Οι Infidelity γράφουν στο γιουσουρούμ: Καθημερινές αστικές ιστορίες!!!

Μου βάλανε το πιστόλι στον κρόταφο, οι υπόλοιποι άπιστοι Θωμάδες, και μου είπανε:

-Γράψε κάτι για το Giusurum μέχρι την Παρασκευή, αλλιώς παίρνεις τον πούλο από τη μπάντα!
-Να γράψω ρε παιδιά, αλλά τι; Γίνετε λίγο πιο σαφείς, πείτε ένα θέμα και εγώ χαλί να γίνω να με πατήσετε…
-Δεν ξέρουμε, σκέψου εσύ κάτι, και φρόντισε να είναι κάτι καλό. Γράψε το και δώσε το μας μέχρι την Παρασκευή, αλλιώς ξέρεις… Le poul!
-Μάλιστα εϊφέντες….

Κάπως έτσι έπεσε σε μένα ο κλήρος και βρέθηκα εδώ και μέρες να σπαζοκεφαλιάζομαι για το τι θα μπορούσα να γράψω για το ένα Κουστούμ, στο Giusurum. Ο κέρσορας στον κειμενογράφο βαρέθηκε να αναβοσβήνει, οι λέξεις όσο γρήγορα πληκτρολογούνταν εξίσου γρήγορα διαγράφονταν. Οι σκέψεις πήγαιναν και ερχόταν και έλιωνα άπραγος, ώρες ατελείωτες μπροστά από την οθόνη. “Χμμμ να πω για εκείνο;…μπα αδιάφορο το βρίσκω, μήπως να πω για το άλλο; Μπα εξίσου αδιάφορο…τι να γράψω, τι να γράψω…” Κάπως έτσι κύλησαν οι μέρες και κείμενο δεν γράφτηκε. Ώσπου έκανα την ερώτηση στον εαυτό μου: Για τι πράγμα δεν μας έχουν ρωτήσει ποτέ; Και η απάντηση βγήκε εντελώς αυθόρμητα: Για τις μικρές ιστορίες που αφηγείται το κάθε τραγούδι ! Θέμα που ίσως για πολλούς, να είναι ανιαρό και αδιάφορο, αλλά κάτι για το οποίο σίγουρα δεν έχουμε μιλήσει, οπότε αποφεύγουμε και τον κίνδυνο να πέσουμε στο ατόπημα της επανάληψης!

Το πρώτο τετράστιχο που αντικρίζει κανείς στο εξώφυλλο του In the city, είναι το haiku Hildah Stampah γραμμένο από την Ani Katsuyoki. Δημιουργός και δημιούργημα κατά το παρελθόν αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μεγάλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και του Wacky Jacko. Και αν δεν σας έρχεται κάποιο παράδειγμα κατά νου, θα σας βοηθήσω παραθέτοντας τους ακόλουθους στίχους:

Ani Katsuyoki, katsuyoki, katsuyoki Ani,
you’ve been Hildah, you‘ve been Stampah
a smooth criminal!

Να δω ποιον άλλον θα ‘σκοτώσουμε’ στον επόμενο δίσκο…!

