Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Οι Infidelity στην indie σκηνή του γιουσουρούμ!!!

Λοιπόν, θυμάστε στο σχολείο όταν βρίσκαμε μια άγνωστη λέξη και ανατρέχαμε στο λεξικό ώστε να βρούμε την έννοια του λήμματος?? Κάτι παρόμοιο κάναμε και στο φροντιστήριο των αγγλικών. Ε, για να δούμε τι γράφουν τα λεξικά για την λέξη infidelity.

In-fi-del-i-ty/infədeləti/ ουσ πληθ.–ties [C;U] 1 ( το παράδειγμα ή πράξη της) απιστίας ή το να είναι κανείς άπιστος, π.χ. στον/στην στην σύντροφό του/της. 2 (για κάτι που αντιγράφεται ή εξιστορείται ) μη αληθοφανές˙ μη πιστό (σε ήχο, εικόνα, γεγονότα, χρώμα, κ.τ.λ.) στο πρωτότυπο. 3 Ελληνικό συγκρότημα που εδρεύει στη Βόρεια Ελλάδα (Κιλκίς).

Χμμμ... Μην κρυφοκοιτάτε την πρώτη ερμηνεία. Εμάς εδώ στο γιουσουρούμ θα μας απασχολήσει η ερμηνεία νο3. Ε, τι νομίζατε?? Θα κάναμε μαθήματα Αγγλικών ή ηθικής?? Εδώ με μουσικούλα ασχολούμαστε (ανάμεσα στα πολλά)!! Έχουμε και λέμε λοιπόν. Οι Infidelity (για όσους δεν τους ξέρετε) είναι ένα πενταμελές συγκρότημα –με έδρα το Kill Kiss όπως το αποκαλούν- που μας συστήθηκε το 2003 με την κυκλοφορία του demo ‘Miles Behind’. Μήπως τελικά εκεί γύρω έχει αρχίσει και δημιουργείται κάτι (μην ξεχνάτε και τους 2L8 απο Σέρρες) ?? Για να καταλάβετε το μουσικό τους ποιόν δεν έχετε παρά να πάρετε ένα μουσικό μπολ και να ρίξετε (ναι, σήμερα θα δώσουμε και μια συνταγή): μια δόση από indie, μια από alternative, ολίγον τι post new wave και αρκετό art rock!! Και αν ακόμη δεν καταλάβατε το που κινούνται μουσικά οι σημεριινοί μας καλεσμένοι ή αν είστε από αυτούς που δεν τους αρέσουν οι ταμπέλες στην μουσική και σε άλλες μορφές τέχνης τότε αναζητήστε στην δισκοθήκη σας ή σπεύσατε στο πλησιέστερο δισκοπωλεία και προμηθευτείτε για αρχή το πρώτο τους άλμπουμ ‘Viewer From A Black Star’ (Run Devil Run, 2005), το οποίο έλαβε εξαιρετικές κριτικές από τον ελληνικό και ξένο τύπο και ανέβηκε στα charts αρκετών ραδιοφωνικών σταθμών. Φυσικά μην φύγετε από το δισκάδικο ή μην κλείσετε το Cd player σας αν δεν βάλετε και ακούσετε το (δεύτερο και) ολοκαίνουριο album τους, με τίτλο ‘In The City’.

Το album ηχογραφήθηκε ζωντανά σε διάστημα τριών ημερών στα RunDevilRun Studios με παραγωγό τον Νικόδημο Τ., θέλοντας έτσι να αποτυπωθεί η δυναμική live πλευρά των συνθέσεων και των ζωντανών εμφανίσεων των Infidelity, χωρίς overdubs ή άλλες ηχοληπτικές παρεμβάσεις! Το ‘In The City’ δεν σου αφήνει την παραμικρή αμφιβολία από τα πρώτα του κομμάτια: εδώ έχουμε να κάνουμε με καθάριο ροκ με έντονο το άρωμα της new wave εποχής που όλοι μας έχουμε αγαπήσει, που δένει αρμονικά με τους πειραματισμούς των Infidelity δημιουργώντας το προσωπικό τους μουσικό στίγμα. Το Underestimate me που ανοίγει το άλμπουμ τοποθετεί εξαρχής την -εσωτερική και όχι μόνο- ένταση σε υψηλά επίπεδα και το ομότιτλο (in the city) που συνεχίζει να σου ουρλιάζει για ώρες:
don’t waste all your time on desperate replies
don’t waste all your crimes on desperate replies.

Μια από τις εκπλήξεις του άλμπουμ είναι σίγουρα το ακορντεόν της Σοφίας στο Conflict που δίνει φρέσκια πνοή στους ήχους της Βαλκανικής και μας υπενθυμίζει το που βρισκόμαστε. Τότε, και καθώς επανέρχεται η κιθάρα και η ένταση, είναι που αντιλαμβάνεσαι (?) ποιους μπορείς να εμπιστευτείς και ποιους όχι (The Man You Can’t Trust). Το Modern Life 124 έχοντας ως σύμμαχο και το υπέροχο βίντεο που οι Infidelity δημιούργησαν, είναι με το don’t talk to me δύο από τα πιο ραδιοφωνικά κομμάτια του δίσκου.

Και αν ο έρωτας δείχνει να κρατά την μπαγκέτα υπό τις οδηγίες της οποίες οι Infidelity παίζουν μουσική, στο Estrangement δίνει (οικειοθελώς ή μη) την θέση του σαν φυσική (δυστυχώς) κατάληξη του έρωτα με μια μελωδία που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις από αναμνήσεις γλυκές μα και πικρές σαν δόσεις υποκατάστατου και σαν το ίδιο τον έρωτα. Τελικά που πάνε οι παλιές μας αγάπες?? Στο Fall Back (από τα αγαπημένα του άλμπουμ) ξεχνάμε για λίγο τους έρωτες και τα γιασεμιά, κοιτάζουμε δίπλα και πίσω μας, προσπαθώντας να βρούμε απαντήσεις σε ερωτήματα ετών και ίσως αιώνια. Η μουσική είναι εδώ και πάντα όχι μόνο ως μέσο διασκέδασης αλλά κυρίως (όπως όλες οι μορφές τέχνης) ως μέσο διαπαιδαγώγησης, προβληματισμού και απεικόνισης της όποιας χρονικής πραγματικότητας στην οποία της έλαχε να γεννηθεί.

Λίγο πριν το φινάλε του άλμπουμ το Never Saw It Coming προσπαθεί να μας ξαναβάλει στο κλίμα του In the City με δυνατές και γρήγορες κιθάρες και μετά έρχεται το κλείσιμο. Ένα κλείσιμο (Silence) που μας υπενθυμίζει την σιωπηλή ζωή που ζούμε και τις προσπάθειες των περισσότέρων εξ’ ημών να μην κάνουμε κάτι και ενοχλήσουμε κάποιους. Το κομμάτι σίγουρα το έχετε ακούσει σε ραδιόφωνα και αν νομίζατε ότι μας έρχεται από τα ξένα ήρθε η ώρα της αποκατάστασης της αλήθειας.
we screw in silence, live in silence,love in silence,hate in silence


Οι ζωντανές εμφανίσεις αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά τους σημεία. Έχοντας πραγματοποιήσει δεκάδες συναυλίες σε διάφορες πόλεις για την προώθηση των κομματιών τους, και έχοντας μοιραστεί την σκηνή με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής και όχι μόνο (Levellers,Puressence, Closer, Bokomolech, Κόρε Ύδρο, 2L8 κ.α) οι Infidelity έχουν αποκτήσει μια απίστευτη οικειότητα με την σκηνή και το κοινό. Τέλος θα πρέπει να αναφερθούμε και στο Βραβείο Κοινού που κέρδισαν για τη μουσική επένδυση στην ταινία του Γιάννη Τσιτσίμη ‘Από την κόλαση με αγάπη’ στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και video του Μύλου (1999, Θεσσαλονίκη).

Links:
Επίσημη Ιστοσελίδα: www.infidelity.gr
Ιστοσελίδα Myspace: www.myspace.com/infidelitymusic

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Stories about Waves!Οι Jane Doe μας προσφέρουν νόμιμα και δωρεάν τα νέα τους κομμάτια!!!

Η Jane Doe επιστρέφει σιγά σιγά στον κόσμο. Αυτό το πρώτο διστακτικό βήμα περιλαμβάνει 3 τραγούδια σε digital μορφή. Θα ακολουθήσει ένα EP και ελπίζουμε να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου σε μερικούς μήνες με το ολοκληρωμένο album: The Enormous Head Of King Splendid.

Θα υπάρξουν και συναυλίες για την προώθηση όλων αυτών αρχής γεννωμένης από τη Θεσσαλονίκη:

28/3

BROOKLYN live bar
Νικ. Πλαστήρα 51, Παραλία Καλαμαριάς
Είσοδος: 7 € με ποτό
Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00

(κατεβάστε) Jane Doe - Stories about Waves

more@http://www.myspace.com/janedoegreek

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)

"...Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους durftiger είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας παρ' όλ' αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.."


Με αυτά τα λόγια έκλεισε ο Οδυσσέας Ελύτης το λόγο του κατά την τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας από την Σουηδική Ακαδημία στις 18 Οκτωβρίου 1979 "για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία" σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Χτές συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από τον θανατό του.

Ολόκληρο το λόγο μπορείτε να τον διαβάσετε εδώ (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_7_17/10/2007_208369)

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Οι StrangeZero την Τετάρτη 17/03/2010 στις 17:00- από την e-συχνότητα του Poplie και την εκπομπή του giusurum!!!

Για τους StrangeZero τα είπαμε στην προηγούμενη ανάρτησή μας (βλ. πιο κάτω)!!! Το νέο τους άλμπουμ μας αρέσει όπως και πολλά από τα κομμάτια τους από τα προηγούμενα CD τους. Το ότι μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν και νόμιμα όλα τους τα άλμπουμ από εδώ (http://www.jamendo.com/en/album/62524) το ξέρετε ήδη!! Τι μένει λοιπόν?? Εκτός από μια συζήτηση μαζί τους να τους "καλέσουμε" και στον poplie ώστε να τα πούμε και από "κοντά" και να ακούσουμε τι έχουν να μας πούν για την μουσική τους και όχι μόνο!!! Έτσι μετά την αποκλειστική μετάδοση της νέας και ακυκλοφόρητης δουλειάς των Bsides συντονιστείτε αύριο Τετάρτη 17/03/2010 στις 17:00 στην e-συχνότητα του Poplie και την εκπομπή του giusurum και ακούστε επιλεγμένα κομμάτια από όλες τις κυκλοφορίες των StrangeZero!!!! Σας περιμένουμε!!!

Κατεβάστε από εδώ το τελευταίο CD των StrangeZero ενώ μπορείτε να το ακούσετε και εδώ στο γιουσουρούμ!! Πιέστε το play (παρακάτω) και πάρτε μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει Τετάρτη 17/03/2010 στις 17:00- στην e-συχνότητα του Poplie!!!




more@
http://poplie.eu/
http://www.strangezero.gr/

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Οι StrangeZero στην indie σκηνή του γιουσουρούμ

Stelios και ο Io-V. Δύο φίλοι που γνωρίστηκαν το 1984 (όχι του Όργουελ αλλά το κανονικό!!!).και μερικά χρόνια αργότερα –1990- με την βοήθεια μιας Amiga 500 και αγκαλιά με ένα sampler άρχισαν να δημιουργούν τους πρώτους τους κοινούς ήχους!!! Κυνηγούσαν τους ήχους της βροχής με ένα παλιό κασσετοφωνάκι Philips και κάπως έτσι δημιούργησαν ένα ατμοσφαιρικό breakbeat acid 303 μουσικό σχήμα που στην αρχή μας συστήθηκε ως Pyromaniacs, αργότερα ως Effector κ.α Τα χρόνια πέρασαν, ο Io-V έφυγε για το Βελιγράδι για σπουδές και ο Stelios άρχισε να δουλεύει ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1998!! Οι δυο παλιοί φίλοι ξανασυναντιούνται και δημιουργούν τους StrangeZero. Μια εναλλακτική ηλεκτρονική ιδέα χωρισμένη σε 2 άτομα, που μοιράζουν νοσταλγικούς ήχους από το παρελθόν της electronica παράλληλα με δυνατά beats & synths που ταξίδεψαν από το μέλλον. Όπως και ίδιοι λένε «..το “StrangeZero” ουσιαστικά βγήκε ώστε να δώσει ένα νόημα σε όλες τις «μειονότητες» που συχνά αποκαλούμε «μηδέν» και να εξηγήσει ότι ένα μηδενικό κρύβει τα πάντα όταν είναι περίεργο… έχει ταυτότητα και είναι η αρχή όλων...». Κάπως έτσι περιγράφουν οι SZ την ιστορία τους.

Εμείς μπορεί να μην είμαστε «υπέρμαχοι» της ηλεκτρονικής πλευράς της μουσικής αλλά οι ήχοι, αυτοί οι παράξενοι ήχοι που μας έρχονται από το μηδέν και ψάχνουν τον τρόπο να γυρίσουν και πάλι εκεί (όπως άλλωστε κατά πολλούς όλα τα πράγματα) δεν μας άφησαν ασυγκίνητους και αρχίσαμε να ψάχνουμε την «παράξενη» ιστορία των SZ. Και τι ανακαλύψαμε?? Πρώτον ότι όλες τους οι κυκλοφορίες (πλην του Creators Of Living Nature που είναι ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα και υπάρχει μόνο σε βινύλιο στο εξωτερικό) είναι ψηφιακές. Και αυτό με την έννοια ότι κυκλοφορούν κάτω από creative commons licence (δικαιώματα internet), δηλαδή μπορείτε να την ακούσετε (online streaming) ή και να την κατεβάσετε δωρεάν (όλη τους η δισκογραφία τους βρίσκεται εδώ-www.jamendo.com/en/artist/strangezero)!!! Δεύτερον ότι η μουσική τους έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό έχοντας πλέον ξεπεράσει τα 20.000 κατεβάσματα (unique downloads) και τα κομμάτια τους έχουν ακουστεί πάνω από 150.000 φορές (listens). Πράγματι εντυπωσιακά νούμερα για ένα γκρουπ από ην χώρα μας ακόμη και στην ολοκληρωτική επικράτηση της εποχής του internet toy facebook και του myspace. Τρίτον αλλά όχι έσχατο, τα live τους χαρακτηρίζονται από φουτουριστικά visuals και σουρεάλ animation, έχοντας στο ενεργητικό τους ταξίδια σε Gagarin, Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής, Bios, Μικρό Μουσικό Θέατρο κτλ. Οι φίλοι της ηλεκτρονικής μουσικής θα συμφωνείτε ότι οι ζωντανές εμφανίσεις των συγκροτημάτων του είδους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα!!

Εμάς μας τράβηξε στην αρχή ένα όχι και τόσο χαρακτηριστικό τους κομμάτι. Το “the first bartender” το οποίο οι SZ μας έκαναν την τιμή και το μοιράστηκαν μαζί μας μέσο της συλλογής (The indie side of music) που είχαμε ετοιμάσει για όλους εσάς πριν από περίπου ένα χρόνο. Ας το θυμηθούμε λοιπόν.
StrangeZero - the first bartender


Πρίν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησαν το 5ο κατά σειρά ψηφιακό άλμπουμ τους, το Newborn Butterflies και το οποίο μπορείτε φυσικά να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν από (http://www.jamendo.com/en/album/62524) Προς το παρόν ας ακούσουμε ένα δείγμα του (σύντομα θα το ακούσετε ολόκληρο από τα μέρη μας)
StrangeZero - mature audience

Επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα τους (εδώ-www.strangezero.gr) ή τη σελίδα στο mysapce και αφήστε τους να σας ταξιδέψουν στην χώρα του ποτέ και στα μέρη που δημιουργούνται οι πεταλούδες..

Official Lp’s / Ep’s
2000: Creators Of Living Nature (ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα. Υπάρχει μόνο σε βινύλιο στο εξωτερικό)
2003: Blue Trees, 7 Miles (Digital LP)
2006: Happens In A City (Digital LP)
2007: Delusional Disorder (Digital LP)
2008: Walking Into Zero (Digital EP)
2008: The NeverLands (Digital LP)
2010: Newborn Butterflies (Digital LP)


CD Compilations
2007: City Campers (The Sound Of Everything)
2007: Silent Wonder (Sony BMG)
2007: AudioBookIII (Postwave.gr)
2009: The indie side of music (giusurum..blogspot.com)


Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

20000 Miles Ahead:A Last Drive Story - A Rockumentary by Dimitris Kotselis...

Το 20000 miles Ahead: A Last Drive story του Δημήτρη Κοτσέλη, είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας διηγείται τη μουσική πορεία των Last Drive από τις πρώτες τους στιγμές στους Αμπελόκηπους, τα πρώτα τους live, την ιστορία πίσω από κάθε άλμπουμ τους, την περιοδεία τους στο εξωτερικό, τις αποχωρήσεις κάποιων μελών τους, το live στο πεδίο του Άρεως που δεν έγινε ποτέ μέχρι τα ιστορικά live στο Gagarin. Όλα αυτά είναι εμπλουτισμένα με αρχειακό και σπάνιο υλικό, καθώς και συζητήσεις με τους Alex, Γιώργο, Χρήστο, Θάνο, καθώς και Αιμ. Κατσούρη, Ν. Κοντογούρη, Χ. Δασκαλόποιυλου, Θ. Μανίκα, Θ. Μήνα, Γ. Πετρίδη, Γ. Αγγελάκα, Dread Astaire, Rocking Bones κ.ά.. Φυσικά πρόκειται για ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τους φίλους των Last Drive (και όχι μόνο) που έρχεται να προστεθεί στις ταινίες του είδους (the approaching of the hour, velvet bus, Ροκ στιγμές στο κύτταρο κ.λπ) που τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας γνωρίζουν άνθηση αποκαλύπτοντας παράλληλα την άγνωστη ιστορία των μουσικών μας προτιμήσεων. Εμείς δίνουμε την σκυτάλη στον Δημήτρη Κοτσέλη για να μας πει από πρώτο χέρι την ιστορία πίσω από το 20000 miles Ahead μέσα από ένα κείμενο που γράφτηκε για το Giousouroum!!
---------------------------------------------

Φεβρουάριος 2007.
Ένα καλό σημείο εκκίνησης για αυτό το κείμενο.


Πρέπει να θυμηθώ το σερφάρισμα σε ένα αρχαίο λαπτοπ μέσα σε μια φοιτητική εστία στο Σέφιλντ. Η μέρα είναι σίγουρα Δευτέρα, γιατί τα ιδιαίτερα πράγματα μου συμβαίνουν πάντοτε Δευτέρα . Τότε είναι που σε διάφορα sites πετυχαίνω το νέο: Οι Last Drive επανενώνονται για συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη...

Θυμάμαι την ακριβή αντίδρασή μου. Αμφισβήτησα αμέσως όσα διάβαζα, γιατί από καιρό είχα πειστεί ότι αυτό το συγκρότημα δε θα ξαναϋπήρχε. Θυμάμαι επίσης την ανάγκη να γίνω μέρος αυτού του πράγματος μέσα από το σινεμά. Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Αλέξη στο σπίτι του. Αν και τώρα που το σκέφτομαι ήταν το skype και μάλιστα με προβλήματα στη σύνδεση. Έφερα στο μυαλό μου την πρώτη φορά που τού είχα τηλεφωνήσει, Μάη του 2001 , την αγωνία που είχα για το τι σόι τύπος θα είναι. Ο Αλέξης απάντησε μετά από λίγο και τον ρώτησα αμέσως αν όσα διαβάζω είναι αλήθεια. «Είναι όλα αλήθεια» απαντούσε εκείνος τώρα αλά Όρσον Γουέλες. Ήταν ήδη πολύ κουρασμένος και ήρεμος. Τού είπα αμέσως ότι ήθελα οπωσδήποτε να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ για το συγκρότημα. Η ιδέα ενός ντοκιμαντέρ για τη μπάντα, τριγύριζε άλλωστε στο μυαλό μου από παλιότερα, αν και πάντα κολλούσα στο γεγονός ότι δεν υπήρχε αρκετό (και σε ικανοποιητική ποιότητα) συναυλιακό υλικό. Μέχρι το τέλος εκείνης της βδομάδας είχα στείλει ένα mail στα παιδιά, ώστε (έστω και ηλεκτρονικά) να τούς συστηθώ. Δε γνώριζα καλά παρά τον Αλέξη, ενώ ο Γιώργος ήταν ζήτημα αν θα θυμόταν την επίσκεψή μου στο Tilt χρόνια πίσω, σε μια εποχή όπου δεν ήθελε να μιλήσει ιδιαίτερα για το συγκρότημα.

