και (πότε επιτέλους) επι γης ειρήνη (?).....

Τέτοιες ημέρες το εθιμοτυπικό απαιτεί την ανταλλαγή ευχών και δώρων...Μια από τις συνηθισμένες ευχές έχει να κάνει με την επικράτηση της ειρήνης από άκρη σε άκρη στον μικρό μπλε μας πλανήτη.. Μια ευχή που επαναλαμβάνεται ευλαβικά κάθε χρόνο (και) από όλους του πολιτικούς του κόσμου...Και λες εμείς είμαστε που αποφασίζουμε και κάνουμε τους πολέμους!!! Και φυσικά η ευχή παραμένει ευχή και οι τύποι με τους χαρτοφύλακες και τα «κλειδιά» των κρατών συνεχίζουν τα παιχνίδια τους σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Παιχνίδια πολέμου, ενέργειας επίδειξης ισχύος κλπ κλπ κλπ....

Τις τελευταίες ημέρες τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα σε μια «λωρίδα» γης όπου το «παιχνίδι» των ισχυρών(?) του κόσμου συνεχίζεται, και όπου οι άμαχοι της περιοχής είναι οι μόνοι τελικά που όχι μόνο δεν έχουν ελπίδα να κερδίσουν (το παιχνίδι) αλλά το πληρώνουν και με το υψηλότερο τίμημα., την ίδια τους την ζωή. Την ίδια ώρα, οι «άρχοντες» απολαμβάνουν τις διακοπές τους και επιδίδονται σε αθλοπαιδιές, μεγάλα και πολυτελή γλέντια (τα οποία τα έχουν ονομάσει δεξιώσεις γιατί είναι πιο εύηχο) σφυρίζοντας αδιάφορα για όλα αυτά. Και φυσικά μιλούν για ακόμη μια φορά για την σημασία της ειρήνης και την ανάγκη εκεχειρίας και λοιπών μεσοβέζικων «λύσεων». Η λύση είναι μια και μοναδική. Όλοι μας την ξέρουμε, οπότε την γνωρίζουν και αυτοί που αποφασίζουν. ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΗΡΠΑΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
John Lennon -give peace a change

Τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο...ΕΙΡΗΝΗ...Ας δώσουμε στην ειρήνη την ευκαιρία της που (όλοι μας λέμε ότι) είναι απαραίτητη αλλά κανείς σχεδόν δεν μάχεται για αυτή. Και όταν μιλάμε για μάχες τα όπλα δεν είναι απαραίτητα. Ίσα ίσα σε τέτοιες μάχες είναι αχρείαστα και ανεπιθύμητα όπως θα έπρεπε να είναι από όλους και για όλα. Γιατί όλα τα όπλα σκοτώνουν. Από όπου και να προέρχονται. Από πάνω, από κάτω, από δεξιά από αριστερά. ΟΛΑ. Δείτε τις εικόνες από την λωρίδα της Γάζας αυτές τις ημέρες και πείτε μας : Τι μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια συμπεριφορά και καταστροφή?? Και μην αρχίσουμε τις αηδίες περί τρομοκρατίας κλπ. Γιατί μετά τι είναι η απαγόρευση της (όποιας) ανθρωπιστικής βοήθειας?? Μεγάλοι παιδιά είμαστε!! Και ας σκεφτούμε και τα άλλα παιδιά, τα κανονικά, τα μικρά εκεί κάτω. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τους εξηγήσει τι και γιατί γίνονται όλα αυτά?? Τι έχουμε να χωρίσουμε?? Για αυτό σας λέω, ας επανέλθουμε στις ευχές...

Καλές γιορτές σε όλους .Υγεία, ευτυχία σε όλους σας και τους δικούς σας. Και ας ελπίσουμε σε ένα πιο ειρηνικό νέο έτος. Αν και δεν είμαστε υπέρμαχοι (μόνο) της ελπίδας αλλά των δράσεων και των αποδείξεων.Καλά να περάσετε ότι και να κάνετε, όπου και να είστε!!

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των

ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας.

Μονάχα αυτό.

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράχουν βαθειές

αυλακιές σ' όλη τη γης

ένα όνομα μονάχα γράφουν:

Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα

είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του

.Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,

αυτό 'ναι η ειρήνη

Απόσπασμα απο το ποίημα ΕΙΡΗΝΗ του Γ. Ρίτσου (1953). Διαβάστε το όλόκληρο εδώ.

Οι b-sides στην indie σκηνή του Γιουσουρούμ...

Μέρες που είναι όλο και κάποιες ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων της εγχώριας αγγλόφωνης και μη ανεξάρτητης σκηνής θα έχουμε. Έτσι και εμείς σήμερα εδώ στο γιουσουρούμ φιλοξενούμε τους φίλους b-sides. Ένα γκρουπ που εισέβαλε και κατέκτησε τον μουσικό μας κόσμο το 2007.

Οι b-sides αποτελούν την εξέλιξη μια παρέας από την Πάτρα που έπαιζε μαζί από το 1999 μέχρι και το 2004. Μετά από μια κοινή πορεία περίπου 5 ετών με ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις κομματιών με ελληνικό στοίχο, το γκρουπ διαλύεται ή πιο σωστά μετεξελίσσεται. Από το 2004 έως και το 2007 οι τρεις εναπομείναντες (της πρώτης παρέας) δουλεύουν συνεχώς νέα κομμάτια με αγγλικό στίχο και νέο (μουσικό) στιλ. Μετά από αλλαγές στην σύνθεσή τους και ατελείωτες πρόβες καταλήξαν μουσικά σε αυτό που οι b-sides είναι σήμερα. Μια νέα μπάντα στην πόλη (και την χώρα) με φρέσκο ήχο, προσεγμένο στίχο και μια διάθεση για νέα πράγματα όσο αφορά την μουσική τους αλλά και τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Και δεν περνά απαρατήρητο ότι οι b-sides έχουν τραγουδιστή και όχι τραγουδίστρια όπως συνηθίζεται στα γκρουπ του χώρου!!! Το 2007 κάνουν το πρώτο τους live με τους Flakes στην ιδιαίτερη πατρίδα τους (Πάτρα) και στις αρχές του 2008 ηχογραφούν και κυκλοφορούν (σε 500 κόπιες) το ανεξάρτητο demo single "Morning After". Ένα single που περιέχει τα κομμάτια "Queen" και "Forest" και μοιράστηκε δωρεάν. Κάπως έτσι μπήκαν και στην μουσική ζωή του γιουσουρούμ. Μέσω του "Morning After", το οποίο μας έκανε να αναζητήσουμε και άλλα στοιχεία για το γκρουπ από την Πάτρα που μοιράζει δωρεάν την μουσική του (το πρώτο single τους όπως και το επόμενο μπορείτε να τα κατεβάσετε δωρεάν στην επίσημη σελίδα τους εδώ) και δείχνει να κινείται στα μονοπάτια της κιθαρίκής ποπ και του new brit pop. Το Queen (που συμπεριλήφθηκε και στη συλλογή "Audiobook no.4" του postwave.gr) κολλάει αμέσως μέσα μας, κάνοντας το cd player να γυρίζει ξανά και ξανά σε αυτό και μας δημιουργεί ανυπομονησία για την επόμενη δουλειά του γκρουπ.

Ακούστε το εδώ και συνεχίζουμε.

B-sides Queen

Μια δουλεία που δεν αργεί να έρθει. Την άνοιξη ηχογραφούν το single με τίτλο "K-9", που περιέχει δύο νέα κομμάτια τους το "Kill" και το "Who", και το μοιράζουν (πάλι δωρεάν) σε φίλους και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Και να το δεύτερο κατακτητικό χτύπημα των b-sides στο γιουσουρούμ, το «Who» (ακούστε το στην σελίδα των παιδιών στο myspace για να καταλάβετε το γιατί). Και η δράση τους δεν σταματά εδώ. Συμμετέχουν στο 2ο Music Wave festival στο An Club στην Αθήνα (Μάιος) και στα live festival School of Rock και Free your Voice στην Πάτρα τον Ιούνιο. Ένα μήνα μετά (Ιούλιος) κυκλοφορεί δικτυακά remix του κομματιού "Kill" από τον Chris Nemmo ενώ το EP τους "Bad Science" που κυκλοφόρησε σε περιορισμένες κόπιες αμέσως μετά, περιλαμβάνει και τα 4 κομμάτια τους (και φυσικά το remix του Chris Nemmo). Υποβάλλουν το "Queen" στο Soundwave2, η συμμετοχή τους ξεχωρίζει και παίρνουν μέρος στο live στο Bios στο τέλος του Σεπτέμβρη. Πριν λίγο καιρό στην σελίδα των b-sides ανέβηκε ένα νέο κομμάτι τους το “I Speak your words” και εκεί ήρθε το τρίτο και τελειωτικό χτύπημα τους. Δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία ότι μας είχαν κατακτήσει ολοκληρωτικά. Τις επόμενες ημέρες κυκλοφορεί από την B-otherSide Records το πρώτο επίσημο single των παιδιών σε 7ιντσο βινίλιο!!! Και επειδή εδώ εξακολουθούμε να είμαστε «εραστές» του βινιλίου δεν μπορούμε να μην προτείνουμε το single των b-sides ως ένα από τα καλύτερα δώρα προς όλους τους μουσικόφιλους!! Και γιατί είναι βινίλιο και πάνω από όλα γιατί η μουσική των παιδιών μας αρέσει πολύ.

Πριν σας αφήσουμε να πούμε ότι τους B-Sides αποτελούν οι: Βασίλης/Φωνή, Γιώργος/Κιθάρα, Χρήστος/Κιθάρα, Γιάννης/Μπάσο και Χρήστος/Ντραμς. Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.b-sides.gr/ και www.myspace.com/bsidesband όπου μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε τα κομμάτια των παιδιών και όπως πάντα περιμένουμε τα σχόλιά σας. Να ευχηθούμε στα παιδιά καλή επιτυχία με την κυκλοφορία του single τους καθώς και σε όλους εσάς Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα. Και μην ξεχνάτε ότι τα βιβλία και οι δίσκοι μουσικής είναι τα καλύτερα δώρα για αυτές τις ημέρες. Καλά να περάσετε.

Το σινέ γιουσουρούμ παρουσιάζει : 2046.Ένα ταξίδι στο μέλλον των αναμνήσεών...

Ανεξάρτητα με το τι είδος ταινίες σου αρέσει να παρακολουθείς, υπάρχουν ταινίες που θα πατούσες ευχαρίστως το stop μετά το πρώτο 5λεπτο. Υπάρχουν ταινίες που δεν θα έδινες ούτε τα 2€ για να τις νοικιάσεις (και αν το έκανες το μετάνιωσες!!!) και άλλες που θέλεις να τις δεις μόνο στον κινηματογράφο. Να χαρείς και να απολαύσεις την μαγεία της μεγάλης οθόνης και να μοιραστείς την μυσταγωγία της σκοτεινής αίθουσας με την μυρωδιά από popcorn και τους υπέροχους ψιθυρισμούς. Ταινίες που ευχαρίτως θα τις έβλεπες περισσότερες από 2 φορές και που θα ήθελες να κρατήσεις στην (όποια) ταινιοθήκη σου. Είναι εκείνες οι ταινίες των οποίων ψάχνεις σαν τρελός να βρεις (ή να καταβάσεις) το soundtrack τους. Πόσες φορές δεν έχει τεθεί το ερώτημα «ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία??». Και εσύ να μην ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις και αρχίζεις π.χ από την «φωλιά του κούκου» αλλά μετά θυμάσαι και τον «ταξιτζή» και πριν βάλεις τελεία να λες και άλλες 2-3. Μια από τις ταινίες που βρίσκονται πάντα σε αυτές τις λίστες όσο αφορά το γιουσουρούμ είναι το 2046 του Κινέζου Γουάνγκ Καρ Γουάι (Kar Wai Wong). O οποίος μετά την υπέροχη «ερωτική επιθυμία» (In The Mood For Love) μας χαρίζει ακόμα μια ταινία από αυτές που όταν τελειώνουν εύχεσαι οι τίτλοι τέλους να είναι απλώς ένα ακόμη διαφημιστικό διάλειμμα μετά το οποίο θα συνεχιστεί η ροή των εικόνων πάνω στο πανί. Όσοι έχετε δει την «ερωτική επιθυμία» ίσως βρείτε πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των δύο ταινιών, κάτι όμως που δεν θα σας χαλάσει την διάθεση. Το 2046 (παραγωγή 2004) δυστυχώς στην χώρα μας μάλλον δεν βρήκε την ανταπόκριση (στις αίθουσες) που τις άξιζε (λίγες προβολές κλπ). Οι ανα την Ελλάδα όμως κινηματογραφικές λέσχες της έδωσαν την πρέπουσα σημασία και έτσι το κινηματογραφόφιλο κοινό απέλασε μια ταινία, συν τις άλλοις, με υπέροχη φωτογραφία και την καταπληκτική μουσική του Shigeru Umebayash (δείτε το trailer και συνεχίζουμε).

Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο μέρος της ταινίας είναι (ίσως) υπερβολικά προβλέψιμο όσο αφορά τους διαλόγους αλλά και το σκηνικό δράσης. Όμως ξαφνικά τα πάντα αλλάζουν και η ταινία μεταμορφώνεται σε μια καταπληκτική φωτογραφική και σεναριακή πανδαισία. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών (Τόνι Λεούνγκ, Γκονγκ Λι, Ζανγκ Ζιγί- Τίγρης & Δράκος, Ήρωας- κ.α) από απλές και τετριμμένες ανεβαίνουν επίπεδο και περνούν σε δύσκολα μονοπάτια αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων που υποδύονται. Η ταινία ξεκίνησε να κινηματογραφείται ως μια ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά η τελική της έκδοση εξελίσσεται σε μια ελεγεία των ανεκπλήρωτων ερώτων του πρωταγωνιστή, ο οποίος γράφει ιστορίες προσπαθώντας να ξεφύγει από το ερωτικό του παρελθόν. Ταξιδεύει με το τρένο «2046» που με την ιλιγγιώδη του ταχύτητά μας μεταφέρει από το παρόν (δεκαετία ’50) στο μέλλον και πίσω. Ακολουθούμε τον πρωταγωνιστή στις περιπλανήσεις του Χονγκ Κονγκ και την απομόνωσή του στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου που διαμένει, «κατασκοπεύοντας» την ένοικο του δωματίου 2046. Ενώ όλη σχεδόν η ταινία εκτυλίσσεται τη νύχτα, τα πλάνα του Γουάνγκ Καρ Γουάι είναι γεμάτα ζεστά χρώματα εκπληκτικά δεμένα και ποτισμένα με την μουσική του Shigeru Umebayashi.

Ο Shigeru Umebayashi δημιούργησε ένα από τα καλύτερα soundtrack που έχουμε ακούσει ποτέ. Το ομότιτλο θέμα, το "Polonaise" καθώς και το Siboney (με μια Instrumental έκδοση και μια με την ερμηνεία της Connie Francis) επαναλαμβάνονται κατά την διάρκεια του φιλμ δημιουργώντας και ένα μουσικό δέσιμο των σκηνών του. Ένα soundtrack που χαρακτηρίζεται από την πολυσυλλεκτικότητα του. Κάτι που επιβεβαιώνεται από την παρουσία του Dean Martin ("Sway"), του Nat King Cole ("The Christmas Song") καθώς και την εκρηκτική ερμηνεία της νεαρής Ρουμάνας σοπράνο της Angela Gheorighiu στο Casta Diva (από την όπερα Norma).

Το 2046 είναι ένα δύσκολο φιλμ αλλά στο τέλος σε κερδίζει όποιον το παρακολουθήσει κάνοντας τον να θέλει να το δει ξανά και ξανά. Δείτε την ταινία μαζί με την«ερωτική επιθυμία» δημιουργώντας ένα ιδιωτικό φεστιβάλ κινηματογραφικής πανδαισίας και εκπληκτικών μουσικών διαλειμμάτων με τα soundtrack των δύο ταινιών. Καλά σας βράδυ και καλές προβολές.

2046 Main Theme (With Percussion) - 2046

Οι Common Sense στην indie σκηνή του γιουσουρούμ...

Σήμερα είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που λένε "Proudly Presents..."!!! Το γιουσουρούμ σήμερα φιλοξενεί στην indie σκηνή τους Common Sense. Ένα συγκρότημα που (μαζί με Last Drive, Serpentine, Bokomolech, Raining Pleasure κ.α) μας έκαναν να αγαπήσουμε την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή. Δεν έχει άλλη εισαγωγή. Δεν έχει νόημα. Πάμε κατευθείαν στην σκηνή να γνωρίσουμε και να απολαύσουμε τους Common Sense.

Μόνο και μόνο με την επιλογή τους να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ – το Sun Comes Up (Pegasus Records)– αποκλειστικά σε βινύλιο μας είχανε κερδίσει. Και μιλάμε για το 1995 όπου η κυριαρχία το CD ήταν πλέον ορατή και αδιαμφισβήτητη. Όσο για το υλικό που τρέχει στις «βελούδινες» αυλακώσεις του βινυλίου το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι τραγούδια σαν το Musica και το Draft όχι απλώς δεν ανήκουν στην κατηγορία «πολύ καλό για ελληνικό» αλλά είναι ίσως από τα πρώτα δείγματα της Αγγλόφωνης Ελληνικής Ποπ/Ροκ σκηνής που περνάνε στην κατηγορία του απλώς «πάρα πολύ καλό». Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί στο εμπνευσμένο εξώφυλλο του δίσκου. Πρόκειται για τον πίνακα του διάσημου ντανταϊστή ζωγράφου George Grosz με τίτλο “Metropolis”. Μπορεί να μην υπάρχουν (πλέον;) άλμπουμ που να είναι ή τουλάχιστον να πλησιάζουν στο τέλειο και το εξαιρετικό αλλά αυτό που θα σας μείνει στο τέλος του Sun Comes Up είναι μια αίσθηση ικανοποίησης και σίγουρα θα προστεθεί στα αγαπημένα σας και θα σας κάνει να αναζητήσετε τα πάντα για τους Common Sense, και αν είστε τυχεροί ίσως βρείτε και το LP τους.

Ακούσε εδώ το αγαπημένο και υπέροχο waltz των Common Sense Musica και συνεχίζουμε...
Common Sense - Musica

Οι Common Sense δημιουργήθηκαν το 1989 από τους Χρήστο Ζούμπα (κιθάρες), Νίκο Δευτεραίο (φωνητικά), Γιώργο Καρανικολάου (ντραμς), και Μιχάλη Καπαδουκάκη (μπάσο), ενώ ο Χρήστος Αλεξόπουλος (πλήκτρα) ενώνει τις δυνάμεις του με το συγκρότημα το 1990. Το 1992 αλλάζει η σύνθεσή τους με την αποχώρηση των Δευτεραίου και Καπαδουκάκη και την προσθήκη της Τατάνιας Σταυρουλάκη (φωνητικά) και του Σάκη Μπιρμπίλη (μπάσο). Το πρώτο δείγμα της δουλειάς τους έρχεται το 1993 με την κυκλοφορία του single Grotesque. Ένα σινγκλάκι που έχει βρει την θέση του ανάμεσα στα υπέροχα, μυθικά και δυσεύρετα 7'' της Ελληνικής Αγγλόφωνης Μουσικής!!! Και αν οι προηγούμενες γραμμές δεν σας έπεισαν για το ποιόν των Common Sense, τότε απλώς (ξανά)ακούστε το και εδώ είμαστε. Ίσως σας πείσει η φωνή της Τατιάνας. Μια φωνή για την οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χαρακτηρισμοί όπως: υπεροχή, βελούδινη, αισθαντική κλπ, αλλά επειδή και πάλι ίσως την αδικούσαμε σας αφήνω να βρείτε μόνοι σας επίθετα για αυτό που θα (ξανά)ακούστε.

Το Μάρτιο του 1996 το -πάλαι ποτέ- ιστορικό Audio συμπεριλαμβάνει το τραγούδι Draft στο CD του τεύχος εκείνου του μήνα. Είναι για πολλούς η πρώτη επαφή με την μπάντα που αμέσως κερδίζει εντυπώσεις και οπαδούς. Και ξαφνικά (;) λίγο καιρό μετά την εμφάνισή τους στην συναυλία των Tindersticks (8/8/96) στον Λυκαβηττό διαλύονται. Πολλοί μιλούν για την κοινή μοίρα των καλών ελληνικών συγκροτημάτων που βγάζουν ένα πολύ καλό ντεμπούτο άλμπουμ και μετά ή διαλύονται ή οι επόμενες δουλειές τους είναι πολύ κατώτερες των προσδοκιών του κόσμού. Και το ντεμπούτο των Common Sense υπήρξε ονειρικό. Το 2000 το Ποπ και Ροκ συμπεριλαμβάνει το Sun Comes Up στα 20 καλύτερα ελληνικά ροκ άλμπουμ της περιόδου 1970-2000!! Ένα άλμπουμ που περιέχει εκτός των Draft και Musica, το δυνατό (με στίχους στο ύφος των Clash) 16 ways to kill the master, το "the Burning clown" που δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει κολλήσει μαζί του, το 'Acting", το "The sea", το ομόνυμο και τα "Full Moon Motorway Line" και "Your Unreachable Hand".

Μέσα στην επικρατούσα διάθεση των επανενώσεων, επανακυκλοφοριών κλπ μαζεύονται το 2006 (χωρίς τον Αλεξόπουλο), ηχογραφούν και κυκλοφόρησαν το demo "Time Stood Still" το οποίο και μοιράστηκε σε ορισμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το κομμάτι βρήκε αμέσως την θέση του ανάμεσα στα αγαπημένα των μουσικών παραγωγών και συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου «One Dream Closer». Ξαναρχίζουν τις ζωντανές εμφανίσεις και δουλεύουν όπως ανακοινώνουν υλικό για το νέα τους δουλειά. Στις εμφανίσεις του 2007 ξεχωρίζουν η εμφάνισή τους στην ημέρα της Μουσικής, στο Gagarin με τον Marc Almond και φυσικά στο Soundwave 2007. Η εμφάνισή τους στο Soundwave συζητήθηκε ποικιλοτρόπως (ώρα εμφάνισης κλπ) και ίσως πιο πολύ και από το γεγονός της απουσίας τους από το CD compilation που κυκλοφόρησε με γνωστή free press εφημερίδα και περιελάμβανε τα καλύτερα του διαγωνισμού!!!!.

Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε και ακούμε για την κυκλοφορία του νέου τους EP με τίτλο «Time Stood Still». Νέα τραγούδια, περισσότερο «κιθαριστικά» (η απουσία του Αλεξόπουλου; το πνεύμα της εποχής;), με πιο "ώριμες" μελωδίες που παραμένουν όμως εθιστικές όπως στο Sun Comes Up, και την φωνή της Τατιάνας να μας θυμίζει τα λόγια για το παλιό καλό κρασί. Στο ΕP θα υπάρχει το ομότιτλο και μια ακουστική εκτέλεση του, το "Will of the wisp", τα μελωδικά "The feast" και "Lighthouse" (ακούγονται στην ταινία "Το μήλο μέσα στο κεφάλι σου" του Άγγελου Σπάρταλη), το Home και το Ark. Επισης ακούσαμε και άλλα νέα τους τραγούδια όπως το "Suspended" (κυκλοφόρησε με την συλλογή “Audiobook 3 του Postwave) και το "Answers fleeting" (ακούγεται και στην ταινία "Το σύνδρομο της Χιονάτης" του Άγγελου Σπάρταλη στίχοι-μουσική της Τατιάνας, αποτελεί δουλειά των AutumnFair, side project του Thom Fuhrmann, ιδρυτικού μέλους των Savage Republic!!!) όπως και το Still Breathing (κομμάτι των Silent Sorrows, side-project του Νίκου Φωκά και της Τατιάνας).

Δεν μένει λοιπόν παρά να περιμένουμε λίγο ακόμη γι ανα πάρουμε στα χέρια μας την νέα δουλειά των Common Sense. Μια δουλειά που μας έχει στο περίμενε δεκατρία χρόνια!!!! Όλα αυτά μας έχουν κάνει να ελπίζουμε και στην κυκλοφορία και ενός LP!!! Μακάρι... Και 'οχι, δεν ξεχάσαμε το καθιερωμένο μας βίντεο... Σας έχουμε το «Time Stood Still» (animation από την ταινία του Σπάρταλη «Η Αρπαγή της Ευρώπης») με την υπέροχη εισαγωγή και τα πνευστά του που θυμίζουν παλιό καλό Marc Almond!!! Επισκεφτείτε την σελίδα των Common Sense στο myspace, ακούστε τα τραγούδια τους και πείτε μας αν έχουμε άδικο. Καλό σας βράδυ!!!

