The Last Drive: Heavy Liquid και η επί χάρτου συνέχειά του!!!

Τι σχέση έχει η Μαγδαληνή με την Ελληνική αγγλόφωνη μουσική??? Τελικά το Heavy Liquid είναι η τελευταία (χρονικά) κυκλοφορία των Lst Drive ή όχι??? Αλήθεια όλα αυτά το πόστερ των live των Last Drive σε ύφος κόμικ είναι τυχαία??? Οι πρώην κιθαρίστες του συγκροτήματος Οι Nick Pop Mind και P.E.P.P. ξαναεμφανίζονται στο Heavy Lequid??? Τελικά είναι Last Drive ή Lust Drive??? Και γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα???

Ένα χρόνο (2010) μετά την κυκλοφορία του Heavy Lequid το γνωστό κομιξάδικο της Ασκληπιού Tilt, εισέβαλε και στο χώρο των εκδόσεων με το "At the Drive Ink"!!! Πρόκειται για την προσπάθεια 32 νέων και ταλαντούχων Ελλήνων καλλιτεχνών (κομίστες, γραφίστες, εικαστικοί κλπ) να παρουσιάσουν την δική τους εκδοχή, άποψη, ιδέα για τους Last Drive και το Heavy Liquid, Και όπως σημειωνόταν στο δελτίο τύπου της εκδοτικής αυτής προσπάθειας "... Δεν πρόκειται για εικαστικές «διασκευές» των τραγουδιών. Ο κάθε δημιουργός με αφορμή ένα τραγούδι, ένα ρεφραίν, ένα τίτλο ή ακόμα και το ίδιο το συγκρότημα έφτιαξε μια δικιά του εικόνα, μια δικιά του ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι μια πανδαισία απόψεων και στυλ..."

Δεν ήταν όμως οι Last Drive που εμπνεύστηκαν την όλη ιστορία. Αφορμή στάθηκε η δημοσίευση στο διαδίκτυο ενός πορτρέτου της Μαγδαληνής, εμπνευσμένου από το ομώνυμο τραγούδι του συγκροτήματος. Αυτό ήταν. Κομίστες, γραφίστες, ζωγράφοι μα πάνω από όλα φαν των Last Drive ένωσαν τα μελανοδοχεία τους και το αποτέλεσμα είναι ένα 140 σελίδων κόμικ γεμάτο ροκ μουσική. Οι 32 που συμμετείχαν στην δημιουργία του At the Drive Ink είναι: Διαμαντής Αιδίνης, Γιώργος Αλαχούζος, Ερμής Ατζέμογλου, Σπύρος Βερύκιος, Τόλης Γιοβανίτης, Βασίλης Γκογκτζίλας, Μιχάλης Διαλυνάς, Λάζαρος Ζήκος, Γιάννης Κράνης, Χάρης Λαγκούσης, Βασίλης Λώλος, Τάσος Μαραγκός, Γιάννης Μπαρδάκος, Άγγελος Μπολότος, Nick Pop Mind, Γιώργος Νίκας, Παναγιώτης Πανταζής, Αλέκος Παπαδάτος, Τάσος Παπαιωάννου, Νορτζίν Περσάκη, Νίκος Πετροπουλέας, P.E.P.P, Στέφανος Ρόκος, Σούπερ Κατερίνα, Νεκτάριος Σταματόπουλος, Γιάννης Στύλος, Δημήτρης Ταξής, Τόμεκ, Γιώργος Τραγάκης, Γιάννης Τσιτσώνης, Νίκος Χριστόλης, Κων Χρυσούλης,

Το βιβλίο θα μπορεί κανείς να το προμηθευτεί από το Tilt, Ασκληπιού 37, Αθήνα, από το διαδικτυακό κατάστημα του συγκροτήματος http://thelastdrive.bigcartel.com καθώς από όλα τα καλά κομιξάδικα της χώρας!!!!

Common Sense - Sunset. Ακούστε κομμάτια από το νέο τους (ακυκλοφόρητο) LP !!!!

Για τους Common Sense τα έχουμε πει πολλές φορές. Είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν παίζουν (μουσική) απλώς για να το λένε. 18 χρόνια από το υπέροχο “Grotesque” του 1993 δείχνουν έτοιμοι να μας χαρίσουν την νέα (και τελευταία???) δουλειά τους με τίτλο SUNSET. Κομμάτια από το Sunset ακούγονται στις (λίγες και επιλεγμένες) ζωντανές τους εμφανίσεις. Εμείς βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε 3 από τα κομμάτια του δίσκου. Το Sparrows, το Crash & Burn και φυσικά το Ocean Rage που κλέβει την παράσταση. Μέχρι να πάρουμε στα χέρια μας ολόκληρο τον δίσκο ας ακούσουμε:

Sparrows


Ocean Rage



Crash & Burn


giusurum links:

http://giusurum.blogspot.com/2009/12/common-sense-p-release-party.html

http://giusurum.blogspot.com/2008/12/common-sense-indie.html

common sene links:

http://www.myspace.com/commonsensegr

http://www.facebook.com/pages/Common-Sense-GR/51476693508

Ρεμπέτικο- Ένα Γαλλικό κόμικ για μια Ελληνική μουσική!!

Πόσο περίεργο είναι να διαβάζεις ένα κομικ για το ρεμπέτικο γραμμένο από έναν Γάλλο?? Αλήθεια πώς μπορεί να αποδώσει την ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής του ρεμπέτικου ένας ξένος ο οποίος δεν είναι και μουσικόλόγος?? Ο David Prudhomme μας μεταφέρει στο 1936, σε μια περίεργη και ταραγμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας και μας διηγείται την ζωή των ρεμπετών. Το κόμικ του Prudhomme μπορεί να μην είναι μια αναλυτική παρουσίαση του ρεμπέτικου αλλά καταφέρνει να μας βάλει στην ατμόσφαιρα της εποχής δίνοντάς μας παράλληλα και αρκετά στοιχεία της ιστορίας του. Παρακολουθώντας μια μέρα από την ζωή τεσσάρων μουσικών της εποχής (με ονόματα όχι τυχαία επιλεγμένα Μάρκος, Σταύρος, Μπάτης και Μπέμπα) ταξιδεύουμε στον κόσμο του μπαγλαμά, των καταγωγίων και των διώξεων του ρεμπέτικου από το καθεστώς Μεταξά (διότι σύμφωνα με την "φιλοσοφία" του Τρίτου Πολιτισμού όπως την αποκαλούσε η δικτατορία του Μεταξά, η χώρα "βαδίζει προς την δύση" και το ρεμπέτικο δεν ήταν στοιχείο συνοδοιπορίας). Μέσα στις σελίδες και τα σχέδιο του Prudhomme βλέπουμε την διασκέδαση των ανθρώπων αυτών, με τα μπουζούκια, τις φασαρίες, τις απαγορευμένες ουσίες και φυσικά τους σμπίρους (χωροφύλακες του καθεστώτος Μεταξά) τους τεκέδες, την ιδιότυπη γλώσσα και τις γυναίκες.

Ο Prudhomme δημιούργησε το κόμικ εμπνευσμένος από το βιβλίο της Γκέιλ Χολστ "Ο δρόμος του ρεμπέτικου". Ο ίδιος σημειώνει και μας προειδοποιεί "...Έλληνας δεν είμαι, ούτε μουσικός και ούτε καν καπνίζω...". Παρόλα αυτά μια χαρά τα κατάφερε με το Rembetiko του!!

¨Όταν ο Gillespie συνάντησε τον Τσιτσάνη!!!

Όχι δεν έχουμε τρελαθεί και ούτε τάσεις μυθοπλασίας έχουμε!!! Ο Gillespie είχε έρθει το 1956 στην Αθήνα για 3 προγραμματισμένες εμφανίσεις, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και ο δίσκος Dizzy in Greece με το εξώφυλλο να δείχνει τον Dizzy ντυμένο τσολιά κρατώντας στην αγκαλιά του την μεγάλη του αγάπη, την τρομπέτα του. Αυτό είναι λίγο πολύ γνωστό. Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό είναι η συνάντηση του μεγάλου τζαζίστα με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Βασίλη Τσιτσάνη. Η ιστορία έγινε γνωστή μέσα από μια συνέντευξη της Καίτης Κασιμάτη-Μυριβήλη στον Θάνο Φωσκαρίνη που δημοσιεύτηκε στο ένθετο της Ελευθεροτυπίας ¨Βιβλιοθήκη" στις 23/10/2010. Από εκεί "δανειστήκαμε" τα αποσπάσματα που αναφέρονται στο γεγονός και σας τα μεταφέρουμε.

"...Ενα από τα συγκροτήματα που ήρθαν στην Αθήνα από τη Νέα Υόρκη ήταν μια ορχήστρα τζαζ, η οποία αποτελούνταν από μαύρους μουσικούς, υπό τη διεύθυνση του τρομπετίστα και μαέστρου της ορχήστρας Ντίζι Γκιλέσπι, ένα από τα ιερά τέρατα της τζαζ. Ενορχηστρωτής της ορχήστρας και πιανίστας ήταν ο, νέος τότε και αργότερα διάσημος συνθέτης τής τζαζ, Κουίνσι Τζόουνς....

.....Ο διάσημος πλέον Κουίνσι Τζόουνς ήταν τότε ο πιανίστας της ορχήστρας τού Γκιλέσπι. Δόθηκαν 3 συναυλίες στο Θέατρο «Ρεξ», τις οποίες φυσικά παρακολούθησε ο Μάνος και γνωρίστηκε με τους μουσικούς. Επειδή οι προσκλήσεις γι' αυτές τις συναυλίες βασίζονταν σε πρωτόκολλο, ο Γκιλέσπι δεν ήταν και πολύ ικανοποιημένος με το κοινό των συναυλιών και ζήτησε να προσφέρει μια συναυλία αποκλειστικά για φοιτητές με ελεύθερη είσοδο. Εκείνο το βράδυ έγινε πανζουρλισμός. Ο φοιτητόκοσμος κατέκλεισε το θέατρο, οι νέοι κρέμονταν σαν τσαμπιά σταφύλια από τα θεωρεία, χειροκροτούσαν και φωνάζαν το όνομα του Γκιλέσπι. Οταν τελείωσε η συναυλία, όρμησαν στη σκηνή, σήκωσαν τον Γκιλέσπι στα χέρια και τον κατέβασαν μέχρι την Ομόνοια. Την άλλη μέρα το απόγευμα είχαμε συνάντηση με τον Αχιλλέα Μαμάκη στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου, για συνεντεύξεις με τους Γκιλέσπι και Κ. Τζόουνς για την εκπομπή του «Το θέατρο στο μικρόφωνο». Μαζί είχε έρθει και ο Μάνος και όταν τελείωσαν οι συνεντεύξεις, ήταν πια αργά το βράδυ, ο Μάνος πρότεινε να τους πάμε κάπου να φάμε, και αποφάσισε να πάμε στου Τσιτσάνη, κάτω στις Τζιτζιφιές. Εξηγήσαμε στους φίλους ποιος ήταν ο Τσιτσάνης και ξεκινήσαμε. Ο Τσιτσάνης μάς δέχτηκε με χαρά και αρχοντιά, εφόσον ο Μάνος τού σύστησε τους αμερικανούς μουσικούς και αναφέρθηκε στη μουσική τους. Οι ξένοι τόσο πολύ ενθουσιάστηκαν με τη μουσική και τα τραγούδια που άκουγαν απ' τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου, ώστε κάποια στιγμή ο Τσιτσάνης ζήτησε από τον Γκιλέσπι και τον Τζόουνς να παίξουν κάτι όλοι μαζί. Ανέβηκαν στο πάλκο και οι δύο. Ο μεν Κουίνσι Τζόουνς κάθησε στο πιάνο, ο Γκιλέσπι έπαιζε την τρομπέτα του και ο Τσιτσάνης μπουζούκι, δημιουργώντας ένα απίστευτο jam session (αυτοσχεδιασμοί) ανεπανάληπτο. Ακόμα λυπάμαι που δεν είχαμε μαζί μας ένα φορητό μαγνητόφωνο να ηχογραφήσουμε αυτή την τόσο ασυνήθιστη μουσική που έβγαινε από τους αυτοσχεδιασμούς. Καθήσαμε ώς τα ξημερώματα...."

** την ιστορία μας υπενθύμισαν πριν από καιρό τα παιδιά του http://www.jazzmusicgr.com/

DEBTOCRACY: Αξίζει να το( ξανα)δείτε!

Ανεξάρτητα αν συμφωνείς με όσα ακούγονται σε αυτό και αν τελικά τα πιστεύεις (ερευνώντας τα ή όχι), το DebtOcracy είναι από εκείνα τα ντοκιμαντέρ που δεν φοβούνται να πούνε την γνώμη τους και δεν θα προβαλλόταν εύκολα από κάποιο κανάλι χωρίς ίσως περικοπές, παρεμβολές κλπ. Το DebtOcracy έγειρε συζητήσεις και αντιγνωμείς τόσο ως προς τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα της κρίσης αλλά και όσο αφορά τον τρόπο και τα μέσα που γυρίστηκε και προωθήθηκε (από ποιους άραγε???). Φυσικά για όλα αυτά μπορείτε να βρέιτε στοιχεία στο επίσημο site του (http://www.debtocracy.gr/) καθώς και σε πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Πριν την "προβολή" του εδώ στο γιουσουρούμ αντιγράφουμε (και θυμόμαστε) από την σελίδα του Debtocracy :"...Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα. .."

Η συνέχεια επί της οθόνης και εδώ

Debtocracy FINAL by BitsnBytes