Οι εκλογές, η αριστερά, ο λαός και άλλα δαιμόνια

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν ποτέ και τίποτα. 

Υπάρχουν άλλοι που από το βράδυ της Κυριακής και την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα μιλάνε για νίκη της αριστεράς και του λαού.

Πολλοί είναι αυτοί που μετά και τον σχηματισμό της συγ-κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιστεύουν ότι πολλά/αρκετά θα αλλάξουν σύντομα/λίγο πιο αργά.

Φυσικά υπάρχουν (και ζουν αναμεσά μας) εκείνοι που εξακολουθούν να λένε ότι η χώρα (και ότι έχει απομείνει από αυτή) θα καταστραφούν μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες.

Αναξάρτητα από κάποια πρώτα βήματα και πρωτοβουλίες (το θέμα των καθαριστριών, τα κάγκελα που έφυγαν μπροστά από την βουλή, η ματαίωση της πώλησης φιλέτων της δημόσιας και κρατικής περιουσίας κλπ) της νέας κυβέρνηση,ς τα οποία μόνο ως θετικά μπορούν να πιστωθούν (περίεργο ρήμα ε?), θα πρέπει να δούμε την όλη εικόνα και προφανώς σε βάθος χρόνου. 

Φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι όλοι όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστεροί. Αλλά σίγουρα όλοι τους θέλουν ένα καλύτερο παρόν και ένα ακόμη καλύτερο μέλλον. 

 

Γνώμη μας είναι ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως Η ΝΙΚΗ της αριστεράς και του λαού κλπ. Είναι ωραία λόγια και σου δίνουν κουράγιο αλλά η Νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από συνεχή αγώνα και διεκδικίσεις και η διαδικασά αυτή παίρνει χρόνο και κόπο. Σίγουρα όμως το αποτέλεσμα των εκλογών μπορεί και πρέπει να είναι το εφαλτήριο προς μια τέτοια κατεύθυνση. 

Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το 2015 θα πρέπει να διεκδικήσουμε όλα όσα μας αρνήθηκαν και μας πήραν τα τελευταία χρόνια (ή και δεκαετίες) και φυσικά ακόμη περισσότερα. Και μιας και μιλάμε για αριστερά ας θυμηθούμε το σύνθημα του Μαη του 1968 που και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρησιμοποιήσει πολύ κατά το παρελθον : είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο

Με μια κυβέρνηση που (θέλει ναι είναι και) δηλώνει αριστερή ωφείλουμε να είμαστε πιο αυστηροί. Δεν γίνεται να αφήσουμε στην κυβέρνηση και μόνο την πραγμάτωση των κοινωνικών διεκδικήσεων και των μεταρυθμίσεων που δεκαετίες τώρα οι λογικοί πολίτες της χώρας ταύτης οραματίζονται και περιμένουν. Τους πρέπει καθημερινή πίεση για να μην παραστρατήσουν (πολύ ή  λίγο δεν έχει σημασία) από όλα όσα υποσχέθηκαν και από εκείνα που είναι εφικτά αλλά και ανέφικτα. Γιατί εαν αποτύχουν και αυτοί και κάνουν και πολιτικές κωλοτούμπες θα μας κατσικωθεί στο σβέρκο για πολλές δεκαετίες η πολιτική λογική (που λέει ο λόγος) των Γεωργιάδηδων, των Βορίδηδων, των Πλεύρηδων, των Σαμαράδων, της ΧΑ, του Μπαλτάκου, του Βενιζέλου και όλων αυτών που όλα αυτά τα χρόνια διατυμπανίζουν ότι έπραξαν κατά το κοινό συμφέρον και μας έσωσαν. Με άλλα λόγια η πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση οφείλει να έρχεται από τα αριστερά της αλλά και από όλους τους λογικά σκεπτόμενους πολίτες της χώρας. 

Οι άλλοι θα κάνουν αντιπολίτευση και θα φωνάζουν για τις καρέκλες και το οφίτσιαα που απόλεσαν. Εξαιρείται το ΚΚΕ που θα πρέπει (επιτέλους) να αφήσει στο περελθόν το παροπόδας και να προχωρήσει σε τομές στο εσωτερικό του. 

Φυσικά και δεν λέμε το ΚΚΕ να γίνει ΔΗΜΑΡ ή έστω ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν μας ακούγεται λογική η αρνητική του διάθεση απέναντι σε όλα. Το ΚΚΕ έχει υπάρξει μπροστάρης μεγάλων κοινωνικών αλλαγών και διεκδικήσεων και το ίδιο πρέπει να πράξει και τώρα αφήνοντας για λίγο στην άκρη (ή και βάζοντας παραπόδας) τις πικρίες (κατα το ίδιο) αλλά και τον αρνητισμό του προς τα άλλα αριστερά κόμματα και κινήματα. Δεν φταίει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΛ-ΚΚΕ για την πολιτική και κοινωνική κατάντια μας, αλλά τα κόμματα που είχαν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια στα χέρια τους. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θα πάμε μπροστά.

Χρησιμοποιόντας και μια αγαπητή στους πολιτικούς φράση "λευκή επιταγή σε κανέναν". Η μόνη αλήθεια και νίκη έρχονται μέσα από αγώνες και διεκδικήσεις. Μπορεί να πετυχαίνουμε μικρά βήματα κάθε φορά αλλά τουλάχιστον να είναι σταθερά και στην σωστή κατεύθυνση. Η εξουσία τις περισσότερες των περιπτώσεων έιναι απέναντι στον λαό και ο πραγματικά αριστερός είναι πάντα αντιεξουσιαστής.

Τουλάχιστον ας δώσουμε την μάχη και ας την χάσουμε.