Ακούστε το OST που έγραψαν οι Δαιμονία Νυμφη για την παράασταση Macbeth του Κ.Θ.Β.Ε

Από σήμερα είναι διαθέσιμο στο Bandcamp ο νέος δίσκος "Macbeth" των Δαιμονία Νυμφη. Αποτελεί το soundtrack που έγραψαν οι ίδιοι για το έργου "Μάκμπεθ" του Σαίξπηρ που ανέβηκε σε παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή. 

Το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί ο Σπύρος Γιασαφακης.

(δείτε το ολόκληρο) The Last Drive : And the Engine Is Still Running

Το “And the Engine Is Still Running” ακολουθεί τη μακροβιότερη Garage Ελληνική μπάντα (The Last Drive) και τους καλεσμένους της κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για τα δύο live που έδωσαν για την ξεχωριστή αυτή επέτειο των 30 χρόνων υπαρξείς τον Δεκέμβριου του 2013 . 

Το “And the Engine Is Still Running” γυρίστηκε με πρωτοβουλία του Σέργιου Βαφειάδη ο οποίος ανέλαβε και τη σκηνοθεσία σε παραγωγή του ίδιου, των Last Drive, της Start A Scene Productions και της Stefi Productions.  

Χώρος των γυρισμάτων ήταν τα Urban Studios και το στούντιο των Stefi prductions στην Αθήνα όπου οι Last Drive και οι guests πραγματοποίησαν τις πρόβες για τα επετειακά τους shows απ’ τα οποία συμπεριλαμβάνονται πλάνα.

Σκηνοθεσία: Σέργιος Βαφειάδης
Παραγωγή:  Σέργιος Βαφειάδης, Last Drive, Start A Scene Productions και Stefi Productions. 
Νίκος Ψαρράς: Διεύθυνση Φωτογραφίας
Νίκος Φορτωμάς: Ηχοληψία
Σάκης Βλαχάκης: Μοντάζ/μίξη/mastering
Γιάννα Παναγιωτοπούλου: Δημοσιογραφική έρευνα
Μενέλαος Κώστας: Executive Producer
Έτος : 2016
Διάρκεια : 51 λεπτά

Δείτε λοιπόν ολόκληρο το  And the Engine Is Still Running σε 1080 και καλή σας και μας προβολή.

My God, Help Me to Survive This Deadly Love

Η East Side Gallery αποτελεί από τα κορυφαία και διασημότερα τουριστικά σημεία της πόλης του Βερολίνου. Η δημιουργία του περίφημου αυτού υπαίθριου μουσείου άρχισε λίγο μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνού τον Φεβρουάριο του 1990 όταν 118 καλλιτέχνες από 21 χώρες αρχισαν να δημιουργούν τοιχογραφίς (γκράφιτι) πάνω σε έναν κομμάτι του τοίχους κατά μήκος της οδού Mühlenstrasse στοπρώην ανατολικού Βερολίνου στην περιοχή δίπλα στον ποταμό και μεταξύ των σιδηροδρομικών σταθμών Oberbaum Brücke και Ostbahnhof. 

Η East Side Gallery είναι η μεγαλύτερη και μακροβιότερη έκθεση σε ανοιχτό χώρο στον κόσμο με 105 τοιχογραφίες στο σύνολο με κυρίως πολιτικό μήνυμα και περιεχόμενο. Η East Side Gallery έχει συνολικό μήκος 1316 μέτρα ενώ ήδη από  τον Νοέμβριο του 1991 θεωρείται προστατευόμενο μνημείο. Η διασημότερη ίσως τοιχογραφία της East Side Gallery είναι η δημιουργία του Ρώσου καλλιτέχνη Dmitri Vrubel που έχει γίνει γνωστή ώς το "Το φιλί" ή "My God, Help Me to Survive This Deadly Love" (Θεέ μου, βοήθησε με να γλυτώσω από αυτό το θανατηφόρο έρωτα) από τις φράσεις που είναι γραμμένες στα Ρώσικα στο πάνω και στο κάτω μέρος της τοιχογραφίας.

Η τοιχογραφία αποτελεί αναπαράσταση της επίσης διάσημης φωτογταφίας του Γάλου φωτορεπόρτερ Regis Bossu ο οποίος το 1979 (7 Οκτωβρίου) κάλυπτε τους εορτασμούς για την 30η επέτειο της Λαίκής Δημοκρατίας της Ανατολικής Γερμανίας. Η φωτογραφία τραβήχθηκε την στιγμή που ο Μπρέζνιεφ και ο Πρόεδρος της Ανατολικής Γερμανίας Έριχ Χόνεκερ, αντάλασαν το «σοσιαλιστικό αδελφικό φιλί» (socialist fraternal kiss). 

Το «σοσιαλιστικό αδελφικό φιλί» είναι ένα τελουτουργικό φιλί (με ρίζες/αναφορές στους ορθόδοξους ασπασμούς κατά την διάρκεια του Πάσχα) που αποτελείται από μια αγκαλιά και ένα αμοιβαίο φιλί στο μάγουλο ή σε κάποθες σπάνιες περιπτώσεις στα χείλη και ήταν κάτι συνήθες μεταξύ των ηγετών των κουμουνιστικών κρατών για να δηλώσoυν την αλληλεγγύη τους.

Η τοιχογραφία του Dmitri Vrubel, όπως και οι υπόλοιπες της East Side Gallery, όντας εκτεθιμένη στις εξωτερικές καιρικές συνθήκες και στην ατμοσφαιρική ρύπανση χρειάστηκε εργασίες αποκατάστασης το 2009 (από τον ίδιο τον καλλιτέχνη) έχοντας επιπρόσθετα υποστεί και "βανδαλισμούς". Οι εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν με την υποστήριξη του  Künstlerinitiative, ενώ ο Vrubel δώρισε την αμοιβή του (3000€) για τις ανάγκες ενός κοινωνικού project τέχνης στην περιοχή του Marzahn του Βερολίνου.

Πλέον σχεδόν όλες οι τοιχογραφίες της East Side Gallery προστατεύονται από κάγκελα ενώ σύφωνα με τους ειδικούς δεν θα αργήσει και ο στιγμήπου θα χρειστεί ακόμη μια περίοδος αποκατάστασης. Πριν από λίγες ημέρες, το Σάββατο 14/05/2016, μια παρόμοια τοιχογραφία έκανε την εμφανισή της σε εξωτερικό τοίχο ενός εστιατορίου στο Vilnius της Λιθουανίας δημιουργία του Mindaugas Bonanu απεικονίζοντας των Ρώσο Πρόδρο Πούτιν να ανταλάσει το socialist fraternal kiss με τον Ντόναλντ Τράμπ.

Το My God, Help Me to Survive This Deadly Love όπως είναι σήμερα

και το έργο του Mindaugas Bonanu στο Vilnius 

(Νέο Teaser) Η επιστροφή των «Νυχτερίδων"... - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ - ΜΕΡΟΣ ΙΙ

To "Return Of The Bats: Η Ιστορία της Ελληνικής Σκοτεινής Εναλλάκτηκης Σκηνής - Μέρος ΙΙ" έρχεται σύντομα από τις εκδόσεις Ars Nocturna. Η συνέχεια του πρωτου μέρους που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ars Nocturna το 2012.

Κάφκα- Αφορισμοί Ι

Τη δύναμη να αρνούμαστε, αυτή τη φυσικότατη εκδήλωση του ανθρώπινου μαχητικού οργανισμού, που διαρκώς αλλάζει, ανανεώνεται, αναβιώνει καθώς φθίνει, αυτή τη δύναμη την έχουμε πάντα στη διάθεσή μας, όχι όμως και το σθένος να τη μεταχειριστούμε. Κι ωστόσο η ίδια η ζωή είναι άρνηση και, άρα, η επιβεβαίωση της άρνησης. 

Φράντζ Κάφκα, Αφορισμοί από το Ημερολόγιο του 1920

Το Σινε Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Μαρτυριάρα καρδιά (1953). Animation βασισμένο σε ιστορία του Πόε

H ιστορία "Μαρτυριάρα καρδιά" του Πόε δημοσιέυτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό "The Pioneer" του Τζέημς Ράσελ Λόουελ ενώ η αμοιβή του Πόε ήταν 10$. Στην εισαγωγή της ιστορίας υπήρχαν τέσσερις στίχοι του Longfellow, τους οποίους ο Πόε δεν συμπεριέλαβε διότι θεώρησε το ποίημα κλεμμένο.  

 Η  "Μαρτυριάρα καρδιά" αποτελεί ένα σχόλιο του Πόε πάνω στην δεισιδαιμονία σύμφωνα με την οποία  όσοι είναι αλλήθωροι ή έχουν γυάλινο μάτι είναι φορείς του κακού. Η "Μαρτυριάρα καρδιά" εκτός των άλλων είναι σπουδή στην παράνοια και στο περί ενοχής αίσθημα και είναι μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Πόε. 

Έχει ματαφερθεί αρκετές φορές στην μεγάλη οθόνη (1928, 1953, 1960, 2006 κ.α)  και έχει διαβαστεί για τι αμέρικάνικο και το βρετανικό ραδιόφωνο πάρα πολές φορές και από διάσημους ηθοποιούς.

Σήμερα εδώ στο giousurum δείτε το μικρού μήκους animation του 1953 σε σκηνοθεσία του Ted Parmelee και σενάριο των Bill Scott και Fred Grable και με την αφήγηση του James Mason .  Η ταινία ήταν υποψήφια για το Οσκαρ animation εκείνγγης της χρονιάς αλλά έχασε από το Toot, Whistle, Plunk and Boom της Disney. Παράλληλα όμως κατέχει ένα παράξενο ρεκόρ. Είναι η πρώτη ταινιά animation ου χαρακτηρίστηκε ακατάλληλο για ανηλίκους (X-rated) στη Μεγάλη Βρετανία.Τα σχέδια είναι του Paul Julian, το animation του Pat Matthews και η μουσική του Βoris Kremenliev.