Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ακούμε τις ευχές των πολιτικών και των κυβερνώντων τη χώρα. Κάθε χρόνο τα ίδια ξύλινα λόγια οι ίδιες επίσημες και υποχρεωτικές ευχές από τους ίδιους ανθρώπους. Είτε ακούς τον έναν ή τον άλλο τα ίδια.
Υγεία. Ευτυχία. Ευημερία. Ειρήνη.
Λόγια για την δύσκολη εποχή που περνάμε αλλά και ευχολόγια και σιγουριά για το υπέροχο μέλλον που μας περιμένει. Φυσικά γίνεται και λόγος για τον δύσκολο αλλά πάντα σίγουρο αλλά και μονόδρομο προς το υπέροχο μέλλον Δρόμος γεμάτος θυσίες αλλά όχι από όλους. Θυσίες από τον λαό για να βγει η χώρα από την δύσκολη κατάσταση κλπ. Και πάντα η αιώνια και κλασική αναφορά στο γεγονός ότι οι Έλληνες στα δύσκολα ενώνονται και τα βγάζουν πέρα κλπ. Στα δύσκολα είμαστε λέει ενωμένοι και πάντα βγαίνουμε νικητές. Ναι όπως είμαστε ενωμένοι το 1821, στου μεγάλους πολέμους, στην Μικρασιατική καταστροφή και την μεγάλη ιδέα, Όπως στον εμφύλιο, την επταετία, την μεταπολίτευση και φυσικά τώρα στην "κρίση".
Οι άνθρωποι αυτοί που μας εύχονται και μας λένε όλα αυτά είναι οι ίδιοι οι οποίοι λίγες ημέρες πριν ή μετά ψηφίζουν την μείωση των μισθών, των συντάξεων, διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες ο πολίτης πληρώνει ακόμη και για έκδοση ιατρικών συνταγών. Είναι οι ίδιοι που από την μια τέτοιες ημέρες είναι πρώτοι στα όποια συσσίτια για τους φτωχούς και άστεγους και που πηγαίνουν στα γηροκομία για επίσκεψη και από την άλλη μειώνουν την σύνταξη των 100€ του ΟΓΑ και αναγκάζουν τους νέους ανθρώπους να φύγουν για άλλες πολιτείες αναζητώντας δουλειά και λίγη από την χαμένη μας αξιοπρέπεια.
Α..Συγνώμη ξεχάσαμε. Τώρα που μας αναβάθμισαν οι αγορές και οι οίκοι δεν θα έχουμε άλλα προβλήματα. Τέρμα η κρίση. Από αύριο όλα θα πάνε κατ' ευχήν.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Από εμάς πραγματικές ευχές.
Ότι καλύτερο για τον καθένα μας, την οικογένειά του αλλά και συνολικά για όλους μας. Το μέλλον δεν το καθορίζουν αυτοί που νομίζουν. Το μέλλον μπορεί και πρέπει να το καθορίσει το σύνολο του λαού. Το σύνολο που έχει πραγμτικά καταλάβει το τι σημαίνει κρίση και ανέχεια.
Αφού λοιπόν η κυβέρνηση έλυσε όλα μας τα προβλήματα και έφερε σε πέρας την αποστολή της για την εκταμίευση της δόσης του Ιουνίου (έστω και με έξι μήνες καθυστέρηση), είπε να "καθαρίσει" και το θέμα των καταλήψεων.
Δεν είναι δυνατόν ο Σαμαράς και οι συν αυτώ να ξεσκίζονται στην δουλειά και να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν το μέλλον μας και μερικά "κακομαθημένα παιδάκια" να κάνουν καταλήψεις σε κτίρια, να οργανώνουν συναυλίες, να κάνουν προβολές και σε πολλές περιπτώσεις να δημιουργούν καταστάσεις αυτοδιαχείρισης και ξένων προς τα συμφέροντα της χώρας μεθόδων οικονομικής αυτοτέλειας. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χώροι που αντί να μοιράζουν βίους αγίους και τους λόγους του προθυπουργού να διαθέτουν βιβλιοθήκες με κείμενα του Καζατζάκη, του Πεσσόα του Κάφκα κ.α
Ε, για αυτό τον λόγο την Πέμπτη η αστυνομία και η κυβέρνηση αποφάσισαν να εισβάλουν στο κτίριο της γωνίας Χευδεν και Αχαρνών ώστε να απελευθερώσουν ένα ακόμη κτίριο από τους βάρβαρους. Σίγουρα θα ακούσατε θα διαβάσατε και θα είδατε στις ειδήσεις των ΜΜΕ για τα χιλιάδες μπουκάλια μπυρας που βρέθηκαν στο κτίριο. μαζί μα φωτοτυπικά, μηχανές προβολών κ.α. Όμως δύσκολα θα ακούσατε/είδατε/διαβάσατε για το τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο αυτό. Για το πόσες πραγματικά φορές κράτος,εξουσία, αστυνομία και λοιπά προσπάθησαν να σταματήσουν και να φιμώσουν όχι μόνο την Villa Αmalia αλλά και τόσα άλλα στέκια και παγματικές καταλήψεις.
Αυτό που μας κάνει όλους να ανυσυχούμε δεν είναι μόνο οι "τυχαίες" και επαναλαμβανόμενες επιχειρήσεις τέτοιου είδους αλλά τα λόγια ενός υπουργού, του Δένδια στην προκειμένη περίπτωση:
"...Η Ελληνική Αστυνομία έχει μία υποχρέωση από το Σύνταγμα και τους νόμους. Και το ξαναλέω, έχει την εντολή του Πρωθυπουργού να αποκαταστήσει το αυτονόητο. Να αποκαταστήσει τη νομιμότητα οπουδήποτε και εάν αυτή παραβιάζεται. Δεν λέω ότι έχει ένα εύκολο έργο, δεν λέω ότι αύριο θα γίνουν θαύματα. Αλλά αυτή είναι η εντολή, αυτό είναι το πλαίσιο και αυτό είναι το έργο που θα πραγματοποιηθεί..."
Ο Αντωνάκης που κληρώθηκε να παίξει τον ρόλο του πρωθυπουργού σε αυτό το θεατρικό του παραλόγου και του φόβου, μετά από τους μετανάστες τοποθετεί στο στόχαστρο του κρατικού μηχανισμού και χαρακτηρίζει ώς άνομους και εχθρούς της πατρίδοςτους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Ε. Εντάξει αφού είναι εντολή του Αντωνάκη να πάρουμε το καπελάκι μας και να φύγουμε όλοι. Όχι μόνο από την Villa Amalia αλλά και από την χώρα. Να φύγουμε και να πάμε αλλού να παίξουμε. Να μείνουν εδώ οι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Περικλή. Οι συνεχιστες του πνεύματος της αρχαιότητας.Αυτοί που θα φέρουν την νέα αυγή στην ιστορία του τόπου. Μιας διαφορετικές και μη φωτεινής αυγής αλλά μιας καθαρά ελληνικής αυγής.
Επιστροφή στο "κατεβάστε δωρεάν". Σήμερα το 13ο επισόδειο αλλά όχι και το γρουσούζικο. Φιλοξενούμε τους Sugar Factory και την δεύτερη δουλειά τους.
Οι Sugar Factory επιστρέφουν δισκογραφικά έναν χρόνο μετά την πρώτη τους κυκλοφορία σε βινύλιο. Πρόκειται για ένα νέο ep που κυκλοφορεί μόνο ψηφιακά και διατίθεται εντελώς δωρεάν για download!
Σε διαφορετικό μουσικό ύφος από το ντεμπούτο τους, οι Sugar Factory παραμένουν instrumental αναζητώντας διαφορετικές μουσικές φόρμες. Αναμιγνύουν τον surf κιθαριστικό ήχο της δεκαετίας του 60, με 80’s μπάσο-γραμμές και τύμπανα, ήχους από ωκεανούς, γλάρους και… τη φωνή του Bruce Lee!
Ακούστε το λοιπόν και κατεβάστε το. Καλή σας ακρόαση!!!
Αυτό το Σάββατο (15/12), παζάρι βιβλίων στο Barhelona Thecitycafebar - Εμμ. Μπενάκη 42, Εξάρχεια- από τις Εκδόσεις Χαραμάδα, τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις και τις Εκδόσεις Ο κήπος με τις λέξεις. [12μεσ-7μμ]. Βιβλία με εκπτώσεις έως 80% από 1€ και όλα τα παλιά Muzine με 4€!
Tην Πέμπτη 13 Δεκέμβρη 2012, η Nalyssa Green και η μπάντα της θα παρουσιάσουν ζωντανά τα τραγούδια του νέου δίσκου της "The Seed" που κυκλοφόρησε προσφάτως από την Inner Ear. Πρόκειται για ένα οπτικοακουστικό show που θα λάβει χώρα στον ιστορικό και ατμοσφαιρικό κινηματογράφο Τριανόν στη Βικτώρια. Η Nalyssa και η μπάντα της θα παίξουν ζωντανά το νέο δίσκο καθώς και παλιά τραγούδια σε ένα live - παράσταση το οποίο θα συνοδευτεί από video και live drawing από τον PanPan.
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012
Κινηματογρά
φος Τριανόν
Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων, Βικτώρια
9 μμ
Την Τετάρτη που μας πέρασε, 05/12, έφυγε από την ζωή ο Dave Brubeck. Ένας απο τους τελευταίους μεγάλους της jazz. Ο λευκός που άλλαξε τον τρόπο που οι πιανίστες πλεόν θα άγγιζαν την μπλέ περιοχή της μουσικής.
Γεννημένος στις 06/12/1920 στην Δυτική Καλιφόρνια ο Brubeck παρότι άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ώς κτηνίατρος στράφηκε γρήγορα στην μουσική. Mε ρίζες από την πλευρά του πατέρα του στην Ελβετία (Βrobeck ήταν το όνομα των προγόνων του) και σε Αγλία και Γερμανία απο την πλευρά της μητέρας του, ο Dave Brubeck συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους μουσικούς του 20ου αιώνα. Πιάνο έμαθε από την μητέρα του ενώ αξιοσημείωτο είναι το ότι δεν μπρούσε να διαβάσει έυκολα παρτιτούρες εξαιτίας προβλημάτων όρασης. Μάλιστα, εξαιτίας των προβλημάτων αυτών του επιτράπηκε να αποφοιτήσει από το κολέγιο μόνο αφού είχε υποσχεθεί ότι δεν θα διδάξει ποτέ πιάνο.!!!
Η μουσική του καριέρα πέρασε απο πολλές "μεταβολές" και μπάντες. To 1942 ηχογραφεί το πρώτο σόλο άλμπουμ ενώ το 1948 αρχίζει τις πρώτες του ηχογραφήσεις με την μπάντα "Dave Brubeck Octet". Λίγο αργότερα, 1949, ηχογραφεί με τους "Brubeck Trio" ενώ το 1951 δημιουργεί και ηχογραφεί με την μπάντα που έμμελε να αλλάξει πολλά στην πορεία και την ιστορία όχι μόνο την δική του αλλά και ολόκληρης της jazz. Μιλάμε για τους "The Dave Brubeck Quartet" στο οποίο συμμετέχουν (εκτός του Brubeck) ο μεγάλος
σαξοφωνίστας Paul Desmond, ο Fred Dutton και ο Herb Barman.
Με το "The Dave Brubeck Quartet" ηχογραφεί και κυκλοφορεί το 1959 το άλμπουμ "Τime Out". Ένα άμπουμ που συγκαταλεγεται στα καλύτερα και στα εμπορικότερα άλμπουμ της jazz όλων των εποχών. Ένα άλμπουμ που περιέχει μερικά εκπληκτικά κομμάτια. Την σύνθεση του Desmond "Take Five",ένα από τα πιο γνωστά μοτίβα της jazz και ένα από τα πιο πολυσιασκευασνένα και πολυπαιγμένα κομμάτια όλων των αποχών. Το κομμάτι του Brubeck "Blue Rondo ala Turk" γραμμένα σε 9/8 κάτι που ήταν πρωρόγνωρο τότε για την jazz κ.α
Το 1954 έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Time όντας μόλις ο δεύτερος μουσικός της τζαζ που κατάφερε κάτι τέτοιο μετά τον Louis Armstrong. O Dave Brubeck έφυγε λοιπόν μια ημέρα πριν από τα 92α γενέθλιά του αφήνωντας την εν γη μουσική οικογένεια ακόμη πιο φτωχή.
Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια γράφτηκε μια από τις μελανότερες σελίδες στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Ήταν Κυριακή 03 Δεκεμβρίου 1944 όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα που οι ιστορικοί τους έδωσαν την ονομασία Δεκεμβριανά. Είναι η δική μας ματωμένη Κυριακή. Μια Κυριακή που ο λαός των Αθηνών κατέβηκε κατά χιλιάδες στο Σύνταγμα (άλλες πηγές μιλούν για 100000 και άλλες για 500000 λαού) για να πάρει μέρος στο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΕΑΜ και που τελικά αποφάσισαν και έβαψαν στο αίμα (21 νεκροί και 140 τραυματίες) οι κυβερνητικές και Αγγλικές δυνάμεις. Δεν είναι πλέον κρυφός ο ρόλος των Άγγλων σε αυτά τα γεγονότα, ούτε και φυσικά της αστυνομίας αρχηγός της οποίας ήταν ο Άγγελος Έβερτ που υπήρξε διοικητής της αστυνομίας πόλεων κατά την διάρκεια της κατοχής. Μερικές δεκαετίες αργότερα ο γιος του διετέλεσε τόσο βουλευτής, υπουργός, δήμαρχος Αθηνών αλλά και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ο λόγος φυσικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά και να να αγγίξουμε άλλα τόσο αλλά δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν τόσο τα ίδια τα γεγονότα όσο και τις πραγματικές τους αιτίες. Κάποια στιγμή σίγουρα θα το κάνουμε αλλά όχι τώρα. Τώρα θα δώσουμε τον λόγο σε μερικούς αυτόπτες μάρτυρες και για να μην μας "κατηγορήσουν" μερικοί για μονόπλευρη ενημέρωση θα παραθέσουμε σχόλια και αποσπάσματα κειμένων ξένων ανταποκριτών αλλά και μια δήλωση του τότε αρχηγού της αστυνομίας .
Ας αρχίσουμε με τον Άγγλο αξιωματικό Μπίφορντ Τζόουνς, που περιέγραψε όσα είδε και άκουσε ως εξής:
«...παρατηρούσα τους διαδηλωτές να καταφθάνουν στην πλατειά κρατώντας τα πλακάτ τους και σημαίες αγγλικές, αμερικάνικες, ρώσικες και ελληνικές. Καθώς η πορεία σχηματίζεται τα μεγάφωνα συνεχώς μετάδιναν τα συνθήματα τους. «Κάτω ο Παπανδρέου» φώναζαν εν χορώ. «Κάτω η επέμβαση», «Να δικαστούν οι δοσίλογοι!»,,, Στάθηκα έξω από το καφενείο του Γιαννάκη, το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου που στεγάζει τη διοίκηση της αστυνομίας... Με κατάπληξη διαπίστωσα ότι οι αξιωματικοί κρατούσαν όλα, έτοιμοι να πυροβολήσουν... Η πορεία πλησίαζε: άντρες, γυναίκες και παιδιά, βάδιζαν σε γραμμές ανά οκτώ ως δέκα... Η διαδήλωση δεν έδειχνε τίποτε το απειλητικό... Την προσοχή μου τράβηξε πάλι στο μπαλκόνι μιά επιτακτική φωνή που έμοιαζε σα διαταγή πυροβολισμού...» «Αυτό που συνέβη εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο απίστευτο που, προς στιγμή, νόμισα πως παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία... Οι αστυνομικοί άδειασαν τις σφαίρες των όπλων τους πάνω στους διαδηλωτές... Άνδρες, γυναίκες και παιδιά... έπεσαν στο έδαφος, αίμα ξεπηδούσε από τα κεφάλια τους και τα σώματά τους, βάφοντας το δρόμο και τις σημαίες που κρατούσαν... Οι πυροβολισμοί εξακολούθησαν να πέφτουν, αντηχώντας ανάμεσα στα ψηλά κτίρια, και μεταξύ των ομοβροντιών ακούγονταν ξεφωνητά τρόμου και κλάματα πόνου καθώς το πανικοβλημένο πλήθος έπεφτε πάνω στα ματωμένα κορμιά. Οι αστυνομικοί έμοιαζαν πια να φοβούνται να σταματήσουν τους πυροβολισμούς και το θέαμα πρόσβαλε το αίσθημα τις ευπρέπειας κάθε Άγγλου που έτυχε να το παρακολουθεί...
«Όσοι από τους θεατές βρισκόμαστε στη γραμμή του πυρός περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή το ΕΑΜ να απαντήσει με όπλα. Πάνω στη σκεπή των κεντρικών γραφείων του ΚΚΕ, που βρίσκονταν στην πλατεία, υπήρχαν πολυβόλα, τα οποία μπορούσαν να γαζώσουν ολόκληρη τη γειτονιά με καταιγιστικό πυρ. Το ΕΑΜ όμως περιορίστηκε σε βρισιές και απειλές. Δε νομίζω πως υπήρχαν οπλισμένοι διαδηλωτές. Η οργή του πλήθους ήταν τέτοια ώστε εάν ήσαν οπλισμένοι θα είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος εκείνη τη στιγμή»
Για να δούμε και πως έβλεπε τα γεγονότα ο αμερικανός δημοσιογράφος Λήλαν Στόου, σε ανταπόκρισή του, που μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό της Νέας Υόρκης:
«...Πριν εβδομάδες, ο αμερικανός ανταποκριτής Μ.Φ Φόντορ του «Ήλιου του Σικάγου», ο πιο πεπειραμένος από τους ανταποκριτές που βρίσκονταν στην Αθήνα, δυό φορές επιχείρησε να προειδοποιήσει την κοινή γνώμη. Οι δεξιοί, έλεγε, θα προκαλέσουν ένοπλη σύγκρουση που θα επιτρέψει στον Σκόμπυ να κηρύξει στρατιωτικό νόμο. Όμως και τις δυό φορές, οι Βρεταννοί λογοκριτές εμπόδισαν τον Φόντορ να στείλει τις ειδήσεις αυτές. Η σύγκρουση ήρθε πραγματικά και ήρθε από την αστυνομία της δεξιάς...»
Και ας τελειώσουμε (προς το παρόν) με όσα απεκάλυψε ο Άγγελος Έβερτ μερικά χρόνια μετά, σε άρθρο του στην εφημερίδα Ακρόπολη: «... βάσει των υπεύθυνων διαταγών, τας οποίας είχα, διέταξα υπευθύνως την βίαιαν διάλυσιν ... των διαδηλωτών...» ("ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" 12/12/1958).
Η αλήθεια είναι ότι η συνήθης διαδικασία σε μια συζήτηση (συνέντευξη) είναι: διατύπωση ερώτησης, και απάντηση με την χρήση λέξεων, εφράσεων κλπ. Ε... Στην κουβέντα που κάναμε με τον logout τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. τι εννοούμε?? Για ρίξτε μια ματιά στην καταγραφή της συζήτησης και τα λέμε.
Οι The Place within συνεχίζουν να υπάρχουν??
Φυσικά, απλά τζαμάρουμε από απόσταση, παίζοντας με τις ησυχίες και με τα τζάμια των τρένων διαφορετικών χωρών.
Αλήθεια περίμενες όλο αυτό τον θόρυβο (με την καλή έννοια) που προκάλεσε το Paper Plane Flight Recorder??
Για το μέλλον υπάρχει κάτι να μας πεις? Κάποια νέα κυκλοφορία ίσως?? Live??
Είναι σχεδόν έτοιμοι οι παρακάτω τρεις φάκελοι. Ο πρώτος θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Inner Ear:
+26 Dec Live @ Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κυψέλη, Αθήνα
Τελικά τι γίνεται και τι έχει απομείνει στην Πάτρα από την χρυσή μουσική εποχή της??
Το χασάπικο Establishment πως προέκυψε?? Πιστέυεις ότι η μουσική ιστορία του τόπου μπορεί να "χωρέσει" στην σύγχρονη μουσική πραγματικότητα της χώρας??
Ο Elliot έχει επηρεάσει τόσο πολύ κόσμο τελικά??
Αν ήταν να διάλεγες να ανοίξεις την συναυλία κάποιου καταξιωμένου σχήματος ή καλλιτέχνη ποιό/ποιός θα ήταν αυτός??
Ποιά είναι κατά την γνώμη σου τα 5 καλύτερα άλμπουμ/EPs/singles της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής (ελληνόφωνη και αγγλόφωνη)?
Αλήθεια πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί τι κρύβεται πίσω από ένα κομμάτι? Τι είναι αυτό που οδήγησε τον/τους δημιουργούς του σε αυτό και τι αυτοί θέλουν να μας πούνε μέσα από την μουσική και τους στοίχους? Σήμερα φιλοξενούμε στο giusurum τους Pop Eye οι οποίoι ρίχνουν φως πίσω από κάθε κομμάτι του δέυτερου άλμπουμ τους με τίτλο "Almost Dead, Still Alive". Για να ακούσουμε λοιπόν τι έχουν να μας πούνε, και φυσικά τα κομμάτια του άλμπουμ τους.
-------------------------------------------
1. DnM (Intro)
Το DnM (που ουσιαστικά σημαίνει Dreams ‘n’ Memories), είναι το πρώτο τραγούδι που δημιουργήσαμε έπειτα από το debut cd μας και το δοκιμάσαμε και σε αρκετές μας εμφανίσεις, κυρίως στο άνοιγμα τους, με αρκετή επιτυχία. Το ίδιο κάναμε και στο άλμπουμ αφού γνωρίζαμε από την αρχή ότι θα αποτελέσει το Intro για τη 2η δισκογραφική μας δουλειά. Ήταν ένα σχετικά «παλιομοδίτικο» χορευτικό τραγούδι με βασικό χαρακτηριστικό του τη χρήση του παραδοσιακού κρουστού (τουμπελέκι) και των σκληρών στίχων και φωνητικών.
2. The Night Falls
Αποτέλεσε το 1ο επίσημο single του άλμπουμ (κυκλοφόρησε σε digital single από την “The Sound Of Everything”), το οποίο συνοδεύτηκε κι από ένα εξαιρετικό video clip σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Ασθενίδη και της Ντανιέλας Σταματιάδη. Είναι το τραγούδι που ηχητικά αποτελεί μια γέφυρα με το debut, μια αγνή και ρομαντική ποπίλα. Στους στίχους μας έχει βοηθήσει η φίλη μας Μαρίνα, την οποία δεν αναφέραμε ποτέ στα credits και να που έχουμε τώρα αυτήν την ευκαιρία.
3. A Better Day
Είναι το μοναδικό τραγούδι που προέρχεται από τα παλιά και το μοναδικό που γράφτηκε σε studio (όλα τα υπόλοιπα είναι σε homemade παραγωγή κι ενορχήστρωση). Δεν καταφέραμε να το εντάξουμε στο debut, αφού δεν καταλήξαμε ποτέ στην ενορχήστρωση του. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε στα χέρια του ηχολήπτη μας Θοδωρή Οικονόμου και να το γράψουμε στο studio του. Το τραγούδι τελικά οδηγήθηκε σε μια Cur-ική ενορχήστρωση που τόνισε το αισιόδοξο μήνυμα του. Τα τύμπανα έχουν παιχτεί από τον προηγούμενο drummer μας, τον Αντώνη Δούνια. Αποτέλεσε τον προπομπό του άλμπουμ, ένα ουσιαστικά ανεπίσημο single, με το επίσης ανεπίσημο video clip (πάλι Μιχάλης & Ντανιέλα).
4. Life
Το 2ο single του Almost Dead, Still Alive, είναι ότι πιο αθώο και ρομαντικό έχουμε κάνει ποτέ. Είναι μια άμεση αναφορά στην αγάπη μας για τα τεράστια synth groups της δεκαετίας του 80 (κυρίως για τους Pet Shop Boys & New Order). Καθυστέρησε επίσης την κυκλοφορία του άλμπουμ, αφού με την έλευση του νέου μέλους των Pop Eye, την τραγουδίστρια Έφη Θεολόγου, «αναγκαστήκαμε» να γράψουμε εκ νέου τα γυναικεία φωνητικά. Αποτελεί και κομβικό σημείο για τη μπάντα, αφού μας πέρασε από μια ψυχολογική κατάσταση σε μια άλλη κι είναι ένα τραγούδι με πολύ πόνο από πίσω (για λόγους που δε μπορούμε να εξηγήσουμε)
5. Υου
Το You πάλι είναι ένα τραγούδι που μας μπέρδεψε αρκετά κι όχι μόνο εμάς, αλλά και το κοινό μας. Είναι το περισσότερο αμφιλεγόμενο τραγούδι μας, αφού ή το λατρεύεις ή το μισείς. Οι κριτικές των φίλων και γνωστών μας ήταν ή διθυραμβικές ή καταπέλτης. Αυτό μάλιστα οδήγησε στο να ακουστεί αρκετά και να επιλεγεί από αρκετό κόσμο σε διάφορες λίστες. Έκανε τη δική του πορεία.
6. Already Dead
Βιομηχανικό κιθαριστικό indie pop. Αρκετά σκοτεινό και με τους πιο κοινωνικοπολιτικούς στίχους που γράψαμε ποτέ. Έχει μια έντεχνη παύση στη μέση, με πρωταγωνιστή το μαντολίνο που οδηγείται σε ένα post κιθαριστικό ξέσπασμα.
7. Definitely Unknown
Το Definitely Unknown ήταν η 2η μεριά του digital single “The Night Falls” που κυκλοφόρησε από τη “The Sound of Everything”. Είναι το αγαπημένο μας στιχουργικά τραγούδι, αφού μιλάει για την πόλη που ζούμε, την Αθήνα, με νοσταλγία, καημό, ελπίδα κι αγάπη.
“I am living in a city,
this city is my home,
of a 1000 places,
this is the one I want”
8. Oh No!
Το πιο παιχνιδιάρικο τραγούδι του άλμπουμ, τραγούδι που φτιάχτηκε στις πρόβες, αυθόρμητα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Οι στίχοι ακολουθούν κι αυτοί με τη σειρά τους τη παιχνιδιάρικη διάθεση, η οποία αποτυπώνεται στα live (είναι σα να δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις ζωντανές εμφανίσεις). Είμαστε ιδιαίτερα επηρεασμένοι από τους Vampire Weekend, ένα από τα νέα γκρουπ που αγαπάμε πολύ. Στην ενορχήστρωση του τραγουδιού και στις ιδέες συμμετείχε επίσης ο προηγούμενος drummer μας, ο Αντώνης Δούνιας.
9. Goodnight
Ο τίτλος του μοιάζει παραπλανητικός, αφού δεν ακούγεται τελικά στο τραγούδι. Αν κι αρχικά στο τέλος του τραγουδιού ακουγόταν ο στίχος “Goodnight my friend, Goodnight”, αποφασίσαμε να τον αφαιρέσουμε, αφού είχε κανιβαλιστεί από τους αδελφούς Καλατή, κατά τη διάρκεια των προβών και της ενορχήστρωσης. Οπότε από ένα βαριά συναισθηματικό τραγούδι, κάθε φορά που φτάναμε σε εκείνο το σημείο ξεσπούσαμε στα γέλια. Επίσης τα ουρλιαχτά, τα σφυρίγματα και τα τριξίματα προέρχονται από τα αδέλφια Καλατή και την καρέκλα στο home studio μας, στο Βύρωνα (πιο ambient δε γίνεται).Στιχουργικά από τις αγαπημένες μας στιγμές.
“It’s not which hand you use
When someone will get hurt
It’s when you‘re in his shoes
That makes you understand.”
10. The deepest sea (lemier chill remix)
Όταν μας το πρωτοέστειλε ο Γιάννης, αναφωνήσαμε οι υπόλοιποι «Μα πάλι αυτό?». Σχεδόν δε μπήκαμε στον κόπο να το ακούσουμε, αφού θεωρήσαμε ότι δε χρειάζεται να ασχοληθούμε με το παρελθόν. Βέβαια ο Γιάννης κάτι ήξερε, αφού το remix αυτό ήταν μια συναισθηματική λύτρωση για εκείνον κι είχε τόση ψυχή και καρδιά μέσα που ξεπέρασε το χρόνο. Μπήκε τελευταία στιγμή στο tracklist κι είναι μια ακόμη μεγάλη βουτιά στη βαθύτερη θάλασσα.
11. DnM (Outro)
Μία 2η εκτέλεση για το DnM που επίσης μας μπέρδεψε αρκετά, γιατί όταν βγήκε δε μπορούσαμε να αποφασίσουμε ποια από τις 2 θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για το άλμπουμ. Οπότε το δίλημμα έληξε απλά με ένα Outro στο τέλος. Θα πρέπει να το ακούσετε στις ζωντανές εμφανίσεις μας, αφού είναι καταιγιστικό και ξεσηκωτικό.
12. Life (StrangeZero afterlife remix)
Κανονικά για αυτό θα έπρεπε να μιλήσουν οι ίδιοι οι StrangeZero, μία από τις μεγαλύτερες ηλεκτρονικές μπάντες που υπάρχουν στην Ελλάδα και με συνεχείς αναφορές σε διεθνή site και blog. Είναι μουσικοί μας φίλοι, έχουμε παίξει μαζί στο παρελθόν και θα παίξουμε και στο μέλλον. Τους αγαπάμε πολύ κι είμαστε περήφανοι για το remix που έκαναν στο τραγούδι μας. Το οποίο δεν υπήρχε στην αρχική κυκλοφορία του άλμπουμ, αλλά λίγους μήνες αργότερα.
Ο Nikos Fokas (Common Sense, The Vault of Blossomed Ropes, Yellow Elephant Ensemble, κ.α) και ο Alan Trench (Temple Music) από την εμφάνισή του στο Nixon στην Αθήνα (14.06.12). Το 32λεπτών video είναι το set με τίτλο Hanged Upon The Tree of Life που αποτελείται από τα κομμάτια Ice,Drift, The Well In Sofia Market, Indian Green, Negativland.
Περάστε σε full screen. Δυναμώστε τον ήχο. Κλείστε τα φώτα και αφήστε το video wall πισω από τον Foka και τον Trench να σας μεταφέρει σε μακρινές αλλά ποτέ ξεχασμένες "δικές σας" εικόνες. Ήχος και εικόνα σε απόλυτη αρμονία. Εικόνες ασπρόμαυρες και άλλωτε έγχρωμες. Αναμνήσεις και φόβοι που χαράσουν τον αρμονία του ήχου αφήνοντας πίσω βήματα, σκιές και φώς. Ένα ιδιαίτερο set και μια ιδιαίτερη video performance.
Δυόμισι χρόνια περίπου μετά το Ugly Doll Stories ο Matteus μας παρουσιάζει το δεύτερο προσωπικό του EP (τρίτo αν υπολογίσομε το split single με τους No Clear Mind (και αυτό από την Orila) με τιτλο Liquid mary. To ΕP έρχεται ως μουσικό απότέλεσμα ενός εκτεταμένου ταξιδιού στις Σκανδιναβικές χώρες. Και στα τρία κομμάτια του EP ο Μatteus παίζει μόνος όλα τα όργανα (celesta, pianos, glockenspiel, Hammond T-422, keyboards, bass, guitars, beats & electronics) κάνει τις ενορχηστρώσεις ενώ γράφει και τους στοίχους και τη μουσική.
"... Γνωρίζεις αυτούς τους μικροσκοπικούς ήχους που συνήθως δεν προσέχουμε;Σκέφτομαι να δώσω μεγαλύτερη προσοχή σε αυτούς και σε όλους τους ανθρώπους και τα λόγια που αρνούμαστε να ακούσουμε. Θα ήθελα το νέο μου υλικό να είναι ενίοτε εκρηκτικό, αλλά εν τέλη απεγνωσμένο, όπως η απόγνωση που συναντά κανείς έξω από το Διεθνές Θησαυροφυλάκιο Σπόρων στο Σβάλμπαρντ. ".
To Liquid Mary, προάγγελος του επερχόμενου ολοκλημρωμένου άλμπου του Matteus ( "SUB_______",), ηχογραφήθηκε ανάμεσα σε Stockholm, Gdansk, Longyearbyen και Αθήνα, κυκλοφορεί από την Οrila Records με τρισδιάστατες decoupage κάρτες σε φακέλους και σε 60 χειροτεχνημένες, διαφορετικές συσκευασίες.
Ακούστε το liquid mary και μεταφερθείτε στις μακρινές χώρες του Βορρά. Aκούστε ξανά και ξανα το Rays και κοήστε και εσείς μαζί του. Εμείς το έχουμε ήδη συμπεριλάβει στις ενδιαφέρουσες δουλειές αυτού του φθινοπώρου και ανεμένουμε την ολοκληρωμένη παρουσίαση του μουσικού, και όχι μόνο, υλικού των ταξιδιών του Matteus στις Σκανδιναβικές χώρες. Kαλή σας ακρόαση.
Οι dalton's family δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80 και μέλη τους ήταν οι: Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Γιώργος Καλούδης (ηλ. κιθάρα), Δημήτρης Γιάρχας (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), Νίκος Κακάσης (μπάσο και φωνητικά).
Η μοναδική τους επίσημη κυκλοφορία ήταν το άλμπουμ Enxiety to 1981 ως ανεξέρτητη παραγωγή (Self-released–SPR 208) και κυκλοφορία που ηχογραφήθηκε μεταξύ Δεκεμβρίου 1980 και Ιανουαρίου 1981 στο Studio 47. Στο άλμπουμ συμμετείχε και ο Αλέξης Παπαλάμπρου στα φωνητικά και στο πιάνο στα κομμάτια Wen Du Sagst Aufwiedersshen και Wild Flowers. Όλοι οι στοίχοι των κομματιών είναι του Γιώργου Καλούδη.
Οι dalton's family συμετείχαν στις συλλογές Made In Greece (Vertigo –6483 383) και 80s Rock Made In Greece Vol 2 (Polydor –531 893-2) με τα κομμάτια Rollin' On The Side Walk και Shout Out.
Hints and Tips
Τον Σεπτέμβριο του 1980 έπαιξαν στο 'Rock Club Tiffany's' (πλάκα) μαζί με τους 'Magic De Spell'.
Στις 27/4/1985 έπαιξαν στην Φοιτητική Εστία Πατησίων μαζί με τους'Αδιέξοδο', 'Ηρακλής & Λερναία Ύδρα' & 'Prisma'.
Ακούστε ένα δείγμα από την δουλειά των dalton's family!!!
Διακόπτουμε για λίγο την αναμετάδοση του DVD μας Live sessions @giusurum και συνεχίζουμε την σειρά των αναρτήσεών μας "κατεβάστε δωρεάν". Είμαστε πλεόν στο "επισόδειο 12) και σήμερα φιλοξενούμε μια προσπάθεια των παιδιών του mixtape που έγινε με την επιμέλεια του φίλου Κώστα Καραμιχάλη (επίσης από το Mixtape). Πρόκειται για μια συλλογή από κομμάτια της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής που ανέβηκε στον αέρα του Mixtape πριν από περίπυο τρεις μήνες. Αντιγράφουμε λοιπόν από την στήλη και καλή σας ακρόαση;
Πέρασαν κιόλας εννιά μήνες από τα “εγκαίνια” της στήλης “Introducing…”. Μέσα από αυτή την καθ’ όλα ευχάριστη διαδικασία γνωρίσαμε νέους καλλιτέχνες, ακούσαμε φρέσκες και πολύ αξιόλογες μουσικές προτάσεις και φυσικά κάναμε καινούριους φίλους.
Αποφασίσαμε λοιπόν να ζητήσουμε από τους εκλεκτούς φιλοξενούμενους της στήλης, να μας χαρίσουν από ένα κομμάτι με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός compilation. Η ανταπόκριση ήταν θερμή και άμεση από όλους και το “Introduced…by mixtape.gr vol.1″ είναι πλέον γεγονός!
Το compilation περιέχει 11 κομμάτια, εκ των οποίων τα τρία είναι μέχρι στιγμής ακυκλοφόρητα. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα κομμάτια και τους καλλιτέχνες θα βρείτε στο digital booklet που συνοδεύει το download.
Τρεισήμισι χρόνια μετά την κυκλοφορία της συλλογής "the indie side of music" το giusurum.blogspot.com επανέρχεται. Αυτή την φορά με κάτι αρκετά πιο δύσκολο στην υλοποίησή του. Ένα DVD με βίντεο από 11 ξεχωριστές μπάντες του χώρου της Ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής, Βίντεο που συνήθως δεν βρίσκουν χώρο και χρόνο μετάδοσης από τα "κλασικά" (ο θεός να τα κάνει) ΜΜΕ. Προσπαθήσαμε να περικλείσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ρεύματα της μουσικής αυτής και ελπίζουμε να βρείτε ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα.
Φυσικά μένοντας πιστοί στην αρχή της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής το DVD προσφέρεται για δωρεάν "κατέβασμα" από το διαδίκτυο. Όμως αυτή την φορά θα μπορείτε να βρείτε περιορισμένα αντίτυπα σε επιλεγμένα σημεία διάθεσης και κυρίως δισκοπωλεία και χώρους που (και αυτοί όπως και εμείς) στηρίζουν όπως μπορούν την αυτού του είδους μουσική στην χώρα μας. Περισσότερα για αυτό στο blog μας σε λίγο καιρό.
Εμείς το ετοιμάσαμε. Εσείς κατεβάστε το "ψήστε" το, εκτυπώστε και το εξώφυλλό του, δείτε το με τέρμα τα ηχεία και μοιραστείτε το με όλους. Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα τα συγκροτήματα που μας εμπιστεύτηκαν την μουσική και τις εικόνες τους, την LickMyKazoo για το υπέροχο (για ακόμη μια φορά) artwok καθώς και τους StrangeZero για το authoring του DVD και το κομμάτι στο κυρίως μενού. Και όπως πάντα η σκυτάλη στην πραγματική πρωταγωνίστρια. Την μουσική!!
Τα συγκροτήματα που συμμετέχουν και τα κομμάτια τους είναι:
b-sides - Forest
The Callas - Lipstick
Common Sense - Time Stood Still
Exposed By Observers - In my Skin
Fadeout - Just
Gloire Carton - Vintage Polarity
Infidelity - Modern Life 124
Κτίρια τη Νύχτα - Σχέδιο Κύκλων
Nalyssa Green - My Kind of Girl
StrangeZero - Ikebana
Vello Leaf - Now that we are
Εκτός των video στο DVD περιέχονται φωτογραφίες των συγκροτημάτων και το ιστορικό τους. Καλή σας προβολή λοιπόν και αναμένουμε τις απόψεις σας.Και φυσικά το giusurum δεν σταματά εδώ.!!Έρχονται και άλλα΄.
TA LINK ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΟ DVD ΚΑΙ ΤΟ ARTWORK ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ POST!!!
Τρεισήμισι χρόνια μετά την ¨κυκλοφορία» της συλλογής «the indie side of music» το giusurum.blogspot.com επανέρχεται και ξαναχτυπά. Αυτή την φορά με κάτι λίγο πιο τολμηρό και ίσως και πιο δύσκολο στην υλοποίησή του. Ίσως αργήσαμε λίγο όσο αφορά στην ανάρτηση αυτή αλλά και ίσως τελικά ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η προσπάθεια αυτή πέρασε από 1000 κύματα αλλά τελικά επέζησε και είναι εδώ. Την Κυριακή το βράδυ περάστε μια βόλτα από τα μέρη μας και δείτε τι ετοιμάζαμε τον τελευταίο έναν (τουλάχιστον) χρόνο!!!!!
Ελπίζουμε και η νέα μας προσπάθεια να έχει την ανταπόκριση που είχε η συλλογή μας “the indie side of music”. Σας περιμένουμε λοιπόν. Όλοι ευπρόσδεκτοι!!! Τα λέμε την Κυριακή το βράδυ λοιπόν!!!
Κυριακή 30/09/2012. Σας περιμένουμε στα μέρη του giusurum!!!!
Έχουν καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να έχουν πάνω από 300.000 unique downloads και 1.000.000 ακροατές από όλο τον κόσμο.
Παράλληλα, έχουν συμμετάσχει σε διάφορες εμπορικές συλλογές, έχουν γράψει μουσική για θεατρικά και ντοκιμαντέρ, ενώ έχουν αρκετές οπτικοακουστικές ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα, μεταξύ αυτών και στο Gagarin205, Bios, Μικρό Μουσικό Θέατρο, Seven Sins, Γιορτή Της Μουσικής κτλ.
Στις 10 Οκτωβρίου κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του Baby Trioμε τίτλο Urban Jazz.Το trio που αποτελείται από τους Γιώργο Κοντραφούρη (organ), Κων/νο Στουραΐτη (κιθάρα) και Βασίλη Ποδαρά (ντραμς) στο δεύτερο full άλμπουμ της ως τώρα πορείας του, συνεργάζεται στο Urban Jazz(μεταξύ άλλων) με τον Άγγελο Πολυχρόνου στα κρουστά και τον Αντώνη Ανδρέου στο τρομπόνι.
Πάρτε μια πρώτη, απολαυστική γεύση με το ομότιτλο Urban Jazz:
Οι Statues in Motion δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80 στην Αθήνα. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα από τα πολύ καλά κρυμμένα διαμάντια και μυστικά της Ελληνικής Ανεξάρτητης μουσικής.Μπορεί το μόνο που μας άφησαν ως παρακαταθήκη να είναι το ομότιτλιο ντεμπούτο τους (1983 από την Three Eggs -EGLP 6001) αλλά σίγουρα αυτό που εδώ και περίπου τριάντα χρόνια τυλίγει την ιστορία τους είναι κάτι παραπάνω. Είναι ίσως αυτό το μυστήριο και η μαγεία που συνοδεύει πολλά από τα συγκροτήματα των αρχών της δεκαετίας εκείνης. Μυστήριο και μαγεία που οφείλονται στο ότι τα περισσότερα εξ αυτών έκανων μια το πολύ δυο κυκλοφορίες (ίσως και καμία) και μετά εξαφανίστηκαν μην αφήνωντας πίσω τους πολλά στοιχεία ούτε για τα μέλη τους ούτε και για το επόμενα μουσικά τους βήματα (αν υπηρξαν). Φυσικά και το γεγονός ότι οι κυκλοφορίες αυτών των συγκροτημάτων ήταν σε μικρές ανεξάρτητες εταιρείες ή και αυτοκυκλοφορίες οι οποίες ήταν πάντα σε περιορισμένα αντίτυπα έπαιξε τον δικό τους ρόλο. Ας επιστρέψουμε όμως στους Statues in Motion.
To άλμπουπ τους είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα δείγματα της Ελληνικής new wave/dark wave εποχής. Μιλάμε για εννέα κομμάτια που στο συνολό τους έχουν μια λιτή ενορχήστρωση δίνοντας φυσικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα synths και με έναν αρκετά προσεχτικό στοίχο. Πολύ καλή επίσης είναι και η χρήση της Αγγλικής στα φωνητικά. Τα μέλη τους χρησιμοποίησαν όλα ψευδόνυμο και ήταν: ο Βασίλης Παλαιοκώστας (σύνθεση-όργανα-ενορχήστρωση) ο οποίος εμφανίζεται ως Billy Knight, ο Ηλίας Μητσάκης (στίχοι-παραγωγή) με το παραπλανητικό Elli Kane, και ο Γιώργος Δαλαμπίρας ως Alvin Dean (σύνθεση-φωνή-όργανα-στίχοι-ενορχήστρωση). Οι επιρροές του άλμπουν είναι και φανερές αλλά και απενεχοποιημενες: Νew Order, Ultravox, Soft Cell, Bowie κλπ.
Hints and tips
0 Παλαιοκώστας που εμφανίζεται ώς Billy Knight είναι το μέλος των ιστορικών Παρθενογένεσις (όπου έπαιζε με το ψευδόνυμο Billy Lord)
Σε τρια κομμάτια του άλμπουμ παίζει ντραμς ο Άκης ΠΕρδίκης που έχει περάσει απο ιστορικές μπάντες όπως : Σπυριδούλα, Μουσικές Ταξιαρχίες, Ηρακλής και Λερναία Ύδρα.
Το κομμάτι Virginia Clemm αναφέρεται στην γυναίκαι και πρώτη ξαδέρφη του ποιητή Edgar Alan Poe.
H Three Eggs τελούσε υπό την Μίνως Μάτσας και Υιος.
Φήμες θέλουν το άλμπουμ όταν κυκλφόρησε να μην πούλησε πάνω από 100 κόπιες.
To άλμπουμ τους επανακυκλοφόρησε το 2013 Geheimnis Records (GHMN.009).
Ο Δαλαμπίρας πήρε το ψευδώνυμο Alvin Dean από τα ονόματα δύο ανθρώπων που θαυμάζει, του Alvin Lee και του James Dean.
Οι Statues In Motion εμφανίστηκαν μία και μοναδική φορά, στις 12 Ιουνίου του 1983, στη «Βραδιά Ελληνικού Ροκ» στο Θέατρο Λυκαβηττού.
Στους καιρούς που ζούμε είναι πολύ εύκολο να χαρακτηριστείς ως εθνικιστής και Ελληναράς αναφερόμενος σε τέτοια ζητήματα. Αυτό ίσως προέρχεται από την αδυναμία μερικών/πολλών να ξεχωρίσουν τις διαφορές στις έννοιες πατριωτισμός και εθνικισμός.Πρόβλημά τους και πάμε στο κυρίως θέμα.
Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 90 χρόνια άρχισε η μεγάλη φωτιά που έκαψε σχεδόν ολόκληρη την Σμύρνη. Μια φωτιά που ξεκίνησε από την Αρμένικη συνοικία της πόλης και επεκτάθηκε σύντομα στην Ελληνική. Μια από τις τραγικότατες και κρίσιμες σελίδες και περιόδους της νεώτερης ιστορίας μας.
Όλα αυτά συνέβαιναν στο τελείωμα του Μικρασιατικού πολέμου και στην απαρχή της Μικρασιατικής Καταστροφής και υπό το βλέμμα των συμμαχικών δυνάμεων (Γαλλία, Αγγλία και Αμερικής). Τώρα γιατί πίσω από κάθε μαύρη σελίδα της ιστορίας τούτου του τόπου βρίσκονται οι συμμαχικές δυνάμεις είναι άλλο θέμα. Πάντως μόνες τους δεν προσκλήθηκαν. Πλοία των δυνάμεων αυτών λοιπόν, έβλεπαν τα ιστορικά γεγονότα να εκτυλίσσονται αλλά δεν έκαναν κάτι να σώσουν τον άμαχο πληθυσμό που βρισκόταν στο λιμάνι της Σμύρνης. Και δεν έκαναν κάτι λόγω της ουδετερότητας που προσπαθούσαν να κρατήσουν στο τέλος μιας περιόδου πολέμων που όμως οι ίδιοι είχαν σπείρει. Και τι ουδετερότητα είναι αυτή να μην κάνεις τίποτε όταν βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους να σκοτώνονται και να πνίγονται δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Περισσότερο με ενέργεια που δείχνει ότι έχεις πάρει το μέρος (ανεπίσημα πάντα) του επιτιθέμενου μοιάζει. Στο λιμάνι της πόλης είχαν μαζευτεί χιλιάδες λαού από όλες τις περιοχές της Μικράς Ασίας οι οποίοι ακούγοντας ότι τι μέτωπο των Ελλήνων καταρρέει (μπα?? πως και έτσι??) μετακινήθηκαν προς την Σμύρνη με σκοπό να περάσουν απέναντι. Κάτι που δυστυχώς για τους περισσότερους δεν ήταν εφικτό.
90 χρόνια έχουνε περάσει αλλά τα γεγονότα δεν έχουν ξεχαστεί από κανέναν. Δεν είναι εύκολο για αυτούς που ζούσαν εκεί (και τους απογόνους τους) να ξεχάσουν το τι έζησαν. Και κυρίως δεν είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς το γιατί. Τι ήταν αυτό που οδήγησε δυο λαούς που ζούσανε δίπλα δίπλα (με τα όποια προβλήματα της συμβίωσής τους) και ειρηνικά?? Ποιες δυνάμεις ήταν αυτές που τις μισές ημέρες έλεγαν στον ελληνικό στρατό προχωρήστε και εμείς είμαστε εδώ και τις υπόλοιπες έκαναν πλάτες στον Κεμάλ?? Ποιο χρυσόμαλλο δέρας αναζητούσαν και ήθελαν για την πάρτι τους αυτές οι δυνάμεις?? Τελικά ποιοι ευθύνονται για την σφαγή των αμάχων?? Οι Τούρκοι μόνο, εμείς ή και οι σύμμαχοι??
Για να κατανοήσει κανείς τα γεγονότα της εποχής εκείνης θα πρέπει να αρχίσει από το πως ζούσαν οι δυο κοινότητες πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Και μετά να δει τι ήταν αυτό που έσπρωξε τους Έλληνες πέρα από την Αλμυρά Έρημο και ποιος όπλισε με μίσος και οπλισμό τον Τούρκικο πληθυσμό. Πάντως οι ίδιοι οι λαοί όπως πάντα ήταν απλά οι κομπάρσοι του έργου που σκηνοθέτησαν με μαεστρία (για ακόμη μια φορά) οι μεγάλοι.
Προτείνουμε ένα βιβλίο, ένα ντοκιμαντέρ και μια μουσική θεατρική παράσταση. Το βιβλίο δεν μπορεί να είναι άλλο από το "Ματωμένα Χώματα"της Διδώς Σωτηρίου. Ένα βιβλίο σταθμός στο πως βλέπει κανείς τα γεγονότα της εποχής. Ένα βιβλίο που μεταφράστηκε και στα Τούρκικα και απέσπασε τις καλύτερες των κριτικών. Το ντοκιμαντέρ είναι το ΣΜΥΡΝΗ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ 1900-1922 που βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες σήμερα 13 Σεπτεμβρίου 2012. Η παράσταση είναι το υπέροχο και πάντα επίκαιρο "Μεγάλο μας Τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλλη σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου που ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ και γυρίζει όλη την Ελλάδα. Μόνο μια ερώτηση και απορία για την παράσταση του ΚΘΒΕ. ΤΟ κομμάτι ¨Ξεριζωμός" γιατί περιορίστηκε χρονικά??
Δείτε το ντοκιμαντές εδώ
Aκούστε Καρέζη και Ξυλούρη στο Μεγάλο μας Τσίρκο και το κομμάτι ¨Ξεριζωμός"
Οι Stained Veil δημιουργήθηκαν το 1985 στην Θεσσαλονίκη. Η πρώτη και μοναδική (μέχρι τώρα) επίσημη κυκλοφορία υπήρξε το Livin On Leavin (SR 002
) το οποίο κυκλοφόρησε το 1986 από την ιστορική Smash records (η οποία πρόσφατα επαναδραστηριοποιήθηκε). Mέλη των Stained Veil ήταν οι: Giorgos Pattas (κιθάρα), Διονύσης Στεφανόπουλος (ντραμς), Nikos Modiotis (φωνητικά) και Sotiris Zisis (μπάσο, κιθάρα και δεύτερα φωνητικά). Όσοι είχαν την τύχη να τους δούνε live μιλάνε για μια εκρηκτική μπάντα που έπαιζε new wave και Post punk.
Το μοναδικό τους άλμπουμ είναι από εκείνα που αναζητούν οι βινιλιοφάγοι σαν τρελοί. Ακόμη και μια ανατύπωση που εμφανίστηκε (όχι από την Smash πάντως) πριν λίγα χρόνια εξαφανίστηκε αμέσως παρόλο που στην ουσία ήταν κάποιες παλιές κόπιες που βρέθηκαν άνευ εξωφύλλου και που κάποιοι ανατύπωσαν (κακήν κακώς όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι).
Τώρα 26 χρόνια μετά η Smash records επανέρχεται και ετοιμάζεται (17 Σεπτεμβρίου) να κυκλοφορήσει ένα LP με ανέκδοτο υλικό τους και τίτλο ENDLESS HOURS (SR005).
Hints and Hints and Tips
Ο Sotiris Zisis είναι μέλος των επίσης Θεσσαλονικιών Blues Wires.
Ο Nikos Modiotis υπήρξε μάνατζερ των Ξύλινων Σπαθιών.
Ο Giorgos Pattas ήταν μέλος και των Fear Condition των οποίων δουλειά επίσης κυκλοφόρησε η Smash.
Tέλος ο Διονύσης Στεφανόπουλος έχει περάσει από τους Σπυριδούλα αλλά και τους Yell- O - Yell
Για τους Serpentine τα έχουμε πει εδώ. Την μοναδική τους κυκλοφορία το EP "City Close for Now" είχατε την ευκαιρία να το ακούσετε και να το κατεβάσετε εδώ. Πρόκειται για μια από εκείνες τις περιπτώσεις που λες κρίμα που τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ (για πολλούς και διάφορους λόγους) το άλμπουμ που ήταν σχεδόν έτοιμο. Όσοι έχουν ακούσει δείγματα από το άλμπουμ αυτό σίγουρα θα συμφωνούν μαζί μας.
Σήμερα λοιπόν μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε ένα μέρος των demo ηχογραφήσεων τους. Φυσικά τα κομμάτια είναι λίγο διαφορετικά από αυτά που προοριζόταν για το (τα) άλμπουμ αλλά αξίζει κάποιος να τα ακούσει και να τα κατεβάσει!!
5 χρόνια μετά το “Heaven for Dogs”. Ύστερα από 312 πρόβες και κάτι εκατοντάδες ώρες στο στούντιο, ο δεύτερος δίσκος των Jane Doe είναι έτοιμος.
Το όνομα του είναι “The Enormous Head of King Splendid” και περιλαμβάνει 17 τραγούδια που στον στιχουργικό τους πυρήνα έχουν πάρει τα θέματα τους από γνωστά ή όχι και τόσο γνωστά λογοτεχνικά πονήματα (όπως είναι «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το «Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας», «Το Άρωμα του Ονείρου» κα).
Στην παραγωγή είναι και πάλι ο Νικόδημος Τριαρίδης ενώ στο δίσκο συνέβαλαν τα μέγιστα οι Θοδωρής Παπαδημητρίου (The Prefabricated Quartet), Μιχάλης Βρέττας (Boomstate, Ν. Πορτοκάλογλου), Τάσος Παπαλιάς (Leaf) και Πάνος Παπαδόπουλος (Vain Velocity).
Στα άδυτα των προβών και των ηχογραφήσεων τρύπωσε ο κομίστας Peslac που σιγά σιγά θα αποκαλύπτει την ατμόσφαιρα που επικράτησε σε αυτές μέσα από μια σειρά κόμικ με τον ενδεικτικό τίτλο «Οι (σχεδόν) συναρπαστικές περιπέτειες των Jane Doe».
Το πρώτο συναυλιακό ραντεβού με τη Θεσσαλονίκη είναι το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου στο Silver Dollar Bar ενώ θα ακολουθήσουν live σε όλη την Ελλάδα που θα κορυφωθούν με την παρουσίαση του δίσκου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μέσα στο Χειμώνα.
Οι The Lesbians δημιουργήθηκαν το 1985 στην Αθήνα από τον Νίκο Μαυρομάτη (τραγούδι και keyboards) και Phil Golf (keyboards). Είναι μια ακόμη περίπτωση συγκροτήματος της δεκαετίας του 80 για το οποίο είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βρεθούν πληροφορίες. Η μουσική τους ήταν new wave με έντονες επιρροές από την σκηνή του Manchester και του Liverpool. Η μοναδική τους κυκλοφορία είναι το 12΄΄ single Personality Crisis Time / I Don't Care (Do You?!) το 1986 στην ανεξάρτητη Enigma Records (ESP 108).
Hints and Tips
Στο δίσκο μπάσο παίζει ο Σπύρος Περιστέρης ο οποίος ήταν εκ των ιδρυτών της Enigma Records.
To κομμάτι Personality Crisis Timeσυμπεριλήφθηκε το 2004 στην συλλογή του The Synthpop Avenue Vol. 3 με τίτλο: Music Past Departed.
Οι Venus In Furs, το θρυλικό Post-punk συγκρότημα των '80 επιστρέφει στη δισκογραφία με τις μηχανές τους αναμμένες στο κόκκινο , με το νέο τους lp “Dead Europe”, έναν δίσκο που πάλλεται από τις αντηχήσεις της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Το φυσικό distortion του ήχου τους που είναι βασισμένο στο dark wave με ψυχεδελικές και παραδοσιακές επιρροές , περιγράφει ανατρεπτικά την ροκ μουσική του κοντινού μέλλοντος. Το lp κυκλοφορεί σε 300 αριθμημένες κόπιες βινυλίου , από τις οποίες οι 150 πρώτες είναι σε έγχρωμο (βιολετί) βινύλιο και οι υπόλοιπες 150 σε κλασσικό μαύρο. Η έκδοση περιλαμβάνει ένα έγχρωμο ένθετο με τους στίχους και πληροφορίες για το γκρουπ και την ηχογράφηση.
Οι Last Drive δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Μετά τη δυναμική επιστροφή τους το 2009, το album “Heavy Liquid” και μια σειρά από live σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, η καινούρια τους δισκογραφική δουλειά αναμένεται εδώ και καιρό με ανυπομονησία. Είκοσι τρία χρόνια μετά το «Time», κυκλοφορεί το δεύτερο e.p. τους με τίτλο “News From Nowhere”.
Το “News From Nowhere” είναι ένα αποτύπωμα των δύσκολων καιρών που ζούμε∙ η βύθιση και η περιστασιακή ανάταση, μια ροκ εν ρολ μπάντα, δυο κιθάρες, ένα μπάσο, ένα σετ τύμπανα. Τέσσερα καινούργια κομμάτια – Never Let it Go, Butterfly 69, Black Rain και Child of the Sky- που παίζονται εδώ και ένα χρόνο περίπου στις συναυλίες τους. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο studio Downstroke του Θάνου Αμοργινού, σε παραγωγή του ίδιου του συγκροτήματος.
To “News From Nowhere” κυκλοφορεί σε βινύλιο από την Inner Ear σε συνεργασία με την Happy Crasher.
Οι Psycho είναι ακόμη ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε εκείνα τα "ανήσυχα" χρόνια των αρχών της δεκαετίας του 80. Ιθύνων νους υπήρξε ο Στέφανος Κοτάτης ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τις συνθέσεις, το τραγούδι και τα ντραμς. Η Δώρα Αντωνιάδη, με τα ιδιαίτερα φωνητικά της, έδινε στους Psycho το κάτι παραπάνω και το διαφορετικό από τα άλλα γκρουπ της εποχής, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που συνδύαζε το ροκ, την όπερα και την jazz. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι συνθέσεις εκείνης της εποχής των Psycho ήταν πολύ κοντά στον Klaus Nomi, κάτι στο οποίο συνέτεινε και η ερμηνεία της Αντωνιάδη.
H πρώτη τους κυκλοφορία ήταν το 1982, ένα single (WEA – 24 9841-7) που περιείχε μια υπέροχη διασκευή του Psycho Killer των Talking Heads και το Prisoner (σύνθεση του συγκροτήματος). Το single έκανε επιτυχία και το δικό τους Psycho Killer ακουγόταν εκείνη την εποχή περισσότερο από το πρωτότυπο. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε και η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειάς τους με τίτλο Montage Fatal (WEAWEA 229 24 0014-1) σε ενορχήστρωση Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος έπαιζε και όλα τα μουσικά όργανα (ακουστική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, ηλεκτρικό πιάνο, μπουζούκι, μαντολίνο, vocoder, obx-a, korg lamba, korg delta, auto harp).
Πέντε χρόνια αργότερα (1987) και ενώ η Αντωνιάδη είχε ήδη χαθεί νωρίς (σε τροχαίο) προστέθηκαν στο γκρουπ ο Αντρέας Balzar (πλήκτρα) και η Μαρίνα Δημητρίου (τραγούδι, στίχοι) και κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "40 days" (FM Records -FM 0050). To 40 days δεν έτυχε της ανταπόκρισης από το κοινό. Λίγο μετά οι Psycho εξαφανίστηκαν από τα μουσικά δρώμενα της χώρας.
Hints and Tips
Στο "Prisoner" έπαιζε πλήκτρα ο Gary Wright των Spooky Tooth.
Η Δώρα Αντωνιάδη (πράλαβε και) κυκλοφόρησε δυο maxi singles (στυλ Italo Disco) ως Αnno Domini. To Singing in the night (1985) και το Can you hear (1986).
Για την διασκευή του Psycho Killer είχε ειπωθεί ότι είχε ενθουσιάσει ακόμα και τον ίδιο τον David Byrne.
To άλμπουμ "Montage Fatal" επανακυκλοφόρησε σε CD από την WEA (WEA 24 9841-7)
"...Αυτή την Κυριακή κλείνει ένας χρόνος από την κυκλοφορία της διπλής κασέτας
"betty loop loop / άγγελος κυρίου / κτίρια τη νύχτα", την οποία μπορείτε πλέον να ακούτε εδώ.
Μέσω αυτής της κυκλοφορίας, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω κάτι που είχα στο νου μου χρόνια:
να φτιάξω ένα πολύ μικρό άλμπουμ, με φράσεις γνωστών και φίλων που ηχογραφούσα και συνέλεγα από το 1993.
Αυτό το άλμπουμ μπορείτε να το ακούσετε και εδώ.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη επέτειο, επισυνάπτω ένα αρχείο-λυσσάρι, για όποιον θέλει να καεί με τα κλάσματα των δευτερολέπτων.
Όποιος θέλει να αποκτήσει αυτό το ωραιότατο πακετάκι με τις δύο κασέτες, μπορεί να το παραγγείλει από το site της Phase! Records...."
Λόγια για την δύσκολη εποχή που περνάμε αλλά και ευχολόγια και σιγουριά για το υπέροχο μέλλον που μας περιμένει. Φυσικά γίνεται και λόγος για τον δύσκολο αλλά πάντα σίγουρο αλλά και μονόδρομο προς το υπέροχο μέλλον Δρόμος γεμάτος θυσίες αλλά όχι από όλους. Θυσίες από τον λαό για να βγει η χώρα από την δύσκολη κατάσταση κλπ. Και πάντα η αιώνια και κλασική αναφορά στο γεγονός ότι οι Έλληνες στα δύσκολα ενώνονται και τα βγάζουν πέρα κλπ. Στα δύσκολα είμαστε λέει ενωμένοι και πάντα βγαίνουμε νικητές. Ναι όπως είμαστε ενωμένοι το 1821, στου μεγάλους πολέμους, στην Μικρασιατική καταστροφή και την μεγάλη ιδέα, Όπως στον εμφύλιο, την επταετία, την μεταπολίτευση και φυσικά τώρα στην "κρίση".
