FILMISH - ΕΝΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ο Edward Ross, όπως ο ίδιος δηλώνει στον πρόλογο του graphic novel του με τίτλο FILMISH, με το που τελείωνε το σχολείο δούλευε ως εθελοντής στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Εδιμβούργου. Λίγο αργότερα βρέθηκε να σπουδάζει Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο ανακαλύπτοντας το μέσο εκ των έσω και φυσικά μαθαίνοντας μα μικρά και μεγάλα μυστικά που “τρέχουν¨μπροστά αλλά πίσω από της κάμερες και τα κινηματογραφικά πλατό. Κάπου εκεί λοιπόν του γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας του FILMISH (ένα εικονογραφημένο ταξίδι στον κινηματογράφο). 

 

Μέσα από 17 κεφάλαια ο Ross προσπαθεί να μυήσει τον αναγνώστη στον υπέροχο κόσμο της τέχνης του κινηματογράφου. Το FILMISH δεν αποτελεί την κλασσική περίπτωση graphic novel. Αν αφαιρέσει κανείς (δεν το  συνιστούμε) την υπέροχη εικονογράφησή του και απομονώσει το κείμενο θα δημιουργήσει ένα μικρό αλλά  δυνατό εγχειρίδιο για την εισαγωγή στην 7η τέχνη.   

 

Μέσα απο τις σελίδες και τις εικόνες του FILMISH περνάνε περίπου 300 ταινίες όλων των δεκαετιών και όλων των ειδών. Από Χολιγουντιανά blockbusters μέχρι άγνωστες και ανεξάρτητες  ταινίες και b-movies που ακόμη και οι δημιουργοί τους ίσως έχουν ξεχάσει την ύπαρξή τους. Στις 7 θεματικές ενότητες του FILMISH ο Ross μας αναλύει τη “ματιά” του κινηματογραφιστή, τα σκηνικά και την αρχιτεκτονική, τον χρόνο, την γλώσσα και την φωνή, την ιδεολογία, την τεχνολογία και την τεχνοφοβία, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται ο κινηματογραφικός κόσμος.

 

Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου σίγουρα βοηθούν στο να μπορέσουμε αφενός να αναγνωρίσουμε ή να μάθουμε τις ταινίες στις οποίες αναφέρετε το κείμενο αλλά και αφετέρου να κατανοήσουμε καλύτερα το υπέροχο FILMISH,

Κάμερα, φώτα και πάμε........

Συγγραφέας: Ross Edward
Εκδότης: Χαραμάδα
Έτος έκδοσης: 2017
Αριθμός σελίδων: 200
Κωδικός ISBN-13: 9789609540339

more@ https://www.pixelbooks.gr/book/filmish-ena-ikonografimeno-taxidi-ston-kinimatografo

I, Daniel Blake, am a citizen, nothing more, nothing less.

‘I am not a client, a customer, nor a service user. I am not a shirker, a scrounger, a beggar nor a thief. 

I am not a national insurance number, nor a blip on a screen. I paid my dues, never a penny short, and was proud to do so. 

I don’t tug the forelock but look my neighbour in the eye. I don’t accept or seek charity. 

My name is Daniel Blake, I am a man, not a dog. As such I demand my rights. I demand you treat me with respect. 

I, Daniel Blake, am a citizen, nothing more, nothing less.

Thank you."

(ένα βιβλίο και μια ταινία): Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν

Το βιβλίο........................................

Τίτλος: Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (τσέχικα: Ostře sledované vlaky, αγγλικά: Closely Watched Trains)

Συγγραφέας: Μπόχουμιλ Χράμπαλ 

Έτος πρώτης κυκλοφορίας: 1965

Το 1965 κυκλοφορεί το υπέροχο μυθιστόρημα του Μπόχουμιλ Χράμπαλ (Bohumil Hrabal, 1914 – 1997) με τον τίτλο «Τρένα υπό στενή παρακολούθηση» που έγινε ευρύτερα γνωστό από τη μεταφορά του στον κινηματογράφο με τον τίτλο «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν». Ο Μπόχουμιλ Χράμπαλ γενήθηκε στην πόλη Μπρνο (Brno) της πάλαι ποτε Τσεχοσλαβακίας και υπήρξε διδακτορας νομικής στο φημισμένο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας ενω δεν άσκησε ποτέ το επάγγλεμα του δικηγόρου μιας και έκανε πληθώρα άλλων επαγγελμάτων όπως σιδηροδρομικός, τηλεγραφητής, εργάτης χαλυβουργίας, υπάλληλος συμβολαιογραφείου, αλλά και στο θέατρο. 

Ο Χράμπαλ όταν επιδοκίμασε το «Μανιφέστο των δύο χιλιάδων λέξεων» (1968),ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της ‘Άνοιξης της Πράγας το οποίο είχε υπογραφεί από διάφορους διανοούμενους με αίτημα το σεβασμό των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων συμπεριλήφθηκε, αυτόματα την λίστα των απογορευμένων συγγραφέων και έκτοτε το έργα του κυκλοφορούσαν μόνο στο εξωτερικό. 

Το 1968 και ενώ ο  Χράμπαλ παρέμεινε άγνωστος στην χώρα μας, οι εκδόσεις «Κάλβος» αποφάσισαν να εκδώσουν το βιβλίo υπό τον τίτλο "Τα Τραίνα" σε μετάφραση της Ρενέ Ψυρούκη. 

Βρισκόμαστε στην πρώτη εποχή της επταετίας και η χούντα έχει θέσει σε ισχύ τις περίφημες διατάξεις περί προληπτικής λογοκρισίας («προληπτικού ελέγχου»). Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές κάθε υπό έκδοση κείμενο έπρεπε να ελεγχθεί από τη λογοκρισία και να προχωρήσει η εκπτύπωση και κυκλοφορία του μόνον όταν έχει εξασφαλιστεί η εγκρισή των αρχών.

Όταν οι "αρχές" ανακάλυψαν τις αναλυτικές περιγραφές ερωτικών σκηνών που περιέχονται στο βιβλίο πετσόκοψαν ότι τους ήρθε και έδωσαν το τελικό εγκεκριμένο κείμενο στις εκδόσεις για  τύπωση. Παρόλο που οι επιβαλόμενες αλλαγές στο κείμενο ήταν αρκετές, ο εκδοτικός οίκος προχώρησε στην έκδοση (του βιβλίου) χωρίς να τις λάβει υπόψην συμπεριλαμβάνοντας και δύο διηγήματα του συγγραφέα που δεν πέρασαν ποτέ από τη λογοκρισία. 

Η ιστορία του βιβλίου έχει ως εξής: o νεαρός Μίλος εργάζεται ως μαθητευόμενος στο σιδηροδρομικό σταθμό ενός χωριού στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Τσεχοσλοβακία. Του αρέσει να βλέπει τα τρένα να περνούν και να κάνει όνειρα. O πόλεμος και οι συνέπειές του δεν τον πολυαπασχολούν. Το πρόβλημά του είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας του για μία ωραία γυναίκα. Έχει να λύσει ένα φλέγον προσωπικό ζήτημα: να ξεπεράσει το ερωτικό σύμπλεγμα του πρωτάρη και να καταφέρει να έχει μια ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. Στην επιδίωξή του αυτή, θα γίνει ήρωας κωμικοτραγικών καταστάσεων, μέχρι που θα εμπλακεί σε μια επιχείρηση ανατίναξης ενός γερμανικού τρένου που μεταφέρει πυρομαχικά και θα γίνει, άθελά του, ήρωας της αντίστασης.

  

Και η ταινία..............................................................

Το βιβλίο του Χράμπαλ μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη to 1966, σε σκηνοθεσία και σενάριο Γίρι Μένζελ ενώ θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του Νέου Κύματος Τσεχοσλοβακίας.

Τα γυρίσματα της ταινίας (από την Barrandov Studios, Ceskoslovensky Films) που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή Λοντένιτσε και στον σταιδηροδρομικό σταθμό της, άρχισαν τον Φεβρουάριο του 1966 και ολοκληρώθηκαν στα τέλη Απριλίου του ίδιου χρόνου. Η πρεμιέρα στην Τσεχοσλοβακία έγινε στις 18 Νοεμβρίου και κέρδισε αμέσως κριτικούς αλλά (το κυριώτερο) και το κοινό. 

Το 1966 κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μανχάιμ-Χαϊδελβέργης και το 1968 το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Αμερικανικής Ακαδημίας.

Την μουσική της ταινίας εχει γράψει ο Ζίρι Σουστ ενώ την φωτογραφία υπογράφει ο Γιαρόμιρ Σοφρ και το μοντάζ η Jiřina Lukešová.

Υπήρξε η σκεψη να υποδηθεί τον πρωταγωνιστή Μίλος ο ίδιος ο Μένζελ καθώς η πρώτη επιλογή Βλάντιμιρ Πούτσολτ αρνήθηκε διότι γύριζε ήδη άλλη ταινία εκείνη την περίοδο. Τελικά τον ρόλο πήρε ο Václav Neckár ενώ τον ρόλο του ιατρού έπαιξε ο ο σκηνοθέτης μιας και ο ηθοποιός που θα τον υποδυόταν δεν εμφανίστηκε στα γυρίσματα. Τους υπόλοιπους ρόλους υποδήθηκαν οι: Ζόζεφ Σομρ, Βλαστιμίλ Μπρόντσκι, Βλαντιμίρ Βαλέντα και Γίτκα Μπέντοβα. 

Η ταινία ήταν υποψήφια και για άλλα βραβεία όπως: 

• Βραβείο BAFTA, Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Soundtrack (1968),
• Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, του DGA Award (1967) Χρυσή Σφαίρα, Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (1967)

Χαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου ο Χουμπίτσκα κάνει σεξ με μία υπάλληλο του σταθμού, παίζοντας παράλληλα ένα παιχνίδι με σφραγίδες, γεμίζοντας το πόδι της και τους γλουτούς της με σφραγίδες. Επίσης η τελευταία σκηνή της ταινίας (όπου ενώ το τρένο ανατινάζεται) δείχνει σοκαρισμένους τους ανθρώπους του σταθμού, με τον Χουμπίτσκα να ξεσπάει σε γέλια και το κύμα της έκρηξης να φέρνει πίσω στον σταθμό το καπέλο του Μίλος (ο οποίος έχει προκαλέσει την ανατίναξη και έχει πέσει νεκρός από πυρά Ναζί στρατιώτη).


Closely Watched Trains (1966) pt. 1 από karimberdi

(ένα βιβλίο και μια ταινία):Φαρενάιτ 451

To βιβλίο.......................................

Tίτλος: Φαρενάιτ 451

Συγγραφέας:Ρέυ Μπράντμπερυ

Έτος πρώτης κυκλοφορίας: 1953

(απόσπασμα ανάρτησης εδώ στο giousurum  από το μακρινο 2008)

"...Ξεχάστε διαγαλαξιακούς πολέμους, ΑΤΙΑ εξωγήινους κλπ. Το Φαρενάιτ 451 (πρώτη έκδοση το 1953) μας μεταφέρει σε μια (ελπίζουμε) μακρινή εποχή στο μέλλον όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα, η σκέψη η γνώση και η μνήμη έχουν ποινικοποιηθεί και τα λεγόμενα αμφίδρομα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και αποβλάκωσης) είναι τα μόνα υπεύθυνα για την «επιμόρφωση» και την «διασκέδαση» των πολιτών. Στους 451 βαθμούς Φάρεναϊτ το χαρτί υπερθερμαίνεται και αρχίζει να καίγεται. Αυτό είναι και το σήμα της πυροσβεστικής υπηρεσίας στην πόλη του μέλλοντος που έχουμε μεταφερθεί. Σε μια εποχή που οι πυροσβέστες δεν σβήνουν φωτιές αλλά καίνε τα βιβλία των πολιτών που κατάσχονται ως επικίνδυνα στο όνομα του "κοινού καλού", αφού αποτελούν από τα κυριότερα μέσα προς την ελεύθερη σκέψη. Ανατριχιαστικές και εφιαλτικές καταστάσεις που μοιάζουν μακριές και αλλότριες. Όμως ας θυμηθούμε το 1984 του Όργουελ και πόσο προφητικό υπήρξε … Ο ήρωας του βιβλίου, ο Μόνταγκ, είναι ένας ευσυνείδητος πυροσβέστης του μέλλοντος. Υπηρετεί πιστά το καθεστώς και τον ολοκληρωτισμό του, κυνηγώντας και καίγοντας βιβλία. Έχει όμως και ένα «ελάττωμα». Είναι συγχρόνως και ένας ανήσυχος άνθρωπος με ενδιαφέροντα και απορίες που δεν αργεί να μπει στον πειρασμό να διαβάσει ένα βιβλίο. Έτσι βρίσκεται ξαφνικά στο αντίθετο στρατόπεδο από αυτό που υπηρετεί αλλά και ανάμεσα σε δυο γυναίκες. Την γυναίκα του (Λίντα) και την Κλαρίς, μια δεκαεπτάχρονη που συνάντησε τυχαία ένα βράδυ. Βρείτε το βιβλίο και διαβάστε την συνέχεια. Σίγουρα θα σας κάνει να δείτε την πρόοδο της τεχνολογία και τα επιτεύγματά της με άλλο μάτι..."

Και η ταινία......................................................

Το  Φαρενάιτ 451 μεταφέρθηκε για πρώτη φροά στην μεγάλη οθόνη το 1966 και αποτελεί την πρώτη έγχρωμη ταινία του Φρανσουά Τριφό με τους Οσκαρ Βέρνερ, Τζούλι Κρίστι, Σίριλ Κιούζακ και Αντόν Ντίφρινγκ.

Η όλη παραγωγή έγινε στα Γαλλικά μιας και ο Τριφό τον καιρό εκέινο δεν μιλούσε καθόλου σχεδόν Αγγλικα. Την μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Bernard Herrmann τον οποίο προτεινε ο ίδιος ο Bradbury. Όταν ο Τριφό συνάντησε τον Hermann για την μουσική τηα ταινίας ο τελευταίος τον ρώτησε γιατί δεν επέλεξε κάποιον από τους μοντερνους συνθέτες  και ο Τριφό του απάντησε ότι οι μοντέρνοι συνθέτες θα του έδιναν μουσική του 20ου αιώνα και εκείνος ήθελε μια μουσική του 21ου αιώνα για την ταινάι του.

Η πλοκή της ταινία διαφέρει σε ορισμένα σημεία από το βιβλίο με πιο χαρακτηριστικό εκείνο του χαρακτήρα της  Clarisse McClellan. ΄Οταν ο Bradbury έγινε γνώστης της αλλαγής που αφορά στην Clarisse είπε στον Τριφό ότι χαίρεται που τελικά αυτή "παραμένει ζωντανή". Η ταινία γυρίστηκε στην Αγγλία εκτός της σκηνής του υπερυψωμένου σιδηρόδρομου μονής τροχιάς (nomorail) που γυρίστηκε στην Γαλλία και συγκεκριμένα στο Châteauneuf-sur-Loire όπου υπήρχε μια αντίστοιχη πειραματική Γαλλική εγκατάσταση monorail.

Τέλος να πούμε ότι ετοιμάζεται η στην μεγάλη οθόνη υπό την σκηνοθετική ματιά του Ramin Bahrani (99 Homes).

(ένα βιβλίο και μια ταινία): "Το Κόκκινο και το Μαύρο"

Το Βιβλίο..................................................

 

Tίτλος: Το Κόκκινο και το Μαύρο

Συγγραφέας: Stendhal (ψευδώνυμο του Henri Beyle)

Έτος πρώτης κυκλοφορίας: 1830

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

 Eκδόσεις Πάπυρος

«Επιτομή του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, έργο σταθμός στην ιστορία της γαλλικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το Κόκκινο και το Μαύρο είναι η ιστορία του Ζυλιέν Σορέλ, ενός νεαρού ονειροπόλου από την επαρχία, που γεμάτος θαυμασμό για τα ιδεώδη του Ναπολέοντα θέτει στόχο του να ξεφύγει από τα δεσμά της φτωχής του καταγωγής και να κατακτήσει την καταξίωση και τον πλούτο στην παρακμιακή γαλλική κοινωνία της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων.

Ευφυής και φιλόδοξος, ιδεαλιστής και μέγας υποκριτής, φύση επαναστατική και στυγνός οπορτουνιστής, θα χτίσει τη θριαμβευτική του καριέρα εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τον κώδικα της κοινωνικής υποκρισίας ώστε από την ταπεινή επαρχιακή Βεριέρ να βρεθεί στα σαλόνια του Παρισιού, κατακτώντας την καρδιά της όμορφης και ευγενικής κυρίας ντε Ρενάλ, συζύγου του πρώτου εργοδότη του, και ύστερα της αριστοκρατικής και αλαζονικής Ματθίλδης. Όσο όμως μετεωρική είναι η άνοδός του τόσο απότομη και σκληρή θα είναι η πτώση του.

 

Ο άνεμος της Ιστορίας που πνέει στο έργο, η γοργή ροή της αφήγησης, η ψυχολογική εμβάθυνση στους εμβληματικούς χαρακτήρες, που πλάθονται σαν πρόσωπα με σάρκα και οστά, η σύνδεση τους ηρώων με τον κοινωνικό τους περίγυρο, η ζωντανή απεικόνιση ενός ολόκληρου κόσμου σε όλες τις πτυχές του, καθιστούν το Κόκκινο και το Μαύρο μια ανεπανάληπτη αναγνωστική εμπειρία αλλά και ένα μέσο μύησης στη μεγάλη τέχνη του μυθιστορήματος.»

 

Και η ταινία......................................................

 

Το 1954 ο Γάλλος σκηνοθέτης  Claude Autant-Lara μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το αριστούργημα του Stendhal  Το Κόκκινο και το Μαύρο (Le rouge et le noir) σε μια Ιταλο-Γαλλική παραγωγή.
 

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Ζεράρ Φιλίπ, Ντάνιελ Νταριέ, Αντονέλα Λουλάν, Ζαν Μαρτινέλι κ.α ενώ την μουσική της έχει γράψει ο René Cloërec. Το σενάριο υπογράφει ο  Claude Autant-Lara και οι Jean Aurenche and Pierre Bos. 

 

H ταινία κέρδισε στον τίτλο της καλύτερης ταινίας του 1955 στα French Syndicate of Cinema Critics αλλά και το Grand Prix de l'Académie du Cinéma. Η Ευρωπαϊκή πρεμιέρα έγινε στις 29/10/1954 ενώ στις ΗΠΑ η πρεμιέρα έγινε στις 08/04/1958.

Σινέ Προτάσεις: ΚΑΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ [Zvizdan] 2015

Τρεις διαφορετικές ιστορίες αγάπης με φόντο τρεις διαδοχικές δεκαετίες, σε δύο γειτονικά βαλκανικά χωριά όπου μαίνεται εδώ και χρόνια το διεθνοτικό μίσος. Μια ταινία για τους κινδύνους -αλλά και την παντοτινή δύναμη- του απαγορευμένου έρωτα.  Στην πρώτη ιστορία, που τοποθετείται το 1991, μια ιστορία αγάπης υπονομεύεται από την τρέλα, τη σύγχυση και τον φόβο που κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα πριν τον πόλεμο. Στη δεύτερη ιστορία, που τοποθετείται το 2001, ο πόλεμος έχει τελειώσει αλλά δυο ερωτευμένοι αδυνατούν να κάνουν τη σχέση τους κανονική: τα σημάδια του πολέμου είναι ακόμη φρέσκα και δεν θεραπεύονται τόσο εύκολα. Στην τρίτη ιστορία, που τοποθετείται το 2011, μια περίοδος που μια ερωτική σχέση μπορεί πια να ριζώσει, όλα βρίσκονται στα χέρια δύο ερωτευμένων νέων, αν μπορούν να απελευθερωθούν από το παρελθόν τους, χωρίς να τους κυριαρχούν η καχυποψία και το κακό που δεν έχουν εξαφανιστεί εντελώς από την ατμόσφαιρα.

Σκηνοθεσία: Dalibor Matanic 

Σενάριο: Dalibor Matanic 

Ηθοποιοί: Tihana Lazovic (as Jelena / Natasa / Marija), Goran Markovic (as Ivan / Ante / Luka), Nives Ivankovic (as Jelenina / Natasina majka), Dado Cosic (as Sasa), Stipe Radoja (as Bozo / Ivno)  

Πρεμιέρα (US): 12/06/16

 Πρεμιέρα (GR): 25/02/16 

Χώρα παραγωγής: Croatia | Serbia | Slovenia 

Το Σινε Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Μαρτυριάρα καρδιά (1953). Animation βασισμένο σε ιστορία του Πόε

H ιστορία "Μαρτυριάρα καρδιά" του Πόε δημοσιέυτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό "The Pioneer" του Τζέημς Ράσελ Λόουελ ενώ η αμοιβή του Πόε ήταν 10$. Στην εισαγωγή της ιστορίας υπήρχαν τέσσερις στίχοι του Longfellow, τους οποίους ο Πόε δεν συμπεριέλαβε διότι θεώρησε το ποίημα κλεμμένο.  

 Η  "Μαρτυριάρα καρδιά" αποτελεί ένα σχόλιο του Πόε πάνω στην δεισιδαιμονία σύμφωνα με την οποία  όσοι είναι αλλήθωροι ή έχουν γυάλινο μάτι είναι φορείς του κακού. Η "Μαρτυριάρα καρδιά" εκτός των άλλων είναι σπουδή στην παράνοια και στο περί ενοχής αίσθημα και είναι μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Πόε. 

Έχει ματαφερθεί αρκετές φορές στην μεγάλη οθόνη (1928, 1953, 1960, 2006 κ.α)  και έχει διαβαστεί για τι αμέρικάνικο και το βρετανικό ραδιόφωνο πάρα πολές φορές και από διάσημους ηθοποιούς.

Σήμερα εδώ στο giousurum δείτε το μικρού μήκους animation του 1953 σε σκηνοθεσία του Ted Parmelee και σενάριο των Bill Scott και Fred Grable και με την αφήγηση του James Mason .  Η ταινία ήταν υποψήφια για το Οσκαρ animation εκείνγγης της χρονιάς αλλά έχασε από το Toot, Whistle, Plunk and Boom της Disney. Παράλληλα όμως κατέχει ένα παράξενο ρεκόρ. Είναι η πρώτη ταινιά animation ου χαρακτηρίστηκε ακατάλληλο για ανηλίκους (X-rated) στη Μεγάλη Βρετανία.Τα σχέδια είναι του Paul Julian, το animation του Pat Matthews και η μουσική του Βoris Kremenliev.

(ξανα)Δείτε το ντοκιμαντέρ ΕΡΕΙΠIΑ - Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μίας διαπόμπευσης

ΕΡΕΙΠΙΑ  
Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μίας διαπόμπευσης

Ένα ντοκιμαντέρ για τη συγκλονιστική υπόθεση ποινικοποίησης του HIV στην Ελλάδα. Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα, και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.

More@http://ruins-documentary.com/

---------------------------

Μπορεί να είναι ως παραγωγή λίγο παλιό (2+ ετών) όμως τόσο το θέμα που πραγματεύεται όσο και ο τρόπος που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν και "σπρώχνουν" θέματα παραμένουν και θα είναι πάντα επίκαιρα.  Όσοι το έχουν δει συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα Ελληνικά ντοκυμαντέρ των τελευταίων ετών.

Στοιχεία:
Σκηνοθεσία: Ζωή Μαυρουδή
Οπερατέρ, Ήχος: Γιάννης Χήνος  Μοντάζ: Antonio Rochira  Post-processing: @menacius
Πρωτότυπη Μουσική: Fruto5  Συνθέτης: Diamanda Galás, “This is the Law of the Plague” (Plague Mass, live 1991)  Mιξάζ: Νίκος Τσινές  Τρέιλερ: @menacius
Γραφικά, Υπότιτλοι: Νεφέλη Αλεπουδέλη, @menacius  Βοηθός Σύνταξης: Μαριάννα Ρουμελιώτη  Εκτέλεση Παραγωγής: Θεοδώρα Οικονομίδου (@IrateGreek), Λουκάς Σταμέλλος (@potmos)  Βοηθός Παραγωγής: @ypopto_mousi  Δημόσιες
Σχέσεις: Θεοδώρα Οικονομίδου, Ναταλία Κλώσσα  Web Design: @ypopto_mousi, @SpecKtator_

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ

Lustlands movie@7ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

LUSTLANDS 

A film by Lakis & Aris Ionas / The Callas 

7th Athens Avant-Garde Film Festival 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 OKTOΒΡΙΟΥ @ 20.00 

 Ταινιοθήκη Της Ελλάδος – ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 48 

Nordic Creative Commons Film Festival: 4 και 5 Σεπτεμβρίου 2013

Το πρώτο Nordic Creative Commons Film Festival ξεκινά στις 30 Αυγούστου, επιχειρώντας να αναδειχτούν οι νέες δυνατότητες διανομής και προβολής ταινιών, που γεννήθηκαν στην ψηφιακή εποχή, αλλά και να προβληθούν δημιουργοί που έχουν επιλέξει να διαμένουν το έργο τους ελεύθερα.

Το Φεστιβάλ πραγματοποιείται παγκοσμίως σε 18 χώρους με τις επίσημες προβολές να οργανώνονται με την μέθοδο crowdsoursing, δηλαδή από δημιουργούς που προσφέρουν τις ταινίες τους και ενδιαφερόμενους σε όλο τον κόσμο που αναλαμβάνουν να φιλοξενήσουν τις προβολές.

Στην Αθήνα τον ρόλο του οικοδεσπότη θα παίξει το Hackerspace.gr πραγματοποιώντας προβολές στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνολικά 8 ταινίες μικρού μήκους, 5 ντοκιματέρ και 2 ταινίες μεγάλου μήκους με αγγλικούς υπότιτλους.

Η είσοδος για τις προβολές θα είναι ελεύθερη, αλλά για την καλύτερη διαχείριση του χώρου απαιτείται κράτηση θέσεων. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα προβολών και κρατήσεις, επισκεφτείτε το http://tiny.cc/hsgr-cc2013.

more@http://hackerspace.gr/wiki/Main_Page

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Νίκος Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος!!

Νίκος Καζαντζάκης. Ο συγγραφέας του Ζορμπά. Ο άνθρωπος που δεν δίστασε να γράψει ότι πραγματικά σκεφτόταν και ας αυτό τον οδήγησε σε σύγκρουση με όλων των λογιών τα κατεστημένα (πολιτικά, θρησκευτικά κλπ). Τα χέρι που έγραψε μια ασκητική διαφορετική από τις άλλες και άγγιξε (και αγγίζει) γενιές και γενιές. Από τον Αλέξη Ζορμπά, στον Ελ Γκρέκο και από εκεί στον φτωχούλη του θεού και στον τελευταίο πειρασμό. Αφορισμοί, (αυτο)εξορία, ταξίδια μα πάντα "μια φούχτα χώμα που το κουβαλούσε μαζί του παντού με σκοπό να το επιστρέψει εκεί που άνηκε.". Τα υπόλοιπα στην ταινία-αφιέρωμα στον Ν. Καζαντζάκη με τίτλο Νίκος Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος. Καλή σας προβολή. Αντιγράφουμε από την σελίδα του Ρεπορτάζ Χωρία Σύνορα:

"Μια ταινία μεγάλου μήκους και μικτής τεχνικής (ντοκουμέντα, δραματοποιημένες σκηνές και χρήση ψηφιακής τεχνολογίας) για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Ενα κινηματογραφικό έργο, που ανιχνεύει τον πυρήνα της ρωμαλέας σκέψης, την περιπετειώδη ζωή και το βαθύ ψυχισμό της πληθωρικής προσωπικότητάς του, με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από τον θάνατό του (1957).

Γυρισμένο στα βήματα του Καζαντζάκη, σε δεκάδες μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει μια άγνωστη πτυχή της πνευματικής δραστηριότητας του Καζαντζάκη, αυτήν της γραφής σεναρίου, δεδομένου - όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λευτέρης Χαρωνίτης - ότι είναι από τους πρώτους που διείδαν τη μεγάλη εξέλιξη του κινηματογράφου, στη δεκαετία του 1920."

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης
Σενάριο: Λευτέρης Χαρωνίτης, Επιστημονικός Σύμβουλος: Σταμάτης Φιλιππίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σάκης Μανιάτης
Μοντάζ: Ανδρέας Μότσιος
Ήχος: Γιώργος Χριστοδούλου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Παραγωγή: Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου & ΕΚΚ
Αφήγηση: Μαρία Τζομπανάκη, Χρήστος Τσάγκας, Αχιλλέας Κυριακίδης, Τάσσος Γουδέλης, Αγάπη Μανούρα

ΤΟ πρώτο μέρος

Ν. Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος (1/2) by tvxorissinora


Το δεύτερο μέρος

Ν. Καζαντζάκης: Ακροβάτης πάνω από το χάος (2/2) by tvxorissinora

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας 13ο Διεθνές Πανόραμα 1/10 – 8/10/2011

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας συνεχίζει φέτος την επί 13 χρόνια πορεία του, σταθερό στην φιλοσοφία να αποτελεί ενα πόλο έλξης Τέχνης και Πολιτισμού. Να στέκεται ως το πεδίο όπου δημιουργός, έργο και θεατής βρίσκονται σε συνεχή διάλογο. Να είναι ο παράγοντας που αναζητεί και προβάλλει το νέο, το καινούριο μέσα από το πρωτότυπο έργο τέχνης, το κινηματογραφικό έργο και όχι μόνο. Ένας φορέας τέχνης και πολιτισμού που επιβραβεύει την κινητοποίηση της ελεύθερης έκφρασης και του πνευματικού διαλόγου παράλληλα με την έξοδο απο την πνευματική αδράνεια και την εξατομίκευση.

Με βασικό άξονα το κινηματογραφικό έργο το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πολιτισμού Πάτρας ήδη από πέρυσι επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε ποικίλα πεδία των τεχνών όπως το θέατρο, τη φωτογραφία, την ποίηση, την έντεχνη μουσική και την εικαστική δημιουργία, μέσω της συμμετοχής όλο και περισσότερων προσώπων - φορέων της πόλης και όχι μόνο που δραστηριοποιούνται σε θέματα τέχνης και πολιτισμού.

Σε μια εποχή κρίσης το Φεστιβάλ επιχειρεί να διερευνήσει κατά πόσο η τέχνη, ο πολιτισμός και μαζί, άρρηκτα, η γηγενής ανθρώπινη έκφραση επηρεάζονται ή περνούν τους δικούς τους δύσκολους καιρούς, με την βεβαιότητα ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η αναζήτηση του νέου, του καινούριου, του δημιουργικού θα στηρίξει την βεβαιότητα αυτή και θα γεννήσει λύσεισ και διεξόδους.

Η ανταπόκριση εκτός των ορίων της Πάτρας τόσο σε συμμετοχές όσο και σε υποδοχή του ίδιου του Φεστιβάλ, καθώς αυτό ταξιδεύει όλο το χρόνο σε όλη την Ελλάδα, ενίσχυσαν τον διεθνή χαρακτήρα του Φεστιβάλ αλλά και επετεύχθη κάτι πολύ σημαντικότερο. Απέδειξε την ανάγκη για συνύπαρξη των ανθρώπων και των τεχνών, για συνδιαλλαγή των ιδεών και της κουλτούρας και έγινε ένας ακόμη τόπος όπου άνθρωποι διαφορετικοί σε όλα τα επίπεδα εκφράστηκαν και παράλληλα επικοινώνησαν, με αλληλοσεβασμό και κριτική σκέψη, το ατομικό και το συλλογικό μέσω της εγγενούς γλώσσας της ανθρώπινης φύσης, της τέχνης.

more@

http://www.independent.gr/

Plain Crazy: το ντεμπούτο του Mickey

Σαν σήμερα το 1928 ο Mickey Mouse κάνει το ντεμπούτο του στην μεγάλη οθόνη με το Plain Crazy. Δείτε το και απολαύστε το . Είναι προτιμότερο από τo να ασχολούμαστε με την eurovision ή τον απίθανο τυπάκο - υπαλληλάκο Στρος Καν και τις περιπέτειες του στην Αμέρικα. To Plain Crazy προβλήθηκε πρώτη φορά σαν σήμερα με σκοπό την παρουσίαση του στους ειδικούς και τους δημοσιογράφους αλλά η επίσημη πρεμιέρα του έγινε τον Δεκέμβριο του 1928.Καλά σας προβολή!!!

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: Chico and Rita

Ο Chico, ένας νεαρός πιανίστας που έχει όνειρο να παίξει στην Νέα Υόρκη πλάι στα μεγάλα του ινδάλματα, και η Rita, μια όμορφη και ανερχόμενη τραγουδίστρια των καμπαρέ. Οι δυο τους γνωρίζονται και ερωτεύονται στην Αβάνα της δεκαετίας τους 50 με την γεμάτη συγκινήσεις ατμόσφαιρα (ταξικές διακρίσεις, επανάσταση κλπ). Η μουσική που τους έφερε κοντά είναι αυτή που θα τους αποξενώσει και θα τους απομακρύνει. Ένα μουσικό-ρομαντικό ταξίδι στις τρεις από τις μεγάλες πρωτεύουσες της latin και της jazz. Αβάνα, Νέα Υόρκη και Παρίσι. Τελικά τι θα κερδίσει?? Ο έρωτας και η μουσική ή η ματαιοδοξία και η πεζή καθημερινότητα??

Tο βραβευμένο Chico and Rita αποτελεί δημιουργία των Φερνάντο Τρουέμπα (βραβευμένου με Οσκαρ και BAFTA για το «Belle Epoque») και Ξαβιέ Μαρισκάλ (σχεδιαστή της μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης), οι οποίοι αποτελούν από μόνοι τους μια πηγή σιγουριάς και εγγύησης για το τελικό αποτέλεσμα που (θα) προβάλλεται στην μεγάλη οθόνη. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μαγευτείς από την αποτύπωση της Κουβανέζικης πραγματικότητας στα σχέδια του Μαρισκάλ. Οι χαρακτήρες είναι δυνατά επίσης χαρτιά και πολλοί ήδη μιλάνε για την νέα Jesica Rabbit. Χρόνια είχαμε να δούμε έναν πραγματικό και θηλυκό χαρακτήρα σε animation film. Η πλοκή περιέχει όλα εκείνα τα συστατικά που μπορεί να κάνουν επιτυχία. Ένα (μελαγχολικό και γλυκόπικρο) love story εμπλουτισμένο με ένα soundtrack βγαλμένο από τις μεγάλες στιγμές του παντρέματος της Κουβανέζικης μουσικής με την Jazz, με τους Thelonius Monk, Tito Puente, Dizy Gillespie, Chano Pozo να κάνουν και αυτοί το πέρασμά τους στην ταινία. Σαν να λέμε "Buena Vista Social Club" σε animation έκδοση λοιπόν.

Το Chico and Rita προβάλλεται αυτές τις ημέρες στις αίθουσες και δεν πρέπει να την χάσουμε με τίποτε. Ανεξάρτητα αν σας αρέσουν τα animation ή όχι, το Chico and Rita είναι μια από τις πιο όμορφες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ με θέμα την jazz και αυτό από μόνο του είναι αρκετό αν δεν έχετε ήδη πειστεί!! Πάρτε και μια γεύση από το soundtrack και καλή σας (και μας) προβολή!!!

