Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Η φλογερή καρδιά του Danko...

Τον πιό παλιό καιρό ζούσε εδώ μία κοινότητα Ανθρώπων. Γύρω απ’τις τρεις μεριές του οικισμού, ήταν το Μαύρο Δάσος. Και από την τέταρτη, η απέραντη στέπα. Γιά πολύ καιρό ο ήλιος έλαμπε και ο ουρανός ήταν γαλάζιος, και έτσι οι Άνθρωποι ήταν γενναίοι και ευτυχισμένοι. Μα κάποια μέρα, ήρθανε απ’την στέπα άλλοι Άνθρωποι, πιό νέοι, πιό βάρβαροι, πιό δυνατοί και έδιωξαν τους πρώτους, βαθιά μέσα στο Μαύρο Δάσος. Έλη τους περικύκλωσαν και βάλτοι και το σκοτάδι ήτανε πυκνό. Άρχισαν να πεθαίνουν, ο ένας μετά τον άλλο, απ’τα κουνούπια και τον μολυσμένο αέρα.Τότε, γυναίκες και παιδιά, αρχίσανε τους θρήνους και όλοι μαζί καθήσαν να σκεφτούν σαν τι θα κάνουν.-Δυό δρόμοι ανοίγονται γιά μας. Ο ένας, προς τα πίσω. Μα εκεί, βρίσκονται οι δυνατοί εχθροί μας. Ο άλλος μπροστά, πέρα απ’τα Μαύρα Δάση, εκεί που τα μεγάλα δέντρα, με τα πανίσχυρα κλωνιά τους αγκαλιάζονται κι οι κόμποι απ’τις γυμνές τους ρίζες βυθίζονται βαθιά, στη λιπαρή τη λάσπη.Και το σκοτάδι ήταν πυκνό και τα μεγάλα δέντρα –δέντρα πέτρινα- στεκόντουσαν βουβά και ακίνητα, μέσα στο μαύρο θάμπος και πιό σφιχτά πλησίαζαν τόνα το άλλο, τριγύρω στους Ανθρώπους. Μα εκείνοι είχαν συνηθίσει την απλωσιά της στέπας και πιό πολύ τους στένευε το Δάσος, παρά θηλιά κρεμάλας στο λαιμό τους.Και η Ώρα χτύπησε Έντεκα.Και όμως, κάποτε ήταν δυνατοί και θα μπορούσαν να νικήσουν. Μα τώρα, κάτω απ’τα πυκνά κλαδιά, χάθηκε η ψυχή και –ίσως- το σώμα. Και οι θρήνοι γένησαν την Φρίκη.Και οι Μάνες κλαίγανε τους πεθαμένους. Και οι ζωντανοί αλυσοδέθηκαν από τον Φόβο. Λόγια δειλίας άρχισαν να ακούγονται μέσα στο Δάσος. Και ήθελαν στους εχθρούς να παν και γονατίζοντας να τους προσφέρουνε τη λευτεριά τους. Και είπε ο Ντάνκο:-Σύντροφοι, δεν κυλάει η πέτρα με την σκέψη μόνο. Όποιος δεν κάνει τίποτε, δεν του συμβαίνει τίποτε. Γιατί να σπαταλιέται η δύναμή μας στον καημό; Πάμε στο Δάσος και ας το περάσουμε ως πέρα. Σίγουρα θάχει κάποιο τέλος. Όλα στον Κόσμο έχουν ένα τέλος. Εμπρός λοιπόν!-Οδήγησέ μας, με μιά φώνη είπανε όλοι.Και ξεκινήσαν. Και σε κάθε βήμα, ο Βάλτος –άπληστο σάπιο στόμα- καταβρόχθιζε Ανθρώπους. Σαν φίδια απλωθήκανε παντού οι ρίζες και κάθε βήμα το πληρώνανε με αίμα. Περπάτησαν πολύ καιρό και όλο πυκνώναν τα σκοτάδια. Κουράστηκαν και άρχισαν να γκρινιάζουν γιά τον Ντάνκο και έλεγαν πως, άδικα, νέος και άπειρος τους έσυρε εδώ κάτω –κι ας είχαν όλοι τους συμφωνήσει. Και κάποτε, στο Δάσος μπόρα ξέσπασε. Και έγινε το σκοτάδι πιό μαύρο και απ’της Κόλασης τις νύχτες. Μα ο Ντάνκο περπατούσε πάντα εμπρός. Και τα κλαδιά των δέντρων τους κυκλώσανε. Και κεραυνοί σκίζανε τον αιθέρα. Όλο δυνάμεις και πιό λίγες τους απόμεναν. Μα εκείνος περπατάει πάντα μπρος –«ένας αυτός, και ζει γιά χίλιους».

