Ο Ιάσονας, το περιβάλλον, ο Luis Armstrong και οι REM

Δεν ήταν πλέον ο μικρός Ιάσονας. Τώρα πετούσε μαζί με τους μεγάλους και δεν τους ακολουθούσε απλά. Το ταξίδι τους είχε αρχίσει πριν από καιρό και έφτανε στο τέλος του. Είχαν ξεκινήσει από τις νότιες πλευρές του μικρού μπλε πλανήτη με προορισμό την μικρή ετούτη χώρα που την εποχή αυτή είχε καλοκαίρι. Πέρυσι τέτοια εποχή οι γονείς του έφταναν εδώ με σκοπό να περάσουν την ζεστή περίοδο, να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Φέτος έκανε το ταξίδι μόνος του με τον ίδιο σκοπό. Οι γονείς του ήταν αρκετά μεγάλοι και όπως του είπαν οι «γέροντες» είχαν πεθάνει. Τότε ήταν μικρός και δεν καταλάβαινε γιατί συνέβη αυτό. Πλέον ήξερε.. Είχε έρθει ως εδώ να βρει το ταίρι του, να φέρει στον όμορφο κόσμο των χελιδονιών τα δικά του παιδιά και όταν ο καιρός θα αλλάξει να πάρουν μαζί τον δρόμο της επιστροφής για τις νότιες περιοχές. Πετούσαν πάνω από την περιοχή που πριν ένα χρόνο, όταν άρχιζαν το ταξίδι για πίσω είδε πράγματα που θα ήθελε να ξεχάσει. Μεγάλες φωτιές να καίνε όμορφα μέρη. Πουλιά να πετάνε προς όλες τις κατευθύνσεις προσπαθώντας να σωθούν. Κάτω οι άνθρωποι το ίδιο. Τους έβλεπε και σκεφτόταν πόσο ίδιοι τελικά είναι με τα πουλιά και ας του ΄λέγαν οι γέροντες «μείνε μακριά από τους ανθρώπους. Δεν είναι σαν εμάς. Δεν είναι όλοι φίλοι μας. Είναι κάτι διαφορετικό,ανεξήγητο, παράξενο και επικίνδυνο. Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις.». Έτρεχαν και αυτοί μακριά από τις μεγάλες φλόγες.

Στον Ιάσονα πάντα του άρεσε να παρατηρεί τους ανθρώπους. Του άρεσε να τους βλέπει να γελάνε, να παίζουν με τα δικά τους μικρά. Πολλές φορές όμως δεν τους καταλάβαινε. Περνούσε πολλές ώρες μελετώντας του παράξενους «ανθρώπους». Του άρεσε να τους ακούει να μιλάνε. Στο τέλος, λίγο πριν ξεκινήσουν πέρυσι το πέταγμα της επιστροφής είχε αρχίσει να καταλαβαίνει πολλά από αυτά που λέγανε. Όταν το είπε στον πατέρα του εκείνος του έβαλε τις φωνές και του είπε με αυστηρό ύφος «Ιάσονα, σου είπα να μείνεις μακριά τους». Τις ώρες των μεγάλων πυρκαγιών είχε ακούσει ανθρώπους να λένε «μακάρι να πιάσουνε αυτούς που τις βάλανε. Κρέμασμα θέλουνε». Δηλαδή οι ίδιοι είχαν ανάψει τις πυρκαγιές?? Γιατί??? Και τώρα τρέχουν να σωθούν??? Γιατί??? Γιατί να θέλει κάποιος να κάψει την φωλιά και τα μικρά κάποιου άλλου??? Γιατί??? Δεν καταλάβαινε!!! Μήπως ο πατέρας του είχε δίκιο??? Δεν είπε κουβέντα για αυτά που άκουσε σε κανέναν. Φοβόταν μήπως τον μαλώσουνε και δεν ήταν καιρός για τέτοια. Έπρεπε να πετάξουν γρήγορα μακριά. Πόσο όμως θα ήθελε να ρωτήσει έναν άνθρωπο «Γιατί το κάνατε αυτό?». Αν μπορούσε θα τους έπαιρνε μαζί του ψηλά να τους δείξει πόσο όμορφος είναι ο κόσμος από εκεί. Να τους δείξει μετά πόσο άσχημο κάνανε εκείνο το μέρος με τις φωτιές. Γιατί να θέλουνε την ασχήμια και όχι την ομορφιά?? Μακάρι να μπορούσε να μιλήσει με έναν από αυτούς και να του απαντήσει. Ο κόσμος ήταν τόσο όμορφος, και αυτοί .....Γιατί???

Σε λίγο φάνηκαν εκείνα τα παράξενα «φουγάρα» (όπως τα ονομάζουν οι άνθρωποι). Βγαίνουν από κάτι μεγάλες φωλιές και ρίχνουν έναν περίεργο αέρα στο ουρανό. Ο Ιάσονας δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αλλά έχει δει πολλούς συντρόφους του να χάνονται όταν πλησιάζουν αρκετά εκεί. Τα πουλιά ποτέ τους δεν φτιάχνουν τις φωλιές τους εκεί κοντά. Οι άνθρωποι όμως ναι... Ο αέρας τους είναι τόσο άσχημος. Άσχημος γιατί δεν σε αφήνει να δεις κάτω στη γη. Άσχημος διότι μυρίζει και σε κάνει να μην μπορείς να αναπνεύσεις κοντά του. Αυτό είναι ένα ακόμα «πράγμα» των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνει. Πρέπει οπωσδήποτε να πείσει έναν άνθρωπο να πετάξει μαζί του ψηλά και να τα δει όλα αυτά. Να δούμε μετά τι θα του πει. Να δει πόσο δίκιο έχουν όταν λένε ο ένας στον άλλο (τους έχει ακούσει πολλές φορές) «εμείς το χαλάσαμε το κλίμα. Εμείς φταίμε. Οδηγούμε τον πλανήτη στο τέλος του!!

Να και το μέρος όπου πέρυσι οι δικοί του έφταιξαν την φωλιά. Όσο πλησίαζε τόσο ανυπομονούσε να δει τι απέγινε το «σπίτι» του. Το είχανε χαλάσει οι άνθρωποι?? Είχε ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες από τους μεγάλους. Ήταν ακόμη στην θέση της?? Μήπως χρειαζόταν λίγη δουλεία για να μπορεί να μείνει εκεί??? Πρέπει να κάνει γρήγορα γιατί είχε ήδη αποφασίσει για το ταίρι του, και μόλις τελείωνε με την φωλιά θα την πλησίαζε... Επιτέλους έφτασε. Να η φωλιά του. Ήταν εκεί. Κανείς δεν την είχε πειράξει.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Ακόμα μια γιορτή για το περιβάλλον. Ακόμη μια μέρα με ευχές, λόγια και υποσχέσεις για την αντιμετώπιση των δεινών που οι ίδιο έχουμε προκαλέσει στον πλανήτη μας. Πολλοί λένε ότι η γη μας εκδικείται για όλα αυτά που κάναμε (και για αυτά που δεν κάνουμε). Ίσως να ναι και έτσι. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο πατέρας του μικρού Ιάσονα?? «Δεν είναι όλοι φίλοι μας. Είναι κάτι διαφορετικό,ανεξήγητο, παράξενο και επικίνδυνο.». Μήπως??? Η επιλογή είναι απλή και δική μας. REM ή Luis Armstrong??? Καλό σας βράδυ!!!!