Giusurum Presents: Leaf Loft - E.P "eraserhead project" (ή κατεβάστε δωρεάν Νο4)

Η αλήθεια είναι ότι οι εισαγωγές στα πόστ (και γενικά στα κείμενα) είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ειδικά όταν έχεις να γράψεις για κάτι που σου αρέσει πολύ. Με τον σημερινό μας (Leaf Loft) "καλεσμένο" μας ενώνει η "τρέλα" για τον David Lynch. Ναι εκείνον τον "τρελό" και "ακαταλβίστικο" σκηνοθέτη που τις ταινίες του ελάχιστοι τις καταλαβαίνουν αλλά οι περισσότεροι της αγαπούν!!! Όσοι έχετε δει το Eraserhead, το mulholland drive, το Twin Peaks ή την Χαμένη Λεωφόρο μας καταλαβαίνετε!!!!! Οι πρώτες μας κουβέντες ήταν γύρω από τον κινηματογράφο του Lynch!!!! Φυσικά είχε προηγηθεί και η γνωριμία μας μέσο των Vello Leaf , οπότε το πράγμα ήρθε και έδεσε που λένε. Η άλλη μεγάλη αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε να τον πείσουμε (τον καλεσμένο μας) να μας γράψει ο ίδιος την ιστορία του project Leaf Loft. Σήμερα λοιπόν φιλοξενούμε έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο μουσικό που μας εξιστορεί την δική του εκδοχή για μια αγαπημένη του (και μας) ταινία και την μουσική της επένδυση, το Eraserhead του David Lynch!!! Ας διαβάσουμε τι έχει να μας πει.

--------------------------------------------------------------------------------------

"........

Δεκέμβρης 2002.

Μετά από μια νυχτερινή προβολή του "Lost Highway", πέρασα το υπόλοιπο της βραδιάς γράφοντας ένα από τα πρώτα μου ηλεκτροακουστικά/ambient κομμάτια. Ο τίτλος του ήταν "Renee", όπως το όνομα της Patricia Arquette στην ταινία (ένα από τα 2 ονόματα της τέλοσπαντων). Η ενορχήστρωση περιλάμβανε αποκλειστικά ηλεκτρικό μπάσο και samples από έναν διάλογο της ταινίας. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον David Lynch σε τέτοιο επίπεδο αλλά και η αφορμή για τη δημιουργία του "Leaf Loft" project.

"Leaf Loft" project.

Ένα νυχτερινό project το οποίο έχει ως πηγή έμπνευσης σκηνές από ατμοσφαιρικές ταινίες και βιβλία, εικόνες από όνειρα ή έντονες αναμνήσεις.

Μελωδικότητα και ρυθμικότητα υποσυνείδητα μεταφέρονται στο background ή απλώς εξαφανίζονται. Η σύνθεση ήχων, η δημιουργία drones και η τοποθέτηση τους στο χώρο είναι η βάση για το κάθε κομμάτι.

Φλεβάρης 2005.

Σύντομο ταξίδι στο Λονδίνο. Ήταν απόγευμα Δευτέρας όταν μπήκα σε ένα HMV και αγόρασα το dvd του Eraserhead. Στο τέλος εκείνης της εβδομάδας, πίσω στην Κρήτη, έγινε η πρώτη για μένα προβολή του.

Λίγους μήνες αργότερα η πτυχιακή που ανέλαβα για τη σχολή μου (ΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής) είχε τίτλο "Μουσική σύνθεση και ηχητικός σχεδιασμός για την ταινία Eraserhead".

Καλοκαίρι 2006 μέχρι Άνοιξη 2009.

Ασταμάτητες προβολές της ταινίας ή μεμονωμένων σκηνών της. Αρχικά χωρίς ήχο. Σταδιακά τα πάντα έμπαιναν στη θέση τους. Τα βήματα του Henry, οι πόρτες που τρίζουν, οι λιγοστοί διάλογοι, το κλάμα του μεταλαγμένου μωρού, ο ήχος του γκρίζου δωματίου, και φυσικά η μουσική.

Η δική μου εκδοχή στο soundtrack του Eraserhead είχε 12 κομμάτια, όλα εμπνευσμένα από την ταινία, γραμμένα για τις ανάγκες της κάθε σκηνής. Από αυτό το soundtrack προέκυψε το mini album "e.p." (eraserhead project ή extended play). 6 συνθέσεις από 6 σκηνές της ταινίας. Σκοτεινές, παρανοϊκές, Lynch-ικές. Το βασικό μέσο σύνθεσης είναι το ηλεκτρικό μπάσο, παραμορφωμένο, κατεστραμένο. Λίγα δευτερόλεπτα ηλεκτρικής κιθάρας, 2-3 λεπτά πιάνου και λίγα παραπάνω λεπτά υπόκοφων strings συμπληρώνουν το 30λεπτο κολάζ ήχων.

..................."

-----------------------------------------------------------------------

Αυτά λοιπόν για το project leaf loft και το E.P "eraserhead project". Όσοι θέλετε να το κατεβάσετε μπορείτε να το κάνετε ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ από εδώ, ενώ ΕΔΩ μπορείτε να δείτε στο youtube στο κανάλι του Leaf Loft όλα τα κομμάτια του EP μαζί με τις αντίστοιχες σκηνές από την ταινία. Εμείς αφού ευχαριστήσουμε τον "Leaf Loft", σας αφήνουμε ένα δείγμα από αυτά που μπορείτε να δείτε στο κανάλι του.

Το Σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει: The story of a sign!!!

Πόσο και πώς μπορεί να επηρεάσει έναν συνάνθρωπό μας μια επιγραφή??? Δείτε και απολαύστε την ταινία μικρού μήκους The story of a sing που μας έρχεται από την Ισπανία. Πρόκειται για την νικήτρια ταινία του φεστιβάλ των Κανών 2008. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην υπέροχη μουσική του Luis Bacalov (il postino κ.α) και στο υπέροχα απλό γύρισμα της ταινίας. Σκηνοθεσία, παραγωγή και σενάριο του 24χρονου τότε Alonso Alvarez!!! Καλή σας προβολή!!!

Klimt: Η αιώνια λάμψη ενός φιλιού (ή αλλιώς ένας πίνακας, ένα βιβλίο και μια ταινία)

O Gustav Klimt (14 Ιουλίου 1862 – 6 Φεβρουαρίου 1918) γεννήθηκε στην πόλη Μπάουμγκαρτεν της Αυστρίας. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του κινήματος της Απόσχισης (Sezession) της Βιέννης που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αρ Νουβό (Art Nouveau). Η Απόσχιση (σύμφωνα με τη διακήρυξη του Χέρμαν Μπαρ, Hermann Bahr), αποτελούσε μία «μάχη για την πρόοδο των σύγχρονων καλλιτεχνών ενάντια στα γεράκια που αυτοαποκαλούνται καλλιτέχνες αλλά έχουν εμπορικό συμφέρον να παρακωλύουν την άνθιση της τέχνης». Αναμφισβήτητα το πιο αναγνωρίσιμο έργο του, και ένα από διασημότερα έργα ζωγραφικής, αποτελεί το Φιλί (Der Kuss 1907-1908). Πρόκειται για μια υπέροχη ελαιογραφία διαστάσεων 1.80 Χ 1.80m διακοσμημένη με φύλλα χρυσού . Το «Φιλί» είναι χαρακτηριστικό της «χρυσής περιόδου» του ζωγράφου, κατά την οποία χρησιμοποιούσε κατά κόρον το χρυσό χρώμα ως διακοσμητικό στοιχείο .Ο Klimt αποτύπωσε στην αιωνιότητα το φιλί ενός ζευγαριού στην άκρη ενός ανθισμένου γκρεμνού. Αποτελεί παράδειγμα της έμφασης που έδινε ο Κλίμτ στον ερωτισμό και στην ολοκλήρωση των ατόμων μέσα από αυτόν (αν και η γυναικεία μορφή στον καμβά παρεκκλίνει από το πρότυπο της μοιραίας γυναίκας που τόσο άρεσε στον ζωγράφο να αποτυπώνει στα έργα του).Οι ερμηνείες πολλές και ποικίλες. Δεν ξέρουμε αν ένα έργο τέχνης χωρά μια και μοναδική ερμηνεία ή αν ο καθένας μας βλέπει μέσα του αυτά που θέλει ή μπορεί να φανταστεί. Ίσως σημασία δεν έχει τόσο πολύ η λεπτομερής ανάλυση του έργου αλλά το αν μας εγγίζει ή όχι. Αν μας αγγίζει προφανώς αυτό γίνεται για διαφορετικούς και άκρως προσωπικούς λόγους για έκαστο εξ' ημών. Εντάξει μια "εισαγωγή" και πρώτη περιγραφή από κάποιον ίσως να είναι απαραίτητα ώστε να τοποθετήσουμε χωροχρονικά το έργο. Ας επιχειρήσουμε μια παρουσίαση των κυριοτέρων σημείων των (διαφορετικών) ερμηνειών του έργου. Αλλά όπως προείπαμε η δική μας/σας οπτική ανάλυση, απόλαυση και αγαλλίαση στην θώρηση του έργου είναι το παν. Αρχίζουμε με αυτά που είναι ορατά και δεν χρειάζονται ειδική ερμηνεία:

Το ζευγάρι δείχνει "κλειδωμένο" και απορροφημένο στον εναγκαλισμό του. Ο άνδρας φορά (στο κεφάλι) στεφάνι αμπέλου, ένα χρυσό πανωφόρι ντυμένο με απλά άσπρα και μαύρα ορθογώνια ενώ το ταίρι του ένα αντίστοιχο αλλά γεμάτο πολύχρωμους κύκλους και λουλούδια. Ο άνδρας (του οποίου το πρόσωπο δεν βλέπουμε) έχει τυλίξει με το ένδυμά του και τα άκρα του την γυναίκα η οποία είναι γονατισμένη στην άκρη του ανθισμένου γκρεμνού. Αυτά είναι τα προφανή που όλοι μας βλέπουμε. Υπάρχουν όμως και οι διαφορετικές ερμηνείες των ειδικών:

• τo χρυσό φόντο και τα φωτεινά χρώματα του πίνακα αντιπροσωπεύουν την ομορφιά και την λάμψη που νιώθει κανείς όταν φιλά τον/την αγαπημένη του.
• Αποτελεί μια συμβολική αναπαράσταση του φιλιού του Απόλλωνα στην Δάφνη τη στιγμή της μεταμόρφωσης της σε φυτό.
• Εκείνος κρατά προστατευτικά το γερμένο κεφάλι της. Εκείνη είναι αγκιστρωμένη πάνω του, απόλυτα παραδομένη και σε ερωτική έκσταση, όπως μαρτυρούν τα κοκκινισμένα της μάγουλα. Tο σμίξιμο του ζευγαριού γίνεται μέσα από ένα αστραφτερό χρυσό μωσαϊκό από ορθογώνια και κυκλικά μοτίβα που προοιωνίζονται την ερωτική τους συνεύρεση. Η χρυσή άλως γύρω τους και ο ανθισμένος γκρεμνός στα πόδια τους υποδηλώνουν την Εδέμ και τη μυστικιστική αγαλλίαση που μπορούν να βιώσουν, ως άλλοι Πρωτόπλαστοι, μόνο οι ερωτευμένοι.
• Εκείνος έχει χαθεί στο φιλί ενώ εκείνη αμέτοχη και απόμκρη στρέφει το κεφάλι της αλλού.
• Τα άσπρα και μαύρα παραλληλόγραμμα στο πανωφόρι του συμβολίζουν την γνώση, την βασική πληροφόρηση και την υπεροχή της δύναμή του πάνω στην γυναίκα. Εκείνη γονατισμένη στην άκρη του ανθισμένου γκρεμνού, δείχνει να είναι ριζωμένη στην μητέρα γη κάτι που υποδηώνουν και τα λουλούδια στην φορεσιά της. Από την μία η δύναμη και η γνώση και από την άλλη η μητέρα γη. Η αρμονική σύνδεση των δυο που αποτελεί την πραγματική και μοναδική ουσία της αιώνιας αγάπης.

Όποια και να είναι η ερμηνεία δεν έχει τόση σημασία σε σχέση με το τι χαράζετε μέσα σας όταν αντικρίζετε τον πίνακα. Αν εσείς φαντάζεστε και αισθάνεστε άλλα πράγματα από όλα αυτά μην ανησυχείτε. Αυτή (πρέπει να) είναι η μαγεία της τέχνης. Αγγίζει τον καθένα μας τόσο διαφορετικά μα και τόσο όμοια. Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα μοντέλα του πίνακα δεν είναι άλλα από τον ίδιο και την αγαπημένη του Εμίλιε Φλέγκε. Το φιλί βρίσκεται στην Osterreichische Galerie στο ονειρικό παλάτι Belvedere της Βιέννης.

Και επειδή εδώ αγαπάμε και το βιβλίο προτείνουμε ένα με θέμα τον διάσημο πίνακα (και όχι μόνο) και την πολυτάραχη ζωή του Κλίμτ. Πρόκειται για το ντεμπούτο της Ελίζαμπεθ Χίκευ με τίτλο το Ζωγραφισμένο Φιλί. (αντιγράφουμε από το οπισθόφυλλο) Το Ζωγραφισμένο Φιλί παρακολουθεί την εξέλιξη της σχέσης ανάμεσα στον Κλιμτ και στην Εμίλιε Φλέγκε, η οποία μεταμορφώνεται από εύπιστο παιδί σε θεληματική γυναίκα. Γίνεται η ερωμένη ενός από τους πιο συναρπαστικούς καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα και ιδιοκτήτρια ενός οίκου μόδας, στο σχεδιασμό του οποίου βοηθά ο Κλιμτ. Στο τέλος του αιώνα, η Βιέννη είναι γεμάτη από πλούσιες όμορφες γυναίκες, που η Εμίλιε ντύνει στον οίκο της και ο Κλιμτ ξεντύνει στο στούντιό του. Είναι ένας κόσμος, που κατακλύζεται από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, συνθέτες και συγγραφείς της εποχής. Ένας κόσμος, όμως, καταδικασμένος εξαιτίας της επερχόμενης κατάρρευσης της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Παρόλο που ποτέ δεν είναι βέβαιη για τη θέση της στη ζωή του Κλιμτ, η Εμίλιε είναι πάντα παρούσα, τον στηρίζει στις τραγωδίες, στις αμφιβολίες, στο θρίαμβο, στα σκάνδαλα και –τελικά– γίνεται το μοντέλο για το σπουδαιότερο αριστούργημά του.

Και όχι δεν ξεχάσαμε την ταινία του Raul Ruiz - Κλιμτ: Ο Ζωγράφος των Αισθήσεων (2006) με τον John Malkovich στον ρόλο του μαγάλου Αυστριακού ζωγράφου. Καλή σας προβολή!!!

Το σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει : 10 minutes - A short film about war and the other side of life!!!!

Το 10 Minutes (10 λεπτά) είναι μια ταινία μικρού μήκους γυρισμένη το 2002, σε σκηνοθεσία Ahmed Imamovic, παραγωγή Jasmin Duraković και σενάριο των Srdjan Vuletic και Ahmed Imamovic. Παρόλο που όλη η ομάδα έλκει τις ρίζες από τη Βοσνία, και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε ήταν της χώρας τους, η ταινία σε πολλά φεστιβάλ φαίνεται να κατεβαίνει υπό τη σημαία της Αμέρικας. Το 10 Minutes κέρδισε το 2002 το Ευρωπαϊκό βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους και τα σχόλια τόσο των κριτικών όσο και όσο την έχουν παρακολουθήσει είναι κολακευτικά!! Στα δέκα λεπτά της διαρκειάς της βλέπουμε πως περνά αυτόν τον λίγο χρόνο ένας Ιάπωνας τουρίστας στην πανέμορφη Ρώμη και παράλληλα τα ίδια λεπτά από την ζωή μιας οικογένειας στην Βοσνία όπου ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη έξαρση. Μια ζωή που είναι τόσο διαφορετική στις δύο περιοχές που είναι τόσο κοντά μα και τόσo μακριά. Τελικά 10 λεπτά μπορεί να μην είναι σημαντικό χρονικό διάστημα στην ζωή μας αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που ισοδυναμεί με την αιωνιότητα.

Υπάρχει μια ιστορία πίσω από τον Ιάπωνα πρωταγωνιστή του φιλμ. Ο Imanovic έψαχνε να βρει στο Σεράγεβο έναν Ιάπωνα ώστε να ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο 10 minutes. Οι προσπάθειές του όμως δεν καρποφορούσαν. Τότε αποφάσισε να απευθυνθεί στο προξενείο της Ιαπωνίας στο Σεράγεβο και ως εκ θαύματος οι υπεύθυνοι επέτρεψαν στον Satoshi Yahata, που δούλευε εκεί, να πάρει μέρος στο εγχείρημα του Imanovic.

Καλή σας και μας προβολή!!!

Το σινέ Γιουσουρούμ παρουσιάζει : The Piano - A short film full of memories!!!

Το The Piano ήταν το πρώτο animated βίντεο του Aidan Gibbons που είχε δημιουργήσει στο δεύτερο έτος των σπουδών. Έχει βραβευτεί ως το καλύτερο animation βίντεο στο Φεστιβάλ του Bradford Animation Festival το 2005, ενώ έχει κερδίσει και το βραβείο κοινού στο University of Hertfordshire Film Day το 2005.
Ένας ηλικιωμένος κάθεται μπροστά στο πιανό και καθώς παίζει (κομμάτι του Tiersen) περνά από το μυαλό του (και την οθόνη μας) ολόκληρη η ζωή του. Κάπου ανάμεσα στις αναμνήσεις (άλλες γλυκές και άλλες πικρές) εμφανίζεται ο μικρός του εγγονός και αναλαμάνει να τελιωσει το κομμάτι που παίζει στο πιάνο. Καλή σας προβολή!!!

Ραπαμυθί: κάθε λέξη που γράφεται,είναι μια νίκη απένατι στο θάνατο..

Πόλη: Αθήνα. Χρόνος: Κοντινό μέλλον.

Έχει απαγορευτεί κάθε μορφή τέχνης και έκφρασης... Καίγονται βιβλία και και όσοι ασχολούνται με θέματα που έχουν να κάνουν με αυτά, διώκονται...
Ένας νεαρός γράφει και διακινεί παρανόμως ποιήματα....Σε κάποιο ατύχημα που είχε με έναν πιτσιρικά ποδηλάτη τα βρίσκουν και τον συλλαμβάνουν. Στο δικαστήριο έρχεται η ώρα της απολογίας. Ο νεαρός ποιητής εκείνη την στιγμή σηκώνεται και απαγγείλει. Ο κόσμος στο δικαστήριο αρχίζει και του φωνάζει να σταματήσει, αλλά παράλληλα είναι υποχρεωμένοι να καταγράψουν την απολογία του στα πρακτικά. Ο πιτσιρικάς ποδηλάτης όμως έχει μαζέψει τα χαρτάκια με τα ποιήματα από το σημείο του ατυχήματος...

Σκηνοθεσία: Νίκος Τσατσάνης. Σενάριο: Άννα Στρατουδάκη. Διευθ. Φωτογραφίας: Άγγελος Παπαδόπουλος. Σχεδιασμός παραγωγής: Ισμήνη Σπάχου. Μουσική: Στέλιος Ρωμαλιάδης, Νίκος Φωκάς. Σκηνογραφία : Κώστας Κολιός, Σοφία Κατσούρα. Ηχοληψία: Φίλλιπος Μάνεσης. Ενδυματολογία: Κατερίνα Ζέρβα. Υπεύθυνος Παραγωής: Δημήτρης Παπουτσής. Μοντάζ: Άγγελος Αγγελόπουλος, Νίκος Τσατσάνης. VFX Supervision: Λεωνίδας Χομπάς. Graffiti: Τίτος Κόντου, Παύλος Καμπούρης. Make up & Hair: Μαρία Ιωαννίδου, Νάγια Κουτσού, Ευγενία Φέκα.
Παίζουν: Κων/νος Βαγκίδης, Βασίλης Παπαδόπουλος, Αναστάσης Καλαμπόκης, Δημήτρης Μάντακας, Άννα Μωραϊτου, Ιωάννα Κατρινάκη, Νίκος Μαυρουδής, Γιάννης Αδρίμης, Γιώργος Σπηλιωτόπουλος, Κων/νος Θεοδωρόπουλος, Σταύρος Ραγιάς, Κωστής Σαββιδάκης, Σταμάτης Μυλωνας.

Πρόκειται για μια ταινία μικρού μήκους που θα προβληθεί το επόμενο διαστημα σε διάφορα φεστιβάλ του είδους. Από το στόρυ ελπίζουμε να βρεί τον δρόμο και για τις κινηματογραφικές αίθυσες όλης της χώρας, γιατί ο ελληνικός κινηματογράφος δεν είναι μόνο το Safe Sex και τα λοιπά του είδους. Καλή επυτυχία στα παιδιά!!! Θα τα πούμε σε κάπια αίθουσα για τα υπόλοιπα.