Ακόμη μια Πρωτοχρονιά. Χρόνια Πολλά λοιπόν!!!

Μέρες που είναι άλλοι θα επιλέξουν το ξενύχτι, άλλοι θα καθήσουν σπίτι με τους δικούς τους , άλλοι θα μεζευτούν σε φιλικό (ή και συγγενικό) σπίτι, και άλλοι θα το ρίξουν στα χαρτιά (για το καλό της ημέρας και μόνο). Αυτά συνήθως συμβαίνουν στις αναπτυγμένες χώρες. Στις αναπτυσόμενες ή και τις υποανάπτυκτες (τελικά δεν έχουμε καταλάβει αν αυτή η ανάπτυξη που εννοούν είναι καλό ή κακό) η ημέρα (και το βράδυ) για την πλειοψηφία του πληθυσμού τους θα κυλήσουν όπως όλες οι υπόλοιπες τους χρόνου. Δύσκολα, (ίσως) χωρίς φαγητό, (ίσως) χωρίς νερό, και (ίσως) χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το να σκεφτόμαστε αυτές τις ημέρες τα παιδιά στην Αφρική δεν είναι κακό. Το να τα σκεφτόμαστε ΜΟΝΟ αυτές τις ημέρες ίσως είναι ΚΑΚΟ, υποκριτικό και πράξη απενεχοποίησης. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνούμε ή να κρύβουμε κάτω απο την λάμψη των χριστουγεννιάτικων δένδρων και ότι πολλοί συνάνθρωποί μας που ζούνε δίπλα μας, ίσως να περνάνε παρόμοιες καταστάσεις. Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας και να αντιληφθούμε ότι δεν είναι όλα λαμπερά και άσπρα. Τα υλικά αλλάζουν χέρια καθημερινά με ιλλιγγιώδη ταχύτητα χωρίς να στέκονται σε "ιδιοκτησιακά" θέματα. Σήμερα δικό μου, αύριο δικό σου και μεθάυριο ίσως κανενός μας.

Τις γιορτινές ημέρες μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις και επιβραβεύσεις είναι το χαμόγελο των μικρών παιδιών και των ηλικιωμένων στη θέα των δώρων και της οικογενεικής θαλπωρής. Αυτά τα χαμόγελα και τίποτε άλλο είναι που πρέπει να μας οπλίζουν με θετική ενέργεια και διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα. Εμέις/εσείς/αυτοί τα κάναμε "μπαχαλο". Τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμενα να πραλάβουν καμμένη γή ή να κάνουν απογραφή στο τι θα τους παραδώσουμε.

Ένα απο τα ελάχιστα καλά της κρίσης που μας ανάγκασαν να βιωνουμε καθημερινά είναι η ευκαιρία του να πάψουμε να σκεφτόμαστε το ΕΓΩ και να βάλουμε το ΕΜΕΙΣ στην σωστή του θέση. Πάνω από και να περικλείει το κάθε ΕΓΩ/ΕΣΥ/ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΗ. Είχαμε πει να μην γκρινιάξουμε τέτοιες ημέρες αλλά δεν μας βγαίνει. Τι να κάνουμε?? Λοιπόν σταματάμε εδώ γιατί αντί για ευχές στο τέλος θα το ρίξουμε στην γκρίνα (αν δεν το έχουμε ήδη κάνει).

Χρόνια Πολλά λοιπόν και καλή μας χρονιά. Ότι και να κάνετε σήμερα το βράδυ να είστε και να περάσετε καλά. ¨Οσο για αύριο το πρωί όταν με το καλό ξυπνήσουμε, μαζί με τον καφέ ας ακούσουμε λίγη καλή μουσική. Την ευκαιρία μας την δίνει για ακόμη μια χρονιά η ΕΤ1 στις 12:00 το μεσημέρι με την απευθείας μετάδοση της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, από την Musikverein της αυστριακής πρωτεύουσας (διευθύνει ο καινούργιος καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, ο αρχιμουσικός Franz Welser-Moest). Η καλή μουσική αλλάζει πάντα την διάθεση και σε γεμίζει.

Και για μπαίνουμε στο κλίμα δείτε τον Herbert Von Karajan να διευθύνει την Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης την Πρωτοχρονιά του 1987 και ακούστε το κομμάτι που κλείνει παραδοσικαή την συγκεκριμένη συναυλία, το Radetzky March. Καλό σας βράδυ και καλή μας χρονιά.

Από τον Όμηρο στον Καββαδία

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα λειτουργίας της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο «Από τον Όμηρο στον Καββαδία» που φιλοξενείται στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά σε συνεργασία με το Σχολείο Δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα "δει" τους Έλληνες ποιητές, μέσα από τα μάτια σαράντα δυο κρατούμενων των φυλακών Κορυδαλλού.

Οι δημιουργοί παρά τον εγκλεισμό και την απομόνωση φιλοτέχνησαν με δημιουργικότητα και ευαισθησία την σειρά έργων τέχνης και «μεταμόρφωσαν» τη φυλακή σε ζωντανό πυρήνα καλλιτεχνικής έκφρασης.

Η Πινακοθήκη Πειραιά φιλοξένησε για πρώτη φορά την έκθεση των κρατουμένων το 2005. Την ίδια χρονιά παρουσίασε έργα των κρατουμένων εμπνευσμένα από την «Γκουέρνικα» του Πάμπλο Πικάσο.

Η οργάνωση της έκθεσης στοχεύει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης ενάντια στις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι και επιπλέον, στην μείωση του κοινωνικού στιγματισμού, της περιθωριοποίησης και της απομόνωσης μεγάλου αριθμού ατόμων μετά την αποφυλάκιση τους.

Ώρες λειτουργίας: 10:00 -13:00 και 18:00 – 21:00

Πληροφορίες: τηλ. 210-4101401-2

Τίποτε άλλο. Όποιος μπορεί να επισκεφτει την έκθεση ας το κάνει και δεν θα χάσει. Γιατί σε κάποια πράγματα υπάρχει και η άλλη όψη. Η άλλη πραγματικότητα, που μπορεί να μην "πουλάει" στην TV αλλά κερδίζει στον πραγματικό κόσμο. Οι άνθρωποι δεν ειναί καλοί όταν κατοικούν σε παλάτια και κακοί όταν είναι εγκλισμένοι στα (ο θεός να τα κάνει) σωφρονιστικα καταστήματα. Δεν έχουν επίπεδο και μορφωση (μόνο) όταν έχουν πάει σε οδεία και σε μπαλέτα. Η ευγένεια της ψυχής και οι πραγματικοί νικητές συνήθως αποφεύγουν τα φώτα και την πολυκοσμία. Τα φοβούνται αυτά γιατί ξέρουν ότι είναι ψεύτικα και παροδικά. Καλό σας και μας βράδυ.

Οι Pink Floyd και οι Cure σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα!!!

Τον Δεκέμβριο του 1975 οι Pink Floyd εμφανίστηκαν σε show του BBC και ανάμεσα στα κομμάτια που έπαιξαν ήταν και το Μerry Xmas Song!!! To κομμάτι που ερμήευσε ο Nick Mason δεν έχει ηχογραφηθέι ποτέ επίσημα και μπορεί κάποιος να το ακούσει μόνο στο bootleg 'Survivor'.

Οι επόμενοι που πέρασαν για ευχές είναι οι Cure. Οι θεατές στο Wembleyτον Δεκέμβριο του 1987 έπαθαν κατι όταν άκουσαν και είδαν τον Smith να απολαμβάνει τις στιγμές που τραγουδούσε το Μerry Christmas Everybody.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!!!

Κατεβάστε δωρεάν: Τα δύο άλμπουμ των Infidelity!!!

Στο γιουσουρούμ αποφασίσαμε να σας δίνουμε πληροφορίες για το πως και απο πού να κατεβάζετε δωρεάν και νόμιμα άλμπουμ της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. Μιλάμε για άλμπουμ που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μας έχουν κερδίσει και που συνήθως οι ίδιοι οι καλλιτέχνες επιλέγουν να διανήμουν δωρεάν μέσω δικτύου. Η αρχή γίνεται με τους infidelity, για τους οποίους τα έχουμε πει αναλυτικά εδώ. (για το άλμπουμ τους in the city μας τα έγραψαν οι ίδιοι εδώ). Οι infidelity λοιπόν αποφάσισαν να δώσουν για λίγες ημέρες και τα δύο τους άλμπουμ για δωρεάν "κατέβασμα" μέσα από την σελίδα τους στο bandcamp.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε ολόκληρο το Viewer From a Black Star(2005)


και εδώ μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε ολόκληρο το Ιn The city (2009)


Καλή σας ακρόαση. Έπονται και άλλα. so stay tuned!!!

Το δρομολόγιο του περιβάλλοντος: Κυότο - Κοπεχγάγη - Κανκούν -Νότιος Αφρική!!!

Μετά και το περσινό ναυάγιο της Κοπεχγάγης ελάχιστοι είχαν μεγάλες προσδοκίες όσο αφορούσε στην τελική έκβαση της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές στην Κανκούν του Μεξικού. Το Σάββατο όμως εγκρίθηκε από τους διαπραγματευτές το κείμενο της συμβιβαστικής συμφωνίας που προτάθηκε στη σύνοδο για τις κλιματικές αλλαγές. Τι απομένει τώρα?? Η οριστική του έγκριση από τους Υπουργούς Περιβάλλοντος και τους "ηγέτες" των χωρών που συμετείχαν και έγκριναν το σχέδιο. Τι "κέρδισε" το περιβάλλον από την Κανκούν??? Αν το δούμε με θετική προοπτική έγινε το πρώτο βήμα για την οριστική επίλυση του θέματος "της μετά Κυότο Εποχής". Κοιταζοντας και αναλύντάς το όμως με ψυχρά κριτήρια το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δόθηκε μια ακόμη παράταση μέχρι το μεγάλο βήμα. Στα θετικά συγκαταλέγονται σίγουρα:

• η δημιουργία ενός ετήσιου «πράσινου ταμείου» 100 δισ. δολαρίων έως το 2020 προκειμένου να κατευθύνει τα δισεκατομμύρια που απαιτούνται για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών και της αποδάσωσης στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
• η πρόοδος που υπήρξε στη σύσταση ενός μηχανισμού προστασίας των τροπικών δασών και των αυτοχθόνων πληθυσμών.

Φυσικά και έχουν πολλά να γίνουν και ο χρόνος ειναι περιορισμένος. Ένας χρόνος μέχρι την επόμενη σύσκεψη στην Νότιο Αφρική. Τα γκρίζα σημεία πολλά (π.χ ποιές θα είναι οι πηγές των πόρων του Ταμείου?). Η Ευρώπη θα πρέπει και οφείλει να είναι οδηγός στις εξελίξεις στον επόμενο χρόνο. Ας σταματήσει για λίγο η "αγαπητή" Μέρκελ να ασχολείται με τα spreads των χωρών της Μεσογείου (αντε να μας αφήσει στην υσηχία μας) και να δει τι θα κάνει η χώρα της και η Ε.Ε (τις τύχες της οποίας δυστυχώς δείχνει να κρατά στα χέρια της μεσω των οικονομικών πιέσεων) με το θέμα "Προστασία Περιββάλοντος". Γιατί καλή η ευημερία αλλά η αειφορία (που τόσο μελάνι και φαιά ουσία έχουν χαλάσει οι Ευρωπαϊοι ηγέτες -τρομάρα μας-) είναι "λίγο πιο σοβαρό" θέμα!!! Όσο για την χώρα μας?? Ανεξαρτήτως των εξελίξεων σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο η προστασία του Περιβάλλοντος και η (προσοχή η ΟΡΘΗ) αξιοποίηση των φυσικών πόρων της θα αποτελέσει μεγάλο βήμα προς την έξοδο από τις όποιες (οικονομικές και μη) Σκύλες και όποιες Χάρυβδες!!! Αντε γιατί η αναφορά στα "κρυφά" πετρέλαια κλπ έχει αρχίσει να κουράζει και να εκθέτει πολλούς από τους ανθρώπους που συντηρούν το θέμα (και δεν αναφερόμαστε σε δημοσιογράφους)!!!

Διαβάστε επίσης:
Το ναυάγιο της Κοπεγχάγης - Kathimerini
Εγκρίθηκε η συμβιβαστική συμφωνία για το κλίμα - Pathfinder
Οικολόγοι Πράσινοι - ΚΑΝΚΟΥΝ: ΔΕ ΣΩΘΗΚΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, ΑΠΟΦΕΥΧΘΗΚΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ
Εγκρίθηκε η συμβιβαστική συμφωνία για το κλίμα - GreenPeace

06 Δεκέμβρη 2010: Δύο χρόνια μετά...

Το άρθρο αυτό το Μ. Χατζιδακι, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Το Τέταρτο”, με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν το Μάιο του 1986. Και όμως παραμένει επικαιρο και δείχνει να γράφτηκε τον Δεκέμβρη του 2008. Αφιερωμένο στους απόντες "πνευματικούς" Έλληνες !!

"...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

1η Δεκεμβρίου: World AIDS Day

H 1η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθει από το 1988 ως Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Τρεις δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του ιού (HIV) δυστυχώς δεν έχει ακόμη παρασκευαστεί εμβόλιο και δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τη νόσο. Όμως, πολλές από τις εκδηλώσεις της λοίμωξης αντιμετωπίζονται, και οι φορείς της νόσου εμφανίζουν τα συμπτώματα της ασθένειας πολλά χρόνια μετά τη μόλυνσή τους. Για το θέμα εχουν γραφτεί εκατομύρια άρθρα και δεν νομίζουμε ότι ενα δικό μας θα πρόσεθετε κατι καινούργιο. Εμεις απλώς υπενθυμίζουμε το νόημα της ημέρας με μια φωτογραφία από το Δημαρχείο της Βιέννης (Ιούλιος 2010) κατα την διάρκεια των εορτασμών του 18ου Life Ball, του μεγαλύτερου γεγονότος στην Ευρώπη για την υποστήριξη των ατόμων με AIDS αλλά και του αγώνα κατά της νόσου. Φανταστείτε να τοποθετούταν σε Ελληνικό Δημαρχείο κάτι τέτοιο!!! Ποιος θα έσωζε το Δήμαρχο. Ασε που είχαμε και εκλογες και δεν ειναι ώρες αυτές για τέτοια πράγματα!!! Ενδιαφέρον έχει να ρίξετε μια ματια στην επίσιμη σελίδα του World AIDS Day και ψάξτε να βρείτε τι (και αν γίνονται) εκδηλώσεις για το θέμα στην χώρα μας!!!

Δώδεκα χρόνια "Γέφυρα"

Η MANIFEST by Mojo παρουσιάζει τους HEAVY για πρώτη φορά στην Πάτρα

Η MANIFEST by Mojo παρουσιάζει τους HEAVY για πρώτη φορά στην Πάτρα. 21 Νοεμβρίου στον πολυχώρο Πολιτεία.

Οι "μουσικά σχιζοφρενείς" εκπρόσωποι της garage-soul σκηνής από την Μεγάλη Βρετανία έρχονται με τις αποσκευές τους γεμάτες από neo soul και funky ρυθμούς μέχρι hip hop και κιθάρες που ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα! Ετοιμαστείτε για ένα "heavy" live!

Στο Noid, ένα μικρό χωριό στα νοτιοδυτικά του Βath , δημιουργούνται μερικά από τα πιο ¨επικίνδυνα και άρρωστα ¨riffs & beats από 4 προσωπικότητες που μοιάζουν με λύκους. Οι Ηeavy άρχισαν να ¨ κλέβουν ¨και να ¨κόβουν¨ ρυθμούς από τους Bo Diddley , Little Walter και τους Parliaments και τα συνδύασαν με της δικής τους πατέντας υψηλής ποιότητας ¨βρωμιά¨! Μεθυστικές κιθαριστικές μελωδίες , δυνατές μπασογραμμές με ονειρικά φωνητικά , τα ¨βάζουν¨ με όλα τα είδη της μουσικής και δημιουργούν το χαρμάνι της funk , soul και rock μουσικής ταυτότητας των Ηeavy

Οι Ηeavy δεν σταματούν να μπερδεύουν τα είδη της μουσικής και οι ίδιοι δηλώνουν υπερήφανοι σχιζοφρενείς της! Από την country στην rhythm and blues και το garage punk και το rock n roll θα διαπιστώσετε ότι οι heavy είναι σαν ομάδα χημικών που μαγειρεύει , μπερδεύει και χτυπά στο σέικερ όλα τα παραπάνω είδη μουσικής και δημιουργούν τον δικό τους μοναδικό ήχο.

Το πρώτο τους άλμπουμ ¨ Great Vengeance and Furious Fire¨ κυκλοφόρησε απ την counter records το 2007 και απέσπασε την προσοχή του κοινού με τα That kind of man , Girl και Set me free , κοινό το οποίο ήταν έτοιμο για την τελευταία τους κυκλοφορία : The House that dirt built. από την Ninja Tunes Τα How u like me now , Sixteen , Short Change Hero μερικά απο τα τραγούδια που ήδη έχουν ¨ καταλάβει ¨τα ραδιόφωνα και τα club!Τόσο ¨βρώμικο¨ , τόσο ¨βαρύ¨ τόση πολύ ενέργεια γαρνιρισμένη με soul που δεν ακούς συχνά πια… οι heavy έχουν δημιουργήσει ένα τέρας…

The Heavy ζωντανά στην Πάτρα την Κυριακή 21 Νοεμβρίου στον πολυχώρο Πολιτεία.
Τιμές εισιτήριων στην προπώληση
Φοιτητικό-μαθητικό:17 Euros, Κανονικό :22 Euros,
Τιμές εισιτήριων στην πόρτα
Φοιτητικό-μαθητικό:22 Euros, Κανονικό: 25 Euros

Στέφανος Ρόκος: “Horror & Romance on Another Planet”

Ο Στέφανος Ρόκος, η νέα σειρά έργων του σε χαρτί και καμβά με τίτλο “Τρόμος και Ρομάντζο σε Έναν Άλλον Πλανήτη” και η μουσική συλλογή “Horror & Romance on Another Planet” με τη συμμετοχή 18 Ελλήνων και ξένων μουσικών και συγκροτημάτων, στο Αγκάθι.

Ο Στέφανος Ρόκος πλαισιώνει την καινούρια ατομική του έκθεση στο Αγκάθι (την έκτη σε συνεργασία με το συγκεκριμένο χώρο, συμπεριλαμβανομένων τριών συμμετοχών σε αντίστοιχες Art Athina) με μία μουσική συλλογή αντί καταλόγου, και τη συμμετοχή 18 μουσικών και συγκροτημάτων από το ευρύτερο φάσμα της pop /rock μουσικής τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, οι οποίοι έγραψαν και ηχογράφησαν από ένα πρωτότυπο τραγούδι ή σύνθεση ειδικά για την έκθεση. Όλοι καλλιτέχνες που ανέκαθεν εκτιμούσε ο Στέφανος Ρόκος, στο άλμπουμ συμμετέχουν οι Έλληνες Bokomolech, Mανώλης Αγγελάκης, Κόρε. Ύδρο, Ιnterstellar Overdrive, Φοίβος Δεληβοριάς, Αρλέτα, Sigmatropic και The Last Drive, οι Βέλγοι Zita Swoon, Rudy Trouve, Maxon Blewitt, S.W.A.N. και Nunee & The Sad Beeds, η Αμερικανοαγγλίδα Piney Gir, οι Φινλανδοί Beautiful People με την Αμερικανίδα Carla Torgerson, οι Αμερικάνοι Bobby Conn και The Fiery Furnaces και η Καναδέζα Krista Muir.
Bρείτε το πλήρες tracklist και φωτογραφίες των έργων στο http://www.horrorandromance.com.

ΕΓΚΑΙΝΙΑ: ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010 // ΩΡΑ 20:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 11.00 – 13.30 & ΤΡΙΤΗ ΕΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18.30 – 20.30
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΑΓΚΑΘΙ: Μηθύμνης 12 & Επτανήσου. Πλατεία Αμερικής. Αθήνα. Τηλ 210 8640250

Το cd θα διατίθεται κατά τη διάρκεια της έκθεσης, και αποκλειστικά μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη στη συνέχεια, ενώ το βράδυ των εγκαινίων θα ακολουθήσει afterparty στο ΤΩΡΑ Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι) με ελεύθερη είσοδο και live εμφάνιση της Piney Gir με την τετραμελή μπάντα της από το Λονδίνο.

--------------------------------------------

Στην διεύθυνση http://www.horrorandromance.com. θα μπορείτε από τις 13 Νοεμβρίου ν ακούσετε όλα τα πρωτότυπα τραγούδια της συλλογής. Μέχρι τότε πάρτε ένα πρώτο μικρό αλλά όχι ασήμαντο δείγμα ακούγοντας το κομμάτι Αgencion Grigo των Ingerstellar Overdrive. Όταν θα είναι διαθέσιμα και τα υπόλοιπα κομμάτια για εκρόαση θα επανέλθουμε με τις καινο΄θργιες συνθέσεις των Last Drive, των Bokomolech και των Sigmatropic.

Ο καλός Στρατιώτης Σβεϊκ, η ελευθερία και οι σοσιαλιστές!!!

"...Αργότερα στο ψυχιατρείο ο Σβεϊκ μιλούσε και έλεγε καλά λόγια για τον εαυτό του και για τους άλλους τρόφιμους.
- Λευτεριά. Κάνεις ότι σου καπνίσει χωρίς να δώσεις λογαριαμό σε κανένα. Κυλιέσαι, ουρλιάζεις, ξεγνυμνώνεσαι,παραμιλάς, δαγκώνεις, χτυπάς και τέτοια. Αν όλα αυτά κάποιος τα έκανε στο δρόμο θα΄ταν περίεργα και παράξενα και τρελά. Στο ψυχιατρείο θεωρούνται πολύ φυσικά. Ούτε..ούτε στα όνειρά τους οι σοσιαλιστές είδαν τέτοιου είδους λευτεριά. Μπορεί να έισαι ο Θεός, διάβολος, Παναγιά, Πάππας,Ναπολέοντας, Βασιλιάς, Αυτοκράτορας, Άγιος...Είναι γιομάτος ο παράδεισος από όλους αυτούς και απόλες τις ιδέες. Την πιο μεγάλη φασαρία κάει ένας φιλαράκος που λέει ότι είναι ο δεκάξι τόμος της Μγάλης Εγκυκλοπαίδειας. Έχει πλάκα ο άνθρωπος. Από τον καθένα ζητάει να βρει την λέξη "ραπτομηχανή". Αλήθεια το λέω ότι και αν κάνει κάποιος εδώ μέσα είναι καλώς καμωμένο....."

-----------------------------

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάροσλαβ Χάσεκ Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ (Švejk). Ο Χάσεκ(1883 - 1923) ήταν Τσέχος σατιρικός συγγραφέας. Ευτύχησε να ζήσει στην Πράγα σε μια επόχή που αυτή ήταν κέντρο λογοτεχνίας με γνωστά ονόματα όπως ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ. Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ αποτελεί αντίδραση στα γεγονότα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και αναφέρεται στην ιστορία ενός απλού και ασήμαντου ανθρώπου που προσπαθεί να ξεφύγει από τον στρατό. Η σχολαστική πραγματοποίηση των στρατιωτικών εντολών αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την γελοιότητα του συστήματος. Θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και βρίσκεται συχνά μέσα σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων. Το έργο αυτό ,που έγινε εθνικό μνημείο λόγου για τους Τσέχους πατριώτες, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού ο Χάσεκ πέθανε το 1923 πριν το τελειώσει. Διαβάστε το και βρείτε ομοιότητες με την σημερινή πραγματικότητα. Αλήθεια γιατί ορισμένα πράγματα, όπως η γελοιότητα του συστήματος, δεν αλλάζουν ποτέ?? Η απάντηση δική σας!!! Όσο για το απόσπασμα?? Τυχαίο??? Και οι παραληλησμοί δικοί σας επίσης.

Οι Sequence Theory Project στην indie σκηνή του γιουσουρούμ!!!

Οι Sequence Theory Project δημιουργήθηκαν το 2006 απ’ τον Ριχάρδο Ορφέα (samples, dj’ing, παραγωγή) και την Έλενα Τόλια (πιάνο,synths,τρομπέτα, ακορντεόν, φωνητικά). Το όνομα του σχήματος είναι εμπνευσμένο από μια φράση του Εμίλ Ζολά (από το "οι Παθογένειες της Δημοκρατίας"), "....πιστεύω σε μια διαρκή αλληλουχία των ανθρωπίνων εκφράσεων, σε μια ατέλειωτη πινακοθήκη ζωντανών πινάκων". Στην πραγματικότητα δεν είναι μια τυπική μπάντα με σταθερά μέλη τα οποία και μόνο συμμετέχουν στις δραστηριότητες τους. Ο πυρήνας τους είναι η melendy o dj orfeus & o bassist kostis αλλά κατά καιρούς κι άλλοι (μουσικοί) έχουν συμβάλει στις παραγωγές τους εμπλουτίζοντας τους Sequence ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο στίγμα. Το 2008 κυκλοφορούν διαδικτυακά το EP με τίτλο "Whispers Of a Tree” με τρία κομμάτια. Η συνεργασία των μελών του συγκροτήματος κρατάει χρόνια έχοντας περάσει από αυτόνομες εκδηλώσεις, ανεξάρτητες θεατρικές παραγωγές, μουσικά και παραστατικά δρώμενα. Κάπως έτσι προέκυψε και η πρόσφατη μουσική επένδυση της παράστασης «hungry anyone?» της Αθηνάς Παππά που παρουσιάστηκε πέρσι στο θέατρο επί Κολονώ και θα παίζεται από Δεκέμβρη στο "Ίδρυμα ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ" στο BLACK BOX.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο κυκλοφόρησαν και πάλι δικτυακά το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ με τίτλο TOYLAND, το οποίο δεν μπορεί κανείς να βρει σε δισκάδικα αλλά μόνο στο δίκτυο και στα διάφορα events που συμμετέχουν ή/και διοργανώνουν. Τώρα γιατί όχι σε δισκάδικα? Η απάντηση από τους ίδιους: "...Είμαστε ένα αυτοδιαχειριζόμενο project και θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε όλη αυτή τη θεωρία μας μακριά από τους περιορισμούς και το άγχος της μουσικής βιομηχανίας, την κερδοσκοπία των εταιριών. Μας αρέσει να παίζουμε κυρίως σε ελεύθερους χώρους, στο δρόμο, σε αυτόνομα στέκια ή σε αίθουσες,φεστιβάλ και live σκηνές με χαμηλή τιμή εισόδου...".

Birthday SoNG by SeQueNce TheOrY PrOjEcT


Ακούγοντας κανείς το Toyland ((το artwork έχουν επιμεληθεί οι "fabrique des Reves") δεν μπορεί να μην σταθεί στην προσπάθεια των Sequence να πειραματιστούν με φρέσκους ήχους (trip-hop, ηλεκτρονική και ατμοσφαιρική μουσική) εμπλουτισμένους με retro, jazz και κλασσικά στοιχεία. Κάτι που δεν μένει μόνο στην προσπάθεια αλλά περνά και στην όσο το δυνατόν πιο αρμονική συνύπαρξη. Η παραγωγή μπορεί να είναι "ερασιτεχνική" και η ηχογράφηση σε homestudio δεν απέχει όμως από μια δουλειά επαγγελματιών σε στούντιο πολυεθνικής. Μπορεί σε αυτό να βοηθά και το ότι η βάση τους είναι η ηλεκτρονική μουσική, αλλά το μεράκι και η αγάπη για αυτό που κάνουν ανυψώνουν ηχητικά το Toyland ώστε να είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος την "σπιτική" παραγωγή του. Η μελαγχολία είναι το βασικό ίσως συστατικό τόσο της μουσικής όσο και των στοίχων Sequence Theory Project. Οι ίδιοι το δικαιολογούν: "...Η μελαγχολία είναι ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονα στους στίχους μας γιατί μας πληγώνει η ταπείνωση και ο εξευτελισμός του ανθρώπου απ'τον άνθρωπο,η καταστροφή της φύσης και αισθανόμαστε συνένοχοι που υπάρχουμε σ'έναν κόσμο που τα πάντα είναι εμπορεύσιμα με κάθε αθέμιτο τρόπο και που χιλιάδες παιδιά γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης ή βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση....".

SpEnD mOnEy On YouR MissErY by SeQueNce TheOrY PrOjEcT

Σε όποιον έχει μεγαλώσει με πιο «κλασσικά» ακούσματα μπορεί το μείγμα trip-hop, ηλεκτρονικής μουσικής να φαίνεται «περίεργο» πράγμα, αλλά ακούγοντας πιάνο, τρομπέτες και ακορντεόν σίγουρα θα αισθανθεί οικεία, ενώ τα φωνητικά (που στιγμές θυμίζουν χωρίς να ξινίζουν Portishead και Hooverphonics) είναι τόσο δεμένα με την όλη μελαγχολία του Toyland, που μοιάζουν νότες. Από τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ οι της ηλεκτρονικής και της ambient θα έχουν θέμα με το On Board, το Toyland και φυσικά το Erasers. Οι παλιοσειρές θα κάνουν repeat στο Spend Money On Your Misery μην μπορώντας να αντισταθούν στην jazz πλeυρά των Sequence, σε ένα διαφορετικό κομμάτι γενεθλίων (birthday song) και στο AiRa –και τα δυο με ιδιαίτερα φωνητικά.

Το Dream on a Bike, για αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει, όπως οι περισσότερες παιδικές βόλτες με ποδήλατο, αφήνοντας το πιάνο να χαραχθεί στο δρόμο σαν αναγκαίο σημάδι επιστροφής. Φυσικά δεν ξεχάσαμε το The Mising Children Theme στο οποίο πιάνο, beat, βροχή και παιδικές φωνές δημιουργούν αυτό που οι Sequence Theory Project υποστηρίζουν ότι δημιουργούν: «...σκηνικό παραμυθιού και να αφυπνίζουμε σ'αυτούς που την ακούνε συναισθήματα αυτής της παιδικής αθωότητας και αφέλειας που εκλίπει..».

Αν θέλατε να ακούσετε ολόκληρο το Toyland δεν έχετε παρά να πληκτρολογήσει «sequence theory project toyland download και να το κατεβάσετε. Eμείς φυσικά προτείνουμε να τους υποστηριξει κανείς μεσω donation στο bandcamp. Δηλαδή, κατεβάστε το Toyland και ορίστε εσείς την τιμή που θέλετε να πληρώσετε. Η καλή μουσική θέλει και πραγματική υποστήριξη για να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπτύσεται.

Νέες κυκλοφορίες: Absent Without Leave, Abbie Gale!!!!

Τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου έχουμε την κυκλοφορία των νέων άλμπουμ του Absent Without Leave και των Abbie Gale. Δύο νέα άλπουμ που σίγουρα θα ακουστούν πολύ και θα αποτελέσουν από τα δυνατά χαρτιά της εγχώριας αγγλόφωνης μουσικής σκηνής για το 2010. Λίγο πριν τις αναλυτικές παρουσιάσεις ας πάρουμε μια πρώτη γεύση!!!

--------

O absent without leave, κατά κόσμον Γιώργος Μαστροκώστας, επιστρέφει με το τρίτο προσωπισκό του άλμπουμ με τίτλο faded photographs. Tο faded photographs κυκλοφορεί από την sound in silence σε 500 συλλεκτικά, χειροποίητα αντίτυπα. Η ιδιαίτερη και πανέμορφη συσκευασία του αποτελείται από ένα digipak από ανακυκλωμένο χαρτόνι, ένα τετρασέλιδο ένθετο και για εξώφυλλο έχει μια αληθινή φωτογραφία, διαφορετική σε κάθε αντίτυπο, κάνοντας έτσι το κάθε ένα μοναδικό. Στο album συμμετέχουν ορισμένα από τα πιο αξιόλογα ονόματα της διεθνούς shoegaze/post-rock μουσικής σκηνής, ανάμεσά τους οι port-royal, stafraenn hakon, epic45, millimetrik (below the sea, le chat blanc orchestra, glider, parallel lines), αλλά και μέλη των hood, the declining winter, eksi ekso, plumerai κ.ά. Το faded photographs ηχογραφήθηκε μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Αγγλίας, Ισλανδίας, Αυστρίας, ΗΠΑ και Καναδά, με το προσωπικό στίγμα του καθενός από τους καλεσμένους να αποτυπώνεται αισθητά κατά τη διάρκειά του, χωρίς όμως να χάνεται η γενικότερη συνοχή του, καθώς η αισθητική όλων συμπίπτει απόλυτα με αυτή του absent without leave, ενώ το mastering έγινε από τους port-royal στη Γένοβα της Ιταλίας.

Το album διανέμεται από το vinyl microstore (Διδότου 34, Αθήνα) και από τις εξής ιστοσελίδες:
www.myspace.com/geezertek, www.myspace.com/soundinsilencerecords

Aκούσετε εδώ το balloons in the sky, το faded photographs και το old memory tapes!!
balloons in the sky by absent without leave


faded photographs by absent without leave


old memory tapes by absent without leave

---------------

Και πάμε στους Abbie Gale.
Τρίτο άλμπουμ λοιπόν και για το τετραμελές συγκρότημα από την Πάτρα. Μετά το Family Life (2005 - Vacant Records), το 2 (2007, Inner Ear) και το 7'' single Fall (2009, Inner Ear) έρχεται το Νo inspiration. Εμείς σε πρώτη ανάγνωση δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε με το δελτίο της Inner Ear: "....Ο τίτλος του album είναι εντελώς παραπλανητικός σε σχέση με το περιεχόμενό του (που κάθε άλλο παρά ανέμπνευστο είναι) αλλά σίγουρα αντιπροσωπεύει δύο αρκετά ζόρικα χρόνια για την μπάντα (τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο) ...". Oι Abbie Gale έρχονται να επιβεβαιώσεις για ακόμη μια φορά πολλά από αυτά που κατα καιρούς έχουν γραφτεί για αυτούς. Μας δείχνουν ότι τα δύο αυτά χρόνια όχι μόνο δεν στάθηκαν εμπόδιο για τα μουσικά τους σχέδια αλλά συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην ωρίμανση της μπάντας. Πλέον δεν είναι μια αμειγώς pop μπάντα (κάτι που είχε διαφανεί και με το Fall). Δεν ρίχνουν απλώς ματιές αλλά καρφώνουν το βλέμα τους και σε άλλα μονοπάτια. Άλλωτε μιο σκληρά και άλλωτε πιο λυρικά.

Tο άλμπουμ είναι διαθέσιμο για προπαραγγελίες από το online shop της Inner Ear.

Για τα κομμάτια του Νo inspiration έχουμε ήδη πάρει μια γεύση αφού από τς αρχές του μήνα μπορεί κανείς να ακούσει στην σελίδα τους στο myspace 5 από αυτά. Εδώ εμείς σας δίνουμε την δυνατότητα να ακούσετε το Mind The Gap, το Βorn to Be a star και το Say.

Abbie Gale - Mind the Gap by Inner Ear Records


Abbie Gale - Born To Be A Star by Inner Ear Records



Abbie Gale - Say

Οι Gloire Carton στην indie σκηνή του γιουσουρούμ!!!

Πολλοί μιλάνε για την αδιάρρηκτη σχέση μαθηματικών και μουσικής. Μια ιστορία που πάει πολύ πίσω και φτάνει μέχρι τον Πυθαγόρα, ο οποίος πειραματιζόμενος με την χορδή ενός μονόχορδου οργάνου κατέληξε στην αριθμητική ερμηνεία του σύμπαντος. Ας αφήσουμε όμως την ιστορία και τα μαθηματικά και ας περάσουμε στην μουσική. Εν έτη 2002 και στην (όμορφη) πόλη των Ιωαννίνων φτάνουν όπως κάθε χρόνο οι φοιτητές. Ανάμεσά τους και η Δήμητρα. Η Δήμητρα είχε αποκτήσει το πρώτο της μουσικό όργανο (CASIO keyboard 2 οκτάβων)σε πολύ μικρή ηλικία και όταν πέρασε στην εφηβεία άρχισε να ασχολείται με την κλασική κιθάρα. Στα Γιάννενα έφτασε όχι για να γίνει μουσικός αλλά μαθηματικός. Σχεδόν αμέσως αρχίζει να ασχολείται με την μουσική γεμίζοντας με κομμάτια της ολόκληρα cds τα οποία τα δωρίζει σε όποιον της το ζητήσει (κάτι που κάνει ακόμη). Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν και οι Temporal Lobe στους οποίους παίζει κιθάρα για περίπου 2 χρόνια και χωρίς ποτέ να κάνουν κάποια ζωντανή εμφάνιση.

2006 και μέσα στην έκρηξη του myspace και των κοινωνικών δικτύων γνωρίζει τον Lowtronik. Συνεργάζονται στην σύνθεση και ενώ αρχίζουν ως GloryBox & Lowtronik καταλήγουν ως Couch Potatoes. Λίγο μετά εγκαθίσταται στη Αθήνα και οι σπουδές από μαθηματικά μετατρέπονται σε graphic & web design. Ως Couch Potatoes κάνουν πολλά live κερδίζουν εντυπώσεις και τον Ιούλιο του 2008 κάνουν την τελευταία ζωντανή τους εμφάνιση στην Σαρωνίδα για το Bankit.gr.

Κάπου εκεί αποφασίζει να ασχοληθεί με το προσωπικό της project (GloryBox) και συνεχίζει τα live έχοντας στο πλευρό της την καλή της φίλη Nalyssa (theremin κ,α). Κυκλοφορεί το πρώτο της CD με τίτλο Unzip My Ventilated View. Μια προσωπική παραγωγή και κυκλοφορία με την ίδια να αναλαμβάνει μέχρι και το artwork. Πρόκειται για μια χειροποίητη, ιδιαίτερη και εντυπωσιακή συσκευασία που σου δίνει αμέσως να καταλάβεις το τι θα ακολουθήσει. Όλα τα κομμάτια είναι ηχογραφημένα στο προσωπικό της «studio», χωρίς να χάνουν την ποιότητα και την μαγεία τους. Με άλλα και απλά λόγια πρόκειται για μια όσο τον δυνατόν περισσότερο επαγγελματική δουλειά τυλιγμένη με σπιτική ζεστασιά και μεράκι. Ναι θα μπορούσε ο ήχος να ήταν καλύτερος και η παραγωγή σε άλλα επίπεδα αλλά αυτό που θα ακούσει κανείς στο Unzip my ventilated view θα τον αφήσει πλήρως ικανοποιημένο.

Το artwork του CD σου δίνει την εντύπωση ότι κρατάς ένα δισκάκι των παλιών και αγαπημένων view master που θέλοντας και μη (?) σε γεμίζει με μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση. Και πάμε στο περιεχόμενο. Μιλάμε για έντεκα κομμάτια όλα συνθέσεις της Glorybox, εκτός του Rosemary’s baby main title (σύνθεση του Christopher Komeda για την ομότιτλη ταινία με την φωνή της Mia Farrow) σε μια εκτέλεση έκπληξη που θα σίγουρα θα αγαπήσετε.Το Lali Pop που ανοίγει το CD δεν σου αφήνει περιθώρια και σε ξεναγεί αυτόματα και με μαεστρία στο το τι θα ακολουθήσει. Η συνέχεια ανήκει στο Magic Moon, σε ένα από εκείνα τα κομμάτια που θέλεις δεν θέλεις σου μένουν στο αυτί και σου θυμίζουν εκείνο το κλισέ για τα καλά κρυμμένα διαμαντάκια της ελληνικής ανεξάρτητης μουσικής.

(Gloire Carton - Magic Moon)

Τα επόμενο τρία κομμάτια –Tell The King, AsfixE8, Monochrome - είναι χαρακτηριστικά του ήχου (μερικοί το αποκαλλούν ηχοχρώματα) της GloryBox, με το AsfixE8 να αποτελεί σίγουρα ένα από τα πιο ραδιοφωνικά κομμάτια του άλμπουμ και να δικαιολογεί τον χώρο και χρόνο που έχει κερδίσει στις ραδιοφωνικές εκπομπές του είδους και όχι μόνο. Και κάπου εκεί μπαίνει η κιθάρα του Rain On me. Ένα κομμάτι που εδώ αγαπάμε ιδιαίτερα και το έχουμε συμπεριλάβει στην συλλογή μας Indie Side of Music. Όσοι το έχετε ακούσει μας δικαιολογείτε και όσοι όχι να η ευκαιρία να βρείτε το γιατί. Το Just impaired είναι ίσως το πιο κιθαριστικό και μελωδικό κομμάτι του CD, ενώ το Le Loup καταδεικνύει τις δυνατότητες που κρύβει η GloryBox να κινείται σε διαφορετικά μουσικά τοπία. Ακολουθεί το indie thing που δικαιώνει τον τίτλο του και συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το Just impaired.

(Gloire Carton - Rosemary’s baby)

Για το Rosemary’s baby τα είπαμε ενώ για το τελευταίο (?) κομμάτι – Brunie- τα αφήνουμε σε εσάς και να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι όταν τελειώσει μην βιαστείτε να βγάλετε το CD. Πάντα το τέλος κρύβει εκπλήξεις.

Όσοι επιθυμείτε να έχετε στα χέρια σας αυτήν την ιδιαίτερη κυκλοφορία σε φυσική μορφή κάντε το μέσα από την επίσημη σελίδα τους όπου επίσης μπορείτε να το κατεβάσετε εντελώς δωρεάν. Φυσικά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Το 2009 κάνει μια ακόμη συνεργασία με (τότε) τον (τώρα τους) Carte Postale. Συμμετέχει τραγουδώντας σε κάποια τραγούδια του ενώ η συνεργασία τους επεκτείνεται δίνοντας μας το υπέροχο teleferique που έχει συμπεριληφθεί σε ένα από τα cd του πάλαι ποτέ Muzine. Το GloryBox αλλάζει σε Gloire Carton- και από προσωπικό project γίνεται συγκρότημα και μας χαρίζει το 2010 την νέα τους κυκλοφορία με τίτλο «Stop poking my balloon» για το οποίο θα μιλήσουμε πολύ σύντομα. Καλό σας βράδυ!!

Το τείχος του John Lennon!!!

Πράγα. Δεκαετία του 80. Το κουμουνιστικό καθεστώς έχει "φωτογραφίσει" ως εχθρό κάθε τι δυτικοφερμένο. Τα τραγούδια των Beatles φυσικά και δεν είναι στο καθημερινό ρεπερτόριο των ραδιογωνικών σταθμών. Όπως και δεν είναι το μόνο συγκρότημα που έχει "στοχοποιηθεί" από την πολιτική ηγεσία της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο για κάποιον να καταλάβει πως μπορεί να αποτελεί εχθρό του κράτους και της νεολαίας κάτι όμορφο σαν την μουσική. Πως είναι δυνατόν, άνθρωποι και ηγέτες που μιλούν για την "απελευθέρωση" των πολιτών από κάθε είδους δεσμά να τους αποκλείουν συγχρώνος από κάθε τι που δεν είναι "πρέπον" και δεν συμβαδίζει με την οπτική τους. Τελοσπάντων. Ισως εμείς να αντιλαμβανόμαστε αλλιώς και λάθος την πραγματική ελευθερία των ανθρώπων και το σπάσιμο των δεσμών τους. Για αυτό ας επανέλθουμε στην Πράγα της δεκαετίας του 80.


Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Lennon νεαροί Τσέχοι έγραψαν κρυφά τις νύχτες τα πρώτα μηνύματα στον τοίχο ως φόρο τιμής στο σκαθάρι. Στις αρχές της δεκαετίας, ο τοίχος άρχισε να γεμίζει από στίχους των Beatles και graffiti εμπευσμένα από την ζωή του μεγάλου σκαθαριού. Του John Lennon. To 1988 έγινε το ταμπλώ και το μεγάλο πανώ των διαμαρτυριών και παραπόνων των Τσέχων φοιτητών. Τα συνθήματα για ελευθερία και ειρήνη μπορεί να προερχόταν από κομμάτια των Lennon και των Beatles αλλά είχαν ως στόχο το κουμουνιστικό καθεστως του Gustav Husak. Οι φοιτητές (και όχι μόνο) έγραφαν και ζωγράφιζαν πάνω στον τοίχο και η αστυνομία έσβηνε. Την άλλη μέρα όμως ο τοίχος ξαναγέμιζε. Ιmagine there's no country!! Kαι δώστου από την αρχή. Το αποτέλεσμα?? Άγριες συμπλοκες μεταξύ των φοιτητών και των αστυνομικών δυνάμεων καιεπίκεντρο την κοντινή (και πανέμορφη) γέφυρα του Καρόλου (Charles Bridge). Για το κίνημα των φοιτητών οι αρχές χρησιμοποιούσαν ειρωνικά τον όρο "Lennonism".

Σήμερα ο τοίχος εκτός από σύμβολο υπερ της ελευθερίας και των αγώνων των νέων αποτελεί και ένα από τα αξιοθέατα της χρυσής πόλης. Λέγεται ότι ανήκει στο τάγμα των Ιπποτών "Knights of the Maltese Cross" (τι να πούμε?? υπάρχουν ακόμη??) και βρίσκεται στην Velkopřerovské náměstí στην περιοχή Malá Strana. Όσοι περνούν από εκεί αφήνουν το στίγμα τους πάνω στον τοίχο με αποτέλεσμα τα αρχικά συνθήματα και graffiti να έχουν "θαφτεί" κάτω από τόνους μελανιού. Αν σας φέρει ο δρόμος από εκεί και θέλετε να γράψετε κάτι, προσπαθήστε να μην "πατήσετε" πάνω σε παλιότερα μηνύματα και εικόνες.

*** Σημερα - Σάββατο 09/10 κλείνουν 70 χρόνια από την γέννηση του Lennon. Ακόμη και η google και το youtube έβαλαν "λογότυπο" ειδικά σχεδιασμένο για την ημέρα. Eμείς σας αφήνουμε με κάτι πολυπαιγμένο, κλασσικο αλλά πάντα αγαπημένο.

Angelus Novus - What is the Word with live music by 2L8!!!

H θεατρική ομάδα Angelus Novus παρουσιάζει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το έργο Πώς να πω (what is the word) βασισμένο σε κέιμενα του Μπέκετ. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στο θέατρο ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (Tραπεζούντος 5 & Σοφούλη) στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1-3 και 8-10 Οκτωβρίου 2010 (Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή στις 21:15). Την παράσταση ντύνει μουσικά (και ζωντανά μάλιστα) ο Κώστας Βοζίκης (2L8).

Γραμμένα από τον Μπέκετ σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, τα κείμενα της παράστασής μας μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια, -αγάπη αλλά και αμφισβήτηση-, για τον λόγο και τον ρόλο του στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους. Άλλοτε φειδωλός και ελλειπτικός, άλλοτε χειμαρρώδης και ασταμάτητος, άλλοτε παντελώς απών ή απαγορευμένος, χωρίς να είναι πάντα αυτός το κεντρικό θέμα, γίνεται το κρυφό νήμα που διατρέχει την παράσταση και εγγυάται τη συνοχή της.

Στο πρώτο μονόπρακτο, την Καταστροφή, όπου είναι φανερή η πολιτική διάσταση, ένας αυταρχικός σκηνοθέτης, θέλοντας να εξαφανίσει κάθε ίχνος από την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή του, του απαγορεύει, ανάμεσα στα άλλα, και να μιλάει. Ταυτόχρονα, ο τρόπος που μιλάει ο ίδιος λειτουργεί τρομοκρατικά για τη βοηθό του και τον λόγο της που οδηγείται συχνά στο ψέλλισμα.

Στο Πηγαινέλα, τρεις γυναίκες συνομιλούν και ο λόγος που ακούει ο θεατής επιβεβαιώνει την παλιά φιλία που τις ενώνει. Τα λόγια όμως που ψιθυρίζει η μια στο αυτί της άλλης χωρίς να μπορεί ο θεατής να τ’ ακούσει, και που αφορούν την τρίτη που απουσιάζει στιγμιαία, ίσως διαβρώνουν την ουσία αυτής της φιλίας, εάν εκληφθούν ως κουτσομπολιό σε βάρος της απούσας.

Στο Πώς να πω, κεντρικό κείμενο της παράστασης και τελευταίο κείμενο του Μπέκετ δημοσιευμένο λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ιδιαίτερα ελλειπτικό, δηλώνεται η δυσκολία να ειπωθεί με σαφήνεια αυτό που έχει ιδωθεί, η δυσκολία, δηλαδή, -αν όχι η αδυνατότητα- απόδοσης του κόσμου μέσω των λέξεων.

Στο Πράξη χωρίς λόγια 2, ο λόγος απουσιάζει εντελώς και το θέατρο οδηγείται στον μίμο. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες –πρόσωπα ή τύποι;-, ο ένας μετά τον άλλον, βγαίνουν μέσα από σακιά σπρωγμένοι από μια μυστήρια βουκέντρα, και ζουν μπροστά μας μια μέρα από τη ζωή τους, -ή μήπως ολόκληρη τη ζωή τους;-, διανύοντας την απόσταση από τη μία κουίντα ως την άλλη, χωρίς να αρθρώσουν ούτε μία λέξη.

Αντίθετα, στο Play, τα τρία πρόσωπα, χωμένα μέσα σε τεφροδόχους, είναι καταδικασμένα να μιλούν αδιάκοπα και να επαναλαμβάνουν επ’ άπειρον την ίδια πάντα ιστορία, εκείνη της τριγωνικής σχέσης τους, υπο το βασανιστικό φως ενός προβολέα που μοιάζει να τους ανακρίνει.

Μουσικές γέφυρες, μελοποιημένα ποιήματα και «σαχλοκουβέντες» του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, δίκην ιντερμεδίων, βοηθούν το απρόσκοπτο πέρασμα από το ένα έργο στο άλλο. Και πάλι εδώ η επανάληψη του μοτίβου, η έγνοια για τον λόγο, και η προτροπή: «άκουσέ τες / που προστίθενται / οι λέξεις / στις λέξεις…».

Συντελεστές
μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης,(με τη βοήθεια της Στέλλας Βογιατζάκη και της Μαρίας Μουστάκα). Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, μουσική: Κωστής Βοζίκης, φωτισμοί-χειρισμός κονσόλας φώτων: Σεσίλια Τσελεπίδη, σκηνικά-κοστούμια: Angelus Novus και Ζαμπία Πατεράκη. συμμετοχή στη δραματολογία-βοηθός φωτιστή: Βιβή Θεοδωρακοπούλου.
παίζουν:
Στέλλα Βογιατζάκη ή Ζωή Λύρα, Θέμης Θεοχάρογλου,Μαρία Μουστάκα,Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης. ηλεκτρική κιθάρα: Κωστής Βοζίκης

Ένας χρόνος poplie και το πάρτυ συνεχίζεται @Higgs 02/10/2010 στις 22:00!!!

Η PlayOurMusic σταματά τις δραστηριότητες της!!!

Ακόμη μια προσπάθεια στήριξης της ελληνικής ανεξέρτητης σκηνής σταματά την δρστηριότητά της. Τον τελευταίο καιρό πολλοί πυλώνες ανεξάρτητης μουσικής αναστέλουν ή σταματούν την λειτουργία τους. Θύματα της κρίσης και πρέπει να το παραδεχτούμε του παράνομου downloading και c(l)oping!! Η playourmusic λοιπόν σε λίγες ημέρες θα περάσει στην ιστορία. Πλέον όταν θα αναφερόμαστε στην θαυμάσια αυτή προσπάθεια των παιδιών θα μιλάμε σε παρελθόντα χρόνο. Δυστυχώς ο αλήτης καιρός που διανύουμε δεν αφήνει ανεπηρέαστο τίποτα που να είναι έξω από καλούπια και μεγάλες πολύχρωμες ταμπέλες. Εμείς αφού πούμε ένα μαγάλο ευχαριστώ (αντίο δεν λέμε διότι ειναι σίγουρο ότι με τα παιδιά θα τα ξαναπούμε σύντομα) να μεταφέρουμε το δελτίο τύπου που λάβαμε.

--------------------------------------------

Μετά από τριάμισι χρόνια διαρκούς προσπάθειας στον τομέα της ελληνικής ανεξάρτητης δισκογραφίας, αποφασίσαμε να σταματήσουμε όλες τις δραστηριότητες της PlayOurMusic στις 30 Σεπτεμβρίου.

Το κλείσιμο των δισκοπωλείων στην επαρχία, η απαξίωση των 'μικρών' δισκοπωλείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε συνδυασμό με το κλείσιμο ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών ή την μείωση σε ένα μεγάλο ποσοστό των κυκλοφοριών τους λόγω της γενικής οικονομικής κατάστασης που επικρατεί, καθιστούν τον ρόλο της PlayOurMusic αναποτελεσματικό. Βιώνουμε το τέλος μιας εποχής και ευχόμαστε ειλικρινά το καλύτερο για τους εναπομείναντες υποστηρικτές της ελληνικής ανεξάρτητης δισκογραφίας.

Ευχαριστούμε όλους τους συνεργάτες μας καλλιτέχνες και δισκογραφικές εταιρίες για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Τα δισκοπωλεία και τις εταιρείες διανομής για την άψογη συνεργασία. Τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που μας υποστήριξαν και πρόβαλλαν τη δουλειά μας από την πρώτη στιγμή.

Μα πάνω απ’ όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που μας στήριξε όλο αυτό το διάστημα σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας.

Ας συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ανεξάρτητη δημιουργία, είναι μονόδρομος!

Σας Ευχαριστούμε,
PlayOurMusic Team

The Last Drive- Deus Ex Machina -Πανούσης- Δ Πουλικάκος Κυριακή 26/09@Θέατρο Πέτρας

Tο live διοργανώνεται από την "Πρωτοβουλία αλληλεγγύης" και ότι η τιμή του εισιτηρίου είναι μόλις 5 ευρώ. Εισιτήρια προπωλούνται στο Στέκι Μεταναστών στην Τσαμαδού 13 στα Εξάρχεια (τηλ: 210 3813928).

Σκοπός της συναυλίας είναι η οικονομική ενίσχυση του Σίμου Σεϊσίδη, που πριν από μερικούς μήνες πυροβολήθηκε στο πόδι από αστυνομικούς με αποτέλεσμα τελικά να χρειαστεί να του το κόψουν. Η συναυλία έχει ως στόχο να συγκεντρωθούν χρήματα προκειμένου ο Σεϊσίδης να βάλει πρόσθετο μέλος

Mojo Manifest 2010 : 25+26 Σεπτεμβρίου!!!!

To Manifest επιστρέφει για τέταρτη συνεχή χρονιά! Το φεστιβάλ το οποίο καθιερώθηκε από τον Mojo Radio και τη Manifest By Mojo θα διεξαχθεί στις 25 & 26 Σεπτεμβρίου στην Πάτρα στην Ακτή Δυμαίων (Παλαιό Πτωχοκομείο).

Φετινή καινοτομία του Manifest είναι η αφιέρωση της δεύτερης μέρας σε συγκροτήματα του εξωτερικού. Πιο συγκεκριμένα θα εμφανιστούν:

Σάββατο 25/09 Monika, Berlin Brides, B-Sides και
Κυριακή 26.09 Archive, Client, Electric Litany.

Η προπώληση ξεκινά στις 23 Αυγούστου.

Τιμές Εισιτηρίων-ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Φοιτητικό Ημερήσιο: 20Euros
Κανονικό Ημερήσιο: 25Euros
Διήμερο: 45Euros (ΜΟΝΟ στην προπώληση)

Τιμές Εισιτηρίων-ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ
Ημερήσιο: 35Euros

Girl Bands TOMORROW @ 6 dogs (Gloire Carton live with The Medusas & Giganta)

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου στις 21:00 (Είσοδος Ελεύθερη)

Το six d.o.g.s παρουσιάζει τρείς από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις της εγχώριας...εναλλακτικής Girl Band σκηνής ζωντανά στον ανακαινισμένο συναυλιακό του χώρο. Τρείς σχετικά πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες, φρέσκο αίμα, οι οποίες αποτελούνται κατά κύριο λόγο από θηλυκά μέλη στην σύνθεσή τους, θα παρελάσουν από την σκηνή του six d.o.g.s για ένα όχι καί τόσο...ροζ live!

Η Giganta, είναι το ολόφρεσκο μουσικό alter ego της El Magnitophono, ή αλλιώς Ελένη Αδαμοπούλου. Οι The Medusas είναι ένα καθόλου συνηθισμένο συγκρότημα αποτελούμενο από μέλη που δεν επιτρέπεται να βγάλουν δίπλωμα αυτοκινήτου ακόμη (γιατί έχουν γεννηθεί 17 χρόνια πριν)...καί οι Gloire Carton είναι οι πρώην Glory Box. Τρείς μπάντες που μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία, όχι τόσο στη μουσική τους ταυτότητα, όσο στην συνολικότερη αισθητική τους.

Θα ακολουθήσει θριαμβευτικό DJ Set από τα μέλη όλων των συγκροτημάτων!!!

Kevin Carter: Η ιστορία ενός φωτογράφου και πίσω από μια διάσημη φωτογραφία!!!

Hi Time magazine, hi Pulitzer Prize
Vulture stalked white piped lie forever
Wasted your life in black and white

