(παρουσίαση) B-Sides : The End Is Near

Δεν είναι λίγες φορές που εδώ στο giusurum έχουμε αναφερθεί στους b-sides. Η μπάντα από την Πάτρα, με τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά μοτίβα και τις συνεχόμενες αλλά πάντα επιδιωκόμενες αλλαγές στον ήχο, επέστρεψe με το δεύτερο (μετά το stories without end) ολοκληρωμένο τους άλμπουμ με τίτλο The End Is Near (B-Otherside ‎– BSR071).

Σε κάθε μια από τις προηγούμενες δουλειές τους οι b-sides εισήγαγαν νέα στοιχεία όχι μόνο όσο αφορά στον ήχο τους αλλά κυρίως στο «παίξιμο» και στο δέσιμό τους ως μπάντα. Οι b-sides όλα αυτά τα χρόνια έγιναν καλύτεροι μουσικοί και δείχνουν πλέον ως μια καλοδουλεμένη μουσική μηχανή.

Ακούγοντας το The End Is Near αντιλαμβάνεσαι ότι οι b-sides αφήνουν πίσω τους κάθε προσπάθεια να αποδείξουν ότι εξακολουθούν να ανεβαίνουν επίπεδο ως μουσικοί και ως μπάντα και απλά μας παρουσιάζουν τον μουσικό κόσμο από τον οποίο αντλούν ιδέες και με τον οποίο διασκεδάζουν σπίτι τους.

Πρόκειται για ένα καλειδοσκόπιο της τελευταίας 40ετίας στο οποίο δεν καρφώνεις το βλέμμα σου αλλά τα ώτα σου. ¨Όλα με τα οποία μεγαλώσανε οι σημερινοί (πάνω κάτω) 40ρηδες είναι εδώ. Krautrock, απενοχοποιημένη disco, new wave, electro αλλά και Britpop κ.α. Εμείς ακούγοντάς το περιμέναμε την εμφάνιση και reggae κάτι που τελικά (καλώς) δεν έγινε διότι θα κατάστρεφε το δέσιμο των κομματιών του άλμπουμ.

Εδώ βρίσκονται τόσο οι New Order (κυρίως στο 'Future Days) όσο και οι Depeche Mode (στο Lost αλλά και στο Safe με το οποίο οι b-sides συμμετείχαν στον διαγωνισμό του jumping fish τον περασμένο Μάρτιο). Κάπου στο The End Is Near βρίσκονται όμως επιμελώς κρυμμένοι ακόμη και οι Pulp και οι δικοί μας The Art of Parties. Ψάξτε τους και θα εκπλαγείτε. 

Το The End Is Near μοιάζει το αποτέλεσμα ενός καλοδουλεμένου (εάν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο) jamaρισματος μιας παρέας που περνάει καλά και το δείχνει. 

Ας ελπίσουμε ότι το δεύτερο άλμπουμ των b-sides δεν αποτελεί και το κύκνειο άσμα τους και ότι το τέλος της παρεάς από την Πάτρα ειναι ακόμη μακριά και θα εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα σε κάθε της κυκλοφορία.

Και κάτι τελευταίο. Το The End Is Near  ακούγεται δυνατά και μόνο με παρέα.

 

Lost Bodies "On vinyl at last"

H Dark Liquid records και η B-otherSide records παρουσιάζουν για πρώτη φορά σε  200 αριθμημένες κόπιες βινυλίου (100 ροζ και 100 μαύρες) μια συλλογή με τραγούδια των  Lost Bodies, με τίτλο “On vinyl at last". 

Η έκδοση περιλαμβάνει 18 συνολικά τραγούδια τα οποία προέρχονται από τις 8 κυκλοφορίες σε cd που είχε η μπάντα στην μέχρι τώρα πορεία της, κινούμενη με ευελιξία στο hard core,post  punk , experimental, electronica. 

Στην έκδοση περιλαμβάνεται και η ακυκλοφόρητη version του τραγουδιού «Παρίσι Ντακάρ», σε μια unplugged ethnic επανεκτέλεση και περιέχει δισέλιδο ένθετο με τους στίχους των τραγουδιών και κείμενα των Lost Bodies.

H Β-οtherSide records παρουσιάζει τις 8 «παράνομες» κασέτες του Νικόλα Άσιμου

H Β-οtherSide records παρουσιάζει την πλήρη δισκογραφία του Νικόλα Άσιμου , η οποία είχε εκδοθεί από τον ίδιο σε 8 «παράνομες» κασέτες, οι οποίες θα κυκλοφορήσουν σε άλμπουμ βινυλίου  με το αυθεντικό εικαστικό, τα οποία θα περιέχουν και cd. Την ηχητική επεξεργασία και το mastering από τις αυθεντικές πομπίνες ανέλαβε ο Γιάννης Κύρης, αναδεικνύοντας τον ήχο σε πολύ υψηλό επίπεδο. H κάθε έκδοση θα γίνει σε 400 αριθμημένες κόπιες (200 χρωματιστές και 200 μαύρες), οι οποίες θα περιέχουν ένθετο με τους στίχους των τραγουδιών και με την κυκλοφορία των πρώτων 4 άλμπουμ, θα υπάρχουν και 50 κασετίνες  με έξτρα υλικό. 

H αρχή γίνεται με το «Βαρέλι που για να βγει το σπάει», την πρώτη κασέτα του Νικόλα Άσιμου, που κυκλοφόρησε αρχικά τον Σεπτέμβρη του 1978 και περιέχει εκτός από τα τραγούδια του πρώτου single « Μηχανισμός» και «ο Ρωμηός», μια πλειάδα αξιόλογων τραγουδιών που έγραψαν την δική τους πορεία , όπως το «Δε πα να μας χτυπάν» και «Παράτα τα».  Επίσης, ο δίσκος θα περιέχει και ένα κομμάτι-έκπληξη, το «Φανάρι του Διογένη», το οποίο βρέθηκε κρυμμένο στην πομπίνα με το  αυθεντικό master και σε αυτήν την εκτέλεση βλέπει το φως για πρώτη φορά μετά από 38 χρόνια.  

Το δεύτερο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει είναι το «Είμαι παλιάνθρωπος», η πρώτη από την 3πλη κασετοκυκλοφορία με τίτλο «Τριπλή κασέτα μπέλα με χωρίς ταμπέλα», η οποία αρχικά κυκλοφόρησε το 1979. Σε αυτό το άλμπουμ περιέχονται για πρώτη φορά τραγούδια-σταθμοί από την δισκογραφία του Νικόλα Άσιμου, όπως το Ουλαλούμ (σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα) και το πασίγνωστο Γιουσουρούμ.  

Τα βινύλια θα κυκλοφορήσουν στα τέλη Νοεμβρίου.

(50 χρόνια μετά) The Rabbits "Looking in the Universe” από την B-otherSide /Lost Archives

Oι ροδίτες Rabbits είναι ένα από τα πρώτα επαρχιακά συγκροτήματα που είχαν την τύχη να  δισκογραφήσουν την δεκαετία του 60, κινούμενοι μουσικά πάνω στα μονοπάτια του garage  rock ήχου και να καταγραφούν ως πρωτοπόροι στον ελλαδικό χώρο. 

Πενήντα χρόνια μετά,  η ανασκαφή έφερε στο φως αρκετά ακυκλοφόρητα τραγούδια του συγκροτήματος, μαζί με  άφθονο φωτογραφικό υλικό, αποκόμματα τύπου της εποχής και άλλα πολλά ντοκουμέντα,  που καταγράφουν και σκιαγραφούν την γέννεση και την εξέλιξη της πορείας των Rabbits.  

Με βάση αυτό το υλικό, η B-otherSide /Lost Archives εξέδωσε 450 αριθμημένα αντίτυπα  β νυλίου, 250 σε μαύρο χρώμα και 200 σε πορτοκαλί, τα οποία περιέχουν 15 τραγούδια του  γκρουπ και συνοδεύεται από εξασέλιδο ένθετο με τους στίχους, φωτογραφίες και το  βιογραφικό σε ελληνική και αγγλική μετάφραση. 

Από αυτά, τα πρώτα 46 είναι σε μορφή  Box Set , το οποίο περιέχει έξτρα υλικό με ένα οκτασέλιδο βιβλίο με την προσωπική μαρτυρία του ιδρυτή τους, Γιάννη Rabbit Χαραλαμπίδη, καθώς και επιπλέον ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα της εποχής, μαζί με ένα cd το οποίο περιέχει 24  κομμάτια, από τα οποία τα 9 δεν υπάρχουν στην έκδοση του βινυλίου. 

Την επιμέλεια της κυκλοφορίας είχαν οι ίδιοι οι Rabbits, ενώ το mastering έγινε από τον Γιάννη Κύρη.

 

Συζήτηση με (όλους) τους U.L.S

Η κυκλοφορία του άλμπουμ τους άργησε κοντά μισό αιώνα. Τώρα, εν έτη 2016, οι τέσσερις UlS φιλοξενούνται εδώ στου giousurum και εμείς σηζητάμε μαζί τους. Όλα φυσικά τα ωφείλουμε (όπως και την κυκκοφορία του δίσκου) στον Δημήτρη από την b-otherside..Διαβάστε λοιπόν τι λένε οι ULS για την καθυστέρηση της κυκλοφορίας του άλμπουμ τους, για την πιθανότητα επανασύνδεσης στην σκηνή, για τους καλλιτέχνες και την οικονομική κρίση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Giousurum: Aν και η ιστορία για το πώς προέκυψε το U.L.S είναι λίγο πολύ γνωστή θα θέλαμε να την ακούσουμε από πρώτο χέρι.

Σταμάτης Σπανουδάκης: Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάντως, απο πολύ μικρή ηλικία 13-14 ετών, είχα η συμμετείχα σε γκρουπ, μέχρι το 1972 την εποχή που έφυγα για το Παρίσι. Απο κεί και μετά λίγο ως πολύ, πορεύομαι μουσικά μόνος.
Γιάννης Κύρης:  Ένα τρίγωνο πράσινο σημαιάκι ενός Αμερικάνικου Kολλεγίου ή Πανεπιστημίου (δεν θυμάμαι, ρωτήστε τον Σταμάτη!!!) που έγραφε με κίτρινα γράμματα “ULS” στο σπίτι του Σταμάτη ήταν το οπτικό ερέθισμα.
Freddy Werder: Ακριβώς δεν θυμάμαι. Κάπου σε εξωσχολικές συναντήσεις έγινε η αρχή. Τον Γιάννη τον είχα γνωρίσει πρώτο σε καλοκαιρινές διακοπές το 1958 στην Κω. Τότε ήμουνα 13 χρονών. Ποδήλατο, μακαρονάδα και τραγούδι τα μεσάνυχτα μετά από τον κινηματογράφο στο... νεκροταφείο μαζί με την Φωτεινή και πολλούς άλλους. Μερικά χρόνια αργότερα, δεν θυμάμαι πώς, βρεθήκαμε με τούς Γιάννη Κύρη, Γιάννη Σιτινά, Σταμάτη Σπανουδάκη και τον λεγόμενο « Ρόγα » Γιώργο (δεν θυμάμαι το επίθετό του) σ’ένα άδειο διαμέρισμα στα Εξάρχεια, Μπουμπουλίνας πίσω από το Πολυτεχνείο, το οποίο ο πατέρας του Γιώργου μας το διέθεσε τότε για τις πρόβες μας. Και ένα μικρό ανέκδοτο: Ο Γιώργος είχε πρόβλημα με την ακοή του και έπαιζε φάλτσα. Ο Κύρης (σόλο κιθάρα) γιά το καλό της πρόβας τραβούσε και έβγαζε που και που το ζάκ της κιθάρας του Γιώργου από τον ενισχυτή χωρίς ο τελευταίος να το παίρνει χαμπάρι.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Eγώ ήρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε στην δημιουργία των U.L.S

 Γιάννης Κύρης: Καθαρή τύχη. Έτσι κι αλλιώς έψαχνα για συνεργασία με ομοιοπαθείς λάτρεις της ξένης μουσικής.
Freddy Werder: Σίγουρα η αγάπη μας για την μουσική και η φιλία μας.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Έγω ηρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Ποιες ήταν οι επιρροές σας εκείνη την εποχή? Είχατε κοινά ακούσματα¨?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Όπως πάντα, η αγάπη για την μουσική και η επιθυμία να μοιάσω στα τότε "είδωλά" μου. Beatles, Kinks, Rolling stones. Πάντα προτιμούσα τα Αγγλικά συγκροτήματα.
Γιάννης Κύρης: Ναι. Είχαμε κοινά ακούσματα στο συγκρότημα. Beatles, Stones, Yardbirds, Animals, Bob Dylan, Byrds,
Freddy Werder: Οι επιρροές; Beatles, Rolling Stones, Shadows, Ventures και πολλοί άλλοι.Είχαμε κοινά ακούσματα. Εμένα μου άρεσε επίσης και η γαλλική και ιταλική μουσική. Την ελληνική μουσική άρχισα να την ακούω όταν πλέον πήγα στην Ελβετία το 1967.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Beatles, Rolling Stones, Byrds, Yardbyrds, Bob Dylan, Cream..

GIousurum: Γιατί μια παρέα νέων στα μέσα της δεκαετίας του 60 να προτιμήσει τον Αγγλικό και όχι τον Ελληνικό στίχο?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε τίποτε στο ελληνικό μουσικό στερέωμα που να μου άρεσε. Μόνον οι δυσεύρετοι και εισαγόμενοι δίσκοι των Beatles κλπ. Αυτοί ήταν οι "δάσκαλοι" και το πρότυπο για μένα
Γιάννης Κύρης: Όταν κυριαρχούν οι Beatles, ροκ=αγγλικός στίχος. Το αυθεντικό πάντα κερδίζει.
Freddy Werder: Η προτίμηση για στίχο δεν αποφασίστηκε. Ήλθε φυσιολογικά από μόνη της. Βέβαια επιρροή είχαν σίγουρα και τότε σαββατιανά παρτάκια, στα οποία χορεύαμε με μουσική Paul Anka, Neil Sedaka, Ray Charles, Frank Sinatra και άλλους οι οποίοι τραγουδούσαν στην γλώσσα του Shakespeare και Oncle Sam, όπως και η μουσική στα night club.

GIousurum: Για πολλά χρόνια γραφόταν ότι είχατε τελικά κυκλοφορήσει εκείνο το single με το friend και πολλοί είχανε ριχτεί στην αναζήτησή του Τελικά γιατί δεν κυκλοφόρησε τότε?Σταμάτης Σπανουδάκης: Νομίζω ότι πέθανε ο παραγωγός, η κάτι τέτοιο.
Γιάννης Κύρης:  Δεν έχω ιδέα. Επιπολαιότητες της ηλικίας...
Freddy Werder: Εμένα τουλάχιστον δεν μου ήλθε ποτέ η ιδέα. Εκτός αυτού δεν είχαμε την χρηματική άνεση για μία επαγγελματική ηχογράφηση, την παραγωγή και την εμπορική διανομή. Εκτός αυτού μην ξεχνάμε ότι πηγαίναμε ακόμα γυμνάσιο. Τουλάχιστον οι γονείς μου έβλεπαν με πολύ άγριο μάτι να γίνω... τσασμπανίστας.
Σπύρος Αμπατζόπουλος : Δεν θυμάμαι καλά.. Το πιθανότερο είναι γιατί διαλύθηκε το συγκρότημα.

GIousurum Το ηχογραφημένο σας υλικό σας βρέθηκε στην Ελβετία. Ο Freddy ήταν ο κλειδοκράτορας του θησαυρού?
Σταμάτης Σπανουδάκης:: Πολύ πιθανόν.
Γιάννης Κύρης:  Εκ του αποτελέσματος, ναι. Ελβετός είναι ο άνθρωπος. Σημασία στη λεπτομέρεια, όχι σαν και μας....
Freddy Werder: Ναι. Ομολογώ δεν ξέρω γιατί η μπομπίνα (Skotch) της ηχογράφησης με τα τρία κομμάτια « Can You Remember », « Invitation » και « My Mind Is With You » έμεινε σε μένα και μετακόμισε μετά μαζί μου στην Ελβετία. Το συγκλονιστικό είναι ότι μετά από 50 χρόνια η ποιότητα της ταινίας και των τραγουδιών έμεινε άψογη. Το ότι τα τρία κομμάτια είδαν το φως υπό την μορφή αρχείου ΜΡ3 ήταν δώρο που η Φωτεινή Πρωτοψάλτη μου έκανε όταν κάποτε πριν 3-4 χρόνια τηλεφωνώντας από Ελβετία μου είπε να φέρω την ταινία στην Αθήνα για να την μεταγράψει. Έτσι και έγινε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Φωτεινάκι!
Σπύρος Αμπατζόπουλος  Τέσσερα τραγούδια στην Ελλάδα και τρία στη Ελβετία..

GIousurum: Διαβάζουμε ότι πριν την ηχογράφηση του friend είχε προηγηθεί εκείνη των baby Frankenstein και peace pipe. Αυτά υπάρχει η πιθανότητα να τα ακούσουμε ποτέ μιας και δεν τα συμπεριλάβατε στο δίσκο που κυκλοφορήσατε το 2015.
Σταμάτης Σπανουδάκης:: Αν δεν κάνω λάθος, αυτά είναι κομμάτια προ ULS. Οι στίχοι ήταν του Νίκου Μαστοράκη και η μουσική δική μου. Θυμάμαι ακόμη μόνον την μελωδία του ρεφρέν του Baby Frankestein.
Γιάννης Κύρης: Peace Pipe (πίπα της ειρήνης) λεγόταν το κομμάτι. Ήταν μια δική μου εκτέλεση ενός κομματιού των Shadows. Οι Shadows ήταν η αιτία που αγόρασα κιθάρα. Πολύ θα'θελα και γω να το ξανακούσω.
Freddy Werder:  Αχ αυτό το « Baby Frankenstein»! Κρίμα που δεν σκεφτήκαμε να το ηχογραφήσουμε τουλάχιστον με ένα μαγνητόφωνο. Ακόμα σήμερα τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μου. Μου άρεσε πολύ. Τουλάχιστον για το « Peace Pipe » το οποίο έπαιζε τέλια ο Γιάννης έχω τον δίσκο των Shadows ο οποίος με παρηγορεί και μου θυμίζει τα παλιά.

Σπύρος Αμπατζόπουλος: Αρμόδιοι ο Γιαννης Κυρης και ο Σταματης Σπανουδακης.. Εγώ ήρθα στους ULS αργότερα..

GIousurum:  Και μιας και η κουβέντα ήρθε στον δίσκο του 2015. Γιατί άργησε 50 χρόνια?
Γιάννης Κύρης: Για να μπει στο βιβλίο Γκίνες σαν παγκόσμιο ρεκόρ καθυστέρησης!!!!!!!!!!!!
Freddy Werder: Γιατί; Φταιει ο Δημήτρης Βασιλειάδης που άργησε να μας ξανά… ανακαλύψει JJJ… Μετά, ό δίσκος βγήκε πολύ γρήγορα...
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Γιατί τα τέσσερα από τα επτά τραγουδια είχαν μεν μαγνητοφωνηθεί στην Columbia αλλά δεν τυπωθήκανε τελικά ποτέ σε δίσκο..

GIousurum:  Η συνεργασία με την b-otherside πως προέκυψε? Γιατί σε μια «μικρή» εταιρεία και όχι σε μια από τις μεγάλες?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Και για την κυκλοφορία αλλά και την ύπαρξη αυτού του δίσκου υπεύθυνος είναι ο Δημήτρης Βασιλειάδης  (b-otherside). Τον ευχαριστώ και δημοσίως για τα όσα τρυφερά και αληθινά, μου θύμισε.
Γιάννης Κύρης: Η εταιρία έψαξε και βρήκε το υλικό και εμάς. Εμείς είχαμε ξεχάσει τα προ 50ετίας γεγονότα.
Freddy Werder: Είναι ο Γιάννης και ο Σπύρος που ασχολήθηκαν και με ενημέρωσαν αργότερα. Προσωπικά δεν γνωρίζω το μέγεθος της b-otherside. Πάντως για να γίνει σωστή δουλειά δεν εξαρτάται από το μέγεθος της εταιρείας αλλά ποιοι κάνουν την δουλειά.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Γιατί ήταν ο Δημήτρης Βασιλειαδης της b-otherside που ανέλαβε την πρωτοβουλία, ερεύνησε για περισσότερο από τρία χρόνια, διαπραγματεύτηκε, συνέλεξε ηχητικό και φωτογραφικό υλικό, το ταξινόμησε και εκτύπωσε τελικά τον δίσκο του 2015.

GIousurum: Ποιο θεωρείτε το σπουδαιότερο ελληνικό συγκρότημα εκείνης της εποχής?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Ανάμεσα σε πολλά, θα διάλεγα τούς Forminx
Γιάννης Κύρης: Τους Forminx του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Freddy Werder: Τους Forminx.
Σπύρος Αμπατζόπουλος:Για μένα οι Forminx και μετά οι Juniors..

GIousurum: Όλα αυτά τα χρόνια είχατε επαφές? Δεν σκεφτήκατε νωρίτερα να κυκλοφορήσετε το υλικό σας?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Δεν θα το λεγα. Η αγάπη και η τρυφερότητα όμως, ήταν πάντα εκεί.
Γιάννης Κύρης: Ήταν μια παιδική πλάκα. Το είχα ξεχάσει.
Freddy Werder: Όχι. Εγώ ήμουν ήδη στην Ελβετία και από την αρχή δεν είχα προβλέψει μια μουσική καριέρα. Έπαιξε ρόλο και ο τότε σεβασμός πρός τους γονείς μου που δεν ήθελαν να άνω μουσική καριέρα.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Εγώ δεν είχα επαφές γιατί ασχολήθηκα πρώτα με την δικηγορία και ύστερα με την διπλωματία..

GIousurum: Υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσετε και άλλο άλμπουμ ως U.L.S?
Γιάννης Κύρης Προφανώς όχι. Δεν υπάρχει άλλο καταγραμμένο υλικό.
Freddy Werder: Δεν πιστεύω. Δεν βλέπω τι, πώς και πότε. Εκτός εάν ο Δημήτρης ξεχωνιάσει κάπου το « Baby Frankenstein ».
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Δεν το’χουμε συζητήσει.. οι δυνατότητες / ικανότητες υπάρχουν..

GIousurum: Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε εάν έχετε σκεφτεί την πιθανότητας μιας ζωντανής εμφάνισης?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Δέν βλέπω τον λόγο. Είναι μία τρυφερή παιδική στιγμή που πέρασε.
Γιάννης Κύρης Όχι βέβαια.
Freddy Werder: Δεν πιστεύω. Αλλά όρεξη έχω.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Δεν το’χουμε συζητήσει.. οι δυνατότητες / ικανότητες υπάρχουν..

GIousurum: Αν ήταν να εμφανιστείτε ως U.L.S και να παίξετε ένα μόνο κομμάτι ποιο θα ήταν αυτό και γιατί?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Θά σας γελάσω.
Freddy Werder Από δικό μας κομμάτι θα έλεγα ίσως το « Invitation » και για μη δικό μας το « Satisfaction » των Rolling Stones. Μου αρέσει τρομερά. Είναι ένα κομμάτι όπως λένε στην Γερμανία « Kultmusik » και όταν το παίζαμε στίς εμφανίσεις μας σε αθηναϊκά παρτάκια, χορούς την τότε εποχή του ΄60 γινόταν της κακομοίρας. Old good times… 

Σπύρος Αμπατζόπουλος: Περι ορέξεως και χρωμάτων..

GIousurum:Και για το τέλος μια επίκαιρη ερώτηση. Η Ευρώπη βιώνει μεταξύ άλλων μια βαθιά οικονομική ή και πολιτική κρίση. Πολλή κουβέντα γίνεται για το τι πρέπει να κάνει ο καλλιτέχνης σε αυτές τις περιπτώσεις. Να σιωπά ή να έχει σημαντική και ενεργή συμμετοχή στην συζήτηση περί λύσεων?
Σταμάτης Σπανουδάκης: Ο καλλιτέχνης πρέπει να προχωράει την τέχνη του και να δημιουργεί ομορφιά σε όλες τις συνθήκες και μέσα σε όλες τις κρίσεις. Λίγο σαν τον μοναχό, να ζει κατά το δυνατόν, σε μία άλλη μουσική διάσταση
Γιάννης Κύρης: Ο καλλιτέχνη πρέπει να αφοσιώνεται στην τέχνη του. Η κομματοποίηση και η πολιτικοποίηση του επώνυμου καλλιτέχνη με ενοχλεί. Η Τέχνη είναι υπεράνω πολιτικής.
Freddy Werder: Βασικά ο καλλιτέχνης σαν πολίτης σε ένα δημοκρατικό κράτος είναι ελεύθερος να εκφράζεται πολιτικά δια μέσου του έργου του, δημόσιες εμφανίσεις και σε συνεντεύξεις. Ο κίνδυνος και το πρόβλημα είναι να μην γίνει το εργαλείο πολιτικών σκοπιμοτήτων γιατί θα χάσει από την καλλιτεχνικοί του αύρα και μαγεία. Εάν συμμετέχει ενεργά στην πολιτική πρέπει να είναι εν γνώση ότι θα χάσει από το καλλιτεχνικό ακροατήριο του και το κοινωνικό και οικογενειακό του περιβάλλων.
Σπύρος Αμπατζόπουλος: Ποτέ δεν σιώπησα, αν και η σιωπή είναι επίσης ένας τρόπος συμμετοχής..

50 χρόνια μετά- Η ιστορία πίσω από την κυκλοφορία του άλμπουμ των ULS

Η αλήθεια είναι ότι για άλλα ξεκινήσαμε με τον Δημήτρη και αλλού φτάσαμε. Όμως είναι από εκείνες τις φορές που η αλλαγή πορείας έχει ως αποτέλεσμα κάτι καλό και πολύ δυνατό. Εμείς εισαγωγικό κείμενο για την επερχόμενη συνέντευξη των ULS (ναι καλά διαβάσατε, έρχεται συνέντευξη με όλα τα μέλη των ULS) είχαμε στο μυαλό αλλά μας προέκυψε η αποκάλυψη της ιστορίας πίσω από την κυκλοφορία του δίσκου 50 χρόνια μετά.  Απολαύστε το κείμενο του φίλου Δημήτρη της  b-otherside Records μάθετε την όμορφη ιστορία πίσω από εναν δίσκο και δείτε δυο ανέκδοτες μέχρι σήμερα φωτογραφίες των ULS που μας έστειλε.

----------------------------------

Tην ιστορία των U.L.S. την πρωτοδιάβασα έφηβος στην βίβλο που πρωτοκατέγραψε τα συγκροτήματα του ’60 και του ’70, το “Get that beat” φυσικά, του εξαιρετικού Ντίνου Δηματάτη. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε και τον Σεπτέμβρη του 2006 βρέθηκα να παραδίδω έναν φάκελο στο υπουργείο Εξωτερικών και έχοντας περίσσιο θάρρος, ζήτησα να συναντήσω τον Σπύρο Αμπατζόπουλο, για τον οποίο έγραφε το βιβλίο πως είχε ακολουθήσει καριέρα διπλωμάτη. Με αρκετό τρακ και αμηχανία, γνώρισα έναν εξαιρετικό και ζεστό άνθρωπο, ο οποίος για να μου ικανοποιήσει την χάρη να δω επιτέλους το εξώφυλλο του single τους, έψαξε αρκετή ώρα υπομονετικά τους πολλούς σκληρούς δίσκους του γραφείου του, μέχρι που με αντάμειψε με μια ωραιότατη εκτύπωσή του. 

Από τότε, φρόντιζα πάντοτε το διάλειμμά μου στην δουλειά να συμπίπτει με μια επίσκεψη εκεί, όπου μέσα από ατελείωτες ώρες συζήτησης για τους U.L.S. ανταλλάσαμε πληροφορίες και χτίζαμε μια αμοιβαία και βαθειά φιλιά πάνω στην αγάπη μας για την μουσική. Μία μέρα μου έκανε την χάρη να τηλεφωνήσει στον ντράμερ τους Freddy Werder , ο οποίος βρίσκεται από το ’67 μόνιμα στην Ελβετία για να επιβεβαιώσει μια παλιότερη κουβέντα τους, πως ο Freddy είχε τα τραγούδια του single ( ή και το single αυτούσιο). Το αποτέλεσμα αυτού του τηλεφωνήματος ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ. Ο αξιαγάπητος Freddy βρήκε μια πομπίνα με τα 3 πρώτα τραγούδια των U.L.S. και από εκεί και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους, μέχρι που βρέθηκαν πλέον και τα 4 tracks του single καθώς και πληθώρα υλικού, μετά από φιλικές επιδρομές στα σπίτια των μελών αλλά και συλλεκτών και φίλων του γκρουπ.

Πάνω σε αυτό το σπουδαίο υλικό χτίστηκε ουσιαστικά και η ανάγκη γέννησης της B-otherSide , αφού μας εκνεύριζε αφάνταστα το γεγονός πως τόσα ωραία τραγούδια θα έμεναν για πάντα στην αφάνεια. Μετά από αυτό, ο ακούραστος Γιάννης Κύρης , εκτός από τον εξαιρετικό espresso που προσφέρει, φρόντισε να μας παραδώσει και ένα master- υπόδειγμα προς διδασκαλία , βάζοντας όλη του την γνώση και το ταλέντο που έχει αποκτήσει στην ηχοληψία, με αποτέλεσμα να ακούγονται στο τελικό αποτέλεσμα πινελιές που ούτε καν υποψιαζόσουν πως υπήρχαν. Το φινάλε ήρθε με αλλεπάλληλες συναντήσεις των 3 U.L.S. στο σπίτι του Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και μου έδειξε τι θα πει να εκτιμάς τους συμπαίκτες σου στο πρώτο σου συγκρότημα , 50 χρόνια μετά. Η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός μεταξύ τους παραμένει αναλλοίωτη και αγέραστη, παρά τα όποια γκρίζα μαλλιά στους κροτάφους. Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία , της οποίας είχα την χαρά να γίνω ένα μικρό μέρος.

Υ.Γ. Και ένα μικρό tip για το τέλος : Mέσα από αρκετή έρευνα, κατάφερα να έρθω σε επαφή με τον ανήλικο θαυμαστή των U.L.S. που αλληλογραφούσε στους Μοντέρνους Ρυθμούς , ρωτώντας επίμονα για το μέλλον τους ( το σχετικό λήμμα βρίσκεται μέσα στο ένθετο του δίσκου). Φαντάζεστε την έκπληξή του, όταν βρέθηκα έξω από τον σπίτι του για να τον πληροφορήσω από πρώτο χέρι πως επιτέλους ο δίσκος θα κυκλοφορήσει, μόλις 50 χρόνια μετά!

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: The U.L.S

(από το site της b-otherside)

Οι U.L.S. δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1965 από  δύο μέλη του συγκροτήματος  Μersey Beats (1963-1964) , τους Γιάννη Κύρη (κιθάρα) και  Γιάννη Σιτινά (κιθάρα) καθώς και τον κοινό τους φίλο Γιώργο Ζαχαρίου (ντραμς). Μέσω του τελευταίου έγινε η γνωριμία τους με τον Σταμάτη Σπανουδάκη (φαρφίσα, μπάσο, φωνητικά) ο οποίος είχε θητεύσει ήδη σε πολλά μικρότερα μουσικά σχήματα όσο και με τον Γιάννη Πετροπουλάκη (μπάσο), δημιουργώντας τους U.L.S. Νονός του γκρουπ είναι ο Σταμάτης Σπανουδάκης ο οποίος λαμβάνοντας δώρο δύο σημαιάκια με τα αρχικά ULS από τα αρχικά κάποιου αμερικάνικου κολλεγίου, τους δίνει με επιτυχία την ερμηνεία “United Lovely Sounds”.

Αρχικά και με δεδομένη την αγάπη τους για την κιθαριστική μουσική ,το ρεπερτόριό τους αποτελείται από ορχηστρικά μόνο κομμάτια, σχεδόν αποκλειστικά με σόλο κιθάρα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να ασχοληθούν με τραγούδια που περιλαμβάνουν και φωνητικά. Έτσι αποφασίζουν ως επόμενο βήμα να περάσουν στην μουσική με φωνητικά (τραγούδια).  Με την έλευση του τραγουδιστή  Θοδωρή Συναδινού ως τραγουδιστή, το γκρουπ ξεφεύγει οριστικά από την ερμηνεία τραγουδιών των Ventures και των Shadows.

Είναι η περίοδος που ηχογραφούν το “Baby Frankenstein” (μουσική Σταμάτη Σπανουδάκη, στίχοι Νίκου Μαστοράκη) καθώς και το “Peace pie” των Shadows. Η μπομπίνα με τα τραγούδια έρχεται στα χέρια του Νίκου Μαστοράκη, ο οποίος εντυπωσιασμένος από τις δυνατότητες του συγκροτήματος αναλαμβάνει το μανατζάρισμά τους, αναμεταδίδει τα τραγούδια τους από τις δημοφιλείς ραδιοφωνικές εκπομπές του και συντονίζει την πρώτη τους φωτογράφηση στο Σούνιο από τον εξαιρετικό φωτογράφο των Μοντέρνων Ρυθμών  κ. Τσέλιο.

Σε αυτό το διάστημα, για να καλύπτει τις συχνές απουσίες του Θοδωρή Συναδινού στο τραγούδι , έρχεται ως έκτατη και περιστασιακή λύση ο Νίκος Γιαννακόπουλος, ώστε να είναι εφικτές οι ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ, ενώ τον Μάη του 1965 ο Σάκης Πάλλης αντικαθιστά στα ντραμς τον Γιώργο Ζαχαρίου.

Τον Ιούνιο του 1965 το συγκρότημα διαλύεται προσωρινά επειδή κάποια από τα μέλη του χρειάστηκε να προσηλωθούν στις πανεπιστημιακές σπουδές τους ενώ ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναχωρεί για την Αγγλία από την οποία επιστρέφει τον Οκτώβρη.

Τον Νοέμβρη του 1965 το γκρουπ επαναδραστηριοποιείται με μέλη τους Σταμάτη Σπανουδάκη (φωνητικά, φαρφίσα,μπάσο) , Γιάννη Κύρη (σόλο κιθάρα), Σπύρο Αμπατζόπουλο (αρχικά μπάσο και στην συνέχεια ρυθμική κιθάρα και φωνητικά) και τον ντράμερ των Mersey Beats, Freddy Werder (ντραμς). 

Αυτή θα είναι και η μακροβιότερη σύνθεση των U.L.S. με την οποία θα ηχογραφήσουν στο στούντιο ΕΡΑ της οδού Σταδίου με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη στις 23 Δεκέμβρη τις 3 πρώτες τους συνθέσεις, τα “Can you remember”, “Invitation” και “My mind is with you”, σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη. 

To συγκρότημα στην διάρκεια των επομένων μηνών θα εμφανιστεί σε πάμπολλες ζωντανές εμφανίσεις, σε μουσικά πρωινά , σε συναυλίες, σε γνωστά νυχτερινά κέντρα, σε χορούς μεγάλων  ξενοδοχείων αλλά και σε αρκετά πάρτυ , θα κάνει μια σειρά νέων φωτογραφήσεων με τον φωτογράφο Τσέλιο πάντα και το κεντρικό του συνθετικό δίδυμο (Σπανουδάκης-Κύρης) θα γράψει και την μουσική για το διαφημιστικό σποτ της γνωστής μάρκας μαγιώ «Δελφίνι», με την παρότρυνση του Νίκου Μαστοράκη.

Την άνοιξη του 1966 θα τους δοθεί η μεγάλη ευκαιρία αφού είχε έρθει στην Ελλάδα ο γάλλος  μουσικός παραγωγός Michel Le Goff , ο οποίος σε συνεργασία με την ελληνίδα γυναίκα του Δήμητρα , είχαν ιδρύσει την δισκογραφική εταιρεία ΜLG-Topi, με σκοπό να αναδείξουν νέα ελληνικά σχήματα της μοντέρνας μουσικής.

 Με την μεσολάβηση και παρουσία του Νίκου Μαστοράκη κλείστηκε το ραντεβού στο Κολωνάκι και δόθηκαν τα χέρια, ενώ η μπάντα το καλοκαίρι μπήκε στο μικρό στούντιο της Columbia στον Περισσό , όπου και έγραψαν τα υπόλοιπα 4 tracks. Αυτά ήταν τα “How to make a family” και το “ The chief bandit” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη και Σπύρου Αμπατζόπουλου  και το  “Friend” και  “My little wife” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη.

Μέχρι και τις αρχές  του 1967 το συγκρότημα συνεχίζει τις εμφανίσεις του, με το “Friend” να αναδεικνύεται ως το δημοφιλέστερο τραγούδι τους στις ζωντανές του εκτελέσεις, ενώ το γκρουπ θα αποκτήσει και καινούργιο χώρο για πρόβες οι οποίες γινόντουσαν δύο φορές την εβδομάδα, συνήθως Τετάρτη και Κυριακή, αφού μετά το γκαράζ στο σπίτι του Σταμάτη, θα  διαμορφωθεί ένα δωμάτιο του σπιτιού ως μίνι στούντιο.

 Η σύνθεση θα αλλάξει ακόμα μια φορά αφού στη θέση του ντράμερ Freddy Werder που αναχωρεί για την Ελβετία, θα έρθουν αρχικά και για μικρό διάστημα ο Μικαέλλο Μαρούδας και κατόπιν ξανά ο Σάκης Πάλλης (πρώην Sette Amici). Φτάνοντας το καλοκαίρι με αυτήν την σύνθεση και με την έλλειψη κάποιας σοβαρότερης προοπτικής αφού η δισκογράφηση τελικά δεν είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους , ο Σπύρος Αμπατζόπουλος θα αποχωρήσει για να  αφοσιωθεί στις σπουδές του στην Νομική, ο Σταμάτης Σπανουδάκης θα φτιάξει μαζί με τον Αλέξη Παπαδημητρίου πρώτα τους Whites και μετά τους Artomics πριν φύγει για την Γαλλία και την Γερμανία, ενώ ο Γιάννης Κύρης θα συνεχίσει μέχρι και το 1968 να παίζει ζωντανά για δύο σεζόν στο κλαμπ Les Ami στην Ηλιούπολη με ένα εφήμερο σχήμα κρατώντας και τον τίτλο των U.L.S. , πριν προσχωρήσει στους Esquires Beat Group.

Low Noise "Low Noise" a 1987 garage-punk anthem now

Oι Low Noise φτιάχτηκαν το 1984, από το ιδρυτικό μέλος των Cpτ. Nefos Ιάκωβο Μανή, αμέσως μετά την διάλυση του γκρουπ, έχοντας κυρίως επιρροές από το new wave. Σταδιακά αλλάζει η line up του γκρουπ αλλά και ο ήχος τους, ο οποίος πλέον προσανατολίζεται σε ατόφιο garage punk και το 1987 ηχογραφούν με τον Γιώργο Δημητριάδη (Aπροσάρμοστοι, Μικροί Ήρωες) στα φωνητικά ένα ακυκλοφόρητο μέχρι σήμερα άλμπουμ. 

Τα αυθεντικά tapes βρέθηκαν, καθαρίστηκαν και έγινε mastering ώστε να αναδειχθεί ο ήχος τους στο βινύλιο, σε 200 αριθμημένες κόπιες (100 διάφανες+ 100 κίτρινες), μέσα από την συμπαραγωγή της Smash Records και της B-otherSide Records.

United Lovely Sound LP out now after 50 years!

H B-otherSide Records περήφανα παρουσιάζει στο μουσικόφιλο κοινό ,τους United Lovely Sounds, έπειτα από έρευνες 8 χρόνων και πάμπολλες ανασκαφές σε αρχεία φίλων, συλλεκτών, περιοδικών αλλά και των ίδιων των μελών του συγκροτήματος. Το παρόν LP περιέχει 7 τραγούδια, 4 προερχόμενα από το ακυκλοφόρητο EP Single του συγκροτήματος (1966) καθώς και 3 ακόμη προγενέστερα (1965), τα οποία βρέθηκαν σε μια πομπίνα στην Ελβετία , μαζί με ένα ογκώδες φωτογραφικό υλικό καθώς και τους στίχους των τραγουδιών τα οποία έχουν συμπεριληφθεί σε ένα τετρασέλιδο ένθετο. Το εξώφυλλο του δίσκου έχει στηριχτεί στο πρωτότυπο εξώφυλλο του single ενώ από μουσικής κατεύθυνσης οι U.L.S. έχοντας σαφείς επιρροές από τους Beatles, Rolling Stones, Shadows και Βyrds, κινούνται απόλυτα στον ήχο του 60’s garage-punk , φτιάχνοντας δικά τους πρωτότυπα όσο και μελωδικότατα τραγούδια. 

Η αποκατάσταση του ήχου και το mastering του βινυλίου έγινε από τον Γιάννη Κύρη, κιθαρίστα των ULS. Την έκδοση έρχεται να συμπληρώσει μια ένθετη ασπρόμαυρη αφίσα από τον φωτογράφο των Μοντέρνων Ρυθμών Κώστα Τσέλιο, σε μια σύνθεση που είχε φτιάξει ειδικά για το συγκρότημα με σκοπό να την χρησιμοποιήσουν ως αφίσα συναυλιών , η οποία αποκαταστάθηκε και εκτυπώθηκε σε φυσικό μέγεθος Α3 και στις 300 κόπιες. Η έκδοση έχει γίνει σε 300 αριθμημένα αντίτυπα, τα 150 πρώτα σε κίτρινο βινύλιο και με αυθεντικές υπογραφές από τα τέσσερα μέλη του γκρουπ στην αφίσα ενώ τα υπόλοιπα 150 στο κλασσικό μαύρο βινύλιο. 

Ημερομηνία κυκλοφορίας : 12/9/2015

Ακούστε το Dare- το νέο single των B-sides

Σχεδόν δυο χρόνια μετά την κυκλοφοράι του Μοm η παρέα των Β-Sides επανέρχεται με την κυκλοφορία του 7'' (με μια μόνο πλευρά) single με τίτλο Dare (bsr060). Δεν ξέρουμε εαν το Dare πιάνει τα πράγματα (μουσικά και μη) για τους B-sides από εκεί που τα άφησε το Mon ή τα πάει ένα βήμα μπροστά. Μόνο ο καιρός θα το δείξει  αυτό. 

Η αλήθεια είναι ότι το Dare είναι συγχρόνως τόσο τόσο B-sides  μα και τόσο διαφορετικό από το άλλα κομμάτια τους. Είναι κάτι που κάνει αυτή τη παλιοπαρέα πλέον από την Πάτρα. Μπορεί να δηλώνει hard pop αλλά που το πάνε που το φέρνουν σε άλλα μοτίβα κάθε φορά. Το Dare είναι ίσως το χαμένο συνδετικό κομμάτι ανάμεσα στο Mom (BSR028) και το Story Without End (BSR 008).

Nαι (το Dare) θα μπορούσε να είναι Raining Pleasure στο μεσοδιάστημα από το nostalgia στο flood.  Αλλά μήπως αυτό το μεσοδιάστημα δεν είναι που έκανε τόσους και τόσους να πιάσουν κιθάρες, μπάσα και ταμπούρλα?  Δεν προσπαθεί να είναι αντίγραφο των Pleasure αλλά δείχνει ικανό να κερδίσει την θέση του ανάμεσα σε εκείνα το κομμάτια των έταιρων Πατρινών που παραμένουν στις playlist των ψαγμένων παραγωγών και web radios.Εμάς μας κέρδισαν οι B-Sides για ακόμη μια φορά.

Εσείς περάστε μια βόλτα από το νεότευκτο bandcamp των B-Sides και ακούστε το μαζί με όλη τη δισκογραφία τους.

H B-otherside Records παρουσιάζει: Nικόλας Άσιμος "Αρνήθηκα πολλά

Ο Νικόλας  Άσιμος υπήρξε μια ιδιαίτερη και ευαίσθητη προσωπικότητα, η οποία παρά τις πολλές αντιξοότητες , κατάφερε να ανθήσει δημιουργικά και αποτελεί από μόνος του μια μοναδική καλλιτεχνική οντότητα, που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κάποιο μουσικό καλούπι της εποχής του. Στις 17  Μαρτίου πριν από 26 χρόνια, έφυγε για την μεγάλη του «βόλτα», αφήνοντας ως μουσική παρακαταθήκη 3 κασέτες με ανέκδοτες ηχογραφήσεις , στις οποίες περιλαμβάνονται 6 νέα του τραγούδια, τα κύκνεια άσματά του, καθώς και αρκετές πρόβες με τα ήδη γνωστά μας τραγούδια, σε διαφορετικές εκτελέσεις, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Μετά από αρκετούς μήνες ηχητικής επεξεργασίας,  οι ηχογραφήσεις καθαρίστηκαν και η B-otherSide records θα έχει την χαρά να παρουσιάσει συνολικά 15 τραγούδια  σε έναν δίσκο βινυλίου με τίτλο «Αρνήθηκα πολλά». 

Η έκδοση έχει γίνει σε 500 αριθμημένα αντίτυπα (300 λευκά &  200 μαύρα)και περιλαμβάνει ένα 4-σέλιδο ένθετο με κυρίως ανέκδοτο φωτογραφικό και εικαστικό υλικό καθώς και τους στίχους των τραγουδιών αλλά και ένα συγκλονιστικό κείμενο του ψυχιάτρου Σωτήρη Παστάκα, ο οποίος φρόντιζε τον Νικόλα Άσιμο και ρίχνει ένα νέο φως πάνω στα αίτια της αυτοκτονίας. Τέλος το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας, τον οποίο είχε εμπιστευθεί ο Νικόλας Άσιμος για την δημιουργία του εξωφύλλου του δίσκου « Ο Ξαναπες» ενώ στο εσωτερικό σαλόνι του δίσκου υπάρχει ένα ανέκδοτο σκίτσο του Νικόλα Άσιμου το οποίο βλέπει το φως για πρώτη φορά. Επίσημη ημέρα κυκλοφορίας του δίσκου 17 Νοέμβρη 2014.

Stress "Ο ήχος της ανασφάλειας"-Stress "Sound of insecurity" 30th ann.edition LP

Από τις αρχές του 2013 οι Stress σε συνεργασία με την b-otherside records δρομολόγησαν την επανακυκλοφορία του ''Ηχου της ανασφάλειας''. Πρόκειται για την επετειακή έκδοση των 30 χρόνων από τη πρώτη κυκλοφορία 1984-1985. 

Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις 16 Δεκεμβρίου με νέα επεξεργασία, μίξη και mastering σε 1000 συνολικά κόπιες, από τις οποίες οι 400 σε μαύρο βινύλιο, οι 400 σε λευκό και οι τελευταίες 200 σε ένα αριθμημένο Box Set, το οποίο θα περιλαμβάνει τον δίσκο σε διάφανο βινύλιο, ένα t-shirt με το εξώφυλλο του άλμπουμ στην μπροστινή πλευρά και το σήμα των Stress στην πλάτη, καθώς και μια κονκάρδα. Το πρωτότυπο artwork του Βοx Set έχει γίνει από τον Πάνο (Τάκης) Σκορδάς , οποίος έχει φιλοτεχνήσει και το εξώφυλλο του Ήχου της ανασφάλειας. 

Όλες οι κόπιες θα συνοδεύονται από τετρασέλιδο ένθετο με τους στίχους στα ελληνικά και αγγλικά  καθώς και φωτογραφίες του γκρουπ.

(Νέα κυκλοφορία) B-Sides : Mom

Tρία χρόνια μετά το ντεμπούτο άλπουμ τους οι B-Sides επιστρέφουν με την κυκλοφορία του ΕP "Μοm". Νέα διάθεση και τέσσερα ν.εα κομμάτια σε 250 αριθμημένες κόπιες. To Mom κυκλοφορέι σε 7'' βινυλίο που συνοδεύεται από CD και ένα Bonus track, το distant star.

Από το από το πρώτο ομότιτλο του ΕP κομμάτι -που ήδη ακούγεται και θα ακουστεί και άλλο- μπορεί κανείς να αντιληφθεί την αλλαγή των B-sides. Οι δυνατές κιθάρες συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν στο Story without end ενώ τα pop hooks τυλίγουν τα κομμάτια σε μια φρέσκια και γνώριμη ατμόσφαιρα.

Το Subway έχει το trade mark των B-sides παντού μέσα του, με την κιθάρα να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο εγωιστικά για την πάρτη της μην αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης

Το Love is cruel είναι μάλλον το πιο radio friendly κομμάτι του EP, ενώ όσοι έχετε την συλλεκτική (100 μόνο αντίτυπα) έκδοση του Story without end σε βινύλιο θα αναγνωρίσετε το bonus track "distant star"  (που περιέχεται στο CD). Απολαύστε το εδώ με νέα φωνητικά και (ξανα)κολήστε μαζί του.

          

Επανακυκλοφορία βινυλίου Μίμης Πλέσσας "Greece goes modern"

Μίμης Πλέσσας & οι Orbiters “Greece goes modern “

Έχουν περάσει ακριβώς 45 χρόνια από τότε που η Ελληνική δισκογραφία εμπλουτίστηκε με το “Greece Goes Modern” του Μίμη Πλέσσα & των Orbiters, ένα άλμπουμ που πάντρεψε σ' ένα τέλειο σώμα τα mediterranean shake με τους jazz αυτοσχεδιασμούς φτιάχνοντας έναν ήχο φρέσκο όσο και δυναμικό.

Το ταλέντο και η απίστευτη δεξιοτεχνία των μουσικών μας παραδίδει ένα μοντέρνο έργο που ακούγεται με την ίδια ευχαρίστηση και στις μέρες μας που σε συνδυασμό με την σπανιότητα της εύρεσης του πρωτότυπου βινυλίου, οδήγησε σε μια αριθμημένη επανέκδοση η οποία εξαντλήθηκε και λόγω της μεγάλης ζήτησης  επανακυκλοφορεί σε 350 διάφανες κόπιες.

Η έκδοση θα συνοδεύεται από ένθετο με την προσωπική μαρτυρία του δημιουργού του, Μίμη Πλέσσα, καθώς και φωτογραφίες από το προσωπικό του αρχείο και θα κυκλοφορήσει από την σειρά "Lost Archives" της "Β-otherSide Records" .

Nέα κυκλοφορία: Socos and The Live Project Band «Αντάρτικο Πόλεων»

Μόλις κυκλοφόρησε σε βινύλιο από την B Other Side Records το άλμπουμ  «Αντάρτικο Πόλεων» των Socos & The Live Project Band.
 

Το 4ο άλμπουμ των Socos & The Live Project Band  που μέχρι τώρα ήταν διαθέσιμο μόνο σε μορφή free download απευθείας από το site του συγκροτήματος www.theliveprojectband.com κυκλοφορεί σε συλλεκτική έκδοση διπλού βινυλίου με gatefold εξώφυλλο. Τα 150 πρώτα αντίτυπα είναι χρωματιστά. Η κυκλοφορία της έκδοσης βινυλίου συμπίπτει με τη συμπλήρωση ενός κύκλου που βρίσκει το συγκρότημα σε επ’αόριστον αναστολή δραστηριοτήτων (hiatus).

