Συζήτηση με (όλους) τους U.L.S

Η κυκλοφορία του άλμπουμ τους άργησε κοντά μισό αιώνα. Τώρα, εν έτη 2016, οι τέσσερις UlS φιλοξενούνται εδώ στου giousurum και εμείς σηζητάμε μαζί τους. Όλα φυσικά τα ωφείλουμε (όπως και την κυκκοφορία του δίσκου) στον Δημήτρη από την b-otherside..Διαβάστε λοιπόν τι λένε οι ULS για την καθυστέρηση της κυκλοφορίας του άλμπουμ τους, για την πιθανότητα επανασύνδεσης στην σκηνή, για τους καλλιτέχνες και την οικονομική κρίση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Giousurum: Aν και η ιστορία για το πώς προέκυψε το U.L.S είναι λίγο πολύ γνωστή θα θέλαμε να την ακούσουμε από πρώτο χέρι.

Σταμάτης Σπανουδάκης: Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάντως, απο πολύ μικρή ηλικία 13-14 ετών, είχα η συμμετείχα σε γκρουπ, μέχρι το 1972 την εποχή που έφυγα για το Παρίσι. Απο κεί και μετά λίγο ως πολύ, πορεύομαι μουσικά μόνος.
Γιάννης Κύρης:  Ένα τρίγωνο πράσινο σημαιάκι ενός Αμερικάνικου Kολλεγίου ή Πανεπιστημίου (δεν θυμάμαι, ρωτήστε τον Σταμάτη!!!) που έγραφε με κίτρινα γράμματα “ULS” στο σπίτι του Σταμάτη ήταν το οπτικό ερέθισμα.
Freddy Werder: Ακριβώς δεν θυμάμαι. Κάπου σε εξωσχολικές συναντήσεις έγινε η αρχή. Τον Γιάννη τον είχα γνωρίσει πρώτο σε καλοκαιρινές διακοπές το 1958 στην Κω. Τότε ήμουνα 13 χρονών. Ποδήλατο, μακαρονάδα και τραγούδι τα μεσάνυχτα μετά από τον κινηματογράφο στο... νεκροταφείο μαζί με την Φωτεινή και πολλούς άλλους. Μερικά χρόνια αργότερα, δεν θυμάμαι πώς, βρεθήκαμε με τούς Γιάννη Κύρη, Γιάννη Σιτινά, Σταμάτη Σπανουδάκη και τον λεγόμενο « Ρόγα » Γιώργο (δεν θυμάμαι το επίθετό του) σ’ένα άδειο διαμέρισμα στα Εξάρχεια, Μπουμπουλίνας πίσω από το Πολυτεχνείο, το οποίο ο πατέρας του Γιώργου μας το διέθεσε τότε για τις πρόβες μας. Και ένα μικρό ανέκδοτο: Ο Γιώργος είχε πρόβλημα με την ακοή του και έπαιζε φάλτσα. Ο Κύρης (σόλο κιθάρα) γιά το καλό της πρόβας τραβούσε και έβγαζε που και που το ζάκ της κιθάρας του Γιώργου από τον ενισχυτή χωρίς ο τελευταίος να το παίρνει χαμπάρι.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Eγώ ήρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε στην δημιουργία των U.L.S

 Γιάννης Κύρης: Καθαρή τύχη. Έτσι κι αλλιώς έψαχνα για συνεργασία με ομοιοπαθείς λάτρεις της ξένης μουσικής.
Freddy Werder: Σίγουρα η αγάπη μας για την μουσική και η φιλία μας.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Έγω ηρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Ποιες ήταν οι επιρροές σας εκείνη την εποχή? Είχατε κοινά ακούσματα¨?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Όπως πάντα, η αγάπη για την μουσική και η επιθυμία να μοιάσω στα τότε "είδωλά" μου. Beatles, Kinks, Rolling stones. Πάντα προτιμούσα τα Αγγλικά συγκροτήματα.
Γιάννης Κύρης: Ναι. Είχαμε κοινά ακούσματα στο συγκρότημα. Beatles, Stones, Yardbirds, Animals, Bob Dylan, Byrds,
Freddy Werder: Οι επιρροές; Beatles, Rolling Stones, Shadows, Ventures και πολλοί άλλοι.Είχαμε κοινά ακούσματα. Εμένα μου άρεσε επίσης και η γαλλική και ιταλική μουσική. Την ελληνική μουσική άρχισα να την ακούω όταν πλέον πήγα στην Ελβετία το 1967.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Beatles, Rolling Stones, Byrds, Yardbyrds, Bob Dylan, Cream..

GIousurum: Γιατί μια παρέα νέων στα μέσα της δεκαετίας του 60 να προτιμήσει τον Αγγλικό και όχι τον Ελληνικό στίχο?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε τίποτε στο ελληνικό μουσικό στερέωμα που να μου άρεσε. Μόνον οι δυσεύρετοι και εισαγόμενοι δίσκοι των Beatles κλπ. Αυτοί ήταν οι "δάσκαλοι" και το πρότυπο για μένα
Γιάννης Κύρης: Όταν κυριαρχούν οι Beatles, ροκ=αγγλικός στίχος. Το αυθεντικό πάντα κερδίζει.
Freddy Werder: Η προτίμηση για στίχο δεν αποφασίστηκε. Ήλθε φυσιολογικά από μόνη της. Βέβαια επιρροή είχαν σίγουρα και τότε σαββατιανά παρτάκια, στα οποία χορεύαμε με μουσική Paul Anka, Neil Sedaka, Ray Charles, Frank Sinatra και άλλους οι οποίοι τραγουδούσαν στην γλώσσα του Shakespeare και Oncle Sam, όπως και η μουσική στα night club.

GIousurum: Για πολλά χρόνια γραφόταν ότι είχατε τελικά κυκλοφορήσει εκείνο το single με το friend και πολλοί είχανε ριχτεί στην αναζήτησή του Τελικά γιατί δεν κυκλοφόρησε τότε?Σταμάτης Σπανουδάκης: Νομίζω ότι πέθανε ο παραγωγός, η κάτι τέτοιο.
Γιάννης Κύρης:  Δεν έχω ιδέα. Επιπολαιότητες της ηλικίας...
Freddy Werder: Εμένα τουλάχιστον δεν μου ήλθε ποτέ η ιδέα. Εκτός αυτού δεν είχαμε την χρηματική άνεση για μία επαγγελματική ηχογράφηση, την παραγωγή και την εμπορική διανομή. Εκτός αυτού μην ξεχνάμε ότι πηγαίναμε ακόμα γυμνάσιο. Τουλάχιστον οι γονείς μου έβλεπαν με πολύ άγριο μάτι να γίνω... τσασμπανίστας.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Δεν θυμάμαι καλά.. Το πιθανότερο είναι γιατί διαλύθηκε το συγκρότημα.

GIousurum Το ηχογραφημένο σας υλικό σας βρέθηκε στην Ελβετία. Ο Freddy ήταν ο κλειδοκράτορας του θησαυρού?
Σταμάτης Σπανουδάκης:: Πολύ πιθανόν.
Γιάννης Κύρης:  Εκ του αποτελέσματος, ναι. Ελβετός είναι ο άνθρωπος. Σημασία στη λεπτομέρεια, όχι σαν και μας....
Freddy Werder: Ναι. Ομολογώ δεν ξέρω γιατί η μπομπίνα (Skotch) της ηχογράφησης με τα τρία κομμάτια « Can You Remember », « Invitation » και « My Mind Is With You » έμεινε σε μένα και μετακόμισε μετά μαζί μου στην Ελβετία. Το συγκλονιστικό είναι ότι μετά από 50 χρόνια η ποιότητα της ταινίας και των τραγουδιών έμεινε άψογη. Το ότι τα τρία κομμάτια είδαν το φως υπό την μορφή αρχείου ΜΡ3 ήταν δώρο που η Φωτεινή Πρωτοψάλτη μου έκανε όταν κάποτε πριν 3-4 χρόνια τηλεφωνώντας από Ελβετία μου είπε να φέρω την ταινία στην Αθήνα για να την μεταγράψει. Έτσι και έγινε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Φωτεινάκι!
Σπύρος Αμπατζόπουλος  Τέσσερα τραγούδια στην Ελλάδα και τρία στη Ελβετία..

GIousurum: Διαβάζουμε ότι πριν την ηχογράφηση του friend είχε προηγηθεί εκείνη των baby Frankenstein και peace pipe. Αυτά υπάρχει η πιθανότητα να τα ακούσουμε ποτέ μιας και δεν τα συμπεριλάβατε στο δίσκο που κυκλοφορήσατε το 2015.
Σταμάτης Σπανουδάκης:: Αν δεν κάνω λάθος, αυτά είναι κομμάτια προ ULS. Οι στίχοι ήταν του Νίκου Μαστοράκη και η μουσική δική μου. Θυμάμαι ακόμη μόνον την μελωδία του ρεφρέν του Baby Frankestein.
Γιάννης Κύρης: Peace Pipe (πίπα της ειρήνης) λεγόταν το κομμάτι. Ήταν μια δική μου εκτέλεση ενός κομματιού των Shadows. Οι Shadows ήταν η αιτία που αγόρασα κιθάρα. Πολύ θα'θελα και γω να το ξανακούσω.
Freddy Werder:  Αχ αυτό το « Baby Frankenstein»! Κρίμα που δεν σκεφτήκαμε να το ηχογραφήσουμε τουλάχιστον με ένα μαγνητόφωνο. Ακόμα σήμερα τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μου. Μου άρεσε πολύ. Τουλάχιστον για το « Peace Pipe » το οποίο έπαιζε τέλια ο Γιάννης έχω τον δίσκο των Shadows ο οποίος με παρηγορεί και μου θυμίζει τα παλιά.

Σπύρος Αμπατζόπουλος: Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Εγώ ήρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Και μιας και η κουβέντα ήρθε στον δίσκο του 2015. Γιατί άργησε 50 χρόνια?
Γιάννης Κύρης: Για να μπει στο βιβλίο Γκίνες σαν παγκόσμιο ρεκόρ καθυστέρησης!!!!!!!!!!!!
Freddy Werder: Γιατί; Φταιει ο Δημήτρης Βασιλειάδης που άργησε να μας ξανά… ανακαλύψει JJJ… Μετά, ό δίσκος βγήκε πολύ γρήγορα...
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Γιατί τα τέσσερα από τα επτά τραγουδια είχαν μεν μαγνητοφωνηθεί στην Columbia αλλά δεν τυπωθήκανε τελικά ποτέ σε δίσκο..

GIousurum:  Η συνεργασία με την b-otherside πως προέκυψε? Γιατί σε μια «μικρή» εταιρεία και όχι σε μια από τις μεγάλες?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Και για την κυκλοφορία αλλά και την ύπαρξη αυτού του δίσκου υπεύθυνος είναι ο Δημήτρης Βασιλειάδης  (b-otherside). Τον ευχαριστώ και δημοσίως για τα όσα τρυφερά και αληθινά, μου θύμισε.
Γιάννης Κύρης: Η εταιρία έψαξε και βρήκε το υλικό και εμάς. Εμείς είχαμε ξεχάσει τα προ 50ετίας γεγονότα.
Freddy Werder: Είναι ο Γιάννης και ο Σπύρος που ασχολήθηκαν και με ενημέρωσαν αργότερα. Προσωπικά δεν γνωρίζω το μέγεθος της b-otherside. Πάντως για να γίνει σωστή δουλειά δεν εξαρτάται από το μέγεθος της εταιρείας αλλά ποιοι κάνουν την δουλειά.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Γιατί ήταν ο Δημήτρης Βασιλειαδης της b-otherside που ανέλαβε την πρωτοβουλία, ερεύνησε για περισσότερο από τρία χρόνια, διαπραγματεύτηκε, συνέλεξε ηχητικό και φωτογραφικό υλικό, το ταξινόμησε και εκτύπωσε τελικά τον δίσκο του 2015.

GIousurum: Ποιο θεωρείτε το σπουδαιότερο ελληνικό συγκρότημα εκείνης της εποχής?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Ανάμεσα σε πολλά, θα διάλεγα τούς Forminx
Γιάννης Κύρης: Τους Forminx του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Freddy Werder: Τους Forminx.
Σπύρος Αμπατζόπουλος:Για μένα οι Forminx και μετά οι Juniors..

GIousurum: Όλα αυτά τα χρόνια είχατε επαφές? Δεν σκεφτήκατε νωρίτερα να κυκλοφορήσετε το υλικό σας?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Δεν θα το λεγα. Η αγάπη και η τρυφερότητα όμως, ήταν πάντα εκεί.
Γιάννης Κύρης: Ήταν μια παιδική πλάκα. Το είχα ξεχάσει.
Freddy Werder: Όχι. Εγώ ήμουν ήδη στην Ελβετία και από την αρχή δεν είχα προβλέψει μια μουσική καριέρα. Έπαιξε ρόλο και ο τότε σεβασμός πρός τους γονείς μου που δεν ήθελαν να άνω μουσική καριέρα.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Εγώ δεν είχα επαφές γιατί ασχολήθηκα πρώτα με την δικηγορία και ύστερα με την διπλωματία..

GIousurum: Υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσετε και άλλο άλμπουμ ως U.L.S?
Γιάννης Κύρης Προφανώς όχι. Δεν υπάρχει άλλο καταγραμμένο υλικό.
Freddy Werder: Δεν πιστεύω. Δεν βλέπω τι, πώς και πότε. Εκτός εάν ο Δημήτρης ξεχωνιάσει κάπου το « Baby Frankenstein ».
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Δεν το’χουμε συζητήσει.. οι δυνατότητες / ικανότητες υπάρχουν..

GIousurum: Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε εάν έχετε σκεφτεί την πιθανότητας μιας ζωντανής εμφάνισης?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Δέν βλέπω τον λόγο. Είναι μία τρυφερή παιδική στιγμή που πέρασε.
Γιάννης Κύρης Όχι βέβαια.
Freddy Werder: Δεν πιστεύω. Αλλά όρεξη έχω.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Δεν το’χουμε συζητήσει.. οι δυνατότητες / ικανότητες υπάρχουν..

GIousurum: Αν ήταν να εμφανιστείτε ως U.L.S και να παίξετε ένα μόνο κομμάτι ποιο θα ήταν αυτό και γιατί?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Θά σας γελάσω.
Freddy Werder Από δικό μας κομμάτι θα έλεγα ίσως το « Invitation » και για μη δικό μας το « Satisfaction » των Rolling Stones. Μου αρέσει τρομερά. Είναι ένα κομμάτι όπως λένε στην Γερμανία « Kultmusik » και όταν το παίζαμε στίς εμφανίσεις μας σε αθηναϊκά παρτάκια, χορούς την τότε εποχή του ΄60 γινόταν της κακομοίρας. Old good times… 

Σπύρος Αμπατζόπουλος: Περι ορέξεως και χρωμάτων..

GIousurum:Και για το τέλος μια επίκαιρη ερώτηση. Η Ευρώπη βιώνει μεταξύ άλλων μια βαθιά οικονομική ή και πολιτική κρίση. Πολλή κουβέντα γίνεται για το τι πρέπει να κάνει ο καλλιτέχνης σε αυτές τις περιπτώσεις. Να σιωπά ή να έχει σημαντική και ενεργή συμμετοχή στην συζήτηση περί λύσεων?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Ο καλλιτέχνης πρέπει να προχωράει την τέχνη του και να δημιουργεί ομορφιά σε όλες τις συνθήκες και μέσα σε όλες τις κρίσεις. Λίγο σαν τον μοναχό, να ζει κατά το δυνατόν, σε μία άλλη μουσική διάσταση
Γιάννης Κύρης: Ο καλλιτέχνη πρέπει να αφοσιώνεται στην τέχνη του. Η κομματοποίηση και η πολιτικοποίηση του επώνυμου καλλιτέχνη με ενοχλεί. Η Τέχνη είναι υπεράνω πολιτικής.
Freddy Werder: Βασικά ο καλλιτέχνης σαν πολίτης σε ένα δημοκρατικό κράτος είναι ελεύθερος να εκφράζεται πολιτικά δια μέσου του έργου του, δημόσιες εμφανίσεις και σε συνεντεύξεις. Ο κίνδυνος και το πρόβλημα είναι να μην γίνει το εργαλείο πολιτικών σκοπιμοτήτων γιατί θα χάσει από την καλλιτεχνικοί του αύρα και μαγεία. Εάν συμμετέχει ενεργά στην πολιτική πρέπει να είναι εν γνώση ότι θα χάσει από το καλλιτεχνικό ακροατήριο του και το κοινωνικό και οικογενειακό του περιβάλλων.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Ποτέ δεν σιώπησα, αν και η σιωπή είναι επίσης ένας τρόπος συμμετοχής..