Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Zpiderland Music Festival


Πολλοί τον γνωρίσανε σαν Βασίλη Μπαγιάτη. Για πάρα πολλούς περισσότερους ήταν ο Zpi. Μουσική, φωτογραφία, σκηνοθεσία, blogging, ραδιόφωνο απλά αποτελούν τα μέσα που είχε επιλέξει για να γιορτάζει αυτό που αγαπούσε περισσότερο από όλα. Τη ζωή. 

Τη ζωή με δημιουργία. Την ζωή με ουσία. Την ζωή που δεν χρειάζεται να πάρεις για να δώσεις.  Για πολλούς ήταν. Για μας πάντα θα είναι ακόμη κι αν λείπει. Όλοι εμείς που μας άγγιξε η ύπαρξη του και επηρέασε τη δική μας ύπαρξη, όλοι εμείς που αγαπάμε τα κείμενα, τις φωτογραφίες του, τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, τις ταινίες του, όλοι εμείς που αγαπάμε τον ίδιο τον Zpi, μαζευόμαστε για να γιορτάσουμε αυτό που αγαπάει περισσότερο. Τη ζωή. 

Μια γιορτή για τη ζωή. Ένα φεστιβάλ για το Βασίλη. Μια συναυλία για τον Zpi. Zpiderland Music Festival    

Είσοδος Δωρεάν  Τα έσοδα που θα προκύψουν, θα διατεθούν στο σύνδεσμο προώθησης εθελοντικής αιμοδοσίας & φίλων των ατόμων με μεσογειακή αναιμία "πηγή ζωής" www.pigi-zois.gr   


Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Χριστουγεννα 1944 - Το show είναι των Ελλήνων

Τα Χριστούγεννα του 1944 και ενώ οι μάχες στην Αθήνα των Δεκεμβριανών βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, φθάνει στην Αθήνα ο Βρεταννός Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ. Ο Τσώρτσιλ που έρχεται συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Ηντεν δεν έχει την καλύτερη των διαθέσεων εξαιτίας των επιθέσων που δέχεται τόσο στην πατρίδα του όσο και στις ΗΠΑ για τον ρόλο της Βρετανίας στον διαφενόμενιο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Σκοπός του είναι να μαζέψει τις δυο εμπλεκόμενες πλευρές σε ένα τραπέζι και αυτός δίκην διαιτητή να "βοηθήσει"  στην εξεύρεση λύσης. 

Με αυτό το σκεπτικό πραγματοποιήθηκε διήμερη (26 και 27 Δεκεμβρίου 1944) σύσκεψη στο τότε Υπουργείο Εξωτερικών υπό την προεδρεία του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και στην οποία συμμετέχουν αντιπρόσωποι του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, των αστικών κομμάτων και της κυβέρνησης Παπανδρέου. 

Ο φωτογράφος Ντμίτρι Κέσελ, ο οποίος βρισκόταν στην Αθήνα ως ανταποκριτής του περιοδικού Life ήταν ο μοναδικός φωτογράφος της σύσκεψης αυτής. Να πως περιγράφει ο ίδιος τα γεγονότα :

"...Φτάνοντας εκεί κατάλαβα γιατί με είχαν καλέσει. Θα γινόταν η συνάντηση της ελληνικής κυβέρνησης και του ΕΛΑΣ υπό την εποπτεία του Τσώρτσιλ και δεν υπήρχε ηλεκτρικό. Πάνω σ' ένα τεράστιο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί δώδεκα λάμπες θυέλλης που φώτιζαν τον χώρο. Ο στρατιωτικός φωτογράφος δεν είχε λάμπες για φλας. Εγώ, όμως, είχα και τις μοιράστηκα μαζί του.  Οι σύνεδροι μπήκαν στο δωμάτιο. 

Στη μια πλευρά κάθισε ο Τσώρτσιλ, ο Άντονι Ίντεν, ο σερ Χάρολντ Αλεξάντερ (διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο), ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο συνταγματάρχης Ποπόφ και ο Αμερικανός πρέσβης Λίνκολν Μα Βο. Απέναντί τους κάθισαν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με τον Παπανδρέου επικεφαλής. Οι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ δεν είχαν έρθει. Τράβηξα μια φωτογραφία με το φλας κι έδωσα τις δύο λάμπες που απέμεναν στον Βρετανό στρατιωτικό φωτογράφο. Συνέχισα, όμως, να φωτογραφίζω χρησιμοποιώντας τον δραματικό φωτισμό του δωματίου.  

Φωτογράφιζα από την ελληνική πλευρά του τραπεζιού σημαδεύοντας με τον φακό τον Τσώρτσιλ. Μετά από μερικές λήψεις βρυχήθηκε: "Φωτογράφισε τους Έλληνες. Είναι δικό τους το σόου". Πήγα από την άλλη μεριά και τράβηξα μερικές φωτογραφίες. Μετά ξαναγύρισα στη θέση μου και συνέχισα να φωτογραφίζω τον Τσώρτσιλ. Είχα ακουμπήσει τους αγκώνες μου στους ώμους ενός Έλληνα που του είχα ζητήσει να μένει ακίνητος όσο φωτογράφιζα. Ο Τσώρτσιλ έδειξε τους Έλληνες και φώναξε: "Φωτογράφισέ τους!". Με πλησίασε απότομα ένας γεροδεμένος Καναδός συνταγματάρχης. "Τον άκουσες", ψιθύρισε. Φωτογράφισε τους Έλληνες". Τράβηξα μερικές ακόμη φωτογραφίες κι έφυγα. Οι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ δεν είχαν φτάσει ακόμη. Αργότερα, έμαθα πως, παρά την εγγύηση που είχε δώσει ο στρατηγός Σκόμπι για ασφαλή διέλευση, η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ αντιμετώπισε προβλήματα και καθυστέρησε να περάσει τις γραμμές. Μερικές μέρες αργότερα ο στρατηγός Σκόμπι και οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ υπόγραψαν ανακωχή. Η κατάπαυση του πυρός έγινε στις 15 Ιανουαρίου...."

Η σύσκεψη αυτή αποτελεί το αντικείμενο της μιας εκ των τριων νουβέλων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα ενώ τα λόγια του Τσώρτσιλ στων φωτογράφο δάνεισαν το τίτλο του "Το Show είναι των Ελλήνων".
Οι φωτογραφίες και οι μαρτυρίες των νεαρού τότε φωτογράφου Kessel περιλαμβάνονται στο λεύκωμα με τίτλο "DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44" που κυκλοφόρησε το 1994 από τις Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ.

Τα πρακτικά της διήμερης σύσκεψης μπορεί κανείς να διαβάσει στο συλλογικό έργο με τίτλο "Η Συμφρωνία της Βάρκιζας" σε επιμέλεια Παναγιώτη Βενάρδο από τις εκδόσεις Το Ποντίκι 1995.

Σήμερα 70 χρόνια μετά οι "μεγάλες" δυνάμεις και οι "σύμμαχοί" μας επιστρέφουν στην Αθήνα και την Ελλάδα μέσω των παρεμβάσεών τους και των σεναρίων τρόμου που αφήνονται να πλανόνται πάνω μας. Οι εν Ελλάδι φίλοι τους παίζουν των ρόλο του Δαμασκηνού και των φίλιων κομμάτων του. Δεν ξέρουμε εαν αυτή την φορά η κατάληξη θα είναι διαφορετική.Τότε ο Τσώρτσιλ "διόρισε" τον Δαμασκηνό αντιβασιλιά και αυτός με τη σειρά του δεσμεύτηκε ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση «χωρίς τη συμμετοχή των κομμουνιστών», κάτι που τελικά και έγινε.

Σε κάθε περίπτωση ο 'Ελληνες πολίτες θα μάθουν το τι παίχτηκε για ακόμη μια φορά πάνω στην πλάτη τους μετά από χρόνια και ίσως τότε να είναι και πάλι αργά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

ΜΕΤΡΟ - Η μεγάλη Επιστροφή

Μετά από απουσία εννέα ετών το περιοδικό ΜΕΤΡΟ επιστρέφει και πάλι αυτές τις ημέρες. Ανανεωμένο μα και με πολλούς από τους παλιούς του συνεργάτες. Μαζί με αυτό το πρώτο τεύχος της τρίτης εκδοτικής του περιόδου βρείτε και το 45άρι βινύλιο με δύο τραγούδια από τη συνάντηση του Τζίμη Πανούση με τον Σωκράτη Μάλαμα.Μην το χάσετε.

 Το κείμενο της επιστροφής στην σελίδα του περιοδικού στο facebook.

«Τον Δεκέμβριο του 2005, η λειτουργία του περιοδικού 'Μετρό' ανεστάλη απότομα. Η ιστορία αποδεικνύει πως επρόκειτο απλώς για μια... προσωρινή αναστολή λειτουργίας. Κι ας κράτησε εννέα χρόνια. Ανατρεπτικό, ευαίσθητο, χιουμοριστικό, νεανικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό... Διαλέξτε μια λέξη για να περιγράψετε την ανάμνησή σας από το περιοδικό 'Μετρό'. Αυτός θα είναι και ο λόγος για να το επιλέξετε ξανά, αφού από τον επόμενο μήνα κυκλοφορεί και πάλι στα περίπτερα. Καλή αντάμωση!»

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

ΑΪΒΑΛΙ ένα νέο GRAPHIC NOVEL από τον Soloup

Συγγραφέας: SOLOÚP 
Έτος έκδοσης: 2014 
ISBN: 978-960-04-4548-0 
ΣΕΛ.: 448 
Σχήμα: 17 Χ 24 
Εικονογράφηση: Ασπρόμαυρη 
Εικονογράφος: SOLOÚP 
Βάρος: 1113.00 γραμ. 
Σκληρό εξώφυλλο

Εισαγωγικό σημείωμα: Bruce Clark 
Ένα μονοήμερο ταξίδι από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί. Κι εκεί, ανάμεσα στις δυο ακτές, μεσοπέλαγα, ένα ταξίδι στο χρόνο. Στη ματωμένη Ιστορία. Σε όσα χωρίζουν τους ανθρώπους του μικρού μπουγαζιού. Σε όσα ενώνουν τους λαούς όλης της γης. Μικρασιατική Καταστροφή. Ξεριζωμός. Χαμένες πατρίδες. Συνθήκη της Λοζάνης. Η πρώτη μεγάλη ανταλλαγή πληθυσμών στη σύγχρονη Ιστορία. Εκατομμύρια τραγωδίες, αμέτρητες ιστορίες κυνηγημένων ψυχών. Τις περισσότερες δεν τις μάθαμε ποτέ. Άλλες πάλι, αυτές που οι πρόσφυγες αφηγήθηκαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους, σιγά σιγά μπερδεύονται, βυθίζονται στη λήθη, χάνονται. Ελάχιστες από αυτές καταγράφηκαν στο χαρτί. Ελάχιστες σώθηκαν, για να ορθώσουν τη μνήμη απέναντι στα ανθρώπινα λάθη που, όταν ξεχνιούνται, επαναλαμβάνονται. Εκεί, στα υδάτινα σύνορα, στο στενό πέρασμα ανάμεσα στη Λέσβο και στα μικρασιατικά παράλια, ξετυλίγονται τέσσερις από αυτές τις ιστορίες. Τέσσερις Αϊβαλιώτες αφηγούνται. Τρεις Έλληνες κι ένας Τούρκος: Φώτης Κόντογλου, Ηλίας Βενέζης, Αγάπη Βενέζη-Μολυβιάτη, Αχμέτ Γιορουλμάζ. Και όταν τα πόδια ξαναπατούν στη γη, το σήμερα προσπαθεί να λογαριαστεί με το χθες. Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει.

Ξεφυλλίστε το εδώ


Soloúp: 
Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αθήνα) και είναι διδάκτωρ του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας κι Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Μυτιλήνη). Με γελοιογραφίες, κόμικς, comic strips (αλλά και με εικονογραφήσεις, γελοιογραφικά φωτομοντάζ και άρθρα σχετικά με τα σκίτσα) έχει εργαστεί σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά όπως Το Ποντίκι, Το Βήμα της Κυριακής, Goal news, Βαβέλ, Γαλέρα, Ως3, Σχεδία, και αλλού. Εκτός από τις εκδόσεις Κέδρος, έχει ακόμα συνεργαστεί με τους εκδοτικούς οίκους Πατάκη, Futura, Μεταίχμιο, ΚΨΜ, Στρατής, Τόπος, και άλλους, όπως και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 13 άλμπουμ με γελοιογραφίες και κόμικς, ενώ το 2012 κυκλοφόρησε η διατριβή του Τα Ελληνικά Comics, η πληρέστερη μέχρι σήμερα έρευνα για την ιστορία και την εξέλιξη των ελληνικών εικονογραφηγημάτων. Το Αϊβαλί είναι το πρώτο του μεγάλο graphic novel.  

more@
http://www.soloup.net/ 
anthropolikos.wordpress.com

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Ελλάδα, Μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Δημοκρατία

Μερικά πράγματα και γεγονότα που αποδικνύουν ότι επιτέλους η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και όχι μπανανία. (Και μην βιαστούν κάποιοι να πουν ότι επιλεκτικά και ύποπτα δεν αναφερόμαστε στην Αντιπολίτευση (εξιωματική και μη. Εν καιρώ όλα).

  • Ο Γιούνκερ δηλώνει (αναφορικά με τις εκλογές στην Ελλάδα) "Δεν θα ήθελα να βρεθούν ακραίες δυνάμεις στην εξουσία..." και ότι προτιμά να υπάρχουν «οικεία πρόσωπα» στην εξουσία
  •  Ο Γάλλος επίτροπος Π. Μοσκοβισί θα συναντηθεί  μεταξύ άλλων με τον πρόεδρο της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα αλλά μάλλον δεν θα έχει χρόνο να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα.
  • O Σαμαράς απειλεί τους βουλευτές ότι εαν δεν ψηφίσουν ΠτΔ θα έρθουν οι αριστεροί και μαζί τους το χάος. Θα βγούμε από το Ευρώ και δεν θα έχουμε λεφτά. Τα ίδια έλεγε και το 2012 ενώ το 2011 αντέκρουε τα ομοίου τύπου σενάρια που κυκλοφορούσαν (τότε) από την πλαυρά του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
  • Ο ΓΑΠ προειδοποιεί το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο) ότι θα κάνει νέο κόμμα.
  • Ο Σταύρος ο Θεοδωράκης γυρίζει την Ελλάδα προς άγραν ψήφων και συγχρόνως δηλώνει ότι αισθάνεται αποκλεισμένος από το ΜΜΕ.
  • Ο Άδωνις είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ. Ο οποίος Άδωνις προειδοποιεί και αυτός με την σειρά του ότι θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ από λεφτά εαν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι οι επενδυτές δεν θα έρθουν στην Ελλάδα. Και τι θα απογίνουμε χωρίς αυτούς? Οι άνθρωπο αυτοί ήσαν μια κάποια λύση (για την τσέπη του).
  • Ο Βορίδης έχει αφήσει κάτω τα τσεκούρια και έχει γίνει Υπουργός. 
  • Ο Θέμος (ένας είναι ο Θέμος) εξακολουθεί να κάνει εκπομπές και φυσικά να αστιεύεται με όλους και με όλα εκτός από τις βαλίτσες με τα χρήματα.
  • Ο Τράγκας αυτό τον καιρό είναι υπέρ της Εθνικής συνεννόησης η οποία θα πρέπει φυσικά να έχει κορμό την Δεξιά  (του κυρίου που έλεγε και κάποιος).
  • Ο Πρεντεντέρης συνεχίζει να ονομάζει την εκπομπή του Ανατροπή. Προφανώς αναμένει το (πέτσινο)  πέναλτι μπας και κερδίσει το ΝΔΠΑΣΟΚ τις εκλογές.
  • Ο Βενιζέλος εξακολουθεί να είναι Αντιπρόεδρος στην Κυβέρνηση της ΝΔ.
  • Ο Σαμαράς και οι κύκλοι του Μαξίμου δεν σχολιάζουν καν το ηχητικό που εμφανίζει τον Σαμαρα να λέει τα γνωστά περί @#%@#$%@$ των τριών.
  • Η Moody's απειλεί με υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας .
  • Οι τραπεζίτες (που τους ξεχρεώσαμε τα μαγαζάκια) υποστηρίζουν (μεταξύ άλλων) πως δεν πρόκειται να εκδηλωθεί κάποιο κύμα φυγής μέχρι την προκήρυξη των εκλογών. Στη συνέχεια και ανάλογα με την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί τότε δεν αποκλείεται μα υπάρξουν εκροές.
  • Το Χρηματιστήριο πέφτει κάθε μέρα και  οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι "..Οι αγορές απεχθάνονται την αβεβαιότητα, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην κορύφωσή της..". Φυσικά (οι αγορές) ξεχνούν ότι το Χρηματιστήριο έχει κάνει και μεγαλύτερες βουτιές και εν καιρό μη κρίσης και με φιλική τους Κυβέρνηση.
  • Το ΝΔΠΑΣΟΚ προσμετρά στους ανεξάρτητους βουλευτές που πιθανόν να ψηφίσουν υπερ του ΠτΔ και δυο πρώην ΧΑυγίτες. Τώρα είναι καλοί.
  • Τα μεγάλα ξένα ΜΜΕ επαναφέρουν τα περί Grexit.
Αυτά και άλλα πολλά που συμβαίνουν αποδικνύουν ότι «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και εμείς ακόμη φοβόμαστε τους κουμουνιστές μην έρθουν και μας πάρουν τα σπίτια και τα χρήματα από τις τράπεζες και τα στρώματα. Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ by EXANDAS

ΤΟ Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρει από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.

Επιτόπια Έρευνα, Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Μανώλης Φυλακτίδης / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2010 - 2011

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 53 min.



Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Tι είναι η πατρίδα μας?? Μην είναι οι κυβερνώντες της?

Tι είναι η πατρίδα μας?? Μην είναι οι κυβερνώντες της?

Αυτοί που αρνούνται σε πολίτες το δικαίωμα στην εκπαίδευση?

Αυτοί που έχουν πορευτεί με τσεκούρι και έχουν πάρει το πολιτικό τους βάπτισμα από δικτάτορες?

Αυτοί που υπερασπίζονται μεγαλο-απατεώνες και καταχραστές χρημάτων?

Αυτοί που έριξαν κυβερνήσεις και έκαναν τα πάντα για να ανέλθουν πολιτικά?

Αυτοί που "βρίσκονται" αθώοι μόνο και μόνο επειδή κάποιος έκλεισε το κοινοβούλιο την κατάλληλη στιγμή?

Αυτοί που η αγάπη τους για την πατρίδα περνάει και ταξιδεύει σε μαγευτικούς προορισμούς και εξωτικά υπερπόντια νησιά?

Αυτοί που δηλώνουν λάτρεις της πολιτικής της Θάτσερ και κλείσαν το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο αφήνωντας χωρίς σοβαρή περίθαλψη την πλειοψηφία των πολιτών?

Αυτοί που το παίζουν κατατρεγμένοι και ως άλλοι Βούδες έχουν αποτραβηχθεί από το εγκόσμια και δεν ομιλούν?

Αυτοί που άφησαν το 2007 μια χώρα να καεί και στην συνέχεια μοίραζαν τριχίλιαρα προς άγραν ψήφων?

Αυτοί που πηγαίνουν στις γιορτές και τις συγκεντρώσεις του Κοκού και την Άννας Μαρίας αλλά κατα τα άλλα δηλώνουν δημοκράτες?

Αυτοί που κηδεύονται δημοσία δαπάνη αλλά έχουν ζήσει και με τον ίδιο τρόπο?

Αυτοί που δεν δέχονται καμία κριτική, που εμπλέκονται σε στραβά υποβρύχια, λίστες, τράπεζες αλλά παραμένουν αντί και μεγάλοι συνταγματολόγοι?

Αυτοί που Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη έχουν δικό τους κόμμα και τις υπόλοιπες ημέρες γυρνάνε στο μαντρί τους?

Αυτοί που επιτρέπουν τις σκιές πάνω από τα κεφάλια τους περί χρηματισμού τους ?

Αυτοί που αποτέλεσαν στήριγμα και δέχτηκαν Παπαδήμους και λοιπούς ορισμένους?

Αυτοί που διαπομπευσαν ανθρώπους επειδή ήταν οροθετικοί και τώρα αποφασίζουν για την παιδία των παιδιών σας?
 
Αυτοί που το μόνο τους ενδιαφέρει είναι η παραμονή τους στα βουλευτικά έδρανα για όσο το περισσότερο γίνεται?

Αυτοί πο ξόρκισαν δημοψηφίσματα και τώρα κάνουν το ίδιο με τις πιθανές εκλογές?

Ποιοί μωρέ? Αυτοί που κινούνται με δημόσια αυτοκίνητα και ζούνε ακόμη το παραμύθι τους μα δημόσιο χρήμα και την ανοχή μας?

Αυτοί που αποτελούν την υψηλοί κοινωνία και τα τζάκια της χώρας αλλά χωρίς καν να συζητούν το πως από ποιούς και πότε προβιβάστηκαν σε αυτά τα σκαλοπάτια?

Αυτοί που θέλουν να φύγουν οι Σύριοι από το Σύνταγμα γιαί τους χαλάει λέει την αισθητική?

Αυτοί που αποφασίζουν για το δίκαιο στην χώρα αλλά είναι ομοφοβικοί του κερατά?

Αυτοί που από την άκρα δεξιά και τους Απριλιανούς βρέθηκαν σε υπουργικά αξιώματα?

Αυτοί που κρέμασαν τον Άρη και μετά τον Μπελογιάννη και παραλίγο τον Παναγούλη?

Αυτοί που αγορεύτηκαν σε Εθνάρχες ζώντας κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας αυτοεξόριστοι και στηριζόμενοι στην ψήφο των δένδρων και τις ορεξεις γαλαζοαίματων?

Αυτοί που ήταν είναι και θα είναι πάντα υποχείρια των ισχυρών επιχειρματιών?

Ποιί μωρέ? Αυτοί που το οικογενειακό τους όνομα είναι μπλεγμένο με τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου? 'Εχοντας συνεργαστεί με Γερμανούς κατακτητές, με την χούντα, έκαναν το παιχνίδι των Άγγλων στα Δεκεμβριανά και τώρα έρχονται να μας σώσουν?  

Ποιοί μωρέ? Οι ξεφτίλες?

Τότε Καληνύχτα κύριοι και κυρίες. Μας αξίζει το χείριστο του μέλλοντος.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Trespass

Οι Trespass αποτελούν την (φυσική) εξέλιξη των  Alive She Died. Μέλη τους ήταν: Γιώργος Μπουσούνης (πλήκτρα), Ξενοφών Ξένιος (κιθάρα, πλήκτρα) και Δάφνη Γερογιάννη (φωνητικά).

Η μοναδική τους κυκλοφορία είναι το  Strange Times (RCA 70101) που κυκλοφόρησε το 1988. Στα κομμάτια του δίσκου, που ηχογραφήθκαν στο διάστημα Απριλίου 1987 και Μαϊου 1988, κιθάρες έπαιξε ο Άρης Ζαρακάς και τύμπανα ο Γιώργος Κολλιόπουλος. 

Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε τρια διαφορετικά στούντιο (Blue Moon Studio, Recording Studios, Voices Studio). Στα περισσότερα κομμάτια τους την μουσική έχει γράψει ο Ξένιος (εκτός από το The Day After The Battle που είναι δημιουργία του Μπουσούνη).Όπως είναι φυσικό τα μονοπάτια που κινήθηκαν οι Trepass είναι New Wave και synth-pop. Oι Trespass είναι το 1ο Αγγλόφωνο Ελληνικό συγκρότημα (και το δεύτερο Ελληνικό γενικά μετά τους Λευκή Συμφωνία) που το  MTV μετέδωσε video-clip του.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Plastic Dolls

To 1984 οι Plastic Dolls από την Πάτρα κυκλοφορούν μέσα από την δική τους ετικέτα, την Violent Crime Records, το 7'' με τίτλο Don't Forget Me (VC 1500). Παρόλο που οι Plastic Dolls ήταν ένα σχήμα με δυνατή σκηνική παρουσία δεν άφησαν πίσω τους αρκετό ηχογραφημένο υλικό.

Μέλη τους ήταν: Γιάννης Φαραώ (τύμπανα), Κώστας Λάμπρου (κιθάρες, μπάσο),Κώστας Χαβιάτσος (κιθάρες, φωνητικά), Κώστας Κοζάκης (πιάνο, πλήκτρα) και Χριστίνα Μαντοειδής (φωνητικά, Synth). Μετά την κυκοφορία του 7'' τα ίχνη τους χάνονται μέχρι το 1991 που η Wipeout Records βρήκε 50 αντίτυπα του και τα κυκλοφόρησε με εξώφυλλα διαφερικού χρώματος (WOR 024).


Όλοι όσοι γνώριζαν για τους Plastic Dolls πίστευαν ότι τα μόνα κομμάτια που είχαν ηχογραφήσει ήταν τα Don't Forget Me και The End. Και ξαφνικά βρέθηκε μία ξεχασμένη μπομπίνα που περιείχε δύο (άλλα) κομμάτια το “Feel Me Now” και  το “It’s Just A Romantic Sound” που παρέμειναν μακριά από το φως της ημέρας για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Όλο πλέον το υλικό των Plastic Dolls κυκλοφορεί από την ειρκτή σε ένα διπλό 7'' με τίτλο The End (eirmi 07).


Hints and Tips
Ο Γιάννης Φαραώ έχει περάσει από τους Domenica.
To διπλό αυτό single gatefold εξωφύλλου κυκλοφορεί από την ειρκτή σε 500 αριθμημένα αντίτυπα.
Η μουσική των Plastic Dolls είναι χαρακτηριστικό δείγμα new wave της εποχής.
To 7'' των Plastic Dolls αποτελεί την μοναδική κυκλοφορία της Violent Crime Records.



Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

H B-otherside Records παρουσιάζει: Nικόλας Άσιμος "Αρνήθηκα πολλά

Ο Νικόλας  Άσιμος υπήρξε μια ιδιαίτερη και ευαίσθητη προσωπικότητα, η οποία παρά τις πολλές αντιξοότητες , κατάφερε να ανθήσει δημιουργικά και αποτελεί από μόνος του μια μοναδική καλλιτεχνική οντότητα, που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κάποιο μουσικό καλούπι της εποχής του. Στις 17  Μαρτίου πριν από 26 χρόνια, έφυγε για την μεγάλη του «βόλτα», αφήνοντας ως μουσική παρακαταθήκη 3 κασέτες με ανέκδοτες ηχογραφήσεις , στις οποίες περιλαμβάνονται 6 νέα του τραγούδια, τα κύκνεια άσματά του, καθώς και αρκετές πρόβες με τα ήδη γνωστά μας τραγούδια, σε διαφορετικές εκτελέσεις, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Μετά από αρκετούς μήνες ηχητικής επεξεργασίας,  οι ηχογραφήσεις καθαρίστηκαν και η B-otherSide records θα έχει την χαρά να παρουσιάσει συνολικά 15 τραγούδια  σε έναν δίσκο βινυλίου με τίτλο «Αρνήθηκα πολλά». 

Η έκδοση έχει γίνει σε 500 αριθμημένα αντίτυπα (300 λευκά &  200 μαύρα)και περιλαμβάνει ένα 4-σέλιδο ένθετο με κυρίως ανέκδοτο φωτογραφικό και εικαστικό υλικό καθώς και τους στίχους των τραγουδιών αλλά και ένα συγκλονιστικό κείμενο του ψυχιάτρου Σωτήρη Παστάκα, ο οποίος φρόντιζε τον Νικόλα Άσιμο και ρίχνει ένα νέο φως πάνω στα αίτια της αυτοκτονίας. Τέλος το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας, τον οποίο είχε εμπιστευθεί ο Νικόλας Άσιμος για την δημιουργία του εξωφύλλου του δίσκου « Ο Ξαναπες» ενώ στο εσωτερικό σαλόνι του δίσκου υπάρχει ένα ανέκδοτο σκίτσο του Νικόλα Άσιμου το οποίο βλέπει το φως για πρώτη φορά. Επίσημη ημέρα κυκλοφορίας του δίσκου 17 Νοέμβρη 2014.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: H Δοκιμη (1974)

Η Δοκιμή δεν είναι αυτό που λέμε μια ταινία που αφηγείτε (ή που τουλάχιστον προσπαθεί να το κάνει) τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Πρόκυται περισσότερο για ένα ντοκιμαντέρ γυρισμένο (στη Νέα Υόρκη) με την σκηνοθετική άποψη μιας αυτοτυελούς ταινίας. Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει για το ποιόν της Δομικής, για το τι και αν κατάφερε να περάσει, τον σκοπό της (που κατά πολλούς είχε να κάνει με την ενημέρωση των ανθρώπων του εξωτερικού για τα γεγονότα), για το ότι ο Ντασσέν και η Μερκούρη αντιμετώπισαν το όλο θέμα από την οπτική του αγωνιζόμενου μεν αλλά εκείνου που ζει και δρά στο εξωτερικό δε, και πολλά πολλά άλλα. Ανεξάρτητα από την όποια κριτική προς την ταινία-ντοκιμαντέρ αναμφίβολα είναι από εκείνα τα πλάνα που καλό είναι να βλέπει κανείς.  Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι  η Δοκιμή δεν παίχτηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες, ίσως γιατί λίγες μέρες μετά το τέλος των γυρισμάτων, έπεσε η χούντα.

Καλή σας και μας προβολή.

Αγγλικός Τίτλος: The Rehearsal 
Έτος: 1974
Είδος: Ντοκιμαντέρ, Δραματική 
Διάρκεια: 92'
Γλώσσα: Αγγλικά, Ελληνικά 
Χώρα: Αγγλία, Ελλάδα 
Σκηνοθεσία: Jules Dassin 
Σενάριο: Jules Dassin 
Ηθοποιοί: Μελίνα Μερκούρη, Μίκης Θεοδωράκης, Olympia Dukakis, Jules Dassin, Στάθης Γιαλέλης. Εμφανίζονται διάφοροι γνωστοί ξένοι ηθοποιοί (κυρίως διαβάζοντας ποίηση -- ο Λόρενς Ολίβιε διαβάζει Σεφέρη -- και γράμματα απλών ανθρώπων, όπως ο Μαξιμίλιαν Σελ).

 More@http://www.sevenart.gr/movie.php?id=1257
more@ http://www.imdb.com/title/tt0072074/

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Το Δόγμα του ΣΟΚ

Οι περισσότεροι το έχετε δει ή και έχετε διαβάσει και το βιβλίο Naomi Klain. Δεν πειράζει. Εξάλου Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως. Καλή σας και μας προβολή.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

YURIA 2014!!!!

Το VM για ενδέκατη συνεχή χρονιά διοργανώνει και παρουσιάζει το φεστιβάλ YURIA.  

YURIA | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2014

more@ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ | LIVE ACTS @ VM

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: O Νίκος Δρίβας μας συστήνει το βιβλίο του "Release The Bats: Η Ιστορία Της Ελληνική Σκοτεινής Εναλλακτικής Σκηνής"

Πριν από λίγο καιρό ζητήσαμε από τον Νίκο Δρίβα ένα κείμενο για το βιβλίο του με τίτλο Release The Bats. Το Release The Bats είναι μια καταγραφή της Ιστορίας της Ελληνικής Σκοτεινής Εναλλακτικής Σκηνής και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ars Nocturna. Μια δουλειά πολλών ετών που κατάφερε να βρει τον δρόμο της προς τα βιβλιοπωλεία τον Δεκέμβριο του 2012. Συγκεκριμένα, όλο αυτό το εγχείρημα πήρε τον συγγραφέα του Νίκο Δρίβα, δέκα χρόνια να ολοκληρώσει. Ο Νίκος (ας μας επιτραπεί να τον αποκαλούμε με τον μικρό του) δέχτηκε και να το τι λέει ο ίδιος για το βιβλίο αλλά και την σκοτεινή πλευρά της ελληνικής εναλλακτικής μουσικής.
 ----------------------------------------------------------- 
Το "Release The Bats: Η Ιστορία Της Ελληνική Σκοτεινής Εναλλακτικής Σκηνής" προσπαθεί να καταγράψει με εξαντλητικό τρόπο όσα διαδραματίστηκαν στην σκηνή αυτή, τη εξέλιξη της, συναυλίες (από ελληνικά και ξένα συγκροτήματα) και τα κυριότερα σχήματα που την αντιπροσώπευσαν. Μια ιστορία που εξελίσσεται μέσα σε 264 σελίδες, χωρισμένη σε 4 μέρη, ένα για κάθε δεκαετία ('80, '90, '00, '10), με αναλυτικά κεφάλαια για 40 περίπου συγκροτήματα και άλλα τόσα με μικρότερες αναφορές. Με πλούσιο φωτογραφικό υλικό με πάνω από 200 φωτογραφίες ασπρόμαυρες και 120 έγχρωμες από γκρουπ, συναυλίες, αφίσες καθώς και πάνω από 160 εξώφυλλα, τα οποία συμβάλουν στην οπτική πλευρά του βιβλίου κάνοντας το ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο. 

