Υπόθεση: Στις 21 Οκτωβρίου του 1929, το υπερωκεάνιο Saturnia ξεκινά από την Τεργέστη το ταξίδι του προς την Αμερική, μαζεύοντας μετανάστες από τα λιμάνια της Μεσογείου. Ένας νεαρός Έλληνας που επιβιβάζεται στην Πάτρα θα γίνει μάρτυρας μιας απρόσμενης συνάντησης: μια νύχτα, σ’ αυτό το πλοίο που κουβαλά τα όνειρα του Νέου Κόσμου, θα λάβει χώρα η εξίσου ονειρική αλλά και πραγματική συνάντηση δύο μεγάλων ποιητών του αιώνα που πέρασε: του Φερνάντο Πεσσόα και του Κωνσταντίνου Καβάφη
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος Φωτογραφία: Δημήτρης Κορδελάς Μουσική: Νίκος Κυπουργός Μοντάζ: Σπύρος Κόκκας Παίζουν: Μάκης Αρβανιτάκης (Κωνσταντίνος Καβάφης), Δημήτρης Οικονομίδης (Φερνάντο Πεσσόα), Όθων Μεταξάς (Βασίλης Καπόπουλος), Αιμίλιος Τσούβαλης (Βασίλης Καπόπουλος) Αφήγηση: Μηνάς Χατζησάββας, Luis Lima Barreto, Όθων Μεταξάς Συμπαραγωγή: EKK, ΕΡΤ Α.Ε., Graal, Αρκτος, Contracosta Producoes, ΡΙΚ Παραγωγός: Θάνος Λαμπρόπουλος 35mm Εγχρωμο 90’ Ελλάδα/ Πορτογαλία/ Κύπρος 2007
Σημείωμα σκηνοθέτη/Director’s Note
Ο 19ος αιώνας έμεινε στην ιστορία σαν ο αιώνας της βιομηχανικής επανάστασης και των μεγάλων ανακατατάξεων. Ήταν όμως και ο αιώνας που σφράγισε την οριστική μετατόπιση του ιστορικού κέντρου: η Μεσόγειος, θάλασσα των πολιτισμών και των μεγάλων θρησκειών, παύει πλέον να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Η ιστορία ταξιδεύει στην αρχή βόρεια και αργότερα υπερατλαντικά, στα νέα οικονομικά κέντρα. Ο αιώνας που ακολουθεί, ο εικοστός, εγγράφει στη συλλογική συνείδηση του μεσογειακού κόσμου αυτή την πτώση, την απώλεια. Αναμφισβήτητα, οι πιο χαρακτηριστικές φωνές που αναδύονται μέσα απ' αυτό το ιστορικό τραύμα είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Φερνάντο Πεσσόα. Η Αλεξάνδρεια και η Λισσαβόνα. Η Αλεξάνδρεια, το πιο ανοικτό λιμάνι την εποχή που η Μεσόγειος σχεδόν ταυτιζόταν με τον τότε γνωστό κόσμο. Η Λισσαβόνα, η πέραν των Ηρακλείων Στηλών έξοδος στον ωκεανό, τότε που η Πορτογαλία άνοιγε πανιά για νέους κόσμους. Σ’αυτούς τους τόπους, με έντονα τα σημάδια της φθοράς και της παρακμής, θα ριζώσουν, θα παλιώσουν μαζί τους Πεσσόα και Καβάφης.
Καβάφης: Απ’όσα έκανα κι απ’όσα είπα να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν. Eμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου. Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα από εκεί μονάχα θα με νιώσουν. Αλλά, ίσως, δεν αξίζει να καταβληθεί τόσος κόπος για να με μάθουν.
Πεσσόα: Αν, μετά το θάνατό μου, τη βιογραφία μου θέλουν να γράψουν, τίποτα πιο απλό: δύο μόνο ημερομηνίες, αυτή της γέννησης και η άλλη του θανάτου. Μεταξύ των δύο, όλες οι μέρες είναι δικές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου