Δεν είναι η πρώτη και προφανώς δεν θα είναι και η τελευταία φορά που στη Γάζα στήνεται το σκηνικό του τρόμου και του παραλόγου. Δεν είναι πολλά αυτά που δεν έχουν γραφτεί και δεν έχουν ειπωθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Ότι και να γράψουμε σίγουρα έχει ήδη γραφτεί και κατά πάσα πιθανότητα με πολύ καλύτερο τρόπο. Όμως δεν είναι δυνατόν να μην σταθούμε (για ακόμη) μια φορά στους θανάτους των παιδιών στην Παλαιστίνη. Παιδιά που βρήκαν τον θάνατο παίζοντας σε παιδικές χαρές και στις αυλες των σπιτιών τους,την ώρα που κοιμόντουσαν στο σπίτι ή σε κάποιο καταφύγειο, που πέθαναν καθώς περπατούσαν αμέριμνα σε κάποιο στενό του ήδη πολύ περιορισμένου χώρου τους.
Ανεξάρτητα το πως κρίνει κανείς πολιτικά τα ιστορικά γεγονότα και όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στην μικρή αυτή λωρίδα γης, δεν είναι ανθρώπινο να μην σταθεί στα δεκάδες αυτα παιδιά που δεν θα ξαναπαίξουν, δεν θα ξαναγελάσουν και δεν θα δούνε ποτέ πια του φίλους και τους δικούς τους.
Δεν μπορούμε να ακούμε αθλιότητες για ευθύνες των Παλαιστινίων για τους θανάτους αυτούς μιας και όπως λέγεται χρησιμοποιούν τα παιδιά για ασπίδα. Η μοναδική ευθύνη είναι εκέινου που έδωσε την εντολή για αυτές τις επιθέσεις (σε παιδικές χαρές, νοσοκομείο και σχολεία) και φυσικά σε εκείνους που τις εκτελούν.
Ακόμη και ο πόλεμος είχε ανάκαθεν κάποιους ηθικούς κανόνες που αφορούν στα γυναικόπαιδα στους αμάχους και στους νεκρούς.
Τα παιδιά δεν ανακατεόνται ποτε στις δουλειές των μεγάλων. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τα παιχνίδια των ενηλίκων, για την πολιτική, για την τρομοκρατία (με ή χωρίς εισαγωγικα), για τις θρησκείες και για όλες αυτές τις μαλακίες για τις οποίες οι ενήλικες, οι μεγάλοι και οι τρανοί αυτού του κόσμου σκοτώνονται και διαλύονται.
Τα παιδία πρέπει να νοιάζονται μονο για το παιχνίδι και το σχολείο τους. Να κοιμούνται και να ξυπνούν ξέγνοιστα και με χαμόγελο. Κανένας καιροσκόπος, καιρδοσκόπος, πολιτικός, οικονομολόγος ή θρησκευτιούς ηγέτης δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την αθωότητα και την ξεγνοισιά από τα παιδιά. Κανένα λαμόγιο και κανένας κερατάς δεν νομιμοποιείται να δινει ή να εκτελεί εντολές που έστω να βάζουν σε κίνδυνο παιδιά και αμάχους.
Αν αυτό που υποτειθεται μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα είναι η νοημοσύνη και τα συναισθήματα, τότε συγνώμη αλλά πλεόν έχουμε κάνει όχι βήματα αλλά άλματα προς το παρελθόν της εξελεκτικής μας αλυσίδας.
Όπως τα παιδιά έχουν την ωριμότητα και δεν ανακατεύονται στις δουλειές μας έτσι και εμείς να τα αφήσουμε έξω από τις αθλιότητες, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς και τις μαλακίες μας.
Καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα στην Παλαιστίνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου