Για τον Ανεστόπουλο θα γραφτούν πολλά, θα ειπωθούν ακόμη περισσότερα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα γίνει "...η απώλεια συνήθειά μας".
Θυμόμαστε τον Θάνο Ανεστόπουλο μέσα από ένα ποιήμα του (από την συλλογή "Αρχίζω με το Σ'αγαπώ, 2015)", μέσα από τον Πόε και το Κοράκι (που ο ίδιος τραγουδά ζωντανά στην μπουάτ Απανεμιά, 2013) και μέσα από τα Διάφανα Κρίνα που μελωποιούν Καρυωτάκη (στο άλμπουμ τους "Κι Η Αγάπη Πάλι Θα Καλεί, 2008)".
Καμία απώλεια δεν συνηθίζεται για αυτό και παραμένει απώλεια
--------------
Σε κάποιν καθρέπτη
Καληνύχτα καλοκαίρι
πολλές λέξεις άφησες
και λίγες σιωπές.
Καλημέρα φθινόπωρο
μονολεκτικές ας είναι οι στιγμές σου.
Το πρώτο σώμα
που θα δοθεί
για τροφή λυγμών
ας μην είναι
νεανικό.
Να έχει αποδεχτεί πάνω του
την φθορά του χρόνου.
Το λυτρωτικό αντίο
σοτν κόσμο που το κούρασε να το κοιτάνε.
να μικραίνει
και να ομορφαίνει
γερνώντας.
--------------------------------------
---------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου