Λούλου, ένας μύθος σε ασπρόμαυρο φόντο...

Το 1996 τα μουσικά (και όχι μόνο) πράγματα στην χώρα δεν ήταν όπως σήμερα. Το να μιλά και να γράφει κανείς για jazz, ethnic και άλλα εξωτικά μουσικά δένδρα δεν απέδιδε ούτε καρπούς ούτε εξασφάλιζε μια καλή «σοδειά» ακροατών ή αναγνωστών. Το περιοδικό jazz&τζαζ έκλεινε τρία χρόνια εκδοτικής παρουσίας κρεμασμένο στα περίπτερα και τα δισκοπωλεία της χώρας. Το επετειακό για το γεγονός τεύχος του περιοδικού (αρ.37) κυκλοφόρησε μαζί με το CD “ The song of Lulu- To Τραγούδι της Lulu” με τον Σάκη Παπαδημητρίου και την Γεωργία Συλλαίου (Ano Kato Records). Το jazz&τζαζ ήταν τότε ένα από τα περιοδικά (μαζί με Audio, Δίφωνο, Μετρό, Ποπ+ροκ) που κατά καιρούς (φοιτητής γαρ) προμηθευόμουνα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν εξοικειωμένος με την μη «κλασική τζαζ» και η επιλογή της Lulu με προβλημάτισε: Tι είναι αυτό πάλι; Ποια είναι αυτή η Λούλου; Αναζήτησα την ιστορία της σε μια εποχή που το διαδίκτυο επίσης δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που βιώνουμε σήμερα, και βρήκα έναν κρυμμένο θησαυρό. Τώρα 12 χρόνια μετά, η Lulu δείχνει να με ακολουθεί.

Τον προηγούμενο μήνα το jazz&τζαζ έκλεινε 15 χρόνια κυκλοφορίας με ένα υπέροχο CD και εγώ αναζητούσα το soundtrack μιας πολύωρης διαδρομής. Αναζητούσα κάτι που να έχω καιρό να ακούσω και το χέρι μου τράβηξε μαζί με κάποια άλλα CD τη Λούλου. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δίστασα.... «Μήπως είναι λίγο «βαρύ» για ταξίδι?». Όμως είχα πολύ καιρό να το ακούσω και έτσι το πήρα μαζί μου. Λίγη ώρα μετά το αυτοκίνητο πλημμύρισε με την υπέροχη εκτέλεση του Παπαδημητρίου και την αέρινη φωνή της Συλλαίου. Είχα δικαιωθεί για την επιλογή μου. Άρχισε τότε να (ξανά)περνάει μπροστά μου όλη η ιστορία της Λούλου. Ήταν σα να ξανάβλεπα το Pandora’s Box, μια από τις σημαντικότερες ταινίες του βωβού (ίσως και όχι μόνο) κινηματογράφου, σε μια άκρως ιδιωτική προβολή. Δημιουργία του Γερμανού σκηνοθέτη Georg Pabst, γυρισμένη το 1929 και βασισμένη σε δυο θεατρικά έργα του Φραντς Βέντεκιντ (Το πνεύμα της γης-Erdgeist 1895 και Κουτί της Πανδώρας-Die Büchse der Pandora, 1904), η ταινία αφηγείται την ζωή μιας αισθησιακής χορεύτριας, της Λούλου. Η Λούλου ζει χάρη στις «χορηγίες» των εραστών της (οι οποίοι δεν είναι και λίγοι). Όταν η μέλλουσα γυναίκα ενός εκδότη βρίσκει την Λούλου σε «περιπτύξεις» μαζί του ακυρώνει τον γάμο και ο Schön (εκδότης) αποφασίζει να παντρευτεί την χορεύτρια. Η Λούλου τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τρέλα και τελικά στον θάνατο πυροβολώντας τον άθελα της. Και όλα αυτά στην γαμήλια δεξίωση όπου ο.Schön αντιλαμβάνεται ότι η Λούλου έχει ξελογιάσει και τον γιο του. Ενδιαφέρον ακούγεται έτσι? Που να δείτε και την συνέχεια!!!. Την κατηγορούν για τον φόνο, καταφέρνει όμως να «ξεφύγει» χάρη στην βοήθεια ενός πρώην εραστή της και του γιου του εκδότη!! Κρύβεται για λίγο καιρό στο Παρίσι και καταλήγει να ζει μέσα στην εξαθλίωση σε μια σοφίτα στο Λονδίνο. Εκεί παραμονή Χριστουγέννων και ενώ η ανάγκη την έχει οδηγήσει στην πορνεία, παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος όταν συναντά τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη!!

Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε την τεχνική διακοπής του γυρίσματος και τον απαλό φωτισμό που ο Pabst χρησιμοποίησε δημιουργώντας μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Αίσθηση και σοκ προκάλασε επίσης η ερωτική σκηνή μεταξύ της Λούλου και της κοντέσας Augusta Geschwitz!!! Για το τέλος αφήσαμε τον μύθο που η ταινία γέννησε. Αυτόν της ηθοποιού Λουίζ Μπρουκς (Louise Brooks). Ο Pabst έψαχνε την πρωταγωνίστρια του μήνες. Πέρασε από οντισιόν ακόμα και άγνωστες κοπέλες ψάχνοντας την ιδανική Λούλου. Κατέληξε στην Μπρουκς όταν την είδε σε ένα μικρό ρόλο σε μια ταινία της Paramount. Αμέσως ζήτησε από την εταιρεία να του την «δανείσουν» αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Όταν η Λουίζ ήρθε σε ρήξη με την Paramount και την απέλυσαν τότε μόνο της είπαν για την πρόταση του Pabst. Πήρε χωρίς δισταγμό την απόφαση να πάει στην Γερμανία. Αυτό ήταν. Η Λούλου είχε πάρει σάρκα και οστά από κάθε άποψη. Και να φανταστείτε ότι τα πρώτα σχόλια για την ταινία και την ηθοποιό ήταν αποκαρδιωτικά και επιθετικά. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι η ταινία να βρει την θέση της στο Πάνθεον του κινηματογράφου και η Μπρουκς την δική της πλάι στην Ντίντριχ, την Γκάρμπο και την Μονρόε.

Όπως κάθε μύθος έτσι και η Λούλου δημιούργησε πλήθος καλλιτεχνικών αναφορών. Λούλου είναι ο τίτλος της όπερας του Αυστριακού Αλμπαν Μπεργκ. Ο συνθέτης πέθανε (1935) προτού προλάβει να ολοκληρώσει το έργο, και έτσι άφησε πίσω του μόνο δύο πράξεις. Η ενορχήστρωση της τρίτης πράξης υλοποιήθηκε έπειτα από χρόνια από τον Πατρίκ Σερά και η «Λούλου» παρουσιάστηκε στην Οπερα του Παρισιού στις 24 Φεβρουαρίου 1979. Ο Γάλλος Αντρέ Λοντ έγραψε το ποίημα «Song of Lulu» («Το τραγούδι της Λούλου») του που περιέχεται στο βιβλίο «Louise Brooks: Portrait of an Anti-Star», το οποίο δημοσιεύτηκε το 1982 στη Γαλλία. Το "επισημο" soundtrack της ταινία παρουσιάτηκε επιτέλους το 1999 στην 70ή επέτειο της ταινίας.Το πασίγνωστο τραγούδι των ΟΜD Pandora's Box (1991) είναι αφιερωμένο στη Λουίζ Μπρουκς. Δείτε το δίπλα στα επιπλέον της ημέρας. Και μην ξεχνάμε την υπέροχη δουλειά του Παπαδημητρίου από της παραστάσεις του έργου στην χώρα μας (1993) με την συνοδεία "μουσικής επιτόπου". Ακούστε την Γεωργία Συλλαίου να τραγουδά το τραγούδι της Λούλου.

Καληνύχτα

Πληροφορίες και πηγές
http://tovima.dolnet.gr/print.php?e=B&f=12507&m=C07&aa=1
http://www.michaeldvd.com.au/Reviews/Reviews.asp?ID=5606

http://www.pandorasbox.com http://film.guardian.co.uk/Century_Of_Films/Story/0,4135,67427,00.html
http://www.texnologia.gr/index.asp?mod=articles&id=1017
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=10.05.2008,id=2068568,16185816
http://www.jazznet.gr/papadimitriou6.html