Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ - ένα βιβλιο για το punk και το new wave (1975-1985)

Εκδότης    ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης    Δεκέμβριος 1989
Αριθμός σελίδων 96   
Μετάφραση    ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

Βιβλίο επικεντρωμένο  στο βρετανικό punk και το new wave της δεκαετίας 1975-1985. Το κείμενα του βιβλίου προέρχονται από μπροσούρες με το βιβλίο να χωρίζεται σε δύο ουσιαστικά κεφάλαια, το «Το τέλος της μουσικής» και το «Ο αργός θάνατος του rock n’ roll» που αντίστοιχα χωρίζονται σε υπο ομάδες.

Α. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ 
Η Επανάσταση της Καθημερινής Αλλοτρίωσης 
Οι Αποχαυνωμένοι Λευκοί και το πανκ 
Επαναστατική Μουσική και Κρατική Ηθική 
Μουσική όλη τη μέρα κάνει τον... τεμπέλη πέρα 
Β. Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ROCK 'N' ROLL

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περισσότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης, η μουσική αποπνέει μια αίσθηση ζωής, εισάγοντας το παιχνίδι, τον έρωτα, το σεξ και τους ρυθμούς του σώματος. Ακόμα και αν προτίθεσαι να διαχωρίσεις τον Χέντριξ -μουσικό ισάξιο του Τσάρλι Πάρκερ- από τα ρεύματα που δίχασαν την Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του '60, αυτό είναι κάτι αδιανόητο. Η Ποπ καταστρέφει τη μουσική, πάρτε για παράδειγμα την ψυχαγωγία. Πριν ο καπιταλισμός αρχίσει να παράγει μαζικά την διασκέδαση σαν εμπόρευμα, οι άνθρωποι την δημιουργούσαν μόνοι τους. Πριν γίνουν εμπορεύματα τα τραγούδια και τα μουσικά όργανα, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να τα παράγουν μόνοι τους· και αυτό έκαναν. Η καπιταλιστική διασκέδαση σημαίνει ν' αγοράζεις εισιτήριο για τον κινηματογράφο, τη συναυλία, το γήπεδο κ.λ.π και να το "καταναλώνεις". Φυσικά δεν υπάρχει τίποτα το κακό σ' αυτή καθαυτή τη μαζική διασκέδαση, σαν ένα μέσο ψυχαγωγίας. Υπάρχει όμως η τάση αναγωγής "κάθε" μορφής ψυχαγωγίας σ' αυτό το τυποποιημένο πρότυπο: συμβατική, παθητική, ούτε ατομική ούτε συλλογική, μη δημιουργική, μαζικά παραγόμενη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: