκε και η επιτυχία των περιπετειών μας δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Και με αυτόν τον τρόπο, μάθαμε ότι οι ανόητοι διαθέτουν το μεγάλο προτέρημα να πιστεύουν πάντα σε αυτό που σκέπτονται , σε αυτό που λένε και σε αυτό που γράφουν. ..
Asterix
--------------------------------------------------
Το παραπάνω κείμενο είναι από τις εισαγωγικές σελίδες του επετειακού τεύχους το Asterix για την συμπλήρψση 50 χρόνων από την δημιουργία των Asterix και Obelix. Οι ήρωές μας είναι πλέον 50 ετών αλλά παραμένουν νέοι όσο στην αρχή των περιπετειών τους. Το επετειακό τεύχος μπορεί να μην είναι μια ακόμη περιπέτεια των ηρώων, αλλά είναι ένα πραγματικό στολίδι τόσο από πλευράς σχεδίων αλλά και από πλευράς ιστορίας, που μας δίνει στιγμιότυπα από πολλές περιπέτειές των γαλατών. Θαυμάστε τους μέσα από τα μάτια των συντρόφων τους και απολάυστε την υπέροχη γιορτή που έχει στηθεί στο χωριό. Δείτε τα δώρα που τους έστειλαν ο Καίσαρας, ο Μπαμπά, ο Νουμερόβισ και τόσοι άλλοι. Μάθετε τι γράφει η ευχετήρια κάρτα της Φραμπαλα προς τον Οbelix και δείτε τον Κακοφονίξ στην Abbey Road. Με άλλα λόγια θα κολήσετε στις σελίδες τους για ακόμη μια φορά!!!




Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Είκοσι χρόνια μετά. Τελικά μερικά τείχη δεν πέφτουν ποτέ...

09/11/1989. Η νύχτα που κατά πολλούς άλλαξε την ιστορία. Η νύχτα που το "περίφημο" τοίχος του Βερολίνου έπαψε να χωρίζει μια πόλη στα δύο. Μια πόλη που, να μην το ξεχνάμε, υπήρξε χωρισμένη και στα τέσσερα. Εκείνη τη νύχτα χιλιάδες Ανατολοκογερμανοί είδαν (επιτέλους όπως τότε σκεφτόταν) αυτό που τόσο επιθυμούσαν. Την άλλη πλευρά της πόλης και της ζωής. Τον Δυτικό τρόπο ζωής. Εκείνο το βράδυ οι κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου ονειρεύτηκαν να έχουν όλα όσα είχαν ακούσει (και λιγότερο δει) για τους δυτικοΓερμανούς. Έκλεισαν τα μάτια τους και είδαν τον εαυτό τους πραγματικά ελεύθερο, με όλα τα "καλά" καταναλωτικά αγαθά των Δυτικών (που να ήξεραν οι άνθρωποι τι τους περίμενε τα επόμενα χρόνια).

Το τοίχος ήταν ο εχθρός τους. Ένα τοίχος που τόσο αιφνιδιαστικά είχε σηκωθεί τον Αύγουστο του 1961 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας -σε συνεργασία προφανώς με την μαμά ΕΣΣΔ- και έκοψε την πόλη στα δυο, χωρίζοντας ολόκληρες οικογένειες και διχάζοντας έναν λαό και όχι μόνο. Τα 167,8Km του έστεκαν εκεί για περίπου 30 χρόνια σαν μπαμπούλας. Στην περίφημη "νεκρή ζώνη¨-της ανατολικής πλευράς- έχασαν την ζωή τους περισσότεροι από 200 άνθρωποι στην προσπάθειά τους να περάσουν "απέναντι". Ένα απέναντι που παρόλο ήταν ανθρώπινο δημιούργημα (όπως όλα τα απέναντι) φάνταζε στα μάτια τους παράδεισος. Τα τούβλα του (στην αρχή) και (μετά) τα τεράστια κομμάτια από μπετόν έστεκαν ανάμεσα σε εκείνους και τον Παράδεισο τους. Έναν παράδεισο, που όπως τελικά αποδείχτηκε ήταν και αυτός ανθρώπινο δημιούργημα και σαν τέτοιο όχι μόνο δεν ήταν τέλειος αλλά απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Πολλοί όταν έπεσε (πιο σωστά όταν έριξαν) το τοίχος μίλησαν για την τελική επικράτηση του καπιταλισμού (κούφια η ώρα), άλλοι για την(επιτέλους) κατάλυση των ολοκληρωτικών καθεστώτων (λες και από τότε δεν εμφανίστηκαν ολοκληρωτικά καθεστώτα ανά τον κόσμο) και άλλοι για μια μεγάλη νίκη ενός λαού. Η (επαν)ένωση της Γερμανίας υπήρξε η πιο αναίμακτη επιχείρηση στην ιστορία αν και πολλοί μιλάνε για προσάρτηση (παρόλο που στην ουσία αναφερόμαστε σε ΕΝΑΝ λαό και σε ΜΙΑ χώρα που για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους ήταν διαιρεμένη).

Όσο για την κατάσταση 20 χρόνια μετά?? Στο ανατολικό μέρος ο ένας στους πέντε είναι φτωχός. Στο δυτικό ένας στους οκτώ! Η ανεργία αντίστοιχα είναι 13,3% και 6,9%. Ένας στους δέκα ¨ανατολικούς¨ επιθυμεί την ανασύσταση της ΛΔΓ, ενώ δύο στους δέκα θα επιθυμούσαν την ανοικοδόμηση του τοίχους!!!!! Με άλλα λόγια το τοίχος έπεσε αλλά είναι ακόμη εκεί και εξακολουθεί να κρατά χωρισμένη στα δυο την Γερμανία!! Οι άνθρωποι που είδαν το τείχος που τους χώριζε από την ελευθερία και τον παράδεισο να πέφτει μετά είδαν και ήρθαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Έπρεπε να παλέψουν ακόμη και για όσα είχαν συνηθίσει να τα νιώθουν δεδομένα, ενώ τα "καλα" των Δυτικών παρέμειναν στις διαφημιστικές αφίσες. Οι Δυτικοί που "έβλεπαν" τους απέναντι σαν δέσμιους, και ανελεύθερους φαίνεται πως είχαν (και έχουν) ξεχάσει τα δικά μας δεσμά. Αλήθεια η υπερκατανάλωση είναι μοίχεια επιθυμία?? Το ίδιο και το ζάπινγκ?? Η σκέψη μας είναι ελεύθερη ή κάποιος έχει μεγάλο λόγο στην διαμόρφωσή της (TV,περιοδικά κλπ)?? Εδώ τελικά το εκλέγεστε ισχύει (??), όταν για να γίνεις μέλος του κοινοβουλίου απαιτούνται πολλά χρήματα και φυσικά "ρεύμα" ??? Και πριν βιαστούμε να μιλήσουμε για ελευθερία, δημοκρατία κλπ ας σκεφτούμε πόσα τείχη έχουν χτιστεί από τότε και πόσα εξακολουθούν να υφίστανται. Η λίστα δεν είναι τόσο μεγάλη αλλά σίγουρα παραμένει ντροπιαστική: Γάζα, Β. Ιρλανδια, Κύπρος κλπ!! Αν αυτή είναι η ¨δημοκρατία¨ μας τότε ίσως οι νοσταλγοί της ανοικοδόμησης τους τοίχους έχουν δίκιο να νιώθουν μπερδεμένοι. Τουλάχιστον τότε γνώριζαν τον ¨εχθρό" και φανταζόταν τον "παράδεισο". Τώρα?? Και αν δεν κάνουμε λάθος στην δημοκρατία δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι και πάνω από όλα η δημοκρατία δεν εκδικείται αλλά αγκαλιάζει τους πάντες!! Τελικά μήπως αυτό που πραγματικά "νοσταλγούνε" δεν είναι τίποτε άλλο από έναν καλύτερο κόσμο και από εκείνο τον "παράδεισο" που είχανε ονειρευτεί και δεν τον έχουν βρεί ακόμη?? Καλό σας και μας βράδυ!!

Δείτε
Goodbye Lenin (Do we have to copy every crappy thing from the West?)


Ακούστε
Pink Floyd The Wall

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ξεκινάνε τα Yuria 09!!!!

Σήμερα ξεκινάνε τα Yuria. Πρόκειται για το ετήσιο μουσικό φεστιβάλ που διοργανώνει -για 6η συνεχή χρονιά- το δισκάδικο Vinyl Microstore (Διδώτου 34 στα Εξάρχεια) προς τιμήν του (πιστού λευκού σκύλου) Yuri!! Συνήθως (τι συνήθως δηλαδή, πάντα) η αφίσα των εκδηλώσεων είναι καλλιτεχνική αποτύπωση του Yuri κάτι που ισχύει και φέτος. Και ναι αυτό που βλέπετε είναι το πρόσωπο του Yuri και όχι ότι άλλο έχει φανταστεί το πονηρό μυαλό σας-μας και αποτελεί προσχέδιο του Γάλλου ζωγράφου Gustave Gourbet!! Στο φεστιβάλ εμφανίζονται οι περισσότεροι εκ των γνωστότερων και εκ των ανερχόμενων καλλιτεχνών της ελληνικής και όχι μονο ανεξάρτητης σκηνής παράληλλα με καλεσμένους εκ της αλοδαπής. Ενώ θεσμό αποτελεί επίσης και η συλλογή με πολλούς απο τους καλεσμένους του φεστιβάλ που κυκλοφορεί μετά το τέλος του!!! Φυσικά τα Yuria δεν είναι μόνο μουσικό φεστιβάλ, έτσι φέτος ξεχωρίσαμε το Μεγάλο Παζάρι Δίσκων (Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 5-7.11) καθώς και την προβολή του Μικρόκοσμου, στα πλαίσια του YURIA CINEMA, τη Δευτέρα 30.11 !!! Το φεστιβάλ ανοίγει σήμερα με του Βολιώτες BAZOOKA (τους οποίους και θα ψάξουμε περισσότερο κάποια στιγμή εδώ στο γιουσουρούμ) στις 21:00, ενώ στις 23:00 (Higgs Ευπόλιδος 4, Πλατεία Κοτζιά) θα εμφανιστεί ο ο Nosaj Thing (ένας από τους πιο στυλάτους μουσικούς ατμοσφαιριστές του Λος Άντζελες, όπως λέει και το σχετικο δελτίο τύπου). Τα Yuria θα διαρκέσαουν όλο το Νοέμβριο και το αναλυτικό του πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε εδώ. Καλή σας διασκέδαση!!!

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Αποχαιρετώντας την Έλλη Παππά..

Αύριο Σάββατο (30/10) στο Γ΄Νεκροταφείο Αθηνών, στις 10.30 το πρωί, θα γίνει η πολιτική κηδεία της Έλλης Παππά. Μετά το τέλος της τελετής η Παππά θα πάρει την θέση της (ξανά) δίπλα στον αγαπημένο της Νίκο Μπελογιάννη. Τι να γράψει κανείς για μια γυναίκα που και αγωνίστηκε πολύ και έχασε πολλά κατά την διάρκεια της πολιτικής της διαδρομής. Αδερφή της Διδώς Σωτηρίου, σύντροφος παντοτινός του ανθρώπου με το γαρύφαλλο. Συγγραφέας, δημοσιογράφος. Μέλος της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ. Καταδικάσθηκε (Φεβρουάριος 1952) σε θάνατο, από το στρατοδικείο μαζί με τον Μπελογιάννη αλλά δεν εκτελέστηκε ως μητέρα βρέφους (ο γιος τους Νίκος, που γεννήθηκε στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών). "Το τραγικό για 'μένα -έλεγε η Έλλη Παπά- "ήταν ότι δεν πήγα μαζί με τον Νίκο. Ήθελα να πεθάνω μαζί του". . Στο τέλος της δίκης στάθηκε απέναντι από τους "δικαστές" της και τους είπε να αφήσουν τις ψευτοφιλανθρωπίες και αν είναι άντρες να την εκτελέσουν και αυτή. Το 1967 στέλνεται στην Γυάρο από όπου οι Σοβιετικοί (χωρίς η ίδια να το γνωρίζει) καταφέρνουν να την βγάλουν και να την πάνε στην Αθήνα. Σκοπό τους να την πάρουν στη Σοβετική Ενωση ώστε να ενισχύσουν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Αρνήθηκε την "φιλοξενεία" της Σοβιετικής Ένωσης επειδή δεν συμφωνούσε με την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Στην θέση της στάλθηκε ο Ρίτσος. Είναι τότε που οι σχέσεις της με το ΚΚΕ διαρρήχθησαν. Μένει στην Ελλάδα και (με την βοήθεια του Τερζόπουλου) γράφει ανυπόγραφα άρθρα για το περιοδικό Γυναίκα. Το 2002, η Έλλη Παππά εμπιστεύθηκε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο το σύνολο του αρχείου της, που, ταξινομημένο πλέον, προστίθεται στις διαθέσιμες πηγές της μεταπολεμικής ιστορίας. Το έργο της "ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ – Βιβλία από τη Φυλακή" (Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο - Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) παρουσιάστηκε την 1η Δεκεμβρίου 2006 στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα, με ομιλητές την Έλλη Παππά, τη συγγραφέα Άλκη Ζέη και τον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου.

Η ίδια έχει γράψει και δηλώσει:
«Γεννήθηκα στην Σμύρνη, παραμονή της καταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. «Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει».
«Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές».
«Η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε».
«Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, προσπάθειες ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Μπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα»

Φαίνεται πως στα 89 της ήρθε η ώρα να ξαναβρεί τον αγαπημένο της Νίκο Μπελογιάννη. Καλή τους αντάμωση λοιπόν.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Το γιουσουρούμ στον αέρα του poplie web radio...

Αρχίζει η συνεργασία του γιουσουροούμ με το web radio http://poplie.eu/ !!! Μέσα από την δικτυακή συχνότητα του poplie θα ακούτε τις μουσικές επιλογές μας κάθε Τετάρτη 17:00 - 18:οο χωρίς σχόλια και παρεμβολές!!! Να ευχαριστήσουμε τα παιδιά του poplie για την ευκαιρία που δίνουν στο γιουσουρούμ !!! Καλή μας αρχή λοιπόν και καλή σας ακρόαση!! Η πρώτη μας playlist, που ήταν προγραμματισμένη για σήμερα αλλά τεχνικά προβλήματα (βλέπετε μεχρι και σε εθνική επέτειο πέσαμε,χαχαχα) την μεταθέσανε για την επόμενη Τετάρτη 04/11 είναι:

1)Anne Clark-waiting
2) Πλάτωνος Λένα - Red Rosy
3) FadeOut-Sanctuary
4) The Organ - Oh What A Feeling
5) GloryBox - Magic Moon
6) nikOs fOkas - Mary Bell's play
7) Editors - Lullaby
8) Arctic Monkeys - CornerStone
9) Echo & The Bunnymen - Think I Need It Too
10) The Secret Society - Lights on Don't Mean I am home
11) The Tiger Lillies - Lobotomy
12) The Stranglers - Nice in Nice
13) DEPECHE MODE - l LIVE IN ATHENS - Enjoy The silence

Συντονστείτε λοιπόν στον poplie!!! Και οι εκπλήψεις και οι νέες συνεργασίες μας συνεχίζονται!!! so stay tuned!!!

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Be there : Σαββατοκύριακο 24-25 Οκτωβρίου - Εκδήλωσεις για τα 2 Χρόνια Muzine!!!!

Μερικές φορές αναρωτιέσαι πως περνάει ο καιρός. Διαβάζεις για κάτι που εγινε πριν 2-3 χρόνια και τότε καταλαβαίνεις ότι τελικά ο καιρός μας αγγίζει όλους. Περνάει ο αλήτης, τι να κάνουμε?? Κάπως έτσι νιώσαμε και εδώ στο γιουσουρούμ όταν μας ήρθε το Δελτίο Τύπου που αφορά στα 2 χρόνια κυκλοφορίας του μουσικού περιοδικού Muzine. Σε μια εποχή που τα πάντα κρίνονται εκ του οικονομικού αποτελέσματος και έντυπα και σταθμοί κλείνουν με ρυθμούς πολυβόλου τα παιδιά από το Muzine επιμένουν και αντιστέκονται ακόμη. Ακούνε, γράφουν και μας παρουσιάζουν καλή και πάντα "φρέσκια" μουσική. Οι ευχές μας είναι μαζί τους. Πάντα εορταστικές εκδηλώσεις παιδιά. Να ειμαστε καλά και να τα πούμε και στα χρυσά γενέθλια του Muzine!!!

--ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ--
Στα πλαίσια των δυο χρόνων του Muzine έχει τρεις εκλεκτούς καλεσμένους το Σαββατοκύριακο 24-25 Οκτωβρίου.Το Σάββατο 24 Οκτωβρίου, οι μελωδικοί Ισπανοί ELLE BELGA αναλαμβάνουν να μας δώσουν ζωντανά μια γεύση της ισπανόφωνης σύγχρονης μουσικής και ο Num9 ως DJ να μας παρουσιάσει τις καλύτερες στιγμές της ιστορικής δισκογραφικής εταιρίας Acuarela. Μια εκδήλωση σε συνεργασία με την Hitch Hyke που είναι και ο επίσημος διανομέας της Acuarela στην Ελλάδα. Θα μπορείτε να προμηθευτείτε CD της εταιρίας στο ισόγειο του γνωστού SOUL Bar, Ευριπίδου 65, Ψυρρή.Την Κυριακή 25 Οκτωβρίου, ο Toph Taylor, που κρύβεται πίσω από το μυστηριώδες όνομα Trouble Over Tokyo, θα παίξει ζωντανά στο SWING Bar (Ιάκχου 8 & Ευµολπιδών στο Γκάζι) ενώ θα ακολουθήσει DJ Set από τους συντάκτες του Muzine, Χρήστο Καρρά και Μάκη Παπασημακόπουλο.Και στα δυο live θα υπάρχουν διαθέσιμα τεύχη του Muzine, ενώ θα μπορείτε να εγγραφείτε συνδρομητές.Και τις δυο βραδιές η είσοδος είναι ελεύθερη!



more @ http://www.muzine.gr/

ELLE BELGA : www.myspace.com/ellebelga

Trouble Over Tokyo: www.myspace.com/troubleovertokyo

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Ο Αρίσταρχος σκουριάζει...Το κράτος το ίδιο..Οι πολίτες απλά συνεχίζουν να ψηφιζουν!!!!

Σε μια χώρα που δεν έχει την οικονομική και υλικοτεχνική ευμάρεια, θα περίμενε κανείς η ενάρετη και εποικοδομητική διαχείριση των (όποιων) διαθέσιμων κονδυλίων-χρημάτων-πόρων-υποδομών (πάντα προς όφελος των πολλών και της ανάπτυξης-όχι μόνο με την οικονομική έννοια) να είναι η οδός που ακολουθείται. Αμ δε!! Αλλού αυτά! Εδώ είναι Ελλάδα!! Εδώ έχει άλλα κόλπα!! Εδώ οι "άρχοντες" δεν είναι παίξε γέλασε!! Εδώ τα έργα γίνονται όχι για το κοινωνικό όφελος αλλά για τις παράτες, τα πανηγύρια, τις κορδέλες και πάντα φυσικά για τις ψήφους. Όταν φυσικά γίνονται έργα και δεν μένουμε μόνο στην τοποθέτηση της «εγκαίνιας» πλάκας με το όνομα –εννοείται- του πολιτικού υπευθύνου του έργου γραμμένο πάνω της. Φυσικά αν μετά ο υπεύθυνος γράψει αυτός το έργο πάνω του είναι άλλο θέμα. Πολλά παραδείγματα έργων που άρχισαν και δεν τελειώσανε ποτέ θα μπορούσε κανείς να φέρει στο μυαλό του. Όπως και έργα που κόστισαν ένα καράβι λεφτά -του λαού που πάντα παραμένει φτωχός αλλά επενδύει χωρίς ο ίδιος να το αποφασίζει και να το γνωρίζει σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα να είναι τα αποκαλούμενα Ολυμπιακά έργα. Όσα τελικά μας έχουν απομείνει και δεν τα έχουμε (πάλι χωρίς να το γνωρίζουμε και να το αποφασίσουμε) σε κάθε λογής «κοινωφελείς» οργανισμούς, εταιρείες ειδικού τύπου και ενίοτε μονές.

Ένα άλλο παράδειγμα λιγότερο γνωστό είναι το τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με το όνομα "ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ". Ο "ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ" είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο των Βαλκανίων και το δεύτερο μεγαλύτερο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, και βρίσκεται στην κορυφή "Νεραϊδόραχη" του Χελμού σε υψόμετρο 2.340 μ. Ονομάστηκε Αρίσταρχος προς τιμή του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Αρίσταρχο (τελικά σε αυτή την χώρα οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας ακολουθούν πάντα). Ο Αρίσταρχος λοιπόν είναι παρατημένος στην τύχη του είναι τα τελευταία χρόνια. Το υπερσύγχρονο αυτό τηλεσκόπιο (για την κατασκευή του διατέθηκαν 4 εκατ. ευρώ), μετά τις «πανηγυρικές κυβερνητικές τελετές» εγκαινίων του το 2007, έχει αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη του. Και φυσικά, δεν μπορεί να διατεθεί για παρατηρήσεις στην ευρωπαϊκή επιστημονική κοινότητα, όπως ήταν ο αρχικός στόχος. Ακόμη και ο δρόμος μήκους οκτώ χιλιομέτρων που οδηγεί στην κορυφή αυτή του Χελμού είναι σε άθλια κατάσταση, ιδιαίτερα επικίνδυνος και φυσικά δύσβατος κατά τους χειμερινούς μήνες. Με άλλα λόγια δαπανήσαμε ένα μεγάλο ποσό για ένα σημαντικό επιστημονικό έργο, κάναμε τα εγκαίνια μας, μας έδειξε η τηλεόραση να κόβουμε την κόκκινη κορδέλα και μετά ΤΕΛΟΣ. Αυτό ήταν. Το έργο είχε επιτελέσει τον σκοπό του. Τι παρατηρήσεις, επιστήμονες, προσωπικό συντήρησης και έργα υποδομής τώρα. Αυτά είναι για τους άλλους που δεν ξέρουν (άρε καημένε Αρίσταρχε τι σου έμελλε να πάθεις μετά από χιλιάδες χρόνια από τους «απογόνους» σου και όχι από βάρβαρους). Είχαμε διαβάσει και ακούσει αρκετά για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το τηλεσκόπιο αλλά το όλο θέμα είχε τοποθετηθεί στο πίσψ μέρος του μυαλού μας. Το θέμα μας το θύμισε ένα email που έφτασε στο γιουσουρούμ. Τι έλεγε και σε τι αναφερότανε το email, μπορείτε και εσείς να το δείτε πηγαίνοντας μια βόλτα στο blog που έχει στηθεί για την διάδοση της όλης κατάστασης.

http://aristarchusthesamian.blogspot.com/

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Mary Bell's Play: Η ιστορία πίσω από το τραγούδι...

Τι γίνεται αν πνίξεις κάποιον, πεθαίνει; Ένα αγόρι ξάπλωσε και πέθανε. Τους έγραψα σημειώματα, μα αυτοί δεν κατάλαβαν τίποτα. Τους το είπα, σκοτώνω για να ξανάρχομαι. Οι σκάλες του σπιτιού έχουν αυτό το μαλακό ξύλο. Το σπίτι αυτό όμως δεν είναι για να τρως και να κοιμάσαι, είναι για παιχνίδι. Το θέμα είναι να ξαπλωθείς σωστά. Αυτά είναι μικρά και δεν ξέρουν. Θέλω να δω πώς θα’ναι ξαπλωμένα σε φέρετρα. Το αγόρι δεν θα λείψει από κανέναν. Οι μανάδες δεν είναι πουθενά, έρχονται μόνο όταν κάποιος πεθάνει. Τι σημασία έχει πώς πεθαίνει κανείς, έτσι κι αλλιώς όλοι πεθαίνουμε κάποτε. Αυτό που με τρώει δεν σταματάει ό,τι κι αν κάνω. Κι αυτοί έχουν πονόλαιμο. Άμα τους το πεις το νομίζουν. Όλοι θέλουν να έχουν κάτι.

nikOs fOkas - Mary Bell's play (ακούστε την ιστορία)


(Δείτε την ιστορία)

----------------------------------------------------------------------------------
Ευχαριστούμε τον nikO fOka για το κομμάτι του Mary Bell's play (έχει συμπεριληφθεί στην συλλογή μας -indie side of music-) και την Angelique Prague για το κείμενό της σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από το κομμάτι (και την πρώτη φωτογραφία του κειμένου). Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για την Mary Bell και την ανατριχιαστική της ιστορία μπορείτε επίσης να διαβάσετε το βιβλίο Υπόθεση Μαίρη Μπέλ (Cries unheard) της Γκίτα Σέρενι που κυκλοφόρησε το 1998. Επισκεφτήτε την σελίδα του fOka για να ακούσετε και τα άλλα του κομμάτια καθώς και το προσεγμένο και ατμοσφαιρικό blog της Angelique Prague . Εμείς ως συνήθως θα περιμένουμε τα σχόλιά σας.

*** Όσο αφορά στο κομμάτι έχουμε:
Recorded at : Etidorhpa studio,SCA Studio
Remixed at : SCA Studio from Thodoris Zefkilis
Nikos Fokas (Yellow Elephant Ensemble,Common Sense,Silent Sorrows):Synths,,Mary Bell Piano,guitars
Thodoris Zefkilis (BOurgois BO heme) : additional guitar
Nikos Papanagiotou:Drums (YELLOW ELEPHANT ENSEMBLE)
Stelios Romaliadis: (LUUP,YELLOW ELEPHANT ENSEMBLE) : distorted flute
Aggeliki Tomara: Voices of despair,treated screams
Nikos Fokas+Angelique Prague are Tension Villa==> a new art project in the making

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Lolek γράφει στο γιουσουρούμ για την indie σκηνή της χώρας

Σίγουρα ο Lolek είναι από τα νέα ονόματα της Αγγλόφωνης σκηνής που ξεχώρισαν, συζητήθηκαν και θα ακουστούν πολύ!! Το ντεμπούτο άλμπουμ του -Alone- ανήκει ήδη και δικαιωματικά σε αυτό που λέμε best of the year (αν και δεν μας αρέσουν οι λίστες)!!! Η μουσική του Lolek είναι ιδιαίτερη και έχει να μας πει πολλά και ενδιαφέροντα. Kαι όταν η μουσική έχει να πει και να μεταφέρει πολλά και όμορφα φανταστείτε πόσο ενδιαφέρον είναι να ακούσουμε τι έχει να μας πεί και να μας γράψει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Η σκυτάλη λοιπόν στον Lolek, ο οποίος μας τιμά δίνοντάς μας την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε ένα κειμενό του με τις απόψεις του για την μουσική πραγματικότητα της χώρας.

-------------------------------------------------------
Με απωθεί η επιτηδευμένη προχειρότητα, το 'χύμα' με το πρόσχημα της καλλιτεχνικής ελευθερίας, το άσκοπο και το αβασάνιστο, κοινώς το 'χωρίς λόγο''. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη και ο λόγος που γράφω και παίζω μουσική είναι γιατί ευτυχώς δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη.

Προφανώς όλα αυτά έχουν προκύψει ως εντυπώσεις από την μουσική σκηνή στην Ελλάδα. Όσο και αν φαίνεται γενικό είναι πολύ συγκεκριμένο και σίγουρα φανερώνει / περιγράφει την άποψή μου πάνω στην πλειοψηφία των μουσικών /σχημάτων / καλλιτεχνών «επί των εικαστικών» ατόμων στην Ελλάδα. Νομίζω ότι αυτοί που ξεχωρίζουν είναι δυστυχώς λίγοι σε αριθμό σύμφωνα πάντα με τα δικά μου κριτήρια. Είμαι και εγώ σε αυτό το χώρο και με τη στάση και τη μουσική μου προσπαθώ να δείχνω το ποιος είμαι. Ευτυχώς έχουν ήδη αρχίσει κάποιοι να βγάζουν όλη τους τη χολή απέναντι σε μένα μέσα και μου φτιάχνουν το κέφι. Είναι αστείο γιατί νομίζουν οτι έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν και οτι η γνώμη τους έχει αξία.Η αλήθεια είναι οτι δεν αγαπάνε αυτό που κάνουν και απλά ερεθίζονατι στην ιδέα οτι μπορούν να διαμορφώνουν άποψη στο κοινό. Είναι κρίμα γιατί ξέρω ανθρωπους και ανεξάρτητες εταιρίες που κάνουν ήδη σημαντικές προσπάθειες που κατά βάση προσανατολίζονται στην στήριξη νέων ανθρώπων.Είναι γεγονός πως οταν κάτι είναι στο ξεκίνημα του, είναι αναποφευκτο να μην γινουν λάθη, να μην ειπωθούν υπερβολές και να μην φτάσουμε από την αρχή αυτά που οραματιζόμαστε.

Είμαι κατά της γκρίνιας, όμως άλλο τόσο κατά είμαι της άποψης πως «αρχίζουν να πηγαίνουν καλά τα πράγματα τώρα τελευταία. Η Αγγλόφωνη σκηνή ανεβαίνει,κατι καλό συμβαίνει κλπ. Πως ανεβαίνει αν υπάρχουν μόνο πρόχειροι χώροι για να εκφραστεί η όποια δημιουργία? ? Πως ανεβαίνει αν πολλοί νέοι δημιουργοί δεν αμοίβονται ούτε συμβολικά? Πως ανεβαίνει αν ο κάθε κομπλεξικός κριτικός του internet ψάχνει την ευκαιρία για να βαφτιστεί δημοσιογράφος? Βλέπετε λοιπόν πως είναι πολλά πράγματα που λέγονται με χαρακτηριστική ευκολία και δήθεν αισιοδοξία, μόνο για να μην μας πούνε πεσιμιστές και αρνητικούς. Ξεχαρβαλωμένοι είναι και λένε ψέματα. Ας δούνε κατάματα το επίπεδο που βρισκόμαστε και ας αφήσουν τις πολύχρωμες αισιόδοξες δηλώσεις. Κλισέ όσο οι δηλώσεις των ποδοσφαιριστών μετά το ματς που ξέρεις ήδη τι θα πουν. Ας παραδεχτούμε σε πρώτη φάση πόση προχειρότητα, έπαρση, μιμητισμός, φλωριά υπάρχει. Χρειάζεται αυστηρότητα όταν κρίνουμε κάτι που αγαπάμε και δεν πρέπει να σκεπάζουμε την αλήθεια με ξεκούραστες αισιοδοξίες.

Θυμάμαι κάποιο ¨εικαστικό» πάρτι.

Όλοι χυμένοι στο πάτωμα να πίνουν μπίρα και κανά μπάφο. Να δώσουν παρουσία. Να πουν ότι ήταν εκεί. Χωρίς να τους αφορά και να τους συγκινεί τίποτα. Ίσως απλά δημόσιες σχέσεις ή απλούστερα χωρίς λόγο. Γιατί είναι ότι πιο εύκολο. Συνήθως δεν παίρνεις τίποτα ουσιαστικό με το να κάνεις πράγματα χωρίς λόγο. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει σε μια λογική Lifestyle. Είδα γραμμένο κάπου το εξής «το lifestyle είναι μοναδικό. Από μηδενικό σε κάνει νούμερο..»

Βλέπεις σε εταιρικούς χώρους εργασίας να πατάνε επί πτωμάτων για χοντρά λεφτά. Τουλάχιστον βγάζουν λεφτά και έται μπορώ να το καταλάβω. Πολύς κόσμος του «χώρου» λειτουργεί το ίδιο ανταγωνιστικά και κακόβουλα. Απλά δεν βγάζει μια. Είναι αρκετά θλιβερό...

Χρειάζεται υπομονή και δημιουργική διάθεση. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για κάποια σκηνή. Πρέπει να προσπαθούμε περισσότερο και να αισθανόμαστε περισσότερο. Έχει τεράστια σημασία να βρούμε τον εαυτό μας και την θέση μας στην σημερινή πραγματικότητα. Όποιος δυσκολεύεται να καταλάβει τι εννοώ και του φαίνονται φλου όλα αυτά ας δει κάποια συναυλία του Leonard Cohen από την τελευταία περιοδεία. ΘΑ καταλάβει περί ήθους, μετριοπάθειας, κουλτούρας, ευγένειας, ταλέντου, συνέχειας και αποτελέσματος.

-----------------------------------------------------------------------

Αυτά λοιπόν από τον Lolek. Περιττό να σας πούμε ότι θα θέλαμε την άποψή σας. Και όπως πάντα σας αφήνουμε με ένα βίντεο. Καλό σας (και μας) βράδυ!!!


Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Συζήτηση με τον 2L8 (Κώστα Βοζίκη)...

To He & She, Angry Enough to Keep Loving in the Dark Ages (δεύτερο άλμπουμ του 2L8) κυκλοφόρησε λίγο πριν το 2008 περάσει στο χρονοντόύλαπο της ιστορίας. Απέσπασε τις καλυτερες των κριτικών και δικαίως συγκαταλέγεται στα καλύτερα της χρονιάς. Ο Κώστας Βοζίκης (2L8) πλαισιωμένος από ολόκληρη ορχήστρα, αποτελούμενη από εξαιρετικούς μουσικούς, παρουσίασε το άλμπουμ σε αρκετές πόλεις και μουσικές σκηνές της χώρας αποσπώντας το καλύτερο βραβείο για κάθε μουσικό. Το χειροκρότημα και την αποδοχή του κοινού. Όσοι έχετε δει ή και αποσκτήσει το Ηe&She θα συμφωνήσετε ότι εκτός από την μουσική και τους στίχους του άλμπουμ αυτό που επίσης κερδίζει τις εντυπώσεις είναι το υπέροχο artwok (που επιμελήθηκε ο Aχιλλέας Γκατσόπουλος) και η μοναδική για τα Ελληνικά δεδομένα συσκευασία του. Όσοι δεν το έχετε ακούσει ακόμη μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ ή από το blog του 2L8 εντελώς νόμιμα και δωρεάν και αφού σας κερδίσει και εσάς σπέυσατε να το αποκτήσε στο κοντινότερο δισκοπωλείο!!! Έμείς είχαμε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του η οποία ωφείλουμε να πούμε ότι ήταν από τις πιο σουρεαλιστικές (μουσικές) μας εμπειρίες. Διαβάστε την και θα καταλάβετε γιατί.

-----------------------------

Giusurum: Είναι too late για την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή ή τώρα (ξανα)αρχίζουμε??
2L8: Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τότε που παίζαμε με τους Private Lies, την πρώτη μου μπάντα τα πρώτα λάιβ στο ΑΝ, battle of the bands, στο X, στο CRF... Από τότε έχω δει τόσες σκηνές. Που πάει η σκηνή; Καλύτερα, χειρότερα; Βαρέθηκα την ίδια κουβέντα. Έχω δει πολλά παιδιά που αξίζανε να τα παρατάνε. Τόσες μουσικές χαμένες. Βλέπω και όλα τα καινούρια, ότι γίνεται. Δε με νοιάζει. Εγώ έχω ένα δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω. Αυτό κάνω. Και βοηθάω όπως μπορώ όποιον ζητάει τη βοήθεια μου. Τα πράγματα έχουν ξεφύγει με τις πολυεθνικές τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά με το myspace που διέλυσε οποιαδήποτε αληθινή επικοινωνία. Νομίζω πως ποτέ δεν ήταν χειρότερες οι σχέσεις μεταξύ των συγκροτημάτων.

Giusurum: Πλέον μιλάμε για τον ή για τους 2L8??
2L8: Κοίτα εγώ δε ζητάω καμία δέσμευση από τα παιδιά που παίζουν μαζί μου. Ο καθένας είναι ελεύθερος να τοποθετήσει τους 2L8 όπου θέλει. Για κάποιους είναι εξίσου σημαντικό όσο για μένα. Κάποιοι είναι περαστικοί. Οι 2L8 είναι εγώ και όποιος όλος θέλει να είναι. Εγώ δεν μετράω μόνο τους μουσικούς ως 2L8.

