Αρχικά και με δεδομένη την αγάπη τους για την κιθαριστική μουσική ,το
ρεπερτόριό τους αποτελείται από ορχηστρικά μόνο κομμάτια, σχεδόν
αποκλειστικά με σόλο κιθάρα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να ασχοληθούν
με τραγούδια που περιλαμβάνουν και φωνητικά. Έτσι αποφασίζουν ως επόμενο
βήμα να περάσουν στην μουσική με φωνητικά (τραγούδια). Με την έλευση
του τραγουδιστή Θοδωρή Συναδινού ως τραγουδιστή, το γκρουπ ξεφεύγει
οριστικά από την ερμηνεία τραγουδιών των Ventures και των Shadows.
Σε αυτό το διάστημα, για να καλύπτει τις συχνές απουσίες του Θοδωρή
Συναδινού στο τραγούδι , έρχεται ως έκτατη και περιστασιακή λύση ο Νίκος
Γιαννακόπουλος, ώστε να είναι εφικτές οι ζωντανές εμφανίσεις του
γκρουπ, ενώ τον Μάη του 1965 ο Σάκης Πάλλης αντικαθιστά στα ντραμς τον
Γιώργο Ζαχαρίου.
Τον Ιούνιο του 1965 το συγκρότημα διαλύεται προσωρινά επειδή κάποια από τα μέλη του χρειάστηκε να προσηλωθούν στις πανεπιστημιακές σπουδές τους ενώ ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναχωρεί για την Αγγλία από την οποία επιστρέφει τον Οκτώβρη.
Τον Νοέμβρη του 1965
το γκρουπ επαναδραστηριοποιείται με μέλη τους Σταμάτη Σπανουδάκη
(φωνητικά, φαρφίσα,μπάσο) , Γιάννη Κύρη (σόλο κιθάρα), Σπύρο
Αμπατζόπουλο (αρχικά μπάσο και στην συνέχεια ρυθμική κιθάρα και
φωνητικά) και τον ντράμερ των Mersey Beats, Freddy Werder (ντραμς).
To συγκρότημα στην διάρκεια των επομένων μηνών θα εμφανιστεί σε
πάμπολλες ζωντανές εμφανίσεις, σε μουσικά πρωινά , σε συναυλίες, σε
γνωστά νυχτερινά κέντρα, σε χορούς μεγάλων ξενοδοχείων αλλά και σε
αρκετά πάρτυ , θα κάνει μια σειρά νέων φωτογραφήσεων με τον φωτογράφο
Τσέλιο πάντα και το κεντρικό του συνθετικό δίδυμο (Σπανουδάκης-Κύρης) θα
γράψει και την μουσική για το διαφημιστικό σποτ της γνωστής μάρκας
μαγιώ «Δελφίνι», με την παρότρυνση του Νίκου Μαστοράκη.
Την άνοιξη του 1966 θα τους δοθεί η μεγάλη ευκαιρία αφού είχε έρθει στην Ελλάδα ο γάλλος μουσικός παραγωγός Michel Le Goff , ο οποίος σε συνεργασία με την ελληνίδα γυναίκα του Δήμητρα , είχαν ιδρύσει την δισκογραφική εταιρεία ΜLG-Topi, με σκοπό να αναδείξουν νέα ελληνικά σχήματα της μοντέρνας μουσικής.
Με την μεσολάβηση και παρουσία του Νίκου Μαστοράκη κλείστηκε το ραντεβού στο Κολωνάκι και δόθηκαν τα χέρια, ενώ η μπάντα το καλοκαίρι μπήκε στο μικρό στούντιο της Columbia στον Περισσό , όπου και έγραψαν τα υπόλοιπα 4 tracks. Αυτά ήταν τα “How to make a family” και το “ The chief bandit” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη και Σπύρου Αμπατζόπουλου και το “Friend” και “My little wife” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη.
Μέχρι και τις αρχές του 1967 το συγκρότημα συνεχίζει τις εμφανίσεις
του, με το “Friend” να αναδεικνύεται ως το δημοφιλέστερο τραγούδι τους
στις ζωντανές του εκτελέσεις, ενώ το γκρουπ θα αποκτήσει και καινούργιο
χώρο για πρόβες οι οποίες γινόντουσαν δύο φορές την εβδομάδα, συνήθως
Τετάρτη και Κυριακή, αφού μετά το γκαράζ στο σπίτι του Σταμάτη, θα
διαμορφωθεί ένα δωμάτιο του σπιτιού ως μίνι στούντιο.
Η σύνθεση θα αλλάξει ακόμα μια φορά αφού στη θέση του ντράμερ Freddy Werder που αναχωρεί για την Ελβετία, θα έρθουν αρχικά και για μικρό διάστημα ο Μικαέλλο Μαρούδας και κατόπιν ξανά ο Σάκης Πάλλης (πρώην Sette Amici). Φτάνοντας το καλοκαίρι με αυτήν την σύνθεση και με την έλλειψη κάποιας σοβαρότερης προοπτικής αφού η δισκογράφηση τελικά δεν είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους , ο Σπύρος Αμπατζόπουλος θα αποχωρήσει για να αφοσιωθεί στις σπουδές του στην Νομική, ο Σταμάτης Σπανουδάκης θα φτιάξει μαζί με τον Αλέξη Παπαδημητρίου πρώτα τους Whites και μετά τους Artomics πριν φύγει για την Γαλλία και την Γερμανία, ενώ ο Γιάννης Κύρης θα συνεχίσει μέχρι και το 1968 να παίζει ζωντανά για δύο σεζόν στο κλαμπ Les Ami στην Ηλιούπολη με ένα εφήμερο σχήμα κρατώντας και τον τίτλο των U.L.S. , πριν προσχωρήσει στους Esquires Beat Group.
