Μια αιώνια ευχή ή μια αιώνια ουτοπία για το 2017??

Ένα (πρέπει να) είναι το μήνυμα

(το κείμενο που ακολουθεί είναι από μια ερορταστική ανάρτηση του 2012. Χτες ξαναήρθε (στο όποιο) μυαλό του giousurum το περιστατικό που περιγράφεται οπότε νάμαστε πάλι...)

"...Πριν πολλά χρόνια το γιουσουρούμ βρέθηκε στην Πάτμο (το αποκαλούμενο και νησί της Αποκαλύψεως). Εκεί όπου οι συζητήσεις για των Ιωάννη, την Αποκάλυψη και την συντέλεια του κόσμου δίνουν και παίρνουν. Σε ένα πραγματικά όμορφο τοπίο που οι πάντες –επισκέπτες και μη- προσπαθούν να λύσουν το «μυστήριο» της ζωής και του θανάτου. Εκεί -ανάμεσα σε διηγήσεις, εξιστορήσεις και επεξηγήσεις που αντηχούσαν περίεργα- ακούσαμε κάτι που παραμένει στα αυτιά μας από τότε. Μια ιστορία (περισσότερο θρύλος??) για τον Ιωάννη. Ως γνωστόν ο Ιωάννης έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Όντας Σε προχωρημένη ηλικία λοιπόν, όλοι τον πλησίαζαν και του ζητούσαν να τους πει ιστορίες με τον Ιησού. Αυτός μη μπορώντας (??) να μιλήσει πολύ το μόνο που έλεγε ήταν: Αγαπάτε Αλλήλους.!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!..."

Χρόνια Πολλά μα πάνω από όλα Ειρήνη!!!

«Η ειρήνη θα έρθει μόνο τότε, όταν οι αιτίες που προκαλούν τον πόλεμο κατανικηθούν. Όσο θα διαρκεί η κυριαρχία μιας χώρας πάνω στην άλλη ή η εκμετάλλευση μιας τάξης από μια άλλη, αδιάκοπα θα γίνονται προσπάθειες για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Ποτέ η ειρήνη δεν μπορεί να 'ρθει απ' τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό."

Παντίτ Τζαβαρχαλάλ Νεχρού (1889 – 1964)

Ακόμη μια Πρωτοχρονιά. Χρόνια Πολλά λοιπόν!!!

Μέρες που είναι άλλοι θα επιλέξουν το ξενύχτι, άλλοι θα καθήσουν σπίτι με τους δικούς τους , άλλοι θα μεζευτούν σε φιλικό (ή και συγγενικό) σπίτι, και άλλοι θα το ρίξουν στα χαρτιά (για το καλό της ημέρας και μόνο). Αυτά συνήθως συμβαίνουν στις αναπτυγμένες χώρες. Στις αναπτυσόμενες ή και τις υποανάπτυκτες (τελικά δεν έχουμε καταλάβει αν αυτή η ανάπτυξη που εννοούν είναι καλό ή κακό) η ημέρα (και το βράδυ) για την πλειοψηφία του πληθυσμού τους θα κυλήσουν όπως όλες οι υπόλοιπες τους χρόνου. Δύσκολα, (ίσως) χωρίς φαγητό, (ίσως) χωρίς νερό, και (ίσως) χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το να σκεφτόμαστε αυτές τις ημέρες τα παιδιά στην Αφρική δεν είναι κακό. Το να τα σκεφτόμαστε ΜΟΝΟ αυτές τις ημέρες ίσως είναι ΚΑΚΟ, υποκριτικό και πράξη απενεχοποίησης. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνούμε ή να κρύβουμε κάτω απο την λάμψη των χριστουγεννιάτικων δένδρων και ότι πολλοί συνάνθρωποί μας που ζούνε δίπλα μας, ίσως να περνάνε παρόμοιες καταστάσεις. Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας και να αντιληφθούμε ότι δεν είναι όλα λαμπερά και άσπρα. Τα υλικά αλλάζουν χέρια καθημερινά με ιλλιγγιώδη ταχύτητα χωρίς να στέκονται σε "ιδιοκτησιακά" θέματα. Σήμερα δικό μου, αύριο δικό σου και μεθάυριο ίσως κανενός μας.

Τις γιορτινές ημέρες μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις και επιβραβεύσεις είναι το χαμόγελο των μικρών παιδιών και των ηλικιωμένων στη θέα των δώρων και της οικογενεικής θαλπωρής. Αυτά τα χαμόγελα και τίποτε άλλο είναι που πρέπει να μας οπλίζουν με θετική ενέργεια και διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα. Εμέις/εσείς/αυτοί τα κάναμε "μπαχαλο". Τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμενα να πραλάβουν καμμένη γή ή να κάνουν απογραφή στο τι θα τους παραδώσουμε.

Ένα απο τα ελάχιστα καλά της κρίσης που μας ανάγκασαν να βιωνουμε καθημερινά είναι η ευκαιρία του να πάψουμε να σκεφτόμαστε το ΕΓΩ και να βάλουμε το ΕΜΕΙΣ στην σωστή του θέση. Πάνω από και να περικλείει το κάθε ΕΓΩ/ΕΣΥ/ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΗ. Είχαμε πει να μην γκρινιάξουμε τέτοιες ημέρες αλλά δεν μας βγαίνει. Τι να κάνουμε?? Λοιπόν σταματάμε εδώ γιατί αντί για ευχές στο τέλος θα το ρίξουμε στην γκρίνα (αν δεν το έχουμε ήδη κάνει).

Χρόνια Πολλά λοιπόν και καλή μας χρονιά. Ότι και να κάνετε σήμερα το βράδυ να είστε και να περάσετε καλά. ¨Οσο για αύριο το πρωί όταν με το καλό ξυπνήσουμε, μαζί με τον καφέ ας ακούσουμε λίγη καλή μουσική. Την ευκαιρία μας την δίνει για ακόμη μια χρονιά η ΕΤ1 στις 12:00 το μεσημέρι με την απευθείας μετάδοση της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, από την Musikverein της αυστριακής πρωτεύουσας (διευθύνει ο καινούργιος καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, ο αρχιμουσικός Franz Welser-Moest). Η καλή μουσική αλλάζει πάντα την διάθεση και σε γεμίζει.

Και για μπαίνουμε στο κλίμα δείτε τον Herbert Von Karajan να διευθύνει την Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης την Πρωτοχρονιά του 1987 και ακούστε το κομμάτι που κλείνει παραδοσικαή την συγκεκριμένη συναυλία, το Radetzky March. Καλό σας βράδυ και καλή μας χρονιά.

Αγαπάτε Αλλήλους...

Τέτοιες ημέρες παρατηρείται έξαρση των συναισθημάτων μας. Φιλανθρωπία, ανθρωπισμός, καλοσύνη κλπ ευγενή αισθήματα δείχνουν να πλημμυρίζουν τον κόσμο μας. Αλήθεια που είναι όλα αυτά τα ευγενή στοιχεία όλες τις προηγούμενες ημέρες του χρόνου?? Τότε δεν υπάρχουν φτωχοί και κατατρεγμένοι?? Και μην σκεφτείτε ότι ήμαστε εναντίον των ημερών και των παροδικών (δυστυχώς) αυτών ενεργειών. Ίσα ίσα που θα πρέπει να επαινούμε τέτοιες σκέψεις και "χειρονομίες" ειδικά όταν αυτές προέρχονται από ανθρώπους που δεν τους περισσεύουν π.χ τα χρήματα (τα συναισθήματα θα πρέπει να περισσεύουν πάντα και σε όλους). Είναι τότε που η λαϊκή έκφραση "υστέρημα" και αληθινή είναι και βρίσκει την μέγιστη εννοιολογική της σημασία. Γιατί πως να το κάνουμε?? Άλλο να δίνει από το "υστέρημά" του ένας μεγαλοβιομήχανος ή εφοπλιστής και άλλο ένας εργάτης της ζώνης του περάματος ή ένας εργάτης οικοδομών. Έχει διαφορετική βαρύτητα η χειρονομία της δεύτερης περίπτωσης έστω και αν (όχι πάντα) υπολείπεται σε χρηματική αξία της πρώτης. Αν και δυστυχώς η χειρονομία του πρώτου και θα προβληθεί περισσότερο αλλά και (αυτή είναι η πραγματικότητα) θα πιάσει περισσότερο τόπο (ως μεγαλύτερη χρηματική αξία) από την δεύτερη.

Αυτές τις ημέρες σκεφτόμαστε (και ορθώς) τα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Φανταστείτε απλώς με τόση αγάπη που τους προσφέρουμε αυτές τις ημέρες πόση μοναξιά νιώθουν τον υπόλοιπο χρόνο. Τα παιδιά δεν έχουν (και δεν πρέπει να έχουν) χρώμα, θρησκεία, εθνότητα. Τα παιδιά ήταν, είναι και θα είναι παντού το ίδιο αθώα και θα κοιτούν με την ίδια απορία τις ηλιθιότητες των μεγάλων. Είναι δύσκολο να τους εξηγήσεις γιατί ο Κύριος ήρθε μόνο για τους Χριστιανούς και ότι όλοι οι αλλόθρησκοι θα πάνε στην κόλαση. Αλήθεια ποιος και πότε μας είπε ότι η (όποια) σωτηρία της ψυχής επιδέχεται φυλετικά, θρησκευτικά και εθνολογικά κριτήρια?? Και αν αυτές τις ημέρες λέμε Χρόνια Πολλά σε όλους ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας κλπ, τις υπόλοιπες ημέρες πως «βλέπουμε» τους «διαφορετικούς» από εμάς?? Γιατί αν δεν απατόμαστε δεν ήμαστε και παράδειγμα (ως λαός) όσο αφορά στην συμπεριφορά μας έναντι των μεταναστών και της όποιας διαφορετικότητας.

Πριν πολλά χρόνια το γιουσουρούμ βρέθηκε στην Πάτμο (το αποκαλούμενο και νησί της Αποκαλύψεως). Εκεί όπου οι συζητήσεις για των Ιωάννη, την Αποκάλυψη και την συντέλεια του κόσμου δίνουν και παίρνουν. Σε ένα πραγματικά όμορφο τοπίο που οι πάντες –επισκέπτες και μη- προσπαθούν να λύσουν το «μυστήριο» της ζωής και του θανάτου. Εκεί -ανάμεσα σε διηγήσεις, εξιστορήσεις και επεξηγήσεις που αντηχούσαν περίεργα- ακούσαμε κάτι που παραμένει στα αυτιά μας από τότε. Μια ιστορία (περισσότερο θρύλος??) για τον Ιωάννη. Ως γνωστόν ο Ιωάννης έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Όντας Σε προχωρημένη ηλικία λοιπόν, όλοι τον πλησίαζαν και του ζητούσαν να τους πει ιστορίες με τον Ιησού. Αυτός μη μπορώντας (??) να μιλήσει πολύ το μόνο που έλεγε ήταν: Αγαπάτε Αλλήλους.!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!