tag:blogger.com,1999:blog-75916810422252081532024-03-08T21:00:59.753+02:00Καλως ήρθατε στο Γιουσουρούμ...Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.comBlogger706125tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-71845465474737409462023-10-21T20:48:00.010+03:002023-10-21T22:24:22.685+03:00Γάζα, Αγάπη Μου, Gaza Mon Amour (2020) των αδερφών Νάσερ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB71ol_keDeYbpE4YcjY4_DNBm3PoLCxpwEObT7XtclyxqURX61vBoYa1Z9L-2Lg50v8K2oAFx-HqZ2OizmhJaX-shsC7ome6EmMSO2XJ1k2suCDV0O2HAFzQNfuCJr-a9DdX3uvulVD7YhV8FQaC3H6acGXasTd06mGxFdq8Yl8Hd5cKo4JwFkUT9xp0d/s1000/32_L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="700" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB71ol_keDeYbpE4YcjY4_DNBm3PoLCxpwEObT7XtclyxqURX61vBoYa1Z9L-2Lg50v8K2oAFx-HqZ2OizmhJaX-shsC7ome6EmMSO2XJ1k2suCDV0O2HAFzQNfuCJr-a9DdX3uvulVD7YhV8FQaC3H6acGXasTd06mGxFdq8Yl8Hd5cKo4JwFkUT9xp0d/w280-h400/32_L.jpg" width="280" /></a></div>Σε μια εργατική γειτονιά της σύγχρονης Γάζας όλα είναι εγκλωβισμένα, αποπνικτικά. Η αστυνομία βρίσκεται παντού κι ελέγχει τα πάντα, η οικονομική κρίση έχει γονατίσει τον κόσμο, βόμβες των Ισραηλινών διακόπτουν με συνέπεια την καθημερινότητα, συνεχόμενα black outs υπογραμμίζουν ότι η ζωή είναι μία συνεχής εμπόλεμη ζώνη. Οι νέοι θέλουν να φύγουν, να το σκάσουν. Οι μεγαλύτεροι προσπαθούν να επιβιώσουν. Το να ζήσουν είναι πολυτέλεια.<div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Εκεί συναντάμε τον Ισα, έναν 60πεντάχρονο ψαρά. Εργένης, γιατί αρνείται πεισματικά τα προξενιά της αδελφής του, μοναχικός, ακοινώνητος. Και κρυφά ερωτευμένος με τη Σιχάμ, μία μελαγχολική χήρα μοδίστρα, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την πρόσφατα χωρισμένη (ανήκουστο!) νεαρή κόρη της. Οι μέρες περνούν απαράλλακτες, μέχρι που στην ψαριά του Ισα παραμονεύει μια έκπληξη: τα δίχτυα του ανασύρουν ένα αρχαίο ελληνικό άγαλμα. Μάλλον πολύτιμο, μάλλον μοναδικό, ίσως το εισιτήριό του για μια καλύτερη ζωή. Η νέα αυτή προοπτική τού δίνει την αισιοδοξία να χτυπήσει, συνεσταλμένα, και την πόρτα της Σιχάμ. Ομως ταυτόχρονα χτυπά και η δική του πόρτα: οι αρχές τον κατάλαβαν, τον κατηγορούν για αρχαιοκαπηλία, η Χαμάς θέλει πάση θυσία να αποκτήσει τον πολύτιμο θησαυρό. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">πηγή : https://flix.gr/cinema/gaza-mon-amour.html </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/hDnsSS0t1RY?si=ZgbSCkwI0E7mXJhW" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-36355846120898474402023-10-15T14:40:00.005+03:002023-10-15T14:49:21.680+03:00«Βαλς με τον Μπασίρ» (2008) : Ο χορός με τους εφιάλτες δεν τελειώνει ποτέ<div style="text-align: justify;">Η ιστορία ποτέ δεν αρχίζει σήμερα ή χτες. Έχει αρχίσει χρόνια, αιώνες πριν. Συμβάντα που όλοι θα θέλαμε να μην έχουν γίνει αλλά που οφείλουμε να μην ξεχάσουμε. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />Ήταν μέσα Σεπτεμβρίου του 1982 (15 -17/09/1982) όταν Λιβανικές φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις (κυρίως Χριστιανοί Φαλαγγιστές) μετά τη δολοφονία του Λιβανέζου προέδρου Μπασίρ Τζεμαγιέλ, υπό την καθοδήγηση και τη βοήθεια του Ισραήλ, έσφαξαν πάνω από 3.000 Παλαιστίνιους πρόσφυγες που διέμειναν στα προσφυγικά στρατόπεδα της Σάμπρα και της Σατίλα στη Βηρυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία (πάνω από 80%) των σφαγιασμένων ήταν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;">Το Βαλς με τον Μπασίρ (2008) είναι συμπαραγωγή Ισραήλ, Γαλλίας, Γερμανίας και Ηνωμένου Βασιλείου σε σενάριο και σκηνοθεσία Άρι Φόλμαν. Βασισμένο σε μεγάλο βαθμό στην προσωπική εμπειρία του σκηνοθέτη Άρι Φόλμαν, το «Βαλς με τον Μπασίρ» είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη μνήμη, τον πόλεμο, την ανθρώπινη φύση και προτείνει ένα εντελώς πρωτότυπο φορμάτ, το οποίο αναδεικνύει τη μαγική διάσταση κάθε προσωπικής μαρτυρίας. </div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlM2wScrsgI8SeZs94vYnGDsW8sShxwsNDsQe7-ejg2OoYdgg94kCYionlH5e2tlYrFhYqvqGjkzKEuS3yIuDOhwFzRorCOi9FnSdRGgfj46_SquXAG702BNZZrnZCNXaKgqRY0Fm90qmdbcwE25SZaQ6U_4OhAPE_noAND31n8z34KGmR82Fddua9eUe4/s717/Screenshot%202023-10-15%20at%2014-31-32%20%CE%92%CE%B1%CE%BB%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%B9%CC%81%CF%81%20(2008).png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="487" height="373" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlM2wScrsgI8SeZs94vYnGDsW8sShxwsNDsQe7-ejg2OoYdgg94kCYionlH5e2tlYrFhYqvqGjkzKEuS3yIuDOhwFzRorCOi9FnSdRGgfj46_SquXAG702BNZZrnZCNXaKgqRY0Fm90qmdbcwE25SZaQ6U_4OhAPE_noAND31n8z34KGmR82Fddua9eUe4/w253-h373/Screenshot%202023-10-15%20at%2014-31-32%20%CE%92%CE%B1%CE%BB%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%B9%CC%81%CF%81%20(2008).png" width="253" /></a></div>Το 1982, ο Άρι Φόλμαν ήταν ένας 19χρονος στρατιώτης πεζικού στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Το 2006 συναντά ένα φίλο από το στρατό, που του μιλά για τους εφιάλτες που έχει σχετικά με τις εμπειρίες του στον πόλεμο Ισραήλ - Λιβάνου του 1982. Ο Αρι, λοιπόν, εξομολογείται στον φίλο του πως κάθε βράδυ βλέπει τον ίδιο εφιάλτη! Είκοσι έξι αγριεμένα σκυλιά τον κυνηγούν (Ερινύες). Κατέληξε πως ο εφιάλτης έχει να κάνει με τη θητεία του στον ισραηλινό στρατό στον πρώτο πόλεμο (1980) του Λιβάνου (υπηρέτησαν μαζί με το φίλο του). Ο Φόλμαν έκπληκτος ανακαλύπτει ότι δεν θυμάται τίποτα από εκείνη την περίοδο. Αργότερα την ίδια νύχτα έχει ένα όραμα από τη νύχτα της σφαγής στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα, χωρίς να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει κατά πόσο ήταν αληθινή ανάμνηση. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Στη ανάμνησή του, αυτός και οι συστρατιώτες του κάνουν νυχτερινό μπάνιο στην παραλία της Βηρυτού, υπό το φως φωτοβολίδων που κατεβαίνουν πάνω από την πόλη.Ο Φόλμαν, μετά από αυτή την ανάμνηση, σπεύδει να συναντήσει έναν άλλο φίλο από τον στρατό, ο οποίος τον συμβουλεύει να μιλήσει για το θέμα και με άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο, ώστε να καταλάβει τι συνέβη εκεί και να ανακτήσει τη μνήμη του. Η ταινία ακολουθεί τον Φόλμαν στις συζητήσεις του με φίλους του, έναν ψυχολόγο και ένα δημοσιογράφο, ο οποίος ήταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY55lwyf6lpJfdAS2zLuBRIRQxxKRZ5m3ZrvckO_8SLi7acUhREZNgQ_EaeXpF65pBkCT71T22YcH0Dj06vYqA-NWMpyVIShI-6r0rF33n4brMklzgX9wgB4aDy2TbUilvLycYHwTPHyVLQKOhv_qpWVKTCdnjaCQBK1gvaFhU-V6wXZKa71g-YxP8xM14/s1200/WWB-Press-Photo-1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY55lwyf6lpJfdAS2zLuBRIRQxxKRZ5m3ZrvckO_8SLi7acUhREZNgQ_EaeXpF65pBkCT71T22YcH0Dj06vYqA-NWMpyVIShI-6r0rF33n4brMklzgX9wgB4aDy2TbUilvLycYHwTPHyVLQKOhv_qpWVKTCdnjaCQBK1gvaFhU-V6wXZKa71g-YxP8xM14/w387-h218/WWB-Press-Photo-1.jpg" width="387" /></a></div>Στα τελευταία πλάνα έρχεται αδυσώπητη η πραγματικότητα, χωρίς υπεκφυγές ή ωραιοποιήσεις, για να θυμίσει τη νομοτέλεια της Ιστορίας και τις κραυγές των θυμάτων που αναζητούν ακόμα τη δικαίωση. Γιατί πέρα από μια ψυχαναλυτική σπουδή, ο Φόλμαν φιλοδοξεί και πετυχαίνει να κάνει ένα διαχρονικό πολιτικό σχόλιο, μια διαρκή υπόμνηση, ακόμα και στον ίδιο το λαό του Ολοκαυτώματος: Ότι ο χορός με τους εφιάλτες δεν τελειώνει ποτέ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/_3pqPEMiksQ?si=Q--5UMfdqWINXc-3" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-52001312731455319082023-10-10T17:29:00.001+03:002023-10-10T17:36:09.891+03:00200μετρα, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αμίν Ναϊφέ (2020)<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiQdL_hbCZ1HFs1H0EtHohmqH9ddOGyjpXcXnV7EWcER0VzxyhsrBHWknd4MuRJv6FP-uNRu808bD4BssJk4E05FlmDaghW2Ud9v843rQN-Lm7mjL5b2COuctnh3UF9Jlilqcq1iGsjngALwrn-PeLZNIngn4jprKS6nLIXDC5e-WYkmf_OIVmF35C_a9X/s960/200_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="502" data-original-width="960" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiQdL_hbCZ1HFs1H0EtHohmqH9ddOGyjpXcXnV7EWcER0VzxyhsrBHWknd4MuRJv6FP-uNRu808bD4BssJk4E05FlmDaghW2Ud9v843rQN-Lm7mjL5b2COuctnh3UF9Jlilqcq1iGsjngALwrn-PeLZNIngn4jprKS6nLIXDC5e-WYkmf_OIVmF35C_a9X/w640-h334/200_n.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Διακόσια μέτρα χωρίζουν τον Μουσταφά από την γυναίκα του και τα παιδιά του. Τα σπίτια τους είναι αντικριστά, υπάρχει μάλιστα οπτική επαφή μεταξύ τους, όμως αυτή η απόσταση που σε κάθε άλλη περίπτωση θα περπατιόταν εντός ολίγων λεπτών, στην περίπτωσή τους είναι αδιαπέραστη. Κι αυτό γιατί ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ένα τείχος, εκείνο της Δυτικής Όχθης, που έχει επιβληθεί στον λαό του Μουσταφά και τον έχει διχοτομήσει.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Η οικογένεια θα μπορούσε να είναι μαζί, όμως ο Μουσταφά αρνείται πεισματικά να ζητήσει άδεια παραμονής από τις ισραηλινές αρχές. Όλες οι δουλειές είναι στην αντίπερα όχθη, στη γη των πλούσιων εποίκων, με αποτέλεσμα η γυναίκα του να αναγκαστεί να ζει στην άλλη πλευρά, όπου κάνει δύο δουλειές. Ακόμα και ο ίδιος έχει βγάλει άδεια προσωρινής εργασίας και περνάει καθημερινά έναν γραφειοκρατικό και ταπεινωτικό έλεγχο, για να βιοποριστεί, αλλά και για να αγκαλιάσει τα παιδιά του. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Όταν, όμως, στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου, ο γιος του θα αναγκαστεί να μπει στο νοσοκομείο και για κακή του τύχη η άδεια εργασίας του θα έχει λήξει, ο Μουσταφά θα πρέπει να βρει τρόπο να περάσει πάση θυσία τα σύνορα. </div><p style="text-align: justify;">Τρέχει να περάσει από το Ισραηλινό checkpoint, αλλά δεν του επιτρέπεται η είσοδος λόγω μιας ασήμαντης λεπτομέρειας. Η αγάπη του πατέρα όμως, δεν τα βάζει κάτω και ο Μουσταφά θα κάνει τα πάντα για να φτάσει στον γιο του. </p><p style="text-align: justify;">Μια απόσταση 200 μέτρων γίνεται μια οδύσσεια 200 χιλιομέτρων, καθώς ο Μουσταφά, μην έχοντας καμία επιλογή πια, θα προσπαθήσει να περάσει λαθραία στην άλλη πλευρά του τείχους. </p><p style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/hnwN7dLrR8I?si=rAWGs0rZlUHUdyTX" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<br /></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-57289006047907603702023-07-31T16:59:00.004+03:002023-07-31T16:59:26.772+03:00Περιοδικό ΑΝΤΙ. Τεύχος 469 - 28/06/1991 - Αριστερά : Το τελευταίο (???) στοίχημα <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JIFEGfNXqXgqbPFpAnnq8wctCYCicMXmcowQW-eG8Ds0o_4oK5DZkF9r-pKB4_77rz_w6py_pLSnvEqjzO1wTKx7OBI940-ofE2mrntU3nC0QMUjW7cSpo1-xIMbYvbl1-ulcBIZZxv5D7lFTErQTIlDmEQ452T0RdEKIMOq3msXIdvaY726aoOBwImc/s787/COVER.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="787" data-original-width="590" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JIFEGfNXqXgqbPFpAnnq8wctCYCicMXmcowQW-eG8Ds0o_4oK5DZkF9r-pKB4_77rz_w6py_pLSnvEqjzO1wTKx7OBI940-ofE2mrntU3nC0QMUjW7cSpo1-xIMbYvbl1-ulcBIZZxv5D7lFTErQTIlDmEQ452T0RdEKIMOq3msXIdvaY726aoOBwImc/w249-h332/COVER.jpg" width="249" /></a>Ιούνιος 1991. Ο κύβος έχει ήδη ριφθεί και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς και της Προόδου έχει αρχίσει να αποτελεί παρελθόν ως το ενιαίο πολιτικό "σπίτι" του ΚΚΕ και της ΕΑΡ. Το ΑΝΤΙ κυκλοφορεί το προφητικό και σημαντικό τεύχος 469 (28/06/1991) που μεταξύ άλλων περιέχει:</div><p></p><ul style="text-align: left;"><li>Το άρθρο σύνταξης (editorial) με τίτλο Αριστερά : Το τελευταίο στοίχημα </li><li>μια κριτική αποτίμηση της κρίσης της Αριστεράς όπου παρουσιάζεται αναλυτικό το ιστορικό δημιουργίας αλλά και "αποσύνθεσης του ΣΥΝ με τίλτο" ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: μνήμες ενός οδοιπορικού<br /></li><li>μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Βάτσλαβ Χάβελ</li><li>μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση του εκλογικού προφίλ της τότε Αριστεράς </li><li>ένα ενδιαφέρον άρθρο για την επίσκεψη της Αλέκας Παπαρήγα στην Μόσχα και την συνάντησή της με τον Γκορμπατσόφ κ.α πολλά</li></ul> <br /><div><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Από εκείνο το τεύχος διαβάζουμε για αρχή το editorial έχοντας πάντα στο μυαλό ότι κάθε ομοιότητα με την σημερινή κατάσταση της κοινοβουλευτικής Αριστεράς είναι τυχαία :) :) :)</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimIDwW88kb76MHh-ychEp50E2Iw4SvABNs11t-quQiXc0jxU4V-ZNXR4uJ5aUHJRy_ATsMZhnRtBPKdWP94upb7gJXSNak5dR3Vu79QqSgfpjPsiUlAHMMZhThQqB9x9MWANWFCtb6_cDaUiuaImOs-ARQmN3Oi-1CoYTDglx0sP3fMasf6wJd6nGk5Yx5/s816/last_bet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="816" data-original-width="512" height="879" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimIDwW88kb76MHh-ychEp50E2Iw4SvABNs11t-quQiXc0jxU4V-ZNXR4uJ5aUHJRy_ATsMZhnRtBPKdWP94upb7gJXSNak5dR3Vu79QqSgfpjPsiUlAHMMZhThQqB9x9MWANWFCtb6_cDaUiuaImOs-ARQmN3Oi-1CoYTDglx0sP3fMasf6wJd6nGk5Yx5/w552-h879/last_bet.jpg" width="552" /></a></div><br /> ενώ βρίσκουμε όλο το τεύχος εδω<p></p><p>http://www.orizontesbooks.gr/catalog/product_info.php?products_id=19841</p><p>Καλή ανάγνωση/μελέτη. </p><p><br /></p></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-66041402161377434542023-02-12T16:51:00.002+02:002023-02-12T16:51:31.693+02:00 Return Of The Creeps - Ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Creep Records<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4S71wAxTLK5sTcxgaIOJsVwJ0s5zfJmnHEO-IuA2L28U3uuGun1gtzdkzOCS2oQ4iKmcg1ettXqk4CEyz6UVYm0O2YT8jGnphaUHXTwXO1nVB4QlNUf9cRknpJKwyjV1Cz9tmBZG1x-9bP7v1FG-DikiSj9nsRqorbaXIfC_DhRBgVjW-1itncynmuA/s584/label.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="235" data-original-width="584" height="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4S71wAxTLK5sTcxgaIOJsVwJ0s5zfJmnHEO-IuA2L28U3uuGun1gtzdkzOCS2oQ4iKmcg1ettXqk4CEyz6UVYm0O2YT8jGnphaUHXTwXO1nVB4QlNUf9cRknpJKwyjV1Cz9tmBZG1x-9bP7v1FG-DikiSj9nsRqorbaXIfC_DhRBgVjW-1itncynmuA/s320/label.jpg" width="320" /></a></div>Αθήνα 1982. Κάπου ανάμεσα σε Κυψέλη, Πατήσια και Εξάρχεια γεννιέται η Creep Records. Στον σύντομο αλλά μακρύ κατάλογό της, έκαναν το δισκογραφικό τους πέρασμα μερικές από τις σημαντικότερες μπάντες της εγχώριας New Wave, Post Punk & Dark Wave σκηνής. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Μέσα σε μόλις 4 χρόνια, η Creep κυκλοφόρησε μια σειρά από εμβληματικούς δίσκους που μέχρι και στις μέρες μας αποτελούν μουσικά έργα ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας. </div><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;">Ένα ντοκιμαντέρ για μία από τις πρώτες και επιδραστικότερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα, που έδωσε στέγη σε αρκετές underground μπάντες των 80’s, όπως οι Yell-o-Yell και άλλοι πολλοί. Μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις του ιδρυτή της Creep Records Μπάμπη Δαλίδη, το φιλμ πλαισιώνουν επίσης μέλη των συγκροτημάτων που δισκογράφησαν σε αυτήν, όπως οι Angelo & His Egos, Art Of Parties, Clown, Cpt Nefos, Headleaders, Metro Decay, Rehearsed Dreams, The Reporters, South Of No North, Villa 21 και The Vyllies. </p><p style="text-align: left;"> </p><p style="text-align: left;">Περισσότερες πληροφορίες και ανακοινώσεις σύντομα.</p><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ksANdROOyFM" title="YouTube video player" width="560"></iframe>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-66483903597134902582023-01-15T21:48:00.004+02:002023-01-15T22:51:27.646+02:00«Κόκκινη Ρόζα»: Hη ζωή της Ρόζας Λούξεμπουργκ σε graphic novel από την Κέιτ Έβανς<div style="text-align: justify;">Σαν σήμερα το <span>1919 </span>τα Φράικορπς δολοφονούν την Λούξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ στο Βερολίνο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή και χιλιοειπωμένη σε βιβλία, ταινίες, άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και σε αναρίθμητες εργασίες σε συνέδρια, επιστημονικά περιοδικά αλλά και ομιλίες σε αμφιθέατρα σε όλο τον κόσμο. Εδώ είπαμε να παρουσιάσουμε κάτι λιγο διαφορετικό. <div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sdZVnUnKw61kiBhhoqmswZBDrYJrzbnIdKw0-_8jPj7pOQZDfwJnvdVeelWvoXOgzBz1hOBkaqOsvsDbtS1amJOR4CLUK_D8roix2UU1It-RMineY1Ie2G13oi4F_RAy-EseaFtC8X2ufYFewyZ_Q5RfaBjKvrxJPETKstwlm8VfrOmhvPPvRlh9lw/s945/rosa1_jpg.webp" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="669" height="397" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3sdZVnUnKw61kiBhhoqmswZBDrYJrzbnIdKw0-_8jPj7pOQZDfwJnvdVeelWvoXOgzBz1hOBkaqOsvsDbtS1amJOR4CLUK_D8roix2UU1It-RMineY1Ie2G13oi4F_RAy-EseaFtC8X2ufYFewyZ_Q5RfaBjKvrxJPETKstwlm8VfrOmhvPPvRlh9lw/w282-h397/rosa1_jpg.webp" width="282" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Ένα υπέροχο και προσεγμένο graphic novel με την ζωή της μεγάλης επαναστάτριας, της κόκκινης Ρόζας, διά χειρός Kate Evans, της Βρετανίδας δημιουργού κόμικς, ζωγράφου και ακτιβίστριας (Bump: How to Make, Grow and Birth a Baby, Funny Weather: Everything You Didn’t Want to Know about Climate Change but Probably Should Find Out κ.ά.). Το "Κόκκινη Ρόζα" διηγείται την ζωή και την διαδρομή της Ρόζας Λούξεμπουργκ από την ημέρα της γέννησής της μέχρι την ημέρα της δολοφονίας. Έντονα σχέδια και κείμενο με αναφορές στα κείμενα και τις επιστολές της Ρόζας με πληθώρα παραπομπών στις κατατοπιστικές σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Το κατάλληλο δώρο για όσους θέλουν να εισαχθούν στην ζωή και στην πολιτική σκέψη της Ρόζας Λούξεμπουργκ. </div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ</b><br /></div><div style="text-align: justify;">ISBN 978-960-16-7349-3 </div><div style="text-align: justify;">Έτος κυκλοφορίας 2022 </div><div style="text-align: justify;">Σελίδες 232 <br /></div><div style="text-align: justify;">Συγγραφέας ΕΒΑΝΣ ΚΕΙΤ </div><div style="text-align: justify;">Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου <br /></div><div style="text-align: justify;">Εκδότης ΠΑΤΑΚΗΣ <br /></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">more@ <a href="https://www.efsyn.gr/nisides/kare-kare/79065_i-zoi-kai-o-thanatos-tis-kokkinis-roza">https://www.efsyn.gr/nisides/kare-kare/79065_i-zoi-kai-o-thanatos-tis-kokkinis-roza</a></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.lifo.gr/blogs/almanac/red-rosa-ena-graphic-novel-tis-kate-evans">https://www.lifo.gr/blogs/almanac/red-rosa-ena-graphic-novel-tis-kate-evans</a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-62223602079022074282022-07-14T22:01:00.031+03:002022-07-14T22:08:40.733+03:00Ο Σωκράτης, η δικαιοσύνη, το συμφέρον του ισχυρού και μια σύγχρονη υπόθεση παιδεραστίας <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPCgH0xWDM_amO5fOqqbe-P1vzXEItSslwH2tpRWrYGNdIOXmngaqT7Xoe64eNpCeCTXaSLCycVBVkS3hK5Kh4jwPNPIieoitQy9MXRktEyH5fPDWJL1n7sWif60PO6o5rphbOxdDSkzSO6gMsdEHaELNGSuMXbEBbM9_DUY2VBUEUvsKNMiMN2-J4ng/s240/gorgias.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="160" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPCgH0xWDM_amO5fOqqbe-P1vzXEItSslwH2tpRWrYGNdIOXmngaqT7Xoe64eNpCeCTXaSLCycVBVkS3hK5Kh4jwPNPIieoitQy9MXRktEyH5fPDWJL1n7sWif60PO6o5rphbOxdDSkzSO6gMsdEHaELNGSuMXbEBbM9_DUY2VBUEUvsKNMiMN2-J4ng/w213-h320/gorgias.jpg" width="213" /></a></div><div style="text-align: justify;">O Γοργίας αποτελεί μετά την Πολιτεία και τους Νόμους τον μακροσκελέστερο διάλογος του Πλάτωνα. Παρόλο θεωρητικά το θέμα του διαλόγου είναι η ρητορική, η δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρό του. <br /></div><div><p></p><p style="text-align: justify;">Όπως και όλοι οι διάλογοι του Πλάτωνα, αποτυπώνει μια (μη πραγματική) συζήτηση ανάμεσα στον (μεγάλο δάσκαλο) Σωκράτη το σοφιστή Γοργία, τον Πώλο και τον Καλλικλή (οι δυο τελευταίοι είναι του Γοργία). Χαρακτηριστικό είναι ότι κανείς από τους συνομιλητές του Σωκράτη δεν έχει λάβει φιλοσοφική εκπαίδευση ενώ ο Καλλικλής επισημαίνει αργότερα πως είναι περήφανος γι’ αυτό ενώ ο Πλατωνικός αυτός διάλογος είναι ο μόνος στον οποίο ο Σωκράτης δεν κατορθώνει να πείσει κανέναν από
τους συνομιλητές του.</p><p style="text-align: justify;">Ο Πλάτωνας εδώ (πιστός στα χνάρια του δασκάλου του Σωκράτη) απορρίπτει το δίκαιο της ανταπόδοσης και θεμελιώνει τη δική του αντίληψη της δικαιοσύνης επάνω στην ακεραιότητα της ψυχικής ισορροπίας του ανθρώπου. </p><p style="text-align: justify;"><b>Ας δούμε λοιπόν ορισμένα ενδιαφέρονται αποσπάσματα του διαλόγου. <br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b>Ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι με τη δικαιοσύνη ο άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος, ενώ υποστηρίζει δύο θέσεις: ότι είναι καλύτερο να αδικείται κανείς από το να διαπράττει αδικία, και ότι είναι προτιμότερο για κάποιον που έχει διαπράξει αδικία να τιμωρείται από το να αποφεύγει την τιμωρία.</b></p><p style="text-align: justify;">Από την άλλη ο Καλλικλής υπερασπίζεται το φυσικό δίκαιο, σύμφωνα με το οποίο οι λίγοι και ανώτεροι υπερέχουν και έχουν το δικαίωμα να ικανοποιούν οποιαδήποτε επιθυμία τους και να εξασφαλίζουν μεγαλύτερο μερίδιο στα αγαθά από τους κατώτερους, ταυτίζοντας έτσι το δίκαιο με το συμφέρον του ισχυρού. </p><p style="text-align: justify;">Ο Γοργίας ισχυρίζεται ότι η ρητορική αποτελεί τέχνη που χρησιμοποιείται για την εξασφάλιση πειθούς και ότι μπορεί επίσης να πείσει για το τι είναι δίκαιο και άδικο στα δικαστήρια και τις δημόσιες συνελεύσεις. Ο Σωκράτης παρατηρεί ότι οι άνθρωποι πείθονται τόσο για αλήθειες όσο και για ψεύδη. <br /></p><p style="text-align: justify;">Κάθε <span>συνειρμική σκέψη</span> και σύνδεση της Πλατωνικής/Σωκρατικής έννοιας της δικαιοσύνης με την υπόθεση του γνωστού σκηνοθέτη Λιγνάδη απόλυτα θεμιτή.<br /></p><p style="text-align: justify;">more@<a href="http://n1.intelibility.com/ime/lyceum/?p=lemma&id=29&lang=1">http://n1.intelibility.com/ime/lyceum/?p=lemma&id=29&lang=1</a><br /></p></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-92163319405102103322022-06-10T23:11:00.005+03:002022-06-10T23:16:40.457+03:00Δίστομο 10 Ιουνίου 1944: 6 κραυγές και μ1α σιωπή στη ματωμένη ανθρωπότητα <iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/vfdF8gLgEcY" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<p style="text-align: justify;">
Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Κάνδανος...Δεκάδες χωριά και πόλεις με την ίδια ιστορία...Είδαν το αληθινό και μοναδικό πρόσωπο του φασισμού...<br /></p><p style="text-align: justify;">Τίποτα δεν δικαιολογεί τις πράξεις των ΝΑΖΙ...Τίποτα...</p><p style="text-align: justify;">Κάθε ψέλλισμα περί του αντιθέτου αποτελεί ύβρις στους νεκρούς, στους δολοφονημένους του τόπων αυτών...</p><p style="text-align: justify;">Το ίδιο αποτελεί και η για ακόμη μια χρονιά απουσία της πολιτικής και πολιτειακής "ηγεσίας" της χώρας από τις εκδηλώσεις μνήμης τόσο από τα Καλάβρυτα όσο και από το Δίστομο και από παντού...Λες και δεν θέλουν να θυμάται ο κόσμος....</p><p style="text-align: justify;">Σαν σήμερα 78 χρόνια...Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί... Το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Ανάμεσά τους 45 παιδιά και 20 βρέφη...</p><p style="text-align: justify;">Το 6 κραυγές και μ1α σιωπή στη ματωμένη ανθρωπότητα είναι δίσκος των ΒΟΜΒΩΝ που διατίθεται αποκλειστικά και δωρεάν στο Μουσείο θυμάτων Ναζισμού Διστόμου. </p><p style="text-align: justify;">Ο δίσκος αποτελεί τη μελοποίηση αποσπασμάτων από το ποιητικό δράμα του Ανδρέα Τσούρα «Δίστομο ματωμένη ανθρωπότητα» που παρουσιάστηκε στις αντιναζιστικές, εκδηλώσεις μνήμης του Δήμου Διστόμου το 2008, 2009. </p><p style="text-align: justify;">Ενώ το 2018 παρουσιάστηκε πρωτότυπα από το θεατρικό εργαστήρι Διστόμου «Θεατροφρένεια» σε σκηνοθεσία Τάσου Σταθά. </p><p style="text-align: justify;">Ποίηση: Ανδρέας Τσούρας </p><p style="text-align: justify;">Στιχουργική και μουσική προσαρμογή: Πάνος Πενταρίτσας </p><p style="text-align: justify;">Σύνθεση, προγραμματισμός: Λάμπρος Καρανάσιος </p><p style="text-align: justify;">Παρουσίαση, ερμηνεία: Πάνος Πενταρίτσας, Λάμπρος Καρανάσιος </p><p style="text-align: justify;">Αφήγηση: Λίτσα Μπρουγιαννάκη </p><p style="text-align: justify;">Τρίχορδο: Τάσος Μοναχέλης Γρατζουνιές: Σάκης Ξηρογιάννης </p><p style="text-align: justify;">Καλλιτεχνική επιμέλεια και γραφικά: Πάνος Πενταρίτσας </p><p style="text-align: justify;">Ηχοληψία, μίξη, mastering έγιναν στη Λαμία στο studio Ηχόκηπος από τον Δημήτρη Κωσταρίκα το 2008 </p><p style="text-align: justify;">Παραγωγή, έκδοση: Δήμος Διστόμου, Αράχοβας, Αντίκυρας c.2018<br /></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-56135504903676841172022-06-06T23:56:00.005+03:002022-06-06T23:58:19.052+03:00FILMISH - ΕΝΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHskZkdfA_SkG9nAIzNt0StoPx82IAAY760wGYJ2D5q0L-u93Fpo48hX1kt2-vm4jIteaI0khHT38Pn4PlEnKuA7GTqnE7cT1hF0ZtcpYBAW7nJcCx2pxGebc8b5clEzr4gexgx9yYbtP_0w8RRRBju0fq224jujI_hn_tdXeL-bKK2Iv2E3n-Cw9FGQ/s1432/filmish-ena-ikonografimeno-taxidi-ston-kinimatografo-7567cover.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1432" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHskZkdfA_SkG9nAIzNt0StoPx82IAAY760wGYJ2D5q0L-u93Fpo48hX1kt2-vm4jIteaI0khHT38Pn4PlEnKuA7GTqnE7cT1hF0ZtcpYBAW7nJcCx2pxGebc8b5clEzr4gexgx9yYbtP_0w8RRRBju0fq224jujI_hn_tdXeL-bKK2Iv2E3n-Cw9FGQ/w279-h400/filmish-ena-ikonografimeno-taxidi-ston-kinimatografo-7567cover.jpg" width="279" /></a></div>Ο Edward Ross, όπως ο ίδιος δηλώνει στον πρόλογο του graphic novel του με τίτλο FILMISH, με το που τελείωνε το σχολείο δούλευε ως εθελοντής στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Εδιμβούργου. Λίγο αργότερα βρέθηκε να σπουδάζει Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο ανακαλύπτοντας το μέσο εκ των έσω και φυσικά μαθαίνοντας μα μικρά και μεγάλα μυστικά που “τρέχουν¨μπροστά αλλά πίσω από της κάμερες και τα κινηματογραφικά πλατό. Κάπου εκεί λοιπόν του γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας του FILMISH (ένα εικονογραφημένο ταξίδι στον κινηματογράφο). </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Μέσα από 17 κεφάλαια ο Ross προσπαθεί να μυήσει τον αναγνώστη στον υπέροχο κόσμο της τέχνης του κινηματογράφου. Το FILMISH δεν αποτελεί την κλασσική περίπτωση graphic novel. Αν αφαιρέσει κανείς (δεν το συνιστούμε) την υπέροχη εικονογράφησή του και απομονώσει το κείμενο θα δημιουργήσει ένα μικρό αλλά δυνατό εγχειρίδιο για την εισαγωγή στην 7η τέχνη. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Μέσα απο τις σελίδες και τις εικόνες του FILMISH περνάνε περίπου 300 ταινίες όλων των δεκαετιών και όλων των ειδών. Από Χολιγουντιανά blockbusters μέχρι άγνωστες και ανεξάρτητες ταινίες και b-movies που ακόμη και οι δημιουργοί τους ίσως έχουν ξεχάσει την ύπαρξή τους. Στις 7 θεματικές ενότητες του FILMISH ο Ross μας αναλύει τη “ματιά” του κινηματογραφιστή, τα σκηνικά και την αρχιτεκτονική, τον χρόνο, την γλώσσα και την φωνή, την ιδεολογία, την τεχνολογία και την τεχνοφοβία, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται ο κινηματογραφικός κόσμος.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου σίγουρα βοηθούν στο να μπορέσουμε αφενός να αναγνωρίσουμε ή να μάθουμε τις ταινίες στις οποίες αναφέρετε το κείμενο αλλά και αφετέρου να κατανοήσουμε καλύτερα το υπέροχο FILMISH,</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Κάμερα, φώτα και πάμε........<br /></div><p style="text-align: left;">Συγγραφέας: Ross Edward<br />Εκδότης: Χαραμάδα<br />Έτος έκδοσης: 2017<br />Αριθμός σελίδων: 200<br />Κωδικός ISBN-13: 9789609540339<br /><br />more@ h<a href="ttps://www.pixelbooks.gr/book/filmish-ena-ikonografimeno-taxidi-ston-kinimatografo">ttps://www.pixelbooks.gr/book/filmish-ena-ikonografimeno-taxidi-ston-kinimatografo</a><br /><br /></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-74677288959220110072022-03-06T18:01:00.003+02:002022-03-06T18:01:25.204+02:00Σαλβαδόρ Νταλί : Το πρόσωπο του πολέμου (La Cara de la Guerra) <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidal_z6ZouTojXoOZu7emZ9ffByOqjb1HJKnKDfz-Ut6APqTuegWdCgJK1r0lmsvi1TkED9B3xLzuUiiicUdcRzpZm10e_hnYPu-k48CEBeVaBhpTNMVPBj0cGGefq6jGOrqCZp_gc4X5MlJ2snv4HCDMvT2B6Pz5DgJ6eeKbeu019RaGsO0xDhUQEtA=s360" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="287" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidal_z6ZouTojXoOZu7emZ9ffByOqjb1HJKnKDfz-Ut6APqTuegWdCgJK1r0lmsvi1TkED9B3xLzuUiiicUdcRzpZm10e_hnYPu-k48CEBeVaBhpTNMVPBj0cGGefq6jGOrqCZp_gc4X5MlJ2snv4HCDMvT2B6Pz5DgJ6eeKbeu019RaGsO0xDhUQEtA=s320" width="255" /></a></div>Αναμφίβολα "Το πρόσωπο του πολέμου" είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και πολυσυζητημένους πίνακες του Σαλβαδόρ Νταλί. <p></p><p></p><p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με τον αστικό μύθο ο Νταλί άρχισε να φτιάχνει τον πίνακα όταν επιβιβάστηκε σε πλοίο που θα τον έπαιρνε μακριά από την Γαλλια και θα τον πήγαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί ιστορικοί τοποθετούν την έναρξη της δημιουργίας του πίνακα στις ΗΠΑ. </p><p style="text-align: justify;">Όπως και να έχει ο πίνακες τελείωσε στην Καλιφόρνια το 1940 λίγο μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου και πάνω στην έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο μεταίχμιο δηλαδή δυο πολύ σημαντικών πολεμικών συγκρούσεων στην καρδιά των οποίων υπήρχε η φρίκη, η άνοδος του φασισμού και της μισαλλοδοξίας. </p><p style="text-align: justify;">Ο πίνακας απεικονίζει μια εξωπραγματική γιγαντιαία μορφή ενός ανθρώπινου κρανίου σε ένα άνυδρο και άγονο ερημικό τοπίο. Κατά πολλούς το πρόσωπο δεν είναι κάτι άλλο παρά το κεφάλι μιας μέδουσας σε αποσύνθεση, με τα φιδίσια μαλλιά της να της επιτίθενται και από τις δυο πλευρές.</p><p style="text-align: justify;">Στις κρανιακές κοιλότητες των ματιών και του στόματος εμφανίζονται άλλα κρανία, τα όποια με τη σειρά τους έχουν νεκροκεφαλές στη θέση των ματιών και του στόματος, Το μοτίβο αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς και παράλληλα επαναλαμβάνουν τον ανθρώπινο εφιάλτη. Επαναλαμβανόμενα κρανία και ανθρώπινος τρόμος είναι το μόνο που επιφέρει πόλεμος κοντά στον οποίο δεν υπάρχει ζωή. Το στόμα τον κρανίων παραμένει ανοικτό αφήνοντας στον θεατή να δει και να ακούσει τις κραυγές τους και το όποιο μήνυμά τους. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEixxmNzfOMeRkutTTWZgeSTTN52q6_K0uZB0uxHqd3U47UOjgGa8GKG-AGhTgNqtWztdbzzDqB4vFC5sGzrsBQE57H3N_xmy2ZXuTz4MqBpPs2fvjvlFfmUtyTqY_Gxanr0015f7RNN37wYgv-J8W-CUePzkTh5KaOsr_iXfo6cN4Ny6OLggWvpPXEsqg=s800" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="800" height="546" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEixxmNzfOMeRkutTTWZgeSTTN52q6_K0uZB0uxHqd3U47UOjgGa8GKG-AGhTgNqtWztdbzzDqB4vFC5sGzrsBQE57H3N_xmy2ZXuTz4MqBpPs2fvjvlFfmUtyTqY_Gxanr0015f7RNN37wYgv-J8W-CUePzkTh5KaOsr_iXfo6cN4Ny6OLggWvpPXEsqg=w640-h546" width="640" /></a></div><br />Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-60812075253693542742022-02-27T16:26:00.002+02:002022-02-27T16:26:54.417+02:00Ιστορίες του κυρίου Κ: Αγάπη για την πατρίδα (μίσος για τους πατριδολάτρες)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjPCrYILANto0k7tU8Y-hbgkbsvfFsA6XkoMqy5pRSaX8rA8DOH2cIj8epjJmFRp_r8w9aprMh3jX23j6gGAFO15zQ6z4pp5B_zFzyU8fMFZjxz9VZ7a09_F58SUasjEMkoPu69Q3BDE44g-fzvSVEEy6qJrK9Iuo_GybUsh94aMrcNIQSlJG4NlQoFfA=s490" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="490" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjPCrYILANto0k7tU8Y-hbgkbsvfFsA6XkoMqy5pRSaX8rA8DOH2cIj8epjJmFRp_r8w9aprMh3jX23j6gGAFO15zQ6z4pp5B_zFzyU8fMFZjxz9VZ7a09_F58SUasjEMkoPu69Q3BDE44g-fzvSVEEy6qJrK9Iuo_GybUsh94aMrcNIQSlJG4NlQoFfA=w567-h432" width="567" /></a></div><br /><p></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-4678295947946188282021-12-13T01:43:00.000+02:002021-12-13T01:43:17.936+02:00Καλάβρυτα 13 /12/1943 - Oι ΝΑΖΙ, οι Έλληνες συνεργάτες τους και ένας πίνακας του Leopold Survage<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGW-93ysoQsf7FEqe0pyc2lmKesV-gzqjg1fW71NONIgJDzC1kOAHKqEzUZTEk8tELJlnS3FwHipnL7H3uVofBaKDpfmjeGZ53Odu_r42ISWhEhesnSNkrmnUiQgRqoEAcdEPd3KzzRYy6SI9qGSXC4wxg8ot0Er2HDM8rMYto6RO85zoYIpDVAJ23Wg=s600" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGW-93ysoQsf7FEqe0pyc2lmKesV-gzqjg1fW71NONIgJDzC1kOAHKqEzUZTEk8tELJlnS3FwHipnL7H3uVofBaKDpfmjeGZ53Odu_r42ISWhEhesnSNkrmnUiQgRqoEAcdEPd3KzzRYy6SI9qGSXC4wxg8ot0Er2HDM8rMYto6RO85zoYIpDVAJ23Wg=s16000" /></a></div> </div><div style="text-align: justify;">Είναι ανιστόρητοι και επικίνδυνοι όσοι ακόμη και τώρα υποστηρίζουν ότι η σφαγή ήταν αποτέλεσμα της εκτέλεσης από τον ΕΛΑΣ των αιχμαλώτων της Μάχης Κερπινής. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Η επιχείρηση στην ορεινή Αχαϊα είχε αποφασιστεί πολύ νωρίτερα καθώς: </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">α) οι σύμμαχοι κέρδιζαν συνεχώς έδαφος στην Ευρώπη και οι φασίστες δεν ήθελαν να αποτελέσει η περιοχή σημείο απόβασης </div><div style="text-align: justify;">β) ήδη από τον Αύγουστο οι κατοχικές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους προχώρησαν σε σφαγές. λεηλασίες κλπ στην ευρύτερη περιοχή </div><div style="text-align: justify;">γ)η διαταγή «Επιχείρηση Καλάβρυτα» υπεγράφη 25/11/1943 που οι αιχμάλωτοι ήταν έτσι και αλλιώς ζωντανοί </div><div style="text-align: justify;">δ) υπάρχουν μαρτυρίες που τοποθετούν χρονικά την εκτέλεση από τον ΕΛΑΣ των αιχμαλώτων μετά την σφαγή των Καλαβρύτων </div><div style="text-align: justify;">ε) οι Γερμανοί ενώ γινόταν συζητήσεις για την ανταλλαγή των αιχμαλώτων με Έλληνες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης διέκοψαν τις συζητήσεις μόλις έμαθαν ότι ο Γερμανός ότι ο επικεφαλής του τμήματος Γερμανός αξιωματικός ήταν νεκρός, "..αυτοκτονήσας με χειροβομβίδα, την οποίαν ήνοιξεν επί του στήθους του ..¨. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι "...Ο λόγος δεν ήσαν Γερμανοί οι αποτελούντες το πληγέν τμήμα. Ήσαν “μαζώματα” από «εθελοντάς», Ούγγροι, Τσέχοι, εξωμότες Πολωνοί, Ουκρανοί, Λετονοί. .¨ </div><div style="text-align: justify;">στ) Ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου οι Γερμανοί είχαν σκοτώσει, εκτελέσει. κάψει και λεηλατήσει πάρα πολλά χωριά της περιοχής μαζί και την Αγία Λαύρα και το Μέγα Σπήλαιο. Πολύ πριν την εκτέλεση των αιχμαλώτων της Γερμανικής δύναμης </div><div style="text-align: justify;">ζ)οι Γερμανοί γνώριζαν τι σημαίνει ιστορική η περιοχή για τους Έλληνες και την Επανάσταση του 1821 και δεν ήθελαν κάτι αντίστοιχο </div><div style="text-align: justify;">η) πληθώρα επίσημων Γερμανικών και Αγγλικών εγγράφων αποδεικνύουν ότι η βαρβαρότητα θα λάμβανε χώρα ότι και να γινόταν.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Όλα τα υπόλοιπα είναι απλή παραχάραξη της Ιστορίας και πράξεις όσων θέλουν να υποκρύψουν ότι στη επιχείρηση οι Γερμανοί δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν μαζί τους Ταγματασφαλίτες και άλλους πρόθυμους Έλληνες. Καθώς και συνέχιση των προσπαθειών των Γερμανών για συνεχή αναθεώρηση του γεγονότος με στόχο την αποφυγή κάθε πιθανότητας αποζημίωσης κλπ. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Συγνώμη επίσημα δεν έχει ζητηθεί ποτέ από την Γερμανική πλευρά. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Και στο κάτω κάτω ότι και να έγινε πριν την σφαγή των Καλαβρύτων ΔΕΝ δικαιολογεί αυτό που έγινε. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Το καταλάβαμε τώρα? ΑΝΤΕ με το ξέπλυμα των δοσίλογων και των προδοτών συ τούτη την χώρα. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ όλοι μαζί εναντίον των κατοχικών δυνάμεων και αυτό δεν μπορέι να αλλάξει με τίποτα. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Στην εικόνα το έργο του Leopold Survage με τίτλο «Καταστροφή». Ο Survage λέγεται ότι δώρισε το έργο, ως ένδειξη σεβασμού και διαμαρτυρίας για την μαζική εκτέλεση των ανδρών και την καταστροφή της πόλης των Καλαβρύτων.</div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-56358225595562510692021-11-13T18:17:00.003+02:002021-11-13T18:46:46.192+02:00Οι Sphinx και το πρώτο άλμπουμ σύγχρονης Ελληνικής τζαζ<p style="text-align: justify;">(Ευχαριστούμε τον Γιώργος Χαρωνίτη, ψυχή του περιοδικού JAZZ & TZAZ και όχι μόνο, για την υπέροχη σηζήτηση και τις πληροφορίες σχετικά με τους Sphinx) <br /></p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία της Ελληνικής τζάζ μπορεί να πάει σχετικά πίσω στον χρόνο αλλά ως αυτόνομο μουσικό ρεύμα στην χώρα εμφανίστηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες για το περίφημο τζαζ club "του Μπαράκου" το οποίο άνοιξε ο Γιώργος Μπαράκος το 1974 στην πλατεία Ραγκαβά της Πλάκας. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJGFEaTL-TImGYxKDOsu5LSgN1ATp1A47MjD7WQAykLAg8mVtmbODeaG0eZfZL0p6dXIUsSgb_XQsbubE-pby6PW0zmalRB6VgZzDHN_Vjuwhj5IRnQMI2yF0z-n8TuUt3aXrXBDqkHKAt/s600/barakos.jpeg.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="543" data-original-width="600" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJGFEaTL-TImGYxKDOsu5LSgN1ATp1A47MjD7WQAykLAg8mVtmbODeaG0eZfZL0p6dXIUsSgb_XQsbubE-pby6PW0zmalRB6VgZzDHN_Vjuwhj5IRnQMI2yF0z-n8TuUt3aXrXBDqkHKAt/w260-h236/barakos.jpeg.jpg" width="260" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Σε αυτό το club γράφτηκαν μερικές (αν όχι οι περισσότερες) σημαντικές στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής τζαζ μουσικής. Εδώ ηχογραφήθηκε ζωντανά το ιστορικό άλμπουμ "Αυτοσχεδιάζοντας Στου Μπαράκου" το οποίο αποτελεί την πρώτη επίσημη ηχογράφηση σύγχρονης Ελληνικής τζαζ, Στο άλμπουμ αυτό ο Σάκης Παπαδημητρίου (πιάνο) και Φλώρος Φλωρίδης (σαξόφωνο και κλαρινέτο) αυτοσχεδιάζοντας κατάφεραν και συνδύασαν την παραδοσιακή μουσική με την αβαντγκάρντ. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι του άλμπουμ αυτού: περίπου καλαματιανός, δημοτικός αυτοσχεδιασμός, ο τσομπανάκος, παράφραση του εθνικού ύμνου κ. ά).<br /></div><div><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6jVLT1PtXhepllT_jPWFRaWe7VNADF6vR55pPLzr6l5h6m9sMcI4j-VUAkfaw_DbEmf6Wi2VOGGAw6d9Mw1O6b25jP2xwicxQVgSvMT_gLphmp20wZi9wStPlVKEp01RXiEG0UzXxxeBy/s500/Sphinx.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="500" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6jVLT1PtXhepllT_jPWFRaWe7VNADF6vR55pPLzr6l5h6m9sMcI4j-VUAkfaw_DbEmf6Wi2VOGGAw6d9Mw1O6b25jP2xwicxQVgSvMT_gLphmp20wZi9wStPlVKEp01RXiEG0UzXxxeBy/w282-h244/Sphinx.jpg" width="282" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το άλμπουμ μπορεί να είναι το πρώτο που ηχογραφήθηκε αλλά δεν είναι το πρώτο του είδους που κυκλοφόρησε στην χώρα. Είχε προηγηθεί το Sphinx του τρίου των Μάρκου Αλεξίου, Γιώργου Τρανταλίδη (Socrates Drank The Conium) και Γιώργου Φιλιππίδη (Εξαδάκτυλος, Ηρακλής & Λερναία Ύδρα). </div><p></p><p style="text-align: justify;">Οι Sphinx λοιπόν δημιουργήθηκαν το 1979 μετά από πρωτοβουλία του αείμνηστου και μεγάλου δάσκαλου του πιάνου Μάρκο Αλεξίου. Στην πραγματικότητα Sphinx δεν είναι το όνομα του γκρουπ αλλά έγιναν γνωστοί με αυτό καθώς αποτελούσε τον τίτλο του πρώτου τους άλμπουμ στο εξώφυλλο του οποίου δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του γκρουπ. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd9x2fXIeQLhvhz6m3HC7EJlBCFc4LNNaEXmbKtp9qzuOFeniVaX7gVmqyoByAHZshopp9h42YMNqVTFC5eB2ySdDH42-Vu-jgoqodzRHLezl7UZe-F5Y6Ysi8m_W7OLOtBPj3xiMOaEoe/s600/sphinxcover.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="600" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd9x2fXIeQLhvhz6m3HC7EJlBCFc4LNNaEXmbKtp9qzuOFeniVaX7gVmqyoByAHZshopp9h42YMNqVTFC5eB2ySdDH42-Vu-jgoqodzRHLezl7UZe-F5Y6Ysi8m_W7OLOtBPj3xiMOaEoe/s320/sphinxcover.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">To «Sphinx» (ACBA 100) έτυχε θετικών κριτικών ενώ το τριο έδεσε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα παίζοντας φυσικά ξανά και ξανά στο ιστορικό τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου. </p><p style="text-align: justify;">Η σημαντικότερη και μεγαλύτερη συναυλία των «Sphinx» έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού το 1982. Το θέατρο, πρωτοφανές για συναυλία μουσικής τζαζ, γέμισε από τέσσερις χιλιάδες θεατές ενώ την συναυλία προλόγισε ο Γιώργος Μπαράκος. Το πρώτο κομμάτι που παίχτηκε εκείνο το βράδυ ήταν το Ragava Blues αφιερωμένο προφανώς στον ναό της Ελληνικής τζαζ. <br /></p><p style="text-align: justify;">Το «Sphinx» αποτελείται από τρεις συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου (Every Day, Three Musketeers και Sphinx) ενώ περιλαμβάνει το Nardis του Miles Davis και το Round Midnight του Thelonious Monk. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0SmAJUHo_t3JISI4zaMB4MF3cWaSaI-21rPN40FvkgnFnb82ZFwrVC4ZwYX5S3xK0idETzTfQnQ0luEiRi_skfo6FU170TG_1SOuGJXw8BOBVL8koeIjcGYM5IFsmV0LNFEZCQ3mzYHd/s1979/sphinx-7dimensions-back-cover.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1956" data-original-width="1979" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0SmAJUHo_t3JISI4zaMB4MF3cWaSaI-21rPN40FvkgnFnb82ZFwrVC4ZwYX5S3xK0idETzTfQnQ0luEiRi_skfo6FU170TG_1SOuGJXw8BOBVL8koeIjcGYM5IFsmV0LNFEZCQ3mzYHd/w301-h297/sphinx-7dimensions-back-cover.jpg" width="301" /></a></div><div style="text-align: justify;">Tο 1980 και ενώ έχει προστεθεί στην παρέα ο Λάκης Ζώης, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τoυς με τίτλο "Επτά Διαστάσεις" (ACBA 1002). Τα 4 κομμάτια (<span class="trackTitle_CTKp4">Δρ. Τζέκυλ Και Κύριος Χάυντ, Σάμπα Της Αγάπης, Μιλώντας Με Τον Εαυτό Μου και Αιολιάνα</span>) του άλμπουμ είναι συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου καιτα 3 του Λάκη Ζώη (S.O.S. Allen, Η Φόρμα Του και Ουράνιο Τόξο).<br /></div></div><div><p></p><p style="text-align: justify;">Οι Sphinx θα συνεχίσουν για λίγο ακόμη μαζί και μεταξύ αλλων συμμετείχαν στον δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη Ατέλειωτος Δρόμος (MSM 501 - 502) παίζοντας στο κομμάτι <span class="trackTitle_CTKp4">The Man I Love</span>. Τα μέλη των Sphinx στην συνέχεια ακολούθησαν μια αυτόνομη αλλά σε κάθε επίπεδο σημαντική πορεία στα Ελληνικά μουσικά δρώμενα. <br /></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #990000;">HINTS AND TIPS<span style="color: black;"> </span></span></b></p><p style="text-align: justify;"><span><span>Ο Μάρκος Αλεξίου, έφυγε από την ζωή στις </span></span>9 Φεβρουαρίου 2014, ήταν ένας από τους κορυφαίους αυτοσχεδιαστές πιανίστες και συνθέτες στον κόσμο.<span><span> </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span><span>Ο Αλεξίου (για τον οποίο καιτην προσφορά του στην μουσική θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρες σελίδες) μετά την διάλυση των Sphinx συνέχισε να ηχογραφεί συλλογικά και προσωπικά άλμπουμ, ενώ εξέδωσε βιβλία για την τζαζ και υπήρξεθ δάσκαλος εκατοντάδεων μουσικών.<br /></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span><span> Ο Λάκης Ζώης</span></span><b><span><span> </span></span></b>μεταξύ άλλων έχει κυκλοφορήσει δυο προσωπικά άλμπουμ, το Esoteric (1992) στο οποίο υπάρχει και το Ragava Square όπου πλήκτρα παίζει ο Αλεξίου και το Alone (2001).<br /></p><p style="text-align: justify;">Ο Γιώργος Φιλιππίδης κυκλοφόρησε το 2003 το αλμπουμ 40:45 μαζί με τους George Stronis, Christos Gotsinas.</p><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/s9yZkV68eNs" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-1023524925572455602021-09-16T00:56:00.011+03:002021-09-16T01:03:12.324+03:00Το Κεφάλαιο του Μάρξ σε νέες περιπέτειες. Μια συναρπαστική διασκευή σε μάνγκα<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPBeXkeufNNhSTMWV7yWsnZYVjh_rHhMgXlh1P-wtl6GYQ8z9hN7O704r_P-W99glgHPDiVxrITFYijptSsUzogH4JdZAA908A4833sDjtxt0-4uTf0YzUN-HOSQmDaSccClTLVbH7XDz/s371/Zu%25CC%2588rich_Das_Kapital_Marx_1867.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="371" data-original-width="220" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPBeXkeufNNhSTMWV7yWsnZYVjh_rHhMgXlh1P-wtl6GYQ8z9hN7O704r_P-W99glgHPDiVxrITFYijptSsUzogH4JdZAA908A4833sDjtxt0-4uTf0YzUN-HOSQmDaSccClTLVbH7XDz/s320/Zu%25CC%2588rich_Das_Kapital_Marx_1867.jpg" width="190" /></a></div><div style="text-align: justify;">Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1867 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Ότο Μάισνερ του Αμβούργου ο πρώτος τόμος του «Κεφαλαίου» του Καρλ Μαρξ. Ένα από τα εμβληματικότερα, επιδραστικότερα και αναμφίβολα σημαντικότερα ανθρώπινα έργα όσο αφορά στον γραπτό λόγο. Είναι γνωστό ότι το εν λόγο βιβλίο είναι ένα αρκετά δύσκολο ανάγνωσμα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο Μαρξ προειδοποιούσε τους αναγνώστες του: «Κάθε αρχή είναι δύσκολη» κάτι που αποτυπώνεται στο γεγονός ότι τα πρώτα 1000 αντίτυπα της ιστορικής εκείνης έκδοσης χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να εξαντληθούν. Σκοπός μας εδώ δεν είναι να παρουσιάσουμε μια κριτική πάνω στο Κεφάλαιο ή τον Μαρξ παραθέτοντας σκέψεις δικές μας ή επιφανών επιστημόνων σχετικά με το αιώνιο ερώτημα "που έκανε λάθος και που έπεσε μέσα ο Μαρξ". Μακριά από το γιουσουρούμ τέτοιες προσπάθειες.</div><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd7aB92ZPcGByLtnSEjVfQ4_qvTgZCs3CJOY0Mso1iiPsD_Zhz5yGEmhzhzw4ahyphenhyphenzks7rYMsfLNDKhpPww9hofZ5l6YgHk-VA4PjmI9_L8qdbj7wUMsl-h9KZ7IokyLwYorZHs8TcIVIs-/s216/manga.jpeg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="160" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd7aB92ZPcGByLtnSEjVfQ4_qvTgZCs3CJOY0Mso1iiPsD_Zhz5yGEmhzhzw4ahyphenhyphenzks7rYMsfLNDKhpPww9hofZ5l6YgHk-VA4PjmI9_L8qdbj7wUMsl-h9KZ7IokyLwYorZHs8TcIVIs-/w237-h320/manga.jpeg" width="237" /></a></div><div style="text-align: justify;">Υποθέτουμε ότι ισχύει αυτό που λένε πολλοί Μαρξιστές. Πολλοί αναφέρονται στον Κεφάλαιο του Μαρξ αλλά ελάχιστοι το έχουν μελετήσει σε βάθος ή έστω το έχουν διαβάσει. Το "Κεφάλαιο" είναι χωρισμένο σε 3 βασικούς και σε έναν επιπρόσθετο τόμο. Από όλους αυτούς μόνο τον πρώτο έγραψε στο ακέραιο ο Κάρλ Μαρξ. Οι δυο επόμενοι τόμοι γράφτηκαν από τον έτερο μεγάλο του Μαρξισμού. Τον αγαπημένο φίλο και οικονομικό στήριγμα του Μαρξ τον Φρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος βασιζόμενος στις σημειώσεις που άφησε ο Μαρξ συνέγραψε και έκδωσε τον δεύτερο τόμο το 1885 και τον τρίτο τόμο το 1894. Ο τέταρτος τόμος εκδόθηκε το 1910 ως άμεσο προϊόν των πρόχειρων σημειώσεων του Μαρξ από τον Γερμανό σοσιαλιστή Καρλ Κάουτσκι. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Προφανώς είναι δύσκολο να διαβάσει και να κατανοήσει πλήρως κανείς τις εκατοντάδες σελίδες των τόμων του Κεφαλαίου. Τα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης είναι εδώ κι χρόνια μια πολύ χρήσιμη πραγματικότητα. Στο σκεπτικό αυτό οι εκδόσεις ΚΨΜ το 2011 μας έδωσαν μια συναρπαστική διασκευή του εμβληματικού έργου του Μαρξ σε μάνγκα από το Studio Variety Artworks σε μετάφραση Γιάννη Καυκιά και μέ πρόλογο του Ολιβιέ Μπεζανσενό. αντιγράφουμε λοιπόν από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.</p><p style="text-align: justify;">--------------------</p><p style="text-align: justify;">Ξέρεις από τί γίνεται το χρήμα που χρησιμοποιούμε Γνωρίζεις τους μηχανισμούς του καπιταλισμού Πίστευες ότι "Το Κεφάλαιο" του Μαρξ ήταν τόσο δύσκολο οσο και τα... κινέζικα Ε, λοιπόν, ορίστε η διασκευή αυτού του κλασικού έργου σε γιαπωνέζικο manga. Με βάση μια ιστορία απλή -ένας μικροτυροκόμος δημιουργεί το εργοστάσιό του- το κόμικς περιγράφει τί είναι ο καπιταλισμός. Αυτό το βιβλίο-manga χωρίζεται σε δύο μέρη, απολύτως συμπληρωματικά -το πρώτο πραγματεύεται το χρήμα και το δεύτερο τους μηχανισμούς του κεφαλαίου- είναι ένα έξυπνο, διασκεδαστικό και απαιτητικό κάλεσμα να ανακαλύψουμε το σπουδαιότερο έργο του Μαρξ. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση ξεκινάει στην Ευρώπη αλλάζοντας εκ βάθρων τις αντιλήψεις και τους τρόπους κατανάλωσης και ζωής των ανθρώπων. Η μαζική παραγωγή είναι, εφεξής, δυνατή, αλλά οι ανισότητες που απορρέουν από τις νέες οικονομικές και κοινωνικές πρακτικές ανοίγουν ένα τεράστιο χάσμα. Από τη νέα κατάσταση ωφελείται μια μειοψηφία επιχειρηματιών, ενώ η μεγάλη μάζα των εργαζομένων μετατρέπονται σε "εργατική δύναμη" από την οποία πλουτίζουν οι πρώτοι. Σήμερα, κατακλυζόμαστε από αντικείμενα και προϊόντα, σκοτωνόμαστε στη δουλειά, καταναλώνουμε ολοένα και περισσότερο. Και παρότι γνωρίζουμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι καταδικασμένο και θα καταλήξει σε μια κρίση που θα προκαλέσει αμέτρητα θύματα, εξακολουθούμε να κλείνουμε τα μάτια. Πώς γεννιούνται οι οικονομικές κρίσεις Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ανεργία Γιατί όλες αυτές οι κοινωνικές ανισότητες Γιατί χρειάζεται η αμφισβήτηση και η ανατροπή αυτού του συστήματος Ανακαλύψτε σε αυτό το μάνγκα μια εισαγωγή στο μείζον έργο του Καρλ Μαρξ, που αφορά το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα: τον καπιταλισμό....</p><p style="text-align: justify;">-----------------</p><p style="text-align: justify;">Καλή σας ανάγνωση.<br /></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-35359435664761429972021-09-08T22:27:00.002+03:002021-09-08T22:38:17.792+03:00Aπό τον Antonio Vivaldi στον Raymond Fol – Oι 4 εποχές<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc585EqdT2GlO7zqlxtPJccu5dbp142tOV5NEXMAXSYQRAoe8INQ2vzYFFSSoQTYCMCr518f_WVHsX0CCHxxSGF0iEWxKKpdudOEwd1Fksc1p8EZfnOpocOwHvdxvW6PW6Jhy5283pmiim/s346/Vivaldi_caricature.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="346" data-original-width="250" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc585EqdT2GlO7zqlxtPJccu5dbp142tOV5NEXMAXSYQRAoe8INQ2vzYFFSSoQTYCMCr518f_WVHsX0CCHxxSGF0iEWxKKpdudOEwd1Fksc1p8EZfnOpocOwHvdxvW6PW6Jhy5283pmiim/s320/Vivaldi_caricature.png" width="231" /></a></div><br />Ο Antonio Lucio Vivaldi (4 Μαρτίου 1678 - 28 Ιουλίου 1741), γνωστός και με το
προσωνύμιο ‘Κόκκινος παπάς’ (il Prete Rosso), αφενός από το χρώμα των μαλλιών
του και αφετέρου από το ότι σε νεαρή ηλικία έγινε ιερέας για δύο μόλις χρόνια
(παραιτήθηκε λόγω μίας ασθένειας ή τουλάχιστον αυτό επικαλέστηκε) έγγραψε το 1723
ένα από διασημότερα έργα της μπαρόκ μουσικής. Τις Τέσσερις εποχές (Le Quattro Stagioni). </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Το έργο ‘Οι 4 εποχές, 4 κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων’ είναι τα τέσσερα πρώτα από μία σειρά δώδεκα κοντσέρτων που έγραψε ο Vivaldi για βιολί, ορχήστρα εγχόρδων και τσέμπαλο. Καθένα από τα 4 αυτά κονσέρτα εκφράζουν και αναφέρονται σε μια από τις εποχές του έτους έχοντας την δική του μουσική υφή η οποία και "ζωγραφίζει' μουσικά την εποχή στην οποία αναφέρεται. Όπως πετυχημένα έχει γραφτεί "Η μουσική του μιμείται τα κελαρίσματα του νερού, τα κεηλαηδίσματα των
πουλιών, τα βουίσματα των εντόμων, τις βροντές της καταιγίδας, ενώ
ταυτόχρονα δημιουργεί μαγικά ηχοτοπία που άλλοτε μας παραπέμπουν σε
εικόνες ευθυμίας και χορού ή σε κυνηγετικές σκηνές και άλλοτε σε
ανθισμένα λιβάδια, σε χιονισμένους αγρούς ή σε στιγμές χειμωνιάτικης
θαλπωρής μπροστά στο τζάκι."<br /></div><ul style="text-align: left;"><li>Kοντσέρτο αρ. 1 σε μι μείζονα, έργο 8, RV 269, «Άνοιξη» (La primavera) </li><li>Κοντσέρτο αρ. 2 σε σολ ελάσσονα, έργο 8, RV 315, «Καλοκαίρι» (L’estate) </li><li>Κοντσέρτο αρ. 3 σε φα μείζονα, έργο 8, RV 293, «Φθινόπωρο» (L’autunno) </li><li>Κοντσέρτο αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 8, RV 297, «Χειμώνας» (L’inverno)</li></ul><p style="text-align: justify;">Αναμφίβολα το κοντσέρτο Άνοιξη αποτελεί ένα από το πιο αναγνωρίσιμα και
πιο αγαπημένα θέματα της παγκόσμιας μουσικής όλων των εποχών.</p><p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh24T27aD0uzBWvpaqKM1x8H0j27dK_TBTzL2blVQo-Vk1XLG4mL66fBoWoN0DyMx2qSukz3UtSkJs7FLCJkq0omD-Ft45E6oR_19weWfDeOOpNLiYje74wRkKGr9cMUA1TeeU2yoev2GNm/s600/fol.jpeg.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="600" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh24T27aD0uzBWvpaqKM1x8H0j27dK_TBTzL2blVQo-Vk1XLG4mL66fBoWoN0DyMx2qSukz3UtSkJs7FLCJkq0omD-Ft45E6oR_19weWfDeOOpNLiYje74wRkKGr9cMUA1TeeU2yoev2GNm/s320/fol.jpeg.jpg" width="320" /></a></div>Ο Raymond Fol (28 Απριλίου, 1928 – 1 Μαϊου 1979) υπήρξε διάσημος γάλλος πιανίστας της Jazz. Μαζί με τον αδερφό του Hubert Fol είχαν ιδρύσει της δική τους μπάντα τους "Be Bop Minstrels" ενώ συνεργαζόταν και με μουσικούς όπως ο Pierre Braslavsky, ο Jean-Claude Fohrenbach, ο Django Reinhardt, ο Roy Eldridge και ο Johnny Hodges. Το 1952 πήρε μέρος ως μουσικός στην Ευρωπαϊκή περιοδεία της μπάντας του μεγάλου Dizzy Gillespie. Η δεκαετία του 50 έκρυβε για τον Fol μεγάλες στιγμές συνεργασίας με τους Sidney Bechet, Claude Luter, Guy Lafitte και Stephane Grappelli. Εμφανιζόταν τακτικά στο διάσημο jazz Club Saint-Germain. Έως τα τέλη της δεκαετίας ευτύχησε να παίξει δίπαλ στους Kenny Clarke, Duke Ellington, Paul Gonsalves, Cat Anderson και Gerard Badini.<p></p><p style="text-align: justify;"></p><p></p><p style="text-align: justify;">Το 1965 ο Raymond Fol ηχογραφεί την δική του "έκδοση" των τεσσάρων εποχών στο Παρίσι από τις 9 εως τις 15 Ιουλίου μαζί με μια πλειάδα μουσικών όπως : ο Fats Sadi, ο Dominique Chanson, ο Armand Cavallaro, ο Georges Lalue, ο Jean-Louis Viale κ.α . Φυσικά δεν είναι ο μόνος καλλιτέχνης της jazz που καταπιάνετε να διασκευάσει κλασσική μουσική. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Jacques Loussier Trio που εκτός από την δική του εκδοχή των 4 εποχών είχαν "ειδικευτεί" στον Bach ώστε να είναι γνωστοί και ως "Play Bach Trio'. Επίσης μην ξεχνάμε ότι για πολλούς (ειδικούς και μη της κλασσικής μουσικής) ο Beethoven ¨ανακάλυψε την jazz"με την σονάτα "Piano Sonata No. 32 γραμμένη μεταξύ το 1821 και 1822, και αφιερωμένη στον Ροδόλφο των Αψβούργων-Λωρραίνης.</p><p style="text-align: justify;">Ξαναγυρίζοντας στον Raymond Fol και στην δική του ανάγνωση στις 4 εποχές, δεν γίνεται να μην σταθούμε στο ιδιαίτερο αφρο-κουβανέζικο άνοιγμα με το Alergro της Άνοιξης, το Presto του Καλοκαιριου με τα χάλκινα, το μπάσο και τα τύμπανα ενώ δεν περνά απαρατήρητο και το φινάλε με τον Χειμωνα. Ο Raymond Fol καταθέτει μαι ολόδική του κατάβαση στο διάσημο έργο του Vivaldi το οποίο και έχει όλα τα φόντα να σταθεί πλάι στις μεγάλες στιγμές της Jazz.<br /></p><p style="text-align: justify;"> Ακούστε λοιπόν και καλό σας βράδυ. <br /></p><p style="text-align: justify;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/vELSxlZhaak" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-26145287094435992232021-05-04T17:53:00.004+03:002021-05-04T18:03:13.529+03:00"Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι" - Η ιστορία των Μagic de Spell<div class="separator"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBBg94UwVbsuf_9qtLUxzHAfa92rREoRXHgh4IFkGO0Xzsf9dFW08hWPaxJkQ50BkC7sDrtx9ooJ9NGSo_NAMfghEEfwpvHuxVG0kaoQpHt02TO8TvaCs06yD8unPSfLeQEvLp74ydEKiO/s225/magic.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBBg94UwVbsuf_9qtLUxzHAfa92rREoRXHgh4IFkGO0Xzsf9dFW08hWPaxJkQ50BkC7sDrtx9ooJ9NGSo_NAMfghEEfwpvHuxVG0kaoQpHt02TO8TvaCs06yD8unPSfLeQEvLp74ydEKiO/w306-h306/magic.jpg" width="306" /></a></div>Ο Βόρις Καραγιάννης και ο Μιχάλης Λαμπριανίδης καταγράφουν την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού συγκροτήματος. Καταγράφουν την ιστορία των θρυλικών Magic de Spell. Μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις και ανέκδοτο αρχειακό υλικό εξιστορούν την πορεία του συγκροτήματος από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και το 2020.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">--------------------------</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μετά από 3,5 χρόνια δουλειάς, αγώνα θα έλεγα καλύτερα, το ντοκιμαντέρ μας «Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι» είναι έτοιμο! Για μένα ήταν η πρώτη προσπάθεια στον τομέα του ντοκιμαντέρ, μοιράστηκα τη δουλειά με τον φίλο Michalis Lambrianides. Είχαμε όμως και την αμέριστη βοήθεια από πολλούς φίλους που αγάπησαν την προσπάθεια το ίδιο με εμάς και δούλεψαν στην παραγωγή και έχουν μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα. (Πάρις Χριστοφή, Dimitris Mylis Nikos Soulis Vaggelis Theodorakis George Archontakis ) Βοήθεια είχαμε από πολλούς άλλους φίλους που αναφέρονται βεβαίως αναλυτικά στο ντοκιμαντέρ. Έχουμε πλέον στα χέρια μας μία δουλειά με διάρκεια 1 ώρα και 50 λεπτά με την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού ροκ συγκροτήματος. Των θρυλικών Magic De Spell. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Από την δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα, σε αυτά τα 110 λεπτά περνά όλη η σύγχρονη ιστορία του κόσμου και την Ελλάδας, την ίδια ώρα που το συγκρότημα δημιουργούσε, άλλαζε και τραγουδούσε. Η πανδημία μάς δυσκολεύει ως προς την προβολή του ντοκιμαντέρ σε κινηματογραφική αίθουσα, αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουμε. Στο μεσοδιάστημα θα δοκιμάσουμε την τύχη μας σε διεθνή φεστιβάλ και… βλέπουμε. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Σε αυτά τα 3,5 χρόνια φτιάξαμε και ξηλώσαμε, σκεφτήκαμε, ξανασκεφτήκαμε, μετανιώσαμε, «χαλαστήκαμε», νιώσαμε περηφάνια, ανατριχιάσαμε, ταξιδέψαμε κανονικά και νοερά. Δεν αποφύγαμε και λάθη βεβαίως. Κάναμε γυρίσματα στην Κύπρο, στην Αθήνα, στην Κρήτη, μέχρι τη Γαλλία φτάσαμε, ενώ κάναμε και μία συνέντευξη διαδικτυακά από το Βερολίνο. Πήραμε συνεντεύξεις από 17 σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία του συγκροτήματος και είχαμε την χαρά και την τιμή να πάρουμε συνέντευξη από έναν ροκ σταρ παγκόσμιας εμβέλειας. Κάτι αξιοπρεπές. Αυτό θέλαμε. Να πούμε την ιστορία των Magic de Spell, όπως την μάθαμε μέσα από όλο αυτό το υλικό και τους χιλιάδες καφέδες που ήπιαμε και να το κάνουμε με την αξιοπρέπεια που αξίζει στο συγκρότημα και που αντέχει η δική μας αυτοεκτίμηση. Νομίζω το καταφέραμε. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">𝚩ό𝛒𝛊ς 𝚱𝛂𝛒𝛂𝛄𝛊ά𝛎𝛎𝛈ς</div><div style="text-align: justify;">------------------------------------ <br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">more@ <a href="https://www.facebook.com/docmagicdespell">https://www.facebook.com/docmagicdespell</a></div><div style="text-align: justify;"> </div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-56090468170896254912021-04-11T01:20:00.003+03:002021-04-11T01:21:54.277+03:00Το ΣΙνε Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Χορός για Μουσική ένα φιλμ χωρίς περιδέραιο<div style="text-align: left;">To καλοκαίρι του '78 στην Αγγλία, ο Plastic Bertrand, ο ήχος του περιπτερά και η Εύα η τρελή που κοιτάζει το φεγγάρι στα μάτια. Σκόρπιες λέξεις και εικόνες που συνθέτουν την ιστορία των Χωρίς Περιδέραιο, μέσα από συνοπτικές αφηγήσεις του Νίκου Αγγελή.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Νίκο, ένα ζεστό μεσημέρι τον Μάη του '18 (χωρίς φόβους και πολύχρωμες κορδέλες), λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για το διάστημα. Το περιεχόμενο αυτού του μικρού ντοκιμαντέρ, συμπληρώνουν αφηγήσεις μουσικών, φίλων και συνεργατών του συγκροτήματος.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><b>Συμμετέχουν</b>:</div><div style="text-align: justify;">Νίκος Αγγελής (Χωρίς Περιδέραιο), Αλέξανδρος (Alexandros, 80s Ways Records), Τάκης Γιαννούτσος (Yeah!), Παντελής Θεοδωρίδης (Regressverbot, Athens Computer Underground),</div><div style="text-align: justify;">Λούης Κοντούλης (Stress), Γιάννης Ντρενογιάννης (Yeah!, The Anti Troppau Council, Cpt Neφοs) & Λεωνίδας Σκιαδάς (Death Disco Club).</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><b>Σκηνοθεσία</b>-Κάμερα-Μοντάζ: Νίκος Χαντζής </div><div style="text-align: justify;"><b>Παραγωγή</b>: Press Eject and Give me the Tape</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Το βιντεοσκοπημένο υλικό των Νίκου Αγγελή, Παντελή Θεοδωρίδη, Λεωνίδα Σκιαδά και Αλέξανδρου, γυρίστηκε το 2018 και αποτελεί μέρος των outtakes του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ ''Music For Ordinary Life Machines'' (2019). To ''Χορός για Μουσική'' είναι αποτέλεσμα αξιοποίησης των συγκεκριμένων outtakes, πλαισιώνοντας έτσι την βίντεο-ενότητα ''MFOLM: B Sides & Others''. <br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/KinRvzv6-j4" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-15641459105760179312021-03-30T02:03:00.003+03:002021-03-30T02:04:15.406+03:00Ο Χικμετ και ο Νερουδα γράφουν για τον άνθρωπο με το γαρύφαλο (και ενα ποιήμα του ίδιου)<div><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-LYVLpH53_35rsy6ukYud8UBDiYVE221Xf1s5rktCi5UqQHZRs2rSlLZiJIV6xNtjqHGFloJ-HDNWtCr8zI3Q_pTBEdW5J325IA1ylc4Czn7XWwN8VWf0_7GsslN69kqvv1MdXfj6ZCNP/s1346/2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></b><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZVW8tlHnfocTY_yW8hdV96flPv1VYY9zYQifOE7VGXtfhXbc_U5bzVsQBqB95Kz19yRGH65G3BMzPHFID32fu8AiqUr_gPywc5bSDED3C5RoQP2Lsteu-Rb2oRB0Io6A7eQppXW3yPRcb/s758/1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="524" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZVW8tlHnfocTY_yW8hdV96flPv1VYY9zYQifOE7VGXtfhXbc_U5bzVsQBqB95Kz19yRGH65G3BMzPHFID32fu8AiqUr_gPywc5bSDED3C5RoQP2Lsteu-Rb2oRB0Io6A7eQppXW3yPRcb/w337-h488/1.jpg" width="337" /></a></div>Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ</b></div><p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: left;">
</div><p style="text-align: left;">΄Έχω απάνω στο τραπέζι μου<br />
τη φωτογραφία του ανθρώπου<br />
με το άσπρο γαρούφαλο-<br />
που τον ντουφέκισαν στο μισοσκόταδο<br />
πριν απ΄ την αυγή<br />
κάτω απ΄ το φως των προβολέων.<br />
Στο δεξί του χέρι κρατάει ένα γαρούφαλο<br />
πούναι σα μια φούχτα φως<br />
απ΄ την ελληνική θάλασσα.<br />
Τα μάτια του τα τολμηρά, τα παιδικά<br />
κοιτάζουν άδολα<br />
κάτω από τα βαριά μαύρα τους φρύδια.<br />
Έτσι άδολα, όπως ανεβαίνει το τραγούδι<br />
σα δίνουν τον όρκο τους οι κομμουνιστές.<br />
Τα δόντια του είναι κάτασπρα-<br />
ο Μπελογιάννης γελά.<br />
Και το γαρύφαλλο στο χέρι του<br />
είναι σαν το λόγο πούπε στους ανθρώπους<br />
τη μέρα της λεβεντιάς, τη μέρα της ντροπής.</p><div style="text-align: left;">
</div><p style="text-align: left;"><b><i>Ναζίμ Χικμέτ</i></b></p><p style="text-align: left;"><b><i> </i></b></p><p style="margin-left: 360px; text-align: left;"><b> </b></p><p style="margin-left: 360px; text-align: left;"><b>ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΗΡΩΣ</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5LLllncFE2pjP-araF8LjZiCAGRgAKFbNuYATLcVWtSG6ogPcCvLTp2n99yTGRpebgSV2i1syO-8zNXpNBi5o3a3akBuoJBSORX4YJDRPQZsu8eaKVqbk-sv1mDECEzekQVtR77EoBtpU/s1779/3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1779" data-original-width="980" height="675" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5LLllncFE2pjP-araF8LjZiCAGRgAKFbNuYATLcVWtSG6ogPcCvLTp2n99yTGRpebgSV2i1syO-8zNXpNBi5o3a3akBuoJBSORX4YJDRPQZsu8eaKVqbk-sv1mDECEzekQVtR77EoBtpU/w371-h675/3.jpg" width="371" /></a></div>Έτσι ανάμεσα στους κίονες,<br />
ο Μπελογιάννης.<br />
Δωρική είναι η άλως<br />
όλη φως γύρω<br />
στους κροτάφους του<br />
το έγκλημα<br />
δεν το φωτίζουν αυτοκίνητα.<br />
Είναι ολόκληρος<br />
πλανήτης, είναι αστέρι<br />
πορφυρό,<br />
είναι η πύρινη λάμψη<br /></div></div><div style="text-align: left;">
της αρχαίας και της νέας<br />
φλόγας<br />
της γης…<br />
Πέφτει, τον πυροβόλησαν<br />
από το Πεντάγωνο,<br />
σφαίρες που<br />
διαπερνάνε<br />
τη θάλασσα<br />
για να καρφωθούνε στο<br />
υπέρλαμπρο στήθος του,<br />
σφαίρες μαζεμένες<br />
από υπάνθρωπα αγκάθια<br />
για να τις μπάσουν στο<br />
λευκοπράσινο<br />
σπήλαιο<br />
της Ελλάδας,<br />
πιτσιλίζοντας με αίμα<br />
τα φύλλα της ακάνθου.</div><p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: left;">
</div><p style="text-align: left;"><b><i>Πάμπλο Νερούδα</i></b></p><p style="text-align: left;"><b><i> </i></b></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-48226453050233014382021-03-15T17:01:00.008+02:002021-03-15T17:05:44.898+02:00Ο Χατζιδακις, Το Τέταρτο, μια μωβ σκιά Μαϊου και τα επειδόδια στο Χημείο το 1985<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjYuraKv8MrK17NqhLXgPnVmqji9nm1YUfoHphQbGc87Ma0bpRXi6KBNgqhLW21SQM6-cTPGucfUersp5h4NHQBmwL7BcX1bvUhMh6gCShR_n0ubjt-DjQADwKaEhzzVTg7nG3nyvbZ8B/s2048/1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1542" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjYuraKv8MrK17NqhLXgPnVmqji9nm1YUfoHphQbGc87Ma0bpRXi6KBNgqhLW21SQM6-cTPGucfUersp5h4NHQBmwL7BcX1bvUhMh6gCShR_n0ubjt-DjQADwKaEhzzVTg7nG3nyvbZ8B/s320/1.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Για "Το Τέταρτο" έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Το περιοδικό παιδί του Χατζιδάκι βγήκε στα περίπτερα στα μέσα του 1985 από την εκδοτική "Γραμμή" του Κοσκωτά. Ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος ήταν ο άνθρωπος που έφερε σε επαφή τον Χατζιδάκι με τον ιδιοκτήτη της Γραμμής το καλοκαίρι του 1984 και περίπου έναν χρόνο μετά είχαμε την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους. Σκοπός μας εδώ δεν είναι να παρουσιάσουμε αναλυτικά την ιστορία του περιοδικού, ούτε να συζητήσουμε για τις διαφωνίες του Χατζιδάκι με τον Κοσκωτά που οδήγησαν τον μεγάλο συνθέτη στην αποχώρηση από το περιοδικό. Εν συντομία να πούμε ότι το περιοδικό κυκλοφόρησε σε 44 τεύχη αλλά μόνο στα πρώτα 12 συνεργάστηκε ο Μάνος Χατζιδάκις ως Εκδότης-Διευθυντής. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Στο τεύχος του Μαρτίου του 1986 ο σύνθετης έγραφε «Το 11ο τεύχος του Τέταρτου. Με το 12ο τελειώνω εγώ προσωπικά. Και μετά δε θα' χω σχέση κι ευθύνη. Ούτε θα 'μαι ο ιδρυτής του "εν συνεχεία εκδιδομένου" όπως έλεγαν οι παλιοί. Παραμένω ιδρυτής και υπεύθυνος των όσων ελέγχω και όχι των "εν συνεχεία εκδιδομένων"». Ενώ έκλεινε ως εξής «Άλλοτε σκεπτόμεθα. Σήμερα οραματιζόμαστε. Αντικαταστήσαμε τη βασική ιδιότητα της ωριμότητας με τα βασικά χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας. Πραγματοποιούμε οράματα και η σκέψη καταναλώνεται στην επιτυχία αυτών των πραγματοποιήσεων. Η πραγματικότητά μας συνεδέθη με τα οράματά μας και η καθαρή σκέψη διώκεται ως αναρχική, ως μη εντεταγμένη στα κοινά. Η καταστροφή του Τσάλεντζερ είναι ένα μικρό τίμημα. Στη θέα της μοιάζαμε παιδιά που χάλασε το παιχνίδι τους. Τρομάξαμε προς στιγμήν και ξαναρχίσαμε με μεγαλύτερο πείσμα. Ο άνθρωπος έχει παραδοθεί στη δυστυχία του - θα 'λεγε ο Σελίν».</p><p style="text-align: justify;">Το "Τέταρτο" ήταν ένα περιοδικό που απευθυνόταν σε μια μικρή μερίδα των αναγνωστών της εποχής. Συνεντεύξεις με μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας τέχνης από τον ίδιο τον Χατζιδάκι (Maurice Bejart, Nicolas Gage και Nathalie Sarrot), η στήλη Φανταστικό Καφενείο, ανάλυση ταινιών από τον Βασίλη Νικολαΐδη,η στήλη Τέταρτη Αλήθεια κ.α είναι μερικά μόνο από τις σελίδες θησαυρός του περιοδικού. </p><p style="text-align: justify;">Σήμερα και λόγω των όσων συμβαίνουν τον τελευταίο διάστημα (και όχι μόνο) στην χώρα και έχουν ως επίκεντρο την αστυνομική βία θυμηθήκαμε (μετά από μια σύντομη κουβέντα με τον e-φίλο Vlachogian Antuan) το δεύτερο τεύχος του περιοδικού όπου μεταξύ άλλων υπάρχουν: το δυνατό εισαγωγικό κείμενο του Χατζιδάκι με τίτλο "Μια Μωβ σκιά Μαϊου" και ο σχολιασμός μέσα από την στήλη Τέταρτη αλήθεια των γεγονότων του Χημείου. Διαβάστε τα και εσείς και θυμηθείτε "κάθε ομοιότης" με τη σημερινή κατάσταση είναι τυχαία ..........</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5e1ZpL50bd3tswla5st9WzwKw4zArGeX3O_S7tHvnUvT-TEnviP8JtstOxz_fWIIz7-ebmFiU_lZKXFmEmE1eoyht2lZu3YvtjZS-AxeWVIJGZ94gUDSRbLhkPMAt3X41BoZrRM6ing_z/s2048/2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1551" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5e1ZpL50bd3tswla5st9WzwKw4zArGeX3O_S7tHvnUvT-TEnviP8JtstOxz_fWIIz7-ebmFiU_lZKXFmEmE1eoyht2lZu3YvtjZS-AxeWVIJGZ94gUDSRbLhkPMAt3X41BoZrRM6ing_z/w206-h273/2.jpg" width="206" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2jDoE9I77KtUNYZYi6z-yOlFkddbgEeBbfhT_yxqaHprUV9DqJJkx9aK164yCU_8AsCJvkij1lGNvdNzVHu03x91YnoAnqdyOyWtL1NGiqf-fjTVBucQj_8pvyE14HsCF6GQBeKot9Iwi/s2048/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1058" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2jDoE9I77KtUNYZYi6z-yOlFkddbgEeBbfhT_yxqaHprUV9DqJJkx9aK164yCU_8AsCJvkij1lGNvdNzVHu03x91YnoAnqdyOyWtL1NGiqf-fjTVBucQj_8pvyE14HsCF6GQBeKot9Iwi/w140-h272/3.jpg" width="140" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6CKH-QHCbCaCCHA7NQqE-603RD7S938a2IQCm_cxUJeKaOEllR0gtbHaW290-IFOCVFZ8GvHU51KqE-Vy5XYTFmMhGJUVtNn1-fDtDFpMzutA7Skeqz5nXHFYem_tWg4nfMlI8CG9XN_Q/s2048/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1537" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6CKH-QHCbCaCCHA7NQqE-603RD7S938a2IQCm_cxUJeKaOEllR0gtbHaW290-IFOCVFZ8GvHU51KqE-Vy5XYTFmMhGJUVtNn1-fDtDFpMzutA7Skeqz5nXHFYem_tWg4nfMlI8CG9XN_Q/w202-h269/4.jpg" width="202" /></a><br /></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><br /></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-42289234515244848722021-03-11T20:43:00.001+02:002021-03-11T20:43:07.939+02:00Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ : Το «βαθύ κράτος» στη σημερινή Ελλάδα και η Ακροδεξιά (ολόκληρο το βιβλίο)<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-K7HQGN8MyVr00M9HLjqtLAsdnh1x2vWJCZqCsjKr5IU8b6m9tlmdu5tcLpEX-VqqjT2AhzxsOfiVXk4AhGue1JxYac9lev_KGrxHVL3cCf0nmF1o6eDP005mjKqekBkPMWCcDqqjoXJr/s333/cover_akrodeksia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="220" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-K7HQGN8MyVr00M9HLjqtLAsdnh1x2vWJCZqCsjKr5IU8b6m9tlmdu5tcLpEX-VqqjT2AhzxsOfiVXk4AhGue1JxYac9lev_KGrxHVL3cCf0nmF1o6eDP005mjKqekBkPMWCcDqqjoXJr/s320/cover_akrodeksia.jpg" /></a></div>Mια έκδοση από το Παράρτημα του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ στην Ελλάδα. Αναμφίβολα μια επίκαιρη μελέτη από το μακρινό αλλά πάντα κοντινό 2014 και την περίοδο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από την Χ.Α. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Πόσο έχει διεισδύσει η ακροδεξιά στην Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, τον Στρατό και την Εκκλησία? Τελικά η ακροδεξιά είναι παρακράτος ή είναι το βαθύ κράτος? Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στο 2021?<br /></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Την έρευνα, την οποία επιμελήθηκε ο καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος, πραγματοποίησε μια διεπιστημονική ομάδα ελλήνων ερευνητών που απαρτίζεται από τους: </div><div style="text-align: justify;">Δημήτρη Κουσουρή, </div><div style="text-align: justify;">Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο,</div><div style="text-align: justify;">Κλειώ Παπαπαντολέων, </div><div style="text-align: justify;">Αλέξανδρο Σακελλαρίου και τον ίδιο τον επιμελητή.<br /></div><div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><a href="https://rosalux.gr/sites/default/files/publications/vathy_kratos.pdf" target="_blank"><b>ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΔΩ </b></a><br /></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><i><b>Από την σελίδα του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ:</b></i></div><div style="text-align: justify;">----------------------- <br /></div><div style="text-align: justify;">Ενώ η επιρροή της Άκρας Δεξιάς στο ελληνικό εκλογικό σώμα και την κοινή γνώμη έχει γίνει αντικείμενο αρκετών ερευνών, το κρίσιμο ζήτημα της διείσδυσής της στο κράτος παραμένει στο ημίφως. Η Άκρα Δεξιά πάντως –παρότι το αρνείται, στην προσπάθειά της να εμφανίζεται ως δύναμη αντισυστημική– αναζητά διαρκώς τα ερείσματα και τα αγκυροβόλια της στο κράτος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πόσο έχει προχωρήσει η παρείσφρηση της Άκρας Δεξιάς στην αστυνομία, τον στρατό, τη δικαιοσύνη και την Εκκλησία (αφού και η τελευταία αποτελεί κράτος); Πρόκειται για «μεμονωμένα περιστατικά», όπως επισήμως και το ίδιο το κράτος παραδέχεται, ή για συμπτώματα μιας πιο γενικευμένης ολίσθησης σε μη δημοκρατικές πρακτικές και αυταρχικές ιδεολογίες; Η έρευνα αυτή τεκμηριώνει το υπαρκτό πολιτειακό πρόβλημα στη σημερινή Ελλάδα, το οποίο υπερβαίνει σαφώς τα «μεμονωμένα περιστατικά». Μέριμνά της είναι να μην το υποβαθμίσει ούτε όμως και να το διογκώσει, με δεδομένη και τη βαριά ιστορική παράδοση που κουβαλάει η χώρα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Έρευνες για την ακροδεξιά πολιτική κουλτούρα στην ελληνική κοινωνία
έχουν ήδη διεξαχθεί, αυτή είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια προσπάθεια
καταγραφής και τεκμηρίωσης της παρείσφρησης αυτής της κουλτούρας εντός
των δομών του ελληνικού κράτους.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">more @https://rosalux.gr/el/publication/vathy-kratos-sti-simerini-ellada-kai-i-akrodexia</div><div style="text-align: justify;"> <br /></div></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-41512450377946459842020-12-03T23:54:00.004+02:002020-12-04T00:01:29.578+02:00Μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Γιώργο Κωνσταντίνο Κούκιο των Morel - Mέρος Δεύτερο<p style="text-align: justify;">Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης με τον με τον Γιώργο Κωνσταντίνο Κούκιο των Morel, συζητάμε για το Chernobyl, για την Biennale της Bologna , για τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Βουβά Τοπία, για το τρίτο τους άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησε ποτέ και για το εαν υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε τους Morel επι σκηνής. Απολαύστε την συζήτησή μας ακούγοντας τι άλλο? Morel και το Βουβά Τοπία.</p><p style="text-align: justify;">------------------------</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeSkTl8kv28kFhEoEl2Z31bTIl4LJrPhZb1gPGcwv8xgNe9N_XN7DfuacJxZJNWw-XnTa-1qj004c0zhsIW5hyvn45DAzluAQIO6rsIqPm6H0UL-8EVOoK0flsLBymd-cNFYR4DC7I9fs/s911/morel_1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="911" data-original-width="646" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeSkTl8kv28kFhEoEl2Z31bTIl4LJrPhZb1gPGcwv8xgNe9N_XN7DfuacJxZJNWw-XnTa-1qj004c0zhsIW5hyvn45DAzluAQIO6rsIqPm6H0UL-8EVOoK0flsLBymd-cNFYR4DC7I9fs/s320/morel_1.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ:</span> Ο δεύτερος δίσκος σας με τίτλο "Βουβά Τοπία" απέσπασε και αυτός διθυραμβικές κριτικές και σας οδήγησε στην Biennale της Bologna το '88 ενώ θεωρείται από πολλούς ως μοναδικό στο είδος του και έχει διδαχθεί ως θέμα Σύγχρονης Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Πως αισθάνεται κάποιος που το έργο του έχει τύχει αυτής της αναγνώρισης ενώ από την άλλη ίσως ο δίσκος αυτός παραμένει καλά κρυμμένο μυστικό για τους νέους ακροατές;</div><p></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Πρώτα από όλα, να συνεχίσω από το σημείο της παρουσίασης των μελών της μπάντας, διότι εδώ -στα «Βουβά Τοπία»- έχουμε μια κορυφαία αλλαγή στο σχήμα, δηλαδή την αποχώρηση του Βαγγέλη Πέππα (μπάσο έπαιξε ο Μιχάλης και σε ένα κομμάτι ο Γιώργος Τασούλας που μας συνόδεψε εκείνο το διάστημα στις συναυλίες, ως την έλευση του Κώστογλου κι αμέσως μετά του Κοντόπουλου) και την ένταξη του Γιώργου Ανδρέου, του επιστήθιου φίλου μου, που ήταν και συνεχίζει να είναι κορυφαίος μουσικός, συνθέτης, στοχαστής, ένας πολύ ευαίσθητος και δημιουργικός άνθρωπος. Τότε, ήταν και ηχολήπτης και παραγωγός, στην αρχή του μεν αλλά και με ικανή εμπειρία τόσο από προσωπική μουσική πορεία όσο και από την συμβολή του σε τροχιές άλλων. Ο Γιώργος, έχει κι αυτός τεράστιες περγαμηνές σπουδών στην μουσική αλλά και στο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παράλληλα έγραφε και γράφει, μελετά λογοτεχνία, είναι ακούραστος. Η δε τεχνική του κατάρτιση στα πλήκτρα είναι μοναδική. Οι Μορέλ, με κείνη την σύνθεση, από τα Βουβά Τοπία και μετά, θα μπορούσαν να ανοίξουν ένα είδος εργαστηρίου ή φιλοσοφικής σχολής τότε. Όταν μάλιστα έδεσε μαζί μας ο Βαγγέλης Κοντόπουλος στο μπάσο -ένας τεράστιος μουσικός, συνθέτης κι ερμηνευτής-, γελούσαμε πολύ με αυτήν την ιδέα. Κάθε πρόβα ήταν ένα σχολείο, για όλους.</p><p style="text-align: justify;">Σπούδασα μουσική μέσα από τους μουσικούς, κι οι Μορέλ -για μένα τουλάχιστον- έγιναν διδακτορικό. Προτιμήσαμε λοιπόν, αντί για «Φιλοσοφική Σχολή», να ξανακάνουμε έναν δίσκο, με υλικό μιαν άλλη ενότητά μου, από την οποία επιλέξαμε το μεγαλύτερο μέρος. Εδώ, τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους από την αρχή τακτοποιημένα ως προς τον χρόνο ηχογράφησης κλπ. Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος όταν ακούω αυτόν τον δίσκο κι ευγνώμων για την συνεργασία όλων τότε. Όσο για τα μυστικά του, εκεί πετύχαμε να κωδικοποιήσουμε μουσικά κάποια πράγματα σε περίπτωση απώλειας -κι όχι μονάχα της μνήμης-. Είναι ακόμη όλα εκεί και περιμένουν, μόλις μπει κάτω από την βελόνα ο δίσκος, να ξεπηδήσει ζωντανός ένας ολόκληρος κόσμος. Ο Νίκος Γκίνης («Σύνδρομο»), μου είχε πει τότε κάτι που με είχε συγκινήσει πολύ: «Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα όταν τον άκουσα, είναι που καταφέρατε να μεταφέρετε ατόφια τη σύνθεση στο στούντιο, μεγάλη υπόθεση»…</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNqgomuAavMD87XYXDsBZNZYsVBWBN03vaDN-ZNRYLbzuROH1O1WhrpwyOxges5YutGucLIOD7thUV4vJZd5mFoDEk10cGFN51wuqxtKFGSOt2mOTyIF0AhyMSoCbe2mSz1QFWDgPDTqNu/s821/morel_2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="821" data-original-width="637" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNqgomuAavMD87XYXDsBZNZYsVBWBN03vaDN-ZNRYLbzuROH1O1WhrpwyOxges5YutGucLIOD7thUV4vJZd5mFoDEk10cGFN51wuqxtKFGSOt2mOTyIF0AhyMSoCbe2mSz1QFWDgPDTqNu/s320/morel_2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Και φαίνεται λοιπόν πως γενικότερα μα κι ειδικότερα έκανε εντύπωση. Στην Ιταλία είχαν μεγάλη απήχηση οι ζωντανές μας εμφανίσεις. Άλλωστε, αυτός είναι ο δίσκος που μας άνοιξε την πόρτα της Μπιενάλε στην Μπολώνια. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του δίσκου, μια φίλη ελληνοαμερικάνα που σπούδαζε στις ΗΠΑ, τον πήρε μαζί της κι όταν επέστρεψε ένα χρόνο μετά, μου ανακοίνωσε πως τα «Βουβά Τοπία» έγιναν αντικείμενο διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο! Κι αμέσως μετά μου ανέθεσε σαν παραγγελία, να γράψω ένα έργο για να παιχτεί εκεί. Το έργο γράφτηκε σε έναν χρόνο, η παραγγελία όμως είχε στο μεταξύ ακυρωθεί για λόγους άσχετους. Αυτό ήταν το «Πολύγλωττον» που είχε ως ραχοκοκκαλιά έναν μύθο: τις «Οδηγίες πλεύσης θαλασσών και διάσχισης ερήμων» όπου έγραψα 24 Ραψωδίες καθώς και την αντίστοιχη μουσική, σχεδίασα την παράσταση, τα οπτικοακουστικά παράλληλα δρώμενα, αλλά και την σκηνοθεσία για το μπαλέτο κλπ. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της δουλειάς ήταν η πρότασή μας για την Μπολώνια. Τελικά, κανένας από το γκρουπ δεν συμφωνούσε να ανοιχτούμε τόσο πολύ κι έτσι μείναμε στην παρουσίαση των δυό μας δίσκων. Το έργο κατατέθηκε ολοκληρωμένο αργότερα στην «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997». Δεν πήρα απάντηση ποτέ… καλό;…</div><p></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ: </span>Δεν είναι περίεργο που δεν έχει επανακυκλοφορήσει ποτέ; Σκέφτεστε να το κάνετε επιτέλους ώστε να μπορούμε πολλοί από εμάς να τον έχουν στην δισκοθήκη τους και να τον ακούνε;</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Δεν έχει νόημα να ξαναγυρίζω εκεί, σε παλιές γκρίνιες που καλά κάνανε και θάφτηκαν για πάντα. Είπαμε, κολλήματα δεν έχει η μια Σκηνή ή η άλλη, αλλά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ευθύνονται για τις επιλογές τους. Όμως, ναι, ο δίσκος θα ξανακυκλοφορήσει, και μάλιστα όχι μόνος του, αλλά και οι 2 μαζί συν κάποια άλλα πράγματα όπως ακυκλοφόρητα κομμάτια και ζωντανές εμφανίσεις. Αν δεν είχαμε τώρα τα θέματα εγκλεισμού κλπ, θα είχα ήδη βάλει μπρος συζητήσεις του προηγούμενου χειμώνα που ήταν έτοιμες να τελεσφορήσουν.</p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"></span></p><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #bbbbbb; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif; font-size: 17px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbvd6Tj2rrLJe6jld88WsQm_9OXx5A0kuazDbQ0m-zzwb4ee01XFbOMxVFLNt7mlclM6gNW3ykFVxzuyX2aZU6C-LDaPwRRb2tiYT8cB2nqMk3-v814mTdcKXM5J0SA437HwEqhhaGRV13/s688/morel_3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="688" data-original-width="559" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbvd6Tj2rrLJe6jld88WsQm_9OXx5A0kuazDbQ0m-zzwb4ee01XFbOMxVFLNt7mlclM6gNW3ykFVxzuyX2aZU6C-LDaPwRRb2tiYT8cB2nqMk3-v814mTdcKXM5J0SA437HwEqhhaGRV13/s320/morel_3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span face="Trebuchet MS, Trebuchet, sans-serif" style="color: #bbbbbb;"><span style="background-color: white; font-size: 17px;">Γιουσουρούμ: </span></span>Έχω δει το "Βουβά Τοπία" να πουλιέται στο δίκτυο μέχρι και σε τριψήφιο νούμερο. Είναι κάτι που σας «τρομάζει» στα ποσά που μερικοί βγάζουν ενώ οι μουσικοί και οι δημιουργοί των έργων αυτών δεν έχουν ίσως βγάλει ποτέ τα προς το ζην από τη δουλειά τους;</div><p></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span>Δεν σκέφτηκα ποτέ πως θα μπορούσα να ζήσω από την μουσική μου. Από την μουσική έζησα κάποτε, μα όχι από το δικό μου έργο. Δεν με απασχολεί το γεγονός του κέρδους τρίτων πάνω σε δικά μου πονήματα που έχουν πάρει τελική μορφή -δίσκος, κασέτα, cd-, έχουν φύγει από μένα αυτά.. Αντίθετα, όταν ένας επηρεασμός καταντά ουσιαστικά σφετερισμός ή και υποκλοπή, το συναντάς κάπου και σε τριβελίζει, τότε ναι, στεναχωριέμαι. Αυτός πάντως ο προβληματισμός για την αξία ενός έργου, είναι συνηθισμένη κι αιώνια ιστορία. Δεν σημαίνει πως ένα έργο αξίζει τα λεφτά του όταν μοσχοπουληθεί. Έχω αμέτρητα βινύλια, κάποια είναι από κακά έως μέτρια ως έργα και συνεχίζουν να είναι ακριβά. Και το αντίθετο. Είναι άλλο πράγμα η ποιότητα του έργου κι άλλο η χρηματική – συλλεκτική του αξία. Έχω γνωρίσει συλλέκτες με τεράστιες συλλογές, έχουν ακούσει ελάχιστα την μουσική που συσσωρεύουν ως ποντικομαμές και βεβαίως είναι ανάξιοι οι περισσότεροι να αντιληφθούν το κάθε έργο σε κάποια έκτασή του. Είναι μια αντίφαση που δεν με αφορά.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ: </span>Πολλά έχουν γραφτεί για το τι έγινε στην Biennale της Bologna το '88. Το σίγουρο είναι ότι αποτέλεσε την αρχή του τέλους των Morel. Μπορείτε να μας πείτε τελικά τι έγινε εκεί τόσο με το έργο που θέλατε να παρουσιάσετε όσο και μεταξύ σας;</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrHhzMGMH9IpoWKOZxOhLsvhTqEQ_Fqch8uypD8QiqeEmSlIgI9ioUSODpDlFzHJpyeeyzly1ma92rz8sASbvuQWhelH-wHo_ZrtsQk4dozJjrpPoxXAmcww8JZnc4O4skTxpnJ6RpTzSd/s781/morel_4.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="781" data-original-width="781" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrHhzMGMH9IpoWKOZxOhLsvhTqEQ_Fqch8uypD8QiqeEmSlIgI9ioUSODpDlFzHJpyeeyzly1ma92rz8sASbvuQWhelH-wHo_ZrtsQk4dozJjrpPoxXAmcww8JZnc4O4skTxpnJ6RpTzSd/s320/morel_4.png" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span>: ὅ γέγονε γέγονε… Η ουσία είναι πως αντί να συνεχίσουμε να παρατηρούμε τα φαινόμενα και να καταγράφουμε τις τροχιές του φεγγαριού ή το θαύμα του ήλιου όλοι μαζί, καθείς ήθελε ξαφνικά να δείχνει την μαγεία τους μονάχος στο εξής. Κι έτσι η ομάδα και το εργαστήρι της κατέρρευσαν. Καθείς τράβηξε τον δρόμο του. Πάντως, πέρα από τις αναζητήσεις σε ομαδικό ή ατομικό επίπεδο, πρέπει να υπογραμμίσω πως ήταν επιτακτική ανάγκη η επιβίωση, και μέσα από τις εργασίες των Morel δεν μπορούσε κανείς να ελπίζει στο άμεσο μέλλον οποιαδήποτε απολαβή.</div><p></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ: </span>Παρ όλα αυτά το 1989 αρχίζετε τις ηχογραφήσεις του τρίτου άλμπουμ των Morel το οποίο δεν ολοκληρώθηκε και δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Τι μεσολάβησε για αυτό;</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Ναι, έτσι είναι. Με την αμέριστη συμπαράσταση πάντα του Μιχάλη σε ό,τι πάλευα, κι ύστερα του Γιώργου Ανδρέου, είχα συμφωνήσει με την penguin να ηχογραφήσουμε τον 3ο δίσκο των Morel, την «Εξαίσια Γνώση» (μιάς φούξιας αχιβάδας με ράμφος αετού), μια ενότητα αφιερωμένη στον Μάνο Χατζιδάκι. Στην προαναφερθείσα εργασία, θα ηχογραφούσαμε κι ένα σύνολο άλλων κομματιών του Ανδρέου, του Βερναρδάκη κι άλλα δικά μου. Ίσως και να έβγαινε διπλός ο δίσκος, δεν ξέραμε ακόμη καλά-καλά τί θα γίνει στο studio. Τα κομμάτια πάντως υπήρχαν και υπάρχουν, δυστυχώς εκτός δισκογραφίας. Όμως, το ατύχημα με το αυτοκίνητο έστειλε τον Μιχάλη κι εμένα στο νοσοκομείο, το βράδυ ακριβώς πριν την έναρξη της ηχογράφησης. Στα 1989 αυτά, αρχές Δεκέμβρη. Τα σχέδιά του για την συνέχιση των μουσικών του σπουδών στην Ελβετία, ναυάγησαν μέσα σε λίγες ώρες. Είχε γίνει δεκτός από την μουσική Ακαδημία της Γενεύης ως ένας από τους ελάχιστους υποτρόφους που μπορούν να σπουδάσουν εκεί τελειοποιώντας τις σπουδές τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα έφευγε την άνοιξη για την Ελβετία. Για μένα δεν υφίστατο πλέον το ενδεχόμενο της ηχογράφησης, είχα απελπιστεί… 3 χρόνια μετά, στο τέλος του καλοκαιριού του 1992, αφού ουσιαστικά είχα απομονωθεί, μελετούσα κι έγραφα στο σπίτι όταν δεν εργαζόμουν στο γραφείο, έψαξα τον Μιχάλη κι έμαθα πως είχε πάει στα νησιά με τον Σιδηροκαστρίτη. Είχα τελειωμένη μια καινούργια ενότητα, τον «Νόστο». Μιά μέρα μου τηλεφώνησε στο γραφείο ο Νίκος. Ο Μιχάλης πέθαινε στο νοσοκομείο με κατεστραμμένο το μυοκάρδιο και τα νεφρά... όταν τον είδα, μου μίλησε για τελευταία φορά... χάϊδεψα τα μαλλιά του και βγήκα από την εντατική... λίγο αργότερα ξεψύχησε...</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ: </span>Υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε τους Morel επί σκηνής; Ή μια νέα σας δουλειά;</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Επί σκηνής! Πολύ θα το ήθελα… ίσως και περισσότερο από μια δισκογραφική ενότητα που έτσι κι αλλιώς χρωστάμε… Ναι, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές με τον Ανδρέου όλα αυτά τα χρόνια, και με τον Κοντόπουλο, και με τον Σιδηροκαστρίτη. Κι ο Πέππας δεν θα είχε αντίρρηση. Με τον Γιώργο έχουμε κάνει πλάνα, κάθε τόσο τα λέμε, αλλά είναι μάλλον δύσκολο, ιδιαίτερα τώρα με την κατάσταση που περνάμε, από την άλλη πλευρά είναι μήπως ευκαιρία;… ίσως, ποιος ξέρει…</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisQyB9wCMowM00HU34_n7_gydjmGllII8FbYn8UQR_20QRD8p9hzTyB0kvPTfBev5py8qZpn3zCTBX3gxf7V0AdKssB6BTOImKii1MD-tKs-tsMVR_-zH9WPk99WueeeIssPh9ycqXZRfC/s1417/morel_5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1417" data-original-width="1018" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisQyB9wCMowM00HU34_n7_gydjmGllII8FbYn8UQR_20QRD8p9hzTyB0kvPTfBev5py8qZpn3zCTBX3gxf7V0AdKssB6BTOImKii1MD-tKs-tsMVR_-zH9WPk99WueeeIssPh9ycqXZRfC/s320/morel_5.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ</span>: Το Chernobyl είναι κατά την γνώμη μας ένα αριστούργημα. Πως προέκυψε η ιδέα για το κομμάτι και πως έγιναν οι ηχογραφήσεις των μηνυμάτων του; Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια άγνωστη ιστορία από το Chernobyl;</div><p></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Το ατύχημα συνέβη το 1986, του Λαζάρου, Σάββατο δηλαδή πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Την Μεγάλη Τρίτη -αν θυμάμαι καλά- άρχισαν να βγαίνουν κάποιες επίσημες ανακοινώσεις οι οποίες διέψευδαν τα επακόλουθα μιάς τέτοιας -όπως απεδείχθη- καταστροφής. Μιλούσαν για το ατύχημα, για τον τόπο κι επισήμαναν το «ανθρώπινο λάθος». Την Μεγάλη Τετάρτη άρχισε να διαρρέει η αλήθεια, η οποία ήταν τρομακτική, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στον κόσμο ο οποίος άρχισε να συρρέει στα μαγαζιά για τρόφιμα και …χαρτιά τουαλέτας! Την Μεγάλη Πέμπτη, ανεβήκαμε με τον Μιχάλη, τον Νίκο και τον Βαγγέλη στον Λόφο του Στρέφη να παίξουμε μπάσκετ για να χαλαρώσουμε λιγάκι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το απόγευμα: συννεφιά πηχτή, την έκοβες με το μαχαίρι, τριγύρω κανείς κι απέραντη σιωπή... Πένθος, μέγα πένθος… Παίξαμε πολύ λίγο με τα παιδιά μα δεν μας έκανε καρδιά να συνεχίσουμε… Κάτσαμε κάτω από την μπασκέτα να μιλήσουμε λίγο… Γυρνάω και λέω «είναι ιστορικές οι στιγμές που ζούμε, άθλιες μα ιστορικές… ξέρετε, έχω στο μυαλό μου κάτι, και ήδη έχω προχωρήσει από χθες που το σκέφτηκα. Θα κάτσω, να ηχογραφήσω την είδηση για το Τσερνομπύλ, και θα την περάσω να ακούγεται πάνω από έναν ύμνο εκκλησιαστικό που θα ψέλνει μια μόνο λέξη: Δύναμις»... Ήθελα να ηχογραφήσω την είδηση και… πήρα στο τηλέφωνο την υπηρεσία του ΟΤΕ, η οποία τότε έλεγε το Δελτίο Ειδήσεων μαγνητοφωνημένο κατ’ επανάληψη! Μου ήταν πιο εύκολο αυτό από το να περιμένω τις ειδήσεις στην τηλεόραση κλπ. </p><p style="text-align: justify;">Στη συνέχεια, κάθισα κι έγραψα τις γραμμές της χορωδίας, τα ισοκρατήματα, με αναφορές τόσο στην ορθόδοξη όσο και την καθολική μεσαιωνική εκκλησιαστική μουσική, με δυό ψάλτες να εναλλάσσονται αναπτύσσοντας το θέμα. Από ένα σημείο κι έπειτα, έδεσα όλο το υλικό με ένα drum machine και κιθάρες… Όταν έβαλα και το δελτίο ειδήσεων δεν ήθελα πιά να προσθέσω ο,τιδήποτε άλλο. Γράφτηκε ολόκληρο από τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης ως τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής. Αυτό που θέλω να προσθέσω εδώ, είναι πως το Chernobyl μου έδωσε την ιδέα να φτιαχτεί μια σειρά από μουσικά κομμάτια βασισμένα σε ειδήσεις, ένα εκ των οποίων είναι το Tian'anmen, δεν έχει δισκογραφηθεί… Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο φωτίστηκε το πρόσωπο του Μιχάλη όταν άκουσε εκείνη την ηχογράφηση… Αυτή για μένα ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px; text-align: left;">Γιουσουρούμ:</span>Εάν σας ζητούσαμε να μας πείτε το TOP 10 της ελληνικής μουσικής ανεξαρτήτως είδους, χρονιάς, γλώσσας κλπ, ποιο θα ήταν αυτό;</p><p style="text-align: justify;"><span face=""Trebuchet MS", Trebuchet, sans-serif" style="background-color: white; color: #bbbbbb; font-size: 17px;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Δύσκολη απάντηση… Κι αφήνω απ’ έξω το ρεμπέτικο και την δημοτική παράδοση που είναι οδηγοί μου, όπως και κάθε μουσική παράδοση αλλά και κάθε μουσική εξερεύνηση σε παγκόσμιο επίπεδο… Επισημαίνω κάποιους (από τους πολλούς) πιο πάνω, των οποίων η δουλειά μου προκαλεί πάντα την προσοχή, μου αρέσει ή με κεντρίζει να μάθω κι άλλα. Σ’ αυτούς, έρχονται και προστίθενται νέοι ή κι εκ των παλαιοτέρων κάποιοι που δεν το βάζουν κάτω, τίμια κι εμπνευσμένα συνεχίζουν την μεγάλη και τόσο γοητευτική περιπέτεια της μουσικής δημιουργίας, ένα είδος μουσικής εξέγερσης χωρίς άναρθρες κραυγές και μπουρουμπουρου ακατάσχετο κι ύποπτο ίσως τελικά. Η πολλή καταγγελία βλάπτει τον στόχο -και τον στίχο- κουράζει, αποπροσανατολίζει. Όπως και τα πολλά εργαλεία και τα εφέ στην μουσική πλοκή, κι εκείνα τα τελείως άψυχα πλαστικά όργανα. Είπαμε: πινελιές! Όχι για χόρταση…</p><p style="text-align: justify;">Όσοι έχουν φύγει για πάντα και είναι παρόντες μέσα από το έργο τους που έρχεται και μας θεραπεύει, μας καλμάρει, μας συνεπαίρνει -μικρό ή μεγάλο σε όγκο, δεν έχει σημασία- αποδεικνύουν αυτήν ακριβώς την αξία: την φλογίτσα που παλεύουμε να μείνει ζωντανή κι όρθια, στα σκοτάδια τα μολυσμένα, στις αισθήσεις που διασώσαμε δραματικά ταλαιπωρημένες από τις αναποδιές της ζωής και τις διαρκείς απώλειες αγαπημένων, καθώς προχωράμε από την μια άκρη ως την άλλη σε έναν κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς ναό των Μουσών… Οπότε, ας έχουμε πάντα αυτό το προσκύνημα ως οδηγό, αλλά να έχουμε κι ανοιχτές τις Πύλες της σημερινής δημιουργίας, σε όλο το φάσμα του ορίζοντα, σε όλες τις γενιές, σε κάθε ρεύμα και πρόταση. Κάπου εκεί η Τέχνη ανασαίνει…</p><p style="text-align: justify;">-------------------------------------------</p><p style="text-align: justify;">H συζήτηση με τον Γιώργο Κωνσταντίνο Κούκιο συνεχίστηκε και όταν "'έκλεισε" το REC και ήταν στο συνολό της άκρως ενδιφέρουσα. Αποτελεί πραγματικά τιμή για το giousurum και σίγουρα δεν τελει΄σαμε έτσι απλά με την ιστορία των Morel.</p><p style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/AoTAvc2KvGs" width="560"></iframe></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-71444776691118901342020-11-12T01:38:00.001+02:002020-11-12T02:01:58.704+02:00Μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Γιώργο Κωνσταντίνο Κούκιο των Morel<div><div><div style="text-align: justify;">Η τελευταία χρονικά συνέντευξη/συζήτηση εδώ στo Γιουσουρούμ ήταν πρίν περίπου 4 1/2 χρόνια. Σήμερα έχουμε το πρώτο μέρος μιας πραγματικά ενδιαφέρουσας συζήτησης με τον Γιώργο Κωνσταντίνο Κούκιο των Morel. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWlUhh3MSn5O13imjG9CafV4FNkV-S3S3NKBnew2FFDlyNwENxIwmm80UOFA_jRwi7pc90VqnBEOI4PV_BBxq6nhnKL0pHnXYG1Z1nHeKZB8DgzSirsfNAyexG2dAOcLhoZyiZQ3m1yte/s838/morel5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="838" data-original-width="711" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWlUhh3MSn5O13imjG9CafV4FNkV-S3S3NKBnew2FFDlyNwENxIwmm80UOFA_jRwi7pc90VqnBEOI4PV_BBxq6nhnKL0pHnXYG1Z1nHeKZB8DgzSirsfNAyexG2dAOcLhoZyiZQ3m1yte/s320/morel5.jpg" /></a></div>Οι Morel κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια και κυκλοφόρησαν (κατά πολλούς) τον καλύτερο "Post New Wave" δίσκο με ελληνικό στίχο, να συμμετάσχουν στην Biennale της Bologna και να δούνε το δεύτερο άλμπουμ τους να διδάσκεται χως θέμα Σύγχρονης Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Όλα αυτά και άλλα τόσα που θα διαβάσετε θα σας κάνουν να αναζητήσετε τα πάντα για ένα συγκρότημα που για του νεώτερους ίσως παραμένει άγνωστο και μυστήριο. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Στο πρώτο μέρος λοιπόν συζητάμε για την δημιουργία των Morel, για τον πρώτο τους δίσκο, μαθαίνουμε τι είπε ο Σιδηρόπουλος στον Κούκιο στο "Άλσος", τι είναι αυτό που έχει αλλάξει στην μουσική σκηνή της χώρας από τα μέσα της δεκαετίας του 80 μέχρι και σήμερα, για το άγχος και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι "εναλλακτικοί" μουσικοί εκείνης της εποχής και άλλα πολλά ενδιαφέροντα. Ας αρχίσουμε λοιπόν..<br /></div><div style="text-align: center;">---------------------------------------------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"> <i><b> </b></i></div><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ:</span> Για τους μη μυημένους το όνομα Morel ίσως να μην σημαίνει κάτι. Πως και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο όνομα;<br /> <br /> </div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span> Στο ένθετο βιβλιαράκι που συνοδεύει άρρηκτα τον 1ο δίσκο των Morel «10000 Μέρες από ‘δω», εξηγούσα την προέλευση του ονόματος που επέλεξα κι αποδεχθήκαμε συνολικά ως συγκρότημα, ως μουσική «κολεκτίβα» όπως μας άρεσε να λέμε με τον Μιχάλη.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Η γλωσσική ρίζα του ονόματος Morel έχει δυό κύριες προελεύσεις: Η πρώτη είναι Ομηρική και σημαίνει την ειμαρμένη, την άφευκτη μοίρα του θανάτου, ποιητική αδεία την όψη του νεκρού και πιο ακραία το χρώμα του. Η δεύτερη έννοια είναι ένα κράμα λατινικών και αραβικής που σημαίνει το μαύρο αράπικο άλογο. Συν την κατάληξη ελ (κύρια ρίζα του Ελληνισμού), μου δημιούργησε ευθύς εξ αρχής ένα είδος κρυπτογράφησης της δικής μου καταγωγής: Morel, είναι επίσης ο Μαυριτανός. Ο βορειαφρικανός των Εσπερίδων και ταυτόχρονα, ο ευρωπαίος (αποτελεί συχνό επώνυμο στη Γαλλία και την Ισπανία) που ζεί ή έλκει την καταγωγή του από εκεί.<span> </span><i><b><span> </span></b></i></div><div style="text-align: justify;"><i><b><span> </span></b></i></div><div style="text-align: justify;"><i><b><span> </span></b></i><br /><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ:</span> Από την Αθήνα του 85 μέχρι την Αθήνα του 2020 έχει αλλάξει κάτι όσον αφορά στην δυνατότητα ενός ιδιαίτερου μουσικού ή συγκροτήματος να βρει το δρόμο και για ευκαιρίες και να ακουστεί το έργο του;</div><div style="text-align: justify;"><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Νομίζω πως δεν άλλαξαν και πολλά σε σχέση με την αποδοχή εκ μέρους των «παραδοσιακών» εταιρειών, των κυνηγών ταλέντων και των παραγωγών (αν υποθέσουμε πως υπάρχουν πράγματι τέτοιοι στην Ελλάδα) μιας και διαρκώς ανακυκλώνεται ένα μίγμα που λίγο ως πολύ κυκλοφορεί στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, όσο και στις πίστες της νύχτας και των συναυλιών. Αυτό που άλλαξε κι έχει δώσει άλλες διεξόδους κι εναλλακτικές λύσεις είναι πέρα από την τεχνολογία, οι τρόποι και τα μηχανήματα ηχογράφησης. Ταυτόχρονα, τα μουσικά όργανα έχουν τεράστια γκάμα κι εξ ίσου μεγάλο φάσμα οικονομικής αξίας κι έτσι είναι πιο προσιτά από πριν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι φανταστείτε έναν κόσμο -πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια- όπου έπρεπε να αποστηθίζεις, να σημειώνεις σε χαρτιά ή να ηχογραφείς σε αρχέγονα κασετοφωνάκια μια μελωδία, έναν σκοπό, ένα τραγούδι για να μην χαθεί, μην το ξεχάσεις, μέχρι να βρεις μουσικούς, στούντιο κλπ, δηλαδή σχεδόν αδύνατα πράγματα την δεκαετία του ’70, που όλοι νομίζουν σήμερα πως τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, ρουφάγαμε φραπέδες κι αράζαμε ανακούρκουδα στα γκαζόν μιας απολαυστικής Αθήνας... </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSOXY-aZZuMRyzi06c7mxHAtX51k5Vbsgp5Fwqgm_POiRFpwj-yy0bUQNlBKQtRQzdsqldDarHeHnJe1cvqX4knB8bO0pz3JhHH3XQZP0UH_j4K3O6N-k4sBBeyIUZd5kSrCu2FZRot69S/s492/morel6.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="318" data-original-width="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSOXY-aZZuMRyzi06c7mxHAtX51k5Vbsgp5Fwqgm_POiRFpwj-yy0bUQNlBKQtRQzdsqldDarHeHnJe1cvqX4knB8bO0pz3JhHH3XQZP0UH_j4K3O6N-k4sBBeyIUZd5kSrCu2FZRot69S/s320/morel6.jpg" width="320" /></a></div><br />Θα σας πως άλλη φορά για τις δυσκολίες ενός εφήβου επί χούντας ή στην αρχή της μεταπολίτευσης φερ’ ειπείν. Σε καμιά περίπτωση αυτό το μουσικό, πειραματικό μάλιστα υλικό, δεν μπορούσες να το παρουσιάσεις σε Εταιρεία -αν υποθέσουμε πως σου έκαναν τη χάρη να σε δεχτούν για ακρόαση κλπ-. Είχα πάει σε πολλές από αυτές, με υπευθύνους – Μαρκησίους που μπρος σε ένα βουνό κασετών τοποθετούσαν μετά την ακρόαση, με μεγάλο κόπο και βαριεστημάρα το πόνημά σου, σε μια από τις κορυφές εκείνων των οροσειρών τα «αζήτητα όρη»… Πόσα αριστουργήματα να πήγαν άραγε χαμένα; Κάπως έτσι συνεχίστηκε το βιολί αυτό του κοτζάμπαση των ερτζιανών και της δισκογραφίας κι ως τα τώρα καλά κρατεί ε! Θέλω να πω, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα εκατοντάδες μουσικά σχήματα και καλλιτέχνες, κι όχι μονάχα ροκ σε κάθε της κλαδί κι απόχρωση, αλλά και παραδοσιακοί, πειραματικοί της παράδοσης, διαπολιτισμικοί μουσικοί… Τους ακούτε ή τους βλέπετε εκεί; …Μόνο που τώρα, οι νέοι αλλά κι όσοι εκ των παλαιοτέρων αντέχουν και γουστάρουν, έχουν τον διάολο μέσα τους: το διαδίκτυο! Και βεβαίως τα μύρια τόσα εργαλεία ηχογράφησης. Πρόκειται περί μιας νέας «εκδίκησης της γυφτιάς».</div><div style="text-align: justify;"><i><b><br /></b></i></div><div style="text-align: justify;"><br /><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ: </span>Όταν κάποιος σας ρωτάει για τους Morel τι είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό και στην καρδιά;</div><div style="text-align: justify;"><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Μια ολόκληρη χρονική περίοδος γεμάτη δημιουργικότητα, τεράστιες δυσκολίες κι αναπάντεχες χαρές που ξαναβάζανε μπροστά με επιμονή, με χιούμορ, με μελαγχολία, με ερωτική διάθεση, με την φιλία, την μηχανή της ζωής: Την ελπίδα! …με μια λέξη… Την ελπίδα για την κατανόηση και την αποδοχή αλλά και την διδαχή μιάς άλλης λέξης με πολύ μεγαλύτερο νόημα, που κινεί κατά τη γνώμη μου όλη τη ρόδα της ανθρώπινης διαδρομής: την Απώλεια. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXBdw_i-nlXsPJoGEEgobuFHqjhfmv0kyXtkoY46x4blK1ax32GSPH4ZQvfZNNFwjGXx1LOcFmJu3swqaOrZgtiUqwgbl3Ea1lLXnlB8NQTaEF-ekm0tk0Se-IgDIH7og5XHSm5J0FIUSt/s1020/morel1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1020" data-original-width="1020" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXBdw_i-nlXsPJoGEEgobuFHqjhfmv0kyXtkoY46x4blK1ax32GSPH4ZQvfZNNFwjGXx1LOcFmJu3swqaOrZgtiUqwgbl3Ea1lLXnlB8NQTaEF-ekm0tk0Se-IgDIH7og5XHSm5J0FIUSt/s320/morel1.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ: </span>Οι Morel όταν δημιουργήθηκαν είχαν στην σύνθεσή τους μουσικούς που είχαν ήδη μια παρουσία στα μουσικά πεπραγμένα της εποχής και ίσως από λίγο διαφορετικά ακούσματα εάν δεν κάνουμε λάθος. Τι ήταν αυτό που σας έφερε κοντά;</div><div style="text-align: justify;"><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span> Ο Βερναρδάκης, ο Πέππας κι ο Σιδηροκαστρίτης μόλις έβγαιναν από την λυκειακή εμπειρία με σχήματα jazz, jazz-rock ή πιο καθαρόαιμα rock. Ο Σιδηροκαστρίτης είχε μελετήσει πολύ τους γίγαντες της Jazz, τον Elvin Jones για παράδειγμα στον οποίο οφείλει κατά τη γνώμη μου σε μεγάλο βαθμό το δυναμικό παίξιμο εκείνης της εποχής. Ο Νίκος όμως δεν ήταν μονάχα αυτό, παρότι νεότατος τότε είχε μια τεράστια γκάμα ακουσμάτων και μελέτης κλασικής παιδείας, και ταυτόχρονα είχε βιώματα κι ακούσματα από την ελληνική κι ανατολική παραδοσιακή μουσική. Δοκίμαζε όλα αυτά μαζί με τον Μιχάλη, ή με μεγαλύτερο σχήμα, όλοι μαζί στο Συν Ένα (το μπαρ, όχι το Στούντιο, αυτό έγινε αργότερα) όπου με τον Σπύρο Χατζηνικολάου δοκιμάζαμε διάφορα μίγματα ήχων, ερμηνευτών κλπ. Ο Νίκος κι ο Μιχάλης όμως, οι δυό τους αποκλειστικά, είχαν παράλληλα με όλα όσα συμμετείχαν, το δικό τους ντουέτο κι επιτρέψτε μου εδώ να υπογραμμίσω πως δεν έχω ακούσει και πολλούς μουσικούς να παίζουν έτσι, σ’ όλη μου τη ζωή. Κι έχω ακούσει αρκετά. Σ’ αυτόν τον πυρήνα, έπαιζε κι ο Βαγγέλης που ήταν ακόμα περισσότερο εγκεφαλικός, εσωτερικός στην μουσική του σπουδή κι εμπειρία. Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να θυμίσω πως και οι τρεις τους είχαν περγαμηνές κλασσικών σπουδών μουσικής, πέρα από το πανεπιστήμιο όπου φοιτούσαν: Ο Μιχάλης στη Νομική, ο Βαγγέλης στο Πολυτεχνείο. Ο Βαγγέλης -θα τον ονόμαζα ως ο Έλληνας Jaco Pastorius, πέρα από την αριστουργηματική του ερμηνεία και ικανότητα στο Μπάσο (κάθε μορφής), έπαιζε και πολύ καλή κιθάρα. Κι έγραφε και μελωδίες, με βαθιά συναισθηματική αξία. Με τον Βαγγέλη παίζοντας, έφευγε κανείς, γινόμασταν λωτοφάγοι… </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Τώρα, για τον Μιχάλη τί να πώ; Η προσέγγιση που είχαμε ήταν πολύ στενά συντροφική και φιλική, από ένα σημείο και μετά δεν μιλούσαμε, εργαζόμασταν παίζοντας κι αυτό ήταν ένα Θείο δώρο, για όσα χρόνια το απολαύσαμε, ως φίλοι, ως αδέρφια. Ο Μιχάλης είχε την διαύγεια και το ταλέντο να διακρίνει αμέσως την ουσία μιας σύνθεσης, να πλέξει εκεί την δική του υπόθεση, να εκλεπτύνει δίχως να καταστρέψει ή πολύ περισσότερο να τον απασχολεί να επιβληθεί. Κι από πλευράς δεξιοτεχνίας κι ερμηνεία, είναι κρίμα μεγάλο που δεν πρόλαβε να αφήσει έργο παρά μόνο σπαράγματα… Ο Μιχάλης είχε ήδη αρχίσει από την εφηβεία του να εμβαθύνει στη νεότερη jazz σκηνή, αυτήν της ecm αλλά και ιδιαίτερα στον Mc Laughlin που αγαπούσε ιδιαίτερα, γνωρίζοντας βέβαια όλη την πορεία της jazz όπως και της κλασικής, της ροκ ή της παραδοσιακής μουσικής. Είχε επίσης μεγάλη σπουδή στους Aria την εποχή του Stratos, κι από τους σύγχρονους τους Residents που εκτιμούσε ιδιαίτερα. Με τον Μιχάλη, σε όλες αυτές τις αναζητήσεις, τις ατέλειωτες ακροάσεις, τις δοκιμές κλπ, ζήσαμε υπέροχες εμπειρίες. Όλα αυτά, ήρθαν ως φυσική συνέχεια της δικής μου πορείας, έχω γράψει και μιλήσει αρκετές φορές γι’ αυτά κι εδώ θα σημειώσω μόνο την συμπόρευση με τον Χατζηνικολάου ως βαθιά σπουδή και συνδημιουργία που προηγήθηκε των Μορέλ. Παράλληλα βέβαια, την ίδια ακριβώς εποχή με τους Μορέλ, υπήρχε πάντα η ενασχόλησή μου με την παραδοσιακή μουσική και το ρεμπέτικο αλλά και το λεγόμενο «έντεχνο», με αποκορύφωμα το μαγαζί που είχαμε φτιάξει με τον Βαγγέλη Κορακάκη στην Καισαριανή -το «Μακάμι»- και την δική μας μελέτη και προσέγγιση σε όλον αυτό τον θησαυρό που είναι το αυθεντικό λαϊκό και κοσμικό ελληνικό τραγούδι. Γι’ αυτά, μια άλλη φορά ίσως να τα πούμε. <i><b></b></i></div><div style="text-align: justify;"><br /><span style="background-color: white;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5JbDmEcyOz-ACL31bLzcUWAfjqIx6SsV9qup9xkIMgBOIk6xqWu2uTF0Z65-LmLm1XSuG22fVrtooA4ik-1T5_Ii-bl2aa4EvHFTS5nkw9cPMDROdeIUVgSbStDNRJurGR0FzhJAWHoDk/s1837/morel2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1837" data-original-width="1763" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5JbDmEcyOz-ACL31bLzcUWAfjqIx6SsV9qup9xkIMgBOIk6xqWu2uTF0Z65-LmLm1XSuG22fVrtooA4ik-1T5_Ii-bl2aa4EvHFTS5nkw9cPMDROdeIUVgSbStDNRJurGR0FzhJAWHoDk/s320/morel2.jpg" /></a></div><br />Γιουσουρούμ</span>: Ο πρώτος δίσκος σας "10.000 Μέρες από 'δώ" είχε χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο καλύτερος "Post New Wave" με ελληνικό στίχο. Αυτό αποτέλεσε στοιχείο δυναμικής ή τροχοπέδη με οιονδήποτε τρόπο στην μουσική σας εξέλιξη και πορεία;</div><div style="text-align: justify;"><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Αυτά τα λένε και τα γράφουν εκείνοι που θεωρούν πως πρέπει με κάθε τρόπο να κατατάξουν κάποιο έργο. Το Ostinato Rigore για παράδειγμα, τί σχέση έχει με το new wave; έχει ίσως μια συγγένεια με τους Felt, αλλά είναι μια ευθεία αναφορά στον Σταύρο Ξαρχάκο. Όπως κι οι Μακρινές Γραμμές στον Οδυσσέα Ελύτη. Κάθε κομμάτι έχει τουλάχιστον 1-2 κλειδιά προσέγγισης και μια τουλάχιστον ιστορία κρυμμένη ανάμεσα σε κείνη που αφηγείται ο στίχος… Το Δίπλα σε Πέταγμα Πουλιών ή Στη Σιωπή Γυαλί, ναι, είναι κατευθείαν αναφορές σ’ αυτήν την σύγχρονη τότε- μαυροντυμένη συνήθως εξέγερση των νέων καλλιτεχνών και των φίλων ή των ακροατών τους κλπ. Τροχοπέδη όμως όχι, δεν στάθηκε σε καμιά περίπτωση. Δεν σταμάτησα να γράφω, να δημιουργώ με διάφορους τρόπους. Η μουσική και το τραγούδι είναι μια έκφραση για μένα, σημαντικότατη όχι όμως και η μοναδική. Ευτυχώς! Αυτό που συνέβη είναι πως παρά τις εξαιρετικές κριτικές και την αποδοχή του κόσμου, τα μεγάλα (ελάχιστα τότε) μαγαζιά που κάνανε θεματικές συναυλίες είχαν πρόβλημα να μας εντάξουν στο πρόγραμμά τους. Μάλλον αυτοί χάσανε… Και χάσαμε κι εμείς, αφού ήταν αδύνατο είτε από τους δίσκους μας είτε από τις μικρού βεληνεκούς εμφανίσεις μας να πληρωθούν οι μουσικοί του γκρουπ, οι τεχνικοί, φωτογράφοι κλπ. Και για μένα, ήταν αδύνατο να καλύψω τα έξοδα εσαεί… Ελάχιστοι κατάφεραν, με αίμα και τεράστιο κόπο αυτό το πράγμα, δηλαδή να δημιουργούν αυτό που ήθελαν και να ζουν -επαναλαμβάνω, με πολλές δυσκολίες- από αυτό που επέλεξαν να είναι η ζωή τους. Και είναι άξιοι σεβασμού.</div><div style="text-align: justify;"><i><b><br /></b></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ</span>: Αλήθεια γιατί δυο χρόνια ηχογραφήσεων για έναν δίσκο;<br /><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span> Γιατί όλοι οι συμμετέχοντες είχαν πολλές ασχολίες για να αφιερωθούν αποκλειστικά στην δισκογράφηση. Κι εμένα μου ήταν αδύνατο κάτι τέτοιο. Τα παιδιά σπουδάζανε όπως είπα και παράλληλα είχαν αρχίσει να δισκογραφούν. Έπρεπε να βγάλουν το ψωμί τους -πράγμα καθόλου εύκολο για την εποχή- κι εγώ το δικό μου, εργαζόμουν ήδη ως υπάλληλος. Την μουσική, αν θέλεις να την υπηρετήσεις στην Ελλάδα πρέπει να κάνεις τεράστιες θυσίες. Η θυσία τους, ήταν οι ελάχιστες ελεύθερες ώρες τους που τις αφιέρωσαν σταλιά-σταλιά στους δίσκους μας, ιδιαίτερα στον πρώτο. Και τους ευγνωμονώ. Βέβαια, είχε μια επιπρόσθετη δυσκολία αυτό, για παράδειγμα όταν ξεκινήσαμε δεν υπήρχε η τεχνολογία που είχαμε στη διάθεσή μας δυό χρόνια μετά. Τα πράγματα βλέπετε κάλπαζαν γοργά. Κι εμείς δοκιμάζαμε καινούργια πράγματα κάθε τόσο. Θα ήθελα κάποτε να μπορούσα να ξανακούσω τις πολυκάναλες μπομπίνες, πρέπει να γίνεται χαμός από ηχογραφήσεις, ξανά και ξανά. Ο Σπύρος Χατζηνικολάου κουράστηκε πολύ για να μιξάρουμε και να φτάσουμε στο master tape, στις μήτρες. Νομίζω όμως πως το τελικό αποτέλεσμα είναι τίμιο κι αποδίδει τις αρχικές προθέσεις και προσδοκίες. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0u9C0j15WvOeNHtfyaD1lMACBECApLqliAl4k6NMwqZg3oP1Jt9fGfURNXqMCvpfwHGzvCPqpJaIoOe-0S8YPmh-bvs-PD2liOLwNqXleSgACBFVNXKBm1Y6oJdlaEVJfSpiSPB1TbPR-/s666/morel3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="666" data-original-width="666" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0u9C0j15WvOeNHtfyaD1lMACBECApLqliAl4k6NMwqZg3oP1Jt9fGfURNXqMCvpfwHGzvCPqpJaIoOe-0S8YPmh-bvs-PD2liOLwNqXleSgACBFVNXKBm1Y6oJdlaEVJfSpiSPB1TbPR-/s320/morel3.jpg" /></a></div><br />Γιουσουρούμ</span>: Έχοντας τότε παίξει σε όλα τα στέκια και με όλα τα γνωστά ονόματα της εποχής τι είναι αυτό που θυμάστε περισσότερο από τότε;<br /><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος:</span> <b><b><span style="background-color: #3d85c6;"><b><span style="background-color: white;"></span></b></span></b></b>Τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ένα βράδυ -το τελευταίο που μιλήσαμε- στο «Άλσος» στο φουαγιέ, οι δυό μας. Λίγες μέρες πριν παίξουμε εμείς. Είχα πάει να τον ακούσω και να δω πάλι τον χώρο που ήξερα από παιδί, μέναμε εκεί απέναντι όταν εγκατασταθήκαμε στην Ελλάδα. Του λέω σε μια στιγμή «Παύλο, ως πού θα πάει όλο αυτό…» και μου απάντησε «τώρα είναι πολύ αργά, ας προσέξουν άλλοι, να μείνουν μακριά…». Σπουδαίος ερμηνευτής, συγκλονιστικός.<br /> <br />Μου έχει εντυπωθεί επίσης το άγχος για την τελική ποιότητα του ήχου, σπάνια όπως θα θέλαμε, όχι μονάχα εμείς αλλά και οι τεχνικοί. Ήταν μεγάλο μανίκι ο ήχος τότε, χωρίς ηλεκτρονικούς αυτοματισμούς και ψηφιακές κονσόλες με μνήμες κλπ. Τα προλάβαμε στην αρχή τους -στο δικό μας τέλος-. Για να παίξουν 2-3 συγκροτήματα επί της ίδιας σκηνής, διαδοχικά, ο κύριος όγκος του ήχου προσαρμοζόταν στο «γνωστό γκρουπ» της βραδιάς και οι άλλοι (τα ξεχωριστά κανάλια για κάθε όργανο, κάθε συγκροτήματος κλπ) σημειωνόντουσαν χονδρικά σε κομμάτια κολλητικής ταινίας σε κάθε ποτενσιόμετρο, σε κάθε εφέ (αν υπήρχε τέτοιο) κλπ. Χάος! Καμιά φορά λειτουργούσαν όλα αυτά χάρι στις φιλότιμες κι υπεράνθρωπες προσπάθειες των τεχνικών κι άλλες μας γράφανε κανονικά… Παρ’ όλ’ αυτά, ηχογραφούσα πάντα σχεδόν το σύνολο της κάθε συναυλίας, κι υπάρχουν κάποιες στιγμές εκπληκτικές σ’ αυτήν τη ζούγκλα…</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ</span>: Υπήρχε τότε αυτό που πολλοί πιστεύουμε και ονομάζουμε ως Ελληνική Ανεξάρτητη σκηνή;<br /><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Φυσικά και υπήρχε και υπάρχει κι ενυπάρχει. Υπάρχει Ανεξάρτητη Σκηνή στην εξαρτημένη κι Εξαρτημένη στην ανεξάρτητη κι ούτω καθεξής. Ως τάση όμως και αρχικό όραμα, και κυρίως ως πραγματικότητα και τρόπο ζωής και δημιουργίας, υπάρχει -αλλά δεν είναι αυταπόδεικτο- σε προσωπικό επίπεδο. Κάποιοι δημιουργοί -αυτούς που κάποιοι τους κατηγορούν ως «κατεστημένο», όποια κι αν είναι η επιλογή τους κι η στέγη τους- πάλεψαν πάρα πολύ στη ζωή τους ή ήταν πραγματικά μεγάλοι και το έργο τους αποδεικνύεται τεράστιο κι έτσι ουσιαστικά κράτησαν το τιμόνι οι ίδιοι και πρόσφεραν θησαυρούς στον κόσμο. Και το αντίθετο. Το παράδοξο που παλεύει να αναδείξει ο Camus υπάρχει παντού, γιατί αυτή είναι η ζωή, αυτή είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά.</div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCsRFDJiSx_PMJKC5Od_mF5GtUpmWx2TMCRujYzOTKbu9r-eM4cAyocsQKp9M4OtEcdcEzPJVXaYsDFDiuCwDSDhI5lk2-pxIUEwaxsxqGTidVc1gwq2UbC4p3cxcHwzdX7-i77KBg9U13/s944/morel4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="944" data-original-width="681" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCsRFDJiSx_PMJKC5Od_mF5GtUpmWx2TMCRujYzOTKbu9r-eM4cAyocsQKp9M4OtEcdcEzPJVXaYsDFDiuCwDSDhI5lk2-pxIUEwaxsxqGTidVc1gwq2UbC4p3cxcHwzdX7-i77KBg9U13/w292-h404/morel4.jpg" width="292" /></a></div>Ο Χατζιδάκις για παράδειγμα, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Μαρκόπουλος, ο Πλέσσας, ο Σπανός, ο Χατζηνάσιος, ο Μούτσης, ο Κηλαηδόνης, ο Λοϊζος κι ο Σαββόπουλος, ο Μικρούτσικος αργότερα κλπ. Η Φαραντούρη, η Μοσχολιού, η Νίνου, η Μπέλλου, η Γεωργακοπούλου κ.α. Οι Socrates, οι Poll, ο Πουλικάκος, η Σπυριδούλα, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Πανούσης, ο Δρόλαπας, ο Παπαντίνας, οι Τρύπες, τα Σπαθιά, ο Παυλίδης, ο Αγγελάκας, ο Γιώργος Δημητριάδης, η Μόνικα, η Λένα Πλάτωνος, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Γιώργος Μακρής, η Κρίστι Στασινοπούλου, οι Naxatras, οι Dead Ends, οι Last Drive, οι Vodka Juniors, οι Earthbound στην δική τους πορεία. Η Κωχ, ο Ξυλούρης, ο Μαμαγκάκης, ο Γκαϊφύλλιας, ο Ξυδάκης, ο Παπάζογλου, ο Ρασούλης, ο Μάλαμας, ο Μαμαγκάκης, η Ελευθερία, η Τσαλιγοπούλου, η Γλυκερία, η Τσανακλίδου, η Κορίνα Λεγάκη, ο Ανδρέου, o Περίδης, οι Χαϊνηδες, ο Χαρούλης, ο Πορτοκάλογλου, ο Σπάθας, ο Ρακόπουλος κι άλλοι ευτυχώς πολλοί. Όλοι αυτοί είχαν μεν συμβόλαια ή απλά ηχογράφησαν με μια εταιρεία, αλλά φέραν το σκάφος τους λίγο ως πολύ στην δική τους ευκταία πορεία, με μεγάλο κόστος, με πολλή δουλειά. </div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"> </span></div><div style="text-align: justify;">Υπάρχει κι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, του Μάτσα που καταρρίπτει πολλούς μύθους νομίζω. Όπως και του Ζαμπέτα, αριστούργημα! Κάθε άλλο παρά «εξαρτημένη σκηνή» λοιπόν, η σκηνή που ανέδειξε τον Τούντα, τον Μάρκο, τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου, τον Χατζηχρήστο, τον Ζαμπέτα, τον Χιώτη, τον Μπιθικώτση, τον Καζαντζίδη ή τον Νταλάρα, τον Νικολόπουλο, τον Πάνου, τον Κοντογιάννη, τον Μάγκα, τον Κορακάκη. Την Παπαγιαννοπούλου, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Ελευθερίου, τον Σαμαρτζή, τον Σκούρτη, τον Χριστοδούλου, τον Γκούφα, τον Γκάτσο και τόσους στιχουργούς, αληθινούς ποιητές και τεχνίτες της πλοκής ενός μικρού διαμαντιού που να τραγουδιέται. Εκτός και κάποιος με πείσει πως αυτοί τα βρήκαν όλα ρόδινα και δεν κάνανε τίποτε άλλο παρά να υποκύπτουν. Συμβιβασμοί γίνονται πάντα στη ζωή, κι από όλους ανεξαιρέτως, όπως και μάχες δίνονται, ασταμάτητα και πολύ μεγάλες μάλιστα, ανεξάρτητα από ταμπέλες και προθέσεις. Η ελευθερία και η ανεξαρτησία βρίσκονται μέσα στην Κοινωνία κι όχι έξω από αυτήν, είναι το έπαθλο κι έχει μόχθο και κόστος. Αλήθεια και ψέμα, υπερβολή και σύνεση υπάρχει παντού, είναι προσωπικό το θέμα, το πως θα εξελιχθείς και τί αποτύπωμα θα αφήσεις, πέρα από τις αρχικές προθέσεις. Η μουσική είναι το αίμα της ψυχής και τρέχει εδώ κι εκεί χωρίς σύνορα, σαν σε συγκοινωνούντα δοχεία. Το ίδιο οι γνώσεις κι οι ιδέες, το ίδιο όμως και το μίσος κι οι μολύνσεις…<br /></div></div><div> <br /> <br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;">Γιουσουρούμ</span>: Τώρα πιστεύετε ότι υπάρχει αντίστοιχη σκηνή;<br /><br /> <span style="background-color: white;">Γιώργος Κωνσταντίνος Κούκιος: </span>Έτσι κι αλλιώς το εταιρικό τοπίο είναι τελείως διαφορετικό από τότε και ίσως και να μην χρειάζεται καν. Όσοι υπολογίζουν σε ανακατατάξεις, εννοούν μια επανάληψη με απλό ανακάτωμα της τράπουλας και νέους παίκτες της ίδιας παλιάς κοπής. Είναι μύωπες, τουλάχιστον... Σαν την Βουλή των Νέων, που βλέπεις έναν/μια έφηβο να αγορεύουν, να έχουν πλήρη ελευθερία υποτίθεται να πουν και να ξετυλίξουν μια φρέσκια ιδέα, μια ουσιαστική εναλλακτική λύση, και βρίσκεσαι μπροστά στον κλώνο του παλιού αν όχι του παμπάλαιου…. Υπάρχει όμως τώρα ευτυχώς, πολύς νέος κόσμος που τα προσπερνά όλα αυτά, διότι το διαδίκτυο είναι ένας τεράστιος αγωγός που συνδέει καλλιτέχνες κι ακροατές παγκόσμια. Και ταυτόχρονα, είναι κερδοφόρο για τον δημιουργό. Βεβαίως, ως αγωγός, μεταφέρει και πολλά σκουπίδια, καιρός όμως να ωριμάσουμε και να αποκτήσουμε αυτό που ακούγεται πολύ τελευταία -και συμφωνώ με αυτό όταν επιλέγουμε: Προσωπική ευθύνη, στην επιλογή πρώτ’ απ’ όλα και στην διάχυση στη συνέχεια. Ευθυκρισία κι επίγνωση λοιπόν. Το πρόβλημα που προκύπτει από την εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, είναι η ασυδοσία που επέφερε η ψηφιοποίηση και η ευκολία αντιγραφής, δανεισμού, μεταπώλησης κλπ, των ψηφιοποιημένων έργων. Αυτό ήταν και παραμένει άδικο, αν όχι εγκληματικό για τους δημιουργούς. Η επιστροφή στο Βινύλιο, στο Ραδιόφωνο κλπ, είναι μια σπουδαία απόφαση, σε παράλληλη χρήση μιας πιο συνετής χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας αναπαραγωγής. Όταν χάνεις τον δρόμο, δεν είναι κακό να κάνεις δυό βήματα πίσω, να ξαναπιάσεις το μονοπάτι απ’ το σημείο που έχασες το βήμα…<br /><br />------------------------------------------------------------------------<br /><br />Στο δεύτερο μέρος, που θα ακολουθήσει σε λίγες ημέρες, συζητάμε για το Chernobyl, για την Biennale της Bologna , για τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Βουβά Τοπία, για το τρίτο τους άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησε ποτέ και άλλα πολλά. Μέχρι τότε ας (ξανα)ακούσουμε το «10000 Μέρες από ‘δω».</div> <div style="text-align: justify;"> <br /><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/axmzwhmJmNw" width="560"></iframe></div>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-17078247216725525922020-10-27T22:58:00.005+02:002020-10-27T22:58:58.519+02:00Τo soundtrack του καλοκαιριού Track V: Epirus Quartet - Sounds From<p style="text-align: justify;">Aν και τελειώνει (και) ο Οκτώβρης, εμείς συνεχίζουμε να ακούμε (μεταξύ άλλων και) το soundtrack του περασμένου καλοκαιριού. Σήμερα λοιπόν μιλάμε για το πέμπτο και τελευταίο κομμάτι του miniLP που σηματοδότησε το δικό μας soundtrack του καλοκαιριού του 2020.</p><p style="text-align: justify;">Μετά τους Common Sense, τους Illusion Fades, τη Λευκή Συμφωνία και την Yodashe, το τελευταίο αυλάκι του βινιλίου μας χαρίζει μουσική από την μπλε περιοχή. Jazz λοιπόν από ένα συγκρότημα με το καταπληκτικό όνομα Epirus Quartet αν αναλογιστούμε ότι η έδρα του ειναι το Austin του Τέξας και ότι στην συνθεσή του υπάρχει μόνο ένας Ελληνικής καταγωγής μουσικός o Nikolas Bouklas και το σαξόφωνό του. </p><p style="text-align: justify;">Οι Epirus Quartet είχαν κυκλοφορήσει μέχρι λίγο πριν το τέλος του καλοκαιριού το άλμπουμ Transatlantic το 2014 που ίσως οι jazzmaniacs της χώρας και όχι μόνο να έτυχε να ακούσουν. Και ξαφνικά το Σάββατο 29 Αυγούστου η Fairweather Friends Records σε συνεργασία με το πολύ γνωστό δισκάδικο της συνπρωτέυουσας "Λωτός" κυκλοφόρησε στο πλαίσιο της Record Store Day 2020, το EP των Epirus Quartet με τίτλο “Inverse“ σε μια ιδιαίτερα περιορισμένη έκδοση 132 αντιτύπων.</p><p style="text-align: justify;">Το “Inverse” ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο και τους Epirus Quartet στην ηχογράφηση αυτή αποτελούσαν (εκτός του Nikolas Bouklas) οι Michael Patrick St.Clair, Sam Pankey, και Jeffrey Olson. Το “Inverse” έχει εναν ιδιαίτερο και πιο "ελεύθερο" ήχο σε σχέση με το Transatlantic ενώ σημαίνουσα θέση στα ηχοτοπία του EP κατέχουν οι αναφορές στις παραδοσιακές ηπεριώτικες φόρμες και τα ψυχεδελικά και “spiritual” στοιχεία. </p><p style="text-align: justify;">Από αυτό το EP εμείς ξεχωρίσαμε όχι το δυναμικό και τραχύ Blues in F αλλά την μουσική συνέχεια του Epirus' Clave από το Transatlantic. Το Sounds From. Ένας ελεύθερος μουσικός διάλογος των Epirus Quartet με την γη της Ηπείρου όπου το σαξόφωνο αναζητά τις πνοές του κλαρίνου πάνω τα Τζουμέρκα. Το ιδανικό χαλάρωμα στο τέλος μια καλοκαιρινής νύχτας εν μέσω της τρέλας της πανδημίας. </p><p style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qAn2DcCEFtw" width="560"></iframe></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-83275079352289298932020-09-20T23:13:00.002+03:002020-10-27T21:36:33.864+02:00Τo soundtrack του καλοκαιριού Track IV: Λευκή Συμφωνία - Black Twilight<p style="text-align: justify;">Δεν είναι η πρώτη φορά που η Λευκή Συμφωνία κινείται σε Αγγλόφωνους ρυθμούς. Η μπάντα το έχει ξανακάνει στην δεκαετία του 90 όταν είχε μετοικήσει στο Βερολίνο για περίπου τρία χρόνια δίνοντας μια σειρά συναυλιών ως Timedrops και ηχογραφόντας (στο "Rollin Rock Studio") έντεκα κομμάτια. Όμως η αλήθεια είναι ότι η Λευκή Συμφωνία αγαπήθηκε για τα Ελληνόφωνα κομμάτια τη με την ιδιαίτερη μουσική και τους δυνατούς στοίχους τους, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το video clip τους για το "Κοιτάζοντας Πίσω" ήταν το πρώτο Ελληνικό κλιπ που παίχτηκε στο "MTV". </p><p style="text-align: justify;">Το 2000 όταν καιξαφνικά η Λευκή Συμφωνία διαλύεται. Με αυτά και αυτά πέρασαν 17 χρόνια σιωπής, μακριά από συναυλίες, ηχογραφήσεις αλλά ποτέ χωρίς τα μέλη της να επικοινωνούν. Και πάλι έτσι ξαφνικά το 2017 ανακοινώνουν μια και μοναδική συναυλία (Σάββατο 9 ∆εκεμβρίου) στο Piraeus 117 Academy. Από τότε δεν άφησαν ξανά μικρόφωνα και όργανα. </p><p style="text-align: justify;">Φέτος εκτός από την κυκλοφορία του ολοκληρωμένου άλμπουμ τους με τίτλο "Σαν Τον Ήλιο" μας δώρισαν και το "Black Twilight" μόνο και μόνο για να μας θυμήσουν ότι οι παλιοί είναι αλλιώς, ότι δεν γερνάνε και ότι απλά οριμάζουν μουσικά και πάνε βήματα παραπέρα. </p><p style="text-align: justify;">Το "Black Twilight", ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας, κυκλοφόρησε στις 21 Αυγούστου ώς digital single σε στοίχους και μουσική του Θοδωρή Δημητρίου μαζί με ένα video clip αντάξιο της dark wave ιστορίας της Λευκής Συμφωνίας. Περιμένοντας και εκλπιζονας ότι το "Black Twilight" θα κυκλοφορήσει και σε φυσική μορφή (μια είναι η φυσική μορφή), διαβάζουμε τα θετικά σχόλια που αποσπά από τον εγχώριο και διενή μουσικό τύπο και ακούμε στην διαπασών "Black Twilight.</p><p style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/CsQInjFAji0" width="560"></iframe></p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7591681042225208153.post-82235445287667516922020-09-12T00:29:00.004+03:002020-10-27T21:36:43.607+02:00Τo soundtrack του καλοκαιριού Track III: ΤHE ILLUSION FADES – Dead and Buried <p style="text-align: justify;">Το τρίτο κομμάτι του soundtrack του καλοκαιριού 2020 έρχεται με φόρα από την άνοιξη!!! Λίγο πριν την επιβολή του lockdown στη χώρα το συγκρότημα του Γιώργου Δέδε επανήλθε 6 χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία. Ήταν το βράδυ 6 Μαρτίου όταν μέσα από το επίσημο κανάλι των ΤHE ILLUSION FADES στο youtube είδαμε (επιτέλους) το βίντεο του Dead and Buried. Το δημοφιλέστερο Ελληνικό gothic συγκρότημα γιορτάζει φέτος 30 χρόνια αδιάληπτης παρουσίας στα μουσικά δρώμενα της χώρας. </p><p style="text-align: justify;">Το Dead and Buried μοιάζει για το ιδανικό soundtrack ενός δυναμικού αλλά ταυτόχρονα ατμοσφαιρικού road trip που αναμφίβολα καταλήγει εκεί που ο καθένας μας έχει επιλέξει για προσωπικό καταφύγιο. Κιθάρες και τύμπανα εκεί που μας έχουν συνηθίσει και τα φωνητικά ακόμη πιο οικεία παρέα με το sitar του guest Bill Hunchback. Τρυφερό μα και συνάμα εσωτερικό ξέσπασμα ενός ανθρώπου που δείχνει να αναζητά, να φλέγεται αλλά και να σημαδεύεται χωρίς να φοβάται (??) από τις αναμνήσεις του έρωτα σήμερα και για πάντα.</p><p style="text-align: justify;">Βγήκε άνοιξη αλλά σημάδεψε πολλές φορές τις καλοκαιρινές μας αποδράσεις. Καλή σας και μας ακρόαση. </p><p style="text-align: justify;"> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Sp6sTCMgfCs" width="560"></iframe></p><p style="text-align: justify;">ΤHE ILLUSION FADES – Dead and Buried (2020) </p><p style="text-align: justify;">Recorded at Artracks Recording Studios . Produced and mixed by George Priniotakis </p><p style="text-align: justify;">(Special guest: Bill Hunchback - Sitar) </p><p style="text-align: justify;">Music&Lyrics: George Dedes </p><p style="text-align: justify;">• George Dedes - vocals </p><p style="text-align: justify;">• Manos Vichos - guitars </p><p style="text-align: justify;">• Andreas Zeis - bass </p><p style="text-align: justify;">• Aggelos Marinakis - drums </p><p style="text-align: justify;">• Ioannis Vlazakis - keyboards</p>Giousurumhttp://www.blogger.com/profile/16785555128133847378noreply@blogger.com0