Richard Bach: Ψεδαισθήσεις μετά τον Ιωνάθαν....

Όταν ο καιρός είναι ψυχρός δεν ενδείκνυται μόνο για δύο αλλά και για διάβασμα. Τα σημάδια πλέον δείχνουν ότι ίσως επιτέλους θα περάσουμε στον χειμώνα. Επιτέλους γιατί τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και δεν μπορώ να φανταστώ τις γιορτές με κοντομάνικα ή έστω φθινοπωρινό ντύσιμο. Εδώ έχει αρχίσει το κρύο και τέτοιες μέρες είναι που κοιτάζουμε (όλοι μας, όπως και πριν τις καλοκαιρινές μας διακοπές) την βιβλιοθήκη για να βρούμε κάτι καλό να διαβάσουμε και να περάσουμε ευχάριστα (ανεξάρτητα του θέματος του βιβλίου) τα βράδια μας. Σε μια τέτοια αναζήτηση το βλέμμα του γιουσουρούμ σταμάτησε το τρέξιμο ανάμεσα στους τίτλους των βιβλίων όταν σκόνταψε πάνω στις «Ψευδαισθήσεις» του Richard Bach. Τον Bach, όπως οι περισσότεροι μας, τον μάθαμε από το εκπληκτικό «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον». Ήταν ο Ιωνάθαν που μας έκανε να αναζητήσουμε το υπόλοιπο του έργου του Αμερικάνου συγγραφέα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος που έγραψε τον Ιωνάθαν να μην έχει να δώσει και άλλα!!! χμμμμ.... Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσει που άνθρωποι οι οποίοι έγραψαν αριστουργήματα μετά αρκέστηκαν σε κακέκτυπες αντιγραφές των επιτυχιών τους!! Τελοσπάντων. Ας επιστρέψουμε στις «Ψευδαισθήσεις» που ο καθένας μας κουβαλά. Ο Bach είχε δηλώσει ότι μετά τον Ιωνάθαν ότι δεν σκόπευε να γράψει ούτε λέξη και πως είχε πει όλα όσα είχε να πει με τα βιβλία που είχε γράψει μέχρι τότε. Ευτυχώς για εμάς δεν υλοποίησε την απειλή τους και λίγα χρόνια αργότερα έπαιρναν την θέση τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων οι «Ψευδαισθήσεις». Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο σου φέρνει στο μυαλό κάτι «βιβλία» που πωλούνται από διάφορες μεταμεσονύχτιες εκπομπές της τηλεόρασής (κανονικά και εδώ πάνε εισαγωγικά αλλά...). Ο υπότιτλός του –Οι περιπέτειες ενός διστακτικού Μεσσία- ίσως να ξινίζει και να ακούγεται περίεργα αλλά τίποτα δεν άλλαξε ευτυχώς την σκέψη μας και έτσι το βιβλίο ήρθε στα χέρια μας πριν από πολλά χρόνια.

Ξαναπαίρνοντας το βιβλίο στα χέρια και γυρίζοντας το στο οπισθόφυλλο δεν ήταν δυνατόν να μην σταθούμε στο «Αφού θέλετε τόσο πολύ την ελευθερία και την χαρά, δεν μπορείτε να καταλάβετε πως βρίσκεται μέσα σας και πουθενά αλλού». Το βιβλίο λοιπόν μας διηγείται την ιστορία του Ντόναλντ. Ενός μηχανικού αυτοκινήτων από την Ινδιάνα ο οποίος πίστευε πως είχε την δύναμη να βοηθήσει τον εαυτό του αλλά και όλο τον κόσμο. «Και αφού το πίστευε έτσι ήταν». Ο κόσμος έβλεπε την πίστη στην δύναμη του και μαζευόταν όπου δούλευε να πάρει κουράγιο, να τον γιατρέψει, να τον βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Μα έτσι με τον κόσμο δεν γινόταν να δουλεύει και οι εργοδότες του δεν μπορούσαν να το ανεχθούν και τον έδιωχναν. Μέχρι που πήρε την απόφαση και έφυγε για την ύπαιθρο και οι ανθρώποι τον ακολούθησαν και τον φώναζαν Μεσσία και θαυματοποιό. «Και αφού το πίστευαν έτσι ήταν».

Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο αναζητήστε το το συντομότερο. Σίγουρα δεν θα το αφήσετε από τα χέρια σας μέχρι να το τελειώσετε. Μέρες γιορτών έρχονται και πάντα ένα βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο όπως μας έλεγαν και στο σχολείο. Και είναι από τις (λίγες) περιπτώσεις που είχαν δίκιο..

«Ήταν μια φορά ένας Μεσσίας που γεννήθηκε στην άγια γη της Ινδιάνας και μεγάλωσε στους γεμάτους μυστήριο λόφους, ανατολικά του Φορντ Ουαίην. Για τούτον εδώ τον κόσμο άκουσε κι έμαθε φοιτώντας, στα σχολεία της πατρίδας του καθώς και στην δουλειά του σαν μηχανικός αυτοκινήτων»

Καλό βράδυ και καλή σας ανάγνωση.