Και τι δεν μας θυμίζει. Από την ελληνική punk σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με επίκεντρο την περιοχή της Πλάκας (κλαμπ Αρετούσα και Madd) και τις πρώτες σημαντικές κυκλοφορίες όπως το πρώτο punk σινγκλ «Nightmare» των Magic De Spell το 1981. Περιγράφοντας μας πως η μετάβαση από τον punk ήχο στο new wave και στο dark wave αντίστοιχα διακρίνεται από κάποιες συναυλίες ορόσημα: το τριήμερο Ανεξάρτητου Ροκ στο Σπόρτιγκ το Σεπτέμβριο του 1982 με τους Birthday Party και New Order καθώς και την εμφάνιση των Bauhaus το 1983. Την ίδια περίοδο εμφανίζεται η ανεξάρτητη Creep Records η οποία ιδρύθηκε το 1982 και έκανε αρχή με το σίνγκλ «Shoot The Truth» των Yell-O- Yell και ακολούθησαν κυκλοφορίες από Villa 21, South Of No North και Rehearsed Dreams. Το συγκρότημα που θα μπορούσε να πει κανείς ότι μύησε τους Έλληνες στο darkwave πιο μαζικά ήταν οι Cure. Η εμφάνισή τους στο φεστιβάλ Rock In Athens το 1985 ήταν αυτή που επηρέασε και εισήγαγε ολόκληρη την gothic κουλτούρα σε ένα ευρύτερο κοινό. Στην συνέχεια είχαμε τα live των Damned, Christian Death, The Mission και Siouxsie And The Banshees. Το κλαμπ Rebound στην πλατεία Αμερικής ήταν αυτό που έμελλε να γίνει η στέγη της dark σκηνής. Η συγκεκριμένη δεκαετία θα επιδείξει μερικά ακόμα ιστορικά συγκροτήματα όπως: Forward Music Quintet, Metro Decay, Film Noir, Slow Motion, Flowers Of Romance και Ding An Sich. 

Στην δεκαετία του ’90 βλέπουμε πως η σκηνή άρχισε να εδραιώνετε με νέα κλαμπ να ανοίγουν στην Αθήνα που έπαιζαν αποκλειστικά gothic, όπως το Dark Sun αλλά και το The Crow. Επίσης, πολλά από τα alternative κλαμπ οργάνωναν τακτικά βραδιές gothic. Η ομάδα New Dark διοργάνωνε πάρτι στο κλαμπ Memphis, στο Χοροστάσιο είχαμε τα Gothic Meetings του dj Γιώργου Φακίνου και η ομάδα Medieval Industry ανέλαβε τη μουσική στο κλαμπ Rebound. Με την έναρξη της νέας δεκαετίας τα ξένα συγκροτήματα συνέχιζαν να επισκέπτονται τη χώρα μας για συναυλίες με μεγαλύτερη συχνότητα. Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία και είδαμε από κοντά τους Dead Can Dance, The Sisters Of Mercy, Diary Of Dreams, Echo And The Bunnymen, Death In June και Clan Of Xymox. Πληθώρα ήταν και τα εγχώρια σχήματα που μας απασχόλησαν την δεκαετία αυτή. Κινούμενοι πάνω στο gothic / darkwave στοιχείο που κυριαρχούσε την εποχή της δράσης τους, μακρύς ήταν και εδώ ο κατάλογος των συγκροτημάτων, Braindead, Insomnia, Distorted Image, Into The Abyss, Illusion Fades, Drops, Ophelia’s Garden, Tilbury On Cloves, Decadence, Nexus και οι Δαιμονία Νύμφη. 

 Με τη νέα χιλιετηρίδα η dark και gothic σκηνή στην Ελλάδα ανανεώθηκε με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία. Οι djs στα κλαμπ πλέον έπαιζαν περισσότερο industrial, EBM, electro και λιγότερο ρετρό gothic του ’80 και του ’90. Όσον αφορά σε συναυλίες, είδαμε τους Sol Invictus, Garden Of Delight, Einstürzende Neubauten, Covenant, VNV Nation. Από τις αξιοσημείωτες στιγμές ήταν το πρώτο φεστιβάλ Elfentanz  πραγματοποιήθηκε στο κλαμπ Ρόδον το 2002, όπου εμφανίστηκαν οι Suicide Commando και Deine Lakaien. Ακόμα θα βλέπαμε τους Wolfsheim, And Also The Trees, Current 93 και Fields Of The Nephilim. Η πρώτη αυτή δεκαετία της χιλιετίας μας χάρισε ένα ποικίλο ηχητικό κράμα συγκροτημάτων. Έτσι είχαμε τους κινούμενοι στο χώρο του industrial / EBM, τους Iambia και High Level Static από τη Θεσσαλονίκη, τους gothic rockers Past Perfect και Opened Paradise, Defile Des Ames με neo-folk επιρροές, Siva Six και PreEmptive Strike 0.1 με σκοτεινούς ηλεκτρονικούς ήχους και δυνατά χορευτικά beat και τους Human Puppets που είχαν σύμμαχό τους τα παλιά αναλογικά synths.

 Η ιστορία ολοκληρώνετε στην τρέχουσα δεκαετία που η dark σκηνή αισίως άρχισε να διανύει την τέταρτη δεκαετία της. Κάνοντας αναφορά στα νέα τότε σχήματα New Zero God, Mani Deum και Glimmer Void καθώς και αναφορές για τις συναυλίες των Rammstein, Killing Joke, Ordo Rosarius Equilibrio και Lebanon Hanover.

 Το βιβλίο συνοδεύει συλλογή CD με 17 συγκροτήματα αντιπροσωπευτικά των διαφόρων εποχών και τάσεων καλύπτοντας όλο το φάσμα της σκηνής. Στην συλλογή συμμετέχουν οι Flowers Of Romance, Braindead, Distorted Image, Insomnia, Nexus, High Level Static, Decode, Illusion Fades, Drops, Human Puppets, Ding An Sich, Past Perfect, Δαιμονία Νύμφη, Tilbury On Cloves, Glimmer Void, Slow Motion και Decadence με ηχογραφήσεις από το 1985 έως το 2012, πολλές από τις οποίες κυκλοφορούν για πρώτη φορά εδώ και άλλες για πρώτη φορά σε CD.

 Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει ακόμα…  

…αναλυτικά κεφάλαια για:  

Magic De Spell, Yell-O-Yell, Villa 21, Forward Music Quintet, Metro Decay, South Of No North, Λευκή Συμφωνία, Viridian Green, Scoria, Film Noir, Slow Motion, Flowers Of Romance, In Trance 95, Ding An Sich, The Braindead, Insomnia, Distorted Image, Into The Abyss, The Illusion Fades, The Drops, Wasteland, The Ophelia’s Garden, Blue Birds Refuse To Fly, Tilbury On Cloves, Decadence, Nexus, Δαιμονία Νύμφη, Iambia, Dark Runner, Ivory Frequency, High Level Static, Arkane, Past Perfect, Decode, Defile Des Ames, Genetic Variation, Siva Six, PreEmptive Strike 0.1, Opened Paradise, Human Puppets, Forkys, Glimmer Void, Mani Deum, New Zero God. 

 … και με μικρότερες αναφορές για:  

Παρθενογένεσις, Stress, Panx Romana, Homicide, Ανυπόφοροι, Guillotines, Soldiers Of Anarchy, R.R. Hearse, Ex Humans, Birth Ward 82, Κουμπότρυπες, Αρνάκια,  Teenage Dolls, Γενιά του Χάους, Ausschwitss, T.V.C., Yellow Pages, Cpt. Nefos, Reporters, Headleaders, Anti-Troppau Council, Clown, Art Of Parties, Αδιέξοδο, Grover, Deus Ex Machina, Αντί, Yellow Pages, Χωρίς Περιδέραιο, Psycho, Proxies, Statues In Motion, Plastic Dolls, Silent Moves, Hands Of Cain, Moist Device, Rehearsed Dreams, Not Only Bones, Libido Blume, Not 2 Without 3, X-Mandarina Duck, Venericna Bolest, Alive She Died, Trespass, Mind Over Matter, The Lesbians, Split Image, Fear Condition, Stained Veil, Morel, Alice In A Nightmare, Συνθετικοί, Dada Data, Spiders Web, Raw, Kitchenware Orchestra, This Fluid, Servants Of Mephistophelis, Three Miles Away, Outland, 16 Days, Dead Babies, In Furs, Nick Frontman, Spinalonga, Διάφανα Κρίνα, Common Sense, En Garde, Horror Vacui, Glaufx Garland, Alpha P, NNT, Ophthalmos, Own Kernel, Ellinikon, Schadenfreunde, Spatium Saevus Sonitus, Supermarket, The Narrator Mr. Cricket, Carpe Diem, Body Works, Dreams Fade In Time, Seelenblut, Achimi, Ventirati, Atria, Transmitted Terrorpulse, Astyplaz, Wintermute, Garden In Black, Hometaping, Άδης, Starcry, minDecease, Rain Novelty, Astralon, Δημήτρης Κοργιαλάς, Audioplug, Broken Seals, After Dusk, Cylix, Notte, Christabel Etheriel, Virgins O.R Pigeons, Subheim, Electric Litany, Strange Zero, Cirrus, Distopia, Gas Masked Lestat, Wave Tank, Korean Factor, ForeSin, Electree, Cybergoat, Psychic Stigma, De:Tech, Delightful, Inline.Sex.Terror., In Vein, Clouds By Night, Elysion, Toxikka, Dark Awake, Cinemascope, Nadir, Phoenix Catscratch, Dirty Granny Tales, Τέθριππον, CygnosiC, Drama Queen, Envy Never Dies, Dark Delight, In Scissors, Hydra Division V, 6.Aborted.6.Fotus.6., Child From The Crypt, Shtraf-Bat, The Exetix, Skull & Dawn, Dark Souls Day.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Η εἰρκτή παρουσιάζει: Το μουσικό σχήμα των ΑΝΤΙ... και την κυκλοφορία του ομότιτλου μουσικού τους έργου

«Είμαστε εδώ για να πούμε ένα ΑΝΤΙ...Ο σ’ένα γερασμένο κόσμο 
που κοιμάται μακάρια γλείφοντας το μπιμπερό της αδιαφορίας» 
 ΑΝΤΙ… (κάπου, κάπως, κάποτε το 1986) 

Πιθανότατα δεν υπήρξε άλλο μουσικό σχήμα που να πρεσβεύσει καλύτερα τον εγχώριο συνθετικό πανκ ήχο από τους ΑΝΤΙ.... Πολύ περισσότερο, συνυπολογίζοντας τόσο το μοναδικά αποδοσμένο ηχητικό ντελίριο όσο και την απαράμιλλα άμεση επαν-ίσταση που κηρύσσουν οι στίχοι της μπάντας, θα παραδεχόμασταν πως είναι εντελώς ατυχές (αν και τα μέλη τους θα ομολογούσαν ευτυχές) το ότι οι ΑΝΤΙ... δεν αποτελούν κύριο εκπρόσωπο του μινιμαλιστικού ηλεκτρονικού πανκ όχι απλά σε εγχώριο αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, πάντοτε υπάρχει ο χρόνος αποκατάστασης....ή διαφορετικά της τάξης που στην περίπτωση αυτή σημαίνει αλλότροπης αταξίας... 

