Αποχαιρετώντας την Έλλη Παππά..

Αύριο Σάββατο (30/10) στο Γ΄Νεκροταφείο Αθηνών, στις 10.30 το πρωί, θα γίνει η πολιτική κηδεία της Έλλης Παππά. Μετά το τέλος της τελετής η Παππά θα πάρει την θέση της (ξανά) δίπλα στον αγαπημένο της Νίκο Μπελογιάννη. Τι να γράψει κανείς για μια γυναίκα που και αγωνίστηκε πολύ και έχασε πολλά κατά την διάρκεια της πολιτικής της διαδρομής. Αδερφή της Διδώς Σωτηρίου, σύντροφος παντοτινός του ανθρώπου με το γαρύφαλλο. Συγγραφέας, δημοσιογράφος. Μέλος της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ. Καταδικάσθηκε (Φεβρουάριος 1952) σε θάνατο, από το στρατοδικείο μαζί με τον Μπελογιάννη αλλά δεν εκτελέστηκε ως μητέρα βρέφους (ο γιος τους Νίκος, που γεννήθηκε στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών). "Το τραγικό για 'μένα -έλεγε η Έλλη Παπά- "ήταν ότι δεν πήγα μαζί με τον Νίκο. Ήθελα να πεθάνω μαζί του". . Στο τέλος της δίκης στάθηκε απέναντι από τους "δικαστές" της και τους είπε να αφήσουν τις ψευτοφιλανθρωπίες και αν είναι άντρες να την εκτελέσουν και αυτή. Το 1967 στέλνεται στην Γυάρο από όπου οι Σοβιετικοί (χωρίς η ίδια να το γνωρίζει) καταφέρνουν να την βγάλουν και να την πάνε στην Αθήνα. Σκοπό τους να την πάρουν στη Σοβετική Ενωση ώστε να ενισχύσουν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Αρνήθηκε την "φιλοξενεία" της Σοβιετικής Ένωσης επειδή δεν συμφωνούσε με την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Στην θέση της στάλθηκε ο Ρίτσος. Είναι τότε που οι σχέσεις της με το ΚΚΕ διαρρήχθησαν. Μένει στην Ελλάδα και (με την βοήθεια του Τερζόπουλου) γράφει ανυπόγραφα άρθρα για το περιοδικό Γυναίκα. Το 2002, η Έλλη Παππά εμπιστεύθηκε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο το σύνολο του αρχείου της, που, ταξινομημένο πλέον, προστίθεται στις διαθέσιμες πηγές της μεταπολεμικής ιστορίας. Το έργο της "ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ – Βιβλία από τη Φυλακή" (Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο - Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) παρουσιάστηκε την 1η Δεκεμβρίου 2006 στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα, με ομιλητές την Έλλη Παππά, τη συγγραφέα Άλκη Ζέη και τον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου.

Η ίδια έχει γράψει και δηλώσει:

«Γεννήθηκα στην Σμύρνη, παραμονή της καταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. «Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει».

«Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές».

«Η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε».

«Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, προσπάθειες ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Μπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα»

Φαίνεται πως στα 89 της ήρθε η ώρα να ξαναβρεί τον αγαπημένο της Νίκο Μπελογιάννη. Καλή τους αντάμωση λοιπόν.