Μη μου πείτε ότι δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν στιγμές ή ακόμα και μέρες ολόκληρες που το μοναδικό λήμμα που στριφογυρίζει στη σκέψη σας είναι το «ΒΑΡΙΕΜΑΙ»!! Συνήθως τέτοιες στιγμές είναι οι Δευτέρες, οι επόμενες (και οι προηγούμενες) ημέρες αργιών, οι πρώτες μέρες μετά τις διακοπές κλπ. Οι Παρασκευές (για όσους δεν εργάζονται Σάββατο) είναι σχεδόν πάντα μέρες «βιασύνης». Όχι φυσικά βιασύνη για να γίνει η δουλειά αλλά βιασύνη του «ακόμα 12 είναι???». Η τεμπελιά έρχεται επίσης και σε στιγμές στις οποίες παρατηρείται αιχμή εργασίας. Με άλλα λόγια όταν πέφτει (που να τσακιζόταν όλη) πολλή δουλειά, όλο και κάποιοι από εμάς απουσιάζουμε και δεν μπορούμε να την βοηθήσουμε να σηκωθεί. Φανταστείτε τώρα μια από τις πρώτες ωραίες ανοιξιάτικες ημέρες. Βάλτε τώρα στο σκηνικό και τη δουλειά σας. Όχι φυσικά μόνη της, αλλά με τον (εάν έχετε) προϊστάμενό σας και με φόρτο εργασίας (εγώ δεν χρησιμοποιώ τον όρο οργασμός όταν αναφέρομαι στην εργασία). Από το πλάνο λείπετε (κατά πάσα πιθανότητα) εσείς (εγώ, αυτός,αυτή κλπ). Φυσικά δεν έχετε άδεια αλλά διεκδικείτε σιωπηρά το δικαίωμα στην τεμπελιά. Κάπου είστε χαμένος, όπως στον στρατό όταν υπάρχουν αγγαρείες (στο στρατό δεν υπάρχει δουλειά μόνο αγγαρεία), και αδυνατείτε να συμμετάσχετε. Φυσικά εσείς (εμείς κλπ) θέλετε να βοήσετε αλλά δυστυχώς δεν είστε εκεί. Τι να γίνει? Την επόμενη φορά. Την τέχνη του αράζω και φιλοσοφώ την είχαν αναπτύξει ιδιαίτερα οι αρχαίοι ημών (??) πρόγονοι. Τα αποτελέσματα γνωστά και αποτελούν ένα καλό και δυνατό επιχείρημα στα χέρια μας. Οπλιστείτε με περισσότερα επιχειρήματα διαβάζοντας:
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ. Ο Πωλ Λαφάργκ ( 1842-1911) ήταν γαμπρός του Μάρξ. Στο έργο αυτό αποκαθηλώνει την θεμελιώδη ιδέα των εργατικών διεκδικήσεων και του Μαρξιστικού οράματος: το δικαίωμα στην εργασία. Ο ίδιος γράφει ότι «πρόκειται για μια παράξενη τρέλα που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών». Επίσης «στις σελίδες που ακολουθούν θα περιοριστώ να αποδείξω ότι, με δεδομένα τα σύγχρονα μέσα παραγωγής και την απεριόριστη παραγωγική τους δύναμη, πρέπει να χαλιναγωγηθεί το υπέρμετρο πάθος των εργατών για δουλειά και να υποχρεωθούν να καταναλώσουν τα προϊόντα που παράγουν». Θαυμάστε την επιχειρηματολογία περί υπερπροσφοράς εργασίας και υπερπαραγωγής αγαθών, που οδηγεί από την μια σε μια έλλειψη πρώτων υλών και από την άλλη σε μια προσπάθεια «να ανακαλύψουν νέους καταναλωτές,να τους ερεθίσουν τις επιθυμίες και να τους επιβάλλουν πλαστές ανάγκες».
ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ. Ο Ραούλ Βανεγκέμ γεννήθηκε το 1934 στο Βελγίο, σπούδασε φιλολογία και υπήρξε μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς (Situationist International) από το 1961 μέχρι το 1970. Λέει: «Η τεμπελιά είναι απόλαυση του εαυτού μας ή δεν είναι τίποτα. Μην ελπίζετε να σας παραχωρηθεί από τα αφεντικά σας ή από τους θεούς τους. Την προσεγγίζουμε, όπως το παιδί, μέσω μιας φυσικής τάσης να αναζητούμε την απόλαυση και να παρακάμπτουμε ότι της εναντιώνεται. Πρόκειται για κάτι απλό που η ώριμη ηλικία διαπρέπει στο να περιπλέκει. Να τελειώνουμε λοιπόν με τη σύγχυση που ταυτίζει την τεμπελιά του σώματος με την πνευματική μαλάκυνση που ονομάζεται νωθρότητα του πνεύματος - λες και το πνεύμα δεν είναι η αλλοτριωμένη μορφή της συνείδησης του σώματος». Υπογραμμίζει ότι: «Είναι καιρός να το αντιληφθούμε, η τεμπελιά είναι το χειρότερο ή το καλύτερο των πραγμάτων, ανάλογα με το αν υπεισέρχεται σε ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα ή στην προοπτική όπου θέλει να είναι τα πάντα».
Ωραίος τύπος έτσι? Συναγωνιστές η επανάσταση πρέπει να αρχίσει με την διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά!!! Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο και περισσότερα σχόλια εδώ και εδώ αλλά μην ξεχνάτε ότι η μυρωδιά και η αίσθηση του βιβλίου είναι αναντικατάστατα. Έξαλλου η τιμή τους είναι κάτι παραπάνω από προσιτή.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ. Ο Πωλ Λαφάργκ ( 1842-1911) ήταν γαμπρός του Μάρξ. Στο έργο αυτό αποκαθηλώνει την θεμελιώδη ιδέα των εργατικών διεκδικήσεων και του Μαρξιστικού οράματος: το δικαίωμα στην εργασία. Ο ίδιος γράφει ότι «πρόκειται για μια παράξενη τρέλα που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών». Επίσης «στις σελίδες που ακολουθούν θα περιοριστώ να αποδείξω ότι, με δεδομένα τα σύγχρονα μέσα παραγωγής και την απεριόριστη παραγωγική τους δύναμη, πρέπει να χαλιναγωγηθεί το υπέρμετρο πάθος των εργατών για δουλειά και να υποχρεωθούν να καταναλώσουν τα προϊόντα που παράγουν». Θαυμάστε την επιχειρηματολογία περί υπερπροσφοράς εργασίας και υπερπαραγωγής αγαθών, που οδηγεί από την μια σε μια έλλειψη πρώτων υλών και από την άλλη σε μια προσπάθεια «να ανακαλύψουν νέους καταναλωτές,να τους ερεθίσουν τις επιθυμίες και να τους επιβάλλουν πλαστές ανάγκες».
ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ. Ο Ραούλ Βανεγκέμ γεννήθηκε το 1934 στο Βελγίο, σπούδασε φιλολογία και υπήρξε μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς (Situationist International) από το 1961 μέχρι το 1970. Λέει: «Η τεμπελιά είναι απόλαυση του εαυτού μας ή δεν είναι τίποτα. Μην ελπίζετε να σας παραχωρηθεί από τα αφεντικά σας ή από τους θεούς τους. Την προσεγγίζουμε, όπως το παιδί, μέσω μιας φυσικής τάσης να αναζητούμε την απόλαυση και να παρακάμπτουμε ότι της εναντιώνεται. Πρόκειται για κάτι απλό που η ώριμη ηλικία διαπρέπει στο να περιπλέκει. Να τελειώνουμε λοιπόν με τη σύγχυση που ταυτίζει την τεμπελιά του σώματος με την πνευματική μαλάκυνση που ονομάζεται νωθρότητα του πνεύματος - λες και το πνεύμα δεν είναι η αλλοτριωμένη μορφή της συνείδησης του σώματος». Υπογραμμίζει ότι: «Είναι καιρός να το αντιληφθούμε, η τεμπελιά είναι το χειρότερο ή το καλύτερο των πραγμάτων, ανάλογα με το αν υπεισέρχεται σε ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα ή στην προοπτική όπου θέλει να είναι τα πάντα».
Ωραίος τύπος έτσι? Συναγωνιστές η επανάσταση πρέπει να αρχίσει με την διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά!!! Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο και περισσότερα σχόλια εδώ και εδώ αλλά μην ξεχνάτε ότι η μυρωδιά και η αίσθηση του βιβλίου είναι αναντικατάστατα. Έξαλλου η τιμή τους είναι κάτι παραπάνω από προσιτή.
Τώρα εάν βαριέστε ακόμα και να διαβάσετε, ακούστε τον ίδιο τον Βανεγκέμ σε κομμάτι του έργου του εδώ ή ακούστε μουσική που δένει με την περίσταση εδώ ή εδώ. Reggae φυσικά και Bob Marley στην θρυλική συναυλία του Λονδίνου που τον καθιέρωσε στα μουσικά δρώμενα της Ευρώπης . Αν ακόμα και το κατέβασμα σας φαίνεται κουραστικό απολαύστε Deep Purlpe live δίπλα (στα επιπλέον της ημέρας) να παίζουν τι άλλο; Lazy!!!