Τελικά τα παιδιά έδωσαν το οκ για το όλο σχέδιο ένα από τα επόμενα βράδια. Καθώς πλέον τούς ήταν δύσκολο να διαχειριστούν όλη το επικοινωνιακό και οργανωτικό κομμάτι της επανασύνδεσης, με παρέπεμψαν στην Ρένα Οροκλού που είχε αναλάβει αυτό το σκέλος. Με τη Ρένα γνωριστήκαμε και επικοινωνήσαμε μέσο πολλών email και chats, με το μεγαλύτερο μέρος της συνεργασίας μας να γίνεται ηλεκτρονικά.

Όταν στις αρχές Απρίλη ήρθα στην Αθήνα, γνώρισα τον George στο σπίτι του Αλέξη, και συζητήσαμε για το ποιοι θα έπρεπε να εμφανιστούν στο ντοκιμαντέρ, και ποια θα είναι η δομή του φιλμ . Τον Χρήστο τον γνώρισα λίγες μέρες αργότερα στο Gagarin, όταν ένα βράδυ έπαιζαν οι Fleshtones. Εκεί έκανα ένα εκτός προγράμματος γύρισμα με τον Peter Zaremba, ο οποίος μου μίλησε για την παραγωγή του Heatwave (1988), αλλά και τη σύμπραξη Fleshtones – Last Drive επί σκηνής. Με το Θάνο δε συστηθήκαμε μέχρι και το πάρτυ λήξης της τρίτης μέρας, κυρίως γιατί ντρεπόμουν να συστηθώ. Τον είχα δει πάντως σε αναρίθμητα λάιβ με τους Earthbound.

Το μουσικό ντοκιμαντέρ μπορεί και να είναι το πιο πληκτικό κινηματογραφικό είδος στον κόσμο. Θυμάμαι όταν πιο μικρός έβλεπα μουσικά ντοκιμαντέρ πόσο συχνά βαριόμουν, γιατί ποτέ αυτό που συνέβαινε στην οθόνη δεν ήταν τόσο συναρπαστικό όσο η μουσική του συγκροτήματος (ή μουσικού) τον οποίο αφορούσε η ταινία. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα σε αυτές τις ταινίες ήταν να βλέπω τις συναυλίες των συγκροτημάτων. Περνούσα στην εφηβεία μου το σύνδρομο του στερημένου συναυλιακά Μεσόγειου ο οποίος δεν υπήρχε περίπτωση να δει τις συναυλίες που ήθελε να δει. Ό,τι μου άρεσε στη μουσική ήταν παλιό, και συχνά ο καλλιτέχνης είχε αποδημήσει εις κύριον. Επίσης, δεν είχα κανέναν να μοιραστώ το πάθος για τη μουσική. Τα μουσικά ντοκιμαντέρ ήταν μια καλή διέξοδος.

Το Rattle and Hum (1988) ήταν μια πρώτη αφύπνιση για τη σχέση μου με το είδος. Ο Phil Joannou χρησιμοποίησε μαυρόασπρο φιλμ για να αποτυπώσει τους U2 στην Αμερικάνικη περιοδεία του 1987 (The Joshua Tree). Η ταινία αυτή με κέρδισε στιλιστικά και μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορείς να κάνεις ενδιαφέροντα πράγματα με μία μπάντα, όσο αδιάφορη κι αν είναι. Το ίδιο συνέβη και με τις ταινίες του D.A. Pennebaker. Τα μουσικά ντοκιμαντέρ του, με κορυφαίο το Monterey Pop (1967), μου είχαν δείξει ότι μπορείς να καταγράφεις τα αντικείμενα σου ανενόχλητος και να προκύπτουν εξαιρετικά αποτελέσματα. Μου άρεσε το αποτέλεσμα στις ταινίες του Pennebaker, καθώς και ο τρόπος που κινούσε την κάμερα . Μετά είδα πολλά μουσικά ντοκιμαντέρ που πειραματίζονταν με τη φόρμα και το περιεχόμενο και επανακαθόριζαν το είδος. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον μέντορά μου Κώστα Αναστασόπουλο που με προμήθευε με σπάνια VHS στην προ DVD εποχή.

Το να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ για τούς Last Drive έγινε με αφορμή την επανασύνδεση τους, όχι λόγω αυτής. Η επανασύνδεση τους ως γεγονός δε με αφορούσε, καθώς εγώ ήθελα να αφηγηθώ την ιστορία τους από την αρχή (1983) ως το διάλυση (1995). Η επανασύνδεση στην ταινία μου γίνεται αντιληπτή έμμεσα, με τα πλάνα από τις συναυλίες επανασύνδεσης και το “Glass Of Broken Dreams” να παίζει στους τίτλους τέλους. Η ιστορία που αφηγούμαι είναι ο τρόπος που είδα εγώ την μπάντα, ακούγοντας τη μουσική τους, κάνοντας έρευνα, ψάχνοντας στοιχεία για αυτούς. Εκεί αποδίδεται το “A Last Drive Story” του τίτλου που δεν είναι “The Last Drive Story” καθώς είναι η δική μου οπτική της ιστορίας. Μολονότι το ντοκιμαντέρ έχει την έγκριση της μπάντας, δεν είναι μία επίσημη παραγγελία μιας δισκογραφικής εταιρίας ή μιας μπάντας όπως το No Distance Left To Run (2009) των Blur. Δε θα μπορούσα να φτιάξω μια ταινία προπαγάνδας ή μια αγιογραφία σε καμία περίπτωση. Ήθελα να δείξω τα στοιχεία που μου άρεσαν στο συγκρότημα, καθώς και εκείνα που δε μου άρεσαν.

Το ντοκιμαντέρ φτιάχτηκε με μηδενικό προϋπολογισμό, κάτι για το οποίο είμαι μάλλον περήφανος. Το γεγονός αυτό όμως σήμανε πολλαπλάσια αγωνία και άγχος, γιατί δεν ήταν λίγες οι περιστάσεις όπου παραλίγο να μην ολοκληρωθεί. Επίσης, η ταινία άργησε να τελειώσει λόγω των οικονομικών. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά ότι δε θέλω να ξανασυμβεί, είναι μια ταινία να με ταλαιπωρήσει τόσο πολύ, στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Θα ήθελα να το είχα διασκεδάσει λίγο περισσότερο. Μου έκανε πάντως εντύπωση η άρνηση μου να σταματήσω ακόμα και όταν όλα πήγαιναν κατά διαόλου.

Θα ήθελα εδώ να σταθώ στους φίλους που με βοήθησαν. Από την πρώτη στιγμή, εκείνη που υποστήριξε το σχέδιο όσο κανείς ήταν η Γκρατσιέλλα Κανέλλου. Αποτέλεσε το σύνδεσμο αυτής της παραγωγής στην Αθήνα, και με συμβουλές, επαφές και τόσα άλλα συνέβαλε στο να πάρει μπρος η μηχανή του πρότζεκτ. Στη συνέχεια, ο Arivind Abraham, με τον οποίο είχα συνεργαστεί στο μεγάλο μήκους φιλμ S’kali, συμφώνησε να αναλάβει χρέη συμπαραγωγού. Εκείνος με έφερε σε επαφή με τον διευθυντή φωτογραφίας Luke Yerbury, o οποίος στο S’kali είχε δουλέψει σαν μοντέρ. Τόσο με τον Arivind όσο και με τον Luke προετοιμαστήκαμε για το όλο σχέδιο μέσο ιντερνετ, στέλνοντας αναρίθμητα email κάθε μέρα. Ίσως όχι ο τύπος εργασίας που απευθύνεται σε τεχνοφοβικούς.

Άλλωστε παρά το γεγονός ότι με τον Luke είχαμε δουλέψει προηγουμένως στην ίδια ταινία (εγώ σαν διευθυντής φωτογραφίας, εκείνος σαν μοντέρ), δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ… Έχει φαίνεται και το παγκόσμιο χωριό τις καλές πτυχές του.

Στο να φτιαχτεί η ταινία με βοήθησαν πολύ και οι φίλοι μου. Όπως έχω ξαναπεί για να το βάλω στη σφαίρα της μυθολογίας, το αυτοκίνητο με το οποίο επιστρέφαμε τον εξοπλισμό την επόμενη της τελευταίας συναυλίας, έμελλε να κάνει το δικό του Last Drive, στη γωνία όπου η Μεσογείων συναντά τον δρόμο όπου μεγάλωσε ο Alex K ! Οι φίλοι μου (Ο Δημήτρης και ο Πάνος) διέθεσαν χρόνο και τα αυτοκίνητα τους για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα.

Σημαντικοί σε μια ταινία είναι και οι άνθρωποι που αρνούνται να βοηθήσουν ή υπόσχονται βοήθεια και τελικά δεν την προσφέρουν. Αυτοί τα πρόσωπα σε απογοητεύουν πολύ αρχικά, αλλά σου υπενθυμίζουν ότι η ταινία είναι σημαντική περισσότερο για σένα παρά για οποιονδήποτε άλλο.

Τα περισσότερα προβλήματα τα αντιμετώπισα στο στάδιο του μοντάζ. Εκεί δε μπορούσα να βρω κάποιον άνθρωπο να δουλέψουμε μαζί. Ξεκίνησα έτσι να δουλεύω μόνος, και βρέθηκε στη συνέχεια ο Βασίλης Χατζηβασιλείου και ολοκληρώσαμε την ταινία το καλοκαίρι του 2009 κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένος από το “τελικό αποτέλεσμα”. Ίσως γιατί δεν το θεωρώ ποτέ τελικό, κατά κύριο λόγο επειδή δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που είχα αρχικά κατά νου. Έμαθα πολλά πράγματα φτιάχνοντας αυτήν την ταινία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση.

Δημήτρης Κοτσέλης, Γλασκώβη, Φεβρουάριος 2010.

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Ακούστε αποκλειστικά στην εκπομπή του giusurum -Τετάρτη 03/03/2010 στις 17:00- από την e-συχνότητα του Poplie τη νέα δουλειά των b-sides!!!

Οι b-sides αποτελούν την εξέλιξη μια παρέας που έπαιζε μαζί από το 1999 μέχρι και το 2004.Μετά από μια κοινή πορεία περίπου 5 ετών με ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις κομματιών με ελληνικό στοίχο, το γκρουπ διαλύεται ή πιο σωστά μετεξελίσσεται. To 2007 αποκτούν την σημερινή (τελική) σύνθεσή τους και αρχίζουν τα live ως b-sides. Αρχές του 2008 ηχογραφούν και κυκλοφορούν το πρώτο τους demo single με τίτλο "Morning After",που περιέχει τα κομμάτια "Queen" και "Forest". Από τότε κύλησε πολύ "μουσικό" νερό στις αυλακιές του δρόμου τους και αρκετά κομμάτια τους συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές: το queen στο red "mood" cd του περιοδικού Muzine (τεύχος 6- 2008) και στο AudioBook 4 του Postwave.gr (2008), το Who στην συλλογή "The indie side of music" που επιμελήθηκε το giusurum (2009), ενώ το kill σε μια νέα εκτέλεση στην τελευταία δουλειά του Dimitris Papaspyropoulos με τίτλο Turning Point (2009). Οι b-sides μετά και την κυκλοφορία του 7'' single τους Queen (σε βαρύ βινίλιο παρακαλώ από την B-otherside Records)
και σε αναμονή της άφιξης του 2ου τους 7ιντσου που θα τιτλοφορείται Kill, είναι πλέον έτοιμοι και για την κυκλοφορία της πρώτης τους ολοκληρωμένης δουλειάς!! Μια δουλειά που μπορείτε να ακούσετεαποκλειστικά την Τετάρτη 03/03/2010 από την εκπομπή του giusurum στις 17:00 από την e-συχνότητα του αγαπημένου σας Poplie!!


Παράλληλα με τα νέα κομμάτια τους ακούστε και το τι έχουν να μας πουν οι ίδιοι οι b-sides για κάθε κομμάτι τους, αποκαλύπτοντας και το νέο (?) μουσικό τους πρόσωπό, που δείχνει να είναι πιο σκληρό (και ωμό) από ότι μας έχουν συνηθίσει -χωρίς φυσικά να ξεχνούν τις καθάριες Pop καταβολές τους. Mε μια διάθεση που κινείται από την κιθαριστική pop μέχρι τις παρυφές του new wave και πίσω, όπου έχοντας για παρέα τους πειραματισμούς δημιουργούν ένα δυνατό μίγμα καλής (πάνω από όλα) μουσικής.

Σας περιμένουμε λοιπόν στην παρέα μας την Τετάρτη 03/03/2010 στον Poplie, και να είστε σίγουροι ότι σας ετοιμάζουμε και άλλες εκπλήξεις!! So stay tuned!!!!

http://poplie.eu
http://www.b-sides.gr