Τσάκισαν και έχασαν το θάρος τους και ρίξανε το φταίξιμο στον Ντάνκο.-«Σας οδηγώ εγώ», μας είπες!-Σας οδήγησα. Μα εσείς; Σέρνεστε όλο πιό πολύ στη λάσπη, μπουσουλώντας με τα τέσσερα, σα ζώα.Σκοτείνιασαν τα μάτια τους και φάνηκε μέσα σ’αυτά η λάμψη του θανάτου.«Κοίτα τους», μονολόγησε, «πριν όλοι φίλοι, τώρα όλοι τους θηρία» και λάμψανε τα μάτια του σαν φάροι. Και βλέποντάς το αυτό, σκέφτηκαν πως τρελάθηκε και πως, γιαυτό -έτσι ζωηρά- φλογίστηκε η ματιά του και φυλάχτηκαν. Και σαν κοπάδι λύκων –που θήραμα μυρίστηκε- μαζεύτηκαν, γιατί περίμεναν πως θα ριχτεί πάνω τους πρώτος. Και άρχισε να στενεύει γύρω του ο κλοιός. Και αυτός κατάλαβε τη σκέψη τους και η σκέψη γένησε στην φλογερή καρδιά του το παράπονο. Και όλο το Δάσος άρχισε να ψέλνει το μαύρο, πένθιμο τραγούδι του. Και ο κεραυνός βροντάει και η βροχή πέφτει ασταμάτητα.-«Αν δεν καώ εγώ –αν δεν καείς εσύ- πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;» φώναξε, κι απ’τη Βροντή πιό δυνατά. Και έσκισε με τα χέρια του το στήθος του και έβγαλε από μέσα την καρδιά του και την κρατάει ψηλά, απ’τα κεφάλια πάνω των Ανθρώπων.Αναλαμπάδιασε η Καρδιά –σαν ήλιος- και το σκοτάδι διαλύθηκε μέσα στο φως. Και οι Άνθρωποι –κατάπληκτοι- μαρμάρωσαν.-Εμπρός, φωνάζει ο Ντάνκο και ρίχνεται μπροστά, στην πρωτινή του θέση, ψηλά κρατώντας την Φλεγόμενη Καρδιά του -που φώτιζε την Μοίρα των Ανθρώπων.Τον ακολούθησαν σαν μαγεμένοι. Το Δάσος αντιβούησε έκπληκτο, μα η βοή του πνίγηκε στον Ήχο των Χρωμάτων. Και τώρα πέθαιναν, μα πέθαιναν δίχως παράπονα και παρακάλια. Έτρεχαν γρήγορα μπροστά, με γεναιότητα, το Φως του Φάρου ακολουθώντας –την Καρδιά του. Και ο Ντάνκο πάντα προχωρούσε προς τα εμπρός και η Φλόγα της Καρδιάς του όλο φούντωνε και φούντωνε.


Και τέλειωσε το Δάσος. Και έμεινε πίσω τους, βουβό. Και στα λιβάδια πέρα, στη μεγάλη στέπα σαν ξεμύτισαν, λούστηκαν ξαφνικά από ηλιόφως και καθαρό αέρα ξεπλυμένο απ’την βροχή. Και έλαμψε ο ήλιος και πέρα, το ποτάμι, σαν φιδίσιο σώμα αντιφέγγισε. Σουρούπωνε. Κατά το λιόγερμα, άρχισε να φαντάζει κόκκινο –σαν αίμα- το ποτάμι. Και εκείνος, χαμογέλασε περήφανα.Και έγινε η Ώρα, Δώδεκα.Στο χώμα πέφτει και η Μάνα Γη προστάζει, και λουλούδια τον αγκάλιασαν. Και δεν τον πρόσεξε κανείς πούπεσε κάτω. Και μόνο η γεναία του Καρδιά ακόμα άναβε. Και ένας, την πρόσεξε. Και –φοβισμένος- με το πόδι του την πάτησε. Και η Φλογερή Καρδιά του Ντάνκο, χάθηκε γιά πάντα.


Η ιστορία του Ντάνκο είναι από το βιβλίο του Μαξίμ Γκόργκι :Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο και άλλα διηγήματα. Το αφιερώνουμε σε όλους τους ονειροπόλους (όπως τους χαρακτηρίζουν όσοι φοβούνται να τους ακολουθήσουν) που πιστεύουν ότι ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Σε αυτούς που δίνουν "μάχες" για μια δίκαιη κοινωνία, για την προστασία του περιβάλλοντος, για την λύση και όχι την πρόσκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων λαών που βρίσκονται στα πιο απομακρυσμένα και άγνωστα μέρη του πλανήτη, για την λύση όλων των προβλημάτων. Σε όλους αυτούς που μπορεί μέσα τους να ξέρουν ότι οι αγώνες τους είναι καταδικασμένοι και "ουτοπικοί" αλλά δεν εγκαταλείπουν. Σε αυτούς που δεν χρειάζονται τον Danko για να τους σώσει από το σκοτάδι γιατί δεν το φοβούνται και παλεύουν να ξεφύγουν από την “μοίρα” στην οποία κάποιοι θέλουν να τους καταδικάσουν.

Η ιστορία του Danko ενέπνευσε τους δικούς μας
Abbie Gale και συνέθεσαν το ομότιτλο μανιφέστο τους στο δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο 2. Ακούστε το εδώ ή στην σελίδα τους στο myspace. Για τους Abbie Gale να είστε σίγουροι ότι θα επανέλθουμε και μάλιστα δυνατά. Καλό βράδυ...

22 σχόλια:

Giousurum είπε...

Οι στixoι του τραγουδιού εδω:

Unset time. Unset place.
Not necessarily a spot in history.
The darkest time of humanity.
The darkest season of earth.
Nothing grows. Nothing evolves.
Darkness covers almost all land.
Unknown if there are any plants or animals
Cause they cannot be seen.
And right in the middle of dark
a small place where humans live
or something that reminds of living.
They live in fear, dream of fear they give birth to fear.
No hope in their aching hearts.
No smile on their broken faces.
And this goes on and on for years and years and years…
And as they fear more and they lose hope
the dark comes closer and closer.
They never touch it, never enter it.
Until they day that Danko is born.
His parents do not differ from other members
of the tribe, oh but Danko does.
He Hopes. And Fears. But still Hopes.
And he grows up.And the little boy becomes a man.
And he gets sick of fear.
He gets bored of not exploring.
Not the dark but his heart. His Burning Heart.
And day after day frightened people
listen to a man called Danko forcing them to move.
Everyone thinks it’s madness.
But Danko is very serious.
He never seems to fear, never seems to regret.
And some day more and more live off his hope.
And begin to move.
They take sticks on fire and they have Danko ahead.
Everyone is moving now. Moving into the dark.
Danko is always ahead, shouting to go on.
And now the dark gets deeper.
It’s aching to move now. Feet heavy.
Hearts beating fast. But not Danko’s.
Sometimes he turns back to them and they see his face,
listen to his words.
Probably they fear Danko more than they fear dark.
And they go on and on.
Light spreads in the heart of black fog.
But dark now plays its dirtiest tricks
and hearts begin to freeze.
And more and more are screaming to go back.
Things get out of control.
No order in the moving tribe now.
They start to blame him.
But Danko will not step back, even now…
He rips off his own heart from his wonderful chest.
Bleeding he holds it up and everyone sees
the most hopeful light they had ever seen.
Danko’s Burning Heart gives them hope.
And they go on really fast. No one screams now.
Danko is bleeding. The world starts to fade away.
He looks to his heart and still feels close to it.
His pace is steady. His heart is burning, leading the way.
And after a while Dark begins to scatter and dawn comes
A bright reddish Dawn, the first one in centuries.
Everyone is cheering now. Everyone hopes.
And they are so happy they cannot see
A young man’s dead body lying among them
Beside a Heart that’s still burning its last sparkles….

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Καλησπέρα Giusurum.
Την ήξερα την ιστορία, αλλά την είχα διαβάσει σε πιο απλουστευμένη μορφή, τώρα με συγκίνησε ακόμα περισσότερο. Πάντα επίκαιρη δυστυχώς.

iremi.dynami είπε...

Αυτά είναι ιστορίες για δειλούς και φοβισμένους. Κάτι για το οποίο δεν πάλεψες ο ίδιος, δεν το αξίζεις. Αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο.

~ΕΚAΤΗ~ ...φως και παλι φως η ψυχη που μαχεται... είπε...

Καλησπέρα Γιους!δεν την είχα ξαναδιαβάσει την ιστορία αυτη....μου άρεσε πολύ....

Giousurum είπε...

@Σουζάνα Χατζηνικολάου
etsi einai...panta einai epikairo to gthlivero gegonos oti synithos o laos (entos kai ektos eisagogikon)fovatai na vgei mprosta kai thelei kapoion allo na to kanei oste afenos na mon diakindineusei tin iremia tou kai tis opoies sxeseis tous me tin exousia klp kai efeterou autos na akolouthisei...


@iremi.dynami
symfonoume....kai opos eipa kai sin souzana einai thlivero to gegonos tis fovias tou kosmou na vgei mrposta...gia auto akrivos ton logo anartisame tin istoria.


@ΕΚΑΤΗ
elpizo na sou arese kai to tragoudi ton abbie gale...fovero kai dynato..manofesto....

ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ είπε...

η θυσία...κάποτε ήταν ιδέα, πράξη, έγινε θέμα σε ιστορίες, θρησκείες, διηγήματα, ταινίες....σήμερα έχουμε μόνο θύματα και θύτες....όχι θυσίες!!!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά η ιστορία γιουσουρούμ.

Χαιρετίσματα.

κοκκινη κισσα είπε...

με αφορμή τήν ιστορία του Ντάνκο ,η γνωριμία με τούς Abbie gale ήταν για μένα ευχάριστη έκπληξη.
Εύχομαι να ακολουθήσουν και άλλες!!
συγκρατώ από τήν αφιέρωση"..σε όσους δέν εγκαταλείπουν.."μιά φράση πού πάντα με συγκινεί με το φορτίο πού έχει..

καλό βράδυ.

Λούσυ είπε...

Διαβάζοντας αυτήν την ιστορία ένιωσα να με πλημμυρίζει δέος... Ο Ντάνκο είναι φάρος που υπάρχει σε όλους μας από τη γέννησή μας, αρκεί να σημάνει το φώς του στην ψυχή μας. Τέτοια αναγνώσματα βοηθούν τον καθένα μας να ανάψει το δικό του φάρο κι ετσι σαν φωτεισμένα φαναράκια όπως θα μαστε δεν θα χουμε άλλες επιλογές παρά μόνον να ριχτούμε στη μάχη...

Giousurum είπε...

@braininfo
welcome kai kalo mas mina..

@κοκκινη κισσα
ta eipame kai sta meri sou...einai endiaferon na diavazeis gia tis istories piso apo ta tragoudia pou agapas...

@Λούσυ
den prepei na perimenoume enan danko na vgei mrposta...vour ston agona...

kalo se olous....

kai deite edo kai ena video me to YPEROXO tragoudi to ABBIE GALE...

http://www.youtube.com/watch?v=a5fwsXlykQ4

ampelofilosofos είπε...

Νομίζω ότι πήγαινα πρώτη δημοτικού όταν πρωτοάκουσα την ιστορία του Ντάνκο. Σ' ένα δισκάκι, απ' αυτά που συνήθιζαν να μου παίρνουν οι γονείς μου για να ακούω παραμύθια. Μου είχε κάνει τόση εντύπωση που ακόμα θυμάμαι την εικονογράφηση. Ισως να ακούγεται και λιγάκι πιο ..επιβλητικό στην μητρική του γλώσσα...
Την κεντρική ιδέα του, την βρήκα γραμμένη στους τοίχους κάποιου νοσοκομείου: "Καιγόμενος ο ίδιος, το δρόμο στους άλλους να φωτίζεις, χωρίς να ζητάς ανταμοιβή, αυτή είναι του Ιπποκράτη η εντολή." Εχω τις επιφυλάξεις μου βέβαια για το αν η "εντολή" τελικά ακολουθείται...

Keep Dreaming είπε...

Apo opou perna o anthrwpos fernei tin katastrofi. O koutoponiros
anthrwpos gia na to dieukrinisw :)

Keep Dreaming είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

ΚΑ - ΤΑ - ΠΛΗ -ΚΤΙ - ΚΗ ΦΩΝΗ ΓΙΟΥΣ. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ! ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ , ΚΑΤΙΤΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΓΙΟΥΣ.

Aνεμος είπε...

γιουσουρουμακο πως μπορω να το παραγγείλω καλημέρα

Giousurum είπε...

@ ampelofilosofos
min mou peis oti exei akoma t diskaki???? den to ixera oti kykloforei...oso gia tin entoli den nomizo....

@ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
kalo mina...an vreis to CD ton abbie gale parto...axizei..exei kai alla dynata tragoudia..elpizoume prosexos kai post...

@anemos5
kalimera aneme...tsekaro to email sou...kai thanx...to blog sou einai kai sto blogroll tou giousurum...

Giousurum είπε...

@ερΑσιτεχνης ανθρωπος
symfonoume pliros...dystyxos oi koutoponirou teinoun na ginoun pleiopsifia...to vlepeis apo ton tropo pou psifizoume (na voleutoume klp) mexri to tropo pou "kanoume" filies (ti exo na kerdiso)...asta na pane..
kalo vrady

Giousurum είπε...

@melissa
otan skeftomaste mono tin parti mas etsi ginetai...giati na thisiasto ego kai na sothoune oi alloi..as to kanei kapoios allos kai na sotho kai ego...pos mas katantisane etsi???ti na po???
kalo vrady

ampelofilosofos είπε...

'Εχω χρόνια να σκαλίσω τους παλιούς μου δίσκους, αλλά αμφιβάλω αν έχει σωθεί από το χρόνο. Δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή ποιότητα...Αλλά, τώρα που μου το είπες, όταν θα ξαναπάω στο πατρικό μου θα κάνω μια προσπάθεια να το ψάξω!

fotini είπε...

υπέροχη ιστορία και τί πληθώρα συναισθημάτων προκαλει!! πως θα μπορούσα με λίγες λεξεις να περιγράψω το πως έννοιωσα διαβάζοντας τη!!! απο τις ωραιότερες κ διδακτικότερες ιστορίες και ομολογώ δεν την ήξερα!

Giousurum είπε...

@ampelofilosofos
rixe mia matia na to vreis opore mporeis kai eidopioise gia ta apotelesmata..tha thelama na to akousoume

@ΦΩΤΕΙΝΗ
elpizo na sou arese kai i mousiki ton abbie gale...fovero kommati..

Garth Vader είπε...

pwpwwww...
den thn eixa diavasei...TELEIA!=]