Σήμερα ακούμε και μιλάμε για την μοναδική επίσημη κυκλοφορία των Πατρινών Όρα Μηδέν με τίτλο Μόνα Λίζα που κυκλοφόρησε το 1989 από την Lazy Dog (LZD 002) ως ένθετο του fanzine "Rolling Under" αποτελώντας το πρώτο βυννιλιο που έδωσε το διάσημο fanzine καθώς μεχρι τοτε έδινε
κασσέτες.
Το Mόνα Λίζα περιέχει τρία κομμάτια (Αφήστε Το Κορμί Μου Ήσυχο, Θάνατος Στους Ποιητές και το ομότιτλο Μόνα Λίζα) ενώ κόπήκε σε 1500 αντίτυπα.. Οι ηχογραφήσεις τους έγιναν με έξοδα του συγκροτήματος στο Rock Studio
στην Θεσσαλονίκη υπό τις οδηγίες του Παντελή Δεληγιαννίδη (x-olympians,
Δάμων & Φιντίας, μπουρμπούλια).
Το Μόνα Λίζα αποτελεί την δεύτερη
και ίσως την πιο σπάνια κυκλοφορία της Lazy Dog. Το 2014 η ειρκτή επανακυκλοφόρησε σε 500 αντίτυπα το θρυλικό και σπάνιο αυτό 7'' (eirma 012) με το Remastered να γίνεται στα Sonic Shelter Studios στην Αθήνα.
Τα μέλη των Όρα Μηδέν κατά την περίοδο της κυκλοφορίας: Μαρίνος Σκανδάμης- βιολί, Νίκος Βλαντής (Πισπιρής)-τύμπανα, Πάνος Παπαχριστόπουλος- κιθάρα, Σάκης- φωνητικά.
Σήμερα ακούμε και μιλάμε για το πρώτο και μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ των The Reporters με τίτλο Bare Hands (CREEP 01) που κυκλοφόρησε το 1983 αποτελώντας τον πρώτο μεγάλο δίσκο που κυκλοφόρησε από την Creep Records.
Το Bare Hands ηχογραφήθηκε το διάστημα 15 - 30 Μαρτίου 1983 στο Mastersound Studio στην Αθήνα σε παραγωγή των ίδιων των Reporters. Η σύνθεση της μπάντας στην κυκλοφορία αυτή ήταν: Σόλων Σταθόπουλος (aka Akis μπάσο), Γιώργος Ρουμάνης (ντράμς), Παρασκευάς Καραμικές (κιθάρες), Χρυσόστομος Μουράτογλου (keyboards) και Κώστας Ποθουλάκης (φωνητικά).
Αναμφίβολα αυτό που ξεχωρίζει είναι τα φωνητικά του
Ποθουλάκη και τα πλήκτρα του Μουράτογλου, ενώ από το άλμπουν τα κομμάτια
που ξεχωρίζουν είναι το "You and I", το "I live in lies",το "Shades"
και το ορχηστρικό "Ιslam". Λίγο αργότερα το συγκρότημα διαλύεται
αφήνοντας όμως στην μουσική σκηνή της χώρας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.
Η επανέκδοση του Bare Hands έγινε από την Geheimnis Records τον Ιούλιο του 2012 (GHMN.004) σε 400 αριθμημένα διπλά 10ιντσα βινυλίου, επεξεργασμένα από τις πρωτότυπες μπομπίνες, με τον δίσκο να συμπεριλαμβάνει τα τραγούδια και των δύο κυκλοφοριών του συγκροτήματος, μαζί με το πρωτότυπο ένθετο και κάποιες σπάνιες φωτογραφίες. Οι μισές από τις κόπιες τυπώθηκαν σε κλασσικό μαύρο βινύλιο, ενώ οι άλλες μισές σε διαφανές πορτοκαλί.
Μετά από πολύμηνη απουσία το giousurum επανέρχεται με μια σειρά αναρτήσεων που θα αφορούν σε αγαπημένες κυκλοφορίας (κυρίως) από τον χώρο της Ελληνικής Αγγλόφωνης μουσικής σκηνής καλύπτοντας μια χρονική περίοδο περίπου 6 δεκαετιών. Δεν θα υπάρξει περιορισμός στο format της κυκλοφορίας. Sinlges, ολοκληρωμένα άλμπουμ ή ακόμη και συλλογές. Ότι αγαπήσαμε τόσα χρόνια θα περάσει από τις σελίδες του giousurum με μοναδικό γνώμονα την παρουσία τους στην λίστα των αγαπημένων μας κυκλοφοριών.Δεν θα διαβάσετε κριτικές και περίπλοκες αναλύσεις. Θα έχουμε απλές και λιτές παρουσιάσεις των κυκλοφοριών και στο τέλος της κάθε ανάρτησης θα ακούμε μαζί αυτό που επιλέξαμε,
Η αρχή λοιπόν γίνεται σήμερα με ένα single από τον Δεκέμβριο του 1993 και από την ιστορική Pegasus Records του Πέτρου Κουτσούμπα.
Ακούμε και μιλάμε για το πρώτο δείγμα της δουλειάς των Common Sense (PEG018) με τίτλο Grotesque. Ένα single που έχει βρει την θέση του ανάμεσα στα υπέροχα, μυθικά και δυσεύρετα 7'' της Ελληνικής Αγγλόφωνης Μουσικής. Στη b-side περιέχεται το κομμάτι Child's Play.
Το Grotesque είναι σε παραγωγή του Πέτρου Κουτσούμπα και των Common Sense, ενώ ηχογραφήθηκε στο Prisma Studio. Η σύνθεση των Common Sense στην κυκλοφορία αυτή ήταν: Χρήστος Ζούμπας (στίχοι, μουσική, κιθάρες, μαντολίνο), Χρήστος Αλεξόπουλος (στίχοι, μουσική, Keyboards), Τατιάνα Σταυρουλάκη (φωνητικά στο Grotesque), Σάκης Μπιρμπίλης (μπάσο), Γιώργος Καρανικολάου (ντράμς).
Εκτός των μελών των Common Sense έχουμε σαν guests μουσικούς: τον Μιχάλη Καπαδουκάκη (μπάσο στο Child's Play), τον Γιώργο Πρινιωτάκη πριν δημιουργήσει το Artracks Studio (φωνητικά στο Child's play) και τον Νίκο Δευτεραίο (στίχοι στο Child;s Play).
Τα κομμάτια του single μπορεί κανεις να τα ακούσει και σε μερικές συλλογές της εποχής. Το Grotesque στην The ElectroWave CD Collection Vol. 2: Music Past Departed... Part II του ElectroWave (2005) και το Child;s Play στην συλλογή Try-A-Little-Sunshine που κυκλοφόρησε το 1989 από την Pop Art Records (pop-99).
Το 2020 ακούσαμε μια εκπληκτική διασκευή του Grotesque από τους Common Sense και τον Δημήτρη Παπασπυρόπουλο (Last Chance Remix) με την (χωρίς λόγια) φωνή της Maiken Marken.
Αθήνα 1982. Κάπου ανάμεσα σε Κυψέλη, Πατήσια και Εξάρχεια γεννιέται η Creep Records. Στον σύντομο αλλά μακρύ κατάλογό της, έκαναν το δισκογραφικό τους πέρασμα μερικές από τις σημαντικότερες μπάντες της εγχώριας New Wave, Post Punk & Dark Wave σκηνής.
Μέσα σε μόλις 4 χρόνια, η Creep κυκλοφόρησε μια σειρά από εμβληματικούς δίσκους που μέχρι και στις μέρες μας αποτελούν μουσικά έργα ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας.
Ένα ντοκιμαντέρ για μία από τις πρώτες και επιδραστικότερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα, που έδωσε στέγη σε αρκετές underground μπάντες των 80’s, όπως οι Yell-o-Yell και άλλοι πολλοί. Μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις του ιδρυτή της Creep Records Μπάμπη Δαλίδη, το φιλμ πλαισιώνουν επίσης μέλη των συγκροτημάτων που δισκογράφησαν σε αυτήν, όπως οι Angelo & His Egos, Art Of Parties, Clown, Cpt Nefos, Headleaders, Metro Decay, Rehearsed Dreams, The Reporters, South Of No North, Villa 21 και The Vyllies.
Περισσότερες πληροφορίες και ανακοινώσεις σύντομα.
(Ευχαριστούμε τον Γιώργος Χαρωνίτη, ψυχή του περιοδικού JAZZ & TZAZ και όχι μόνο, για την υπέροχη σηζήτηση και τις πληροφορίες σχετικά με τους Sphinx)
Η ιστορία της Ελληνικής τζάζ μπορεί να πάει σχετικά πίσω στον χρόνο αλλά ως αυτόνομο μουσικό ρεύμα στην χώρα εμφανίστηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες για το περίφημο τζαζ club "του Μπαράκου" το οποίο άνοιξε ο Γιώργος Μπαράκος το 1974 στην πλατεία Ραγκαβά της Πλάκας.
Σε αυτό το club γράφτηκαν μερικές (αν όχι οι περισσότερες) σημαντικές στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής τζαζ μουσικής. Εδώ ηχογραφήθηκε ζωντανά το ιστορικό άλμπουμ "Αυτοσχεδιάζοντας Στου Μπαράκου" το οποίο αποτελεί την πρώτη επίσημη ηχογράφηση σύγχρονης Ελληνικής τζαζ, Στο άλμπουμ αυτό ο Σάκης Παπαδημητρίου (πιάνο) και Φλώρος Φλωρίδης (σαξόφωνο και κλαρινέτο) αυτοσχεδιάζοντας κατάφεραν και συνδύασαν την παραδοσιακή μουσική με την αβαντγκάρντ. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι του άλμπουμ αυτού: περίπου καλαματιανός, δημοτικός αυτοσχεδιασμός, ο τσομπανάκος, παράφραση του εθνικού ύμνου κ. ά).
Το άλμπουμ μπορεί να είναι το πρώτο που ηχογραφήθηκε αλλά δεν είναι το πρώτο του είδους που κυκλοφόρησε στην χώρα. Είχε προηγηθεί το Sphinx του τρίου των Μάρκου Αλεξίου, Γιώργου Τρανταλίδη (Socrates Drank The Conium) και Γιώργου Φιλιππίδη (Εξαδάκτυλος, Ηρακλής & Λερναία Ύδρα).
Οι Sphinx λοιπόν δημιουργήθηκαν το 1979 μετά από πρωτοβουλία του αείμνηστου και μεγάλου δάσκαλου του πιάνου Μάρκο Αλεξίου. Στην πραγματικότητα Sphinx δεν είναι το όνομα του γκρουπ αλλά έγιναν γνωστοί με αυτό καθώς αποτελούσε τον τίτλο του πρώτου τους άλμπουμ στο εξώφυλλο του οποίου δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του γκρουπ.
To «Sphinx» (ACBA 100) έτυχε θετικών κριτικών ενώ το τριο έδεσε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα παίζοντας φυσικά ξανά και ξανά στο ιστορικό τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου.
Η σημαντικότερη και μεγαλύτερη συναυλία των «Sphinx» έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού το 1982. Το θέατρο, πρωτοφανές για συναυλία μουσικής τζαζ, γέμισε από τέσσερις χιλιάδες θεατές ενώ την συναυλία προλόγισε ο Γιώργος Μπαράκος. Το πρώτο κομμάτι που παίχτηκε εκείνο το βράδυ ήταν το Ragava Blues αφιερωμένο προφανώς στον ναό της Ελληνικής τζαζ.
Το «Sphinx» αποτελείται από τρεις συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου (Every Day, Three Musketeers και Sphinx) ενώ περιλαμβάνει το Nardis του Miles Davis και το Round Midnight του Thelonious Monk.
Tο 1980 και ενώ έχει προστεθεί στην παρέα ο Λάκης Ζώης, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τoυς με τίτλο "Επτά Διαστάσεις" (ACBA 1002). Τα 4 κομμάτια (Δρ. Τζέκυλ Και Κύριος Χάυντ, Σάμπα Της Αγάπης, Μιλώντας Με Τον Εαυτό Μου και Αιολιάνα) του άλμπουμ είναι συνθέσεις του Μάρκου Αλεξίου καιτα 3 του Λάκη Ζώη (S.O.S. Allen, Η Φόρμα Του και Ουράνιο Τόξο).
Οι Sphinx θα συνεχίσουν για λίγο ακόμη μαζί και μεταξύ αλλων συμμετείχαν στον δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη Ατέλειωτος Δρόμος (MSM 501 - 502) παίζοντας στο κομμάτι The Man I Love. Τα μέλη των Sphinx στην συνέχεια ακολούθησαν μια αυτόνομη αλλά σε κάθε επίπεδο σημαντική πορεία στα Ελληνικά μουσικά δρώμενα.
HINTS AND TIPS
Ο Μάρκος Αλεξίου, έφυγε από την ζωή στις 9 Φεβρουαρίου 2014, ήταν ένας από τους κορυφαίους αυτοσχεδιαστές πιανίστες και συνθέτες στον κόσμο.
Ο Αλεξίου (για τον οποίο καιτην προσφορά του στην μουσική θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρες σελίδες) μετά την διάλυση των Sphinx συνέχισε να ηχογραφεί συλλογικά και προσωπικά άλμπουμ, ενώ εξέδωσε βιβλία για την τζαζ και υπήρξεθ δάσκαλος εκατοντάδεων μουσικών.
Ο Λάκης Ζώηςμεταξύ άλλων έχει κυκλοφορήσει δυο προσωπικά άλμπουμ, το Esoteric (1992) στο οποίο υπάρχει και το Ragava Square όπου πλήκτρα παίζει ο Αλεξίου και το Alone (2001).
Ο Γιώργος Φιλιππίδης κυκλοφόρησε το 2003 το αλμπουμ 40:45 μαζί με τους George Stronis, Christos Gotsinas.
Ο Βόρις Καραγιάννης και ο Μιχάλης Λαμπριανίδης καταγράφουν την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού συγκροτήματος. Καταγράφουν την ιστορία των θρυλικών Magic de Spell. Μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις και ανέκδοτο αρχειακό υλικό εξιστορούν την πορεία του συγκροτήματος από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και το 2020.
--------------------------
Μετά από 3,5 χρόνια δουλειάς, αγώνα θα έλεγα καλύτερα, το ντοκιμαντέρ μας «Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι» είναι έτοιμο! Για μένα ήταν η πρώτη προσπάθεια στον τομέα του ντοκιμαντέρ, μοιράστηκα τη δουλειά με τον φίλο Michalis Lambrianides. Είχαμε όμως και την αμέριστη βοήθεια από πολλούς φίλους που αγάπησαν την προσπάθεια το ίδιο με εμάς και δούλεψαν στην παραγωγή και έχουν μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα. (Πάρις Χριστοφή, Dimitris Mylis Nikos Soulis Vaggelis Theodorakis George Archontakis ) Βοήθεια είχαμε από πολλούς άλλους φίλους που αναφέρονται βεβαίως αναλυτικά στο ντοκιμαντέρ. Έχουμε πλέον στα χέρια μας μία δουλειά με διάρκεια 1 ώρα και 50 λεπτά με την ιστορία του μακροβιότερου ελληνικού ροκ συγκροτήματος. Των θρυλικών Magic De Spell.
Από την δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα, σε αυτά τα 110 λεπτά περνά όλη η σύγχρονη ιστορία του κόσμου και την Ελλάδας, την ίδια ώρα που το συγκρότημα δημιουργούσε, άλλαζε και τραγουδούσε. Η πανδημία μάς δυσκολεύει ως προς την προβολή του ντοκιμαντέρ σε κινηματογραφική αίθουσα, αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουμε. Στο μεσοδιάστημα θα δοκιμάσουμε την τύχη μας σε διεθνή φεστιβάλ και… βλέπουμε.
Σε αυτά τα 3,5 χρόνια φτιάξαμε και ξηλώσαμε, σκεφτήκαμε, ξανασκεφτήκαμε, μετανιώσαμε, «χαλαστήκαμε», νιώσαμε περηφάνια, ανατριχιάσαμε, ταξιδέψαμε κανονικά και νοερά. Δεν αποφύγαμε και λάθη βεβαίως. Κάναμε γυρίσματα στην Κύπρο, στην Αθήνα, στην Κρήτη, μέχρι τη Γαλλία φτάσαμε, ενώ κάναμε και μία συνέντευξη διαδικτυακά από το Βερολίνο. Πήραμε συνεντεύξεις από 17 σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία του συγκροτήματος και είχαμε την χαρά και την τιμή να πάρουμε συνέντευξη από έναν ροκ σταρ παγκόσμιας εμβέλειας. Κάτι αξιοπρεπές. Αυτό θέλαμε. Να πούμε την ιστορία των Magic de Spell, όπως την μάθαμε μέσα από όλο αυτό το υλικό και τους χιλιάδες καφέδες που ήπιαμε και να το κάνουμε με την αξιοπρέπεια που αξίζει στο συγκρότημα και που αντέχει η δική μας αυτοεκτίμηση. Νομίζω το καταφέραμε.
To καλοκαίρι του '78 στην Αγγλία, ο Plastic Bertrand, ο ήχος του περιπτερά και η Εύα η τρελή που κοιτάζει το φεγγάρι στα μάτια. Σκόρπιες λέξεις και εικόνες που συνθέτουν την ιστορία των Χωρίς Περιδέραιο, μέσα από συνοπτικές αφηγήσεις του Νίκου Αγγελή.
Μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Νίκο, ένα ζεστό μεσημέρι τον Μάη του '18 (χωρίς φόβους και πολύχρωμες κορδέλες), λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για το διάστημα. Το περιεχόμενο αυτού του μικρού ντοκιμαντέρ, συμπληρώνουν αφηγήσεις μουσικών, φίλων και συνεργατών του συγκροτήματος.
Λούης Κοντούλης (Stress), Γιάννης Ντρενογιάννης (Yeah!, The Anti Troppau Council, Cpt Neφοs) & Λεωνίδας Σκιαδάς (Death Disco Club).
Σκηνοθεσία-Κάμερα-Μοντάζ: Νίκος Χαντζής
Παραγωγή: Press Eject and Give me the Tape
Το βιντεοσκοπημένο υλικό των Νίκου Αγγελή, Παντελή Θεοδωρίδη, Λεωνίδα Σκιαδά και Αλέξανδρου, γυρίστηκε το 2018 και αποτελεί μέρος των outtakes του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ ''Music For Ordinary Life Machines'' (2019). To ''Χορός για Μουσική'' είναι αποτέλεσμα αξιοποίησης των συγκεκριμένων outtakes, πλαισιώνοντας έτσι την βίντεο-ενότητα ''MFOLM: B Sides & Others''.
Λίγο πολύ είναι γνωστός ο αστικός μύθος που θέλει τον Έρικ Κλάπτον να παίζει κιθάρα στους Juniors στο μακρινό 1965. Η αρχή της ιστορίας αυτής είναι ένα τραγικό γεγονός. Στις 10 Οκτωβρίου 1965 σκοτώνονται σε τροχαίο δυστύχημα ο μπασσίστας και «ψυχή» των Juniors Θάνος Σογιούλ (22 ετών), ο μάνατζέρ τους και άλλα δύο άτομα, ενώ συγχρόνως τραυματίζεται σοβαρά στο χέρι ο κιθαρίστας τους Αλέκος Καρακαντάς. Oι Juniors εμφανιζόταν εκείνο τον καιρό στο club Igloo της Κυψέλης και στα περίφημα "κυριακάτικα μουσικά πρωινά". Μάλιστα υπήρχε προγραμματισμένη συναυλία -ρεσιτάλ όπως το ονόμαζαν- στον κινηματογράφο Τερψιθέα στον Πειραιά την Κυριακή 17 Οκτωβρίου 1965, δηλαδή λίγες μόνο ημέρες μετά το δυστύχημα.
Τελικά ανακοινώνεται ότι η συναυλία θα γίνει κανονικά όχι όμως από τους Juniors αλλά από τους Four Juniors. Και φτάνουμε στο πρωί της Κυριακής. Έξω από τον κινηματογράφο γίνεται χαμός ήδη από τις 07:30 το πρωί. Οι πόρτες κλείνουν στις 10 ακριβώς και το ρεσιτάλ αρχίζει. Όμως στην σκηνή δεν είναι τέσσερις μουσικοί αλλά πέντε. Οι τέσσερις Juniors και ένας Άγγλος κιθαρίστας που αναπλήρωνε τον Αλέκο Καρκαντά. Τη θέση του Θάνου την είχε πάρει ο Λάκης Βλαβιανός (ο μετέπειτα συνθέτης των μεγάλων διεθνών επιτυχιών του Ντέμη Ρούσου). Το όνομα του Άγγλου? Έρικ Κλάπτον, ο οποίος βρισκόταν στην Αθήνα και εμφανιζόταν (και αυτός) με το συγκρότημά τους Faces στο club Igloo. Οι Juniors σε ένδειξη πένθους φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια και ο Κλάπτον μαύρο πουκάμισο.
Κάποια στιγμή θα πούμε αρκετά τόσο για τους Juniors όσο και για τις εν Ελλάδι περιπέτειες του Κλάπτον. Προς το παρόν διαβάστε το αναλυτικό ρεπορτάζ για το ρεσιτάλ από το τεύχος 41 των Μοντέρνων Ρυθμών (27 Οκτωβρίου 1965) και δείτε την Κλάπτον να παίζει με τους Juniors.
Ο Miguel Angel Cano Santizo αποφασίζει να κάνει κάτι που στα μάτια πολλών φαίνεται λίγο εως πολύ περίεργο. Να έρθει στην Ελλάδα (Σεπτέμβριος 2018) και να γυρίσει το Greek Rock Revolution. Ένα μουσικό ντοκιμαντέρ με άρωμα Ελληνικής ροκ.
Αλήθεια γιατί ένας Ισπανός να ασχοληθεί με την Ελληνική Ροκ? Τί είναι αυτό που τον ώθησε να γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για την εγχώρια heavy πλευρά της μουσικής?
Παίρνει συνεντεύξεις, καταγράφει πρόβες και συναυλίες σε διάφορες πόλεις της χώρας (Θεσσαλονίκη, Χανιά, Σέρρες, Αθήνα, Πάτρα,Χιλιομόδι και Ιωάννινα) με φόντο μερικά από τα σημαντικότερα Ελληνικά ροκ συγκροτήματα : 1000mods, οι Tuber, οι Puta Volcano, οι Vilaggers of Ioannina City, οι Planet of Zeus και Nighstalker.-
Το Greek Rock Revolution κάνει πρεμιέρα στo Gimme Shelter Film Festival στο Gagarin 205 όπου και κερδίζει τις εντυπώσεις. Στη συνέχεια προβάλεται σε φεστιβάλ στο εξωτερικόόπου και βραβεύεται..
Πρίν λίγες ημέρεςη εταιρεία παραγωγής (Mr. Challenge Films) αποφάσισε να διαθέσει ελέυθερα προς όλους το "Greek Rock Revolution" σαν ένδειξη αλληλεγγύης τους δύσκολους αυτούς καιρούς.
Και όπως δηλώνει ο διευθυντής τους Metal Hammer Greece, Κώστας Χρονόπουλος,μέσα στην ταινία: “Δεν είναι εύκολο να παλεύεις μόνος εναντίον όλων, χρειάζεσαι να νιώθεις μέρος κάτι ανώτερου που βρίσκεται εκεί για εσένα.Και το rock ‘n roll είναι εδώ για εμάς.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τίτλος: Greek Rock Revolution Σκηνοθεσία/κάμερα/μοντάζ: Miguel Angel Cano Santizo Χώρα Παραγωγής: Ισπανία Έτος Παραγωγής: 2019 Διάρκεια: 96΄ Παραγωγή: Mr. Challenge Films
more
Eδώ η επίσημη σελίδα του Greek Rock Revolution στo facebook
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος και Γιώργος Αρβαντίτης
Παραγωγός: Γιάννης Φαφούτης.
Παίζουν: Χρόνης
Εξαρχάκος, Χρήστος Δοξαράς, Λάζος Τερζάς, Νίκος Παπαθανασίου, Λίνα
Τριανταφύλλου, Μαρία Κουγιουμτζάκη, Εύη Γαβριηλίδη και φυσικά οι Forminx
Μια ταινία που ελάχιστοι έχουν δει. Αποτελεί μυστήριο το τι έγινε όλο αυτό το υλικό που είχε τραβηχτεί τότε. Οσο και να ψάξει κάποιος δεν θα βρεί ούτε πλάνο της ταινίας. Το γιατί επίσης άλυτο μυστήτιο. Το άρθρο στην φωτο είναι από το Τεύχος 37 των Μεντέρνων Καιρών με ημερομηνία κυκλοφορίας 1η Σεπτεμβρίου 1965.
Η πλοκή της ταινίας: Τα μέλη του γνωστού συγκροτήματος της δεκαετίας του ’60, Φόρμινξ,
προσπαθούν να βρουν τη γυναίκα ενός εξ αυτών, την οποία έχει απαγάγει
κάποιος μυστηριώδης άντρας.
Πρόκεται για την πρώτη ταινία του Θ. Αγγελόπουλου την οποία όμως δεν τελείωσε ποτέ. Στην επίσημη σελίδα του Αγγελόπουλου αναφέρεται:
"..Ημιτελής ταινία μεγάλου μήκους. Η ταινία ήθελε να αποτελέσει μια
σύγχρονη σπουδή πάνω στους τραγουδιστές, τις διαδικασίες σύνθεσης και
παραγωγής. Δεν ολοκληρώθηκε, μετά και την τελική σύμφωνη γνώμη του
παραγωγού...."
Στην συνέχεια η παραγωγή αναζήτησε άλλο σκηνοθέτη ώστε να τελειώσει το φιλμ. Αναλαμβάνει ο Κώστας Λυχναράς (γνωστός από την μετέπειτα καριέρα τους στην ελληνική τηλεόραση) και η ταινία ολοκληρώνεται μετά από πολλές περιπέτειες.
Oι Ι want the Moon ιδρύθηκαν στην Αθήνα το 2011 και έκτοτε τα μουσικά τους όργανα πάλλονται σε ρυθμούς hardcore και Punk.
H σύνθεσή τους είναι :Alex (ex "Αρνητική Στάση", "ThisGhost") φωνητικά, T1 (ex "ThisGhost") κιθάρα, Mel (ex "Χειμερία Νάρκη", "Straighthate") μπάσο και Bill drums.
Μέχρι σήμερα οι κυκλοφορίες τους είναι self-reasled. Συγκεκριμένα το 2011 κυκλοφόρησε το demo "Demon 2011" με έξι ζωντανές ηχογραφήσεις δικών τους κομματιών και το 2013 κυκλοφόρησε ένα 10'΄ LP που περιέχει τέσσερα κομμάτια οι ηχογραφήσεις των οποίων έγιναν στο Deva Soundz Studios.
Οι I want the Moon έχουν εμφανιστεί ζωντανά σε διάφορα αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις τόσο εντός όσο και εκτός Αθηνών.
Oi COSMIC TEDS δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1990 και μέλη τους υπήρξαν: Βαγγέλης 'Shakes' Οικονομίδης (φωνή και κιθάρα), 'Αδωνις 'Gene Trash' Γουλιέλμος (κιθάρα), Γιάννης 'Johhny Ted' Γελαδάρης (μπάσο) και Δημήτρης 'Jimmy Bopper' Τάτσης (τύμπανα). Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν το 12'' με τίτλο Heartbeatin' Crisis to 1992 από την Music Box International (M.B.I. 40476) σε δική του παραγωγή και που περιείχε 6 κομμάτια. Η μουσική τους ανήκει στο φάσμα της punk και του garage rock.
Η δεύτερη και τελευταία τους δουλειά κυκλοφόρησε το 1993 και ήταν το 7΄΄ με τίτλο I'll Be Down There / Truth Is Out Label από την Studio II Records (ST II 06). Οι COSMIC TEDS έδωσαν αρκετές ζωντανές εμφανίσεις και το 1995 διαλύονται λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων των μελών τους.
Μέχρι στιγμής δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι για πιθανή επανένωσή του ή για την έκδοση κάποιου ακυκλοφόρητου υλικού τους. Κομμάτια τους έχουν φιλοξενηθεί σε αρκετές συλλογές όπως το Screaming A Love Song στην Various - Toxic Babies In A Rock'n'Roll Land (1994, Sub Studio Records SSR 001), το I'll Be Down There στην συλλογή Various - Local Heroes '95 του ποπ και ροκ (1995) και το Tell You No Lies στην The Thing From Another World: Supernerdmobile! (1997,THR 006) του The Thing.
HINTS AND TIPS
Μετά τη διάλυσή των COSMIC TEDS, ο Βαγγέλης Οικονομίδης θα περάσει από τους Hotshits και τους Teenheat, ο 'Γουλιέλμος από τους Rockin' Bones και τους Dr. Atomic ενώ ο και ο Γιάννης Γελαδάρης από τους Invisible Surfers και τους Mighty Shakers. Με το συγκρότημα έχει συνεργαστεί και ο Θάνος Αμοργινός (Last Drive).
Οι Ache In Silence δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1994 από τον πρώην μπασίστα των Panx Romana Χρήστο 'Julio' Αθανασάκο. Εκτός του Julio (φωνή και κιθάρα) μέλη των Ache In Silence ήταν: Γιώργος Παπαδημητρίου (κιθάρα) και Νίκος Παλιατσούδης (τύμπανα).
Το 1996 κυκλοφόρησε η μοναδική ολοκληρωμένη τους δουλειά, το ομότιτλο Ache In Silence από την New Era (002). Το Ache In Silence περιέχει επτά κομμάτια που ηχογραφήθηκαν στο "Praxis Studio" ενώ στα φωνητικά συμμετείχαν η Σαμάνθα και ο Σίφης Κυρίτσης. Οι Ache In Silence διελύθηκαν το 1997.
Κομμάτια των Ache In Silence έχουν συμπεριληφθεί στις συλλογές: The Thing From Another World Vol.1: A Brains-Out Compilation Of 18 Greek Bands (THR002) του zine The Thing, Και όμως ΚΙΝΕΊΤΑΙ από το περιοδικό Audio (Audio CD-29) και στην The Thing Proudly Presents: Your Last Chance To Rock 'N' Roll Baby! (BADCD002),
Hints and Tips
Ο Αθανασάκος μετά τους Ache In Silence επέστρεψε στους Panx Romana.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου συνέχισε στους "700 Machines" και ο Παλιατσούδης στους "Παζλ".
Οι TEENAGE DOLLS δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1983 και η αρχική τους σύνθεση ήταν: Σπύρος Αξιώτης (κιθάρα), Θέμης Σκούφης (τύμπανα), Λάμπρος 'R.R.Hearse' Τσάμης (φωνητικά) και Σπύρος Τρούσας (μπάσο).
Με την σύνθεση αυτή έκαναν ορισμένες ζωντανές εμφανίσεις και στην συνέχεια την θέση του Τσάμη στα φωνητικά πήρε ο Νίκος Βανδώρος.
Το 1984 αρχίζουν τις ηχογραφήσεις με σκοπό την κυκλοφορία ενός άλμπουμ. Κάπου εκεί αποχωρεί ο Αξιώτης και τον αντικαταστατά για λίγο ο Σάκης Μπελεγρής,ενώ οι ηχογραφήσεις θα τελειώσουν με την συμμετοχή του κιθαρίστα Κώστα Σώκιαλη.
Στις ηχογραφήσεις συμμετέχει στα φωνητικά και η Μαρία Γαβριέλλα Λουκάκη. Τελικά το άλμπουμ τους δεν κυκλοφόρησε ποτέ ενώ και οι ηχογραφήσεις τους παραμένουν κάπου καλά φυλαγμένες εκτός από το κομμάτι Melting Sky που συμπεριλήφθηκε στην συλλογή "Fruits Of Wrath" (Geheimnis Records – GHMN.013) που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2013. Oι Teenage Dolls διαλύθηκαν τελικά το 1985 πιστοί στην ιστορία τόσων και τόσων συγκροτημάτων της εποχής.
Hints and Tips
Οι Teenage Dolls πήραν το όνομά τους από την επιγραφή που υπήρχε στο απαγορευμένο εξώφυλλο του άλμπουμ Penis Envy των Άγγλων Crass.
Ο Μπελεγρής υπήρξε (μετά τους Teenage Dolls) μέλος των De Traces.
Οι Σώκιαλης και Λουκάκη επίσης μετα τους Teenage Dolls έπαιξαν στους Film Noir.
Στην πρώτη ίσως σύνθεση του συγκροτήματος τα φωνητικά είχε αναλάβει η Γιώτα Σκούφη. Ο Τρούσας πριν τους Teenage Dolls είχε περάσει από τους Soldiers Of Anarchy.
Οι Sound Devise δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 90 στην Αθήνα. Η αρχική τους σύνθεση ήταν: Πωλίνα Τόλη (φωνητικά), Αντώνης Προυνάρης (πλήκτρα), Χρήστος Τσαμαρδάς (κιθάρα) και Γιώργος Καπόλας (μπάσο).
Η μουσική τους ήταν Εlectro-pop και δεν κυκλοφόρησαν ποτέ κάτι επίσημα παρά μόνο μια Demo κασέτα το 1991. Η σύνθεση των άλλαξε στην μετά το 1994 εποχή με την έλευση της Γεωργίας Γούναρη (φωνητικά) και του Ανδρέα Παπαδόπουλου (τύμπανα).
Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τους Sound Devise. Κάποια στιγμή αλλάζουν το όνομά τους στο ορθότερο γραμματικά Sound Device και με αυτό συμμετέχουν (1996) στην συλλογή Act Up - ...Εν Τούτω Νίκα (FM Records FM 396).
Κομμάτια τους έχουν συμπεριληφθεί σε αρκετές συλλογές όπως στην υπέροχη (1999) Try A Little Sunshine (Pop Art Records, pop99), Random Relations Part 2(Elfish, elf 009), Girls Re-Write Rock (Voice 002) και την πρόσφατη A Sparkle From The Past (Make Me Happy MMH 001) αλλά και άλλες.
Τόσο στην Demo κασέτα όσο και στην συλλογή Random Relations Part 2 ξεχωρίζει ίσως το Cover στο κομμάτι All Cats Are Gray των Cure, ενώ στην Try A Little Sunshine το "This Micro"δείχνει να είναι από μια ξεχωριστή εποχή της μπάντας.
Hints and Tips
O Xρήστος Τσαμαρδάς και o Γιώργος Καπόλας είναι ιδρυτικά μέλη των Dr.Vodkatini.
H Πωλίνα Τόλη είναι δημοσιογράφος και εκτός από πρώην αρχισυντάκτρια της Τατιάνας Σταφανίδου είχε αναλάβει καθήκοντα υπεύθυνης επικοινωνίας στον όμιλο του καναλιού Έψιλον «Ε».
Σε πολλές περιπτώσεις συμμετείχε στα φωνητικά ο Λάμπρος Παπαγεωργίου.
Ο Θανάσης δημιούργησε το μουσικό project AREA και με αυτό συμμετείχε σε μερικές συλλογές.
Οι Terminal Curve σχηματίστηκαν τον Οκτώβριο του 1992 στην Αθήνα και η αρχική τους σύνθεση ήταν Σωτήρης (φωνητικά και αγνώστων σε εμάς λοιπών στοιχείων), Ιάσωνας Λεοντίδης (κιθάρα), Γεράσιμος Κανάκης (μπάσο) και Σπύρος Πρωτοψάλτης (τύμπανα). Ήταν και η σύνθεση με την οποία ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το 1993 τα κομμάτια "Penetrate" και "Senseless Thing", του ομότιτλου 7'' (Pegasus Records-PEG 014).
Το 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο και μοναδικό τους άλμπουμ με τίτλο Feeding Frenzy (Pegasus Records-PEG 019). Στην σύνθεση του γκρουπ είχαν επέλθει αλλαγές με την έλευση του Νικηφόρου Τσίτσας στο μπάσο, ενώ μετά την αποχώρηση του Σωτήρη ο Κανάκης ανέλαβε τα φωνητικά. Το 1996 κυκλοφόρησε και η τελευταία τους δουλειά, ένα 7'' με τίτλο LOSIN' IT/BACK AGAIN (Pegasus Records-PEG 022).
Εκείνη την χρονιά αποχωρούν και οι Τσίτσας και Πρωτοψάλτης τους οποίους αντικατέστησαν οι Βαγγέλης Πάνγκος (μπάσο) και Νίκος Γερακίτης (τύμπανα).
Οι Terminal Curve συνέχισαν να γράφουν κομμάτια και μερικά χουν συμπεριληφθεί σε αρκετές συλλογές μεταξύ των οποίων Act Up - ...Εν Τούτω Νίκα (FM 396), Group Therapy (Late For Session) (ODD Records – ODD001), Toxic Babies In A Rock'n'Roll Land (SSR 001, SSR 002) κ.α
Το 1997 η μπάντα διαλύθηκε. Πρόλαβαν και έκαναν πολλές ζωντανές εμφανίσεις με πρώτη σημαντική στο πεδίο του 'Αρεως στις 18 Ιουνίου του '93, μαζί με τους "Ναυτία", "Εκτός Ελέγχου", "Χαοτικό Τέλος" και "Death Courier".
Hints and Tips
Τα κομμάτια Penetrate" και "Senseless Thing" ηχογραφήθηκαν στο "Studio 11".
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Περίπου Studio".
Ο Ιάσωνας Λεοντίδης έχει υπάρξει μέλος και των Low Gravity.
Οι No More Dreams είναι από εκείνες τις μπάντες για τις οποίες πολλοί μιλούν, όταν αναφέρονται στις απαρχές του Ελληνικού punk και New wave,αλλά λίγοι μπορούν σαν σου δώσουν στοιχεία.
Δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1983 στην Μεταμόρφωση Αττικής. Προέκυψαν από τους Dirty Squatters (Κώστας Ζωφέα και Σπύρος Κολέλης) και την «σύμπραξή» τους με τα μέλη των Horizon στους οποίους έπαιζαν οι Αρης Ζαρακάς, Κώστας Ζωφέας και Ηρακλής Αναγνωστόπουλος.
Η πρώτη σύνθεση των No More Dreams ήταν Αρης Ζαρακάς (Φωνή, κιθάρα, πλήκτρα), Κώστας Ζωφέας (Κιθάρα, φωνή), Ηρακλής Αναγνωστόπουλος (Ντράμς), Σπύρος Κολέλης (Μπάσσο, φωνή) και ο Ηλίας Ζονουδάκης ως ηχολήπτης .
Την φράση No More Dreams βρήκε γραμμένη με κραγιόν, στον καθρέφτη του δωματίου του, σ’ ένα ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, ο Άρης (Ζαρακάς) και την είχε γράψει η κοπέλα του, η οποία δεν μπορούσε πια να ακολουθήσει τον ροκ τρόπο ζωής.
Όπως είναι φυσικό μέσα στην (new wave και Punk) ατμόσφαιρα της εποχής, επιρροές των No More Dreams υπήρξαν οι Clash, Stranglers, Cure, Zounds, The Mob, David Bowie, U2, Depeche Mode κ.α. Οι No More Dreams ήταν υπήρξε μια μπάντα με πολύ έντονη σκηνική παρουσία «γεννημένοι» για ζωντανές εμφανίσεις, ΜΕταξύ των εμφανίσεών τους ξεχωρίζουν αυτές σε μουσικές σκηνές της εποχής, όπως: ΣΟΦΙΤΑ, Paranoid, Bang Club, ΠΗΓΑΣΣΟΣ, ΑΓΚΑΘΙ, Μουσική Αποθήκη κ.α.
Τους στίχους των κομματιών τους έγραφε κυρίως ο Αρης Ζαρακάς ενώ η μουσική γραφόταν με την συμμετοχή όλων, σε ιδέες κυρίως του Άρη, του Κώστα και του Σπύρου.
Τον Μαίο του 1984 ύστερα από ένα φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχαν οι No More Dreams σκοτώνονται οι Ηλίας Ζονουδάκης και ο Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. Τρεις μήνες μετά το συγκρότημα επανέρχεται με την τελική του μορφή: Αρης Ζαρακάς (Φωνή, κιθάρα, πλήκτρα), Κώστας Ζωφέας (Ντράμς), Σπύρος Κολέλης (Μπάσσο, φωνή), Πέτρος Μαγουλάς (Κιθάρα).
Δεν υπάρχει καμία επίσημη κυκλοφορία των No More Dreams και μόνο από τις ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν διασωθεί ορισμένα κομμάτια τους.
Το 1986 και εντελώς ξαφνικά οι No More Dreams διαλύονται και έκτοτε δεν έχουν παίξει ποτέ μαζί.
Hints and Tips
Στο κομμάτι Double exploitation στίχους και μουσική έγραψε ο Κώστας Ζωφέας.
Ο Πέτρος Μαγουλάς μετά τους No More Dreams ασχολήθηκε με την όπερα όπου διαπρέπει εως και σήμερα, ως βαθύφωνος.
Ο Σπύρος Κολέλης πλέον γράφει μουσική ως Μr.X. O Κώστας Ζωφέας έχει παίξει μουσική και στους The Breaking Waves.
Ο Αρης Ζαρακάς έχει μια αξιοσέβαστη πορεία στην μουσική,έχοντας περάσει μεταξύ άλλων από Magic de Spell, Active Member και Ρόδες, ενώ σήμερα ζει και δημιουργεί στο Βερολίνο όπου είναι κιθαρίστας των Golden Apes.
[...] Όπως διαφαίνεται από τον τίτλο αυτής της μελέτης, αντικείμενο της δεν είναι η έρευνα της πρόσληψης του ροκ εν ρολ από τους νέους της εποχής, αλλά η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίον αυτό εμφανίστηκε στην Ελλάδα, της διαδικασίας μέσω της οποίας διαδόθηκε στη νεολαία, καθώς και η αποκωδικοποίηση των ερμηνειών που δόθηκαν για το ροκ εν ρολ, τις αφετηρίες του και τις (πραγματικές ή υποτιθέμενες) συνέπειες του για την ελληνική νεολαία. Με άλλα λόγια, επιχειρείται να διερευνηθεί ο απόηχος που οι "ηδονικοί" αυτοί ρυθμοί είχαν στην ελληνική κοινωνία, το πώς η τελευταία ερμήνευσε το ροκ εν ρολ, ποιες ήσαν οι προϋποθέσεις των όποιων προσλήψεων, αλλά και ποιες οι συνέχειες και οι τομές που μπορούν να εντοπιστούν. Δεδομένου ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να έχει τύχη μόνο συναρθρώνοντας το ροκ εν ρολ στις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και ιδεολογικές πραγματικότητες της εποχής του, επελέγη ως καταληκτήριο όριο της έρευνας το 1967. Το έτος αυτό αποτελεί ένα ικανοποιητικό όριο, όχι τόσο επειδή τον Απρίλιο συμβαίνουν (καλή τη τύχη για τον ιστορικό) και με διαφορά ελάχιστων ημερών, δύο σημαντικά γεγονότα, ένα στον χώρο της πολιτικής (το πραξικόπημα των συνταγματαρχών) και ένα στον χώρο της μουσικής (η συναυλία των Στόουνς στην Αθήνα), όσο, κυρίως, επειδή μετά το 1967 αλλάζουν δραματικά οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα.
Η περίοδος από το 1956 έως το 1967 αποτελεί, πιστεύω, έναν επαρκή Χρονικό ορίζοντα για να ερευνηθεί η κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ στην Ελλάδα, καθώς η αντιμετώπιση του παραπέμπει ουσιαστικά στους όρους πρόσληψης της ίδιας της νεολαίας, την κρίσιμη περίοδο που προηγήθηκε της απριλιανής χούντας, σε μια εποχή που η δυναμική εμφάνιση της νεολαίας στο προσκήνιο φαίνεται πως υποκίνησε ένα πολύπλευρο ενδιαφέρον για την πορεία της, τη σχέση της με την πολιτική, αλλά και την παράδοση, την αποδοχή εκ μέρους της προτύπων συμπεριφοράς, ηθών και ενός τρόπου ψυχαγωγίας που (θεωρήθηκε ότι) υπήρξαν "μη ελεγχόμενα". [...]
Πληροφορίες έκδοσης
Τίτλος: Ήχοι και απόηχοι
Συγγραφείς: Κώστας Κατσάπης
Εκδότες: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.). Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας
"...Το βιβλίο αυτό είναι το προϊόν μιας συζήτησης: Μ ιας συζήτησης ζωντανής και ανοιχτής, του συγγραφέα με τη γενιά του -τουλάχιστον με μερικούς από τους εκπροσώπους της- για την ελληνική ανεξάρτητη ροκ σκηνή όπως αυτή φάνηκε να διαμορφώνεται σ' όλο το μήκος της δεκαετίας του '80. Ο αναγνώστης θα συναντήσει αποσπάσματα και επεισόδια που αφορούν στο αγγλόφωνο ροκ στην Ελλάδα μέσα από τις αφηγήσεις των συντελεστών του με κεντρικό άξονα τα δρώμενα της εποχής. Ακόμη, κάποιες αναλύσεις και μερικές αποτιμήσεις πλαισιώνουν το κείμενο. Η όλη συζήτηση -μια αναζήτηση τελικά- σταθεροποιείται στα ερωτήματά της, αφήνοντας τις απαντήσεις να διαμορφωθούν στη συνείδηση του αναγνώστη. Το θέμα παρατίθεται σχεδόν απογυμνωμένο και η ιστορία παρουσιάζεται με όλες τις αμφισημίες και τις σκιερές της λεπτομέρειες.
Ο συγγραφέας συνομιλεί με τον Αλέξη Καλοφωλιά των Last Drive, τον Βασίλη Αθανασιάδη των No Man's Land, τον Πέτρο Κουτσούμπα του Πήγασου και του Αν, τον Χρήστο Δασκαλόπουλο, τον Βασίλη Τζαβάρα των Anti Troppau Council, τον Γιώργο Κουλούρη των South of No North και τον Λάμπρο Τσάμη. Επίσης παρατίθενται και διάφορα βιώματα του συγγραφέα, καθώς το βιβλίο εστιάζει και σε κείμενα άλλων αρθρογράφων με αρκετές αναφορές σε πολλά από τα συγκροτήματα της σκηνής. Οι αφηγήσεις είναι αυθόρμητες, και οι συναντήσεις ανοίγουν δρόμους για μια ρομαντική σχεδόν επιστροφή στα «ελληνικά 60s» που ταυτίζονται με βιώματα της γενιάς που περιδιάβασε τη δεκαετία του '80, τη δεκαετία των ακραίων παρεκκλίσεων αλλά και της παθιασμένης επιμονής. Μια μικρή μουσικολογική ανάλυση έρχεται τέλος να συμπληρώσει την εικόνα της πορείας μιας σκηνής που γεννήθηκε, άνθησε, προχώρησε και έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε στον ελληνικό μικρόκοσμο του ροκ..."
Το 1981 δημιουργουνται στην Κερκυρα οι Split Image από τους: Γιώργο Σκορδίλη (κιθάρα,φωνή), Αλέκο Μεσημέρη (τύμπανα) και Κώστα Βερονίκη (μπάσσο). Το 1984, έχοντας ήδη μετακομίσει στην Αθήνα από την προηγούμενη χρονιά, επέρχονται αρκετές αλλαγές στην σύνθεσή τους καταλήγοντας στο τελικό του σχήμα: Γιώργος Σκορδίλης (κιθάρα,φωνή), Γιάννης Χαραλαμπίδης (πλήκτρα), Στάθης Παπανδρέου (τύμπανα), Λάμπρος Γατσώρης (μπάσσο). Η μουσική των Split Image κινείται μεταξύ new wave και dark wave.
Την εποχή εκείνη και έχοντας στις αποσκευές τους πολλές ζωντανές εμφανίσεις όπου και είχαν κάνει αισθητή την παρουσία και την δυναμική τους, έρχεται μια συνέντευξη στην εκπομπή «Απόηχοι» του Αργύρη Ζήλου να τους δώσει την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν τα κομμάτια τους. ΟΙ δισκογραφικές Virgin, Enigma και Creep έδειξαν ενδιαφέρον και ενώ όλα ήταν κοντά στην συμφωνία με την Virgin μια διαφωνία των μελών των Spit Image με τον παραγωγό ματαίωσε την κυκλοφορία. Οι Split Image συνέχισαν τις εμφανίσεις τους έως το 1989 όταν και διαλύθηκαν (προσωρινά όπως επεδείχθη αργότερα).
Το 2007 οι Σκορδίλης, Χαραλαμπίδης και Παπανδρέου αποφασίζουν την επαναδραστηριοποίηση των Split Image και με την προσθήκη της Εριάννας Τζανέλλη (μπάσο) άρχισαν τις πρόβες έχοντας ως στόχο και την κυκλοφορία τόσο του παλιού τους υλικού όσο και νέων κομματιών.
Έτσι το 2012 κυκλοφόρησε το "Exposure", από τη "Dead Scarlet Records" (DS016), με 13 κομμάτια της περιόδου '82 ως '92, ηχογραφημένα εκ νέου το '11. Το 2015 επανέρχονται με το 7’’ single με δύο ολοκαίνουργια κομμάτια (Time is not my friend ~ A muse), αυτή την φορά σε Self-released. Οι Split Image έκτοτε παραμένουν ενεργοί.
