Καλάβρυτα 13 /12/1943 - Oι ΝΑΖΙ, οι Έλληνες συνεργάτες τους και ένας πίνακας του Leopold Survage

 

Είναι ανιστόρητοι και επικίνδυνοι όσοι ακόμη και τώρα υποστηρίζουν ότι η σφαγή ήταν αποτέλεσμα της εκτέλεσης από τον ΕΛΑΣ των αιχμαλώτων της Μάχης Κερπινής. 

 

Η επιχείρηση στην ορεινή Αχαϊα είχε αποφασιστεί πολύ νωρίτερα καθώς:  

 

α) οι σύμμαχοι κέρδιζαν συνεχώς έδαφος στην Ευρώπη και οι φασίστες δεν ήθελαν να αποτελέσει η περιοχή σημείο απόβασης  

β) ήδη από τον Αύγουστο οι κατοχικές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους προχώρησαν σε σφαγές. λεηλασίες κλπ στην ευρύτερη περιοχή 

γ)η διαταγή «Επιχείρηση Καλάβρυτα» υπεγράφη 25/11/1943  που οι αιχμάλωτοι ήταν έτσι και αλλιώς ζωντανοί  

δ) υπάρχουν μαρτυρίες που τοποθετούν χρονικά την εκτέλεση από τον ΕΛΑΣ των αιχμαλώτων μετά την σφαγή των Καλαβρύτων  

ε) οι Γερμανοί ενώ γινόταν συζητήσεις για την ανταλλαγή των αιχμαλώτων με Έλληνες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης διέκοψαν τις συζητήσεις μόλις έμαθαν ότι ο Γερμανός ότι ο επικεφαλής του τμήματος Γερμανός αξιωματικός ήταν νεκρός, "..αυτοκτονήσας με χειροβομβίδα, την οποίαν ήνοιξεν επί του στήθους του ..¨. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι  "...Ο λόγος δεν ήσαν Γερμανοί οι αποτελούντες το πληγέν τμήμα. Ήσαν “μαζώματα” από «εθελοντάς», Ούγγροι, Τσέχοι, εξωμότες Πολωνοί, Ουκρανοί, Λετονοί. .¨ 

στ) Ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου οι Γερμανοί είχαν σκοτώσει, εκτελέσει. κάψει και λεηλατήσει πάρα πολλά χωριά της περιοχής μαζί και την Αγία Λαύρα και το Μέγα Σπήλαιο. Πολύ πριν την εκτέλεση των αιχμαλώτων της Γερμανικής δύναμης 

ζ)οι Γερμανοί γνώριζαν τι σημαίνει ιστορική η περιοχή για τους Έλληνες και την Επανάσταση του 1821 και δεν ήθελαν κάτι αντίστοιχο 

η) πληθώρα επίσημων Γερμανικών και Αγγλικών εγγράφων αποδεικνύουν ότι η βαρβαρότητα θα λάμβανε χώρα ότι και να γινόταν.

 

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλή παραχάραξη της Ιστορίας και πράξεις όσων θέλουν να υποκρύψουν ότι στη επιχείρηση οι Γερμανοί δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν μαζί τους Ταγματασφαλίτες και άλλους πρόθυμους Έλληνες. Καθώς και συνέχιση των προσπαθειών των Γερμανών για συνεχή αναθεώρηση του γεγονότος με στόχο την αποφυγή κάθε πιθανότητας αποζημίωσης κλπ. 

 

Συγνώμη επίσημα δεν έχει ζητηθεί ποτέ από την Γερμανική πλευρά.  

 

Και στο κάτω κάτω ότι και να έγινε πριν την σφαγή των Καλαβρύτων ΔΕΝ δικαιολογεί αυτό που έγινε. 

 

Το καταλάβαμε τώρα? ΑΝΤΕ με το ξέπλυμα των δοσίλογων και των προδοτών συ τούτη την χώρα. 

 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ  όλοι μαζί εναντίον των κατοχικών δυνάμεων και αυτό δεν μπορέι να αλλάξει με τίποτα. 

 

 Στην εικόνα το έργο του Leopold Survage με τίτλο «Καταστροφή». Ο Survage λέγεται ότι δώρισε το έργο, ως ένδειξη σεβασμού και διαμαρτυρίας για την μαζική εκτέλεση των ανδρών και την καταστροφή της πόλης των Καλαβρύτων.

Οι Sphinx και το πρώτο άλμπουμ σύγχρονης Ελληνικής τζαζ

(Ευχαριστούμε τον Γιώργος Χαρωνίτη, ψυχή του περιοδικού JAZZ & TZAZ και όχι μόνο, για την υπέροχη σηζήτηση και τις πληροφορίες σχετικά με τους Sphinx)

Η ιστορία της Ελληνικής τζάζ μπορεί να πάει σχετικά πίσω στον χρόνο αλλά ως αυτόνομο μουσικό ρεύμα στην χώρα εμφανίστηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες για το περίφημο τζαζ club "του Μπαράκου" το οποίο άνοιξε ο Γιώργος Μπαράκος το 1974 στην πλατεία Ραγκαβά της Πλάκας.  

Σε αυτό το club γράφτηκαν μερικές (αν όχι οι περισσότερες) σημαντικές στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής τζαζ μουσικής. Εδώ ηχογραφήθηκε ζωντανά το ιστορικό άλμπουμ "Αυτοσχεδιάζοντας Στου Μπαράκου" το οποίο αποτελεί την πρώτη επίσημη ηχογράφηση σύγχρονης Ελληνικής τζαζ, Στο άλμπουμ αυτό ο Σάκης Παπαδημητρίου (πιάνο) και Φλώρος Φλωρίδης (σαξόφωνο και κλαρινέτο) αυτοσχεδιάζοντας κατάφεραν και συνδύασαν την παραδοσιακή μουσική με την αβαντγκάρντ. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι του άλμπουμ αυτού: περίπου καλαματιανός, δημοτικός αυτοσχεδιασμός, ο τσομπανάκος, παράφραση του εθνικού ύμνου κ. ά).

Το άλμπουμ μπορεί να είναι το πρώτο που ηχογραφήθηκε αλλά δεν είναι το πρώτο του είδους που κυκλοφόρησε στην χώρα. Είχε προηγηθεί το Sphinx του τρίου των  Μάρκου Αλεξίου, Γιώργου Τρανταλίδη (Socrates Drank The Conium) και Γιώργου Φιλιππίδη (Εξαδάκτυλος, Ηρακλής & Λερναία Ύδρα). 

Οι Sphinx λοιπόν δημιουργήθηκαν το 1979 μετά από πρωτοβουλία του αείμνηστου και μεγάλου δάσκαλου του πιάνου Μάρκο Αλεξίου. Στην πραγματικότητα Sphinx δεν είναι το όνομα του γκρουπ αλλά έγιναν γνωστοί με αυτό καθώς αποτελούσε τον τίτλο του πρώτου τους άλμπουμ στο εξώφυλλο του οποίου δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του γκρουπ. 

To «Sphinx» (ACBA 100) έτυχε θετικών κριτικών ενώ το τριο έδεσε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα παίζοντας φυσικά ξανά και ξανά στο ιστορικό τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου. 

Η σημαντικότερη και μεγαλύτερη συναυλία των «Sphinx» έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού το 1982. Το θέατρο, πρωτοφανές για συναυλία μουσικής τζαζ, γέμισε από τέσσερις χιλιάδες  θεατές ενώ την συναυλία προλόγισε ο Γιώργος Μπαράκος. Το πρώτο κομμάτι που παίχτηκε εκείνο το βράδυ ήταν το Ragava Blues αφιερωμένο προφανώς στον ναό της Ελληνικής τζαζ.

Το «Sphinx» αποτελείται από τρεις συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου (Every Day, Three Musketeers  και Sphinx) ενώ περιλαμβάνει το Nardis του Miles Davis και το Round Midnight του Thelonious Monk.

Tο 1980 και ενώ έχει προστεθεί στην παρέα ο Λάκης Ζώης, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τoυς με τίτλο "Επτά Διαστάσεις" (ACBA 1002). Τα 4 κομμάτια (Δρ. Τζέκυλ Και Κύριος Χάυντ, Σάμπα Της Αγάπης, Μιλώντας Με Τον Εαυτό Μου και Αιολιάνα) του άλμπουμ είναι συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου καιτα 3 του Λάκη Ζώη (S.O.S. Allen, Η Φόρμα Του και Ουράνιο Τόξο).

Οι Sphinx θα συνεχίσουν για λίγο ακόμη μαζί και μεταξύ αλλων συμμετείχαν στον δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη Ατέλειωτος Δρόμος (MSM 501 - 502) παίζοντας στο κομμάτι The Man I Love.  Τα μέλη των Sphinx στην συνέχεια ακολούθησαν μια αυτόνομη αλλά σε κάθε επίπεδο σημαντική πορεία στα Ελληνικά μουσικά δρώμενα.

HINTS AND TIPS 

Ο Μάρκος Αλεξίου, έφυγε από την ζωή  στις  9 Φεβρουαρίου 2014, ήταν ένας από τους κορυφαίους αυτοσχεδιαστές πιανίστες και συνθέτες στον κόσμο. 

Ο Αλεξίου (για τον οποίο καιτην προσφορά του στην μουσική θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρες σελίδες) μετά την διάλυση των Sphinx συνέχισε να ηχογραφεί συλλογικά και προσωπικά άλμπουμ, ενώ εξέδωσε βιβλία για την τζαζ και υπήρξεθ δάσκαλος εκατοντάδεων μουσικών.

Ο Λάκης Ζώης μεταξύ άλλων έχει κυκλοφορήσει δυο προσωπικά άλμπουμ, το Esoteric (1992) στο οποίο υπάρχει και το Ragava Square όπου πλήκτρα παίζει ο Αλεξίου και το Alone (2001).

Ο Γιώργος Φιλιππίδης κυκλοφόρησε το 2003 το αλμπουμ  40:45 μαζί με τους George Stronis, Christos Gotsinas.

Το Κεφάλαιο του Μάρξ σε νέες περιπέτειες. Μια συναρπαστική διασκευή σε μάνγκα

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1867 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Ότο Μάισνερ του Αμβούργου ο πρώτος τόμος του «Κεφαλαίου» του Καρλ Μαρξ. Ένα από τα εμβληματικότερα, επιδραστικότερα και αναμφίβολα σημαντικότερα ανθρώπινα έργα όσο αφορά στον γραπτό λόγο. Είναι γνωστό ότι το εν λόγο βιβλίο είναι ένα αρκετά δύσκολο ανάγνωσμα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο Μαρξ προειδοποιούσε τους αναγνώστες του: «Κάθε αρχή είναι δύσκολη» κάτι που αποτυπώνεται στο γεγονός ότι τα πρώτα 1000 αντίτυπα της ιστορικής εκείνης έκδοσης χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να εξαντληθούν. Σκοπός μας εδώ δεν είναι να παρουσιάσουμε μια κριτική πάνω στο Κεφάλαιο ή τον Μαρξ παραθέτοντας σκέψεις δικές μας ή επιφανών επιστημόνων σχετικά με το αιώνιο ερώτημα "που έκανε λάθος και που έπεσε μέσα ο Μαρξ". Μακριά από το γιουσουρούμ τέτοιες προσπάθειες.

Υποθέτουμε ότι ισχύει αυτό που λένε πολλοί Μαρξιστές. Πολλοί αναφέρονται στον Κεφάλαιο του Μαρξ αλλά ελάχιστοι το έχουν μελετήσει σε βάθος ή έστω το έχουν διαβάσει. Το "Κεφάλαιο" είναι χωρισμένο σε 3 βασικούς και σε έναν επιπρόσθετο τόμο. Από όλους αυτούς μόνο τον πρώτο έγραψε στο ακέραιο ο Κάρλ Μαρξ. Οι δυο επόμενοι τόμοι γράφτηκαν από τον έτερο μεγάλο του Μαρξισμού. Τον αγαπημένο φίλο και οικονομικό στήριγμα του Μαρξ τον Φρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος βασιζόμενος στις σημειώσεις που άφησε ο Μαρξ συνέγραψε και έκδωσε τον δεύτερο τόμο το 1885 και τον τρίτο τόμο το 1894. Ο τέταρτος τόμος εκδόθηκε το 1910 ως άμεσο προϊόν των πρόχειρων σημειώσεων του Μαρξ από τον Γερμανό σοσιαλιστή Καρλ Κάουτσκι. 

Προφανώς είναι δύσκολο να διαβάσει και να κατανοήσει πλήρως κανείς τις εκατοντάδες σελίδες των τόμων του Κεφαλαίου. Τα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης είναι εδώ κι χρόνια μια πολύ χρήσιμη πραγματικότητα. Στο σκεπτικό αυτό οι εκδόσεις ΚΨΜ το 2011 μας έδωσαν μια συναρπαστική διασκευή του εμβληματικού έργου του Μαρξ σε μάνγκα από το Studio Variety Artworks σε μετάφραση Γιάννη Καυκιά και μέ πρόλογο του Ολιβιέ Μπεζανσενό. αντιγράφουμε λοιπόν από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

--------------------

Ξέρεις από τί γίνεται το χρήμα που χρησιμοποιούμε Γνωρίζεις τους μηχανισμούς του καπιταλισμού Πίστευες ότι "Το Κεφάλαιο" του Μαρξ ήταν τόσο δύσκολο οσο και τα... κινέζικα Ε, λοιπόν, ορίστε η διασκευή αυτού του κλασικού έργου σε γιαπωνέζικο manga. Με βάση μια ιστορία απλή -ένας μικροτυροκόμος δημιουργεί το εργοστάσιό του- το κόμικς περιγράφει τί είναι ο καπιταλισμός. Αυτό το βιβλίο-manga χωρίζεται σε δύο μέρη, απολύτως συμπληρωματικά -το πρώτο πραγματεύεται το χρήμα και το δεύτερο τους μηχανισμούς του κεφαλαίου- είναι ένα έξυπνο, διασκεδαστικό και απαιτητικό κάλεσμα να ανακαλύψουμε το σπουδαιότερο έργο του Μαρξ. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση ξεκινάει στην Ευρώπη αλλάζοντας εκ βάθρων τις αντιλήψεις και τους τρόπους κατανάλωσης και ζωής των ανθρώπων. Η μαζική παραγωγή είναι, εφεξής, δυνατή, αλλά οι ανισότητες που απορρέουν από τις νέες οικονομικές και κοινωνικές πρακτικές ανοίγουν ένα τεράστιο χάσμα. Από τη νέα κατάσταση ωφελείται μια μειοψηφία επιχειρηματιών, ενώ η μεγάλη μάζα των εργαζομένων μετατρέπονται σε "εργατική δύναμη" από την οποία πλουτίζουν οι πρώτοι. Σήμερα, κατακλυζόμαστε από αντικείμενα και προϊόντα, σκοτωνόμαστε στη δουλειά, καταναλώνουμε ολοένα και περισσότερο. Και παρότι γνωρίζουμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι καταδικασμένο και θα καταλήξει σε μια κρίση που θα προκαλέσει αμέτρητα θύματα, εξακολουθούμε να κλείνουμε τα μάτια. Πώς γεννιούνται οι οικονομικές κρίσεις Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ανεργία Γιατί όλες αυτές οι κοινωνικές ανισότητες Γιατί χρειάζεται η αμφισβήτηση και η ανατροπή αυτού του συστήματος Ανακαλύψτε σε αυτό το μάνγκα μια εισαγωγή στο μείζον έργο του Καρλ Μαρξ, που αφορά το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα: τον καπιταλισμό....

-----------------

Καλή σας ανάγνωση.

Aπό τον Antonio Vivaldi στον Raymond Fol – Oι 4 εποχές

Ο Antonio Lucio Vivaldi (4 Μαρτίου 1678 - 28 Ιουλίου 1741), γνωστός και με το προσωνύμιο ‘Κόκκινος παπάς’ (il Prete Rosso), αφενός από το χρώμα των μαλλιών του και αφετέρου από το ότι σε νεαρή ηλικία έγινε ιερέας για δύο μόλις χρόνια (παραιτήθηκε λόγω μίας ασθένειας ή τουλάχιστον αυτό επικαλέστηκε) έγγραψε το 1723 ένα από διασημότερα έργα της μπαρόκ μουσικής. Τις Τέσσερις εποχές (Le Quattro Stagioni). 

 

Το έργο ‘Οι 4 εποχές, 4 κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων’ είναι τα τέσσερα πρώτα από μία σειρά δώδεκα κοντσέρτων που έγραψε ο Vivaldi για βιολί, ορχήστρα εγχόρδων και τσέμπαλο. Καθένα από τα 4 αυτά κονσέρτα εκφράζουν και αναφέρονται σε μια από τις εποχές του έτους έχοντας την δική του μουσική υφή η οποία και  "ζωγραφίζει' μουσικά την εποχή στην οποία αναφέρεται. Όπως πετυχημένα έχει γραφτεί "Η μουσική του μιμείται τα κελαρίσματα του νερού, τα κεηλαηδίσματα των πουλιών, τα βουίσματα των εντόμων, τις βροντές της καταιγίδας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί μαγικά ηχοτοπία που άλλοτε μας παραπέμπουν σε εικόνες ευθυμίας και χορού ή σε κυνηγετικές σκηνές και άλλοτε σε ανθισμένα λιβάδια, σε χιονισμένους αγρούς ή σε στιγμές χειμωνιάτικης θαλπωρής μπροστά στο τζάκι."

• Kοντσέρτο αρ. 1 σε μι μείζονα, έργο 8, RV 269, «Άνοιξη» (La primavera)  
• Κοντσέρτο αρ. 2 σε σολ ελάσσονα, έργο 8, RV 315, «Καλοκαίρι» (L’estate)  
• Κοντσέρτο αρ. 3 σε φα μείζονα, έργο 8, RV 293, «Φθινόπωρο» (L’autunno)  
• Κοντσέρτο αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 8, RV 297, «Χειμώνας» (L’inverno)

Αναμφίβολα το κοντσέρτο Άνοιξη αποτελεί ένα από το πιο αναγνωρίσιμα και πιο αγαπημένα θέματα της παγκόσμιας μουσικής όλων των εποχών.

 

Ο Raymond Fol (28 Απριλίου, 1928  – 1 Μαϊου  1979)  υπήρξε διάσημος γάλλος πιανίστας της Jazz. Μαζί με τον αδερφό του Hubert Fol είχαν ιδρύσει της δική τους μπάντα τους "Be Bop Minstrels" ενώ συνεργαζόταν και με μουσικούς όπως ο Pierre Braslavsky, ο Jean-Claude Fohrenbach, ο Django Reinhardt, ο Roy Eldridge και ο Johnny Hodges. Το 1952 πήρε μέρος ως μουσικός στην Ευρωπαϊκή περιοδεία της μπάντας του μεγάλου Dizzy Gillespie. Η δεκαετία του 50 έκρυβε για τον Fol μεγάλες στιγμές συνεργασίας με τους Sidney Bechet, Claude Luter, Guy Lafitte και Stephane Grappelli. Εμφανιζόταν τακτικά στο διάσημο jazz Club Saint-Germain. Έως τα τέλη της δεκαετίας ευτύχησε να παίξει δίπαλ στους Kenny Clarke, Duke Ellington, Paul Gonsalves, Cat Anderson και Gerard Badini.

Το 1965 ο Raymond Fol ηχογραφεί την δική του "έκδοση" των τεσσάρων εποχών στο Παρίσι από τις 9 εως τις 15 Ιουλίου μαζί με μια πλειάδα μουσικών όπως : ο Fats Sadi, ο Dominique Chanson, ο Armand Cavallaro, ο Georges Lalue, ο Jean-Louis Viale κ.α . Φυσικά δεν είναι ο μόνος καλλιτέχνης της jazz που καταπιάνετε να διασκευάσει κλασσική μουσική.  Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα  αποτελεί το  Jacques Loussier Trio που εκτός από την δική του εκδοχή των 4 εποχών είχαν "ειδικευτεί" στον Bach ώστε να είναι γνωστοί και ως "Play Bach Trio'. Επίσης μην ξεχνάμε ότι για πολλούς (ειδικούς και μη της κλασσικής μουσικής) ο Beethoven ¨ανακάλυψε την jazz"με την σονάτα  "Piano Sonata No. 32 γραμμένη μεταξύ το 1821 και 1822, και αφιερωμένη στον Ροδόλφο των Αψβούργων-Λωρραίνης.

Ξαναγυρίζοντας στον  Raymond Fol και στην δική του ανάγνωση στις 4 εποχές, δεν γίνεται να μην σταθούμε στο ιδιαίτερο αφρο-κουβανέζικο άνοιγμα με το Alergro της Άνοιξης, το Presto του Καλοκαιριου με τα χάλκινα, το μπάσο και τα τύμπανα ενώ δεν περνά απαρατήρητο και το φινάλε με τον Χειμωνα. Ο Raymond Fol καταθέτει μαι ολόδική του κατάβαση στο διάσημο έργο του Vivaldi το οποίο και έχει όλα τα φόντα να σταθεί πλάι στις μεγάλες στιγμές της Jazz.

 Ακούστε λοιπόν και καλό σας βράδυ.

 

"Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι" - Η ιστορία των Μagic de Spell

Ο Βόρις Καραγιάννης και ο Μιχάλης Λαμπριανίδης καταγράφουν την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού συγκροτήματος. Καταγράφουν την ιστορία των θρυλικών Magic de Spell. Μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις και ανέκδοτο αρχειακό υλικό εξιστορούν την πορεία του συγκροτήματος από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και το 2020.

 

--------------------------

Μετά από 3,5 χρόνια δουλειάς, αγώνα θα έλεγα καλύτερα, το ντοκιμαντέρ μας «Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι» είναι έτοιμο! Για μένα ήταν η πρώτη προσπάθεια στον τομέα του ντοκιμαντέρ, μοιράστηκα τη δουλειά με τον φίλο Michalis Lambrianides. Είχαμε όμως και την αμέριστη βοήθεια από πολλούς φίλους που αγάπησαν την προσπάθεια το ίδιο με εμάς και δούλεψαν στην παραγωγή και έχουν μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα. (Πάρις Χριστοφή, Dimitris Mylis Nikos Soulis Vaggelis Theodorakis George Archontakis ) Βοήθεια είχαμε από πολλούς άλλους φίλους που αναφέρονται βεβαίως αναλυτικά στο ντοκιμαντέρ. Έχουμε πλέον στα χέρια μας μία δουλειά με διάρκεια 1 ώρα και 50 λεπτά με την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού ροκ συγκροτήματος. Των θρυλικών Magic De Spell. 

 

Από την δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα, σε αυτά τα 110 λεπτά περνά όλη η σύγχρονη ιστορία του κόσμου και την Ελλάδας, την ίδια ώρα που το συγκρότημα δημιουργούσε, άλλαζε και τραγουδούσε.  Η πανδημία μάς δυσκολεύει ως προς την προβολή του ντοκιμαντέρ σε κινηματογραφική αίθουσα, αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουμε. Στο μεσοδιάστημα θα δοκιμάσουμε την τύχη μας σε διεθνή φεστιβάλ και… βλέπουμε.  

 

Σε αυτά τα 3,5 χρόνια φτιάξαμε και ξηλώσαμε, σκεφτήκαμε, ξανασκεφτήκαμε, μετανιώσαμε, «χαλαστήκαμε», νιώσαμε περηφάνια, ανατριχιάσαμε, ταξιδέψαμε κανονικά και νοερά. Δεν αποφύγαμε και λάθη βεβαίως. Κάναμε γυρίσματα στην Κύπρο, στην Αθήνα, στην Κρήτη, μέχρι τη Γαλλία φτάσαμε, ενώ κάναμε και μία συνέντευξη διαδικτυακά από το Βερολίνο. Πήραμε συνεντεύξεις από 17 σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία του συγκροτήματος και είχαμε την χαρά και την τιμή να πάρουμε συνέντευξη από έναν ροκ σταρ παγκόσμιας εμβέλειας. Κάτι αξιοπρεπές. Αυτό θέλαμε. Να πούμε την ιστορία των Magic de Spell, όπως την μάθαμε μέσα από όλο αυτό το υλικό και τους χιλιάδες καφέδες που ήπιαμε και να το κάνουμε με την αξιοπρέπεια που αξίζει στο συγκρότημα και που αντέχει η δική μας αυτοεκτίμηση. Νομίζω το καταφέραμε.  

 

𝚩ό𝛒𝛊ς 𝚱𝛂𝛒𝛂𝛄𝛊ά𝛎𝛎𝛈ς

------------------------------------

more@ https://www.facebook.com/docmagicdespell

 

Το ΣΙνε Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Χορός για Μουσική ένα φιλμ χωρίς περιδέραιο

To καλοκαίρι του '78 στην Αγγλία, ο Plastic Bertrand, ο ήχος του περιπτερά και η Εύα η τρελή που κοιτάζει το φεγγάρι στα μάτια. Σκόρπιες λέξεις και εικόνες που συνθέτουν την ιστορία των Χωρίς Περιδέραιο, μέσα από συνοπτικές αφηγήσεις του Νίκου Αγγελή.

 

Μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Νίκο, ένα ζεστό μεσημέρι τον Μάη του '18 (χωρίς φόβους και πολύχρωμες κορδέλες), λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για το διάστημα. Το περιεχόμενο αυτού του μικρού ντοκιμαντέρ, συμπληρώνουν αφηγήσεις μουσικών, φίλων και συνεργατών του συγκροτήματος.

 

Συμμετέχουν:

Νίκος Αγγελής (Χωρίς Περιδέραιο), Αλέξανδρος (Alexandros, 80s Ways Records), Τάκης Γιαννούτσος (Yeah!), Παντελής Θεοδωρίδης (Regressverbot, Athens Computer Underground),

Λούης Κοντούλης (Stress), Γιάννης Ντρενογιάννης (Yeah!, The Anti Troppau Council, Cpt Neφοs) & Λεωνίδας Σκιαδάς (Death Disco Club).

 

Σκηνοθεσία-Κάμερα-Μοντάζ: Νίκος Χαντζής 

Παραγωγή: Press Eject and Give me the Tape

 

Το βιντεοσκοπημένο υλικό των Νίκου Αγγελή, Παντελή Θεοδωρίδη, Λεωνίδα Σκιαδά και Αλέξανδρου, γυρίστηκε το 2018 και αποτελεί μέρος των outtakes του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ ''Music For Ordinary Life Machines'' (2019). To ''Χορός για Μουσική'' είναι αποτέλεσμα αξιοποίησης των συγκεκριμένων outtakes, πλαισιώνοντας έτσι την βίντεο-ενότητα ''MFOLM: B Sides & Others''. 

Ο Χικμετ και ο Νερουδα γράφουν για τον άνθρωπο με το γαρύφαλο (και ενα ποιήμα του ίδιου)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ

΄Έχω απάνω στο τραπέζι μου
τη φωτογραφία του ανθρώπου
με το άσπρο γαρούφαλο-
που τον ντουφέκισαν στο μισοσκόταδο
πριν απ΄ την αυγή
κάτω απ΄ το φως των προβολέων.
Στο δεξί του χέρι κρατάει ένα γαρούφαλο
πούναι σα μια φούχτα φως
απ΄ την ελληνική θάλασσα.
Τα μάτια του τα τολμηρά, τα παιδικά
κοιτάζουν άδολα
κάτω από τα βαριά μαύρα τους φρύδια.
Έτσι άδολα, όπως ανεβαίνει το τραγούδι
σα δίνουν τον όρκο τους οι κομμουνιστές.
Τα δόντια του είναι κάτασπρα-
ο Μπελογιάννης γελά.
Και το γαρύφαλλο στο χέρι του
είναι σαν το λόγο πούπε στους ανθρώπους
τη μέρα της λεβεντιάς, τη μέρα της ντροπής.

Ναζίμ Χικμέτ

 

 

ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΗΡΩΣ

Έτσι ανάμεσα στους κίονες,
ο Μπελογιάννης.
Δωρική είναι η άλως
όλη φως γύρω
στους κροτάφους του
το έγκλημα
δεν το φωτίζουν αυτοκίνητα.
Είναι ολόκληρος
πλανήτης, είναι αστέρι
πορφυρό,
είναι η πύρινη λάμψη

της αρχαίας και της νέας
φλόγας
της γης…
Πέφτει, τον πυροβόλησαν
από το Πεντάγωνο,
σφαίρες που
διαπερνάνε
τη θάλασσα
για να καρφωθούνε στο
υπέρλαμπρο στήθος του,
σφαίρες μαζεμένες
από υπάνθρωπα αγκάθια
για να τις μπάσουν στο
λευκοπράσινο
σπήλαιο
της Ελλάδας,
πιτσιλίζοντας με αίμα
τα φύλλα της ακάνθου.

Πάμπλο Νερούδα

 

Ο Χατζιδακις, Το Τέταρτο, μια μωβ σκιά Μαϊου και τα επειδόδια στο Χημείο το 1985

Για "Το Τέταρτο" έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Το περιοδικό παιδί του Χατζιδάκι βγήκε στα περίπτερα στα μέσα του 1985 από την εκδοτική "Γραμμή" του Κοσκωτά. Ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος ήταν ο άνθρωπος που έφερε σε επαφή τον Χατζιδάκι με τον ιδιοκτήτη της Γραμμής το καλοκαίρι του 1984 και περίπου έναν χρόνο μετά είχαμε την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους. Σκοπός μας εδώ δεν είναι να παρουσιάσουμε αναλυτικά την ιστορία του περιοδικού, ούτε να συζητήσουμε για τις διαφωνίες του Χατζιδάκι με τον Κοσκωτά που οδήγησαν τον μεγάλο συνθέτη στην αποχώρηση από το περιοδικό. Εν συντομία να πούμε ότι το περιοδικό κυκλοφόρησε σε 44 τεύχη αλλά μόνο στα πρώτα 12 συνεργάστηκε ο Μάνος Χατζιδάκις ως Εκδότης-Διευθυντής.  

Στο τεύχος του Μαρτίου του 1986 ο σύνθετης έγραφε «Το 11ο τεύχος του Τέταρτου. Με το 12ο τελειώνω εγώ προσωπικά. Και μετά δε θα' χω σχέση κι ευθύνη. Ούτε θα 'μαι ο ιδρυτής του "εν συνεχεία εκδιδομένου" όπως έλεγαν οι παλιοί. Παραμένω ιδρυτής και υπεύθυνος των όσων ελέγχω και όχι των "εν συνεχεία εκδιδομένων"». Ενώ έκλεινε ως εξής «Άλλοτε σκεπτόμεθα. Σήμερα οραματιζόμαστε. Αντικαταστήσαμε τη βασική ιδιότητα της ωριμότητας με τα βασικά χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας. Πραγματοποιούμε οράματα και η σκέψη καταναλώνεται στην επιτυχία αυτών των πραγματοποιήσεων. Η πραγματικότητά μας συνεδέθη με τα οράματά μας και η καθαρή σκέψη διώκεται ως αναρχική, ως μη εντεταγμένη στα κοινά. Η καταστροφή του Τσάλεντζερ είναι ένα μικρό τίμημα. Στη θέα της μοιάζαμε παιδιά που χάλασε το παιχνίδι τους. Τρομάξαμε προς στιγμήν και ξαναρχίσαμε με μεγαλύτερο πείσμα. Ο άνθρωπος έχει παραδοθεί στη δυστυχία του - θα 'λεγε ο Σελίν».

Το "Τέταρτο" ήταν ένα περιοδικό που απευθυνόταν σε μια μικρή μερίδα των αναγνωστών της εποχής. Συνεντεύξεις με μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας τέχνης από τον ίδιο τον Χατζιδάκι (Maurice Bejart, Nicolas Gage και Nathalie Sarrot), η στήλη Φανταστικό Καφενείο, ανάλυση ταινιών από τον Βασίλη Νικολαΐδη,η στήλη Τέταρτη Αλήθεια κ.α είναι μερικά μόνο από τις σελίδες θησαυρός του περιοδικού. 

Σήμερα και λόγω των όσων συμβαίνουν τον τελευταίο διάστημα (και όχι μόνο) στην χώρα και έχουν ως επίκεντρο την αστυνομική βία θυμηθήκαμε (μετά από μια σύντομη κουβέντα με τον e-φίλο Vlachogian Antuan) το δεύτερο τεύχος του περιοδικού όπου μεταξύ άλλων υπάρχουν: το δυνατό εισαγωγικό κείμενο του Χατζιδάκι με τίτλο "Μια Μωβ σκιά Μαϊου" και ο σχολιασμός μέσα από την στήλη Τέταρτη αλήθεια των γεγονότων του Χημείου. Διαβάστε τα και εσείς και θυμηθείτε "κάθε ομοιότης" με τη σημερινή κατάσταση είναι τυχαία ..........

Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ : Το «βαθύ κράτος» στη σημερινή Ελλάδα και η Ακροδεξιά (ολόκληρο το βιβλίο)

Mια έκδοση από το Παράρτημα του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ στην Ελλάδα. Αναμφίβολα μια επίκαιρη μελέτη από το μακρινό αλλά πάντα κοντινό 2014 και την περίοδο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από την Χ.Α.  

 

Πόσο έχει διεισδύσει η ακροδεξιά στην Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, τον Στρατό και την Εκκλησία? Τελικά η ακροδεξιά είναι παρακράτος ή είναι το βαθύ κράτος? Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στο 2021?

 

Την έρευνα, την οποία επιμελήθηκε ο καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος, πραγματοποίησε μια διεπιστημονική ομάδα ελλήνων ερευνητών που απαρτίζεται από τους: 

Δημήτρη Κουσουρή, 

Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο,

Κλειώ Παπαπαντολέων, 

Αλέξανδρο Σακελλαρίου και τον ίδιο τον επιμελητή.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ  ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΔΩ

 

Από την σελίδα  του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ:

-----------------------

Ενώ η επιρροή της Άκρας Δεξιάς στο ελληνικό εκλογικό σώμα και την κοινή γνώμη έχει γίνει αντικείμενο αρκετών ερευνών, το κρίσιμο ζήτημα της διείσδυσής της στο κράτος παραμένει στο ημίφως. Η Άκρα Δεξιά πάντως –παρότι το αρνείται, στην προσπάθειά της να εμφανίζεται ως δύναμη αντισυστημική– αναζητά διαρκώς τα ερείσματα και τα αγκυροβόλια της στο κράτος.

Πόσο έχει προχωρήσει η παρείσφρηση της Άκρας Δεξιάς στην αστυνομία, τον στρατό, τη δικαιοσύνη και την Εκκλησία (αφού και η τελευταία αποτελεί κράτος); Πρόκειται για «μεμονωμένα περιστατικά», όπως επισήμως και το ίδιο το κράτος παραδέχεται, ή για συμπτώματα μιας πιο γενικευμένης ολίσθησης σε μη δημοκρατικές πρακτικές και αυταρχικές ιδεολογίες; Η έρευνα αυτή τεκμηριώνει το υπαρκτό πολιτειακό πρόβλημα στη σημερινή Ελλάδα, το οποίο υπερβαίνει σαφώς τα «μεμονωμένα περιστατικά». Μέριμνά της είναι να μην το υποβαθμίσει ούτε όμως και να το διογκώσει, με δεδομένη και τη βαριά ιστορική παράδοση που κουβαλάει η χώρα.

Έρευνες για την ακροδεξιά πολιτική κουλτούρα στην ελληνική κοινωνία έχουν ήδη διεξαχθεί, αυτή είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια προσπάθεια καταγραφής και τεκμηρίωσης της παρείσφρησης αυτής της κουλτούρας εντός των δομών του ελληνικού κράτους.

 

more @https://rosalux.gr/el/publication/vathy-kratos-sti-simerini-ellada-kai-i-akrodexia