To Aντάρτικο Πόλεων ηχογραφήθηκε τον χειμώνα και την άνοιξη του 2011 και οι μίξεις ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 2011. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς εμφανίστηκε η ψηφιακή (free download) εκδοχή του. Οι ηχογραφήσεις έγιναν αποκλειστικά με φυσικά όργανα και χωρίς προσθήκες ψηφιακού βάθους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μεγάλη αμεσότητα στον ήχο του άλμπουμ. Επιδίωξη του συγκροτήματος ήταν τα κομμάτια να διατηρούν τον λυρισμό τους, όπου αυτός υπάρχει, και ταυτόχρονα την επιθετικότητα τους.
 

Στην τέταρτη πλευρά της έκδοσης βινυλίου υπάρχουν 4 remixes σε κομμάτια του άλμπουμ, τα οποία και δεν υπήρχαν στην free download έκδοση.
 

Πρόκειται για τα remixes στα:
- Η πόλη χορεύει  (remix Χρήστος Αλεξόπουλος)
- 22 (remix Γιώργος Πρινιωτάκης)
- Ερυθροphobia (remix Αλέξης Μπόλπασης)
- 22 (remix Socos)
 

Ένα άλμπουμ - μανιφέστο που με την αμεσότητα των στίχων του και την ευρηματικότητα της μουσικής του αποτελεί καθρέφτη της εποχής μας.
 

Τα μέλη των Socos & The Live Project Band σε αυτό το (πιθανόν) κύκνειο άσμα τους είναι:
Socos (κιθάρα ), Μαρίνος Τζιάρος (φωνητικά, μπλιμπλικοειδή και κρουστά), Δημήτρης Αντωνιάδης (τύμπανα), Κυριάκος Βοργιάς (μπάσο), Μπάμπης Αντωνάτος (κιθάρα) και Μαρία Λατσίνου (φωνή).
 

Στο «Party» συμμετέχει η Θέκλα Τσελεπή (φωνή)
 

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Artracks studio: Ηχοληψία και μίξη Αλέξης Μπόλπασης. Mastering (επίσης στο Artracks): Γιώργος Πρινιωτάκης.
Παραγωγή: Socos, Μπόλπασης, Πρινιωτάκης
Το artwork επιμελήθηκε ο Κυριάκος Βοργιάς

Κυκλοφορία: Venus In Furs “Dead Europe”

Οι Venus In Furs, το θρυλικό Post-punk συγκρότημα των '80 επιστρέφει στη δισκογραφία με τις μηχανές τους αναμμένες στο κόκκινο , με το νέο τους lp “Dead Europe”, έναν δίσκο που πάλλεται από τις αντηχήσεις της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Το φυσικό distortion του ήχου τους που είναι βασισμένο στο dark wave με ψυχεδελικές και παραδοσιακές επιρροές , περιγράφει ανατρεπτικά την ροκ μουσική του κοντινού μέλλοντος. Το lp κυκλοφορεί σε 300 αριθμημένες κόπιες βινυλίου , από τις οποίες οι 150 πρώτες είναι σε έγχρωμο (βιολετί) βινύλιο και οι υπόλοιπες 150 σε κλασσικό μαύρο. Η έκδοση περιλαμβάνει ένα έγχρωμο ένθετο με τους στίχους και πληροφορίες για το γκρουπ και την ηχογράφηση. 

more@http://www.b-otherside.gr/el/catalog/93-bsr-025-venus-in-furs-qdead-europeq.html

Kυκλοφορία βινυλίου Παρθενογένεσις

Αδιαμφισβήτητα ένα από τα Ελληνικά μουσικά σχήματα που συνταυτίστηκαν με την έννοια του μύθου είναι οι Παρθενογένεσις. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Ίσα ίσα υπάρχουν κάμποσοι λόγοι που δικαιολογούν μία τέτοια συνταύτιση. Εν πρώτοις, οι Παρθενογένεσις ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα στην Ελλάδα που κατόρθωσαν να παντρέψουν τις καταβολές hard rock ηχητικού χαρακτήρα που δικαιολογημένα τους διακατείχαν με ένα αυθεντικό και απόλυτο punk τρόπο ζωής.

Εν συνεχεία, αποτέλεσαν την πρώτη ενδεχομένως μπάντα που μύησε την Ελληνική ηχοπολιτισμική πραγματικότητα στο νεοκυματικό ήχο (New Wave) . Επιπρόσθετα, βάσει των εκρηκτικών ζωντανών εμφανίσεων που προσέφεραν στο κοινό εκείνης της εποχής απέκτησαν μία διαχρονική φήμη η οποία καταφθάνει μέχρι το παρόν. Τέλος, η έλλειψη έκδοσης του μουσικού τους έργου σε ένα αξιόπιστο μέσο το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε διασωθεί μέχρι και τις ημέρες μας (π.χ. δίσκος βινυλίου) συνέβαλλε τα μέγιστα στο να διογκωθούν οι όποιες φήμες συμβάλλοντας τελικά στην καθιέρωση της ταυτότητάς τους ως συγκροτήματος-μύθος. Έτσι, για περισσότερα από 35 χρόνια, οι Παρθενογένεσις παρέμειναν στο συλλογικό ασυνείδητο ως μια all-star μπάντα που όμως σκορπίστηκε πριν προλάβει να δισκογραφήσει. Το σημαντικό αυτό δισκογραφικό κενό έρχεται να καλύψει η παρούσα έκδοση στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα μοναδικά 10 τραγούδια που διασώθηκαν σε μια δημοσιογραφική κασετούλα με πολλά ηχητικά προβλήματα, τα οποία έτυχαν ανάλογης επεξεργασίας και αποκατάστασης πάντοτε στο μέτρο του δυνατού. Επιπλέον, η τρέχουσα έκδοση περιλαμβάνει ένα τετρασέλιδο ένθετο το οποίο περιέχει όλες τις διασωθείσες πληροφορίες (π.χ. ανέκδοτες φωτογραφίες και αποκόμματα μουσικού δημοσιογραφικού Τύπου) που αφορούν το συγκρότημα , μία καρτ-ποστάλ με την τελευταία φωτογραφία της μπάντας και ένα έντυπο μεγέθους Α4 το οποίο περιλαμβάνει το Μανιφέστο των Παρθενογένεσις καθώς και το επίσημο βιογραφικό του συγκροτήματος. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια συμπαραγωγή της σειράς Lost Archives από το label της B-otherSide και της Ειρκτή σε 400 αριθμημένα βινύλια, εκ των οποίων τα πρώτα 150 διατίθενται σε λευκό χρώμα.

Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 6/4/2012

Νέα κυκλοφορία σε βινύλιο - Μωρά στη Φωτιά " Θεατρίνοι"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ας υποθέσουμε πως μια μαγική δύναμη, μας έδινε τη δυνατότητα να επιλέξουμε 3 δίσκους που θεωρούμε αξεπέραστους, να τους κυκλοφορήσουμε σε βινύλιο. Ο ένας από αυτούς θα ήταν σίγουρα οι “Θεατρίνοι” από τα Μωρά στη φωτιά. Γιατί αν ο πρώτος ομώνυμος δίσκος της μπάντας που κυκλοφόρησε το 1987 θεωρείται (και είναι) ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής, για εμάς, το δεύτερο album του group, “Θεατρίνοι”, που κυκλοφόρησε το 1999, είναι ακόμα πιο σημαντικό. Για τον απλούστατο λόγο πως βγήκε μόνο του και τα έβαλε με όλους και όλα, σε μια εποχή που σε τίποτα δεν θύμιζε την μουσική άνοιξη που επικρατούσε στο ελληνικό ροκ, 12 χρόνια πριν. Σε συνδυασμό βέβαια με το γεγονός πως περιείχε συνθέσεις, γεμάτες ενέργεια, λυρισμό, χωρίς κανέναν απολύτως μουσικό συμβιβασμό. Τα Μωρά είχαν πλέον μεγαλώσει και παρουσίαζαν τον πληρέστερο (πάντα κατά τη υποκειμενική μας άποψη) δίσκο τους.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως αρκετές από τις συνθέσεις, πάντα σε στίχους και μουσική του Στέλιου ” Σαλβαδόρ” Παπαϊωάννου, ήταν ήδη έτοιμες και παιζόταν στα live της μπάντας, από τα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Η Β-οtherside records, σε συνεργασία με την Labyrinth Of Thoughts, κυκλοφορεί το album, για πρώτη φορά, σε βινύλιο.

-420 αριθμημένα αντίτυπα σε βινύλιο 150 gr.

-Τα πρώτα 150 σε μπλε χρώμα, τα υπόλοιπα σε μαύρο.

-Η έκδοση περιλαμβάνει αφίσα με την αυτοπροσωπογραφία του Στέλιου “Σαλβαδόρ” Παπαϊωάννου.

Hμερομηνία κυκλοφορίας : 26/3/2012

Stress : “Athens Burning I” & “Athens Burning II”

Είναι σίγουρα από τις επανακυκλοφορίες που περιμέναμε πολέ καιρό. Β B-otherSide records 30 χρόνια μετά μας δίνει την ευκαιρία να βάλουμε στην δικσοθήκη μας ένα από τα "σπάνια" κομμάτια του παζλ ελληνική ανεξάρτητη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι το Δελτίο Τύπου μας ήρθε εδώ και λίγο καιρό, και συγκεκριμένα πριν από τις 3 Δεκεμβρίου που ήταν η επίσημη (επανα)κυκλοφορία των Stress. Διαβάστε λοιπόν και σπεύστε.

---------------------ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-------------------------

Έχουν περάσει 30 ακριβώς χρόνια από την δημιουργία του Athens Burning από τους Stress και το μήνυμά τους παραμένει ειδικά αυτήν την περίοδο, πιο επίκαιρο από ποτέ. Η B-otherSide records με χαρά φέρνει στο φως τις ηχογραφήσεις της πρώτης περιόδου των Stress ,από το 1982 έως και το 1985 ,συνολικά 9 τραγούδια μοιρασμένα σε 2 διαφορετικά single, σε 500 αριθμημένες κόπιες. Τις ηχογραφήσεις προλογίζει ο Αργύρης Ζήλος, σε ένα απόσπασμα από την πρώτη ραδιοφωνική παρουσίαση των Stress.Τα singles περιλαμβάνουν ένα 4-σέλιδο ένθετο με φωτογραφίες και στίχους στα ελληνικά και αγγλικά, ενώ οι πρώτες 100 κόπιες θα δίνονται σε ειδική συσκευασία που θα περιλαμβάνει ένα κουτί με το σήμα της μπάντας,τα δύο singles και μια αφίσα σε μέγεθος Α3, υπογεγραμμένη από την μπάντα, αποκλειστικά μέσα από το mailorder της Labyrinth Of Thoughts (http://labyrinthofthoughts.gr/).

Giusurum Presents: b-otherside records!!!

Μετά την Spinalonga ήρθε η σειρά της b-otherside Records να αυτοπραρουσιαστεί εδώ στο Γιουσουρούμ και να μας πει το τι σκέφτετε για την κατάσταση στην ελληνική μουσική πραγματικότητα!! Έχει ενδιαφέρον να ακούς (διαβάζεις) αυτούς που επενδύουν (χρόνο, χρήμα, μεράκι, κλπ) στην ελληνική μουσική βιομηχανία (ή βιοτεχνία αν προτειμάτε). Ο λόγος στον Δημήτρη και την Κατερίνα από την b-otherside!!!

---------------------------------------------------------------

Ως λάτρεις και συλλέκτες δίσκων της ελληνικής σκηνής ξεκινήσαμε από το 1994-5 ακούγοντας οτιδήποτε μας προκαλούσε το ενδιαφέρον και μαζεύοντας ανελλιπώς όλα τα βινυλια από το '80 και το '90,εχοντας μια έλξη για τον ζεστό, αναλογικό ήχο και τα μαύρα αυλάκια. Ο Δεκέμβρης του '08 μας βρήκε σε μια περίεργη φάση όπου είχαμε βαρεθεί να λεμε ότι όλα πανε αργά και δυσκοίλια στον μικρόκοσμο της ελληνικής σκηνής οπότε και είπαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, στον βαθμό τουλάχιστον που μπορούσαμε. Ψάχνοντας στο ιντερνετ να βρούμε το όνομα που θα βαπτίζαμε την δισκογραφική σαν πρώτη επιλογή μας προέκυψε το B-Sides αλλά φυσικά πέσαμε πάνω στους Πατρινούς φίλους μας και ακούγοντας τα τραγούδια τους καταφέραμε δυο σε ένα: Και ξεκινήσαμε την δισκογραφική ως B-otherSide Records και ξέραμε ποια θα ήταν η πρώτη μας δουλειά, την οποία και λατρεύουμε. Παράλληλα με τον φρέσκο σημερινό ήχο τον οποίο ακουμε ανελλιπώς είχαμε και ένα ακόμη χόμπι: Την καταγραφή των ελληνικών συγκροτημάτων από τα σπάργανα της ελληνικής ροκ, δηλαδή από το 1963 και μετά ώστε κάποια στιγμή να προκύψει μια ολοκληρωμένη εγκυκλοπαιδική παρουσίαση σε ένα βιβλίο. Μέσα από αυτές τις αναζητήσεις ήρθε στα χέρια μας και ανέκδοτο υλικό από τις δεκαετίες του '60 και του '70 το οποίο πολλές φορές μας άφησε άναυδους με την μοναδικότητα του και πιστεύοντας στην αξία της παρουσίασης του γεννήθηκε το μικρό αδερφάκι Lost Archives από το οποίο παρουσιάσαμε τους δίσκους των Sun Of Greece και του Σωτήρη Κοματσιουλη ενώ υπάρχει ακόμα αρκετό υλικό για ανάδειξη στο μέλλον. Τελευταία στάση σε αυτό το δημιουργικό ταξίδι είναι η νεογέννητη B-otherSide Digital από την οποία θα εκδοθούν κάποιες σύγχρονες κυκλοφορίες σε cd,με πρώτη την ολοκληρωμένη δουλειά των φίλων μας B-Sides με τίτλο "Story without end" το οποίο και μόλις κυκλοφόρησε. Γενικότερα όμως σκοπός μας είναι να δώσουμε βαρύτητα και βάση στο βινυλιο και μόνο για εξαιρέσεις λόγω της αυξημένης πίεσης του κόσμου να καταφεύγουμε στο cd.

Μετά από δυόμισι χρόνια λειτουργίας αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι το βινυλιο θα συνεχίσει να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα αφού υπάρχει ένας συνεχώς ανανεωμένος κόσμος και μάλιστα από νέα παιδιά, διψασμένα να ζήσουν την μαγεία της επαφής με τις 33 στροφές και την βελόνα, πράγμα που στο εξωτερικό είναι πολύ περισσότερο γιγαντωμένο, σύμφωνα με τις πωλήσεις μας τουλάχιστον. Από εκεί και πέρα δεν πιστεύω στα στεγανά αφού η καλή ελληνική ροκ είτε προέρχεται από το 1963 (και όμως υπάρχει!) είτε από τα σημερινά ταλαντούχα παιδιά έχει μια θέση στην καρδιά μας και φυσικά στην δισκοθήκη μας. Απλά η προσέγγιση στο παλαιό υλικό θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την ιστορική αποκατάσταση και όχι την...λαγνεία αφού πολλοί ενδιαφέρονται για τις ιστορικές κυκλοφορίες και επιμένουν να αγνοούν την φοβερή σημερινή σκηνή, πράγμα που με κάνει να γελάω σκεφτόμενος ότι αν με το καλό είμαι ζωντανός σε 30 χρόνια από τώρα, οι τότε πιτσιρικάδες θα κοιτάνε με την ίδια λαγνεία τον ήχο του 2010.Απο την πλευρά μας σκοπεύουμε να συνεχίσουμε τις εκδόσεις βινυλιου και ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των καιρών, οι προσπάθειες μας επικεντρώνονται σε όσο το δυνατόν πιο οικονομικές λύσης χωρίς όμως καμιά έκπτωση στην ποιότητα του ενώ μέσα στα προσεχή σχέδια μας είναι και κάποιες συμπαραγωγές με άλλα γνωστά ελληνικά label στο άμεσο μέλλον. Μέχρι τότε επιστροφή στην αναλογική μαγεία! Vinyl is back!

Φιλικα,
Δημητρης-Κατερινα

Δισκογραφια:
B-Sides "Queen/Forest" 7" B-otherSide BSR 01 Sold Out (ltd to 500)
Sun of Greece "S/t" LP Lost Archives BSR 02 Sold Out (ltd to 440)
Σωτηρης Κοματσιουλης "Σαν τον ανεμο" LP Lost Archives BSR 03 Few Copies(ltd to 500)
B-Sides "Kill/I speak your words" 7" B-otherSide BSR04 Sold Out (ltd to 200)
Monkee Wonkey "I want to dissapear" LP B-otherSide BSR05 (ltd to 200)
B-Sides "Story without end" CD Digital BSR06