'Kevin Carter', Manic Street Preachers, 1996

Μάρτιος 1993. Το Σουδάν πληγώνεται από τον εμφύλιο πόλεμο που έχει τις ρίζες του χρόνια πριν. Ο νοτιοαφρικάνικης καταγωγής φωτογράφος Kevin Carter και ο βοηθός του Γιάο Σίλβα βρίσκονται στο νότιο τμήμα της χώρας με σκοπό την φωτογράφηση των ενεργειών και βημάτων του επαναστατικού κινήματος. Οι πολίτες λιμοκτονούν. Πεθαίνουν κάθε μέρα από ασιτία και έλλειψη ιατροφαρμακευτικής βοήθειας. Στο χωριό Ayod βρίσκεται ένα κέντρο σίτισης της Unicef. Εκεί λίγο πριν της είσοδο του κέντρου ο Carter σηκώνει την φωτογραφική του μηχανή και περιμένει υπομονετικά (όπως ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα) περίπου 20 λεπτά για να αποθανατίσει μια σκηνή που θα μείνει στην ιστορία. Τι ήταν όμως αυτό που του τράβηξε την προσοχή και τον στιγμάτισε για την υπόλοιπη ζωή του?? Εκεί λίγο πριν τον "παράδεισο" , ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι προσπαθεί με ότι δυνάμεις του έχουν απομείνει να φτάσει στην πόρτα που μπορεί να του σώσει την ζωή. Λίγο πιο μακριά ένα αρπακτικό περιμένει και αυτό υπομονετικά (όπως και ο Carter) να συμβεί το μοιραίο και να εξασφαλίσει την τροφή του. Ο Carter, όπως σημείωσε αργότερα, παρακαλούσε να ανοίξει ο γύπας τα φτερά του ώστε να γίνει το σκηνικό της φωτογράφησή του πιο εντυπωσιακό (έλεγε «αυτή θα ήταν η πιο φοβερή φωτογραφία, γιατί θα έμοιαζε σαν να ήταν έτοιμο να σκεπάσει και να εξαφανίσει το παιδί») κάτι που μπορεί να μην έγινε αλλά η φωτογραφία που τράβηξε άλλαξε τα πάντα στον μικρόκοσμό του και όχι μόνο.
Οι New York Times αγόρασαν τα δικαιώματα της φωτογραφίας του Carter και την δημοσίευσαν στο φύλλο της 26ης Μαρτίου 1993. Αυτό ήταν. Εκατοντάδες άνθρωποι επικοινώνησαν με τα γραφεία της εφημερίδας για να μάθουν την τύχη του μικρού κοριτσιού. Όμως κανείς δεν ήξερε. Κανείς δεν έμαθε. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το κοριτσάκι έφτασε τελικά στον καταυλισμό της Unicef αλλά το τι απέγινε μετά είναι άγνωστο. Επίσης έχει γραφτεί ότι μετά την λήψη της φωτογραφίας ο Carter έδιωξε το αρπακτικό και απλά έφυγε. Αλλού πως ο Κάρτερ το σήκωσε και το πήγε στους γιατρούς, στο κέντρο της UNICEF. Όταν κάποια στιγμή ο Carter ρωτήθηκε το μόνο που απάντησε ήταν «το πήραν». Τίποτε άλλο. Και κανείς δεν έμαθε ποτέ.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα - 23 Μαΐου 1994- ο Carter κέρδιζε το Πούλιτζερ. Όλοι ήθελαν να είναι στην συντροφιά του και φυσικά να τους διηγείται την ιστορία της φωτογραφίας. Μαζί με την βράβευση ήρθαν και οι επικρίσεις των συναδέρφων του από όλο τον κόσμο. Κατηγόρησαν την φωτογραφία του ως «ψεύτική» και σχεδόν όλοι σχολίασαν το γεγονός ότι αντί να βοηθήσει το παιδί καθόταν εκεί υπομονετικά περιμένοντας το κατάλληλο καρέ. Φυσικά ο στόχος των σχολίων δεν ήταν μόνο ο Carter αλλά όλοι οι άνθρωποι των ΜΜΕ που για να πετύχουν ένα καλό θέμα και για το πρωτοσέλιδο κάνουν και δίνουν τα πάντα και προπαντός την ανθρωπιά τους. Δύο μήνες μετά - 27 Ιουλίου 1994- ο Carter οδήγησε το φορτηγάκι του μέχρι τις όχθες του ποταμού Braamfonteinspruit, τον χώρο που έπαιζε μικρός πίσω από το πατρικό του σπίτι στο Parkmore, στο Γιοχάνεσμπουργκ. Συνέδεσε ένα λάστιχο με την εξάτμιση και το τοποθέτησε στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, έκλεισε τα παράθυρα και λίγη ώρα μετά ήταν νεκρός. Ήταν μόλις 33 ετών, αφήνοντας πίσω εκτός από την διάσημη φωτογραφία του και μια κόρη μόλις 7 ετών. Πολλοί βιάστηκαν να πουν-γράψουν ότι η αυτοκτονία του Carter ήταν αποτέλεσμα του αντίκτυπου της φωτογραφίας του όχι μόνο στον κόσμο αλλά κυρίως στον ίδιο. Ίσως και ο ίδιος να μην μπόρεσε να διαχειρισθεί την όλη κατάσταση. Όμως πριν βγάλει κανείς το οποιοδήποτε συμπέρασμα σχετικά με τον θάνατο του Carter καλό θα είναι να ρίξει μια ματιά στην ζωή του. Εξάλλου ο Carter δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής με το κοριτσάκι και τον γύπα. Όλοι οι ρεπόρτερ και φωτορεπόρτερ που ασχολούνται με πολέμους, τρέχοντας πίσω από αιματοβαμμένα γεγονότα και καταστάσεις είναι φυσικό να κουβαλάνε μέσα τους διάφορα. Δεν είναι εύκολο πάντα να ξεπερνάς τον θάνατο δίπλα σου και να συνεχίζεις τα τραβάς φωτογραφίες ή να γράφεις κείμενα. Και μην ξεχνάτε πόσοι και πόσοι δεν έχουν βρεθεί στην θέση του Carter ως αυτόπτες μάρτυρες καταστροφικών γεγονότων και αφού έκαναν την δουλειά τους (φωτο, βίντεο, ανταπόκριση κλπ) έστρεψαν (και στρέφουν) αλλού το κεφάλι τους ψάχνοντας το επόμενο θέμα τους.

Ο Carter, ήταν μέλος του «Bang-Bang Club». Ενός Club που δραστηριοποιήθηκε την περίοδο 1990-1994 του απαρτχάιντ, και αποτελούταν κυρίως από τέσσερις φωτογράφους Kevin Carter, Greg Marinovich, Ken Oosterbroek και Joao Silva. Η «φιλοσοφία» τους ήταν «take the picture in any cost». Για περισσότερα ψάξτε και δείτε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ "The Death of Kevin Carter: Casualty of the Bang Bang Club".Για το τέλος ακούστε το κομμάτι των Manic Street Preachers Kevin Carter.

Πηγές:
http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,981431,00.html
http://www.bbc.co.uk/dna/h2g2/A22083301
http://www.hoax-slayer.com/kevin-carter-pulitzer.shtml

Οι U2 (της αμέρικας) και οι U2 (της καρδιάς μας)!!!

Η Παρασκευή είναι πλέον πολύ κοντά. Η ταράστια σκηνή έχει αρχίσει και παίρνει μορφή στον χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου. Τα περισσότερα εισητήρια έχουν ήδη βρεί τους κατόχους τους. Αποτελεί σίγουρα την μεγαλύτερη συναυλία του καλοκαιριού. Όμως ποιοί θα εμφανιστούν?? Οι παλιοί καλοί U2 δεν είναι πλέον εδώ. Και όταν λέμε καλοί εννοούμε το συγκρότημα που μάθαμε και αγαπήσαμε οι παλιότεροι. Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80. Με τα απίστευτα κομμάτια και την γεμάτη επανάσταση εμφάνιση και συμπεριφορά. Κομμάτια σαν το Party Girl, το Sunday Bloody Sunday, το Pride, το Ι still haven't found what i am looking for, to New Year's Day, to Van diemen's Land κ.α. Λίγο αργότερα ήρθε η δεκαετία του 90 και τα παιδιά της Ιρλανδίας άρχισαν να γλυκοκοιτούν προς την άλλη πλευρά του ατλαντικού. H αλήθεια είναι ότι στην Αμέρικα οι U2 γιγαντώθηκαν. Εγιναν ίσως αυτό που πλέον όλοι λένε. Το μεγαλύτερο εν ενεργεία συγκρότημα του κόσμου. Η άλλη πλευρά της αλήθειας λέει ότι οι U2 δεν θα είναι πλεόν ποτέ πια οι U2. O Bono έγινε (ίσως) από οργισμένος performer ένας ακόμη celebrity. Πολλές φωτογραφίσεις, νομπελ, με το παραμικρό "εκφώνηση" λόγων κλπ. Το συγκρότημα (επιβάλλεται??) και εμφανίζεται εδώ, εκεί παντού. Ακόμη και στην τελετή ορκομωσίας του νέου "πλανητάρχη". Τι να πεί κανείς?? Πάντως ότι και να λέμε ότι και να γράφουμε είναι σίγουρο ότι όσοι βρεθούν στο στάδιο την Παρασκευή το βράδυ θα απολαύσουνε ένα μοναδικό σόου και μια συναυλία από αυτές που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας. Είναι πολλοί παλιοί "φίλοι" του συγκροτήματος που θα απέχουν εκείνο το βράδυ. Πολλοί από αυτούς είχαν πάρει την κρυάδα τους στην πρώτη εμφάνιση των U2 στην χώρα μας το 1997 στα πλαίσια των εκδηλώσεων στην Θεσσαλονίκη για την Πολιτισκτική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. (άλλη πονεμένη ιστορία). Αλλά τι να αποφασίσει κανείς?? Να πάει και να φάει ακόμη μια κρυάδα?? Ή να μην πάει και να το μετανιώσει ίσως πολλές φορες στο μέλλον?? Η απόφαση δική σας και δική μας???

Πάντως, ότι και να κάνετε εκείνο το βράδυ μην ξεχνάτε ότι το ροκ της καρδιάς μας είναι ακόμη μέσα μας όσα ταξίδια και να κάνει στην Αμέρικα.

Νέο κομμάτι για τους 2L8!!!

Καλά όχι και τόσο νέο αλλά καλό είναι το το θυμηθούμε. Τελικά αυτός που είχε πει ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο μήπως ήξερε κάτι?? Από τα τέλη Ιουνίου υπάρχει στην σελίδα των 2L8 το νέο τους κομμάτι με τίτλο My Friends and I. (ξανα)Ακούστε το!! Εδώ συνηθίζουμε να μιλάμε για τους και όχι τον 2L8 γιατί όπως μας είχε πει και ο Κώστας Βοζίκης

"....Κοίτα εγώ δε ζητάω καμία δέσμευση από τα παιδιά που παίζουν μαζί μου. Ο καθένας είναι ελεύθερος να τοποθετήσει τους 2L8 όπου θέλει. Για κάποιους είναι εξίσου σημαντικό όσο για μένα. Κάποιοι είναι περαστικοί. Οι 2L8 είναι εγώ και όποιος όλος θέλει να είναι. Εγώ δεν μετράω μόνο τους μουσικούς ως 2L8...."

Kαι για όσους δεν έχουν διαβάσει την πραγματικά ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη συζήτηση που είχαμε με τον Κώστα Βοζίκη εδώ το link

My friends and I, we're dead
Down by this river alone
We drowned long ago
My friends and I by 2L8