Είμαστε οι κάτοικοι των ονείρων, σκιές περιπλανώμενες μέσα σε δάση ανύπαρκτα, που έχουν για δέντρα σπίτια, έθιμα, ιδέες, ιδανικά και φολοσοφίες.
Να μην μπορούμε ποτέ να βρούμε το Θεό, να μην ξέρουμε ούτε εαν ο Θεός υπάρχει! Περνάμε από κόσμο σε κόσμο, από την μια στην άλλη ενσάρκωση, πάντα μέσα στις χίμαιρες που μας υποθάλπτουν, μέσα στην πλάνη που μας κολακεύει.
Ποτέ η αλήθεια, ποτέ η ανάπαυση! Ποτέ η ένωση με το Θεό! Ποτέ η απόλυτη ησυχία, πάντα μια ησυχία ανεπαρκής, πάντα η αέναση επιθυμία της ησυχίας!
Φερνάρντο Πεσσόα " Το Βιβλίο της Ανησυχίας"
2 σχόλια:
Εκπληκτική απόδοση του υπαρξιακού βασάνου του ανθρώπου. Ευτυχώς κάποιες φορές/στιγμές το ίδιο μπορεί να είναι και απελευθερωτικό.
Μου θύμησε το
“Hope springs eternal in the human breast;
Man never Is, but always To be blest.
The soul, uneasy, and confin'd from home,
Rests and expatiates in a life to come.”
― Alexander Pope, An Essay on Man
Ελπίζω να μην θεωρηθεί επαίσχυντη διαφήμιση (εάν θέλεις το διαγράφεις) από το παραπάνω προέκυψε το όνομα του πρόσφατου μουσικού μου εγχειρήματος "Hope springs eternal" για όποιον ενδιαφέρεται
http://hopespringseternal.info/
@george aka goss
Δεν θεωρείται διαφήμιση. Ισα ισα, κάθε ενημέρωση επι των μουσικών ειναι ευπρόσδεκτη.
Θα ακούσουμε σύντομα το μουσικού σου εγχειρήμα και θα επανέλθουμε.
καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου