Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ:Aξίζουμε τέτοιους ήρωες;

Για τη σημερινή ημέρα και την επέτειο της εργατικής Πρωτομαγιάς θα διαβάσετε, θα δείτε και θα ακούσετε πολλά και ενδιαφέροντα. Τόσα χρόνια οι ίδιοι αγώνες, οι ίδιες διεκδικήσειςΤόσα χρόνια και όσες φορές και αν το πούμε δεν το πιστεύουμε, δε το καταλαβαίνουμε ίσως. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ. Δεν είναι γιορτή, πάνω απ’ όλα είναι φόρος τιμής σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες όπου και να έγιναν.

Θα ακούσουμε για πολλοστή φορά το «Πρώτη Μαΐου» του αξεπέραστου Μάνου Λοϊζου. Θα πάρουμε για ακόμη μια φορά τα βουνά και τα λαγκάδια για να επιδοθούμε στο αγαπημένο σπορ του Νεοέλληνα, το ψήσιμο (άρε Πανούση πόσο δίκιο έχεις μερικές φορές). Θα φτιάξουμε στεφανάκια,θα βάλουμε στην διαπασών παραδοσιακά και μη «άσματα (και μη)». Μην ξεχνάμε αλώστε ότι η φτώχια θέλει καλοπέραση. Έτσι θα περάσει η ημέρα μας. Στις ειδήσεις δηλώσεις πολιτικών, συνδικαλιστών και όποιου να΄ναι (προσπαθώντας να κλέψει λίγη από την δόξα της ημέρας) σχετικά με την σημασία και την επικαιρότητα της. Λίγα (ως ελάχιστα) θα ακούσουμε όμως για τον Αλέξανδρο Παναγούλη ο οποίος σαν σήμερα σκοτώθηκε σε ένα «μυστήριο» για πολλούς τροχαίο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (Αλέκος για τους φίλους) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Ιουλίου 1939. Υπήρξε πολιτικός, ποιητής μα πάνω από όλα αγωνιστής και ήρωας. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς και του Βασίλη Παναγούλη, δημοκρατικού αξιωματικού του Στρατού. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιώργος, προσπάθησε να δραπετεύσει από την Ελλάδα τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος, αλλά δολοφονήθηκε από τη χούντα στο πλοίο της επιστροφής. Στα φοιτητικά του χρόνια στη Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων του Πολυτεχνείου εντάσσεται στην Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου που μετονομάζεται στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία. Κατά την διάρκεια φοιτητικών εκλογών λογομάχησε (κατά πολλούς ήρθε στα χέρια) με τον (μαντέψτε) γιο του Γ. Παπαδόπουλου. Ήταν τότε που προβλέποντας την «εξέλιξη» του πατέρα φέρεται να είπε «Κοιτάξτε ποιόν κατεβάζουν υποψήφιο!!. Τον γιο του Παπαδόπουλου, που αν ποτέ γίνει δικτατορία αυτός θα την κάνει» Και την έκανε!!! Είναι τότε που ο Αλέκος λιποτακτεί από το στράτευμα, όπου υπηρετεί τη θητεία του. Περνά στην παρανομία και ιδρύει την οργάνωση «Εθνική Αντίσταση». Χρησιμοποιώντας άλλο διαβατήριο καταφεύγει στην Κύπρο όπου γνωρίζεται με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη (υπουργό Εσωτερικών Κύπρου) από τον οποίο ζητά να συνδράμει στην αντίσταση. Επιστρέφει στην Ελλάδα και οργανώνει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα. Είναι πρωί 13 Αυγούστου του 1968 όταν αποπειράται να ανατινάξει το αυτοκίνητο του δικτάτορα στην λεωφόρο Αθηνών – Σουνίου. Ένα ζευγαράκι που ερωτοτροπούσε στα βράχια και η τύχη έσωσαν (τι να πει κανείς) τον Παπαδόπουλο. Η έκρηξη έγινε δευτερόλεπτα μετά που πέρασε το αυτοκίνητο του δικτάτορα. Τα εκρηκτικά (όπως λέγεται) είχαν μπει στην χώρα στον διπλωματικό σάκο του Γιωρκάτζη. Απόπειρα που αν είχε πετύχει θα είχε αλλάξει την ιστορία του τόπου. Δυστυχώς όμως... Ο Παναγούλης συλλαμβάνεται. Μετά από μερόνυχτα βασανισμών οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο. Δικάζεται από το Στρατοδικείο και καταδικάζεται εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας. Στης 25 Νοεμβρίου μεταφέρεται στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου. Κατά την απολογία του ο Παναγούλης θα πει αυτό που κατά πολλούς αποτελεί το καλύτερό του ποίημα:

«...Δεν υποχωρώ διότι γνωρίζω ότι το ωραιότερον κύκνειον άσμα οιουδήποτε πραγματικού αγωνιστού είναι ο επιθανάτιος ρόγχος προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, παρά ενώπιον μιας τυραννίας, και αυτήν την θέσιν αποδέχομαι».

Καταφέρνει και δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969. Συλλαμβάνεται και μεταφέρεται και πάλι στις φυλακές του Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση στο κελί «Τάφος». Επιχειρεί ανεπιτυχώς να δραπετεύσει αρκετές φορές. Ακολουθούν φρικτά βασανιστήρια. Ο Αλέκος προσπαθεί να «ξεφύγει» από αυτή την κατάσταση γράφοντας ποιήματα. Του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη και αυτός συνεχίζει να γράφει χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού του. Τον Αύγουστο του 1973 απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας για φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος. Δίνει συνέντευξη στην Οριάνα Φαλάτσι, την γυναίκα της ζωής του. Αυτοεξορίζεται στην Φλωρεντία, όπου και συνεχίζει την δράση του κατά της χούντας.

Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών (μόλις στην έκτη θέση) από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις. Αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Επόμενος στόχος του οι πολιτικοί που συνεργάστηκαν με την χούντα. Έρχεται σε σύγκρουση με το κόμμα του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με την χούντα και παραιτείται. Παρέμεινε στη Βουλή ως ανεξάρτητος βουλευτής. Προσπαθεί να δημοσιοποιήσει τα αρχεία της ΕΣΑ σχετικά με τα βασανιστήρια κατά την περίοδο της χούντας. Δέχεται πολιτικές πιέσεις και απειλές για αυτή του την προσπάθεια. Τον Απρίλιο του 1976 άρχισε η δημοσιοποίηση φωτοτυπιών των αρχείων στις οποίες φέρονται να έχουν συνεργαστεί με την χούντα πολλοί και διάφοροι. Στις 24/04/1976 απαγορεύτηκε η δημοσιοποίηση των εν λόγο εγγράφων διότι "δυσχεραίνεται η ανακάλυψις των δραστών". Ο Αλέκος παίρνει την απόφαση να αποκαλύψει τον φάκελο που είχε στα χέρια του. Όμως λίγες ημέρες πριν αυτό γίνει σκοτώνεται σε ένα «περίεργο» τροχαίο. Είναι Πρωτομαγιά του 1976. Ήταν μόνο 38 ετώνκαι είχε πολλά ακόμα να δώσει!!!

Ο Παναγούλης άφησε πίσω του, εκτός από τον υπέροχο αγώνα του, και μια πληθώρα ποιημάτων. Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno (Άλλοι θα ακολουθήσουν). Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο. Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης έκδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα). Ποιήματα του συγκεντρώνονται και εκδίδονται στα Ελληνικά με τον τίτλο «Τα ποιήματα». Ψέξτε το και αποκτήστε το. Αξίζει να αναφερθούμε επίσης στα βιογραφικά «¨Ένας Άντρας» της Φαλάτσι καθώς και στο «Αλέξανδρος Παναγούλης – Πρόβες Θανάτου» του Κ. Μαρδά.

Αυτόν τον άνθρωπο όμως τον έχουμε εκτοπίσει από τα βιβλία ιστορίας. Το Υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε κάποτε την επιχορήγηση της μετάφρασης ποιημάτων του στα Ελληνικά. Δώσαμε το όνομά του σε μερικούς δρόμους, σε έναν σταθμό του Μετρό, τον βάλαμε σε ένα γραμματόσημο και νομίζουμε ότι ξεπληρώσαμε το χρέος μας απέναντι του. Ο ίδιος μάλλον δεν θα δεχόταν το όρο χρέος. Μπράβο μας. Ίσως δεν μας αξίζουν τέτοιοι ήρωες. Καληνύχτα.

Σας αφήνουμε με έναν καταπληκτικό δίσκο. Το «Non Devi Dimenticare - Δεν πρέπει να ξεχάσεις!» (Εδώ το αρχείο). Πρόκειται για ποιήματα του Παναγούλη με την φωνή του ίδιου, του Pasolini, του Gian Maria Volonte και της Adriana Asti. Η μουσική είναι του Ennio Morricone.Το βρήκαμε εδώ. Καλή σας ακρόαση. Επίσης δίπλα στα επιπλέον της ημέρας) δείτε το αφιέρωμα στον Παναγούλη από την εκπομπή «Η μηχανή του χρόνου» καθώς και ένα επιπλέον βίντεο με μουσική Θεοδωράκη σε στοίχους του Παναγούλη.

25 σχόλια:

john savvopoulos είπε...

Και νόμιζα οτι κανείς δεν θα τον θυμότανε σήμερα.
Διάβασα το κειμενο του Τριαρίδη για τον Παναγούλη...Σε ευχαριστώ.

Να σαι καλά.

Giousurum είπε...

Telika isos itan arketoi autoi pou anaferthikan ston Panagoulis.
Ontos to keimenoto Triridi einai ...
Akou kai ton dikso kai edo eimaste.
KAlo mina

Γιώργος είπε...

Πολυ ωραιος!
Καλο μηνα!

akrat είπε...

η εφημερίδα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στο τεύχος απρίλη δημοσιεύει ένα εκπληκτικό ντοκουμέντο για τις τελευταίες ώρες και τις συζητήσεις με τους .... απεσταλμένους του Ε. Αβέρωφ.
Πάρτε την....

Ο Παναγούλης και ο εργάτης Χατζής ο Λιθογράφος ήταν ήρωες και ο εις είναι ακόμα των μπουντρουμιών...

Giousurum είπε...

@ γιωργος
eyxaristo poly

@ akrat
kathe update stis plirofories einai dekton. to erthro den to exo diavsei alla tha to kano.

koptoraptou είπε...

Εδώ ξεχάσαμε άλλα κι άλλα, φίλε.
Καλά κάνεις και τα θυμίζεις.
Καλησπέρα και καλό μήνα!

akb8862 είπε...

Είναι πράγματι ένα καλά τεκμηριωμένο & εμπεριστατωμένο άρθρο για ένα αληθινό ήρωα (όπως & όλη του η οικογένεια ) που με συγκίνησε πολύ.
Κρίμα που η επίσημη Πολιτεία τον "ξέχασε"...
Τα συγχαρητήρια μου. Καλημέρα!

Roadartist είπε...

Καλημερα, ευχαριστω για την επισκεψη σου. Πολυ ενδιαφεροντα οσα γραφεις..σε αυτο το ποστ..Δεν πρεπει να ξεχναμε..

Giousurum είπε...

@koptoraptou
eyxaristo poly kai pali kalo mina

@ akb8862
eyxaristo kai gia tin epislkepsi kai to add.


@ Roadartist
Kai omos xahname....

ILIAS είπε...

Αγαπητέ Γιουσουρούμ. Δε θα μπορούσες να ήσουν ακριβέστερος, σαφέστερος και σωστότερος σε όσα αναφέρεις για τον αξέχαστο ήρωα Αλέξανδρο Παναγούλη. Χίλια μπράβο. Ούτε και ΄γω τον θυμήθηκα, ντροπή μου. Ήμουν απορροφημένος στο να φαίνεται το banner για την πορεία. Δεν αξίζει τούτος ο τόπος τέτοιους ήρωες. Έχεις απόλυτο δίκιο! Ακόμα και στο μετρό αναφέρει: Στάση Άγιος Δημήτριος-Αλέξανδρος Παναγούλης (Άκου παύλα! δεν ντρέπονται)

«...Δεν υποχωρώ διότι γνωρίζω ότι το ωραιότερον κύκνειον άσμα οιουδήποτε πραγματικού αγωνιστού είναι ο επιθανάτιος ρόγχος προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, παρά ενώπιον μιας τυραννίας, και αυτήν την θέσιν αποδέχομαι».

"συνεχίζει να γράφει χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού του."

Νομίζω δεν χρειάζονται περσότερα...

Νά'σαι πάντα καλά, πολύ καλή αρχή και καλή συνέχεια στις διαδικτυακές προσπάθειές σου

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά κόλλησα με τη μουσική... Κλασσικά!

Giousurum είπε...

@ EKTORA
Eyxaristo gia tin episkepsi kai ta kala sou logia ta opoia kai antapodido.

@ Nicky
eyxaristo. elpizo na sou arese kai o diskos me ta pioimata tou PAnagouli. tha ta xanapoume.

ange-ta είπε...

giousouroum,
καλησπέρα,
το μπλόγκ σου, καθόλου γιουσουρουμ δεν είναι.
Θα σε διαβάσω, με λίγη ησυχία.
Για την ημέρα της γης είχα κάνει και γω ανάρτηση. Για το δικαίωμα της τεμπελιάς, δηλαδή με άλλα λόγα για το δικαίωμα στη ζωή, έκανα αφιέρωμα στον Γκόρζ.
καλό σου βράδυ

Giousurum είπε...

@ ange-ta
eyxaristo gia tin episkepsi sto ftoxiko mas. Tha se episkepto na diavaso to afieroma ston Γκορζ.
Το dikaioma stin zoi einai to mono dikaioma pou den prepei pote na stamatisoume na diekdikoume. An kai kanonika den tha eprepe na tithetai tetoio zitima,etsi pou ta efere i sygxroni zoi (mas ta kanane diladi oi "autoi" pou mas "ekrposopoun" se ekeino to ktirio sto kentro tis Athinas)tha prepei na fonazoume gia ta autonoita. Alla to thema einai poios tha diekdikisei? O Neoellinas, o volemenos, o mia thesoula sto dimosio na vro gia na kathomai? Elpizo plaon na ta leme syxnotera.
Kalo vrady.

ATHENA είπε...

ΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΓΙΟΥΡΟΥΡΟΥΜ!
ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΜΕΡΑΚΛΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ...

ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΗΝ ΕΥΧΗ
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!

Giousurum είπε...

@ athena
eyxaristo gia tin episkepsi.
kali synexeia kai panta me kefi.

ange-ta είπε...

@ Giousouroum,

1.εχεις πρόσκληση απο το τελευταίο μου ποστ

2. Δεν ξέρω ποιος είναι χειρότερος, ο βολεμένος νεοέλληνας, ή ο βολεμένος βορειοευρωπαίος. Για μένα, όλοι έχουν την ίδια ευθύνη!

Καλό βράδυ, πάω να κοιμηθώ, γιατι αύριο έχω παρα πολύ δουλειά.

skoinovatis είπε...

Πολύ ωραίο το μπλογκ σου, μπράβο για την ανάρτηση, για τον Αλέκο Παναγούλη!
Η μνήμη δεν αφορά μόνο τον Αλέκο...
Στη χώρα μας πολλές Πρωτομαγιές πνίγηκαν στο αίμα. Ξεχωρίζουν η Πρωτομαγιά του '36 στη Θεσσαλονίκη και η εκτέλεση 200 αγωνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.
Να 'σαι καλά!

Giousurum είπε...

@ ange-ta
Eyxasristo kai gia tin episkepsi kai gia tin prosklisi.Elpizo na exeis xalarosei kai xekourastei apo tin simerini mera.

@skoinovatis
Eyxasristo kai gia tin episkepsi kai gia ta kala sou logia.Exeis dikio gia tis Matomenes Protomagies. Isos kapoia fora...

BOSKO είπε...

Μπράβο, ρε φίλε, ειλικρινά! Και πέρνα μια βόλτα που σε κάλεσα σε "μπλογκοπαίχνιδο"!

Giousurum είπε...

@ BOSKO
ayxaristo gia ta kala sou logia. Perasa idi. To neo mou post einai etoimo.
Kalo vrady.

Θράσος είπε...

Φυσικά και δεν μας αξίζουν τέτοιοι ήρωες...

Giousurum είπε...

@ Θράσος
(esto kai kathisterimena)
kai na mn xahname oti yparxoun kai alloi tis katigorias PAnagouli. p.x Labrakis - ypothesi Z.
Kalo vrady.

Unknown είπε...

Φίλε Γιουσουρούμ είσαι απίστευτος, φοβερό το αφιέρωμα σου στον μέγιστο Αλέκο Παναγούλη τον σύγχρονο Τυρρανοκτόνο, επανάστατη και αγωνιστή για την εδραίωση της Δημοκρατίας.
Δεν το βλέπω σαν Αριστερό ούτε σαν Σοσιαλιστή ήταν Έλληνας αγωνιστής πανω απο όλα κόντρα σε εκείνους που έβλαψαν την πατρίδα μας για 7 χρόνια.
Μην ξεχνάς ότι ζούμε σε μια εποχή σύγχρονης δικτακτορίας και ο αγώνας του Αλέκου Παναγούλη είναι ένα φωτεινό φάρος στο μέγιστο σκοτάδι της εποχής μας.

Να είσαι καλά και συνέχισε έτσι
Θα σε προσθέω στα αγαπημένα μου blogs.

Καλή συνέχεια....

Giousurum είπε...

@ Το παιδί της πλατείας
oti kai na kanoume/poume gia ton Panagouli einai ligo mprosta se auta pou autos o ANTHROPOS prosfere stin xora mas. na sai kala paidi tis plateias. Eida kai ta graffiti pou yparxoun sto blog sou. Xairetismous stin omorfi Zakyntho.Kalo kalokairi kai kali epistrofi sta pliktrologia, blogs klp.