(ένα βιβλίο και μια ταινία):Φαρενάιτ 451

To βιβλίο.......................................

Tίτλος: Φαρενάιτ 451

Συγγραφέας:Ρέυ Μπράντμπερυ

Έτος πρώτης κυκλοφορίας: 1953

(απόσπασμα ανάρτησης εδώ στο giousurum  από το μακρινο 2008)

"...Ξεχάστε διαγαλαξιακούς πολέμους, ΑΤΙΑ εξωγήινους κλπ. Το Φαρενάιτ 451 (πρώτη έκδοση το 1953) μας μεταφέρει σε μια (ελπίζουμε) μακρινή εποχή στο μέλλον όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα, η σκέψη η γνώση και η μνήμη έχουν ποινικοποιηθεί και τα λεγόμενα αμφίδρομα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και αποβλάκωσης) είναι τα μόνα υπεύθυνα για την «επιμόρφωση» και την «διασκέδαση» των πολιτών. Στους 451 βαθμούς Φάρεναϊτ το χαρτί υπερθερμαίνεται και αρχίζει να καίγεται. Αυτό είναι και το σήμα της πυροσβεστικής υπηρεσίας στην πόλη του μέλλοντος που έχουμε μεταφερθεί. Σε μια εποχή που οι πυροσβέστες δεν σβήνουν φωτιές αλλά καίνε τα βιβλία των πολιτών που κατάσχονται ως επικίνδυνα στο όνομα του "κοινού καλού", αφού αποτελούν από τα κυριότερα μέσα προς την ελεύθερη σκέψη. Ανατριχιαστικές και εφιαλτικές καταστάσεις που μοιάζουν μακριές και αλλότριες. Όμως ας θυμηθούμε το 1984 του Όργουελ και πόσο προφητικό υπήρξε … Ο ήρωας του βιβλίου, ο Μόνταγκ, είναι ένας ευσυνείδητος πυροσβέστης του μέλλοντος. Υπηρετεί πιστά το καθεστώς και τον ολοκληρωτισμό του, κυνηγώντας και καίγοντας βιβλία. Έχει όμως και ένα «ελάττωμα». Είναι συγχρόνως και ένας ανήσυχος άνθρωπος με ενδιαφέροντα και απορίες που δεν αργεί να μπει στον πειρασμό να διαβάσει ένα βιβλίο. Έτσι βρίσκεται ξαφνικά στο αντίθετο στρατόπεδο από αυτό που υπηρετεί αλλά και ανάμεσα σε δυο γυναίκες. Την γυναίκα του (Λίντα) και την Κλαρίς, μια δεκαεπτάχρονη που συνάντησε τυχαία ένα βράδυ. Βρείτε το βιβλίο και διαβάστε την συνέχεια. Σίγουρα θα σας κάνει να δείτε την πρόοδο της τεχνολογία και τα επιτεύγματά της με άλλο μάτι..."

Και η ταινία......................................................

Το  Φαρενάιτ 451 μεταφέρθηκε για πρώτη φροά στην μεγάλη οθόνη το 1966 και αποτελεί την πρώτη έγχρωμη ταινία του Φρανσουά Τριφό με τους Οσκαρ Βέρνερ, Τζούλι Κρίστι, Σίριλ Κιούζακ και Αντόν Ντίφρινγκ.

Η όλη παραγωγή έγινε στα Γαλλικά μιας και ο Τριφό τον καιρό εκέινο δεν μιλούσε καθόλου σχεδόν Αγγλικα. Την μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Bernard Herrmann τον οποίο προτεινε ο ίδιος ο Bradbury. Όταν ο Τριφό συνάντησε τον Hermann για την μουσική τηα ταινίας ο τελευταίος τον ρώτησε γιατί δεν επέλεξε κάποιον από τους μοντερνους συνθέτες  και ο Τριφό του απάντησε ότι οι μοντέρνοι συνθέτες θα του έδιναν μουσική του 20ου αιώνα και εκείνος ήθελε μια μουσική του 21ου αιώνα για την ταινάι του.

Η πλοκή της ταινία διαφέρει σε ορισμένα σημεία από το βιβλίο με πιο χαρακτηριστικό εκείνο του χαρακτήρα της  Clarisse McClellan. ΄Οταν ο Bradbury έγινε γνώστης της αλλαγής που αφορά στην Clarisse είπε στον Τριφό ότι χαίρεται που τελικά αυτή "παραμένει ζωντανή". Η ταινία γυρίστηκε στην Αγγλία εκτός της σκηνής του υπερυψωμένου σιδηρόδρομου μονής τροχιάς (nomorail) που γυρίστηκε στην Γαλλία και συγκεκριμένα στο Châteauneuf-sur-Loire όπου υπήρχε μια αντίστοιχη πειραματική Γαλλική εγκατάσταση monorail.

Τέλος να πούμε ότι ετοιμάζεται η στην μεγάλη οθόνη υπό την σκηνοθετική ματιά του Ramin Bahrani (99 Homes).