Αγαπάτε Αλλήλους...

Τέτοιες ημέρες παρατηρείται έξαρση των συναισθημάτων μας. Φιλανθρωπία, ανθρωπισμός, καλοσύνη κλπ ευγενή αισθήματα δείχνουν να πλημμυρίζουν τον κόσμο μας. Αλήθεια που είναι όλα αυτά τα ευγενή στοιχεία όλες τις προηγούμενες ημέρες του χρόνου?? Τότε δεν υπάρχουν φτωχοί και κατατρεγμένοι?? Και μην σκεφτείτε ότι ήμαστε εναντίον των ημερών και των παροδικών (δυστυχώς) αυτών ενεργειών. Ίσα ίσα που θα πρέπει να επαινούμε τέτοιες σκέψεις και "χειρονομίες" ειδικά όταν αυτές προέρχονται από ανθρώπους που δεν τους περισσεύουν π.χ τα χρήματα (τα συναισθήματα θα πρέπει να περισσεύουν πάντα και σε όλους). Είναι τότε που η λαϊκή έκφραση "υστέρημα" και αληθινή είναι και βρίσκει την μέγιστη εννοιολογική της σημασία. Γιατί πως να το κάνουμε?? Άλλο να δίνει από το "υστέρημά" του ένας μεγαλοβιομήχανος ή εφοπλιστής και άλλο ένας εργάτης της ζώνης του περάματος ή ένας εργάτης οικοδομών. Έχει διαφορετική βαρύτητα η χειρονομία της δεύτερης περίπτωσης έστω και αν (όχι πάντα) υπολείπεται σε χρηματική αξία της πρώτης. Αν και δυστυχώς η χειρονομία του πρώτου και θα προβληθεί περισσότερο αλλά και (αυτή είναι η πραγματικότητα) θα πιάσει περισσότερο τόπο (ως μεγαλύτερη χρηματική αξία) από την δεύτερη.

Αυτές τις ημέρες σκεφτόμαστε (και ορθώς) τα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Φανταστείτε απλώς με τόση αγάπη που τους προσφέρουμε αυτές τις ημέρες πόση μοναξιά νιώθουν τον υπόλοιπο χρόνο. Τα παιδιά δεν έχουν (και δεν πρέπει να έχουν) χρώμα, θρησκεία, εθνότητα. Τα παιδιά ήταν, είναι και θα είναι παντού το ίδιο αθώα και θα κοιτούν με την ίδια απορία τις ηλιθιότητες των μεγάλων. Είναι δύσκολο να τους εξηγήσεις γιατί ο Κύριος ήρθε μόνο για τους Χριστιανούς και ότι όλοι οι αλλόθρησκοι θα πάνε στην κόλαση. Αλήθεια ποιος και πότε μας είπε ότι η (όποια) σωτηρία της ψυχής επιδέχεται φυλετικά, θρησκευτικά και εθνολογικά κριτήρια?? Και αν αυτές τις ημέρες λέμε Χρόνια Πολλά σε όλους ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας κλπ, τις υπόλοιπες ημέρες πως «βλέπουμε» τους «διαφορετικούς» από εμάς?? Γιατί αν δεν απατόμαστε δεν ήμαστε και παράδειγμα (ως λαός) όσο αφορά στην συμπεριφορά μας έναντι των μεταναστών και της όποιας διαφορετικότητας.

Πριν πολλά χρόνια το γιουσουρούμ βρέθηκε στην Πάτμο (το αποκαλούμενο και νησί της Αποκαλύψεως). Εκεί όπου οι συζητήσεις για των Ιωάννη, την Αποκάλυψη και την συντέλεια του κόσμου δίνουν και παίρνουν. Σε ένα πραγματικά όμορφο τοπίο που οι πάντες –επισκέπτες και μη- προσπαθούν να λύσουν το «μυστήριο» της ζωής και του θανάτου. Εκεί -ανάμεσα σε διηγήσεις, εξιστορήσεις και επεξηγήσεις που αντηχούσαν περίεργα- ακούσαμε κάτι που παραμένει στα αυτιά μας από τότε. Μια ιστορία (περισσότερο θρύλος??) για τον Ιωάννη. Ως γνωστόν ο Ιωάννης έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Όντας Σε προχωρημένη ηλικία λοιπόν, όλοι τον πλησίαζαν και του ζητούσαν να τους πει ιστορίες με τον Ιησού. Αυτός μη μπορώντας (??) να μιλήσει πολύ το μόνο που έλεγε ήταν: Αγαπάτε Αλλήλους.!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!