Πέρυσι (περίπου ίδια εποχή) η Inner Ear μας σύστηνε τους Electric Litany και ένα από τα άλμπουμ εκπλήξεις της χρονιάς (how to be a child and win the war) γραμμένο "κάπου" στην Αγγλία σε μια εγκαταλειμμένη εκκλησία. Φέτος η πατρινή εταιρεία δεν χρειάστηκε να ψάξει τόσο μακριά για να μας "χαρίσει" το νέο της καμάρι. Οι Baby Guru ζουν στην Ελλάδα (Αθήνα) και δεν ηχογραφούν σε εκκλησίες αλλά σε ένα υπόγειο γκαράζ στο Μαρούσι. Τρεις παιδικοί φίλοι, ο Γιάννης (king elephant), ο Γιώργος (obi Serotone) και ο Άξιος (sir Kosmiche), που παίζουν μαζί από το λύκειο, κυκλοφόρησαν πριν λίγες ημέρες το ντεμπούτο (ομώνυμο) άλμπουμ τους και μέχρι στιγμής οι κριτικές και οι εντυπώσεις είναι (και δίκαια) με το μέρος τους. Και αν πέρυσι μεγάλη πρωταγωνίστρια στο άλμπουμ των Electric Litany ήταν η κιθάρα, φέτος αποτελεί την μεγάλη απούσα. Κάτι όμως που οι Baby Guru μετατρέπουν σε δυνατό τους σημείο. Αφρικάνικα κρουστά, έντονα πλήκτρα, κράουτ, samplers, θόρυβοι και ηλεκτρονικά στοιχεία δημιουργούν ένα μείγμα δυναμίτη που όσο το γεύεσαι τόσο το αναζητάς. Ακούγοντας το Baby Guru δεν γίνεται να μην φέρεις στο μυαλό σου τα πλήκτρα του Manzarek στο Not to touch the earth και είναι αδύνατον να μην κάνεις αλλεπάλληλα alle retour στην διαδρομή 60's - 10's! Όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με αυτό που οι "ειδικοί" και μη, αποκαλούν next big thing, κάτι που οι Baby Guru πρέπει να δικαιολογήσουν με τα επόμενα βήματά τους. Βήματα στα οποία θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα φωνητικά (με και χωρίς φίλτρα) και (γιατί όχι και) κιθάρες, ώστε να μπούνε σε αυτό που (και) οι ίδιοι αποκαλούν τετράγωνη λογική της ροκ μπάντας. Μέχρι τότε : pull the echo out of my head!!!!
giusrurum's picks: Secondary Angle And Shades Of Infinity, Inner Space, Heres Comes The Luliluri
tips & info: Το Baby Guru κυκλοφορεί και σε χρωματιστό βινίλιο!!!
Οι Sequence Theory Project δημιουργήθηκαν το 2006 απ’ τον Ριχάρδο Ορφέα (samples, dj’ing, παραγωγή) και την Έλενα Τόλια (πιάνο,synths,τρομπέτα, ακορντεόν, φωνητικά). Το όνομα του σχήματος είναι εμπνευσμένο από μια φράση του Εμίλ Ζολά (από το "οι Παθογένειες της Δημοκρατίας"), "....πιστεύω σε μια διαρκή αλληλουχία των ανθρωπίνων εκφράσεων, σε μια ατέλειωτη πινακοθήκη ζωντανών πινάκων". Στην πραγματικότητα δεν είναι μια τυπική μπάντα με σταθερά μέλη τα οποία και μόνο συμμετέχουν στις δραστηριότητες τους. Ο πυρήνας τους είναι η melendy o dj orfeus & o bassist kostis αλλά κατά καιρούς κι άλλοι (μουσικοί) έχουν συμβάλει στις παραγωγές τους εμπλουτίζοντας τους Sequence ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο στίγμα. Το 2008 κυκλοφορούν διαδικτυακά το EP με τίτλο "Whispers Of a Tree” με τρία κομμάτια. Η συνεργασία των μελών του συγκροτήματος κρατάει χρόνια έχοντας περάσει από αυτόνομες εκδηλώσεις, ανεξάρτητες θεατρικές παραγωγές, μουσικά και παραστατικά δρώμενα. Κάπως έτσι προέκυψε και η πρόσφατη μουσική επένδυση της παράστασης «hungry anyone?» της Αθηνάς Παππά που παρουσιάστηκε πέρσι στο θέατρο επί Κολονώ και θα παίζεται από Δεκέμβρη στο "Ίδρυμα ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ" στο BLACK BOX.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο κυκλοφόρησαν και πάλι δικτυακά το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ με τίτλο TOYLAND, το οποίο δεν μπορεί κανείς να βρει σε δισκάδικα αλλά μόνο στο δίκτυο και στα διάφορα events που συμμετέχουν ή/και διοργανώνουν. Τώρα γιατί όχι σε δισκάδικα? Η απάντηση από τους ίδιους: "...Είμαστε ένα αυτοδιαχειριζόμενο project και θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε όλη αυτή τη θεωρία μας μακριά από τους περιορισμούς και το άγχος της μουσικής βιομηχανίας, την κερδοσκοπία των εταιριών. Μας αρέσει να παίζουμε κυρίως σε ελεύθερους χώρους, στο δρόμο, σε αυτόνομα στέκια ή σε αίθουσες,φεστιβάλ και live σκηνές με χαμηλή τιμή εισόδου...". Birthday SoNG by SeQueNce TheOrY PrOjEcT
Ακούγοντας κανείς το Toyland ((το artwork έχουν επιμεληθεί οι "fabrique des Reves") δεν μπορεί να μην σταθεί στην προσπάθεια των Sequence να πειραματιστούν με φρέσκους ήχους (trip-hop, ηλεκτρονική και ατμοσφαιρική μουσική) εμπλουτισμένους με retro, jazz και κλασσικά στοιχεία. Κάτι που δεν μένει μόνο στην προσπάθεια αλλά περνά και στην όσο το δυνατόν πιο αρμονική συνύπαρξη. Η παραγωγή μπορεί να είναι "ερασιτεχνική" και η ηχογράφηση σε homestudio δεν απέχει όμως από μια δουλειά επαγγελματιών σε στούντιο πολυεθνικής. Μπορεί σε αυτό να βοηθά και το ότι η βάση τους είναι η ηλεκτρονική μουσική, αλλά το μεράκι και η αγάπη για αυτό που κάνουν ανυψώνουν ηχητικά το Toyland ώστε να είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος την "σπιτική" παραγωγή του. Η μελαγχολία είναι το βασικό ίσως συστατικό τόσο της μουσικής όσο και των στοίχων Sequence Theory Project. Οι ίδιοι το δικαιολογούν: "...Η μελαγχολία είναι ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονα στους στίχους μας γιατί μας πληγώνει η ταπείνωση και ο εξευτελισμός του ανθρώπου απ'τον άνθρωπο,η καταστροφή της φύσης και αισθανόμαστε συνένοχοι που υπάρχουμε σ'έναν κόσμο που τα πάντα είναι εμπορεύσιμα με κάθε αθέμιτο τρόπο και που χιλιάδες παιδιά γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης ή βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση....".
SpEnD mOnEy On YouR MissErY by SeQueNce TheOrY PrOjEcT
Σε όποιον έχει μεγαλώσει με πιο «κλασσικά» ακούσματα μπορεί το μείγμα trip-hop, ηλεκτρονικής μουσικής να φαίνεται «περίεργο» πράγμα, αλλά ακούγοντας πιάνο, τρομπέτες και ακορντεόν σίγουρα θα αισθανθεί οικεία, ενώ τα φωνητικά (που στιγμές θυμίζουν χωρίς να ξινίζουν Portishead και Hooverphonics) είναι τόσο δεμένα με την όλη μελαγχολία του Toyland, που μοιάζουν νότες. Από τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ οι της ηλεκτρονικής και της ambient θα έχουν θέμα με το On Board, το Toyland και φυσικά το Erasers. Οι παλιοσειρές θα κάνουν repeat στο Spend Money On Your Misery μην μπορώντας να αντισταθούν στην jazz πλeυρά των Sequence, σε ένα διαφορετικό κομμάτι γενεθλίων (birthday song) και στο AiRa –και τα δυο με ιδιαίτερα φωνητικά.
Το Dream on a Bike, για αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει, όπως οι περισσότερες παιδικές βόλτες με ποδήλατο, αφήνοντας το πιάνο να χαραχθεί στο δρόμο σαν αναγκαίο σημάδι επιστροφής. Φυσικά δεν ξεχάσαμε το The Mising Children Theme στο οποίο πιάνο, beat, βροχή και παιδικές φωνές δημιουργούν αυτό που οι Sequence Theory Project υποστηρίζουν ότι δημιουργούν: «...σκηνικό παραμυθιού και να αφυπνίζουμε σ'αυτούς που την ακούνε συναισθήματα αυτής της παιδικής αθωότητας και αφέλειας που εκλίπει..».
Πολλοί μιλάνε για την αδιάρρηκτη σχέση μαθηματικών και μουσικής. Μια ιστορία που πάει πολύ πίσω και φτάνει μέχρι τον Πυθαγόρα, ο οποίος πειραματιζόμενος με την χορδή ενός μονόχορδου οργάνου κατέληξε στην αριθμητική ερμηνεία του σύμπαντος. Ας αφήσουμε όμως την ιστορία και τα μαθηματικά και ας περάσουμε στην μουσική. Εν έτη 2002 και στην (όμορφη) πόλη των Ιωαννίνων φτάνουν όπως κάθε χρόνο οι φοιτητές. Ανάμεσά τους και η Δήμητρα. Η Δήμητρα είχε αποκτήσει το πρώτο της μουσικό όργανο (CASIO keyboard 2 οκτάβων)σε πολύ μικρή ηλικία και όταν πέρασε στην εφηβεία άρχισε να ασχολείται με την κλασική κιθάρα. Στα Γιάννενα έφτασε όχι για να γίνει μουσικός αλλά μαθηματικός. Σχεδόν αμέσως αρχίζει να ασχολείται με την μουσική γεμίζοντας με κομμάτια της ολόκληρα cds τα οποία τα δωρίζει σε όποιον της το ζητήσει (κάτι που κάνει ακόμη). Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν και οι Temporal Lobe στους οποίους παίζει κιθάρα για περίπου 2 χρόνια και χωρίς ποτέ να κάνουν κάποια ζωντανή εμφάνιση.
2006 και μέσα στην έκρηξη του myspace και των κοινωνικών δικτύων γνωρίζει τον Lowtronik. Συνεργάζονται στην σύνθεση και ενώ αρχίζουν ως GloryBox & Lowtronik καταλήγουν ως Couch Potatoes. Λίγο μετά εγκαθίσταται στη Αθήνα και οι σπουδές από μαθηματικά μετατρέπονται σε graphic & web design. Ως Couch Potatoes κάνουν πολλά live κερδίζουν εντυπώσεις και τον Ιούλιο του 2008 κάνουν την τελευταία ζωντανή τους εμφάνιση στην Σαρωνίδα για το Bankit.gr.
Κάπου εκεί αποφασίζει να ασχοληθεί με το προσωπικό της project (GloryBox) και συνεχίζει τα live έχοντας στο πλευρό της την καλή της φίλη Nalyssa (theremin κ,α). Κυκλοφορεί το πρώτο της CD με τίτλο Unzip My Ventilated View. Μια προσωπική παραγωγή και κυκλοφορία με την ίδια να αναλαμβάνει μέχρι και το artwork. Πρόκειται για μια χειροποίητη, ιδιαίτερη και εντυπωσιακή συσκευασία που σου δίνει αμέσως να καταλάβεις το τι θα ακολουθήσει. Όλα τα κομμάτια είναι ηχογραφημένα στο προσωπικό της «studio», χωρίς να χάνουν την ποιότητα και την μαγεία τους. Με άλλα και απλά λόγια πρόκειται για μια όσο τον δυνατόν περισσότερο επαγγελματική δουλειά τυλιγμένη με σπιτική ζεστασιά και μεράκι. Ναι θα μπορούσε ο ήχος να ήταν καλύτερος και η παραγωγή σε άλλα επίπεδα αλλά αυτό που θα ακούσει κανείς στο Unzip my ventilated view θα τον αφήσει πλήρως ικανοποιημένο.
Το artwork του CD σου δίνει την εντύπωση ότι κρατάς ένα δισκάκι των παλιών και αγαπημένων view master που θέλοντας και μη (?) σε γεμίζει με μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση. Και πάμε στο περιεχόμενο. Μιλάμε για έντεκα κομμάτια όλα συνθέσεις της Glorybox, εκτός του Rosemary’s baby main title (σύνθεση του Christopher Komeda για την ομότιτλη ταινία με την φωνή της Mia Farrow) σε μια εκτέλεση έκπληξη που θα σίγουρα θα αγαπήσετε.Το Lali Pop που ανοίγει το CD δεν σου αφήνει περιθώρια και σε ξεναγεί αυτόματα και με μαεστρία στο το τι θα ακολουθήσει. Η συνέχεια ανήκει στο Magic Moon, σε ένα από εκείνα τα κομμάτια που θέλεις δεν θέλεις σου μένουν στο αυτί και σου θυμίζουν εκείνο το κλισέ για τα καλά κρυμμένα διαμαντάκια της ελληνικής ανεξάρτητης μουσικής.
(Gloire Carton - Magic Moon)
Τα επόμενο τρία κομμάτια –Tell The King, AsfixE8, Monochrome - είναι χαρακτηριστικά του ήχου (μερικοί το αποκαλλούν ηχοχρώματα) της GloryBox, με το AsfixE8 να αποτελεί σίγουρα ένα από τα πιο ραδιοφωνικά κομμάτια του άλμπουμ και να δικαιολογεί τον χώρο και χρόνο που έχει κερδίσει στις ραδιοφωνικές εκπομπές του είδους και όχι μόνο. Και κάπου εκεί μπαίνει η κιθάρα του Rain On me. Ένα κομμάτι που εδώ αγαπάμε ιδιαίτερα και το έχουμε συμπεριλάβει στην συλλογή μας Indie Side of Music. Όσοι το έχετε ακούσει μας δικαιολογείτε και όσοι όχι να η ευκαιρία να βρείτε το γιατί. Το Just impaired είναι ίσως το πιο κιθαριστικό και μελωδικό κομμάτι του CD, ενώ το Le Loup καταδεικνύει τις δυνατότητες που κρύβει η GloryBox να κινείται σε διαφορετικά μουσικά τοπία. Ακολουθεί το indie thing που δικαιώνει τον τίτλο του και συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το Just impaired.
(Gloire Carton - Rosemary’s baby)
Για το Rosemary’s baby τα είπαμε ενώ για το τελευταίο (?) κομμάτι – Brunie- τα αφήνουμε σε εσάς και να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι όταν τελειώσει μην βιαστείτε να βγάλετε το CD. Πάντα το τέλος κρύβει εκπλήξεις.
Ακόμη μια προσπάθεια στήριξης της ελληνικής ανεξέρτητης σκηνής σταματά την δρστηριότητά της. Τον τελευταίο καιρό πολλοί πυλώνες ανεξάρτητης μουσικής αναστέλουν ή σταματούν την λειτουργία τους. Θύματα της κρίσης και πρέπει να το παραδεχτούμε του παράνομου downloading και c(l)oping!! Η playourmusic λοιπόν σε λίγες ημέρες θα περάσει στην ιστορία. Πλέον όταν θα αναφερόμαστε στην θαυμάσια αυτή προσπάθεια των παιδιών θα μιλάμε σε παρελθόντα χρόνο. Δυστυχώς ο αλήτης καιρός που διανύουμε δεν αφήνει ανεπηρέαστο τίποτα που να είναι έξω από καλούπια και μεγάλες πολύχρωμες ταμπέλες. Εμείς αφού πούμε ένα μαγάλο ευχαριστώ (αντίο δεν λέμε διότι ειναι σίγουρο ότι με τα παιδιά θα τα ξαναπούμε σύντομα) να μεταφέρουμε το δελτίο τύπου που λάβαμε.
--------------------------------------------
Μετά από τριάμισι χρόνια διαρκούς προσπάθειας στον τομέα της ελληνικής ανεξάρτητης δισκογραφίας, αποφασίσαμε να σταματήσουμε όλες τις δραστηριότητες της PlayOurMusic στις 30 Σεπτεμβρίου.
Το κλείσιμο των δισκοπωλείων στην επαρχία, η απαξίωση των 'μικρών' δισκοπωλείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε συνδυασμό με το κλείσιμο ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών ή την μείωση σε ένα μεγάλο ποσοστό των κυκλοφοριών τους λόγω της γενικής οικονομικής κατάστασης που επικρατεί, καθιστούν τον ρόλο της PlayOurMusic αναποτελεσματικό. Βιώνουμε το τέλος μιας εποχής και ευχόμαστε ειλικρινά το καλύτερο για τους εναπομείναντες υποστηρικτές της ελληνικής ανεξάρτητης δισκογραφίας.
Ευχαριστούμε όλους τους συνεργάτες μας καλλιτέχνες και δισκογραφικές εταιρίες για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Τα δισκοπωλεία και τις εταιρείες διανομής για την άψογη συνεργασία. Τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που μας υποστήριξαν και πρόβαλλαν τη δουλειά μας από την πρώτη στιγμή.
Μα πάνω απ’ όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που μας στήριξε όλο αυτό το διάστημα σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας.
Ας συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ανεξάρτητη δημιουργία, είναι μονόδρομος!
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου στις 21:00 (Είσοδος Ελεύθερη)
Το six d.o.g.s παρουσιάζει τρείς από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις της εγχώριας...εναλλακτικής Girl Band σκηνής ζωντανά στον ανακαινισμένο συναυλιακό του χώρο. Τρείς σχετικά πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες, φρέσκο αίμα, οι οποίες αποτελούνται κατά κύριο λόγο από θηλυκά μέλη στην σύνθεσή τους, θα παρελάσουν από την σκηνή του six d.o.g.s για ένα όχι καί τόσο...ροζ live!
Η Giganta, είναι το ολόφρεσκο μουσικό alter ego της El Magnitophono, ή αλλιώς Ελένη Αδαμοπούλου. Οι The Medusas είναι ένα καθόλου συνηθισμένο συγκρότημα αποτελούμενο από μέλη που δεν επιτρέπεται να βγάλουν δίπλωμα αυτοκινήτου ακόμη (γιατί έχουν γεννηθεί 17 χρόνια πριν)...καί οι Gloire Carton είναι οι πρώην Glory Box. Τρείς μπάντες που μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία, όχι τόσο στη μουσική τους ταυτότητα, όσο στην συνολικότερη αισθητική τους.
Θα ακολουθήσει θριαμβευτικό DJ Set από τα μέλη όλων των συγκροτημάτων!!!
Καλά όχι και τόσο νέο αλλά καλό είναι το το θυμηθούμε. Τελικά αυτός που είχε πει ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο μήπως ήξερε κάτι?? Από τα τέλη Ιουνίου υπάρχει στην σελίδα των 2L8 το νέο τους κομμάτι με τίτλο My Friends and I. (ξανα)Ακούστε το!! Εδώ συνηθίζουμε να μιλάμε για τους και όχι τον 2L8 γιατί όπως μας είχε πει και ο Κώστας Βοζίκης
"....Κοίτα εγώ δε ζητάω καμία δέσμευση από τα παιδιά που παίζουν μαζί μου. Ο καθένας είναι ελεύθερος να τοποθετήσει τους 2L8 όπου θέλει. Για κάποιους είναι εξίσου σημαντικό όσο για μένα. Κάποιοι είναι περαστικοί. Οι 2L8 είναι εγώ και όποιος όλος θέλει να είναι. Εγώ δεν μετράω μόνο τους μουσικούς ως 2L8...."
Kαι για όσους δεν έχουν διαβάσει την πραγματικά ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη συζήτηση που είχαμε με τον Κώστα Βοζίκη εδώ το link
My friends and I, we're dead Down by this river alone We drowned long ago My friends and I by 2L8
Οι B-Sides μας είχαν συστηθεί σε απόλυτα ποπ ρυθμούς και μελωδίες. Όσοι όμως παρακολουθείτε την πορεία του πενταμελούς γκρουπ από την Πάτρα θα έχετε προσέξει μια σταδιακή μετάλλαξη (αλλά) και εξέλιξη. Από τα πρώτα τους Demo (Morning After, Κ9) και μέχρι τις πρώτες τους επίσημες κυκλοφορίες (τα 7'' Queen και Kill από τη B-otherside records), η μπάντα έδειχνε την ροπή της προς τον πειραματισμό και την περιπλάνηση σε διάφορα μουσικά μονοπάτια, κάτι που είναι ακόμη πιο έντονο τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Γεγονός που συγκαταλέγεται στα θετικά (όχι μόνο) των Bsides, καθώς έχουμε "βαρεθεί" τα γκρουπ και μεμονωμένους τραγουδοποιούς που όταν βρίσκουν κάτι είτε πιασιάρικο είτε πραγματικά όμορφο και δυνατό κολλάνε μαζί του και αναλώνονται σε κακέκτυπες τις περισσότερες φορές αντιγραφές και μεταποιήσεις του.
Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των BSides με τίτλο Story without end (και αυτό από την B-otherside records και διανομή από την Klik records μέσο της γνωστής και μη εξαιρετέας Inner Ear Records). Η πρώτη επαφή του ακροατή με το καλλιτεχνικό προϊόν είναι αναμφίβολα η συσκευασία και το artwork. Εκεί μια κυκλοφορία μπορεί να κερδίσει ή και να χάσει πόντους στην εκτίμησή μας. Στο Story without end έχει γίνει μια αρκετά αξιοπρόσεκτη δουλειά στον τομέα αυτό. Το έντονου χρώματος spiral (σε σκούρο φόντο) που κοσμεί το εξώφυλλο στην αρχή μπορεί να σε κάνει να αναρωτιέσαι για το ποιόν του (σχήματος) αλλά αμέσως σε ωθεί σε έναν ανελέητο και χωρίς τέλος στροβιλισμό προς το κέντρο του. Το book με τους στοίχους ακολουθεί την ίδια λογική ενώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι τα παιδιά ευχαριστούν σε αυτό όλους όσοι έχουν κατά καιρούς αναφερθεί στην μουσική τους προσπάθεια. Αφού ανοίξαμε και εξερευνήσαμε το περιτύλιγμα ας πάμε και στο κυρίως πιάτο. Την μουσική. Η έναρξη του άλμπουμ (Small things) πλέει σε ήρεμα και γαλήνια νερά αλλά σύντομα δίνει την θέση της στο (αρμονικά δεμένο μαζί της) Angel που θυμίζει έντονα τις ποπ καταβολές των Bsides. Η πρώτη έκπληξη έρχεται με το Rekill που αποτελεί το alter ego του Kill που τόσο έχει ακουστεί (έχει συμπεριληφθεί και την συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου Turning Point). Μια (νέα) εκτέλεση του κομματιού με καθαρά κιθαριστική διάθεση και απογυμνωμένη από beats και ηλεκτρο-παράγωγα άψυχων μηχανημάτων που συνόδευαν και έκαναν to κομμάτι δύσκολο για live.
Κάπου εκεί τα καιρικά φαινόμενα γίνονται πιο έντονα με το Rain να μας θυμίζει εποχές που κανείς δεν είχε πρόβλημα να βραχεί και να πλύνει εκέι σκέψεις και πάθη.
Ακολουθεί η δεύτερη μικρή έκπληξη, το Like a dog που μιλά για ερωτική εκδίκηση υπό την ηχητική σημαία του βρετανικού new wave των 80s. Οι "παλιοί" θα κολήσουν μαζί του.
Και να μαστε στο Queen που γνωρίσαμε τόσο από το ομότιτλο 7'' όσο και μέσα από τις μουσικές επιλογές πολλών ραδιοφωνικών παραγωγών αλλά και μουσικών εντύπων όπως το Muzine. Μια εκτέλεση πολύ κοντά σε εκείνη του demo Morning After λίγο ρετουσαρισμένη αλλά να παραμένει γλυκόπικρη. Στο I cry ξεχωρίζουν τα σκοτεινά φωνητικά δημιουργώντας μια περίεργη ατμόσφαιρα που έρχεται να αλλάξει το δυναμικό και πολύ κιθαριστικό Fading away που θα αρέσει στους λάτρεις της καθαρής ποπ.
Και καθώς το άλμπουμ πλησιάζει προς το τέλος του έρχεται το Forest σε ενορχήστρωση διαφορετική και σίγουρα πιο μεστή από αυτή που υπάρχει στο bside του 7'' Queen. Ένα κομμάτι που δείχνει φτιαγμένο για τις καλές ημέρες ραδιοφώνου με διαφορετικού ύφους στοίχους από όλα τα υπόλοιπα του άλμπουμ.
Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το Snail που για κάποια ακαθόριστο προς το παρόν λόγο ακούγεται πολύ εδώ στο γιουσουρούμ.
Και επειδή εδώ δεν βάζουμε αστεράκια και βαθμούς να κλείσουμε λέγοντας για το Story without end: έχει προσεγμένη παραγωγή, τα φωνητικά όπως και τα όργανα δείχνουν να βρίσκουν σιγά σιγά την θέση τους στο πολυεπιπεδικό μουσικό κόσμο των B-Sides. Πρώτο δείγμα λοιπόν θετικό. Αναμένουμε το δεύτερο, στο οποίο θα επιθυμούσαμε περισσότερες "εκπλήξεις".
Μου βάλανε το πιστόλι στον κρόταφο, οι υπόλοιποι άπιστοι Θωμάδες, και μου είπανε:
-Γράψε κάτι για το Giusurum μέχρι την Παρασκευή, αλλιώς παίρνεις τον πούλο από τη μπάντα! -Να γράψω ρε παιδιά, αλλά τι; Γίνετε λίγο πιο σαφείς, πείτε ένα θέμα και εγώ χαλί να γίνω να με πατήσετε… -Δεν ξέρουμε, σκέψου εσύ κάτι, και φρόντισε να είναι κάτι καλό. Γράψε το και δώσε το μας μέχρι την Παρασκευή, αλλιώς ξέρεις… Le poul! -Μάλιστα εϊφέντες…. Κάπως έτσι έπεσε σε μένα ο κλήρος και βρέθηκα εδώ και μέρες να σπαζοκεφαλιάζομαι για το τι θα μπορούσα να γράψω για το ένα Κουστούμ, στο Giusurum. Ο κέρσορας στον κειμενογράφο βαρέθηκε να αναβοσβήνει, οι λέξεις όσο γρήγορα πληκτρολογούνταν εξίσου γρήγορα διαγράφονταν. Οι σκέψεις πήγαιναν και ερχόταν και έλιωνα άπραγος, ώρες ατελείωτες μπροστά από την οθόνη. “Χμμμ να πω για εκείνο;…μπα αδιάφορο το βρίσκω, μήπως να πω για το άλλο; Μπα εξίσου αδιάφορο…τι να γράψω, τι να γράψω…” Κάπως έτσι κύλησαν οι μέρες και κείμενο δεν γράφτηκε. Ώσπου έκανα την ερώτηση στον εαυτό μου: Για τι πράγμα δεν μας έχουν ρωτήσει ποτέ; Και η απάντηση βγήκε εντελώς αυθόρμητα: Για τις μικρές ιστορίες που αφηγείται το κάθε τραγούδι ! Θέμα που ίσως για πολλούς, να είναι ανιαρό και αδιάφορο, αλλά κάτι για το οποίο σίγουρα δεν έχουμε μιλήσει, οπότε αποφεύγουμε και τον κίνδυνο να πέσουμε στο ατόπημα της επανάληψης!
Το πρώτο τετράστιχο που αντικρίζει κανείς στο εξώφυλλο του In the city, είναι το haiku Hildah Stampah γραμμένο από την Ani Katsuyoki. Δημιουργός και δημιούργημα κατά το παρελθόν αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μεγάλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και του Wacky Jacko. Και αν δεν σας έρχεται κάποιο παράδειγμα κατά νου, θα σας βοηθήσω παραθέτοντας τους ακόλουθους στίχους:
Ani Katsuyoki, katsuyoki, katsuyoki Ani, you’ve been Hildah, you‘ve been Stampah a smooth criminal!
Να δω ποιον άλλον θα ‘σκοτώσουμε’ στον επόμενο δίσκο…!
01.In the city: Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτέλεσε το πρώτο το οποίο πήρε σάρκα και οστά από τον ομώνυμο δίσκο, ο οποίος για το λόγο αυτό φέρει και το όνομά του. Στίχοι μπερδεμένοι, τους πήρε λίγο καιρό να αποφασίσουν για τι πράγμα μιλάνε. Για την αντίδραση; Για τον έρωτα; Λίγο και απ’ τα δύο; Στην τελική μήπως και ο έρωτας μια μορφή αντίδρασης δεν είναι; Όταν αψηφάς οποιαδήποτε λογική σκέψη, όταν καταφέρνεις και ισοπεδώνεις τον υπέρμετρο εγωισμό σου, όταν ξεπερνάς τους φραγμούς που είτε άθελα είτε ηθελημένα έχουν τεθεί από εσένα και τον περίγυρο σου, τότε επαναστατείς πρώτον ενάντια στον εαυτό σου και δεύτερον, στα θέλω των υπολοίπων. Join the resistance fall in love (2L8). Η πρώτη επαφή των στίχων με τη μουσική έλαβε χώρα ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 2008. Μια φωνή, η ακουστική κιθάρα του Στέλιου και τίποτα παραπάνω. Το τραγούδι απέκτησε τον βασικό του κορμό σε λιγότερο από μια ώρα και στην επόμενη πρόβα “ντύθηκε” σχεδόν εξολοκλήρου. Πότε θεωρήσαμε ότι τελείωσε; Ούτε που θυμάμαι, μιας και μικρές πινελιές έμπαιναν και έβγαιναν σε κάθε συνάντησή μας. Φαντάζομαι όταν βαρεθήκαμε αυτή τη διαδικασία του βάλε- βγάλε αφήσαμε και το κομμάτι στην ησυχία του.
02. Conflict: Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα…έρωτας είναι η αιτία και μάλιστα για το ίδιο πρόσωπο, με αυτό του In the city. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται, αλλά όταν έχεις άλλα στο κεφάλι σου, δεν σε νοιάζει αυτό. Ο βασικός κορμός του τραγουδιού χτίστηκε πάνω στην κιθάρα του Γιώργου (Mylo), η οποία υπογείως δείχνει τις 16Horsepower καταβολές της και στο ακορντεόν της Σοφίας, το οποίο αυτή τη φορά αποφάσισε να φορέσει τη βαλκανική του ενδυμασία, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε για το που πατάει το ένα από τα δυο μας πόδια, γεωγραφικά και πολιτιστικά!
03. Underestimate me: Υπάρχουν άνθρωποι, που συνεχώς τιμωρούν τον εαυτό τους, που προσπαθούν να πιστέψουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν και επιδιώκουν πάντα την τιμωρία της απραξίας. Διαλαλούν την ιδιότητα τους αυτή επιδιώκοντας την συμπάθεια; Τον οίκτο; Θα σας γελάσω. Αλλά θέλει προσοχή. Αν τους δείξεις συμπάθεια για την “ειλικρίνεια” τους, είσαι σε καλό δρόμο και συνυπάρχεις μαζί τους μια χαρά, έτσι όμως και κάνεις το σφάλμα και δείξεις ότι τους υποτιμάς, ανοίγεις ένα αγνοία σου τις πύλες της κολάσεως. Με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνουν και σου περνάνε το μικρόβιο τους και βυθίζεστε παρέα, μέρα με τη μέρα, ολοένα και περισσότερο στον κόσμο της απραξίας, με τη διαφορά ότι αυτοί λόγω συνήθειας αντέχουν, ενώ εσύ που είσαι αμάθητος, βαλτώνεις για τα καλά. Το μουσικό κομμάτι του τραγουδιού ξεκίνησε από την Σοφία και με το που δημιουργήθηκε η βάση, οι υπόλοιποι “χτίστες” πιάσανε δουλειά. Όσο πολύ δυσκολεύτηκα να βγω από τον “βάλτο” στον οποίο είχα υποπέσει, άλλο τόσο με δυσκόλεψε να αντιληφθώ τον “κύκλο” του sampler στο πρώτο verse, με αποτέλεσμα να μπαίνω συνεχώς όπου να ‘ναι! Τελικώς με την επιμονή και την υπομονή των υπολοίπων, τα κατάφερα και εγώ…ο στόκος!
04.Estrangement: Μετά τον έρωτα συχνά ακολουθεί η φθορά και στη συνέχεια έπεται η διάλυση και η αποξένωση. Ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος θεωρούσες άνθρωπό σου, πλέον είναι ένας ξένος και όσα πάνω του θεωρούσες γοητευτικά πλέον φαντάζουν το λιγότερο αδιάφορα. Απλοϊκά παιχνίδια του μυαλού για την τόνωση του εγωισμού, στιγμές που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε ζήσει. Το Estrangement θεωρώ πως είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι μουσικά, λίγο η “χαλασμένη” κιθάρα του Γιώργου (Mylo), λίγο ο αργόσυρτος ρυθμός των drums, το κοφτό μπάσο και το riff από τη κιθάρα του Στέλιου συνθέτουν ένα τραγούδι που στο σύνολο του μας αρέσει πολύ…ψέματα τον drummer μας ακόμη προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι πρόκειται για ένα όμορφο τραγούδι!
05.Don’t Talk To Me: Ώπ, να και η “τσόντα” της υπόθεσης!!! Προερχόμενο από μια άλλη εποχή, είχε την ατυχία λόγω χρονικών περιθωρίων, να μη προλάβει να δισκογραφηθεί μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του Viewer from a black star και έτσι πήρε το επόμενο δρομολόγιο για να πάει στον προορισμό του. Το συγκεκριμένο τραγούδι λειτουργεί περισσότερο ως ένα album με παλιές φωτογραφίες, μιας και τα συναισθήματα εκείνης της εποχής έχουν ξεθωριάσει μέσα μου, προ πολλού. Το θέμα αυτού: ένας έρωτας σε έναν κόσμο ο οποίος πνίγει τους πρωταγωνιστές του. Αυτό αντιλαμβάνομαι, μιας και πλέον παρατηρώ ως τρίτος, προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλει να πει ο “ποιητής”. Αυτό που θυμάμαι ξεκάθαρα είναι το πώς και το που γεννήθηκε. Ιούλιος, ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1998, έχοντας μπύρες για όσο σήκωνε το πορτοφόλι μας, δυο ακουστικές κιθάρες, μέσα στην παλιά δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μας, χώρος τον οποίο καταπατούσαμε εκείνη τη στιγμή…κύριε δήμαρχε trespassers, trespasseeeeeeeeers!
06. Modern Life 124: Επιτηδευμένη θλίψη, ψευτο-hype, ψευτο-γκλαμουριά, γκρίνια, μιζέρια και άγχος συνθέτουν το μεγαλύτερο κομμάτι της σύγχρονης ζωής. Όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά το μόνο που θέλω να κάνω είναι να δανειστώ μια φράση από το Replica 5 των Ding An Sich και να φωνάξω…YASASHAAA!!! Οι Infidelity βγάζουν τον pop εαυτό τους, η Σοφία βασανίζει τα δάχτυλα της στο μπάσο και η Νικόλ μπαίνει στην παρέα. 124; Πιπ-πιπ-πιπ-πιπ, Πιπ-πιπ-πιπ-πιπ.
07. The Man You Can’t Trust: Σήκωσε το κεφάλι, κοίτα γύρω σου και σίγουρα θα δεις κάποιον γνωστό σου, ο οποίος είναι φανφάρας, εγωκεντρικός, νάρκισσος, που συχνά θα έκανε οτιδήποτε για να τραβήξει τα βλέμματα και να μειώσει τους γύρω του μόνο και μόνο για να τονώσει το Εγώ του. Ich Uber Alles. Μουσική και στίχοι συνδράμουν στο να αποτυπώσουν τον υποχθόνιο χαρακτήρα καθώς και τη φθορά και τις αγωνίες του πρωταγωνιστή, με κορύφωση του “έργου” το αλλοπρόσαλλο solo της τρομπέτας…Τι; Δεν προλάβαμε να ηχογραφήσαμε την τρομπέτα; Αμάν με αυτήν την πίεση του χρόνου!
08. Never Saw It Coming: Έως τώρα οι στίχοι γράφονταν, εντελώς αυθόρμητα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα στυλό και οι σκέψεις τρέχανε πάνω στο χαρτί…μέχρι την εμφάνιση του Never saw it coming. Έχοντας απλά ένα verse (στα αθηναϊκά) ή κουπλέ (στα πιο λαϊκά βορειοελλαδίτικα) γεννήθηκε ένα ολόκληρο μουσικό κομμάτι, το οποίο παρόλα αυτά εξακολουθούσε να έχει μόνο ένα τετράστιχο. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν 2 περίπου μήνες ώσπου οι στίχοι να ολοκληρωθούν, με το τελικό χαρτί να είναι γεμάτο μουντζούρες και άλλα πόσα να έχουν καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων. Τελικά η επιτηδευμένη συγγραφή στίχων είναι πολύ πιο δύσκολη από όσο φανταζόμουν. Υποκλίνομαι σε όλους τους λαϊκοπόπερ στιχουργούς και οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Ματιά στην ελληνική (και όχι μόνο) ζοφερή πολιτική πραγματικότητα, γρήγορος ρυθμός, γρήγορες και φασαριόζικες κιθάρες και οι δύο Γιώργηδες να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας…οι κάφροι!!!
09. Fall Back: Κρατική ασυδοσία, ΧΑ, ΧΟΥ, ρατσισμός προερχόμενος από την εκκλησία της “αγάπης”, άνοδος της ακροδεξιάς μιας και 30+ χρόνια μετά μπορούν πολύ εύκολα οι νοσταλγοί να πετάξουν τα δημοκρατικά τους προσωπεία, και μ’ αυτά και μ΄ αυτά γεννάται ένα εύλογο ερώτημα…άραγε τα μίση καταλαγιάσανε ποτέ ή απλά τόσα χρόνια προσποιούμαστε και καταπιέζουμε ένστικτα; Μήπως είμαστε τόσο άχρηστοι, που δεν είμαστε ικανοί να καθαρίσουμε το μυαλό μας από τις δηλητηριασμένες ιδέες ώστε να προχωρήσουμε μπροστά και απλά περιμένουμε κάποια στιγμή να δοθεί το σύνθημα για το μεγάλο πανηγύρι; Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα μάλλον ισχύει η εκδοχή από τις Τρύπες. Ο λαός με τη μνήμη ελέφαντα. Μακάρι να μη ισχύει το, “η ιστορία κάνει κύκλους”. Ένα τραγούδι που χαιρόμαστε να το παίζουμε και το απολαμβάνουμε στο σύνολο του…κρίμα που δεν έχουμε εκλάβει το ίδιο vibe και από όσους το έχουν παρακολουθήσει live.
10.Silence: Η ζωή μας σε μια λέξη. Περνάμε τη μια και μοναδική μας ευκαιρία σε αυτόν τον πλανήτη, επιβάλλοντας τη σιγή στις επιθυμίες μας , στις ανάγκες και στα πάθη μας ώστε να μην ενοχλήσουμε τους κυρίους μας. Και όταν νιώθουμε ότι έχουμε κουραστεί, απλά καθόμαστε στον καναπέ μας, περιμένοντας κάποιος άλλος, παράτολμος και ανόητος, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ή το φίδι από την τρύπα αν προτιμάτε, και να μας χαρίσει την ελευθερία που τόσο πολύ λαχταρούμε. Άβουλα πλάσματα που επιλέγουν μια ασφαλή ζωή, φιμωμένη από την ελευθερία έκφρασης η οποία ενέχει κινδύνους. Μελαγχολικοί στίχοι, μελαγχολική μουσική λειτουργούν ως soundtrack της μελαγχολικής και γκρίζας ζωής μας.
Τώρα που πήρα φόρα να σας πω και για τα τραγούδια του Viewer from a black star; Α δεν γίνεται, βιάζεστε…Τι; Έπεσε κομήτης πάνω στο σπίτι σας και από την τρομάρα της η πεθερά σας δάγκωσε το σκύλο και εμφανίστηκαν και εξωγήινοι οι οποίοι απήγαγαν τη γάτα σας;;; Ωωω λυπάμαι, να μη σας κρατάω, βιαστείτε…κρίμα, κάποια άλλη φορά που δεν θα έχετε και τρεχάματα τότε. Όχι; Θα μετακομίσετε στο εξωτερικό μόνιμα; Χμμμμ…
Λοιπόν, θυμάστε στο σχολείο όταν βρίσκαμε μια άγνωστη λέξη και ανατρέχαμε στο λεξικό ώστε να βρούμε την έννοια του λήμματος?? Κάτι παρόμοιο κάναμε και στο φροντιστήριο των αγγλικών. Ε, για να δούμε τι γράφουν τα λεξικά για την λέξη infidelity.
In-fi-del-i-ty/infədeləti/ ουσ πληθ.–ties [C;U] 1 ( το παράδειγμα ή πράξη της) απιστίας ή το να είναι κανείς άπιστος, π.χ. στον/στην στην σύντροφό του/της. 2 (για κάτι που αντιγράφεται ή εξιστορείται ) μη αληθοφανές˙ μη πιστό (σε ήχο, εικόνα, γεγονότα, χρώμα, κ.τ.λ.) στο πρωτότυπο. 3 Ελληνικό συγκρότημα που εδρεύει στη Βόρεια Ελλάδα (Κιλκίς).
Χμμμ... Μην κρυφοκοιτάτε την πρώτη ερμηνεία. Εμάς εδώ στο γιουσουρούμ θα μας απασχολήσει η ερμηνεία νο3. Ε, τι νομίζατε?? Θα κάναμε μαθήματα Αγγλικών ή ηθικής?? Εδώ με μουσικούλα ασχολούμαστε (ανάμεσα στα πολλά)!! Έχουμε και λέμε λοιπόν. Οι Infidelity (για όσους δεν τους ξέρετε) είναι ένα πενταμελές συγκρότημα –με έδρα το Kill Kiss όπως το αποκαλούν- που μας συστήθηκε το 2003 με την κυκλοφορία του demo ‘Miles Behind’. Μήπως τελικά εκεί γύρω έχει αρχίσει και δημιουργείται κάτι (μην ξεχνάτε και τους 2L8 απο Σέρρες) ?? Για να καταλάβετε το μουσικό τους ποιόν δεν έχετε παρά να πάρετε ένα μουσικό μπολ και να ρίξετε (ναι, σήμερα θα δώσουμε και μια συνταγή): μια δόση από indie, μια από alternative, ολίγον τι post new wave και αρκετό art rock!! Και αν ακόμη δεν καταλάβατε το που κινούνται μουσικά οι σημεριινοί μας καλεσμένοι ή αν είστε από αυτούς που δεν τους αρέσουν οι ταμπέλες στην μουσική και σε άλλες μορφές τέχνης τότε αναζητήστε στην δισκοθήκη σας ή σπεύσατε στο πλησιέστερο δισκοπωλεία και προμηθευτείτε για αρχή το πρώτο τους άλμπουμ ‘Viewer From A Black Star’ (Run Devil Run, 2005), το οποίο έλαβε εξαιρετικές κριτικές από τον ελληνικό και ξένο τύπο και ανέβηκε στα charts αρκετών ραδιοφωνικών σταθμών. Φυσικά μην φύγετε από το δισκάδικο ή μην κλείσετε το Cd player σας αν δεν βάλετε και ακούσετε το (δεύτερο και) ολοκαίνουριο album τους, με τίτλο ‘In The City’.
Το album ηχογραφήθηκε ζωντανά σε διάστημα τριών ημερών στα RunDevilRun Studios με παραγωγό τον Νικόδημο Τ., θέλοντας έτσι να αποτυπωθεί η δυναμική live πλευρά των συνθέσεων και των ζωντανών εμφανίσεων των Infidelity, χωρίς overdubs ή άλλες ηχοληπτικές παρεμβάσεις! Το ‘In The City’ δεν σου αφήνει την παραμικρή αμφιβολία από τα πρώτα του κομμάτια: εδώ έχουμε να κάνουμε με καθάριο ροκ με έντονο το άρωμα της new wave εποχής που όλοι μας έχουμε αγαπήσει, που δένει αρμονικά με τους πειραματισμούς των Infidelity δημιουργώντας το προσωπικό τους μουσικό στίγμα. Το Underestimate me που ανοίγει το άλμπουμ τοποθετεί εξαρχής την -εσωτερική και όχι μόνο- ένταση σε υψηλά επίπεδα και το ομότιτλο (in the city) που συνεχίζει να σου ουρλιάζει για ώρες:
don’t waste all your time on desperate replies don’t waste all your crimes on desperate replies.
Μια από τις εκπλήξεις του άλμπουμ είναι σίγουρα το ακορντεόν της Σοφίας στο Conflict που δίνει φρέσκια πνοή στους ήχους της Βαλκανικής και μας υπενθυμίζει το που βρισκόμαστε. Τότε, και καθώς επανέρχεται η κιθάρα και η ένταση, είναι που αντιλαμβάνεσαι (?) ποιους μπορείς να εμπιστευτείς και ποιους όχι (The Man You Can’t Trust). Το Modern Life 124 έχοντας ως σύμμαχο και το υπέροχο βίντεο που οι Infidelity δημιούργησαν, είναι με το don’t talk to me δύο από τα πιο ραδιοφωνικά κομμάτια του δίσκου.
Και αν ο έρωτας δείχνει να κρατά την μπαγκέτα υπό τις οδηγίες της οποίες οι Infidelity παίζουν μουσική, στο Estrangement δίνει (οικειοθελώς ή μη) την θέση του σαν φυσική (δυστυχώς) κατάληξη του έρωτα με μια μελωδία που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις από αναμνήσεις γλυκές μα και πικρές σαν δόσεις υποκατάστατου και σαν το ίδιο τον έρωτα. Τελικά που πάνε οι παλιές μας αγάπες?? Στο Fall Back (από τα αγαπημένα του άλμπουμ) ξεχνάμε για λίγο τους έρωτες και τα γιασεμιά, κοιτάζουμε δίπλα και πίσω μας, προσπαθώντας να βρούμε απαντήσεις σε ερωτήματα ετών και ίσως αιώνια. Η μουσική είναι εδώ και πάντα όχι μόνο ως μέσο διασκέδασης αλλά κυρίως (όπως όλες οι μορφές τέχνης) ως μέσο διαπαιδαγώγησης, προβληματισμού και απεικόνισης της όποιας χρονικής πραγματικότητας στην οποία της έλαχε να γεννηθεί.
Λίγο πριν το φινάλε του άλμπουμ το Never Saw It Coming προσπαθεί να μας ξαναβάλει στο κλίμα του In the City με δυνατές και γρήγορες κιθάρες και μετά έρχεται το κλείσιμο. Ένα κλείσιμο (Silence) που μας υπενθυμίζει την σιωπηλή ζωή που ζούμε και τις προσπάθειες των περισσότέρων εξ’ ημών να μην κάνουμε κάτι και ενοχλήσουμε κάποιους. Το κομμάτι σίγουρα το έχετε ακούσει σε ραδιόφωνα και αν νομίζατε ότι μας έρχεται από τα ξένα ήρθε η ώρα της αποκατάστασης της αλήθειας.
we screw in silence, live in silence,love in silence,hate in silence
Οι ζωντανές εμφανίσεις αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά τους σημεία. Έχοντας πραγματοποιήσει δεκάδες συναυλίες σε διάφορες πόλεις για την προώθηση των κομματιών τους, και έχοντας μοιραστεί την σκηνή με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής και όχι μόνο (Levellers,Puressence, Closer, Bokomolech, Κόρε Ύδρο, 2L8 κ.α) οι Infidelity έχουν αποκτήσει μια απίστευτη οικειότητα με την σκηνή και το κοινό. Τέλος θα πρέπει να αναφερθούμε και στο Βραβείο Κοινού που κέρδισαν για τη μουσική επένδυση στην ταινία του Γιάννη Τσιτσίμη ‘Από την κόλαση με αγάπη’ στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και video του Μύλου (1999, Θεσσαλονίκη).
Η Jane Doe επιστρέφει σιγά σιγά στον κόσμο. Αυτό το πρώτο διστακτικό βήμα περιλαμβάνει 3 τραγούδια σε digital μορφή. Θα ακολουθήσει ένα EP και ελπίζουμε να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου σε μερικούς μήνες με το ολοκληρωμένο album: The Enormous Head Of King Splendid.
Θα υπάρξουν και συναυλίες για την προώθηση όλων αυτών αρχής γεννωμένης από τη Θεσσαλονίκη:
28/3
BROOKLYN live bar Νικ. Πλαστήρα 51, Παραλία Καλαμαριάς Είσοδος: 7 € με ποτό Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00
Για τους StrangeZero τα είπαμε στην προηγούμενη ανάρτησή μας (βλ. πιο κάτω)!!! Το νέο τους άλμπουμ μας αρέσει όπως και πολλά από τα κομμάτια τους από τα προηγούμενα CD τους. Το ότι μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν και νόμιμα όλα τους τα άλμπουμ από εδώ (http://www.jamendo.com/en/album/62524) το ξέρετε ήδη!! Τι μένει λοιπόν?? Εκτός από μια συζήτηση μαζί τους να τους "καλέσουμε" και στον poplie ώστε να τα πούμε και από "κοντά" και να ακούσουμε τι έχουν να μας πούν για την μουσική τους και όχι μόνο!!! Έτσι μετά την αποκλειστική μετάδοση της νέας και ακυκλοφόρητης δουλειάς των Bsides συντονιστείτε αύριο Τετάρτη 17/03/2010 στις 17:00 στην e-συχνότητα του Poplie και την εκπομπή του giusurum και ακούστε επιλεγμένα κομμάτια από όλες τις κυκλοφορίες των StrangeZero!!!! Σας περιμένουμε!!!
Κατεβάστε από εδώ το τελευταίο CD των StrangeZero ενώ μπορείτε να το ακούσετε και εδώ στο γιουσουρούμ!! Πιέστε το play (παρακάτω) και πάρτε μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει Τετάρτη 17/03/2010 στις 17:00- στην e-συχνότητα του Poplie!!!
Stelios και ο Io-V. Δύο φίλοι που γνωρίστηκαν το 1984 (όχι του Όργουελ αλλά το κανονικό!!!).και μερικά χρόνια αργότερα –1990- με την βοήθεια μιας Amiga 500 και αγκαλιά με ένα sampler άρχισαν να δημιουργούν τους πρώτους τους κοινούς ήχους!!! Κυνηγούσαν τους ήχους της βροχής με ένα παλιό κασσετοφωνάκι Philips και κάπως έτσι δημιούργησαν ένα ατμοσφαιρικό breakbeat acid 303 μουσικό σχήμα που στην αρχή μας συστήθηκε ως Pyromaniacs, αργότερα ως Effector κ.α Τα χρόνια πέρασαν, ο Io-V έφυγε για το Βελιγράδι για σπουδές και ο Stelios άρχισε να δουλεύει ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1998!! Οι δυο παλιοί φίλοι ξανασυναντιούνται και δημιουργούν τους StrangeZero. Μια εναλλακτική ηλεκτρονική ιδέα χωρισμένη σε 2 άτομα, που μοιράζουν νοσταλγικούς ήχους από το παρελθόν της electronica παράλληλα με δυνατά beats & synths που ταξίδεψαν από το μέλλον. Όπως και ίδιοι λένε «..το “StrangeZero” ουσιαστικά βγήκε ώστε να δώσει ένα νόημα σε όλες τις «μειονότητες» που συχνά αποκαλούμε «μηδέν» και να εξηγήσει ότι ένα μηδενικό κρύβει τα πάντα όταν είναι περίεργο… έχει ταυτότητα και είναι η αρχή όλων...». Κάπως έτσι περιγράφουν οι SZ την ιστορία τους.
Εμείς μπορεί να μην είμαστε «υπέρμαχοι» της ηλεκτρονικής πλευράς της μουσικής αλλά οι ήχοι, αυτοί οι παράξενοι ήχοι που μας έρχονται από το μηδέν και ψάχνουν τον τρόπο να γυρίσουν και πάλι εκεί (όπως άλλωστε κατά πολλούς όλα τα πράγματα) δεν μας άφησαν ασυγκίνητους και αρχίσαμε να ψάχνουμε την «παράξενη» ιστορία των SZ. Και τι ανακαλύψαμε?? Πρώτον ότι όλες τους οι κυκλοφορίες (πλην του Creators Of Living Nature που είναι ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα και υπάρχει μόνο σε βινύλιο στο εξωτερικό) είναι ψηφιακές. Και αυτό με την έννοια ότι κυκλοφορούν κάτω από creative commons licence (δικαιώματα internet), δηλαδή μπορείτε να την ακούσετε (online streaming) ή και να την κατεβάσετε δωρεάν (όλη τους η δισκογραφία τους βρίσκεται εδώ-www.jamendo.com/en/artist/strangezero)!!! Δεύτερον ότι η μουσική τους έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό έχοντας πλέον ξεπεράσει τα 20.000 κατεβάσματα (unique downloads) και τα κομμάτια τους έχουν ακουστεί πάνω από 150.000 φορές (listens). Πράγματι εντυπωσιακά νούμερα για ένα γκρουπ από ην χώρα μας ακόμη και στην ολοκληρωτική επικράτηση της εποχής του internet toy facebook και του myspace. Τρίτον αλλά όχι έσχατο, τα live τους χαρακτηρίζονται από φουτουριστικά visuals και σουρεάλ animation, έχοντας στο ενεργητικό τους ταξίδια σε Gagarin, Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής, Bios, Μικρό Μουσικό Θέατρο κτλ. Οι φίλοι της ηλεκτρονικής μουσικής θα συμφωνείτε ότι οι ζωντανές εμφανίσεις των συγκροτημάτων του είδους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα!!
Εμάς μας τράβηξε στην αρχή ένα όχι και τόσο χαρακτηριστικό τους κομμάτι. Το “the first bartender” το οποίο οι SZ μας έκαναν την τιμή και το μοιράστηκαν μαζί μας μέσο της συλλογής (The indie side of music) που είχαμε ετοιμάσει για όλους εσάς πριν από περίπου ένα χρόνο. Ας το θυμηθούμε λοιπόν. StrangeZero - the first bartender
Πρίν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησαν το 5ο κατά σειρά ψηφιακό άλμπουμ τους, το Newborn Butterflies και το οποίο μπορείτε φυσικά να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν από (http://www.jamendo.com/en/album/62524) Προς το παρόν ας ακούσουμε ένα δείγμα του (σύντομα θα το ακούσετε ολόκληρο από τα μέρη μας) StrangeZero - mature audience
Επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα τους (εδώ-www.strangezero.gr) ή τη σελίδα στο mysapce και αφήστε τους να σας ταξιδέψουν στην χώρα του ποτέ και στα μέρη που δημιουργούνται οι πεταλούδες..
Official Lp’s / Ep’s 2000: Creators Of Living Nature (ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα. Υπάρχει μόνο σε βινύλιο στο εξωτερικό) 2003: Blue Trees, 7 Miles (Digital LP) 2006: Happens In A City (Digital LP) 2007: Delusional Disorder (Digital LP) 2008: Walking Into Zero (Digital EP) 2008: The NeverLands (Digital LP) 2010: Newborn Butterflies (Digital LP) CD Compilations 2007: City Campers (The Sound Of Everything) 2007: Silent Wonder (Sony BMG) 2007: AudioBookIII (Postwave.gr) 2009: The indie side of music (giusurum..blogspot.com)
Οι b-sides αποτελούν την εξέλιξη μια παρέας που έπαιζε μαζί από το 1999 μέχρι και το 2004.Μετά από μια κοινή πορεία περίπου 5 ετών με ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις κομματιών με ελληνικό στοίχο, το γκρουπ διαλύεται ή πιο σωστά μετεξελίσσεται. To 2007 αποκτούν την σημερινή (τελική) σύνθεσή τους και αρχίζουν τα live ως b-sides. Αρχές του 2008 ηχογραφούν και κυκλοφορούν το πρώτο τους demo single με τίτλο "Morning After",που περιέχει τα κομμάτια "Queen" και "Forest". Από τότε κύλησε πολύ "μουσικό" νερό στις αυλακιές του δρόμου τους και αρκετά κομμάτια τους συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές: το queen στο red "mood" cd του περιοδικού Muzine (τεύχος 6- 2008) και στο AudioBook 4 του Postwave.gr (2008), το Who στην συλλογή "The indie side of music" που επιμελήθηκε το giusurum (2009), ενώ το kill σε μια νέα εκτέλεση στην τελευταία δουλειά του Dimitris Papaspyropoulos με τίτλο Turning Point (2009). Οι b-sides μετά και την κυκλοφορία του 7'' single τους Queen (σε βαρύ βινίλιο παρακαλώ από την B-otherside Records) και σε αναμονή της άφιξης του 2ου τους 7ιντσου που θα τιτλοφορείται Kill, είναι πλέον έτοιμοι και για την κυκλοφορία της πρώτης τους ολοκληρωμένης δουλειάς!! Μια δουλειά που μπορείτε να ακούσετεαποκλειστικά την Τετάρτη 03/03/2010 από την εκπομπή του giusurum στις 17:00 από την e-συχνότητα του αγαπημένου σας Poplie!!
Παράλληλα με τα νέα κομμάτια τους ακούστε και το τι έχουν να μας πουν οι ίδιοι οι b-sides για κάθε κομμάτι τους, αποκαλύπτοντας και το νέο (?) μουσικό τους πρόσωπό, που δείχνει να είναι πιο σκληρό (και ωμό) από ότι μας έχουν συνηθίσει -χωρίς φυσικά να ξεχνούν τις καθάριες Pop καταβολές τους. Mε μια διάθεση που κινείται από την κιθαριστική pop μέχρι τις παρυφές του new wave και πίσω, όπου έχοντας για παρέα τους πειραματισμούς δημιουργούν ένα δυνατό μίγμα καλής (πάνω από όλα) μουσικής.
Σας περιμένουμε λοιπόν στην παρέα μας την Τετάρτη 03/03/2010 στον Poplie, και να είστε σίγουροι ότι σας ετοιμάζουμε και άλλες εκπλήξεις!! So stay tuned!!!!
Το 2006 μια παρέα από τα Χανιά μας συστήθηκε (ως) Vello Leaf και με το (ντεμπούτο) EP τους Morning Star, μας γέμισαν με γερές δόσεις από αυτό που πολλοί ονομάζουν post rock (αν τελικά οι ταμπέλες έχουν σημασία στην μουσική).Το Morning Star ακούστηκε, συζητήθηκε μα πάνω από όλα αγαπήθηκε πολύ. Τα επόμενα τρία χρόνια όλοι περίμεναν το νέο "χτύπημα" των Vello Leaf. Ένα ολοκληρωμένο πλέον άλμπουμ που (δικαίως) είχε χαρακτηριστεί από όλους σαν μια από τις πιο αναμενόμενες (με την έννοια της προσμονής) κυκλοφορίες. Το Tonight I'm leaving (από την Insight Room) πήρε θέση στις προθήκες των δισκοπωλείων λίγο πριν τον ερχομό του 2010, με μια συσκευασία (τρίπτυχο) που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά και σε προϊδεάζει για αυτό που θα ακολουθήσει. Το CD σε ρεπλίκα βινιλίου και οκτώ κάρτες με πίνακες της Kate Alizadeh που στο πίσω μέρος "κρύβουν" τους στίχους των (επίσης οκτώ) κομματιών του άλμπουμ. Ας αρχισουμε λοιπόν το ταξίδι προς την χώρα των Vello Leaf. Ενα ταξίδι που ξεκινά με μια μεταμεσονύχτια απογείωση (Midnight takeoff) υπό τους ψιθύρους της Aubben Renee, συνεχίζετε στο πρωινό φως (in the morning light) με την Evira των Abbie Gale να μας συντροφεύει προς το αγαπημένο Long way. Σε μια εκτέλεση διαφορετική από αυτή με την οποία κέρδισαν και την yurovision '07 και την (υπέροχη) φωνή της Alexandra McKay να θυμίζει θεατρικό μονόπρακτο που θέλεις να δεις ξανά και ξανά. Και καθώς πλέον η λιακάδα απλώνεται παντού (με την Evira στο In Sunshine που ήδη ακούγεται και αρέσει πολύ), ακολουθεί το γλυκόπικρό κομμάτι του ταξιδιού που πάντα γεννά περίεργα συναισθήματα. Κάτι που μας το θυμίζει (ξανά) η Alexandra McKay στο Bitter, στο Now that we are (που μας έχει στοιχειώσει από την εποχή της συλλογής του Postwave) και στο Skies ending!! Δυστυχώς το ταξίδι τελειώνει (???) και πρέπει να προσγειωθούμε στη βελούδινη γη (Velvet Land) των Vello Leaf όπου μας καλωσορίζει η Dalot από την Νέα Υόρκη. Εμείς πάντως θα ξανάρθουμε !!
Επισκεφτείτε το πλησιέστερο δισκάδικο ή το http://velloleaf.bandcamp.com όπου μπορείτε να παραγγείλετε ή να κατεβάσετε το Tonight I'am leaving (σε digital μορφή και lossless quality) και ολόκληρο το artwork με την "name your price" λογική (ξεκινώντας από τα 5€ σαν όριο) καθώς και το εξαντλημένο από καιρό Morning Star εντελώς δωρεάν. Τι άλλο να πούμε?? Δίνουμε τον λόγο στους ίδιους τους Vello Leaf για να μας πούνε την ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι του Tonight I'm leaving και να ακούσουμε δυο κομμάτια του!! Καλή ακρόαση λοιπόν!!!
--------------------------- 01. Midnight Takeoff
Αναχώρηση. Προσπαθείς να μείνεις ήρεμος και κλείνεις τα μάτια. Η αγωνία και ο ενθουσιασμός είναι, όμως, πιο έντονα. Η ψυθιριστή φωνή της Aubben λίγο πριν την απογείωση... Δεκέμβριος '08, Θεσσαλονίκη
02. By The Morning Light
Ξημέρωμα σε παραλία - ένα παζλ καλοκαιρινών εικόνων γραμμένο σε πιάνο, μία νύχτα, καλοκαίρι του 2004 κι ένα ταξίδι που δεν έγινε ποτέ. Πέρασε αρκετός καιρός για να κοπάσει η συναισθηματική φόρτιση και να το ηχογραφήσουμε στο studio. Καθοριστική η συμμετοχή της Evira στα φωνητικά.
03. Long Way
"I'm just waking in the same dream..." Χειμώνας '07, Αθήνα. Το "Long Way" ακούστηκε πρώτη φορά στη demo εκδοχή του για τη "Yurovision '07" του Vinyl Microstore, όπου στη θέση των στίχων είχαν χρησιμοποιήθει samples ενός διαλόγου από το "Mulholland Drive" του David Lynch. Στη studio εκδοχή του κομμάτιου, οι στίχοι περιγράφουν ένα πολύ έντονο όνειρο και την επανάληψη ενός εφιάλτη σε ένα δωμάτιο στη Θεσσαλονίκη, με την θεατρική ερμηνεία της Alexandra.
04. In Sunshine
Γλυκήτητα και αυθορμητισμός, τα χρόνια της αθωότητας, η αρχή μιας νέας σχέσης. Ένα κομμάτι που παίζουμε από όταν ήμασταν στο λύκειο. Μία αίσθηση ανεμελιάς, ενθουσιασμού, νεανικότητας, γαλήνης.
05. Bitter
"What binds two lives?". To Bitter έχει γραφτεί με δύο διαφορετικές εκδοχές στους στίχους. Στο demo του κομματιού υπήρχε η πρώτη εκδοχή των στίχων, ενώ για το album επιλέχθηκε η δεύτερη εκδοχή, που είναι και πιο νοσταλγική. Λόγω του ύφους του κομματιού, ήταν πρόκληση για μας να ταιριάξει με το υπόλοιπο album, χωρίς να χάσει τον pop χαρακτήρα του.
06. Now That We Are...
Κρατάς ένα μικρό κουτί με ροδοπέταλα-αναμνήσεις. Ανάμεσα στα ροδοπέταλα, φωτογραφίες κι ένα CD με το τραγούδι και τους στίχους γραμμένους πάνω με μελάνι. Περιμένεις να έρθει... Νύχτα, αέρας...
07. Skies Ending
Χειμώνας, σύννεφα, ενα κλειστό δωμάτιο κι ο απέραντος ουρανός. Χανιά. Για ένα διάστημα το παίζαμε με σουηδικό στίχο που ερμήνευε η Artemis με την οποία όμως δεν ηχογραφήσαμε ποτέ. Σίγουρα από τα πιο έντονα, και ίσως το αγαπημένο μας κομμάτι μας στα live.
08. Velvet Land
"Wake up, I'm here..." Άνοιξη '05 - Καλοκαίρι '09, Ρέθυμνο - Θεσσαλονίκη - Νέα Υόρκη. Μία κινηματογραφική προσγείωση, εμπλουτισμένη με field recordings και ατμόσφαιρες της Dalot. Υπήρχε η σκέψη το τελευταίο μέρος του κομματιού να διαρκεί 30-35 λεπτά.
Η αρχή έγινε πέρυσι με το περιοδικό Velvet να διοργανώνει ψηφοφορία μεταξύ των αναγνωστών του (και όχι μόνο) με θέμα τις αγαπημένες (καλύτερες) κυκλοφορίες της Ελληνικής Αγγλόφωνης σκηνής για το 2008. Φέτος τα Velvet Prize επανέρχονται και (από το site του περιοδικού):
"...Πέρσι, το Velvet Prize το κέρδισαν οι Berlin Brides και οι Victory Collapse. Οι κοπέλες με το βραβείο στα χέρια πήγαν και έπαιξαν στο Artrocker Club, τις είδε ο σωστός άνθρωπος εκεί και τις τσίμπησε για το Offset Festival. Μεγαλεία! Έτσι και φέτος μαζέυουμε τις ελληνικές αγγλόφωνες κυκλοφορίες της περιόδου Ιανουάριος 2009- Δεκέμβριος 2009..."
Μπορείτε και εσείς να επισκεφτείτε το site του περοδικού (εδώ!!) να εγγραφείτε, να επιλέξτε και να ψηφίστε από 3 έως 10 κυκλοφορίες της λίστας του Velvet Prize. Kαι όπως λένε και τα παιδιά του Velvet "....επειδή σίγουρα θα υπάρχουν ελλείψεις στη λίστα, παρακαλούμε ενημερώστε μας (στο info@velvetmagazine.gr) για τυχόν κυκλοφορίες για το 2009 που μας έχουν διαφύγει...".
Εμείς απλώς να υπενθυμίσουμε μερικές από τις κυκλοφορίες του 2009 που μας άρεσαν και μας απασχόλησαν εδώ στο γιουσουρούμ:Common Sense – Time Stood Still (εδώ η παρουσίαση του EP), Vello Leaf – Tonight I’am leaving(εντός ολίγων ημερών η ξεχωριστή παρουσίαση του), Lolek - Alone (εδώ η παρουσίαση του), Infidelity- In the City (εντός ολίγων ημερών η παρουσίαση του), Lumiere Brother - Fiction, Luup- Distress Signal Code, The Callas- The Callas, The Last Drive - Heavy Liquid (εδώ η παρουσίαση του), Pan Pan - Koon, Socos and the live project band - Objects In Mirror Are Closer Than They Appear, Film - Persona κ.α!!! Σπεύσατε!!!!!
