-Κι όπου πηγαίναμε φώναζαν δεν θέλουμε πρόσφυγες πριν κατέβουμε γιατί φτωχιά ήταν κι η Ελλάδα. Μόλις είχε βγει απ’ τον πόλεμο-
Οι πρόσφυγες αφηγούνται ιστορίες, όπως τις θυμούνται χρόνια μετά, να φτάνουν στην Ελλάδα πεινασμένοι και ξυπόλητοι, όπως οι σημερινοί πρόσφυγες παντού στον κόσμο. Τους αποδεκατίζουν το κρύο και οι αρρώστιες. Οι τουρκόφωνοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τα κρατικά όργανα από την παλιά Ελλάδα. Στην εβραϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης αισθάνονται αμήχανα. Πολλοί φεύγουν στα χωριά χωρίς να έχουν ιδέα από αγροτικές δουλείες. Οι πάλαι ποτέ αστοί που κατάντησαν πρόσφυγες σαστίζουν με τη φτώχεια της “Ψωροκώσταινας”. Όλοι λένε πως οι γονείς τους επιθυμούσαν να γυρίσουν πίσω και πως έφυγαν από τη ζωή με αυτό τον καημό. Ένας σύγχρονος θεατής παρακολουθεί τις αφηγήσεις τους. Προβληματίζεται, αναρωτιέται και μοιράζεται τα πάθη τους ταξιδεύοντας ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Σκηνοθεσία : Κυριακή Μάλαμα
Ερμηνεία: Φάνης Μουρατίδης
Διεύθυνση παραγωγής: Φανή Τουπαλγίκη, Θεόδωρος Τσέπος
Διεύθυνση φωτογραφίας- κάμερα: Γιάννης Παρίσης
Διεύθυνση φωτογραφίας- κάμερα στην πλατεία Συντάγματος: Κώστας Σταματίου
Μοντάζ: Σόνια Μπρέλου
Ήχοληψία: Δημήτρης Κούφτας
Πρωτότυπη μουσική: Πέτρος Μάλαμας
Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας
Ενδυματολόγος – Υπεύθυνη φροντιστηρίου: Ιωάννα Μάμαλη
Μακιγιάζ: Ειρήνη Μακιού
Ηλεκτρολόγος: Θεόδωρος Νούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου