Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Ο καλύτερος διαγωνισμός που έγινε ποτέ και μια φωτογραφία με ιστορία...


Οι διαγωνισμοί της “φιλοσοφίας” «καλύτερος/ρη/ρο ΧΧΧ για το έτος ΥΥΥ» δεν μας ενθουσιάζουν. Μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Πάρτε για παράδειγμα τα made in America κινηματογραφικά Oscar...Μόνο και μόνο ότι ψηφίζουν μέλη της επιτροπής (ναι, εντάξει ακαδημίας και δεν κάνω σχόλια...) τα οποία δεν είναι υποχρεωμένα να δουν τις διαγωνιζόμενες ταινίες τα λέει όλα... Άντε τώρα να μας πείσουν ότι οι επιλογές των νικητών είναι αδιάβλητες, σωστές κλπ...Σας προκαλούμε να βρείτε τα κριτήρια με βάση τα οποία (υποτίθεται ότι) ψηφίζουν τα μέλη της επιτροπής και πείτε τα και σε εμάς...Για σκεφθείτε ποιοι έχουν πάρει το αγαλματίδιο (σαν κριτικός κινηματογράφου ακούστηκα) και πείτε μας πόσοι πραγματικά το άξιζαν και πόσοι το «κέρδισαν» στα χαρτιά... Να μην μιλήσουμε και για τους (κατά τόπους, πανευρωπαϊκούς κ.α) μουσικούς διαγωνισμούς και ψηφοφορίες.... «..καλύτερος ροκ δίσκος της χρονιάς 20ΧΧ είναι το νέο άλμπουμ των onirama....». Τώρα σχολιάστε εσείς... Άκου και ροκ και onirama…Τελοσπάντων... Και για τελειώνουμε και με το θέμα διαγωνισμοί «best of». Υπάρχουν και διαγωνιστικά φεστιβάλ (ταινιών, φωτογραφίας, ντοκιμαντέρ κλπ) που και λειτουργούν (όσο το δυνατόν) σωστά και δεν απονέμουν το τίτλο «best of the year..» αλλά βραβεία καλύτερης συμμετοχής... Εδώ που τα λέμε για άλλο ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε να γκρινιάζουμε... Για να πάμε από την αρχή...

 Η φωτογραφία κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του γιουσουρούμ... Και όχι τώρα που γέμισε ο τόπος ψηφιακές κάμερες και έχουμε καταντήσει σαν τους Κινέζους στην Ακρόπολη...Διακοπές πήγατε...Για θυμηθείτε πόσους και πόσους δεν είδατε να φωτογραφίζουν τα πάντα...Και όταν λέμε τα πάντα δεν εννοούμαι τα συμπαθητικά αρκουδάκια...Έχουμε φτάσει σε σημείο να πάμε π.χ σε κάποια πανέμορφη παραλία και να μην χαλαρώνουμε για να απολαύσουμε το τοπίο και την γαλήνη του, αλλά να τραβάμε φωτογραφίες επί ώρες... Και μετά??? Ε, μετά να κοιτάμε τις φωτογραφίες για να δούμε και εμείς που πήγαμε και τι όμορφο φυσικό τοπίο ήταν αυτό...Τώρα που το σκέφτομαι πάλι γκρίνια...Μάλλον φταίει το καλοκαίρι που πέρασε και ο χειμώνας που έρχεται.....Στο θέμα μας πάλι...

Όπως είπαμε μας αρέσει να βλέπουμε όμορφες και δυνατές φωτογραφίες ανεξάρτητου θεματικού πεδίου. Υπάρχει ένα διαγωνισμός που τα αποτελέσματά του τα περιμένουμε κάθε χρονιά... Όχι για να δούμε ποιος κέρδισε αλλά για να θαυμάσουμε και σκληρές και δυνατές μα και πανέμορφες φωτογραφίες. Αναφερόμαστε στον ετήσιο διαγωνισμό φωτογραφίας World Press Awards. Κοιτάζοντας κανείς τις βραβευμένες φωτογραφίες το 2005 δεν μπορεί να μην σταθεί σε τούτη εδώ με θέμα τον λιμό στον Νίγηρα....



Σας παραθέτουμε την ιστορία της φωτογραφίας χωρίς δικά μας σχόλια και παρατηρήσεις...Εξάλλου έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε και στο σχόλια της ανάρτησης όπου και περιμένουμε τις δικές σας απόψεις. Η φωτογραφία δείχνει το ρυτιδιασμένο χέρι ενός μωρού που αγγίζει τα χείλη της μητέρας του σε κέντρο υποδοχής των θυμάτων του λιμού στον Νίγηρα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Finbarr O'Reilly, Καναδό φωτορεπόρτερ του πρακτορείο Reuters στις 1 Αυγούστου 2005 στην Tahoua, στη νότιο-δυτική περιοχή της χώρας. Ο πρόεδρος της διεθνούς κριτικής James Colton είχε δηλώσει "Η εικόνα αυτή με καταδιώκει από την πρώτη φορά που την είδα, εδώ και δύο εβδομάδες. Την κράτησα στη μνήμη μου, ακόμη και αφού είδα χιλιάδες φωτογραφίες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Αυτή η εικόνα έχει τα πάντα, την ομορφιά, τη φρίκη, την απελπισία. Είναι απλή, όμορφη και συγκινητική".

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

είναι συγκλονιστηκή. ένα ρυτιδιασμενο (παιδικό;) χέρι ,να σφραγίζει τη σιωπή ή να εμποδιζει την κραυγή της απογνωσης; τα λόγια είναι φτωχα μπροστά στην είκόνα...

~ΕΚAΤΗ~ ...φως και παλι φως η ψυχη που μαχεται... είπε...

η τριτη φωτο......ειναι συγκλονιστικη....δεν εχω λογια....την καλησπερα μου...

ampelofilosofos είπε...

Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, λένε... Προσωπικά μ' αρέσει η φωτογραφία και ίσως κάποιες φορές να θυμίζω και εγώ λιγάκι τους Γιαπωνέζους... :)
Οι στιγμές είναι τόσο εφήμερες, και αρκετές φορές τόσο δυνατές, που πασχίζεις να πετύχεις έστω μία που να μοιάζει μ' αυτό που η ματιά σου είδε, για να την μοιραστείς με τους άλλους που δεν ήταν εκεί.Νομίζω ότι αυτό έκανε και ο Finbarr O'Relly, και νομίζω ότι το κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...

Giousurum είπε...

@fotini
den les tipota mono prospatheis na nioseis...

@EKATH
ti parapano na peis apo to vlema tis manas???

@ampelofilosofos
oloi mas exoume ginei giaponezoi me ola ayta ta gadgets pou mas exoun fortosei...

@olous
profanos kai o titlos peri kalyterou diagonismou emperiexei xioumor kai einai akoma mia akfansi tis grinias pou mas kyriefse...

Kalo sas vrady..

aKanonisti είπε...

Κλασσικά συμφωνώ μαζί σου!!!!
Και στο θέμα των βραβείων.. και στο θεμα των φωτογραφιών...
Η φωτογραφία είναι το αγαπημένο χόμπυ...αλλά δεν βγάζω πια καμία την πρώτη μέρα που πάω σε ένα μέρος, ποτέ ...
Δεν το κάνω διότι οπως λες και εσύ.. με αγχώνει...και με εμποδίζει να το βιώσω...να το νιώσω...
Για την φοβερή φωτογραφία που μας χάρισες στην αναρτησή σου... δεν υπάρχουν λόγια...
Τα λέει όλα μόνη της...

Φιλιά....

Giousurum είπε...

@aKanonisti
xairomai pou se vlepo sta meri mas...auto pou egei ginei me tis psifiakes einai asta na pane....
fotgrafizoume ta PANTA..Kai egxos min mas xefygei tipota...
Prothesi mas einai sto mellon ma valoume kai alles foto pou mas exoun aggixei me kathe tropo...
See you....

Manos είπε...

Πραγματικά είναι μία εικόνα που έχει τα πάντα. Πολλές φορές ξεκίνησα να γράφω και άλλες τόσες τα έσβησα. Δεν μπορώ να βρω λέξεις που να περιγράψουν ούτε πως μεταφράζω την εικόνα, ούτε όμως και τα συναισθήματα που μου δημιουργεί.
Αυτή η εικόνα αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις!!!

musicbug είπε...

Kala ayti i photo me tin kopelia kai to Oscar einai ola ta lefta, ma poso gkaou einai pia aytoi oi Amerikanoi?:-)
Oso gia tin teleytea photo ti na pw, exoume dei xiliades pou deixnoun ton anthrwpino pono kai tin ftwxia, de ginete omws kati.
Kali vdomada

Giousurum είπε...

@Manos
kalosorises sta meris mas...Opos eipa kai stin ekati: ti parapano na peis apo to vlema tis manas???


@musicbug
ti na peis gia ta amerikanakia...
KAi ego otan protoeida tin foto auto skeftika..

Kalo sas vrady...

BOSKO είπε...

πάντως από τη σχολή κιν/φου θυμάμαι να μας λένε ό,τι οι μεγαλύτερες πατάτες είναι οι ταινίες που σχετίζονται με τα Όσκαρ. Πόσο δίκιο είχαν!

Giousurum είπε...

@bosko
file bosko kali epotyxia me tin tainia sou se Drama kai Patra...
OSo gia ta Oscar...Ti na po???Oi anthropoi tou kinimatografou tha prepei na apomithopoiiete ton theio apo tin America se kathe eukairia....

Λούσυ είπε...

Πω πω συγκλονιστική φωτογραφία, ξυπνάει συνειδήσεις...

ange-ta είπε...

ηλίθιος άνθρωπος. Σιτάρι δεν έχει, αλλά όπλα έχει. Δεν ξέρει ότι τα πληρώνει με το αίμα του.

Τωρα τι να πούμε γοα την φωτογραφία....

ε; τι να πούμε, όταν δεν κάνουμε παρά να θαυμάζουμε την αισθητική της πείνας!

Θα πρεπε κάθε φορά που τρώμε ζώο, δηλδ. κοτόπουλο ή κρέας ή ψάρι να ντρεπόμαστε!

Θράσος είπε...

συμφωνώ με οσα αναφέρεις στο post σου, και συγκλονίστηκα φωτογραφία με το παιδι και τη μητέρα του στο Νίγηρα

Giousurum είπε...

@Λούσυ
makari....an kai den vlepo na xypnaei kaneis oute me tous polemous,oute me tis epidimies, oute me tis fysikes katastrofes...Gia ligo...Otan einai nopa..Meta...ypnooooo pali...

@ange-ta
aisthitiki peinas....ta plironei me to aima tou...
ti allo na prostheso????

@Θράσος
yparxoun foto pou deixnoun omorfa topia...tia vlepeis kai les makari na pao kai ego ekei. klp klp klp...
yparxoun omos kai foto san etouti...kai tote meneis vouvos...


kalo apogeuma