Παύλος Σιδηρόπουλος: Η πορεία ενός μοναχικού πρίγκιπα...

Το Σάββατο (06/12) συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από την ημέρα που ο πρίγκιπας του Ελληνικού Ροκ έφυγε από την ζωή. Ήταν 6 Δεκεμβρίου του 1990 όταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο. Δεν είναι εύκολο να γράψεις και να μιλήσεις για τον Σιδηρόπουλο. Όπως για όλους τους καλλιτέχνες του διαμετρήματός του. Κινδυνεύεις να ακουστείς «ξερόλας», «τετριμμένος» κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλό να αφήνεις το έργο του καλλιτέχνη να μιλά. Εξάλλου εκεί πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο έργο και όχι στην προσωπική ζωή ενός π.χ τραγουδιστή. Εντάξει το να γνωρίζεις κάποια πράγματα για την ζωή του σε βοηθά να κατανοήσεις την διαδικασία δημιουργίας μέσα από τις καταστάσεις που βιώνει και τον επηρεάζουν. Αλλά μέχρι εκεί. Εμείς εδώ θα αρκεστούμε σ'ένα σύντομο βιογραφικό του, λιτό και επιγραμματικό. Τα πολλά και σημαντικά τα έχει πει ο ίδιος με την μουσική και τους στίχους του.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανιψιός της Έλλης Αλεξίου και τέτοιες ρίζες δεν μπορούσαν παρά να δώσουν έναν μοναδικό και πολύτιμο καρπό. Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα, ενώ η καλλιτεχνική του πορεία. ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 όταν γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη (στη Θεσσαλονίκη όπου συγκατοικεί με τον Βαγγέλη Γερμανό και σπουδάζει μαθηματικός) και δημιούργησαν το συγκρότημα-ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" «Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους» ενώ συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο πρώτο λάιβ δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας «Ζωντανοί στο Κύτταρο (Η ποπ στην Αθήνα)» στον οποίο συμμετέχουν όλοι οι ροκ-ποπ σταρ της εποχής. Εκεί γνωρίζονται και ενσωματώνονται με τα "Μπουρμπούλια" (έπαιζαν με τον Σαββόπουλο) και μαζί κυκλοφορούν το δίσκο "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Το 1976 γνωρίζεται με τους αδερφούς Σπυρόπουλους και τους «Σπυριδούλα». Με τους «Σπυριδούλα» κυκλοφορούν το 1978 έναν από τους σημαντικότερους και καλύτερους δίσκους της Ελληνικής ροκ μουσικής το "Φλού". Δεν υπογράφει συμβόλαιο αλλά ένα "χαρτί" που έλεγε ότι αποποιείται πάσας οικονομικής απαιτήσεως!!! Την προηγούμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στην ταινία «Ο ασυμβίβαστος» του Αντρέα Θωμόπουλου. Το soundtrack της ταινίας κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά και ο Παύλος μας δείχνει πόσο απλή μπορεί να είναι η καλή μουσική. Παίζοντας μόνο μια κιθάρα μας χαρίζει μια από τις καλύτερες στιγμές της Ελληνικής μουσικής. Το «¨Να μ’ αγαπάς θα παραμείνει για πάντα μια από τις αγαπημένες μπαλάντες όλων μας, στιγματίζοντας την μουσική ιστορία ετούτου του τόπου. Το 1980 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί τους "Απροσάρμοστους" και μαζί τους πορεύεται μέχρι το τέλος .Το 1982 κυκλοφορούν το καταπληκτικό "Εν λευκώ". Τα τραγούδια "Η" και "Αντεργκράουντ με στράς" λογοκρίνονται, για "προτροπή στη χρήση ναρκωτικών" και το τραγούδι "Ύστατη στιγμή" για "προσβολή της δημοσίας αιδούς". Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak". Το 1987 πραγματοποιεί μια συγκλονιστική εμφάνιση στο Ηρώδειο στη συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου και το 1988 συμμετέχει στο δίσκο "Ηλεκτρικός Θησέας" του συνθέτη σε στίχους Δημήτρης Βάρος). 1989 και κυκλοφορεί το κάτω του μετρίου "Χωρίς μακιγιάζ" (ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό). Το φθινόπωρο του 1990 οι «Απροσάρμοστοι» εμφανίζονται στο Αν με τον Παύλο να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο λόγο της παράλυσης που έχει κάνει την εμφάνισής της. Στις 6 Δεκεμβρίου βρίσκεται νεκρός και περνά στην συντροφιά των αγίων της ελληνικής μουσικής. Την επόμενη χρονία οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν το "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος και τα υπόλοιπα τα ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Το 1992 κυκλοφορούν "Τα μπλουζ του πρίγκιπα" με πειραματικές ηχογραφήσεις του διαστήματος 1979-1981. Είναι η προσπάθεια του Παύλου Σιδηρόπουλου να παντρέψει το μπλουζ με το ρεμπέτικο.

Δεν έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε. Απλώς ακούστε στο βίντεο που ακολουθεί την τελευταία συνέντευξη του Παύλου Σιδηρόπουλου λίγο καιρό πριν πεθάνει καθώς και το αφιέρωμα της εκπομπής «Η μηχανή του χρόνου» στον πρίγκιπα του Ελληνικού Ροκ. «Καλή τύχη Μάγκα» όπου και να είσαι.

(η τελευταία συνέντευξη)

το αφιέρωμα της εκπομπής «Η μηχανή του χρόνου»

Richard Bach: Ψεδαισθήσεις μετά τον Ιωνάθαν....

Όταν ο καιρός είναι ψυχρός δεν ενδείκνυται μόνο για δύο αλλά και για διάβασμα. Τα σημάδια πλέον δείχνουν ότι ίσως επιτέλους θα περάσουμε στον χειμώνα. Επιτέλους γιατί τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και δεν μπορώ να φανταστώ τις γιορτές με κοντομάνικα ή έστω φθινοπωρινό ντύσιμο. Εδώ έχει αρχίσει το κρύο και τέτοιες μέρες είναι που κοιτάζουμε (όλοι μας, όπως και πριν τις καλοκαιρινές μας διακοπές) την βιβλιοθήκη για να βρούμε κάτι καλό να διαβάσουμε και να περάσουμε ευχάριστα (ανεξάρτητα του θέματος του βιβλίου) τα βράδια μας. Σε μια τέτοια αναζήτηση το βλέμμα του γιουσουρούμ σταμάτησε το τρέξιμο ανάμεσα στους τίτλους των βιβλίων όταν σκόνταψε πάνω στις «Ψευδαισθήσεις» του Richard Bach. Τον Bach, όπως οι περισσότεροι μας, τον μάθαμε από το εκπληκτικό «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον». Ήταν ο Ιωνάθαν που μας έκανε να αναζητήσουμε το υπόλοιπο του έργου του Αμερικάνου συγγραφέα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος που έγραψε τον Ιωνάθαν να μην έχει να δώσει και άλλα!!! χμμμμ.... Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσει που άνθρωποι οι οποίοι έγραψαν αριστουργήματα μετά αρκέστηκαν σε κακέκτυπες αντιγραφές των επιτυχιών τους!! Τελοσπάντων. Ας επιστρέψουμε στις «Ψευδαισθήσεις» που ο καθένας μας κουβαλά. Ο Bach είχε δηλώσει ότι μετά τον Ιωνάθαν ότι δεν σκόπευε να γράψει ούτε λέξη και πως είχε πει όλα όσα είχε να πει με τα βιβλία που είχε γράψει μέχρι τότε. Ευτυχώς για εμάς δεν υλοποίησε την απειλή τους και λίγα χρόνια αργότερα έπαιρναν την θέση τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων οι «Ψευδαισθήσεις». Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο σου φέρνει στο μυαλό κάτι «βιβλία» που πωλούνται από διάφορες μεταμεσονύχτιες εκπομπές της τηλεόρασής (κανονικά και εδώ πάνε εισαγωγικά αλλά...). Ο υπότιτλός του –Οι περιπέτειες ενός διστακτικού Μεσσία- ίσως να ξινίζει και να ακούγεται περίεργα αλλά τίποτα δεν άλλαξε ευτυχώς την σκέψη μας και έτσι το βιβλίο ήρθε στα χέρια μας πριν από πολλά χρόνια.

Ξαναπαίρνοντας το βιβλίο στα χέρια και γυρίζοντας το στο οπισθόφυλλο δεν ήταν δυνατόν να μην σταθούμε στο «Αφού θέλετε τόσο πολύ την ελευθερία και την χαρά, δεν μπορείτε να καταλάβετε πως βρίσκεται μέσα σας και πουθενά αλλού». Το βιβλίο λοιπόν μας διηγείται την ιστορία του Ντόναλντ. Ενός μηχανικού αυτοκινήτων από την Ινδιάνα ο οποίος πίστευε πως είχε την δύναμη να βοηθήσει τον εαυτό του αλλά και όλο τον κόσμο. «Και αφού το πίστευε έτσι ήταν». Ο κόσμος έβλεπε την πίστη στην δύναμη του και μαζευόταν όπου δούλευε να πάρει κουράγιο, να τον γιατρέψει, να τον βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Μα έτσι με τον κόσμο δεν γινόταν να δουλεύει και οι εργοδότες του δεν μπορούσαν να το ανεχθούν και τον έδιωχναν. Μέχρι που πήρε την απόφαση και έφυγε για την ύπαιθρο και οι ανθρώποι τον ακολούθησαν και τον φώναζαν Μεσσία και θαυματοποιό. «Και αφού το πίστευαν έτσι ήταν».

Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο αναζητήστε το το συντομότερο. Σίγουρα δεν θα το αφήσετε από τα χέρια σας μέχρι να το τελειώσετε. Μέρες γιορτών έρχονται και πάντα ένα βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο όπως μας έλεγαν και στο σχολείο. Και είναι από τις (λίγες) περιπτώσεις που είχαν δίκιο..

«Ήταν μια φορά ένας Μεσσίας που γεννήθηκε στην άγια γη της Ινδιάνας και μεγάλωσε στους γεμάτους μυστήριο λόφους, ανατολικά του Φορντ Ουαίην. Για τούτον εδώ τον κόσμο άκουσε κι έμαθε φοιτώντας, στα σχολεία της πατρίδας του καθώς και στην δουλειά του σαν μηχανικός αυτοκινήτων»

Καλό βράδυ και καλή σας ανάγνωση.

Συζήτηση με τον Γιάννη Mατσούκα των Serpentine...

"how can you erase what created you??"
serpentine

Εντάξει... Οι Serpentine ανέβηκαν στην σκηνή μας και μας χάρισαν δυνατές μουσικές αναμνήσεις. Αναμνήσεις ικανές να αναρωτιέσαι γιατί τελικά το διέλυσαν, γιατί δεν κυκλοφόρησε αυτό το πολυαναμενόμενο και όμορφο μουσικά (όπως ισχυρίζονται όσοι έχουν ακούσει το υλικό) άλμπουμ τους. Μουσικές στιγμές ικανές να προσθέσουν με την μια τους Serpentine στα καλύτερα και πιο απαπημένα Αγγλόφωνα Ελληνικά σχήματα. Έχοντας και εμείς τις ίδιες απορίες και σκέψεις κάναμε μια άκρως φιλική και ενιδαφέρουσα συζήτηση με τον Γιάννη Ματσούκα (πρώην) ντράμερ των (πρώην) Serpentine. Και να τι μας είπε:

Giusurum: Όταν είπαμε στον Δημήτρη (Μάρκου) ότι θέλουμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στους Serpentine και ότι μια από τις σκέψεις μας ήταν η παρουσίασή σας ως «... η πηγή για πολλά άλλα γκρουπ...» εκείνος έγραψε ότι «...ήταν απλά το μέρος στο οποίο κάποια χρονική περίοδο εντελώς τυχαία όλοι οι εν λόγω, βρέθηκαν να συνδημιουργούν μουσικά...». Η δικιά σου άποψη ποια είναι???

Γιάννης: Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη ,εξάλλου σχεδόν όλα τα μέλη απο άλλα Πατρινά group είχαν παίξει ως μέλη των Serpentine. Λόγω των πολλών προσθαφαιρέσεων που γίνονταν, δεν θα έλεγα οτι ήμασταν η πηγή αλλα κατα ένα περίεργο τρόπο οι μεσολαβητές για όσους έπαιζαν μαζί μας και μετά αποχωρούσαν.

Giusurum: Από το 2000 που οι Serpentine γεννήθηκαν, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2007 στην συναυλία στα ΑΝ Club (με Patrick Duff, Monika, My Wet Calvin) όπου και μοιράστηκε το πρώτο (και δυστυχώς) τελευταίο σας EP με τίτλο City σίγουρα έγιναν και άλλαξαν πολλά. Όμως τι ήταν αυτό που μεσολάβησε ανάμεσα στον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2007 όταν και ανακοινώθηκε η «διάλυση» των Serpentine??

Γιάννης: Σε όλη την ιστορία των Serpentine υπήρχαν έντονες διαμάχες και τσακωμοί για αυτό και οι τόσες αποχωρήσεις. Στο τέλος είχαμε μείνει 3 και προσπαθούσαμε απο ενα σημείο και μετά μόνο για τα τραγούδια, και οι μεταξύ μας σχέσεις ήταν ιδιαίτερα δύσκολες. Ο Δημήτρης ειχε ανακοινώσει οτι θα έφευγε μετα την συναυλια στο ΑΝ ,ήρθε και ο στρατός και δεν μας άφησε πολλά περιθώρια.Τελικά ο στρατός αλλάζει τους ανθρωπους, η μάλλον αλλάζει αυτούς που δεν είχαν το χρόνο να αλλάξουν πριν το στρατό..

Giusurum:Αν και οι Serpentine δεν υφίστανται πλέον η σελίδα σας στο myspace εξακολουθεί να υπάρχει και να συντηρείται. Για ποιό λόγο γίνεται αυτό??
Γιάννης:Οταν δημιουργήθηκε η σελίδα προσπαθήσαμε πολύ να ακούσει ο κόσμος τα τραγούδια μας. Μόνο και μόνο για την προσπάθεια και για το όνομα την έχουμε ακόμα ,αν και έχουμε βγάλει τα κομμάτια γιατί δεν θεωρήσαμε οτι υπάρχει λόγος να είναι στην σελίδα. Επίσης έχουμε αρκετους φίλους εκεί που μαθαίνουμε τις διάφορες συναυλίες.Έχουμε σκεφτεί να την διαγράψουμε θα δούμε .

Giusurum: Εγώ (και πιστεύω και άλλοι) θα ήθελα να υπάρχουν στην σελίδα σας στο myspace κάποια (και γιατί όχι όλα τα) τραγούδια σας. ΄Όμως αντί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει μια επιλογή από τραγούδια άλλων συγκροτημάτων. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό για αυτή σας την κίνηση? Γιάννης: Όπως σου είπα και πριν μετά την διάλυση θεωρήσαμε οτι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν τα τραγούδια μας και ετσι επιλέξαμε να βάλουμε κάποιες απο τις μουσικές μας προτιμήσεις .Να προσθέσω οτι για την εξέλιξη της σελίδας μετα την διάλυση δεν φέρει καμία ευθύνη ο τραγουδιστής.

Giusurum: Υπάρχει μια ιστορία με το τραγούδι σας «thrown away». Όποια κοπέλα το έχει τραγουδήσει είτε κάνει καριέρα σόλο (Monika) είτε ως πρώτη φωνή σε κάποιο άλλο γκρουπ (Elvira με τους Abbie Gale, Yodashe με τους Flakes). Αν ξεχνάω κάποια διόρθωσέ με. Πως το εξηγείς αυτό???
Γιάννης:Μάλλον είναι το τραγούδι στοιχειωμένο όποιος το τραγουδά να έχει εξέλιξη στην μουσική του σταδιοδρομια(γελια). Όχι νομίζω οτι όλες οι κοπέλες που το τραγούδησαν είναι ιδιαίτερες και άξιζαν οτι εχουν κάνει, με ιδιαιτερη συμπάθεια στην Evira που την θεωρώ απλά την καλύτερη φωνή που εχει αυτή η σκηνή .

Giusurum:Οι Serpentine γεννήθηκαν στην Πάτρα, μια πόλη που δείχνει να κρατά τα σκήπτρα της εγχώριας indie μουσικής σκηνής (raining pleasure, abbie gale, an orange end κ.α). Τελικά τι είναι αυτό που συμβαίνει εκεί???
Γιάννης:Είναι αλήθεια οτι η Πάτρα εχει βγάλει πολύ καλά συγκροτήματα και ειναι αυτή που μπορείς να πεις οτι διατηρεί μια σε εισαγωγικά indie κοινότητα.Αυτό που κατα την γνώμη μου βοήθησε σε αυτο εκτός του οτι έχει πολλους φοιτητές, έχει και αρκετά μαγαζιά που παιζουν τέτοια μουσική.Και σίγουρα μετα την επιτυχία των pleasure πολλοί ήταν αυτοί που έπιασαν τα όργανα κατα την γνώμη μου. Αν και τωρα δεν υπάρχουν ουτε τα στούντιο που είχε η Πατρα, έχουν μείνει ελάχιστα μέρη για live και γενικά τήνει να χάθει όλο αυτό.

Giusurum:Σε μια συνέντευξη σας, λίγο πριν φύγετε για το στρατιωτικό σας και μερικούς μήνες πριν την «παύση εργασιών» των Serpentine είχατε πει ότι υπάρχει υλικό για πέντε EP τα οποία και θα κυκλοφορούσαν κατά την διάρκεια της θητεία σας. Τι έχει απογίνει εκείνο το υλικό???
Γιάννης:Οχι μόνο υπήρχε αλλά το περισσότερο είχε ηχογραφηθεί και θα έβγαινε,αλλα πήραμε την απόφαση να διαλυθούμε .Ο τραγουδιστής με τον παραγωγό μας, θέλαν να το βγάλουν, εγώ με τον Δημήτρη δεν βλέπαμε κάποιο λόγο να το κάναμε αφού η μπάντα δεν υφίσταται και έτσι όλη αυτή η προσπάθεια εχει μείνει σε κάποιον υπολογιστή, αν δεν έχει διαγραφτεί εντελώς. Επίσης κάποια κομμάτια με διαφορετική μορφή θα τα έχει στο project του ο Θανάσης.

Giusurum:Αν σου ζητούσαν να περιγράψεις με μια μόνο φράση την κοινή σας μουσική πορεία ως Serpentine ποια θα ήταν αυτή? Τι είναι οι Serpentine για εσένα??
Γιάννης: Οι Serpentine για εμένα ήταν αυτό που με έκανε καλά ,μου έβγαζε πράγματα και συναισθήματα που πιθανόν δεν θα ξαναζήσω.Σίγουρα πιστεύω πως είχαμε πολλές δυνατότητες αλλα για μένα όλα στην ζωή γίνονται βάση προτεραιοτήτων. Είναι δύσκολο σε μια μπάντα όλοι να βλέπουν το ίδιο .....

Giusurum:Όταν ένα συγκρότημα παύει να υπάρχει πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται πώς είναι οι σχέσεις των μελών του μετά. Με εσάς πως είναι τα πράγματα μεταξύ σας??
Γιάννης:μμμμ...Η σχέση μου με τον Δημήτρη παραμένει ακόμα ίδια, εξάλου ντραμς και μπάσο πάνε μαζι. Όσον αφορά τις μεταξύ μας σχέσεις με τον τραγουδιστη μάλλον ψυχρές και αδιαφορες.

Giusurum:Που πιστεύεις ότι οφείλεται η μεγάλη πτώση στις (νόμιμες) πωλήσεις δίσκων στην χώρα μας?? Ευθύνεται μόνο το διαδίκτυο (mp3, παράνομο downloading κλπ) ή φταίει και κάτι άλλο??
Γιάννης:Μιλάς γενικά για ολα τα είδη μουσικής που έχουν πτώση ή για το είδος της ποπ που παίζουμε? Σίγουρα το downloading ευθύνεται για την μεγάλη πτώση καθως και η μεγάλη τιμή των δίσκων. Επίσης γνώμη μου είναι οτι σε μία χώρα που κατεξοχίν είναι χώρα του σκυλάδικου δεν υπάρχει και τόσος κόσμος να ακούει αυτο το είδος της μουσικής .

Giusurum:Ποιος ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες και ποιος ο αγαπημένος σου??
Γιάννης: Iliketrains -elegies to lessons learnt σε βινύλιο και οι αγαπημένοi Υann Τiersen and Shannon Wright καθώς και Jeff Buckley Grace.

Giusurum:Υπάρχει (κατά την γνώμη σου) κάποιο ελληνικό μουσικό σχήμα που θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό???
Γιάννης: Οι Bocomolech νομίζω οτι μαζι με τους Rainning Pleasure κaι τους closer θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα εξω .

Giusurum:Αν σου έλεγαν να παίξεις ένα και μόνο ένα τραγούδι των Serpentine σε κάποιο live ποιό θα ήταν αυτό και γιατί??
Γιάννης:Κανένα τα εχω ξεχάσει να τα παίζω στα τύμπανα (γελια)

Giusurum:Τέλος θα θέλαμε να μας πεις ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή που βιώσατε ως μπάντα (είτε είναι σε ζωντανή σας εμφάνιση είτε όχι) καθώς και να μας δώσεις το τοπ5 (κατά την γνώμη σου) της Ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής.
Γιάννης:Σίγουρα το live με τον Patrick Duff. Kατά την γνώμη μου, οι Strange Love που έπαιζε μαζί τους ήταν πολύ καλό συγκρότημα. Θεωρώ οτι ήταν ευτύχημα που μου δόθηκε η δυνατότητα να παίξω μαζi του. Eπίσης τα καλοκαίρια στο Άστρος. Kαι το TOP-5:
raining pleasure-nostalgia, bocomolech-jet lag, closer -the mistery falls down, mary and the boy, relevant box -my new yugo

-----ΤΗΕ ΕΝD----

Και για το τέλος αφήσαμε ένα ακόμη τραγούδι των Serpentine που μας αρέσει πολύ...Getting Better...Και μην ξεχνάτε.... Η καλή μουσική δεν έχει όρια, ταμπέλες, και ηλικία...Αν σας αρέσει, σας αρέσει και τελείωσε... Εμάς μας αρέσουν οι Serpentine ΠΑΕΙ και ΤΕΛΕΙΩΣΕ...Και ως blog είμαστε χαρουμενοι που τους φιλοξενήσαμε και πάνω από όλα τους γνωρίσαμε!!!

Serpentine - Getting Better
***Απλώς να ενημερώσουμε ότι η συζήτηση έγινε πριν από αρκετό καιρό όταν και η σελίδα των παιδιών ήταν ενεργή..Τις τελευταίες μέρες έχει καταργηθεί(?).. Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε νέα τους σύντομα..Θα σας ενημερώνουμε έτσι και αλλιώς για όλα..

Indie προτάσεις για το τριήμερο...Το Muzine γίνεται ενός έτους...

Έχουμε πει πως αγαπάμε κάθε είδους δραστηριότητα που αποσκοπεί στην διάδοση της καλής μουσικής όπως και να το εννοεί ο καθένας μας. Έτσι παρουσιάζουμε σήμερα τις εκδηλώσεις του Μουσικού Περιοδικού MUZINE, Του ωραιότερου, όπως αυτοπροσδιορίζεται Μουσικού Περιοδικού το οποίο γίνεται ενός έτους!!!

Το Μουσικό Περιοδικό MUZINE, με την ευκαιρία των πρώτων του γενεθλίων, οργανώνει τρεις εκδηλώσεις-συναυλίες το τριήμερο που μας έρχεται. Σε αυτές θα εμφανιστούν συγκροτήματα που έχουν ήδη παρουσιαστεί στις σελίδες του περιοδικού. Μετά από 5 τεύχη, με το πρώτο να έχει ήδη εξαντληθεί και από το δεύτερο να έχουν μείνει ακόμη λίγα αντίτυπα, το Muzine θα παρουσιάσει το 6ο του τεύχος και καλεί συνδρομητές και αναγνώστες του να παραβρεθούν στις συναυλίες που διοργανώνονται.

Αναλυτικά το πρόγραμμα των ακδηλώσεων του περιοδικού σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη:

Θεσσαλονίκη20.11.08, Αποθήκες Λιμανιού(Αποθήκη Γ', Τηλ: 2310.378.400). Σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και τις "Ημέρες Ανεξαρτησίας" θα γίνει συναυλία και θα ακολουθήσει πάρτυ με DJ τον Ηλία Φραγκούλη και η είσοδος θα είναι δωρεάν. Θα εμφανιστούν:

Plumerai (Boston, USA), Jane Doe (Θεσσαλονίκη), Berlin Brides (Αθήνα)

Πάτρα: 22.11.08, Θέατρο Λιθογραφείον (Μαιζώνος 172Β, Τηλ: 2610.32.83). Θα εμφανιστούν:

Limousine (Cordoba, Spain), Plumerai (Boston, USA), Vello Leaf (Ελλάδα)

Αθήνα: 23.11.08, Κύτταρο. (Ηπείρου 48 & Αχαρνών, Τηλ: 210.822.4134 & 210.822.2460) Θα εμφανιστούν:
Limousine (Cordoba, Spain), Plumerai (Boston, USA), Vello Leaf (Ελλάδα)

Infos:

Γενική Είσοδος: 12€. Για συνδρομητές: 6€. Για συνδρομητές που θα εγγραφούν ή θα ανανεώσουν εκείνη την ημέρα: Είσοδος Δωρεάν. Η εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη θα γίνει με την συνεργασία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και τις "Ημέρες Ανεξαρτησίας" και η είσοδος θα είναι δωρεάν.

Για περισσότερες πληροφορίες

Λαμπρόπουλος Νεκτάριος, Εκδόσεις ΧΑΡΑΜΑδΑ,

info@haramada.com, τηλ: 2610342886

Και για να σας βάλουμε στο πνεύμα, απολαύστε τα βιντεάκια που ακολουθούν με τραγούδια των συγκροτημάτων που θα εμφανιστούν στις εκδηλώσεις του MUZINE..

Limusine - A Drive


Plumerai - Home Again


Velo Leaf - Long Way, live@Yurovision '07


Jane Doe - There is no TV in Me, live@Xylourgeio 19/10/2007

Ενώ κλικάροντας την εικόνα μπορείτε να δείτε τις Berlin Brides από live στο Gagarin, 16-5-08.

Όσοι αγαπάτε την καλή μουσική (όπως και να την εννοείτε) και βρίσκεσται σε ή και κοντά σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη σπεύσατε και είναι σίγουρο ότι θα περάσετε καλά..Καλη διασκέδαση λοιπόν

Guerrillero Heroico: Μια φωτογραφία με ιστορία....και τι ιστορία...

Στις 9 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 41 χρόνια από την δολοφονία του μεγαλύτερου ίσως επαναστάτη του 20ου, του Ερνέστο Γκεβάρα δε λα Σέρνα. Του ανθρώπου που έγινε γνωστός σε όλον τον κόσμο με μια λέξη -Che- που στην μητρική του γλώσσα σημαίνει «Φίλε» (Che στην αργεντίνικη σλαγκ σημαίνει «ε, ψιτ αδελφέ»). Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά. Για την ζωή του Γκεβάρα, για το τι τον οδήγησε στον ένοπλο αγώνα, για τις συνθήκες της δολοφονίας του, για τον ρόλο της CIA και του Βολιβιανού στρατού, για τις σχέσεις του με το Κομουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας, για το τι τον οδήγησε στην φυγή του από την Κούβα κλπ. Όλα αυτά έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί και έχουν αναλυθεί όσο δεν πάει. Την μαύρη επέτειο της δολοφονίας του διαβάσαμε και ακούσαμε πολλά και η αλήθεια είναι και ενδιαφέροντα στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, καθώς και σε πλήθος blogs σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Από αυτά που διαβάσαμε θα θέλαμε να σταθούμε στο κείμενο της γητεύτρας που αφορά σε ένα από τα καλύτερα ποιήματα που έχουν γραφτεί για τον Che. Εμείς εδώ θα μιλήσουμε για κάτι που έγραψε ο μεγάλος Λοϊζος «μια φωτογραφία σου ήρθε και σε εμένα, μια φωτογραφία σου απ’ τα ξένα...». Θα μιλήσουμε για την φωτογραφία που έχει κοσμήσει εκατομμύρια εφηβικά δωμάτια σε όλο τον κόσμο. Για την φωτογραφία που σύμφωνα με το Maryland Institute College of Art, είναι «η πιο διάσημη φωτογραφία στον κόσμο και σύμβολο του 20ού αιώνα.» και μαζί με την φωτογραφία με τίτλο «the earthrise» είναι οι φωτογραφίες με τις περισσότερες ανατυπώσεις σε όλο τον κόσμο.

Ήταν 4 Μαρτίου 1960 όταν στο λιμάνι της Αβάνας ανατινάζεται το γαλλικό φορτηγό πλοίο La Coubre, που μετέφερε όπλα και πυρομαχικά αγορασμένα από τους Κουβανούς στο Βέλγιο. Την επομένη, κατά τη διάρκεια της κηδείας των θυμάτων του πλοίου, ο Φιντέλ Κάστρο κάνει δηλώσεις χρεώνοντας την ανατίναξη στην CIA. Ο Κουβανός φωτογράφος Αλμπέρτο Γκουτιέρες (Alberto Díaz Gutiérrez-γνωστός περισσότερο ως Αλμπέρτο Κόρντα -Alberto Korda), εκείνη την ημέρα τραβούσε συνεχώς φωτογραφίες. Ο Κόρντα (με μία Leica και ασπρόμαυρο φιλμ Kodak Plus-X) κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης φωτογράφισε τους ομιλητές, Κουβανούς αξιωματούχους καθώς και τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ και την Σιμόν ντε Μπουβουάρ. Η ώρα ήταν 11:20 όταν πίσω από τον Φιντέλ και για λίγα δευτερόλεπτα εμφανίζεται ο Τσε. Ο Κόρντα προλαβαίνει και τραβά δύο φωτογραφίες του προτού εξαφανιστεί πάλι από το οπτικό του πεδίο. Η πρώτη δείχνει τον Τσε ανάμεσα σε έναν φοίνικα και το προφίλ ενός αγνώστου,ενώ η δεύτερη τον Γκεβάρα με το κεφάλι κάποιου να φαίνεται πίσω από τον ώμο του. Το βλέμμα του, μάλλον παγωμένο και χαμένο ενώ το φερμουάρ του σακακιού του ανεβασμένο μέχρι πάνω, κάτι που ο Κόρντα το αποδίδει στον αέρα που φυσούσε εκείνη, στα αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε αλλά και στην οργή της στιγμής. Η πρώτη αργότερα θα γίνει η διάσημη πλέον Guerrillero Heroico.

Ο εκδότης της εφημερίδας Revolución, στην οποία εκείνη την εποχή ο Κόρντα εργαζόταν, απέρριψε τις φωτογραφίες του Γκεβάρα και τις επέστρεψε στον Κόρντα, θεωρώντας ότι οι εικόνες του Ζαν-Πωλ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μπουβουάρ είναι μεγαλύτερης αξίας. Ο Κόρντα πιστεύοντας στην δύναμή της εκτύπωσε μια για τον εαυτό του αφού πρώτα αφαίρεσε φοίνικα και το προφίλ του αγνώστου. Ενώ έδωσε μερικά αντίτυπα σε φίλους του ως δώρο. Το 1967 ο Τσε βρίσκεται στην Βολιβία. Ο Ιταλός εκδότης Τζιάκομο Φελτρινέλι επισκέπτεται την χώρα ελπίζοντας ότι η φήμη του θα βοηθήσει στην απελευθέρωση του Γάλλου καθηγητή και δημοσιογράφου Regis Debray που έχει συλληφθεί για συνεργασία με τους αντάρτες. Ο Φελτρινέλι αποκτά τα πνευματικά δικαιώματα για την έκδοση του βολιβιανού ημερολογίου του Γκεβάρα και απευθύνετε στις αρχές της Κούβας για φωτογραφίες του μεγάλου επαναστάτη. Οι αρχές τον παρέπεμψαν στον Κόρντα και ένα πρωί εμφανίστηκε στο στούντιο του έχοντας έγγραφη άδεια να πάρει φωτογραφίες του Τσε. Ο Κόρντα του υπέδειξε με την μια, το πορτρέτο το κομαντάντε και την επόμενη όταν ο Ιταλός πήγε να πάρει τα αντίτυπά του και το αρνητικό, δεν του ζήτησε αποζημίωση όντας ένθερμος υποστηρικτής της Επανάστασης.

Στις 15 Οκτωβρίου, και ενώ η Αβάνα παραδέχεται πλέον δημοσίως ότι ο Γκεβάρα είναι νεκρός, οργανώνεται στο Μιλάνο μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας. Ο Φελτρινέλι τυπώνει και μοιράζει 100.000 αφίσες με την φωτογραφία του Κόρντα και την λεζάντα «Ο Τσε ζεί» ως απάντηση–διάψευση της φωτογραφίας-ντοκουμέντου του νεκρού αντάρτη. Αυτό ήταν. Η Guerrillero Heroico έχει πάρει ήδη τον δρόμο της αποστολής της. Φτάνει σε κάθε σημείο του πλανήτη. Γίνεται σημαία στα χέρια των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του 68. Γίνεται σύμβολο επανάστασης και ανυπακοής σε κάθε είδους κατεστημένα. Πλακάτ σε πορείες αντιπολεμικές, αντιρατσιστικές, αντι,,,αντι..αντι... Η παγκοσμιοποίηση του αντάρτη Τσε είναι γεγονός. Όλοι της γης οι επαναστατημένοι τον νιώθουν δικό τους, έναν από αυτούς. Το 1968, ο Ιρλανδός καλλιτέχνης Τζιμ Φιτζπάτρικ (Jim Fitzpatrick) δημιούργησε σχέδια βασισμένα στη φωτογραφία του Κόρντα, σε διαφορετικούς χρωματισμούς που έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή. Εκτύπωσε χιλιάδες και τα δώρισε σε όποιον κάτοικο του Λονδίνου ήθελε ένα. Είναι το πόστερ που το 1968 χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τον διάσημο πίνακα pop art, στην τεχνοτροπία του γνωστού αντίστοιχου της Marilyn Monroe. Ο πίνακας πουλήθηκε σε γκαλερί στην Ρώμη και είχε αρχικά αποδοθεί στον Andy Warhol. Όμως όπως αποδείχτηκε σχεδόν άμεσα δημιουργός του ήταν ο Gerard Malanga ο οποίος είχε μεγάλη ανάγκη από χρήματα. (Ψάξτε την ενδιαφέρουσα συνέχεια της ιστορίας του πίνακα!!!).

Στα χρόνια που ακολούθησαν το πορτρέτο του κομαντάντε μπήκε (εκτός από τις καρδιές μας) και σε κάθε πιθανή και απίθανη επιφάνεια. Έγινε το διασημότερο μπλουζάκι των 70’s, έγινε καπέλο, μπήκε σε κούπες, σε μπρελόκ, σε αναπτήρες. Έγινε μάρκα τσιγάρων, στάμπα μέχρι και σε μποξεράκια. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όλα αυτά τα χρόνια ο Κόρντα δεν έγειρε ποτέ θέμα πνευματικών δικαιωμάτων και αποζημιώσεων για την χρήση της διάσημης φωτογραφίας του. Ποτέ, μέχρι το 2000 όταν και αντίδραση στην χρησιμοποίηση της από γνωστή μάρκα βότκας στην διαφημιστική της καμπάνια. Τελικά συμβιβάστηκε με μια αποζημίωση 50.000$ την οποία και δώρισε στο εθνικό σύστημα υγείας της Κούβας. Το πορτρέτο του Τσε έγινε σημαία στα χέρια κάθε είδους πολιτικάντη ανεξάρτητα ιδεολογικού χώρου. Πολλοί έχουν σηκώσει την φωτογραφία του Τσε, πολλοί έχουν σταθεί δίπλα στο πορτρέτο του ευελπιστώντας να κλέψουν λίγη από την λάμψη και προπαντός από την αλήθεια της επανάστασής του. Δεν είναι εύκολο πράγμα η κάθε είδους επανάσταση. Είναι πάνω από όλα εσωτερική ανάγκη και δεν χρειάζεται σημαίες και τυμπανοκρουσίες. Ας αφήσουμε την εικόνα του και ας ψάξουμε το έργο του και την ζωή του. Έχουμε να μάθουμε πολλά.

Πριν σας αφήσουμε ακούστε τον μεγάλο Λοϊζο να τραγουδά για τον Τσε στο βίντεο που ακολουθεί ενώ διαβάστε και το ενδιαφέρον ποστ του Allu Fun Marx με θέμα τα τραγούδια που έχουνε γραφτεί για τον μεγάλο Αργεντίνο Αντάρτη.Αφιερωμένο σε όλους τους ρεαλιστές του κόσμου που κυνηγούν το αδύνατο. Και ας μην ξεχάσουμε μέρα που ξημερώνει (17 Νοέμβρη) ότι μόνο οι μαζικοί αγώνες έχουν αποτέλεσμα και τους οποίους δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να τους καπηλεύετε. Καλό βράδυ.

Δελτίου Τύπου για την ηλεκτρονική συλλογή του Rockap - Underground Όνειρα...

Το γιουσουρούμ υποστηρίζει κάθε προσπάθεια που έχει ως γνώμονα και σκοπό την παρουσίαση και την ανάδειξη νέων (και όχι μόνο) σχημάτων της Ελληνόφωνης ή Αγγλόφωνης (δεν έχει σημασία) Ελληνικής ανεξάρτητης μουσικης σκηνής καθώς και την ελεύθερη διακίνηση μουσικής. Σε μιά τέτοια προσπάθεια αναφέρεται το κείμενο που μας ήρθε και μιλά για την δραστηριότητα του Rockap. Πρίν παραθέσουμε το δελτίο να πούμε μόνο ότι το γιουσουρούμ δεν έχει καμία σχέση με την εν λόγο προσπάθεια. Αυτά. Ακολουθει το δελτίο τύπου των παιδιών...

Όνειρα... όνειρα... όνειρα! Underground.... rock, metal, punk... όνειρα ελληνόφωνα, αγγλόφωνα.... όνειρα συγκροτημάτων και ανθρώπων που αγαπάνε την μουσική και αυτό που κάνουνε.Το διαδικτυακό μουσικό περιοδικό Rock Αποδράσεις φτιάχνει κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει ξαναγίνει. Στις μέρες που το download κυριαρχεί και σκοτώνει δισκογραφικές, δισκάδικα, συγκροτήματα, στις μέρες αυτές ρίχνει online την πρώτη μεγάλη ηλεκτρονική συλλογή... τα Underground Όνειρα.Με σκοπό να δείξει στον κόσμο ότι η χώρα μας δεν είναι μόνο ριάλιτι και μπουζουκλερί, ότι υπάρχουν αμέτρητες μπάντες εκεί έξω που ρίχνουν ιδρώτα και χρήμα. Πολλές από αυτές μένοντας στην αφάνεια και αναγκάζοντας να τα παρατήσουν αργά η γρήγορα.Η συλλογή αυτή ρίχνει μαζί με τα όμορφα τραγούδια της μήνυμα σε όλους, σε πάσα κατεύθυνση, για να κάνουν κάτι, μειώσεις τιμών cd , καλύτερη αντιμετώπιση , χώρους για συναυλίες και άλλα πολλά. Περιέχει 68 τραγούδια από 68 διαφορετικές εν ενεργεία Ελληνικές μπάντες, αρκετές με δισκογραφία, πάρα πολλές δίχως!Συγκροτήματα από διάφορες πόλης της Ελλάδας προσφέρουν στους αναγνώστες του Rockap.gr και όχι μόνο , από ένα τραγούδι τους ... ρίχνοντας κέρμα και κάνοντας ένα όνειρο που μόνο με συλλογική προσπάθεια μπορεί να γίνει αληθινό.... Μια πραγματικά δυνατή εγχώρια σκηνή δίχως εκμεταλεύσεις.Η συνέχεια σερβίρεται στους υπολογιστές σας!

Περιέχει τους :Zero Project, Χορευτές του Βυθού, Ouzo the band, Ding an sich, Intiotek, Μέντα, TUG, Έξοδος, Πληνθέτες, Σέλας, Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό, Cameres, Σύμπτωμα, Δυτικός Άνεμος, Μέρες, Ένοχες Σκέψεις, Καπνός, Ιχθείς, Antoine Parinis, Ένα βήμα μπροστά, Στο Όνειρο, Galliard, Wormed Potatoes, DeadBeat Escapement, Schema, September, Laissez Faire, Addictive, The Skelters, Κυνηγοί Ονείρων, Χίμαιρα, Μαυροκόκκινο, Entelia, Medoyssa, Κίτρινα Φώτα, Versus, Μαύρη Μαγιονέζα, Paramana, Ντελίριο, Κεραίες, Θίασος Τρελλών, Τεκίλα, Spinaloga, Ποιότητα, Τhree way plane, Διχασμένες Αλήθειες, Indico, Αντίδραση, Revolting Βreed, ATM, D Volume, Cain, Nightstalker, Anal veritas, Trigger, Playground Rust, Poem, Building Chaos, Contemplation, Αργύρης Αφεντάκης, Dr Love, Ink, Synesnthesia, Slave At God, Need, Rex Mundi , Ritual od odds, Custom Made NoiseΚατεβάστε την από :http://www.rockap.gr/?p=1250

Οι Serpentine στην indie σκηνή του Γιουσουρούμ...

Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το μικρό μας αφιέρωμα στην Ελληνική ανεξάρτητη μουσική σκηνή ένα από τα ονόματα που είχαμε κατά νού ήταν οι Serpentine…Ένα συγκρότημα που μας είχε γοητεύσει πριν από χρόνια και εξακολουθεί να είναι από τα αγαπημένα μας αγγλόφωνα Ελληνικά συγκροτήματα. Το πρόβλημα ήταν ότι οι Serpentine είχανε διαλυθεί πριν από περίπου ένα χρόνο και λίγο μετά την κυκλοφορία του πολύ-αναμενόμενου (τότε) EP τους και ενώ το μέλλον τους προμηνυόταν λαμπρό. Όμως για καλή μας τύχη, η σελίδα του όμως στο myspace παρέμεινε και παραμένει ενεργή. Έτσι αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους. (τελικά το myspace δεν σε βοηθά μόνο να ακούσεις καινούργιες μπάντες και μουσικές αλλά και να βρεις τις παλιές και αγαπημένες σου ακόμα και αν αυτές δεν υπάρχουν πια). Όταν είπαμε στον Δημήτρη (Μάρκου) και στον Γιάννη (Ματσούκας), που διαχειρίζονται πλέον την σελίδα του γκρουπ, το τι και γιατί σκεπτόμαστε να κάνουμε δέχτηκαν με χαρά να μας βοηθήσουν. Κάτι που το δείχνει και το κειμενάκι που μας έστειλε ο Δημήτρης:

«Χαίρεται, Μου ζητήθηκε να γράψω δυο λόγια για την μπάντα της οποίας ήμουν μέλος για όσο καιρό αυτή ήταν ενεργή και που είχε για όνομα ένα γλυκό-άλλα και ζόρικο..-τραγούδι των dEUS,τους Serpentine. Καθώς μου ξετυλίχτηκε το σκεπτικό για μια αναφορά στους Serpentine από τον ιδιοκτήτη του blog, η έκφραση κλειδί ήταν αναμφίβολα το ότι οι “Serpentine αποτέλεσαν πηγή για πολλά άλλα γκρουπ”.Χε…Κοίτα να δεις…Χωρίς να θέλει με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι τελικά οι Serpentine ήταν μάλλον το ακριβώς αντίθετο!Ότι δηλαδή ήταν απλά το μέρος στο οποίο κάποια χρονική περίοδο εντελώς τυχαία όλοι οι εν λόγω, βρέθηκαν να συνδημιουργούν μουσικά,είτε επειδή φοιτούσαν στην Πάτρα,είτε επειδή εκεί ήταν το πατρικό τους,είτε επειδή είχαν τους προσωπικούς τους λόγους να την επισκέπτονται συχνά,και όλα αυτά τα χρόνια κάτω από τις αντίξοα έντονες συνθήκες της ηλικίας των 20 και κάτι (20 πλην -αρκετά- κάτι για μερικούς) και πάντα κάτω από τη στέγη των κομματιών του Θανάση. ......»

Ποιοι όμως είναι οι Serpentine??? Γιατί μας αρέσουν τόσο πολύ?? Γιατί θέλαμε να τους παρουσιάσουμε ως η “....πηγή για πολλά άλλα γκρουπ”??? Οι Serpentine γεννήθηκαν μέσα από τις φοιτητοπαρέες της Πάτρας το Φθινόπωρο του 2000 σε μια εποχή που η πόλη έδειχνε να παίρνει τα ηνία της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. Εκεί κάνουν και τις πρώτες τους εμφανίσεις και όλοι αρχίζουν να μιλούν για το επόμενο καυτό όνομα στην πόλη και όχι μόνο. Με επιρροές (όπως δηλώνουν) από Velvet underground, Nick Drake Neil Young, Simon and Garfunkel, Fleetwood Mac, Yann Tiersen κ.α γράφουν και παίζουν τις μουσικές τους γοητεύοντας όποιον είχε την ευτυχία να τους ακούσει. Η βασική σύνθεση τους είναι: Θανάσης Χριστοδούλου (φωνητικά, κιθάρα, πιάνο, πλέον εμφανίζεται με το νέο του project The surprising reaction of Victor Lazlo), Δημήτρης Μάρκου (μπάσο, πλέον παίζει με τους Abbie Gale) και στον Γιάννη Ματσούκα (τύμπανα, πλέον παίζει με τους My Wet Calvin). Ενώ είναι ίσως η πρώτη μεγάλη μουσική κολεκτίβα της χώρας αφού μαζί τους παίζουν, τραγουδούν και ηχογραφούν μεταξύ άλλων: η Υodashe (φωνητικά, νυν τραγουδίστρια των Flakes), Salvatore (κιθάρα, μπάσο Raining Pleasure) Evira (φωνητικά, νυν τραγουδίστρια των Abbie Gale) και η Monika (φωνητικά, κιθάρα και η οποία κάνει πλέον σόλο καριέρα έχοντας κυκλοφορήσει –κατά πολλούς- ένα από τα αλμπούμ της χρονιάς το Avatar). Όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν την πρώτη μας σκέψη όσο αφορά την παρουσίασή τους??

Το γιουσουρούμ πρόσθεσε τους Serpentine στα αγαπημένα του όταν πριν από αρκετά χρόνια άκουσε το υπέροχο από κάθε άποψη Thrown Away (περιλαμβάνεται με την φωνή της Evira στην συλλογή Mad Athens Presents :Pop scene 01 [2002]). Ένα τραγούδι που το ακολουθεί μια περίεργη σύμπτωση όσο αφορά την καριέρα των κοριτσιών που είχαν την τύχη να το τραγουδήσουν (και για την οποία φυσικά και θα τα πούμε με τα παιδιά στην συζήτηση που θα κάνουμε). ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ και πείτε μας αν έχουμε άδικο. Το 2006 ο Θανάσης πηγαίνει στην Γαλλία και το γκρουπ μπαίνει σε έναν μικρό λήθαργο για λίγο. Οι Serpentine μέχρι και το 2006,που επανέρχονται, εμφανίζονται στην σκηνή με Raining Pleasure, Jack, Giardini di miro, Lanterna, Closer, Film, Relevant Box, Michael Gira και κάνουν όλο τον μουσικό indie κόσμο της χώρας να μιλά για αυτούς και να περιμένει την επίσημη κυκλοφορία των τραγουδιών τους.

Μια κυκλοφορία που έρχεται στις αρχές του 2007. Τίτλος? City Closed For now!! Πρόκειται για ένα EP με τέσσερα τραγούδια: το ομότιτλο, το The Prey, το Word of Μouth και το Midnight Runaway Special το οποίο λίγο καιρό αργότερα θα συμπεριληφθεί στην απίστευτη συλλογή City Campers, των Flying Lilis Brothers (Δημήτρης και Πάνος Λιλής). Το EP μοιράζεται τον Φεβρουάριο του 2007 στην είσοδο του ΑN club όπου οι Serpentine κάνουν μια απίστευτη (κατά τους παρευρισκόμενους) εμφάνιση έχοντας ως Guest τον Patrick Duff, τους My Wet Calvin και την Monika!!! Όσοι έχετε ακούσει το City Closed For now θα συμφωνήσετε ότι είναι δύσκολο να διαλέξεις κάποιοι από τα τέσσερα του κομμάτια. Όλα είναι εθιστικά με τον τρόπο τους. Το Midnight Runaway Special με την υπέροχη μελωδία του, το The Prey με την δυναμική του, το ομώνυμο με τον ρυθμό του που κολλάει μέσα σου και το Word of Μouth με την απερίγραπτα γλυκιά μελαγχολία του. Εμείς δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα. To 2006 είχε κυκλοφορήσει μια συλλογή με τραγούδια τους, το 17 Songs From The Past For The Future, από την οποία ξεχωρίζουν (μεταξύ ίσων!!) το Emotional_Baggage και το Photos On The Wall!!! Λίγο μετά την συναυλία στο ΑΝ και πριν αρχίσει μια άλλη δύσκολη περίοδος της ζωής τους, στρατός, σε μια συνέντευξή τους ανακοινώνουν ότι υπάρχει υλικό έτοιμο και στην διάρκεια της θητείας τους θα κυκλοφορήσουν άλλα πέντε EP και ως επιστέγασμα ένα κανονικό LP!!! Και ξαφνικά κάτι γίνεται και όλα αλλάζουν... Τον Μάρτιο (2007) ανακοινώνουν την οριστική διάλυση τους... Όλοι ψάχνουν. Πως?? Τι?? Γιατί?? Πράγματα που δεν έχουν και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι όλο το υλικό που ήταν έτοιμο για κυκλοφορία δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια μας και περισσότερα στα αυτιά μας.!!! Δυστυχώς!! Όσοι έχουν ακούσει το υλικό αυτό μπορούν να καταλάβουν τι εννοούμε!! Πρόκειται για πραγματικές διαμαντένιες μουσικές στιγμές!!!Και μπορεί η σελίδα τους στο myspace να είναι ενεργή αλλά ΔΕΝ υπάρχουν τραγούδια τους εκεί να ακούσετε!! Υπάρχει ένα background που σε θλίβει (sad girls don’t cry) και μια ανακοίνωση που επίσης κάνει αίσθηση: “an after death release” (πρόκειται για το Midnight Runaway Special και την συλλογή City Campers).

Πριν σας αφήσουμε να ξαναπούμε «ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ THROWN AWAY ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ». Επίσης για την ιστορία ότι το 2003 κυκλοφόρησε στην Πάτρα μια συλλογή με τίτλο Patras Sound System και περιείχε δυο τραγούδια των παιδιών. Το Thrown Away και το Getting better. Και αν για το πρώτο τα είπαμε και θα το ακούσετε το δεύτερο επίσης μας έχει κερδίσει!! Τέλος δείτε το βίντεο που ακολουθεί το How Can You Erase από live στο Gagarin205 και αφού σας πούμε ότι είναι μέρος από το υλικό που δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα σκεφθείτε και πείτε μας την γνώμη σας για το τι πραγματικά έχασε η Ελληνική Αγγλόφωνη Σκηνή. Καλό βράδυ...

"Δελτίο Τύπου" της UNDERGROUND TAPES...

Το γιουσουρούμ αγαπά την Ελληνική ανεξάρτητη μουσικη σκηνή. Το γιουσουρούμ υποστηρίζει κάθε προσπάθεια που έχει ως γνώμονα και σκοπό την παρουσίαση και την ανάδειξη νέων (και όχι μόνο) σχημάτων της εν' λόγο σκηνής, Ελληνόφωνης ή Αγγλόφωνης δεν έχει σημασία καθώς και την ελεύθερη διακίνηση μουσικής. Σε μιά τέτοια προσπάθεια αναφέρεται το κείμενο ( κάτι σαν Δελτίο Τύπου) που μας ήρθε και μιλά για την δραστηριότητα της UNDERGROUND TAPES από την Πάτρα. Πρίν παραθέσουμε το δελτίο να πούμε μόνο ότι το γιουσουρούμ δεν έχει καμία σχέση με την εν λόγο προσπάθεια και ότι οι απόψεις του κειμένου αντανακλούν τις απόψεις της UNDERGROUND TAPES και μόνο. Τέλος να (ξανα) πούμε ότι υποστηρίζουμε τέτοιου είδους προσπάθειες και ότι εν λόγο δραστηριότητα είναι άξια αναφοράς και φυσικά συγχρητηρίων...Αυτά. Ακολουθει το δελτίο τύπου των παιδιών...

H UNDERGROUND TAPES συνεχίζει την επίθεση που έχει εξαπολύσει κυκλοφορώντας μια ακόμα συλλογή της με τίτλο αποκαλύψεις. Μια συλλογή που έρχεται να αποδείξει σε όλους τους απ' έξω πως η στενομυαλιά και ο παρωπιδισμος τους όταν στο τραπέζι πέφτει ο ορός ροκ στην Ελλάδα πλέον καθιστά τέτοια άτομα γραφικά. Mια συλλογή που μεταφέρει πιστά το κλίμα που επικρατεί στην ελληνική ροκ σκήνη και προσφέρει μουσική από μουσικούς με φλόγα στην ψυχή και πάθος στις εκτελέσεις. Στην συλλογή αποκαλύψεις συμμετέχουν οι :

asfix ( γαλάζια Αμερική )
μόνο γυμνό ( τόσα τραγούδια πετάμενα )
αστικές ιστορίες ( χάνομαι )
ψευδοπροφήτες ( είναι στιγμές )
αντίδραση ( φωτιά )
ένοχες σκέψεις ( είσαι μακριά )
γυμνά καλώδια ( θέλω )
περιστρεφόμενος νορμαν ( πόλη )
σχήμα ( άγγελος της γης )
entelia ( αποκοιμήσου )

Η συλλογή κυκλοφορεί με έγχρωμο εξώφυλλο και μπορείτε να την προμηθευτείτε δωρεάν μόνο από την underground tapes. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να μας στείλετε email στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση :

undergroundtapes@yahoo.gr
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
UNDERGROUND TAPES, http://undergroundtapesmusic.blogspot.com

Ο κ. ΚΟΫΝΕΡ βολτάρει στο γιουσουρούμ...

Το τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για δοσοληψίες και δωροδοκίες σχετιζόμενες με τα σκάνδαλα που ταράζουν την όποια πολιτική και μη ζωή της χώρας. Και ως συνήθως όλοι μας δηλώνουμε έκπληκτοι που γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Τώρα το γεγονός του ότι όλοι μας τα ψιθυρίζαμε φωναχτά στις παρέες μας είναι άλλο θέμα. Σαν την υπόθεση του ντόπινγκ. Όλοι μας πριν την δημοσιοποίηση-επισημοποίηση του γεγονότος λέγαμε "δεν είναι δυνατόν ο Χ. να κάνει αυτές τις επιδόσεις. Σίγουρα παίρνει ντόπα. Καλά δεν βλέπεις πως έχει γίνει?? Από τι λες να είναι????" Όμως όταν το θέμα δημοσιοποιήθηκε και στοιχειοποιήθηκε κανείς δεν ήξερε τίποτα. Έτσι και τώρα. Κανείς δεν γνώριζε και δεν γνωρίζει το παραμικρό για τις κάτω του τραπεζιού και τις γκρίζες δοσοληψίες επιχειρηματιών,αξιωματούχων,πολιτικών κλπ. Και μπορεί όλοι μας (και σωστά) να υποστηρίζουμε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν έχουν χρώμα και πατρίδα αλλά για σκεφθείτε και αυτό που μας λέει ο κ. ΚΟΫΝΕΡ...

" Όταν ο κ. Κ έτυχε να μιλήσει σε μια συντροφιά της εποχής του για την καθερή γνώση ανάφερε ότι αυτήν μπορεί να την αποκτήσει κανείς μονάχα σαν καταπολεμίσει την δωροδοκία. Ρώτησαν τότε μερικοί τον κ. Κ. πάνω στην κουβέντα τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει τη δωροδοκία. Το χρήμα αποκρίθηκε γρήγορα ο κ. Κ. Τότε όλοι απόρησαν κι άρχισαν τα α! και τα ου!, μερικοί μάλιστα κούνησαν το κεφάλι τους αγανακτισμένοι. Αυτό δείχνει ότι όλοι περίμεναν να ακούσουν κάτι πιο ραφινάτο. Κι έτσι ομολόγησαν την επιθυμία τους: ότι δηλαδή θα ήθελαν αυτοί που δωροδοκούνται να δωροδοκούνται με κάτι ραφινάτο, πνευματικό κσι ότι δεν θα ήθελαν να κατηγορήσουν κάποιον που δωροδοκήθηκε ότι του λείπει το μυαλό.

Λένε ότι πολλοί δωροδοκούνται με τιμές και αξιώματα, που θα πεί: όχι με λεφτά. Και ενώ παίρνουν πίσω τα λεφτά από ανθρώπους που αποδείχτηκε ότι τα καταχράστηκαν, εκείνους που το ίδιο καταχρηστικά δέχτηκαν τιμές και αξιώματα δεν τους πειράζουν.

Για αυτό και πολλοί που κατηγορήθηκαν ότι είναι εκμεταλλευτές προτιμούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι πήραν τα λεφτά για να μπορέσουν να κυβερνήσουν, αντί να κατηγορηθούν ότι κυβέρνησαν για να αποκτήσουν λεφτά. Ωστόσο ακόμα και εκεί όπου υο χρήμα ταυτίζεται με την εξουσία, η εξουσία δεν είναι κάτι που μπορεί να δικαιολογήσει την λήστεία. "

* Η παραπάνω ιστορία είναι απο το βίβλίο του Μπ. Μπρέχτ "Οι Ιστορίες του κ. ΚΟΫΝΕΡ". Οι Ιστορίες αυτές άρχισαν να γράφονται το 1927 και τέλειωσαν στις αρχές της δεκαετίας του '50, λίγο πριν από το θάνατο του συγγραφέα. Είναι μικρά αλλά λαμπρά δείγματα πεζού λόγου, που αποτυπώνουν πυκνά και την κοινωνική κριτική του Μπρεχτ, αλλά και την ηθική του διδαχή. Ο ήρωάς τους είναι πολυσήμαντος: το όνομά του (Keuner) πλησιάζει υπαινικτικά τη λέξη Keiner (κανένας), και διεκδικεί σχεδόν τη διαχρονική διάσταση του ομηρικού "ούτις", ενώ όπου συντομογραφείται (κύριος Κ.), γίνεται αντίποδας του ομώνυμου ήρωα της καφκικής Δίκης. Και όπως συμβαίνει με τις ιστορίες που μας ¨διηγούνται¨ οι μεγάλοι (χωρίς εισαγωγικά) συγγραφείς και στοχαστές είναι διαχρονικές. Αναζητήστε το βιβλίο (με την προσιτή τιμή!!) και απολάυστε τον κ. Κ στις αφηγήσεις του.Κάλό σας βράδυ.

Συζήτηση με τους Vello Leaf....

Πλέον η διαδικασία είναι γνωστή...Μετά από τις εμφανίσεις των συγκροτημάτων εδώ στην Indie σκηνή του γιουσουρούμ επιδιώκουμε μια συζήτηση μαζί τους, τόσο για να μάθουμε περισσότερα για αυτούς αλλά και να ακούσουμε τις απόψεις του σχετικά με την ελληνική ανεξάρτητη μουσική πραγματικότητα και όχι μόνο. Έτσι μετά την εμφάνιση των Vello Leaf εδώ στο γιουσουρούμ, με την οποία μας ταξίδευσαν και μας μάγεψαν, είχαμε μαζί τους μια φιλική και συνάμα ενδιαφέρουσα συζήτηση...Διαβάστε τι μας είπαν και εδώ είμαστε για τα περαιτέρω.

1.Πείτε μας τα πάντα για το όνομά σας (τι σημαίνει πως προέκυψε κλπ), καθώς και για αυτό το Χανιά, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, που υπάρχει στην σελίδα σας στο myspace...

Vello Leaf είναι το δεύτερο μας όνομα που σηματοδότησε, ουσιαστικά, μία νέα περίοδο στο γκρουπ (μέχρι το 2006 λογόμασταν deep.insight). H λέξη Vello προκύπτει σαν συνδιασμός των λέξεων Velvet και Mellow. Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι το "Vello Leaf" εκτός από εύηχο, σαν όνομα δίνει μία πρώτη γεύση για τον ήχο μας στον ακροατή και από κει και πέρα παντρεύει και κάποια πιο "εσωτερικά" χαρακτηριστικά του γκρουπ.Από το 2003, ζούμε ο καθένας σε διαφορετική πόλη λόγω φοιτητικών υποχρεώσεων, δουλειάς κτλ. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε σταθεροποιηθεί σε αυτό το "Χανιά, Πάτρα, Θεσσαλονίκη", ωστόσο είχαμε περάσματα και από Αθήνα, Ρέθυμνο, ενώ υπήρξε περίοδος που ήμασταν σε 5 διαφορετικές πόλεις.

2.Πόσο δύσκολο είναι για ένα συγκρότημα όταν τα μέλη του βρίσκονται διασκορπισμένα στις τέσσερις γωνιές της χώρας?

Ουσιαστικά, έχουμε "ξεχάσει" πως είναι να βρισκόμαστε όλο το χρόνο στην ίδια πόλη, στην ίδια γειτονιά όπως ήμασταν το 1999 και να κάνουμε πρόβες κάθε μέρα. Έχουμε συχνές μετακινήσεις, βέβαια, και σε περιόδους διακοπών βρισκόμαστε όλοι στα Χανιά, αλλά και στο ενδιάμεσο είμαστε σε διαρκή επικοινωνία κυρίως μέσω internet, ανταλλάσσουμε ηχογραφήσεις, συζητάμε και δουλεύουμε από απόσταση. Σίγουρα δεν είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος, ωστόσο ατομικά μας έχει βοηθήσει σε αρκετά πράγματα, και ένας λόγος είναι ότι στην καθημερινότητα μας δεχόμαστε διαφορετικά ερεθίσματα, αφού ζούμε σε διαφορετικές πόλεις.

3.Όπως μας έχετε πει «το Morning Star έχει ηχογραφηθεί σε 5 πόλεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...». Είμαστε όλοι αυτιά για την ιστορία του....
Το μεγαλύτερο μέρος του pre-production κι ένα μεγάλο μέρος των ηχογραφήσεων έγινε στα Χανιά, οι πρώτες ηχογραφήσεις ξεκίνησαν από το Ρέθυμνο στο Studio του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής, σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη έγιναν κάποιες συμπληρωματικές ηχογραφήσεις (όπως αυτές των guest του CD), ενώ η παραγωγή και το δέσιμο όλων αυτών έγινε στην Αθήνα. Βγάζοντας έξω το pre-production, δουλεύαμε πάνω στο "Morning Star" περίπου 12 μήνες... εκείνη τη χρονιά ήμασταν πραγματικά από πόλη σε πόλη.

4.Art rock, dream pop, melodic rock, indie, alternative, experimental... Τελικά υπάρχουν ταμπέλες και όρια στον κόσμο της μουσικής και της τέχνης γενικότερα??
Οι "ταμπέλες" δίνουν μία πρώτη εικόνα (κάποιες φορές και λανθασμένη) του τι μπορεί να περιμένει κάποιος από ένα δίσκο, ένα πίνακα ζωγραφικής, μία ταινία. Σίγουρα, δεν υπάρχουν όρια, και αυτό κάνει πιο δύσκολη την όποια κατηγοριοποίηση...

5.Ποια ήταν τα ακούσματά σας ως μαθητές και έφηβοι, και πόσο έχουν (αν έχουν) αλλάξει αυτά τα τελευταία χρόνια.
Δε θα λέγαμε ακριβώς ότι έχουν αλλάξει, όσο ότι εξελίσσονται. Ως έφηβοι, σε μία επαρχιακή πόλη όπως τα Χανιά, δεν είχαμε πρόσβαση σε τόσο διαφορετικά ακούσματα. Σήμερα, υπάρχουν νέα δεδομένα, καθένας μπορεί -μέσω internet- να παρακολουθεί σκηνές ή και μεμονωμένα γκρουπ που στο παρελθόν δε θα έβρισκε ποτέ σε (ένα πολύ ενημερωμένο) επαρχιακό δισκάδικο.

6.Ποιος ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγοράσατε??
Sigur rós - með suð í eyrum við spilum endalaust

7.Ας επανέλθουμε στο Morning Star. Διανέμεται από την “Insight Room” μια DIY εταιρεία (με έδρα τα Χανιά αν δεν κάνω λάθος). Η εταιρεία δημιουργήθηκε μόνο για τις ανάγκες των Vello Leaf ή δίνει/πρόκειται να δώσει στέγη και σε άλλα μουσικά σχήματα?
Η "Insight Room" είναι ουσιαστικά μία ομάδα παραγωγής με διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις που προυπήρχε του "Morning Star". Η κυκλοφορία του CD ήταν το πρώτο "άνοιγμα" προς τα έξω, και αυτό που της έδωσε και την έννοια του DIY Label. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλουμε να κάνουμε μέσα από την Insight Room. Υπάρχουν προτάσεις που αφορούν το μουσικό κομμάτι και έχουν γίνει επαφές με κάποια γκρουπ, αλλά πέρα από αυτό γίνονται δουλειές πάνω στο οπτικό κομμάτι (ταινίες μικρού μήκους, video clip κτλ).

8.Πότε να περιμένουμε το επόμενο άλμπουμ σας? Υπάρχει η σκέψη της «μεταγραφής» σε κάποια «μεγαλύτερη» δισκογραφική εταιρεία?Το καινούργιο CD -με κάθε επιφύλαξη- υπολογίζουμε ότι θα είναι έτοιμο κάπου στο δεύτερο μισό του 2009. Το θέμα της εταιρείας είναι κάτι που θα το δούμε στην πορεία, δεδομένου ότι υπάρχουν κάποιες προτάσεις, αλλά ξεκινώντας από το ότι θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο της μουσικής μας, συν το ότι την παραγωγή την αναλαμβάνουμε μόνοι μας, οι απαιτήσεις μας στο θέμα της δισκογραφικής είναι πολύ συγκεκριμένες.

9.Από το 1999 όταν και δημιουργηθήκατε ως Deep.insight, μέχρι και το 2006 που μετονομαστήκατε σε Vello Leaf τι (άλλο εκτός από την ονομασία σας) έχει αλλάξει?
Ουσιαστικά, επιχειρήσαμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Η αλήθεια είναι ότι ως deep.insight σαν γκρουπ είχαμε μία πιο κλασική σύνθεση και με την οποία είχαμε σκοπό να κάνουμε αυτό το "βήμα παραπέρα" με την επανακυκλοφορία του distorted.images το 2004 και προγραμματίζοντας κάποια live που έγιναν στην Κρήτη (και κάποια σε Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη που ακυρώθηκαν λόγω αποχώρησης της Άρτεμις που τραγουδούσε εκείνη την περίοδο). Από εκείνο το σημείο, λοιπόν, αλλάξαμε πλάνο, επικεντρωθήκαμε πολύ περισσότερο στο studio και σε κάποια soundtrack για θεατρικές παραστάσεις, αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε ευρύτερα τη μουσική μας, αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε με φίλους μουσικούς, σκηνοθέτες και γενικότερα είδαμε πιο ανοιχτά την έννοια του γκρουπ.

10.Ποια είναι η μουσική πραγματικότητα στην ιδιαίτερη πατρίδα σας τα Χανιά?? Υπάρχουν και άλλα αξιόλογα συγκροτήματα ή μεμονωμένοι καλλιτέχνες που (κατά την γνώμη σας) θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια?
Υπάρχουν πολλά καινούργια γκρουπ, και πάρα πολλά μαθητικά που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο 3-ημερο two festival που διοργανώθηκε τον Ιούλιο στα Χανιά, τα οποία αν καταφέρουν να "βγουν" από τα Χανιά σίγουρα έχουν πολλά να προσφέρουν. Πολλά υποσχόμενοι καλλιτέχνες από Χανιά με παρουσία στα μουσικά δρώμενα είναι οι No Clear Mind, η Sophia (Night On Earth, Sanades) και η Alexandra McKay.

11.Για πείτε μας και για τα μουσικά στέκια της πόλης. Τόσος κόσμος κατεβαίνει κάθε χρόνο στα Χανιά, να μην του πείτε και που να πάει για να ακούσει καλή μουσική??
Αναλόγως και την εποχή, στα στενά της παλιάς πόλης υπάρχουν πολλά μπαρ (Fagotto, Συναγωγή κτλ) με μουσικές από jazz, chill-out μέχρι πιο rock καταστάσεις. Κατα καιρούς διοργανώνονται διάφορα ηλεκτρονικά πάρτι από γνωστές ομάδες της πόλης (το καλοκαίρι γίνονται κυρίως έξω από τα Χανιά), ενώ κλασικό στέκι αποτελεί το στενάκι των Δύο Λουξ, Ιπποπόταμος κτλ.

12.Το Morning Star θεωρήθηκε (και δικαίως) ένα από τα καλύτερα αλμπούμ του 2007. Υπήρχε αντίστοιχη εμπορική απήχηση ή τελικά στη Ελλάδα πολλοί αγαπάνε την indie σκηνή αλλά λίγοι αγοράζουν αυτά τα άλμπουμ?
Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, και είναι κάτι που έχουμε συζητήσει αρκετές φορές στα γνωστά δισκάδικα του χώρου. Πλέον, βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο τόσο για τα δισκάδικα, όσο και για τις δισκογραφικές. Ο παραδοσιακός τρόπος διακίνησης της μουσικής περνάει μία κρίση και αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν αφορά μόνο την indie σκηνή. Όσον αφορά το "Morning Star", ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, είχαν φύγει και τα 500 αντίτυπα, κάτι που αρχικά ήταν μάλλον ανέλπιστο.

13.Πώς είναι οι σχέσεις σας με τα υπόλοιπα σχήματα του (μουσικού) χώρου που κινήστε??
Έχουμε κάποιες καλές φιλίες, αλλά λόγω του ότι δεν κινούμαστε τόσο πολύ συναυλιακά και σαν γκρουπ δεν βρισκόμαστε σε μία πόλη δεν έχουμε τόσο πολλές επαγγελματικές σχέσεις, όσο κυρίως... φιλικές.

14.Ποιό από τα τραγούδια σας είναι το αγαπημένο σας “παιδί»??? Υπάρχει κάποιο τραγούδι άλλου καλλιτέχνη που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς??
Είναι ένα κομμάτι που γράφτηκε το 2003 και που ήταν στα πλάνα μας για το Morning Star, το παίζαμε σε live κτλ, αλλά λόγω της "ειδικής του βαρύτητας" τελικά έμεινε εκτός. Στις setlist το γράφουμε Spam και το προορίζουμε για το καινούργιο CD (ενδεχομένως με καινούργιο όνομα).
Όσον αφορά το αν υπάρχει τραγούδι άλλου καλλιτέχνη που θα θέλαμε να έχουμε γράψει εμείς είναι μάλλον κάτι που δεν έχουμε σκεφτεί. Καθένας μας είναι πρωτίστως ακροατής, όλοι έχουμε τραγούδια που μας "αγγίζουν" παρα πολύ, δε θα άλλαζε κάτι μέσα μας αν τα είχαμε γράψει εμείς

15. Τέλος θα θέλαμε να μας πείτε για την πιο δυνατή στιγμή που βιώσατε ως μπάντα (είτε είναι σε ζωντανή σας εμφάνιση είτε όχι) καθώς και να μας δώσετε το τοπ5 (κατά την γνώμη σας) της Ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής.
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε μία μόνο στιγμή. Σίγουρα, μία από τις πιο δυνατές ήταν η συμμετοχή στη Yurovision '07 (του Vinyl Microstore). Ήταν η πρώτη μας εμφάνιση ως Vello Leaf και η πρώτη μας εμφάνιση στην Αθήνα (σε ένα χώρο όπως το Gagarin). Όσον αφορά το top5 της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής, παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια ότι βγαίνουν πολύ καλές δουλειές και αρκετά πιο "σύγχρονες" σε σχέση με το παρελθόν. Ωστόσο, η πραγματική αξία ενός δίσκου φαίνεται μόνο σε βάθος χρόνου οπότε θα αναφερθούμε σε δίσκους με τους οποίους μεγαλώσαμε και που αποτελούν αναμφισβήτητα σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνή... έχουμε και λέμε, λοιπόν:

4 δίσκους για τους οποίους συμφωνούμε ομόφωνα:
Στέρεο Νόβα - Βιταμίνα Τεκ
Raining Pleasure – Nostalgia
Ονειροπαγίδα - Μικρά Μυστικά
Closer - In The Market
και 3 extra:
Ziggy Was - Unicorn Pan
Bokomolech - Jet Lag
Groove Machine - Fairy Tales From A Big City

Αυτά μας είπαν τα παιδιά..Ελπίζουμε να χαρήκατε και εσείς αυτά που διαβάσατε όσο και εμέις την κουβέντα μαζί τους.. Πριν σας αφήσουμε να ενημερώσουμε ότι οι Vello Leaf θα εμφανιστούν μαζί με τους Limusine και τους Plumerai στις 22 Νοεμβρίου στην Πάτρα στο Λιθογραφείο και στις 23 Νοεμβρίου στην Αθήνα στο Κύταρο. Τέλος δείτε ένα όμορφο βίντεο με το τραγούδι τους One Last tear (το οποίο μπορείτε να το ακούσετε και δίπλα στο τραγούδι της ανάρτησης). Καλό σας βράδυ και καλή σας ακρόαση...


One Last Tear - Vello Leaf Video Art by G.Constantine from Giorgio Constantine on Vimeo.