Angelus Novus - What is the Word with live music by 2L8!!!

H θεατρική ομάδα Angelus Novus παρουσιάζει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το έργο Πώς να πω (what is the word) βασισμένο σε κέιμενα του Μπέκετ. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στο θέατρο ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (Tραπεζούντος 5 & Σοφούλη) στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1-3 και 8-10 Οκτωβρίου 2010 (Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή στις 21:15). Την παράσταση ντύνει μουσικά (και ζωντανά μάλιστα) ο Κώστας Βοζίκης (2L8).

Γραμμένα από τον Μπέκετ σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, τα κείμενα της παράστασής μας μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια, -αγάπη αλλά και αμφισβήτηση-, για τον λόγο και τον ρόλο του στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους. Άλλοτε φειδωλός και ελλειπτικός, άλλοτε χειμαρρώδης και ασταμάτητος, άλλοτε παντελώς απών ή απαγορευμένος, χωρίς να είναι πάντα αυτός το κεντρικό θέμα, γίνεται το κρυφό νήμα που διατρέχει την παράσταση και εγγυάται τη συνοχή της.

Στο πρώτο μονόπρακτο, την Καταστροφή, όπου είναι φανερή η πολιτική διάσταση, ένας αυταρχικός σκηνοθέτης, θέλοντας να εξαφανίσει κάθε ίχνος από την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή του, του απαγορεύει, ανάμεσα στα άλλα, και να μιλάει. Ταυτόχρονα, ο τρόπος που μιλάει ο ίδιος λειτουργεί τρομοκρατικά για τη βοηθό του και τον λόγο της που οδηγείται συχνά στο ψέλλισμα.

Στο Πηγαινέλα, τρεις γυναίκες συνομιλούν και ο λόγος που ακούει ο θεατής επιβεβαιώνει την παλιά φιλία που τις ενώνει. Τα λόγια όμως που ψιθυρίζει η μια στο αυτί της άλλης χωρίς να μπορεί ο θεατής να τ’ ακούσει, και που αφορούν την τρίτη που απουσιάζει στιγμιαία, ίσως διαβρώνουν την ουσία αυτής της φιλίας, εάν εκληφθούν ως κουτσομπολιό σε βάρος της απούσας.

Στο Πώς να πω, κεντρικό κείμενο της παράστασης και τελευταίο κείμενο του Μπέκετ δημοσιευμένο λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ιδιαίτερα ελλειπτικό, δηλώνεται η δυσκολία να ειπωθεί με σαφήνεια αυτό που έχει ιδωθεί, η δυσκολία, δηλαδή, -αν όχι η αδυνατότητα- απόδοσης του κόσμου μέσω των λέξεων.

Στο Πράξη χωρίς λόγια 2, ο λόγος απουσιάζει εντελώς και το θέατρο οδηγείται στον μίμο. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες –πρόσωπα ή τύποι;-, ο ένας μετά τον άλλον, βγαίνουν μέσα από σακιά σπρωγμένοι από μια μυστήρια βουκέντρα, και ζουν μπροστά μας μια μέρα από τη ζωή τους, -ή μήπως ολόκληρη τη ζωή τους;-, διανύοντας την απόσταση από τη μία κουίντα ως την άλλη, χωρίς να αρθρώσουν ούτε μία λέξη.

Αντίθετα, στο Play, τα τρία πρόσωπα, χωμένα μέσα σε τεφροδόχους, είναι καταδικασμένα να μιλούν αδιάκοπα και να επαναλαμβάνουν επ’ άπειρον την ίδια πάντα ιστορία, εκείνη της τριγωνικής σχέσης τους, υπο το βασανιστικό φως ενός προβολέα που μοιάζει να τους ανακρίνει.

Μουσικές γέφυρες, μελοποιημένα ποιήματα και «σαχλοκουβέντες» του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, δίκην ιντερμεδίων, βοηθούν το απρόσκοπτο πέρασμα από το ένα έργο στο άλλο. Και πάλι εδώ η επανάληψη του μοτίβου, η έγνοια για τον λόγο, και η προτροπή: «άκουσέ τες / που προστίθενται / οι λέξεις / στις λέξεις…».

Συντελεστές
μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης,(με τη βοήθεια της Στέλλας Βογιατζάκη και της Μαρίας Μουστάκα). Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, μουσική: Κωστής Βοζίκης, φωτισμοί-χειρισμός κονσόλας φώτων: Σεσίλια Τσελεπίδη, σκηνικά-κοστούμια: Angelus Novus και Ζαμπία Πατεράκη. συμμετοχή στη δραματολογία-βοηθός φωτιστή: Βιβή Θεοδωρακοπούλου.
παίζουν:
Στέλλα Βογιατζάκη ή Ζωή Λύρα, Θέμης Θεοχάρογλου,Μαρία Μουστάκα,Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης. ηλεκτρική κιθάρα: Κωστής Βοζίκης