Giusurum: Πως προέκυψε η ιδέα του he&she. ??
2L8: Ξεκινάει από το Abyss. Εκεί είδα τόσο έντονα τις μορφές του He, She, The pixy. Από εκεί και πέρα όλα γίνανε συνειδητά. Για να υπηρετήσουν την ιστορία τους.

Giusurum: Τελικά τι είναι το he&she, μια σύγχρονη εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ροκ όπερα, δώρο για την Josephine?? προσωπικό και μοναχικό ταξίδι στις εσχατιές του έρωτα??
2L8: Πέρασα ένα χρόνο κοιτώντας άσπρες κόλλες με λέξεις στον τοίχο προσπαθώντας να καταλάβω τι διάολο είναι αυτό που κάνω. Δεν ξέρω. Είναι τόσο πολύπλοκο. Δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι να μπλεχτείς και πολύ μαζί του. Θα σε οδηγήσει στην παράνοια. Άτιμο δημιούργημα. Γεμάτο παγίδες.

Giusurum: Πες μας δυο λόγια για την πλοκή του!!!
2L8: Αυτό θα ήταν πολύ εύκολο. Πείτε μου τι καταλαβαίνετε εσείς και θα σας πω την άποψη μου και εγώ. Εγώ θα μπορούσα να πω: we don't need to know, we can live here.

Giusurum: Τελικά τι μετράει αυτό που θέλει να μεταφέρει και να πει ο μουσικός (ή ο καλλιτέχνης γενικότερα) ή αυτό που τελικά μεταφέρεται και καταλαβαίνει ο αποδέκτης ενός μουσικού και όχι μόνο έργου?
2L8 : Χαχα. Ο μουσικός και ο καλλιτέχνης. Εγώ. Πηγαίνω στο θέατρο ας πούμε και με συστήνει ο σκηνοθέτης και από δω ο μουσικός μας. Ντροπή. Μετά έχουν και απαιτήσεις από μένα. Αλλά μιλάμε δεν έχω ιδέα. Αλλά κανείς δεν με πιστεύει. Οπότεεεε... Υποθέτω ότι ο καθένας βλέπει σε ένα έργο αυτά που τον ενδιαφέρουν, αυτά που τον αφορούν, αυτά που μπορεί να συσχετίσει με την δικιά του τη ζωή. Ας είμαστε ειλικρινείς, η ομορφιά ή η χάρη ως αυταξίες δεν ενδιαφέρουν τη γενιά μας. Εμείς θέλουμε κάτι να συντονίζεται με τον πόνο μας, με τους πόθους μας, με τα όνειρα μας. Και στην τελική η αλήθεια είναι ότι την τέχνη την έχουμε γραμμένη στα... Δεν την χρειαζόμαστε και κυρίως δεν μας χρειάζεται αυτή! Η ομορφιά για να γίνει αντιληπτή θέλει μια ορισμένη ποσότητα γαλήνης. Που διάολο είναι η γαλήνη; Εδώ βράζει ο τόπος. Όλα βράζουν. Όλοι θέλουν κάτι άλλο σε έναν κόσμο σκληρό και άδικο. Οι πολιτικές συνθήκες παγκοσμίως και στα Βαλκάνια ακόμα περισσότερο δεν ευνοούν τις τέχνες. Αλλά όλα αυτά είναι πολύ σύνθετα. Έχουν να κάνουν με ιστορία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή με ψέματα που γραφτήκανε πριν από πολλά πολλά χρόνια.

Giusurum: Έχετε σκεφτεί την θεατρική του μεταφορά??? Ένα DVD από τις ζωντανές σας εμφανίσεις??
2L8: Χεχεχε. Έχουμε; Θα δούμε τι θα γίνει... Έχουμε το DVD από την πρώτη παρουσίαση στην Πάτρα. Θα το ανεβάσουμε για download σε λίγο καιρό.

Giusurum: Eμείς αντιλαμβανόμαστε το he&she ως το κυνήγι του ανεκπλήρωτου και (ίσως) του έρωτα όπως τον έχει φτιάξει ο καθένας μας μέσα του. . Μια "τραγωδία" όπου αυτός προσπαθεί να κρατηθεί πάνω της. έστω και αν (ίσως) δεν την έχει γνωρίσει ποτέ του κει είναι απλώς πλάσμα της φαντασίας του. Εσύ τι έχεις να πεις??
2L8: Ωραίο. Το He & She είναι ιστορία αντίστασης. Ο έρωτας είναι η παγίδα. Όλα τα είπα πια...

Giusurum: Το album (κατά την γνώμη μας) είναι υπέροχο. Όπως υπέροχο είναι και το artwork του και η όλη του συσκευασία.. Πόσο δύσκολο είναι για "μικρή" δισκογραφική να επενδύσει σε τέτοιες κυκλοφορίες?? Στην δική σας περίπτωση πως προέκυψε??
2L8: Αυτή είναι μια ερώτηση για την Inner Ear μάλλον, όχι για μένα... Πάντως προχθές γνώρισα τον Αχιλλέα που μας έκανε το artwork και από κοντά και του είπα ότι τον αγαπάμε... Όμορφα...

Giusurum: "Where is the place you promised us??" υπάρχει τελικά η Ιθάκη και η Γη της επαγγελίας?? Επιζητούμε το ταξίδι ή ενδιαφερόμαστε μόνο για τον τελικό προορισμό και το αποτέλεσμα ??
2L8: Where is the place you promised us? Violation. Η αθέτηση της υπόσχεσης. Δεν έχει σχέση με ταξίδια. Έχει να κάνει με κάτι που μας κλέψανε. Μας το δώσανε και μας το πήρανε πίσω. Δεν ψάχνουμε να βρούμε αυτό το μέρος, έχουμε ζήσει εκεί όταν ήμασταν νέοι και τώρα θέλουμε να επιστρέψουμε.

Giusurum: "join the resistance, fall in love". τελικά ο έρωτας είναι πράξη αντίστασης ή επιβίωσης??
2L8: Αν ήξερα τι είναι ο έρωτας δε θα έγραφα το He&She μάλλον...

Giusurum: "will you strangle me?" Γιατί επιζητά τον θάνατο??? Λύτρωση?? Πράξη απόδειξης του έρωτα?? Φιλήδονη αναζήτηση??
2L8: Δεν επιζητά τον θάνατο απλά. Της ζητάει να τον στραγγαλίσει. Να τον σκοτώσει με έναν τόσο βίαιο τρόπο. Αφού με αφήνεις χωρίς ζωή, αφού εσύ είσαι η ζωή μου, έλα και στραγγάλισε με. Για φαντάσου...


Giusurum: "no more poetry, only raw meat” Εκεί έχουμε φτάσει??
2L8: Τώρα για τι να μιλήσω; Για την ποίηση ή για το ωμό κρέας; Βρίσκομαι σε ένα internet cafe στην πλατεία κυψέλης και πίσω μου εδώ και ώρα γίνεται ένα ατελείωτο deal με λεφτά που πάνε και έρχονται στα χέρια. Δεν τα βρίσκουν κιόλας και με ταρακουνάνε καθώς σπρώχνονται. Και φυσικά για να γίνει τελείως σουρεάλ η κατάσταση είναι όλοι κωφάλαλοι! Πόσο πια! Κάνουν μόνο χειρονομίες και βγάζουν που και που κανένα πνιχτό ήχο. Η τηλεόραση που πριν έπαιζε ποδόσφαιρο τώρα δείχνει μια κοπέλα που λέει τηλεφώνησε μου πολύ πειστικά, το παλικαράκι που δουλεύει κοιτάει με αγωνία τους κωφάλαλους και σκέφτεται τι να κάνει, μάλλον, και μετά εμένα που είμαι δίπλα τους. Ποίηση; Άντε πες μου που έχουμε φτάσει... Χωρίς πλάκα. Συμμορία κωφαλάλων...

Giusurum: "well i am alone and you are alone, why don’t you see me??" Έχουμε αποξενωθεί και απομονωθεί τόσο, που δεν βλέπουμε κανένα και τίποτα γύρω μας?? Ακόμα και τον έρωτα και την ελπίδα??
2L8: Παραιτούμαι, φεύγω από εδώ μέσα...

--------------------------

KAI MHN ΞΕΧΝΑΤΕ

join the resistance fall in love

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Ανοιχτή επιστολή του Νικόλα Άσιμου: Η Μοναξιά μιας "Βόλτας"...

Τον Άσιμο ή τον αγαπάς ή τον μισείς. Εμείς έχουμε επιλέξει το πρώτο. Δεν είναι δυνατόν να μην ανατριχιάζεις στον Μπαγάσα και να μην δακρύζεις στο Παπάκι (που ο Νικόλας έγραψε ως νανούρισμα για την μικρή του κόρη). Όσο για το Γιουσουρούμ?? Δεν μας επιτρέπεται να το αγγίξουμε με λόγια!!! Άλλοι τον τοποθετούν με τα Ξωτικά της πόλης, άλλοι με τους Αγίους των Εξαρχείων, άλλοι με του αλήτες και τους αναρχικούς και άλλοι απλά τον τοποθέτησαν στην καρδιά τους για πάντα. Η επιλογή είναι προσωπική και απλή!!! Λίγο καιρό πριν αυτοκτονήσει Νίκόλας Άσιμος έστειλε στα ΜΜΕ μια ανοιχτή επιστολή. Ένα πραγματικό ντοκουμεντο μιας και οι φορές που ο Νικόλας επέλεγε να μιλήσει στα ΜΜΕ ήσαν ελάχιστες. Διαβάστε την επιστολή του Νικόλα και φέρτε στο μυαλό σας την ιστορία του και τα τραγούδια του.
-------------
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟΥ
Μήνυμα προς όλους, για όλα.
Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.
Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει.
Magic theater fur fur
Το μεγαλύτερο θέατρο στην ιστορία, που καταργεί την ιστορία. Εγώ που το έχω ξεκινήσει έχω αναλάβει την ευθύνη.
Με ξέρουν όλοι οι σοφοί του κόσμου, κι όλοι οι καλλιτέχνες του πλανήτη.
Στην αρχή υπήρξα μονάχος μου, τώρα υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που μπήκανε στο θέατρο μας.
Ανθρώπους ψάχνουμε όχι ιδεολογίες, Ανθρώπους να'χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη. Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρο. Ανθρώπους έστω με καρδιά. Ας είναι δικηγόροι, παπάδες και αστυνόμοι. Ας είναι και χαφιέδες, κομουνιστές, αναρχικοί, αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.
Αν δεν καταλαβαίνετε το θέατρο μας και μας κοροϊδεύετε ακόμα δεν φταίμε εμείς.
Εμείς έχουμε τη γνώση. Αυτή που δεν έχουν όλοι μαζί οι κυβερνήτες, οι δικαστές και οι γιατροί.
Σας κολλάμε στον τοίχο με ένα ζελοτέιπ.
Είμαστε καθαροί γι' αυτό ζούμε μέσα στις υπόγες και χαρίζουμε.
Δίνουμε παραστάσεις στην πλατειά και χαίρονται τα παιδάκια και δεν έχουμε λεφτά.
Είμαστε αυτόδουλοι της καλοσύνης. ξέρουμε να δημιουργούμε όχι να καταστρέφουμε. Ξενυχτάμε μέρα νύχτα και φτιάχνουμε μονάχοι τα όργανα μας.
Οι άλλοι σπανέ λάμπες και μπουκάλια, εμείς τα καθαρίζουμε με σκούπες. Οι σκουπιδιάρηδες είναι μαζί μας και όλοι οι άνθρωποι το πλανήτη.
Ρωτήστε στην περιοχή των Εχαρχείων που μας ξέρει. Μας αγαπάνε όλοι. Ρωτήστε αν χρωστάμε τίποτα και σα κανένα. Σε όλους έχουμε δώσει παραπάνω.
Μπακάληδες, ψιλικατζήδες, περιπτεράδες, ταβερνιάρηδες μας εκτιμάνε.
Χαρίζουμε το γέλιο, αγάπη και ευτυχία.
Κάναμε τους γέρους να αισθάνονται παιδία.
Τα πρεζόνια να κόψουνε την άσπρη και να γελάνε.
Εγώ που το' χω ξεκινήσει δεν έδειρα ποτέ και πουθενά κανένα.
Με έχουν περάσει από όλα τα μπουντρούμια και το κορμί μου είναι γεμάτο πληγές.
Τα όπλα μου είναι πιστολάκια και νταούλια απ' αυτά που παίζουν τα παιδάκια, παίζει και η μικρή μου κόρη.
Όταν όλοι εσείς κολλάτε αφίσες και γεμίζετε σκουπίδια την Αθηνά εγώ σας πολεμάω με μια ζωγραφιά στον τοίχο του σπιτιού μου. Εκεί που ήταν βόθρος και μπάζα και ουρλιάζανε τα κομπρεσέρ.
Εκεί μένω τώρα, τρία χρόνια μαζί με την μικρή μου κόρη, φιλοξενώντας κι άλλους που δεν είχανε να φανέ και που να κοιμηθούνε.
Και δε φοβάμαι να δώσω τη διεύθυνση μου, την ξέρουν όλοι
'ΑΡΑΧΩΒΗΣ 41' ΕΞΑΡΧΕΙΑ.

ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΑ.
ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ.
Έμαθα πως συνεχίζονται οι διώξεις εναντίον μου. Πως βάλανε εισαγγελέα για να με βάλουνε ξανά στο ψυχιατρείο και να μου κάνουν ίσως και λοβοτομή
Είμαι υποχρεωμένος να με σώσω
Καταγγέλλω λοιπόν δημόσια.
Στις 6 Οκτώβρη με πιάσανε έξω από το δρόμο του σπιτιού μου να παίζω θέατρο του δρόμου.
Με σύρανε με τη μια στο αστυνομικό τμήμα, με δέσανε με χειροπέδες, μου σπάσανε τα πλευρά μου, με πήγαν στο Αιγινίτειο ψυχιατρείο, με είχανε δεμένο.
ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ και αυτοί με βγάλανε τρελό.
Έκανα ακόμη και αυτούς που με χτυπούσαν να γελάνε.
Αντί να τηρήσουν ένα λόγο ότι πια δε θα μ' αγγίξουν με σύρανε δεμένο στο ΔΑΦΝΙ.
Στο χειρότερο μπουντρούμι με ξάπλωσαν, με ξαναχτύπησαν και μου κάνανε ενέσεις απ' αυτές που σκοτώνουνε βουβάλια (παρ' όλο που πάλι μου δώσανε λόγο ότι δεν θα μ' αγγίξουν ) και με πάτησαν σα χαλακι και με βαλανε με τις χειρότερες ρουφήχτρες.
Τους αρρώστους που προσπαθούσαν να μου πάρουν το ρολόι και ότι άλλο είχα πάνω μου, ακόμη και το τελευταίο μου τσιγάρο.
Όλοι οι γιατροί του κόσμου δεν τήρησαν ένα λόγο.
Αλλά εγώ κατάφερα και βγήκα και είμαι ζωντανός.
Σε λιγότερο από δυο μέρες κι απ' το χειρότερο μπουντρούμι.
Ας έρθουν οι ψυχίατροι μια βόλτα μαζί μου και θα τους δείξω.
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ.
ΞΕΡΩ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΣΠΙΡΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
Ευχαριστώ όλους όσους κινητοποιήθηκαν για να με βγάλουν έξω, αν και κάπως καθυστερημένα. Ήμουν ήδη έξω και περίμενα τον πατέρα μου να βάλει μια υπογραφή.
Ευχαριστώ την Κατερίνα Γώγου που παράτησε το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήρθε.
Ιδίως το Διονύση το Σαββόπουλο καθώς και το φίλο μου ψυχίατρο Δημήτρη Μαντούβαλο.
Πήγα χθες μονάχος στο αστυνομικό τμήμα, ρώτησα αν κατά λάθος άγγιξα κανένα, μου είπαν όλοι όχι
Τους ζήτησα να μου δώσουν πίσω ένα μενταγιόν και μια καρφίτσα ανεκτίμητης αξίας (μου είναι χαρισμένα) Κάνανε ότι δεν ξέρουνε και ούτε το μισοσπασμένο χέρι μου δεν είχαν την τόλμη να μου σφίξουν.
Ας μου τα δώσουν όλα πίσω και τους συγχωρώ όλους.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΝΑ Μ' ΕΚΤΕΛΕΣΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΑΩ ΠΑΡΑ ΤΟ ΨΕΜΑ, ΣΤΑΥΡΟ Η ΚΡΕΜΑΛΑ.
Τώρα εγώ βρίσκομαι αποσυρμένος στο προσωπικό μου νησάκι όπου κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει. Εδώ βλέπω και τη νύχτα και χρειάζεται να ξεκουραστώ και να θεραπεύσω το πληγωμένο μου κορμί.
Ταχυδρομώ αυτό το γράμμα στον πληρεξούσιο μου δικηγόρο. Προς πλους και για όλα.
Ακόμα και στους ψυχίατρους και τον τυχόντα εισαγγελέα.
Βοηθήστε με να επανέλθω στον κόσμο και να παίξω τη μουσική που δεν έπαιξα ακόμα. Και ας μου σπάσανε τις κιθάρες και τα μηχανήματα μου. Δεν ζητάω αποζημίωση, ένα μονάχα συγνώμη εγώ ζήτησα χιλιάδες.
Καλώ τους φίλους δημοσιογράφους που με ξέρουν όλοι. Τώρα που κινδυνεύω, να δημοσιεύσουνε το γράμμα, όλο, χωρίς περικοπές.
Τόσες συναυλίες έχω δώσει και δε γράφτηκε γραμμή. ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ και σας συγχωράω. Πολεμήστε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι αυτό που έχετε ξεχάσει.
Το μήνυμα της βόλτας είναι για όλους και για όλα.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν και με θεωρήσανε τρελό εμένα ας κάνουνε τον κόπο να μελετήσουνε βιβλία.
Όπως το '1984' του Όργουελ το λύκο της στέπας του Έρμαν Έσσε, τις 'ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ' του Δον Χουάν, τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, την Αρχαία Ελληνική Μυθολογια για το Διόνυσο, τον Πάνα, τον Ιάσονα και άλλους, τη 'Δολοφονία του Χριστού' του Βίλχεμ Ράιχ, την Αποκάλυψη του Ιωάννη το Διογένη με το φανάρι, την κατσαρίδα που έμαθε να πετάει.
Η ας διαβάσουν το βιβλίο μου 'ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ' και πολλά άλλα, ΖΕΝ και ΓΙΟΓΚΑ, ακόμα και τον Αϊνστάιν.
Εγώ τα κάνω πράξη κάθε μέρα και στο δρόμο.
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΘΩΩΣΩ.
Αλλιώς ο άγγελος του κόσμου το είπε και θα το κάνει, θα φύγει και θα σας αφήσει να περπατάτε μπουσουλώντας ή θα σας κολλήσω τη χειρότερη βρισιά που λέω,
ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ.
Καλώ και το Μίνω Βολανάκη να έρθει και να μας σφίξει το χέρι.
Εμείς κάνουμε συμβάντα και χάπενινγκ και όχι αυτός στα Βραχιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
Και όλο το MAGIC THEATER FUR FUR


Υ.Γ.
ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΤΕ ΟΜΩΣ ΑΜΕΣΩΣ.
Η αλλιώς πάτε μια βόλτα μέχρι το πολυτεχνείο εκεί που είναι εκείνο το κεφάλι που προσκυνάτε όλοι. Κάντε τον κόπο, σκύψτε και διαβάστε.
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κάτω δεξιά είναι γραμμένο του Ανδρέα Κάλβου είναι.
Ή πάτε μια βόλτα μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη κάτι γράφει 'Δεν έχω τίποτα να χάσω. Είμαι ελεύθερος'
ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Oι Coldplay μας χαρίζουν (για ελεύθερο downloading ) το πρώτο live άλμπουμ τους....

Το μεγάλο μπαμ με τα δωρεάν άλμπουμ μέσω των επίσημων δικτυακών τόπων έγινε με τους Radiohead και το Ιn Rainbows. Ακολούθησαν πλήθος άλλων μεταξύ των οποίων οι The Charlatans (διαβάστε και καταβάστε εδώ), ο Σπρίνγκστιν και οι James που έκαναν το ίδιο με κάποια single τους κ.α. Φυσικά υπάρχουν και οι "πολέμιοι" του mp3 όπως π.χ oi Depeche Mode οι οποίοι σε συνέντευξή τους λίγο πριν την ακυρωθείσα τελικά συναυλία τους στην Αθήνα δήλωναν ότι δεν θα έδιναν ποτέ τους κάποιο τους άλμπουμ για δωρεάν κατέβασμα μέσω του ιντερνετ διότι σέβονται τους θαυμαστές τους και η ποιότητα του mp3 δεν είναι ότι καλύτερο!! Απόψεις που σηκώνουν συζήτηση αλλά όχι τώρα!! Σήμερα θα μιλήσουμε για τους Coldplay και το πρώτο live άλμπουμ τους με τίτλο LeftRightLeftRightLeft.

Οι Coldplay δίνουν ολόκληρο το LeftRightLeftRightLeft για ελεύθερο downloading από την Παρασκευή 15/5. Ίσως να το έχετε διαβάσει αλλού και να το έχετε ήδη κατεβάσει. Αν όχι έχετε ακόμη την ευκαυρία να το κάνετε έδώ στην επίσημη σελίδα τους δίνοντας απλώς ένα email και δηλώνοντας την χώρα καταγωγής σας. Εμείς το κατεβάσαμε (εδώ και πολύ καιρό), το ακούσαμε και αν και οι Coldplay δεν είναι από τις αδυναμίες μας, μας άρεσε. Αναμένουμε και την δική σας άποψη!!!

Tracklist:
1. Glass of Water
2. 42
3. Clocks
4. Strawberry Swing
5. The Hardest Part/Postcards From Far Away
6. Viva La Vida
7. Death Will Never Conquer
8. Fix You
9. Death And All His Friends