Προερχόμενοι από τις στάχτες των PPF, γκρουπ διαμορφωμένου στα τέλη του 1981 και με μία μόλις συναυλία στο ενεργητικό του (Ηλιούπολη, 1982), οι ΑΝΤΙ... πρωτοπαρουσίασαν το έργο τους το 1985 στο γνωστό τότε μουσικό άντρο Πήγασος. Μουσική παρέα αποτελούμενη από τρία μέλη (δύο αρμόνια, ένα μπάσο) και ένα drum machine, επιδόθηκαν σε ένα καινοτόμο ηχητικό κράμα πανκ και ηλεκτρονικής μουσικής το οποίο συνοδευόταν από ανάλογη κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά ΑΝΤΙδραστική στιχουργία. Ακριβώς αυτοί οι ιδιότυποι συνδυασμοί φρενήρους ηχητικής απόδοσης και στιχουργικής αντίδρασης (από αγνά εφηβικής έως απεγνωσμένα ενήλικης) πλέον η ενίσχυση του αντίκτυπου λόγω χρήσης της εγχώριας παρά μίας ξένης γλώσσας, ήταν που διασφάλισαν στο σχήμα μία ξεχωριστή θέση στο Ελληνικό εναλλακτικό μουσικό στερέωμα. 

Πέρα από μία σωρία ζωντανών εμφανίσεων, οι ΑΝΤΙ... με απόλυτη συνέπεια στο πνεύμα της ανεξαρτησίας τους, κυκλοφόρησαν μουσικό έργο: δύο κασετών (δικής τους παραγωγής), ενός μισού άλμπουμ (split Lp το 1990 μαζί με τα Κοινωνικά Απόβλητα στην εταιρεία Wipe Out!) καθώς και συμμετοχών σε ανάλογες μουσικές συλλογές (π.χ. Fragmenta και Συνταγή Αντι-Θανάτου). Όπως φαίνεται, έπρεπε να περάσουν 25 ολόκληρα χρόνια από την εμφάνιση της αρχικής τους δουλειάς (1986) μέχρι να πραγματοποιηθεί η πρώτη κυκλοφορία ολοκληρωμένου έργου του συγκροτήματος σε μορφή βινυλίου. Πιο συγκεκριμένα, το παρόν άλμπουμ το οποίο εκδίδεται σε 300 αριθμημένα αντίτυπα αποτελεί την επανακυκλοφορία της πρώτης κασέτας των ΑΝΤΙ... ωστόσο, με μία μικρή διαφοροποίηση ως προς τα περιλαμβανόμενα τραγούδια καθώς επίσης και τη σειρά των τραγουδιών αυτών. Ειδικότερα, πέρα από τη χωρητική αδυναμία του να συμπεριληφθεί το κομμάτι «ορχηστρικό» (κομμάτι που ας σημειωθεί ότι ως σύνθεση ανήκει στους PPF), στην έκδοση αυτή συμπεριλαμβάνεται ένα ανέκδοτο μέχρι σήμερα μουσικό κομμάτι (Τελευταία Μπύρα) το οποίο όντας φυλαγμένο στο αρχείο της μπάντας ανέμενε την εμφάνισή του για περισσότερο από δύο δεκαετίες.

Έχουμε λοιπόν, έντεκα διεγερτικές συνθέσεις ηλεκτρονικού πανκ ιδιώματος ενδεδυμένες με λόγια ενημέρωσης, υπενθύμισης, αντίδρασης που πέρα από ρομαντικά ή αφελή παρουσιάζονται αγνά και εσαεί επίκαιρα. Τέλος, σε συμφωνία και με τους μουσικούς πρωτεργάτες της ιστορίας (ΑΝΤΙ...), η επεξεργασία αλλά και η συνολική διαχείριση των κομματιών βασίστηκε στη διάθεση του να αποδοθεί το πνεύμα αλλά και η ατμόσφαιρα των ζωντανών παραστάσεων του συγκροτήματος (η οποία, ας σημειωθεί, ήταν πιο ιλλιγγιώδης και από την αυτή που θα δοκιμάσει ο ακροατής ακούγοντας το κομμάτι Ίλιγγος). 

Το μοναδικό που απομένει τώρα είναι να ζήσουμε αυτή τη μουσική εμπειρία ευχόμενοι ότι θα την ευχαριστηθείτε το ίδιο έντονα με εμάς. 

Η ομάδα της εἰρκτή
 

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

(Δελτίο Τύπου) Το ντεμπούτο άλμπουμ των Lower Cut κυκλοφορεί από την Puzzlemusik την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου.

Οι Lower Cut ψάχνουν την ισορροπία μεταξύ της ποπ που τόσο τους ταιριάζει και του θορύβου που τόσο αγαπάνε.  Στο Off My Head παίζουν δυνατά και βρίσκουν αυτήν την ισορροπία συνδυάζοντας εύθραυστα φωνητικά με ηλεκτρικά ξεσπάσματα.  “we're living in between / we choose our own deliverance” * 

Το “(Some Random Summer) Rain”, το εναρκτήριο τραγούδι του Off My Head, είναι ήδη γνώριμο μιας και κυκλοφόρησε σε digital single το καλοκαίρι που μας πέρασε, συνοδευόμενο από το καινοτόμο video-clip του Κωνσταντίνου Νησίδη, αγκαλιάστηκε από το ραδιόφωνο και λειτούργησε σαν μια πρώτης τάξεως συστατική επιστολή.      

Η έκπληξη έρχεται από τα τραγούδια που το ακολουθούν στη ροή του άλμπουμ. Είτε πρόκειται για δυνητικά singles, προορισμένα να κολλήσουν στα decks των ραδιοφωνικών παραγωγών και των dj (όπως το “Child From Mars”  και το “Goldfish” ), είτε πρόκειται για μεγαλύτερης διάρκειας tracks που ξεδιπλώνουν την ενορχηστρωτική και τραγουδοποιητική μαεστρία των Lower Cut (βλ. “Silent Film”),  τα τραγούδια αυτά ξεδιπλώνουν καρέ – καρέ, όνειρα, ευαισθησίες, περαστικές σκέψεις που στοιχειώνουν, σαν σε μια “ταινία” της οποίας νιώθει κανείς ότι κάπου, κάποτε, (τώρα;) αποτέλεσε μέρος.

Μια φωνή που θα μπορούσε να ανήκει σε ένα απόκοσμο ξωτικό του αστικού τοπίου, κιθάρες και ντραμς/μπάσο που πότε σε υποβάλουν, πότε σε προσγειώνουν στην πραγματικότητα, πότε σε παρασύρουν, πλήκτρα που προσθέτουν χρώμα ή/και οδηγούν τις εξελίξεις, διάσπαρτα διακριτικά ηλεκτρονικά στοιχεία, όλα οδηγούν στην τελική κορύφωση του άλμπουμ. Στο καταληκτικό tour de force με τίτλο “Absence”  που καθηλώνει από τις πρώτες κιόλας νότες. Ένα instant classic της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής των ‘10ς, εμπνευσμένο από την ταινία “Memento”, του Christopher Nolan.  

Η φρεσκάδα του ντεμπούτου των Lower Cut συμβαδίζει αρμονικά με την ωριμότητα ενός συγκροτήματος που έχει κατακτήσει τα εκφραστικά του μέσα και γνωρίζει πολύ καλά τι έχει να προτείνει.  

Dream-rock, αναμνηστικό του shoegaze των 90’s ή και του post-punk, ή όπως αλλιώς και να το πεις, οι Lower Cut είναι ένα σχήμα σε εξέλιξη που έρχεται σε αυτήν την πρώτη του κατάθεση να συντροφεύσει το τώρα μας, αλλά και να υποσχεθεί όμορφες ιστορίες για το μέλλον μας.    

Τους Lower Cut αποτελούν οι:  Ειρήνη Αργύρη (φωνή), Βαγγέλης Σταυρουλάκης (κιθάρα), Αλέξανδρος Δαρμής (πλήκτρα, samples, programming), Γιάννης Ευθυμίου (μπάσο, πλήκτρα, programming) και  Βασίλης Μπάλδος (ντραμς).  

Οι Lower Cut είναι ένα ενεργό συναυλιακά συγκρότημα που έχει εμφανιστεί σε πολλά από τα  live stages της Αθήνας, σε Φεστιβάλ (Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής – Αθήνα, Sleep Project – Αθήνα/ Six D.O.G.S,  2Festival –Χανιά) και σε διάφορες δραστηριότητες της φωτογραφικής ομάδας «Διάφραγμα 26». 



Η επίσημη ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ (release party) θα γίνει - σχεδόν ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του – την Κυριακή 26 Οκτωβρίου στο Six D.O.G.S.  Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.30 και η είσοδος είναι ελεύθερη. 

Σαν υπογράμμιση για το ιδιαίτερο της βραδιάς, θα εμφανιστεί ως opening act ο Χρήστος Αλεξόπουλος (ιδρυτής και «ιθύνων νους»  της Puzzlemusik) σε μία από τις σπάνιες πλέον προσωπικές live εμφανίσεις του, παρουσιάζοντας ένα ημίωρο σόλο σετ με πιάνο, tapes και found sounds

Το άλμπουμ “Off My Head”  ηχογραφήθηκε στα Artracks Studios. 
Ηχοληψία, μίξη: Αλέξης Μπόλπασης  
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος – Sweetspot Mastering  
Μουσική – Στίχοι – Ενορχήστρωση: Lower Cut 
Παραγωγή: Αλέξης Μπόλπασης  Artwork: Κωνσταντίνος Νησίδης  
Lower Cut photos: Αλέξανδρος Καραΐσκος

To Off My Head κυκλοφορεί σε cd, την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου και σε digital μορφή (i-tunes, 7digital, Spotify, Deezer κλπ) μέσα στο Νοέμβριο.  

*οι στίχοι στην πρώτη παράγραφο προέρχονται  από το τραγούδι των Lower Cut “Dreamwalkers”

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

(ιστορίες πίσω από τα τραγούδια) Jane Doe - Revolution Diaries

Για τους Jane Doe τα έχουμε πει αρκετές φορές εδώ στο giusurum. Σήμερα όμως δεν θα γράψουμε εμείς κάτι. Είναι η σειρά τους να μας αποκαλύψουν τις ιστορίες πίσω από τα κομμάτια του Revolution Diaries (Puzzle musik, 2014). 

Πατήστε το Play στο βίντεο που ακολουθεί, ακούστε ολόκληρο το Revolution Diaries και συγχρόνως διαβάστε τις ιστορίες που κρύβει κάθε κομμάτι των Jane Doe. Καλή σας ακρόαση λοιπόν.

                                 
(00:00) Been down so long it seems like up to me 
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα είναι το χειρότερο παράσημο της σύγχρονης Ιστορίας της. Προσπάθησα να καταλάβω τους φοβισμένους, φιλήσυχους πολίτες, μίλησα και μίλησα με τους δεκαοχτάρηδες που θέλουν να διαλύσουν το σύστημα ποντάροντας στους καλύτερους υπηρέτες του. 

Ομολογώ πως δεν τα κατάφερα. Οι τσέπες τους ξεχειλίζουν μίσος, οι δικές μου είναι απλά αδειανές. Υπάρχει ένας ολόκληρος γαλαξίας ανάμεσα μας. 

(02:07) Poverty was born in a Mall
 Ή αλλιώς «ο θάνατος ενός πολίτη ξεκινάει από τα όνειρα του Λόττο». 

Η αντίληψη του «δεν-έχω»-όταν-δεν-μπορώ-να-καταναλώσω ως στάση ζωής και κουλτούρα. 

(05:43) I woke up and one of us was crying 
Χειμώνας του 2000 σε ένα παγωμένο θάλαμο στρατοπέδου της Ορεστιάδας εξήντα φαντάροι κοιμούνται ανήσυχοι. Στριφογυρίζω στις κουβέρτες μου. Με ξυπνάει ένας μακρινός λυγμός. Κάποιος κλαίει γοερά, προσπαθεί πνίξει τα αναφιλητά του, όμως η τρομακτική σιωπή τον προδίδει. Περνάνε πέντε λεπτά και δε σηκώνεται κανείς. Πέρασαν δέκα λεπτά και δεν σηκώθηκα. 

 Έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα στη ζωή μου και τούτο είναι ένα από αυτά. Οι στίχοι του “I woke up…” είναι η συγνώμη μου.

(10:17) The Useful Majorities 
Γιατί με χτύπησε κάποια στιγμή σαν κεραυνός και δεν μπόρεσα να συνέλθω από τότε: οι πλειοψηφίες δεν έχουν πάντα δίκιο. Μπορεί να είναι άδικες, βίαιες, απάνθρωπες, κοιμισμένες, ευνουχισμένες. 

Το ερώτημα είναι τι κάνουν οι πάντα κυνηγημένες μειοψηφίες σε αυτές τις περιπτώσεις;

(17:00) There's a place (that even you don't know) 
Γιατί υπάρχει ένα μέρος που κρυβόμαστε για να μη μας ισοπεδώνει η ζωή. Και αυτό το μέρος μπορεί να έχει χίλια ονόματα. 

Εκεί που «οι εραστές αλυχτάνε σα λύκοι και οι λύκοι κλαίνε σαν εραστές».

(21:00) Beatiful Lies 
 Γιατί ο 
θεός/αφεντικό/ποιμένας/καθοδηγητής/πρόεδρος/πρωθυπουργός/βασιλιάς/αστυνόμος/πατερούλης/δάσκαλος ξέρει. 

Κι εμείς πρέπει να μάθουμε.


(24:02) Holy Rage 
Ένας άνεργος πατέρας περιμένει να του κατασχέσουν το σπίτι που έμενε για είκοσι χρόνια. Περιμένει τους δικηγόρους της τράπεζας με το όπλο στο χέρι. Αυτοί οι τοίχοι είναι τα κόκαλα του και το αίμα του. 

Αλιευμένη είδηση από τις αμερικάνικες εφημερίδες και τρομακτική προοπτική και για τον τόπο μου.


(27:43) The grasshopper lies heavy 
Οι αποστάσεις μεταξύ πρέπει και θέλω που ποτέ δεν καλύπτονται. Οι χίλιες και μία δικαιολογίες που εφευρίσκουμε για να μη πάμε παρακάτω, να μη ξεστρατίσουμε από την ευθεία, να μην απομακρυνθούμε από το πλήθος. 

Και πάντα ένα στομωμένο «Τι θα γινόταν αν είχα κάνε εκείνο…;»

(31:31) They shoot people, don't they? 
Για τον Παύλο και τον Αλέξη που η γαμημένη η Ιστορία μας υποχρέωσε να μάθουμε τα ονόματα τους για όλους τους λάθος λόγους.

(34:22) This Pain is Real
Ένα τραγούδι για έναν φίλο που «αποχαιρέτησα» τη προηγούμενη χρονιά. Από εκείνους που είναι πολυτέλεια για τον κόσμο να τους χάνει, όμως, να που συμβαίνει, και μένουμε πίσω μια χούφτα άνθρωποι να προσπαθούμε να κάνουμε τις ζωές μας πολύτιμες μπας και αναπληρώσουμε το κενό. 

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ (ένα ντοκυμαντέρ για την Punk Μουσική στην Ελλάδα)

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει και έχει γράψει ο καθένας για το συγκεκριμένο ντοκυμαντέρ πιστεύουμε ότι είναι από αυτά που πρέπει κάποιος να δει. Όχι μόνο για να διαμορφώσει άποψη για αυτό αλλά κυρίως για το γεγονός ότι μιλούν πολλοί από τους πρωτααγωνιστές εκείνης της περιόδου και της punk μουσικής μέχρι και τις ημέρες μας.

Μην περιμέντε κριτική για αυτό από εμάς. Εμείς το είδαμε, σας το προτείνουμε και το πρόβάλουμε εδώ.

Εαν κάποιος πιστεύει ότι θα πρέπει να αφαιρεθεί η συγκεκριμένη ανάρτηση για τυπικούς λόγους ας στείλει email. 

Καλή σας/μας προβολή.

Πληροφορίες
Ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για την έξαρση της πάνκ ιδεολογίας και μουσικής σαν κονωνικό πολιτικό φαινόμενο έως και σήμερα.

Μια Παραγωγή του Σέργιου Βαφειάδη μαζί με τους Μιχάλη Νταλανίκα και την ομάδα Omega Commons  

Releasing Year: 2013 
Idea and Direction:Sergios vafeiadis 
Produced By: Sergios Vafeiadis, Michael Dalanikas And Omega Commons 
Team Teaser Edited By: Michael Dalanikas 
Sound Design: Giannis Monastirotis 
Song Playing: Despite Everything - If You Are Going Through Hell Keep Going  

Bands Appearing: Antidrasi,Adieksodo,Panx Romana, Stress,Deus X Machina, Ex Humans,ANTI,Plus Dots, Parthenogenesis Athens Hard Times,Nautia,Ksexasmeni Profitia, ,Omixli And Many Many More.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Distorted Image

Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί από την Geheimnis Records η πλήρης δισκογραφική δουλειά των Distorted Image. Μιά συλλογή με 6 τραγούδια σε δεκάϊντσο βινύλιο που αποτελεί την 17η κυκλοφορία της εταιρείας. Έτσι h σημερινή σελίδα από τα Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ εδώ στο giusurum είναι αφιερωμένη στους Distorted Image. Ένα αφιέρωμα για το οποίο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε για τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες τον Νίκο Δρίβα.Πάμε λοιπόν.
Οι Distorted Image δημιουργήθηκαν το 1988 από τον Νίκο Δρίβα (κιθάρα) και τον Κώστα Ανδρουτσόπουλο (μπάσο). Το σχήμα συμπλήρωναν αρχικά η Βίκυ Ζάχου στα φωνητικά και ο Σπύρος Συντουλίδης (μέλος των Αντίδραση) στα τύμπανα. Στην αρχή ο ήχος τους είχε σαφείς επιρροές από το post punk και το καθαρό punk (το πρώτο τους κομμάτι "The Killing Jump" αντιπροσωπεύει τέλεια αυτήν ακριβώς την τάση τους την δεδομένη εκείνη στιγμή). Έκαναν πρόβες στο ίδιο υπόγειο στούντιο που χρησιμοποιούσαν και οι γνωστοί Stress πριν μερικά χρόνια.

Μέσα σε έναν χρόνο από την δημιουργία τους ο ήχος τους άλλαξε σε πιο dark και gothic φόρμες με την προσθήκη του τραγουδιστή Τάσου Κίτσου, ο οποίος εκτός της μπάσας του φωνή, προσέθεσε ατμοσφαιρικά συνθεσάϊζερς στην όλη σύνθεση. Μετά από πολλές αλλαγές στο line-up τους, η μπάντα σταθεροποιήθηκε στο σχήμα: Νίκος Δρίβας (μπάσο), Κώστας Μπουρμπούλας (κιθάρα), Αλέκος Κούρτης (τύμπανα) και Τάσος Κίτσος (φωνητικά, συνθεσάιζερς). 

Τον Ιανουάριο του 1991 και με αυτό το line-up ηχογράφησαν στο στούντιο Praxis, σε ηχοληψία Κώστα Παρίση, τέσσερα τραγούδια, τα "A Single Tear", "Still", "Our Despair" και το "Killing Jump". Ένα μήνα αργότερα, τον Φεβρουάριο, εμφανίστηκαν στην κρατική τηλεόραση στην εκπομπή "Στον Ρυθμό της Νεολαίας" της ΕΤ2. Από την αρχή είχαν αρχίσει να παίζουν σε πολλά μέρη και φεστιβάλ εντός Αθηνών καθώς και στα κλαμπ An και Rock Palais, μοιράζοντας την σκηνή με συγκροτήματα όπως Αντίδραση, Daylight Dreamers, Braindead, Dead Babies, Three Miles Away, Χρυσοθύρες, Γιώργος Τσίγκος & Οι Μαύροι Κύκλοι, Asfyx, Epidemic και Mystery.

Τον Μάρτιο του 1992 κυκλοφόρησαν μόνοι τους χωρίς την βοήθεια κάποιας δισκογραφικής το μοναδικό τους 7'' σινγκλ "Prayers of Another Year / Still", με μία ακόμη αλλαγή στην σύνθεσή τους, τον Σπύρο Δουλγερίδη στα ντράμς). Το 1992 έμελλε να είναι και η τελευταία χρονιά της ύπαρξής τους. 

Μετά και την αποχώρηση του Σπύρου Δουλγερίδη, το συγκρότημα απέτυχε να βρει γρήγορα κάποιον αντικαταστάτη, παρέμεινε ανενεργό για πολλούς μήνες και τελικά διαλύθηκε στα τέλη του 1992.

Hints and Tips 
Ο Κώστας Ανδρουτσόπουλος  μετά την αποχώρηση του θα παίξει στους Αντίδραση. 
Οι ηχογραφήσεις στο στούντιο Praxis, για το demo και του single, είχαν διάρκεια μόνο 6 ώρες την κάθε φόρα. 
Το συγκρότημα τσακώθηκε με την ενδυματολόγο της ΕΤ2 για το τι θα φορέσει στην εκπομπή (τελικά επικράτησε η γνώμη του γκρουπ). 
Ο Κώστας Μπούρμπουλας μετά την διάλυση του γκρουπ θα επιστρέψει στους Αντίδραση που ήταν και παλιότερα. 
Ο Σπύρος Δουλγερίδης θα σχηματίσει μετά τους Rocking Bones και μετέπειτα θα ενσωματωθεί στους Earthbound.
Ο Νίκος Δρίβας θα συμμετάσχει σε νέο γκρουπ με indie alternative κατεύθυνση, τους Starblind και στη συνέχεια τους Soho 6.

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: Starblind

Άλλο ένα συγκρότημα με βραχύβια δράση και με ελάχιστες διαθέσιμες πληροφορίες για το έργο του. Οι Starblind δημιουργήθηκαν στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1997 και έναν χρόνο περίπου μετά η σύνθεσή τους σταθεροποιήθηκε ως εξής: Μαρίλυ Κιτσιώνα (φωνητικά), Γιώργoς Οτέμπερης (κιθάρα), Γιάννης Μασσούρας (μπάσο), Κατερίνα Καστανά (keyboards) και Νίκος Δρίβας (drums).

Το 1999 ηχογραφούν τέσσερα κομμάτια με ποπ ύφος για το demo τους με τίτλο "Killing A Day" από τα οποία ξεχώρισε το Crush on you το οποίο και έχει συμπεριληφθεί στις συλλογές "Try A Little Sunshine" ‎(Pop Art Records,pop-99) που κυκλοφόρησε το 1999 και στην "Picnic Basket (A Shelflife International Pop Compilation) ‎(Shelflife Records, LIFE 020) του 2001.  Τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν: Killing A Day", "The Emptiness Inside", "An Innocent Lie".

Hints ant tips
Τα 4 κομμάτια του demo ("Killing A Day", "The Emptiness Inside", "An Innocent Lie", "Crush On You") ηχογραφήθηκαν στο graffiti studio, Δεκέμβριος 1998 – Ιανουάριος 1999 σε ηχοληψία Κώστα Κοντοβά.
Μετά την διάλυση των Starblind ο Δρίβας (στο μπάσο) μαζί με την Κιτσιώνα (στα φωνητικά) δημιούργησαν το 2001 τους Soho 6.

Το demo των Starblind κυκλοφόρησε αρχικά σε κασσέτα ενώ στην συνέχεια μεταφέρθηκε το υλικό και σε CD-R.
Ο Μασσούρας είναι μέλος των Matisse, ενώ ο Οτεμπέρης πριν τους Starblind  ήταν μέλος των Kissamatic Lovebubbles.
Ο Δρίβας πριν τους Starblind ήταν μέλος των Distorted Image.
To "An Innocent Lie" χρησιμοποιήθηκε από τους Matisse στο πρώτο τους άλμπουμ.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Η ομάδα αίματος των καθαρόαιμων Ελλήνων - ¨Άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη από το μακρινό 1987

 
Στο παρακάτω άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Έθνος" το μακρινό 1987, ο διανοητής Βασίλης Ραφαηλίδης αναλύει τις έννοιες του έθνους, του κράτους και του ρατσισμού στην Ελλάδα.

Του Βασίλη Ραφαηλίδη


ΟΛΕΣ οι συγχύσεις στην Ελλάδα ξεκινούν από την αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε τις έννοιες «έθνος» και «κράτος», που σε καμία περίπτωση δεν είναι συνώνυμα. Η λέξη έθνος είναι σανσκριτικής καταγωγής και, στην κυριολεξία, σημαίνει «ομαιμοσύνη», δηλαδή ομοιότητα του αίματος των ανθρώπων που ανήκουν στην ίδια φυλετική ομάδα.

Είναι φανερό, όμως, πως για να διατηρήσει» την «καθαρότητα» του αίματός της μια φυλή, και συνεπώς να λειτουργήσει σαν μια ευρεία οικογένεια, όπου όλα τα μέλη της θα είναι στενοί ή μακρινοί συγγενείς, πρέπει αυτή η φυλή να είναι καταρχήν ενδογαμική, δηλαδή τα μέλη της να παντρεύονται μεταξύ τους και οι επιμειξίες με αλλόφυλους να απαγορεύονται αυστηρά. Αλλά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε πολύ κλειστές και πολύ πρωτόγονες κοινωνίες.

Σήμερα, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν «καθαρές» εθνότητες, διότι δεν υπάρχουν κλειστές κοινωνίες. ΕΙΝΑΙ αυτονόητο, πως κανείς νομοθέτης εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια δε θα μπορούσε να διαφυλάξει την «καθαρότητα» του αίματος μιας φυλής. Άλλωστε, οι άνθρωποι δεν είναι άλογα ράτσας, ταγμένα στις ιπποδρομίες, ώστε να φροντίζουμε για την καθαρότητα του αίματός τους.

Και ωστόσο, δεν έλειψαν ποτέ οι μικρόνοες που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο σαν ζώο, περιορισμένο σ’ ένα οιονεί αναπαρα­γωγικό ιπποφορβείο. Και ο ρατσισμός είναι αυτό ακριβώς: Μια μεταφυσική και αυτόχρημα παρανοϊκή πίστη στην «καθαρότητα του αίματος της φυλής» -μια καθαρότητα που εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια ανήκει στην περιοχή του μύθου.
Αυτή η ολοφάνερα ανόητη πίστη, η τόσο διαδεδομένη ωστόσο, μας κάνει να νομίζουμε πως ο «χόμο σάπιενς» έχει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμα, προκειμένου να γίνει όντως σοφός. Και εν πάση περιπτώσει, απ’ τον «χόμο. σάπιενς» πρέπει να αποκλειστούν εξαρχής οι ρατσιστές, που εδώ σε μας πήραν το ψευδώνυμο «εθνικόφρονες».

Που σημαίνει «άνθρωποι που φρονούν – σκέφτονται – εθνικά». Αλλά για να σκέφτεσαι εθνικά πρέπει να σκέφτεσαι… αιματολογικά. Δηλαδή, πρέπει να πιστεύεις πως το αίμα σου έχει μια ειδική ποιότητα, οπωσδήποτε καλύτερη απ” την ποιότητα οποιουδήποτε άλλου που ανήκει σε άλλη… ομάδα (εθνικού) αίματος.

Ο ρατσισμός, λοιπόν, είναι φασισμός. Και ο φασισμός είναι πρωτογονισμός, ακριβώς γιατί είναι ρατσισμός. Για ράτσες μιλούν σήμερα μόνο οι ζωολόγοι, οι κτηνίατροι και οι κρετίνοι. Κάθε «εθνικόφρων» λοιπόν κρύβει μέσα του ένα φασίστα.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα φασιστικά καθεστώτα στηρίχτηκαν στους «εθνικόφρονες». Ούτε είναι τυχαίο ακόμα, που η εθνικοφροσύνη έχει την τάση να πυκνώνει όσο προχωρούμε προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Από δω και η λογικότατη άποψη, πως η κουταμάρα πολώνεται προς τα δεξιά – χωρίς, δυστυχώς, να είναι αποκλειστικό της προνόμιο.

Διότι υπάρχει και μια… αριστερή κουταμάρα. Αλλά τουλάχιστον αυτή δεν έχει την… αιματολο­γική καθαρότητα της δεξιάς κουταμάρας, που είναι πολύ πιο εκνευριστική και, φυσικά, πολύ πιο επικίνδυνη.

Ανάμεσα σε δύο ηλίθιους θα διάλεγα τον αριστερό ηλίθιο απ΄τον οποίο κινδυνεύω λιγότερο, παρότι η ηλιθιότητα καθαυτή είναι έτσι κι αλλιώς επικίνδυνη. Και για να μη δημιουργηθούν παρανοήσεις, πρέπει να τονίσουμε πως η ηλιθιότητα είναι ιδιότητα υπαρξιακή και υπερκομματική. Κι αλίμονο στον έξυπνο αριστερό που θα συγκρουστεί με βλάκα αριστερό. Είναι από χέρι χαμένος, γιατί η βλακεία έχει τη δύναμη να μετακινεί όρη, όπως ακριβώς και η πίστη.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ, λοιπόν, είναι ένας αρχαϊσμός και ένας αταβισμός. Επιβιώνει ως έννοια για να δημιουργεί στα απλοϊκά μυαλά την ψευδαίσθηση της συνοχής και της συνέχειας μιας μικρής ή μεγάλης ομάδας ανθρώπων, που συνεχίζουν να πιστεύουν, γιατί έτσι θέλουν, πως ανήκουν σε μια πολύ μεγάλη οικογένεια με κοινό γε­νάρχη.

Κάποτε, ωστόσο, η έννοια της εθνότητας έπαιζε έναν πολύ σοβαρό ρόλο. Πράγματι, η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας άρχισε με τη συσσωμάτωση των ατόμων σε ομάδες ευρύτερες της μικρής, τυπικής οικογένειας, οι οποίες αποτελούν μια ευρεία, αιματοσυγγενική οικογένεια. Τούτες οι ομάδες ανέπτυξαν έναν κοινό πολιτισμό στη βάση μιας κοινής γλώσσας.

Με τους αιώνες, η αιματοσυγγένεια, με τις συνεχείς επιμειξίες, έπαιζε ολοένα και μικρότερο ρόλο, ενώ αντίθετα τα πολιτιστικά δεδομένα, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο στάδιο της αιματοσυγγένειας, διατηρήθηκαν και αναπτύχθηκαν, για να αποτελέσουν στη συνέχεια, αυτά και μόνο, τα ειδικά χαρακτηριστικά μιας εθνότητας.

Μ' άλλα λόγια, η έννοια της εθνότητας υπάρχει και σήμερα, αλλά είναι καθαρά και αποκλειστικά πολιτιστική. Συνεπώς, μέλη μιας συγκεκριμένης εθνότητας είναι άνθρωποι που έχουν ένα συγκεκριμένο κοινό πολιτισμό, που διαφέρει απ' τον πολιτισμό μιας άλλης εθνότητας. Όμως, με την όσμωση ανάμεσα στους λαούς που επέφερε η βελτίωση και στις μέρες μας η καλπαστική ανάπτυξη των επικοινωνιών και των συγκοινωνιών, οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες άρχισαν να ατονούν και να τείνουν προς μια ισοπέδωση, που κανένα διοικητικό μέτρο δε θα ήταν δυνατό να την ανακόψει.

Για να περιοριστούμε στον κινηματογράφο και μόνο, σήμερα γνωρίζουμε τόσο καλά τα αμερικανικά ήθη εξαιτίας της πληθώρας των αμερικάνικων ταινιών που έχουμε δει, όσο δε γνωρίζουμε τα εγχώρια ήθη. Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός είναι μια πραγματικότητα. Αλλά προσωπικά δε βρίσκω τίποτα το μεμπτό σ' αυτή τη μορφή ιμπεριαλισμού, που ωστόσο ακολουθεί, όπως η ουρά το κεφάλι, τον κυρίως ειπείν ιμπεριαλισμό (τον οικονομικό).

Εφόσον, δηλαδή, η Αμερική κυριαρχεί οικονομικά στο Δυτικό κόσμο, είναι φυσικό να κυριαρχεί και πολιτιστικά. Και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αναχαιτιστεί η πολιτιστική της κυριαρχία, αν προηγουμένως δεν αναχαιτιστεί η οικονομική. Τον πολιτισμό τον δημιουργούν πάντα οι οικονομικά ισχυρότεροι. Κι αυτό που λέγεται «λαϊκός πολιτισμός» αναφέρεται μόνο και αποκλειστικά σε κλειστές κοινωνικές ομάδες, κυρίως αγροτικές

Αλλά τούτη η κλειστότητα, το ξέρουμε καλά, είναι εντελώς αδύνατη σήμερα. Και μόνο η τηλεόραση είναι επαρκής παράγων για να εισβάλει ο ένας πολιτισμός μέσα στον άλλο και να δημιουργηθεί ένα αξεδιάλυτο πολιτιστικό μπέρδεμα, που στη μεταβατική περίοδο που περνάμε σήμερα μπορεί να μας ενοχλεί, αλλά τους ανθρώπους του 21ου αιώνα είναι βέβαιο πως δε θα τους ενοχλεί καθόλου.

Οι πολιτισμοί, άλλωστε, δεν είναι για να φυλακίζονται στα μουσεία, αλλά για να κυκλοφορούν, να ενοποιούνται και να δημιουργούν τη χωρίς σύνορα πανανθρώπινη κοινωνία. Το τι είδους κοινωνικό καθεστώς θα έχει αυτή η υπερεθνική κοινωνία του άμεσου μέλλοντος είναι ένα άλλο ζήτημα, που ξεπερνάει τα όρια αρμοδιότητας της επιστήμης της Εθνολογίας και μετατίθεται στην περιοχή της αρμοδιότητας των επιστημών της Κοινωνιολογίας και της Πολιτικής Οικονομίας.

ΛΟΙΠΟΝ, κάτω από συνθήκες αυξανόμενης πολιτιστικής όσμωσης, το να μιλάει κανείς για «εθνική καθα­ρότητα» ακόμα και με την ελαστική πολιτιστική έννοια είναι τόσο αστείο, όσο περίπου και το να μιλάει για «εθνική καθαρότητα» με την πανάρχαια αιματολογική έννοια. Διότι, δε σμίγουν μόνο τα αίματα, αλλά και τα ήθη, και τα έθιμα, και οι νόμοι, και οι θεσμοί και οι ιδέες.

Σήμερα, το πεδίο δράσεως, τόσο της οικονομίας όσο και των ιδεών είναι η υδρόγειος σφαίρα. Μια μέρα, τα εθνικά σύνορα θα καταρρεύσουν οπωσδήποτε, και μάλιστα χωρίς να το επιδιώξει κανείς συνειδητά. Η ανθρώπινη κοινωνία, από τότε που εμφανίστηκε, βαδίζει συνεχώς και αδιάλειπτα προς την ενοποίηση. Που δε θα ολοκληρωθεί, αν όλοι οι άνθρωποι ολόκληρης της Γης δεν αισθανθούν πως ανήκουν στην ίδια εθνότητα, δηλαδή την κοινότητα όλων των ανθρώπων, ολόκληρης της Γης.

Πρόκειται για ένα ιδανικό κοινό και στο χριστιανισμό και στο μαρξισμό και στον καπιταλισμό. Μόνο που ο καθένας τους αντιλαμβάνεται τούτη την ενότητα στη βάση μιας διαφορετικής ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας. Και, βέβαια, αυτή η ενότητα δε θα είναι ούτε πλήρης ούτε σταθερή αν δε συντελεστεί στη βάση της οικονομικής ενότητας, που είναι η αναγκαία προϋπόθεση για κάθε άλλης μορφής ενότητα.

Ακόμα και στην πατρική οικογένεια δεν είναι δυνατό να υπάρξει ενότητα αν τη συνοχή της τη διαβρώνουν παράγοντες οικονομικής τάξεως. Ο μαρξισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εμφατική επισήμανση της πρωταρχικότητας του οικονομικού παράγοντα στα πάντα. Και είναι κωμικό να τον αμφισβητούν άνθρωποι που ολόκληρη τη ζωή τους τη δομούν γύρω από ένα χρηματοκιβώτιο, και και μια φορά γύρω από μια και μοναδική λίρα ή από έναν κηπάκο ευτελούς αξίας.

Αν το έθνος είναι μια έννοια που ανήκει πλέον στην αρχαιολογία της σκέψης, πράγμα που δημιουργεί την ανάγκη της επικάλυψης της απ' την πάντα δρώσα επικαιρότητα του συναισθήματος (μόνο το συναίσθημα θα δικαιολογούσε την προσκόλλησή μας στην έννοια της εθνότητας, που κατάντησε έννοια περίπου… ερωτική), η έννοια του κράτους, αντίθετα, είναι πάντα επίκαιρη και πάντα δρώσα.
Το κράτος σε καμιά περίπτωση δεν είναι συνώνυμο του έθνους. Όπως ήδη αντιληφθήκαμε, το έθνος είναι έννοια εξαιρετικά πλατιά – τόσο πλατιά που να ξεχειλώνει από παντού και κανείς να μην μπορεί να τη συμμαζέψει. Άλλωστε, κανείς μελετητής δεν κατάφερε να δώσει έναν σαφή ορισμό της έννοιας «έθνος».

Πώς θα ήταν δυνατό να οριστούν με σαφήνεια τα συναισθήματα; Η έκφραση, για παράδειγμα, «αγαπώ την Ελλάδα» (νοούμενη ως έθνος) δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την έκφραση «αγαπώ τη Μαρία». Και οι δύο εκφράσεις είναι το ίδιο δυσπερίγραπτες λο­γικά, γιατί είναι το ίδιο συναισθηματικές.

Και επειδή κάτι πρέπει ν' αγαπάει κανείς σε τούτο τον κόσμο, όταν δεν είναι σε θέση να αγαπήσει τις γυναίκες (και οι γυναίκες τους άντρες) καταλήγει τελικά ν' αγαπήσει μέχρι παραφροσύνης… τη σημαία, το στέμμα και άλλα τέτοια φετίχ, αποδεικνυόμενος γνήσιος ειδωλολάτρης. Παρά ταύτα, έχει την αξίωση να τον αντιμετωπίζουμε ως πολιτισμένο άνθρωπο. Ε, όχι. Πάει πολύ. Είναι τόσο βάρβαρος, όσο και ο Αφρικανός αν­θρωποφάγος.

Γιατί, αν δεν ήταν ανθρωποφάγος δε θα επιθυμούσε να «φάει τον εχθρό», ή να τον «πετάξει στη θάλασσα» (δηλαδή να τον πνίξει σαν γατί) ή να του «πιει το αίμα» σαν βρικόλακας. Ας το καταλάβουμε καλά: Ο εθνικισμός είναι πρωτογονισμός και βαρβαρότητα, κυρίως όταν ο «εθνικόφρων» είναι τόσο βλαξ, που να μην μπορεί να καταλάβει πως πίσω απ' αυτό τον πρωτόγονο συναισθηματισμό κρύβονται τα πεζά σχέδια τον οικονομικά ισχυρών.

Η ομηρική λέξη κράτος, λοιπόν, σημαίνει στην κυριολεξία ισχύς, δύναμη, εξουσία, βία, κυριαρχία. (Η λέξη παράγεται απ» το ρήμα κρατώ που σημαίνει είμαι ισχυρός, είμαι δυνατός, είναι κυρίαρχος.) Αν το έθνος είναι έννοια συναισθηματική, που έγινε τέτοια από εκπεσμό του αρχικού φυλετικού και στη συνέχεια του πολιτιστικού της περιεχομένου, το κράτος είναι έννοια λογική μέχρι παραλογισμού.

Τίποτε δεν είναι πιο υπαρκτό, πιο βασανιστικό και πιο καταπιεστικό απ' το σύγχρονο κράτος, σ' όλες του τις μορφές. Σε τελική ανάλυση, κράτος είναι οι νόμοι του κράτους, οι χωροφύλακες του κράτους, οι δεσμοφύλακες του κράτους. Και οι… παπάδες του κράτους, στην περίπτωση που οι παπάδες πλην της πνευματικής θέλουν να ασκούν και κοσμική εξουσία, καλή ώρα σαν τους δικούς μας δεσποτάδες, που ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται απ' τό πνεύμα και ολοένα και περισσότερο πλησιάζουν το… οινόπνευμα. (Το καλό κρασί θέλει και καλό φαΐ, λέει ο λαός.)

Παρόλο που το κράτος στηρίζεται συναισθηματικά στο έθνος, στις περιπτώσεις εκείνες που, όπως εδώ, δεν μπορεί να στηριχτεί σ' αυτό ούτε φυλετικά ούτε πολιτιστικά, αδιαφορεί πλήρως για το έθνος. Και μη μου πείτε πως οι υδροκέφαλοι «κρατικοί λειτουργοί» εδώ στην Ελλάδα των Ελλήνων κομπιναδόρων πιστεύουν έστω και μια λέξη απ' αυτά, που λένε στους εκφωνούμενους κατά τις εθνικές επετείους λόγους.

Πρόκειται, απλώς, για λόγια παχιά που απευθύνονται σε εγκέφαλους αδύνατους. Και καμιά φορά, πρόκειται για λόγια παχιά που κυοφορούνται σε εγκέφαλους αδύνατους και απευθύνονται σε εγκέφαλους το ίδιο αδύνατους. (Είναι η περίπτωση των «εθνικών» άλογων λόγων του Γ. Παπαδόπουλου και των περί αυτόν κρετίνων.).

ΚΑΠΟΥ, λοιπόν, τα πράγματα έχουν μπλέξει επικίνδυνα. Τόσο που εδώ στην Ελλάδα να μην ξέρουμε πια που σταματάει το κράτος και που αρχίζει το έθνος – και αντίστροφα. Έτσι, τα κρατικά τα βαφτίζουμε εθνικά, ενώ τα εθνικά δεν είναι παρά κρατικά. Κουλουβά­χατα, κατά το δη λεγόμενο. Μ' άλλα λόγια, ακόμα δεν καταλάβαμε πως Έλληνας, έτσι πεζά, είναι ο καθένας που έχει την ελληνική υπηκοότητα, που υπακούει, δηλαδή, στους νόμους του ελληνικού κράτους, άσχετα απ' τη φυλετική του προέλευση.

Εν τούτοις θέλουμε τους Έλληνες να υπακού­ουν και στους «νόμους του αίματος», ως γνήσιοι Αφρικανοί. Και παρά ταύτα δε μας πετούν με τις κλωτσιές απ' την ΕΟΚ, κι απ' όπου αλλού υπάρχουν πολιτισμένοι άνθρωποι.

Ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο επίμοχθο και σχολαστικά τεκμηριωμένο έργο του «Επί της δομής του Νεοελληνικού Κράτους» (έκδοση του συγγραφέα) λέει: «Η συνεπής επιδίωξη της θρησκευτικής κλειστότητας στην τουρκοκρατία, ενώ διατήρησε την εθνική συνείδηση μεγάλων τμημάτων του ανά την Μικρά Ασία ελληνισμού, επί των Βαλκανίων επέφερε ένα αξεδιάλυτο συνειδησιακό μείγμα μεταξύ Ελλήνων, Σλάβων, Βλάχων, Αλβανών», κλπ.

Και συνεχίζει: «Η κατάσταση του νεοελληνικού εθνισμού των πρώτων επαναστατικών χρόνων ήταν η συνειδησιακή πολλαπλότητα διαφόρων τμημάτων του ελληνισμού και συνεπώς η μη ύπαρξη συγκεκριμένης ιδεολογίας». Και διερωτάται ευλόγως: «Ποια εξωτερική πολιτική μπορεί να έχει μια χώρα μειονοτήτων;». Και διευκρινίζει αλλού: «Οι πολιτικοί δε δημιουργούν Ιστορία. Απλώς την υπηρετούν».

Εδώ όμως, ούτε ο λαός δημιουργεί ενσυνείδητα Ιστορία. Διότι υπηρετεί τους πολιτικούς και όχι τον εαυτό του. Και η νεοελληνική Ιστορία δεν υπακούει σε καμιά πρόθεση. Απλώς, αναφύεται τυχαία και αναγκαία, όπως το χορταράκι στους αγρούς. Η νεοελληνική Ιστορία είναι… αγροτική ιστορία στην πιο απόλυτη κυριολεξία.