Περί Bollywood,Hollywood και άλλων δαιμονίων...

Με τον όρο Bollywood αναφερόμαστε στις ταινίες που δημιουργούνται με βάση την πόλη Mumbai (πρώην Βομβάη) της Ινδίας και χρησιμοποιούν ως γλώσσα την διάλεκτο Hindi. Συνήθως όμως (λανθασμένα) έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται ως αναφορά σε όλη ην Ινδική κινηματογραφική βιομηχανία. Η λέξη (Bollywood) είναι σύνθετη και προέρχεται από τις λέξεις Bombay και Hollywood. Πολλοί αντιδρούν με τον «ορισμό» Bollywood, διότι δείχνει τον Ινδικό κινηματογράφο ως φτωχό συγγενή του Hollywood. Είτε το πιστεύετε είτε όχι το Bollywood είναι μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές βιομηχανίες παγκοσμίως!!! Το χαρακτηριστικό των ταινιών αυτών είναι ότι αποτελούν μια ιδιότυπη μορφή μιούζικαλ, με πολύ χορό (και πολλούς χορευτές φυσικά), πολύ τραγούδι και συνήθως με μελοδραματική πλοκή. Φαντασθείτε κάτι σαν τις αντίστοιχες Ελληνικές με τον Ξανθόπουλο με την σκηνοθετική όμως ματιά του Δαλιανίδη!!!! Ξανθόπουλος–Βούρτση με χορό, τραγούδι, πολλούς κομπάρσους και φυσικά σενάριο απίθανου περιεχόμενου (και διάρκειας) τύπου «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου». Ο ήχος συνήθως προστίθεται σε στούντιο ενώ τα τραγούδια των ταινιών πολλές φορές κυκλοφορούν πολύ πριν την ταινία!!

Όταν διάβασα την εξαιρετική ανάρτηση του zalmoxis (εδώ) μου ήρθαν στο μυαλό τα δυο συνήθη πράγματα που μου έρχονται όταν διαβάζω ή ακούω για Bollywood. Το πρώτο είναι μια ανοιξιάτικη νύχτα (με αγιόκλημα και γιασεμιά που λέει και ο Κηλαηδόνης) σε θερινό σινεμά όπου μια παρέα (ανάμεσά τους και εγώ) παρακολουθεί το «Γη ποτισμένη με Ιδρώτα» (Mother India). Την ταινία που αποτελεί τον κινηματογραφικό φόρο τιμής στην Ινδή γυναίκα – μητέρα και έφτασε πολύ κοντά στο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (έχασε από τις «Νύχτες της Caberia» του Fellini για μια ψήφο). Με πρωταγωνίστρια τη Nargis (ναι, όπως ακριβώς και ο κυκλώνας που άφησε χιλιάδες νεκρούς Βιρμανούς στις αρχές Μαΐου), το Mother India θεωρείται -όχι άδικα- ως μια από τις καλύτερες ταινίες του Ινδικού κινηματογράφου. (περισσότερα τόσο για την Nargis όσο και για την ταινία εδώ στην ανάρτηση του zalmoxis).

Ας επιστρέψουμε όμως σε εκείνο το ανοιξιάτικο βραδάκι. Λίγο η διάρκεια της ταινίας (127 λεπτά) λίγο το αγιόκλημα, λίγο οι μπίρες δεν ήθελε και πολύ. Κάποιος από την παρέα αφέθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα και άσε την Nargis να παλεύει μόνη της. Κάποια στιγμή ο τύπος πετιέται από την θέση του και αναφωνεί το αμίμητο : «Καλά αυτοί οι Ινδοί δεν παίζονται. Μας κλέβουν ακόμα και τα τραγούδια. Αυτή τώρα τραγουδά το “καρδιά μου καημένη”!!!». Κάγκελο τόσο εμείς όσο και οι υπόλοιποι θεατές της ταινίας. Φυσικά δεν είχε και πολύ άδικο. Ναι το τραγούδι ήταν το “καρδιά μου καημένη” αλλά ο «ύποπτος» δεν ήταν ο Ινδός συνθέτης αλλά ο Έλληνας!!! (για ακούστε το και δείτε το και εσείς να μας πείτε!!)

Ήταν τέτοια η δυναμική των τραγουδιών των ταινιών αυτών που πάρα πολλοί (και όταν λέμε πολλοί εννοούμε πολλοί) Έλληνες συνθέτες διασκεύασαν (αν και ο σωστός όρος είναι κατάκλεψαν) τα τραγούδια αυτά στη γλώσσα μας παρουσιάζοντας τα ως δικά τους δημιουργήματα κάνοντας μάλιστα και τεράστιες επιτυχίες. Και μιλάμε για συνθέτες και ερμηνευτές όπως Καζαντζίδης , Καλδάρας, Περπινιάδης, Αγγελόπουλος , κ.α. και τραγούδια όπως :Αυτή η νύχτα μένει, Όσο αξίζεις εσύ, φυσικά η Μαντουμπάλα κ.α. Είναι το κομμάτι της Ελληνικής μουσικής που είναι γνωστό ως «ινδοπρεπή λαϊκά τραγούδια». Τα τραγούδια αυτά είναι των δεκαετιών 1950-1960 και παρόλο που αποτελούν μικρό ποσοστό του συνόλου της ελληνικής δισκογραφίας της εποχής εκείνης εντάσσονται στα λεγόμενα κλασικά λαϊκά της περιόδου. Περισσότερα για τα τραγούδια αυτά μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο "Ινδοπρεπών αποκάλυψη" -Ελένη Αμπατζή - Μανουήλ Τασούλας- (εδώ πληροφορίες για το βιβλίο) καθώς και σε άρθρα του τύπου εδώ και εδώ. Αξίζει επίσης να ακούσετε το CD "Bollywood - Τραγούδια της Ναργκίς" με την (ποια άλλη??) Βούλα Πάλλα (εδώ πληροφορίες). Ενώ εδώ διαβάστε για την πρόσφατη (ενδιαφέρουσα) συνεργασία Ελλήνων και Ινδών μουσικών.

Το δεύτερο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Mulit. Μια Ινδό-Αγγλική συμπαραγωγή διάρκειας μόλις 10 λεπτών γυρισμένη στην Ινδία το 2002 σε φιλμ 35mm για την διαφημιστική καμπάνια γνωστής βότκας. Τα γυρίσματα διάρκεσαν 8 ημέρες υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Τσέχου Ivan Zacharias. Και μην σκεφθείτε τι μπορεί να γίνει σε 10-12 λεπτά φιλμ!!! Η απάντηση είναι απλή: ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Δείτε την ιστορία μιας απαγορευμένης αγάπης μεταξύ ενός κουρέα (Mulit) και της κόρης ενός αρχηγού κράτους. Μια ιστορία γεμάτη θεαματικά χορευτικά, σκηνικά που αρμόζουν στο Bollywood, εκβιασμούς, φυλακίσεις, αποδράσεις και φυσικά πολύ, πάρα πολύ τραγούδι. Μια ταινία που το 2003 ανάγκασε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης τς Νέας Υόρκης να προσθέσει ένα αντίγραφό της στην μόνιμη συλλογή του. Στην χώρα μας η ταινία δόθηκε από γνωστό περιοδικό και φυσικά εξαντλήθηκε. Για όσους δεν προλάβατε τότε το περιοδικό, δείτε την ταινία εδώ στο γιουσουρούμ. Πάρτε ποπ κορν (δεν θα προλάβετε να τα φάτε όλα) αράξτε και απολαύστε τον απόλυτο σταρ. Τον Mulit. Καλά προβολή!!!

Για τους fan του «Γη ποτισμένη με Ιδρώτα» και της μουσικής του σας έχουμε μια έκλπηξη. Διαβάστε εδώ για το project Mother India – 21st Century Remix. Ένα σόου που παρουσιάζει τόσο την ταινία όσο και την μουσική της από μια άλλη οπτική γωνία. Καληνύχτα σας.