Στέρεο Νόβα - Ουρανός (Ίσως ο χρόνος να μας βοηθήσει να δούμε πραγματικά τον Ουρανό που αποφάσισαν να μας δείξουν οι ΣΝ)

Πολλά έχουν γραφτεί για την επανένωση των ΣΝ και την κυκλοφορία του Ουρανού.

Πολλά πριν καν ακουστεί ολόκληρο το άλμπουμ.
Κάποια υπερβολικά αισιόδοξα, άλλα πολύ σκεπτικιστικά. και άλλα πολύ αφοριστικά.

Κριτικές επί κριτικών και ο καθής να γράφει περισσότερο με κριτήριο το "κόλλημα" του για τους ΣΝ,το τι θα ήθελε να ακούσει ή ακόμη και για το καλύτερα "να μην τολμούσαν το βήμα αυτό".

Σύνδρομο οπαδισμού?
Ανάγκη διατήρησης των νεανικών αναμνήσεων ως έχουν (μιας και η καλύτερη μουσική είναι αυτή με την οποία μεγαλώνει ο καθένας μας ανεξάρτητα το πότε και εάν τελικά συμβαίνει αυτό)?
Ή μήπως το να στέλνεις στην πυρά local heroes μουσικούς πουλάει και αυτόματα ανεβάζει τον "κριτικό" ένα σκαλί παραπάνω?

Είκοσι έξι χρόνια από την ημέρα που ανεβήκαμε στο κλεμμένο ποδήλατο.
Από τότε ελπίζουμε ακόμη στην μέρα που θα διασχίσουμε τον κόσμο και θα είναι πιο όμορφα και από όνειρο.Εκείνο το μικρό αγόρι ίσως να μην μεγάλωσε ποτέ να εξακολουθεί να να γοητεύεται από παζλ και φάλαινες. Ίσως τελικά το τέλος του δρόμου να είναι στην Θηβών,
Ίσως έπρεπε να διασχίσαμε κάθετα το δρόμο, περνώντας ηλιοτρόπια και δάση και μετά να σταματήσουμε. ...Ίσως, ίσως, ίσως .....Ποιός μπορεί να είναι σίγουρος?

Ο ουρανός είναι εδώ και η σκόνη και το φως του ακόμη δεν έχουν "κάτσει" μιας και η προ κυκλοφορίας βαβούρα ηχεί ακόμη πιο δυνατή και από τα ηχεία μας όταν παίζουν τα κομμάτια του Ουρανού.

Ακούστε ολόκληρο τον Ουρανό και αφήστε  τους ειδικούς να γράφουν ότι θέλουν.
Οι ΣΝ είναι εδώ, φρέσκοι, κοντά στον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής αλλά και πιστοί στα αστικά τους μονοπάτια και τοπία. Διαφορετικοί ναι αλλά πάντα είναι εδώ.

Μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και να σας ξενίσει. Ποιός ξέρει?¨

Ας αφήσουμε την μουσική του Ουρανού να μιλήσει και τον χρόνο να κυλήσει.
Ίσως ο χρόνος να μας βοηθήσει να δούμε πραγματικά τον Ουρανό που αποφάσισαν να μας δείξουν οι ΣΝ.

Καλή σας ακρόαση

.

Η Επανάσταση της καθημερινής ζωής- Το πρώιμο σενάριο του Μάη του 68

Αν η κάμερα του Jean-Luc Godard κατέγραψε έναν χρόνο νωρίτερα, με την "Κινέζα" του, την πορεία προς τον Μάη, τότε ο Ραούλ Βάνεγκεμ, με το βιβλίο του "Επανάσταση της καθημερινής ζωής", έγραψε τις περισσότερες από τις σελίδες του σεναρίου. Το βιβλίο αποτέλεσε ένα από τα ευαγγέλια του Μάη του 1968 και μέχρι σήμερα είναι από τα πολυσυζητημένα πολιτικά κείμενα ανάμεσα τόσο στους επικριτές των γεγονότων του 68 όσο και στους πολιτικά συγγενείς (κοντινούς ή μακρινούς) του Βάνεγκεμ. Είναι από τα κείμενα που πάντα ξυπνά πάθη και μεγάλες συζητήσεις. Η πένα του Βάνεγκεμ εδώ συναντά την επαναστατική θεωρία και αυτή με την σειρά της τους φοιτητές και τους εργάτες στην Quartier Latin και όλοι μαζί τον Ντε Γκολ μετά τις εκλογές του ΄68.

-------------------

Η "Πραγματεία" είναι ένα βιβλίο κυριολεκτικά αμφιλεγόμενο, και -γι' αυτό- γοητευτικό: απ' τη μια μεριά, οι καθαρά υπαρξιακές του προθέσεις, που συγχωνεύονται σ' ένα κεντρικό σημείο οντολογικής φύσης, κι απ' την άλλη, οι ξεκάθαροι δεσμοί του με την επαναστατική θεωρία, όπως την γνωρίσαμε στον Ντεμπόρ. Είναι γνωστό πως ο τελευταίος καθόρισε το θέαμα σαν τον υποβιβασμό της αξίας χρήσης σε αξία αναπαράστασης, δηλαδή σαν τον υποβιβασμό της ίδιας της ζωής σ' ένα θεωρητικό σχήμα. Μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε πως, η συνέπεια της μεθόδου που οδηγεί σ' ένα τέτοιο συμπέρασμα, αντιστοιχεί σε μια καινούργια χρήση της διαλεκτικής, χρήση που κατάγεται όχι μόνον από συγκεκριμένες οικονομικές αντιλήψεις αλλά, επίσης, από μια κρίσιμη προέκταση της χεγκελιανής αντίληψης του κόσμου. Ο τρόπος έκθεσης αυτών των θέσεων ευνόησε, στην συνέχεια, τη διαστρέβλωσή τους, από τη συνδιασμένη δράση της "μεσαίας" πανεπιστημιακής σκέψης και των αριστερίστικων χειρισμών. Έτσι, μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως μια κοινωνιολογία του θεάματος που θα απόφευγε να προτείνει ένα συγκεκριμένο επαναστατικό σχέδιο θάταν, επίσης, αναγκαία και, πιθανόν, περισσότερο απαλλαγμένη από "μεθοδολογικές" αλλοτριώσεις. [...] (Από την έκδοση)

Bαγγέλης Παπαθανασίου - Paris May 1968 (Κάνε το όνειρο να κρατήσει πιο πολύ από τη νύχτα)

Ένα από τα πιο επιδραστικά συνθήματα του Μάη του 68 είναι το "Fais que ton rêve soit plus long que la nuit" («Κάνε το όνειρο να κρατήσει πιο πολύ από τη νύχτα»). Το γραμμένα σε Παρισινό τοίχο σύνθημα αποτέλεσε και τον τίτλο ενός σχετικά άγνωστου στο ευρύ κοινό άλμπουμ του Βαγγέλη Παπαθανασίου. 

Ένα άλμπουμ εμπνευσμένα από τα γεγονότα του γνωστότερου μήνα όλων των εποχών. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε στη γαλλική Reprise το 1972 (54009) περιέχει εγγραφές από τους δρόμους της εξέγερσης, φωνές και τραγούδια φοιτητών και διαδηλωτών, ήχους πυροβολισμών κλπ ηχογραφημένα από τον  Luc Perini και στην συνέχεια επενδυμένα στο στούντιο με την μουσική του δικού μας Vangelis. O υπότιτλος του άλμπουμ είναι "Poème symphonique".

Στην Ελλάδα το άλμπουμ κυκλοφόρησε to 1975 σε βινύλιο (Philips 9112 003) και σε CD με τίτλο Paris May 1968 από την εφημερίδα Τα Νέα στις 31 Μαΐου 2008 στα σαραντάχρονα από την εξέγερση.

(λογοτεχνικά και άλλα αποσπάσματα): ROUSSEAU JEAN-JACQUES - 0 ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ

"...Την κατηγορείς πως δεν είναι πια η ίδια! Ω, Αιμίλιε, κι εσύ δεν έχεις αλλάξει καθόλου; Αχ! Η αστάθειά της είναι έργο της δικής σου επιπολαιότητας. Εκείνη είχε ορκιστεί να σου είναι πιστή· κι εσύ δεν είχες ορκιστεί να τη λατρεύεις αιώνια; Την εγκαταλείπεις, και θέλεις εκείνη να μείνει δική σου· την περιφρονείς, και θέλεις εκείνη να σε τιμά αιώνια! Μα η δική σου ψυχρότητα, η λήθη, η αδιαφορία σου σ' έβγαλαν απ' την καρδιά της. Αθέτησε τους όρκους της ακολουθώντας απλώς το παράδειγμά σου. Αν δεν την είχες παραμελήσει, εκείνη ποτέ δεν θα σε πρόδινε. Αυτά τα λόγια, που ακόμα και στις μέρες μας μπορεί να ηχούν προχωρημένα, γράφτηκαν από έναν άνθρωπο που έζησε στα μέσα του 18ου αιώνα: τον μεγάλο φιλόσοφο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Στο ημιτελές έργο του Αιμίλιος και Σοφία υποστηρίζει ότι ο συζυγικός δεσμός δεν πρέπει να στηρίζεται στις συμβατικότητες της κοινωνίας, αλλά στην ελεύθερη εκλογή που υπαγορεύεται μόνο από τον έρωτα..."

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

1η Μαίου τότε, σήμερα και για πάντα

Εμείς , μερτικό δε ζητήσαμε ….Τίποτα …Μόνον

θυμηθείτε το : αν η ελευθερία 

δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας , 

εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα . Γεια σας . 

Γιάννης Ρίτσος