Ο LogOut στην indie σκηνή του Γιουσουρούμ...

Η γνωριμία μας με τον LogOut έγινε με αφορμή τόσο την παρουσίαση των The place within όσο και το κείμενό τους που φιλοξενήθηκε εδώ στο γιουσουρούμ. Αυτή την φορά αφορμή αποτέλεσε η (εδώ και μερικούς μήνες) κυκλοφορία της πρώτης επίσημης και ολοκληρωμένης προσωπικής δουλειάς του logout.  Ήταν τον περασμένο χειμώνα όταν πληροφορηθήκαμε από την Inner Ear για την κυκλοφορία του Paper Plane Recorder. Μια κυκλοφορία τόσο σε ψηφιακή μορφή όσο και σε 12'' λευκό βινύλιο σε περιορισμένα αντίτυπα (μόλις 100), με θήκη τυπωμένη σε ειδικό οικολογικό χαρτί. Φυσικά και  αντιλαμβάνεστε ότι το βινύλιο έγινε ανάρπαστο και εξαφανίστηκε σε ελάχιστο χρόνο και πλέον αποτελεί συλλεκτικό κομμάτι. 

Από τις πρώτες νότες του Paper Plane Recorder γίνονται αντιληπτά ο προσωπικός χαρακτήρας και σπιτική οσμή του. Ο LogOut επέλεξε λιτές και απλές ενορχηστρώσεις τονίζοντας και τοποθετώντας  την κιθάρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακούγοντας το Paper Plane Recorder αισθάνεσαι ότι έχεις καλέσει έναν παλιό γνώριμο σπίτι, παρέα με την κιθάρα του. Έναν φίλο που έχεις καιρό να δεις και περιμένεις να σου εξιστορήσει προσωπικές στιγμές και εμπειρίες από το διάστημα που δεν έχετε ανταμώσει, παρέα πάντα με την κιθάρα και την μουσική του. Σαν σε κονσέρτο για λίγους και φίλους. Οι επιρροές του Logout είναι άλλοτε εμφανής (elliot days) και άλλοτε καλά κρυμμένες (where it goes). Ο Matt Elliot, o Leonard Cohen αλλά και ο Elliot Smith είναι εκεί, ανάμεσα στις νότες, στους στοίχους το ύφος αλλά χωρίς ποτέ να γίνονται βαρετά αντιληπτοί και κουραστικοί. Σίγουρα το Paper Plane Recorder είναι διαφορετικό από ότι είχαμε ακούσει από τους The place within, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από τον ίδιο τον εαυτό του.

Από τα δώδεκα κομμάτια του, ξεχωρίσαμε το In the Sea of Lonely Souls και το Song of the Selfless για την διαφορετική αίσθηση και αποτύπωση της μοναξιάς που δίνουν. Επίσης το "indie χασάπικο" Establishment με το ιδιαίτερο φινάλε του και το Elliot Days χωρίς λόγο και χωρίς αιτία!!! Το πρώτο μουσικό βήμα έγινε λοιπόν και είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Ευελπιστούμε ότι τα (όποια) επόμενα βήματα στην μουσική αυτή πορεία να είναι προσθετικά και προσεχτικά. Μέχρι τότε ακούστε ολόκληρο το Paper Plane Recorder και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Καλή σας ακρόαση λοιπόν.

  "...Κάθε μέρα χιλιάδες σαΐτες δημιουργούνται, χωρίς κανένα συγκεκριμένο στόχο. Η πορεία και η διάρκεια της πτήσης τους είναι σχετικά προδιαγεγραμμένες και το απότομο τέλος, αναπόφευκτο. Βέβαια, σε αντίθεση με τα αεροπλάνα, η πτώση μιας σαΐτας δεν είναι και τίποτα το φοβερό, αφού πρόκειται απλά για μια σαΐτα από χαρτί.." INNER EAR


more@
http://www.logoutweb.com/
http://soundcloud.com/logoutcloud

Even if.....

Περί της φάρμας των ζώων συζήτηση

«Όλα τα ζώα ήταν ίσα μεταξύ τους, αλλά κάποια ήταν πιο ίσα από τα άλλα ζώα»

Είναι σίγουρα από τα βιβλία εκείνα που έχει εγείρει πολλές συζητήσεις. Από το γιατί και αν ο Όργουελ ήθελε να σατιρίσει την Οκτωβριανή Επανάσταση μέχρι και για το αν ο συγγραφές ήταν καταδότης και συνεργάτης των αρχών. Αν ήταν τροτσκιστής, αν τον είχε επηρεάσει πολύ η γραφή των μεγάλων αναρχικών που επιτίθενται στον ολοκληρωτικό χαρακτήρα του τότε καθεστώτος στην Σοβιετική Ένωση, τι ακριβώς έκανε κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο κλπ. Όποια και να είναι η άποψή σας ελπίζουμε τουλάχιστον να έχετε διαβάσει το βιβλίο. Αν το έχετε διαβάσει θα συμφωνείται τουλάχιστον ότι αξίζει τον χρόνο που του αφιερώσατε. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει ιδού το τι ακριβώς πραγματεύεται (στο τέλος της ανάρτησης διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο και δείτε και την ταινία με λίγο διαφορετικό τέλος):

"...Η ιστορία των ζώων της φάρμας, τα οποία περιγράφονται συνοπτικά και κυρίως μέσω των βασικών στοιχείων του χαρακτήρα τους, ξεκινά σε ένα περιβάλλον όπου πολύς χρόνος έχει περάσει από τότε που θυμούνται ελευθερία. Η σκλαβιά κάτω από τον αφέντη κτηνοτρόφο Τζόουνς έχει γίνει συνήθειο. Τα περισσότερα ζώα είναι σε άγνοια καλύτερων ή χειρότερων ημερών και κάποια που καταλαβαίνουν έχουν αποκτήσει πεσιμιστική ή υποτακτική στάση. Ο Ολντ Μέιτζορ, ένα γουρούνι το οποίο είχε την τύχη να ζήσει περισσότερα χρόνια από άλλα ζώα και φτάνει προς το τέλος της ζωής του, νοιώθει πως πρέπει να ενεργήσει. Συγκεντρώνει τα ζώα και δίνει έναν λόγο που γεμίζει τα ζώα περηφάνια, τους θυμίζει ένα επαναστατικό τραγούδι που είχαν ξεχάσει («Κτήνη της Αγγλίας») και κυρίως τα βάζει σε σκέψεις για το μέλλον· επαναστατικές σκέψεις.

Τα γουρούνια είναι τα μεγάλα μυαλά της φάρμας. Κυρίως με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, ενός γενναίου γουρουνιού καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας την Επανάσταση και η φάρμα είναι Ελεύθερη. Το πολιτικό σκηνικό που ακολουθεί είναι γενικά αισιόδοξο, χωρίς να λείπουν οι δυσκολίες, με τα γουρούνια σιγά σιγά όμως να αποκτούν την κύρια εξουσία και τον έλεγχο της φάρμας. Σίγουρα όμως το κλίμα παραμένει θετικό.

Η μεγάλη ανατροπή έρχεται όταν ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Σνόουμπολ, ο Ναπολέων, ένα άλλο γουρούνι που σχεδόν πάντα διαφωνούσε με τον Σνόουμπολ - εκτός και αν το ερώτημα αναφερόταν στο γιατί τα γουρούνια να έχουν περισσότερη τροφή - καταφέρνει να ανατρέψει την κυβέρνηση της φάρμας και να εγκαθιδρύσει μονοκρατορία κάτω από το όνομά του. Μεγάλη βοήθεια, θα έλεγε κάποιος στρατιωτική, προσέφεραν διάφορα σκυλιά τα οποία είχε αναθρέψει από μικρά.

Η ιστορία εξελίσσεται με τον Ναπολέοντα να αποκτά όλο και περισσότερη εξουσία, να περιορίζει όλο και περισσότερες ελευθερίες που είχαν έρθει μετά την επανάσταση, να αναθεωρεί όλο και περισσότερους νόμους που είχαν καθιερώσει (σε μορφή 7 εντολών) και γενικά να κάνει την ζωή όλο και πιο αφόρητη για τα ζώα. Η προπαγάνδα (κυρίως μέσω των λόγων και δικαιολογιών του Σκουίλερ, ενός άλλου γουρουνιού) ήταν επίσης σε συνεχή χρήση για να κατευνάσει τις αμφιβολίες που κατά καιρούς εμφανίζονταν. Σημαντικός σταθμός σε αυτή του πορεία αποτελεί η πώληση ενός αλόγου, του Μπόξερ, σε σφαγέα αλόγων όταν πια είχε αρρωστήσει. Ο Μπόξερ ήταν το εργατικότερο ζώο και το πιο πιστό στο Ναπολέοντα και την Επανάσταση (στην οποία μέχρι το τέλος, ή μέχρι λίγο πριν το τέλος ακόμα πίστευε).

Το αποκορύφωμα της κατρακύλας και το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν τα ζώα παρακολουθούν μια κεκλεισμένων των θυρών συγκέντρωση των γουρουνιών με τους ανθρώπους-αφέντες των γειτονικών φαρμών (σύμβολα κρατών ή ενώσεων κρατών). Τα γουρούνια είχαν ήδη ξεκινήσει να περπατάνε στα δύο πόδια (κάτι το οποίο είχαν θεσπίσει ως «κακό» αλλά τελευταία αναθεώρησαν) και σύντομα είχαν έρθει σε συμφωνία με τους ανθρώπους. Τίποτα κακό δεν είχε γίνει τελικά στην Φάρμα των Ζώων· τα ζώα ήταν σκλαβωμένα όπως και παλιά. Μάλιστα τώρα είναι σκλαβωμένα και με τις τελευταίες μεθόδους· παράδειγμα για τις άλλες φάρμες. Ο Ναπολέων ανακηρύσσει ότι η Φάρμα των Ζώων θα λέγεται πια Φάρμα Μάνορ, όπως και παλαιότερα, στα χρόνια του Τζόουνς.

Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά· δε βρήκαν διαφορά..."

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το βιβλίο (νόμιμα) στην γλώσσα του συγγραφέα!!

Καμπανάκι τελευταίου γύρου: Πολίτες VS Πολιτικοί.

Δεν έμεινε πολύ. Μια μέρα. Μπορεί οι εκλογές να μην είναι η μόνη ή η σίγουρη οδός προς την πραγματική αλλαγή και την δημοκρατία αλλά τούτες οι εκλογές όπως και να το δει κανείς έχουν πραγματικά ένα πολιτικό ενδιαφέρον. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει αντιληφθεί ο λαός και οι εργαζόμενοι το τι έχει γίνει και το τι πρόκειται να γίνει. Μπορεί όχι ακριβώς αλλά δεν νομίζουμε ότι είναι πολλοί αυτοί που ελπίζουν στην καλυτέρευση των πραγμάτων στην περίπτωση που οι πολίτες (μάλλον όσοι αποφασίσουν να ψηφίσουν) δώσουν και άλλη ευκαιρία τους πολιτικούς και στην πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Αυτό που προκαλεί εντύπωση και ερωτηματικά είναι η μεγάλη προσπάθεια να μας πείσουν ότι μια δήθεν ακυβερνησία και ένα θολό πολιτικό τοπίο (που σημαίνει ότι δεν θα είναι υπέρ της συνέχισης της σημερινής πολιτικής) δεν θα είναι προς το συμφέρον του λαού. Δηλαδή τι θέλουν να μας πούνε? Ότι μέχρι τώρα όλα ήταν υπέρ του πολίτη? Και οι τραπεζίτες και τα λαμόγια πως επιβίωναν τόσα χρόνια? Με ελεημοσύνη? 

Μπορεί πολλοί να έχουν αποφασίσει και επιλέξει να μην ασχολούνται με τις εκλογές και την σημερινή "πολιτική" αυτό όμως (όπως σωστά ακούσαμε το τελευταίο διάστημα) δεν σημαίνει ότι και η πολιτική θα τους αφήσει στην ησυχία τους. Πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποιες απόψεις και να προσπαθήσουμε να εισέλθουμε και να πορευτούμε περισσότερο μέσα στους πολίτες. Ας πέσουν κάποια από τα τείχη που (η αλήθεια είναι ότι άλλοι έχουν σηκώσει) και προσπαθούν να απομονώσουν το κομμάτι εκείνο των πολιτών που θωρεί τα πράγματα διαφορετικά και κατά τους πολιτικούς επικίνδυνα. Μια χώρα που έχει τραβήξει τόσα από τις δυνάμεις του φασισμού, μια χώρα που έχει περάσει πάνω από μια δικτατορίες και κατοχές, που γνωρίζει από πρώτο χέρι την προσφυγιά και την μετανάστευση, δεν είναι δυνατόν και λογικό να εναποθέτει τις ελπίδες της (έστω μια μερίδα της) σε νοσταλγούς και υμνητές των φασιστοειδών. Όπως δεν είναι λογικές και προς το συμφέρον των πολιτών οι (εύκαιρες) συνεργασίες με ανθρώπους και χώρους με τουλάχιστον ομιχλώδες παρελθόν, ακόμη και αν αυτές οδηγούν σε μεγάλες και ψηλές καρέκλες.

Αφήστε τις δημοσκοπήσεις της τελευταίας στιγμής. Ξεπεράστε το κατά περίσταση σπρώξιμο που επιχειρούν ορισμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι σε συγκεκριμένους χώρους. Σβήστε από το μυαλό σας το κάνατε τις προηγούμενες φορές που πήγατε (όσοι πήγατε) και ψηφίσατε. Όσοι πάνε αύριο να ψηφίσουν να θυμούνται:

"..Καμπανάκι τελευταίου γύρου. Πολίτες - Πολιτικοί. Αν το αποτέλεσμα είναι πάλι 2 τότε όντως μαζί τα φάγαμε. Άλλοι τα λεφτά και άλλοι τα ..... Άντε ώρα που είναι..."

Καλό βράδυ και (πραγματικά) καλό βόλι.