01.In the city: Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτέλεσε το πρώτο το οποίο πήρε σάρκα και οστά από τον ομώνυμο δίσκο, ο οποίος για το λόγο αυτό φέρει και το όνομά του. Στίχοι μπερδεμένοι, τους πήρε λίγο καιρό να αποφασίσουν για τι πράγμα μιλάνε. Για την αντίδραση; Για τον έρωτα; Λίγο και απ’ τα δύο; Στην τελική μήπως και ο έρωτας μια μορφή αντίδρασης δεν είναι; Όταν αψηφάς οποιαδήποτε λογική σκέψη, όταν καταφέρνεις και ισοπεδώνεις τον υπέρμετρο εγωισμό σου, όταν ξεπερνάς τους φραγμούς που είτε άθελα είτε ηθελημένα έχουν τεθεί από εσένα και τον περίγυρο σου, τότε επαναστατείς πρώτον ενάντια στον εαυτό σου και δεύτερον, στα θέλω των υπολοίπων. Join the resistance fall in love (2L8). Η πρώτη επαφή των στίχων με τη μουσική έλαβε χώρα ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 2008. Μια φωνή, η ακουστική κιθάρα του Στέλιου και τίποτα παραπάνω. Το τραγούδι απέκτησε τον βασικό του κορμό σε λιγότερο από μια ώρα και στην επόμενη πρόβα “ντύθηκε” σχεδόν εξολοκλήρου. Πότε θεωρήσαμε ότι τελείωσε; Ούτε που θυμάμαι, μιας και μικρές πινελιές έμπαιναν και έβγαιναν σε κάθε συνάντησή μας. Φαντάζομαι όταν βαρεθήκαμε αυτή τη διαδικασία του βάλε- βγάλε αφήσαμε και το κομμάτι στην ησυχία του.

02. Conflict: Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα…έρωτας είναι η αιτία και μάλιστα για το ίδιο πρόσωπο, με αυτό του In the city. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται, αλλά όταν έχεις άλλα στο κεφάλι σου, δεν σε νοιάζει αυτό. Ο βασικός κορμός του τραγουδιού χτίστηκε πάνω στην κιθάρα του Γιώργου (Mylo), η οποία υπογείως δείχνει τις 16Horsepower καταβολές της και στο ακορντεόν της Σοφίας, το οποίο αυτή τη φορά αποφάσισε να φορέσει τη βαλκανική του ενδυμασία, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε για το που πατάει το ένα από τα δυο μας πόδια, γεωγραφικά και πολιτιστικά!


03. Underestimate me: Υπάρχουν άνθρωποι, που συνεχώς τιμωρούν τον εαυτό τους, που προσπαθούν να πιστέψουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν και επιδιώκουν πάντα την τιμωρία της απραξίας. Διαλαλούν την ιδιότητα τους αυτή επιδιώκοντας την συμπάθεια; Τον οίκτο; Θα σας γελάσω. Αλλά θέλει προσοχή. Αν τους δείξεις συμπάθεια για την “ειλικρίνεια” τους, είσαι σε καλό δρόμο και συνυπάρχεις μαζί τους μια χαρά, έτσι όμως και κάνεις το σφάλμα και δείξεις ότι τους υποτιμάς, ανοίγεις ένα αγνοία σου τις πύλες της κολάσεως. Με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνουν και σου περνάνε το μικρόβιο τους και βυθίζεστε παρέα, μέρα με τη μέρα, ολοένα και περισσότερο στον κόσμο της απραξίας, με τη διαφορά ότι αυτοί λόγω συνήθειας αντέχουν, ενώ εσύ που είσαι αμάθητος, βαλτώνεις για τα καλά. Το μουσικό κομμάτι του τραγουδιού ξεκίνησε από την Σοφία και με το που δημιουργήθηκε η βάση, οι υπόλοιποι “χτίστες” πιάσανε δουλειά. Όσο πολύ δυσκολεύτηκα να βγω από τον “βάλτο” στον οποίο είχα υποπέσει, άλλο τόσο με δυσκόλεψε να αντιληφθώ τον “κύκλο” του sampler στο πρώτο verse, με αποτέλεσμα να μπαίνω συνεχώς όπου να ‘ναι! Τελικώς με την επιμονή και την υπομονή των υπολοίπων, τα κατάφερα και εγώ…ο στόκος!


04.Estrangement: Μετά τον έρωτα συχνά ακολουθεί η φθορά και στη συνέχεια έπεται η διάλυση και η αποξένωση. Ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος θεωρούσες άνθρωπό σου, πλέον είναι ένας ξένος και όσα πάνω του θεωρούσες γοητευτικά πλέον φαντάζουν το λιγότερο αδιάφορα. Απλοϊκά παιχνίδια του μυαλού για την τόνωση του εγωισμού, στιγμές που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε ζήσει. Το Estrangement θεωρώ πως είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι μουσικά, λίγο η “χαλασμένη” κιθάρα του Γιώργου (Mylo), λίγο ο αργόσυρτος ρυθμός των drums, το κοφτό μπάσο και το riff από τη κιθάρα του Στέλιου συνθέτουν ένα τραγούδι που στο σύνολο του μας αρέσει πολύ…ψέματα τον drummer μας ακόμη προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι πρόκειται για ένα όμορφο τραγούδι!


05.Don’t Talk To Me: Ώπ, να και η “τσόντα” της υπόθεσης!!! Προερχόμενο από μια άλλη εποχή, είχε την ατυχία λόγω χρονικών περιθωρίων, να μη προλάβει να δισκογραφηθεί μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του Viewer from a black star και έτσι πήρε το επόμενο δρομολόγιο για να πάει στον προορισμό του. Το συγκεκριμένο τραγούδι λειτουργεί περισσότερο ως ένα album με παλιές φωτογραφίες, μιας και τα συναισθήματα εκείνης της εποχής έχουν ξεθωριάσει μέσα μου, προ πολλού. Το θέμα αυτού: ένας έρωτας σε έναν κόσμο ο οποίος πνίγει τους πρωταγωνιστές του. Αυτό αντιλαμβάνομαι, μιας και πλέον παρατηρώ ως τρίτος, προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλει να πει ο “ποιητής”. Αυτό που θυμάμαι ξεκάθαρα είναι το πώς και το που γεννήθηκε. Ιούλιος, ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1998, έχοντας μπύρες για όσο σήκωνε το πορτοφόλι μας, δυο ακουστικές κιθάρες, μέσα στην παλιά δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μας, χώρος τον οποίο καταπατούσαμε εκείνη τη στιγμή…κύριε δήμαρχε trespassers, trespasseeeeeeeeers!


06. Modern Life 124: Επιτηδευμένη θλίψη, ψευτο-hype, ψευτο-γκλαμουριά, γκρίνια, μιζέρια και άγχος συνθέτουν το μεγαλύτερο κομμάτι της σύγχρονης ζωής. Όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά το μόνο που θέλω να κάνω είναι να δανειστώ μια φράση από το Replica 5 των Ding An Sich και να φωνάξω…YASASHAAA!!! Οι Infidelity βγάζουν τον pop εαυτό τους, η Σοφία βασανίζει τα δάχτυλα της στο μπάσο και η Νικόλ μπαίνει στην παρέα. 124; Πιπ-πιπ-πιπ-πιπ, Πιπ-πιπ-πιπ-πιπ.

07. The Man You Can’t Trust: Σήκωσε το κεφάλι, κοίτα γύρω σου και σίγουρα θα δεις κάποιον γνωστό σου, ο οποίος είναι φανφάρας, εγωκεντρικός, νάρκισσος, που συχνά θα έκανε οτιδήποτε για να τραβήξει τα βλέμματα και να μειώσει τους γύρω του μόνο και μόνο για να τονώσει το Εγώ του. Ich Uber Alles. Μουσική και στίχοι συνδράμουν στο να αποτυπώσουν τον υποχθόνιο χαρακτήρα καθώς και τη φθορά και τις αγωνίες του πρωταγωνιστή, με κορύφωση του “έργου” το αλλοπρόσαλλο solo της τρομπέτας…Τι; Δεν προλάβαμε να ηχογραφήσαμε την τρομπέτα; Αμάν με αυτήν την πίεση του χρόνου!


08. Never Saw It Coming: Έως τώρα οι στίχοι γράφονταν, εντελώς αυθόρμητα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα στυλό και οι σκέψεις τρέχανε πάνω στο χαρτί…μέχρι την εμφάνιση του Never saw it coming. Έχοντας απλά ένα verse (στα αθηναϊκά) ή κουπλέ (στα πιο λαϊκά βορειοελλαδίτικα) γεννήθηκε ένα ολόκληρο μουσικό κομμάτι, το οποίο παρόλα αυτά εξακολουθούσε να έχει μόνο ένα τετράστιχο. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν 2 περίπου μήνες ώσπου οι στίχοι να ολοκληρωθούν, με το τελικό χαρτί να είναι γεμάτο μουντζούρες και άλλα πόσα να έχουν καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων. Τελικά η επιτηδευμένη συγγραφή στίχων είναι πολύ πιο δύσκολη από όσο φανταζόμουν. Υποκλίνομαι σε όλους τους λαϊκοπόπερ στιχουργούς και οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Ματιά στην ελληνική (και όχι μόνο) ζοφερή πολιτική πραγματικότητα, γρήγορος ρυθμός, γρήγορες και φασαριόζικες κιθάρες και οι δύο Γιώργηδες να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας…οι κάφροι!!!

09. Fall Back: Κρατική ασυδοσία, ΧΑ, ΧΟΥ, ρατσισμός προερχόμενος από την εκκλησία της “αγάπης”, άνοδος της ακροδεξιάς μιας και 30+ χρόνια μετά μπορούν πολύ εύκολα οι νοσταλγοί να πετάξουν τα δημοκρατικά τους προσωπεία, και μ’ αυτά και μ΄ αυτά γεννάται ένα εύλογο ερώτημα…άραγε τα μίση καταλαγιάσανε ποτέ ή απλά τόσα χρόνια προσποιούμαστε και καταπιέζουμε ένστικτα; Μήπως είμαστε τόσο άχρηστοι, που δεν είμαστε ικανοί να καθαρίσουμε το μυαλό μας από τις δηλητηριασμένες ιδέες ώστε να προχωρήσουμε μπροστά και απλά περιμένουμε κάποια στιγμή να δοθεί το σύνθημα για το μεγάλο πανηγύρι; Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα μάλλον ισχύει η εκδοχή από τις Τρύπες. Ο λαός με τη μνήμη ελέφαντα. Μακάρι να μη ισχύει το, “η ιστορία κάνει κύκλους”. Ένα τραγούδι που χαιρόμαστε να το παίζουμε και το απολαμβάνουμε στο σύνολο του…κρίμα που δεν έχουμε εκλάβει το ίδιο vibe και από όσους το έχουν παρακολουθήσει live.

10.Silence: Η ζωή μας σε μια λέξη. Περνάμε τη μια και μοναδική μας ευκαιρία σε αυτόν τον πλανήτη, επιβάλλοντας τη σιγή στις επιθυμίες μας , στις ανάγκες και στα πάθη μας ώστε να μην ενοχλήσουμε τους κυρίους μας. Και όταν νιώθουμε ότι έχουμε κουραστεί, απλά καθόμαστε στον καναπέ μας, περιμένοντας κάποιος άλλος, παράτολμος και ανόητος, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ή το φίδι από την τρύπα αν προτιμάτε, και να μας χαρίσει την ελευθερία που τόσο πολύ λαχταρούμε. Άβουλα πλάσματα που επιλέγουν μια ασφαλή ζωή, φιμωμένη από την ελευθερία έκφρασης η οποία ενέχει κινδύνους. Μελαγχολικοί στίχοι, μελαγχολική μουσική λειτουργούν ως soundtrack της μελαγχολικής και γκρίζας ζωής μας.

Τώρα που πήρα φόρα να σας πω και για τα τραγούδια του Viewer from a black star;
Α δεν γίνεται, βιάζεστε…Τι; Έπεσε κομήτης πάνω στο σπίτι σας και από την τρομάρα της η πεθερά σας δάγκωσε το σκύλο και εμφανίστηκαν και εξωγήινοι οι οποίοι απήγαγαν τη γάτα σας;;; Ωωω λυπάμαι, να μη σας κρατάω, βιαστείτε…κρίμα, κάποια άλλη φορά που δεν θα έχετε και τρεχάματα τότε. Όχι; Θα μετακομίσετε στο εξωτερικό μόνιμα; Χμμμμ…