Ακούστε και κατεβάστε το νέο άλμπουμ των 2L8 με τίτλο "Η κλωστή" (ή κατεβάστε δωρεάν Νο18)

Κατεβάστε την Κλωστή πατώντας Buy Now, βάζοντας 0 ΔΩΡΕΑΝ ή σκεφτείτε το να στηρίξετε τους 2L8 αγοράζοντας ένα αντίτυπο σε φυσική μορφή από το e-shop μας!

Σε έναν φανταστικό κόσμο, η κυβέρνηση καταλύει το σύνταγμα, οι δικαστικές αποφάσεις δεν γίνονται πράξη. Τα σώματα ασφαλείας περιφρουρούν, επιβάλλουν την ανομία.

Σε έναν φανταστικό κόσμο μαύρο πέφτει στις οθόνες. Παράσιτα καταλαμβάνουν τις ραδιοφωνικές συχνότητες.

Σε έναν φανταστικό κόσμο μια ναζιστική συμμορία χρηματοδοτείται από το κεφάλαιο και ανατέλλει σαν ένα νέο πολιτικό ρεύμα.

Σε έναν φανταστικό κόσμο στρατόπεδα συγκέντρωσης φιλοξενούν ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα δέρμα.

Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο "το να είσαι ο εαυτός σου είναι παράνομο, και το μόνο που μένει είναι να πολεμήσεις".

Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, οι ήρωες μας εκπέμπουν για μια τελευταία φορά. Χωρίς στόχο. Χωρίς ελπίδα. Χωρίς αυταπάτες ανατροπής. Η νίκη και η ήττα δεν έχουν πλέον σημασία. Η αντίσταση αυτοσκοπός. Η καταγραφή μιας φωνής αντίστασης, για την ιστορία. "Για τις ιδέες που αργοπεθαίνουν στα σκοτάδια", γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο "τις κλωτσιές στους πεθαμένους".

Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, προσκαλούν: "ελάτε Πιο Κοντά", και ας χαθούμε όλοι μαζί, για μια φορά "ας φτιάξουμε μία νέα λέξη με ένα καινούριο νόημα" και ας σημάνει το τέλος μας."Αλλιώς ας πούμε ότι δεν υπήρξαμε ποτέ". Υπομένουν στην Οδύνη, τις φωνές, η μία μετά την άλλη, οι λέξεις τους χτυπούν ανελέητα, χάνονται στο χάος ενός κόσμου στον οποίο όλοι μιλούν ταυτόχρονα και κανείς δεν βρίσκει το κουράγιο να ακούσει, να αφουγκραστεί. Απαντούν μέσα από την δική τους Κόλαση, σκαρφίζονται ένα νέο τρόπο, με ένα ωστικό κύμα, θέλουν να ταρακουνήσουν, να αναγκάσουν τις φωνές να σωπάσουν. Παρακολουθούν από το Διάστημα, κυνικά, καταγράφουν την απώλεια: "Αποχωριζόμαστε, σπάμε ξανά και ξανά". Γιατί εμείς είμαστε οι "νεο-εξόριστοι". Οι αριθμοί ολοένα και αυξάνονται, φτάνουν Στο Άπειρο, αλλά όταν "οι σειρήνες αναγγέλλουν πόλεμο" ξαφνικά προσγειώνονται σε έναν πραγματικό κόσμο που δεν αναγνωρίζουν. Γιατί απουσίαζαν. "Ήρθαμε από το καλύτερο χθες, τι έγινε με το αύριο;" πνίγονται, οι λέξεις καίγονται μέσα στο στόμα τους. Κυκλοφορούν σημαδεμένοι. Όλοι με την ίδια Σκιά στο Δέρμα σε αέναη επανάληψη, "ανακαλύπτουν τα ίδια, ξανά και ξανά". Αρνούνται. Μηδενίζουν τα πάντα. Επιθυμούν να επιστρέψουν στο αστρόπλοιο, "το μόνο που θέλω είναι να ζήσω Για Πάντα σε κάποιο άλλο όνειρο, κάποια άλλη στιγμή. Να κρυφτώ εκεί". Αλλά "δεν μπορείς να κρυφτείς, δεν μπορείς να τρέξεις μακριά, είναι εδώ, είναι τώρα, είναι παντού". Δεν υπάρχει άμαχος πληθυσμός στον πόλεμο της μνήμης. Μπορεί να ψελλίζουν "μισώ τον αγώνα", αλλά πολεμούν για το μόνο που έχει μείνει. Για μία Κλωστή. Έχουν περάσει 365 Νύχτες χωρίς Όνειρα πλέον, και πριν ακόμη ξεκινήσουν, πριν το καλωσορίσατε, γνωρίζουν το τέλος της ιστορίας, γιατί στις "μαύρες μέρες που ήρθαν, με μαύρες τις καρδιές οι άντρες, κυνηγάνε όλη μέρα για όσα έκανε ο πατέρας, για όσα είπε η μητέρα". Και αυτοί οι άνδρες είναι που παρελαύνοντας και ζητώντας αίμα θα βάλουν τέλος στην τελευταία ελεύθερη φωνή. Και θα μείνει μόνη η εκφωνήτρια, να ρωτάει: τι ακολουθεί;

Σε μία κοινωνία που εξοικειώνεται με την εικόνα της βίας ο φασισμός θα επικρατήσει.

Σε έναν φανταστικό κόσμο...

Οι 2L8 της Κλωστής είναι:
Ναταλία Αδαμοπούλου (Φωνή)
Κώστας Βοζίκης (Φωνή, Κιθάρα)
Θεανώ Γιαννέζη (Τσέλο, Εκφωνήτρια)
Δημήτρης Αφείδης (Τύμπανα)
Ηρακλής Ιωσηφίδης (Κοντραμπάσο)
Δήμητρα Κατιώνη (Βιόλα)
Αναστασία Μιροσνιτσένκο (Σπικάζ στην Κλωστή)
Δάφνη Παπαστρατή (Σαξόφωνο)
Ελισσώ Παπαστρατή (Βιολί)
Μπάμπης Τσινικοσμάογλου (Πιάνο)
Γιάννης Τζέκος (Τύμπανα)