Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα το κόκκινο μπαλόνι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα το κόκκινο μπαλόνι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Το σινέ "Γιουσουρούμ" παρουσιάζει: Το κόκκινο μπαλόνι

Αυτές τις ημέρες προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες το αριστούργημα του Άλφεντ Χίτσκοκ «Ο σιωπηρός μάρτυρας (Rear window)». Πρόκειται για την επανέκδοση μιας από τις καλύτερες στιγμές του μετρ του είδους, γυσισμένη το 1954 με πρωταγωνιστές τον Τζεϊμς Στιουαρτ και την υπέροχη Γκρεϊς Κελι. Η ταινία εκτός το μαεστρικό γύρισμα του Χίτσκοκ (στην ουσία η ταινία είναι γυρισμένη σε δύο μόνο δωμάτια) και τους λαμπερούς πρωταγωνιστές διαθέτει και ένα σενάριο που σε καθηλώνει από το πρώτο μέχρι το τελευταία πλάνο της: Ένας δραστήριος φωτορεπόρτερ βρίσκεται ξαφνικά ακινητοποιημένος στο διαμέρισμά του εξαιτίας του σπασμένου του ποδιού. Μην έχοντας πως να περάσει την ώρα αρχίζει και παρακολουθεί τους ενοίκους του απέναντι κτιρίου. Οι ιστορίες των γειτόνων του μοιάζουν απλές, ανιαρές και καθημερινές. Μια χορεύτρια που εξασκείται φορώντας μόνο τα εσώρουχα της, μια μοναχική γυναίκα, ένας συνθέτης τραγουδιών που περνά την ώρα του πάνω από το πιάνο και ένα ζευγάρι που καβγαδίζει συνέχεια... Όλα δείχνουν να κυλούν ανιαρά και απελπιστικά μέχρι που ο φωτορεπόρτερ πιστεύει πως έγινε αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου στο διαμέρισμα του ζευγαριού απέναντι και ζητά την βοήθεια από την νοσοκόμα (που τον φροντίζει) και την φιλενάδα του για την εξιχνίαση του εγκλήματος. Περισσότερα για την ταινία εδώ, και εδώ ενώ δείτε δίπλα στα επιπλέον της ημέρας το trailer της.

Το Γιουσουρούμ ναι μεν προτείνει την ταινία αλλά για όχι για σήμερα. Σήμερα έχει ετοιμάσει την δική του προβολή στο σινέ «Γιουσουρούμ» (ναι το θερινό μας) ειδικά για εσάς. Πρόκειται για την επανέκδοση (ακολουθούμε την τάση των τελευταίων ετών) μιας από τις καλύτερες (κατά το Γιουσουρούμ) στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου.«Το κόκκινο μπαλόνι» (περί αυτού ο λόγος) είναι ένα αριστούργημα 38 μόλις λεπτών γυρισμένο το 1956 από τον Γάλλο Αλμπέρ Λαμορίς (Albert Lamorisse). Η ταινία (επανεκδόθηκε και) προβλήθηκε στην χώρα μας πριν από μερικούς μήνες (Δεκέμβριος 2007) μαζί με την επίσης όμορφη (ασπρόμαυρη) δημιουργία του Λαμορίς το Άσπρο Άλογο (1953 – 47mins). Το «κόκκινο μπαλόνι», εκτός από και μια ωδή στην φιλία και στα ιδανικά που αντιπροσωπεύουν τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας – ελευθερία, ισότητα,αδελφοσύνη- (ναι, όπως τα Τρία χρώματα του Κισλόφσκι), αποτελεί και έναν υπέροχο ξεναγό στο Παρίσι του 50.

Ένα μικρό αγόρι βρίσκει δεμένο σε ένα στύλο ένα κόκκινο μπαλόνι και –τι πιο φυσικό για ένα παιδί- το «ελευθερώνει». Το μπαλόνι (σε ανταπόδοση της απελευθέρωσης του?) ακολουθεί το παιδί παντού και ο μικρός δείχνει και είναι ευτυχισμένος. Οι μεγάλοι όμως (ο οδηγός του τράμ, ο δάσκαλος και η μητέρα του) είναι μάλλον εκνευρισμένοι από αυτή την ακατανόητη για αυτούς επιμονή του μπαλονιού να ακολουθεί τον μικρό, ενώ οι συνομήλικοί του ζηλεύουν την παράξενη αυτή φιλία και προσπαθούν να καταστρέψουν το μπαλόνι αφού δεν μπορούν και οι ίδιοι να έχουν ένα. Το μικρό αγόρι προσπαθεί αυτή την φορά να σώσει τον παράξενο -για τους άλλους- φίλο του τρέχωντας στα στενά του Παρισιού, δίνοντας μας παράλληλα και την ευκαιρία να θαυμάσουμε την πόλη του φωτός. Τι άλλο να πούμε παρά μόνο: δείτε την ταινία εδώ στα μέρη του γιουσουρούμ, συγκινηθείτε και θαυμάστε την υπέροχη σκηνή του τέλους.... (την ταινία την βρήκαμε σε τέσσερα μέρη στο youtube. δείτε το πρώτο εδώ κάτω και μετά το τέλος του θα σας αποκαλυφθούν τα υπόλοιπα)

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο μικρός γιος του Lamorisse, Πασκάλ ο οποίος στην (επανα)παρουσίαση των δύο ταινιών δήλωσε: "Αποκατέστησα τις κόπιες στην αρχική τους υπέροχη εκδοχή ως φόρο τιμής στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ποιητής, φίλος, σύντροφος και στοργικός γονιός. Παρακολουθώντας τις παλιές εικόνες ένιωσα πως ταξίδευα στο χρόνο. Μερικά πράγματα παραμένουν ακόμα και σήμερα ίδια, τα βασικά στη ζωή όπως τα αισθήματα, η αγάπη και ανάγκη για την ανεξαρτησία. Η επιστροφή στη χάρη που εκπέμπουν αυτές οι ταινίες είναι η πιο ξεκάθαρη εικόνα που έχω από τις χαρές των παιδικών μου χρόνων." Το Κόκκινο Μπαλόνι πήρε το Όσκαρ σεναρίου και το βραβείο Λουί Ντελί, ενώ το Άσπρο Άλογο βραβεύτηκε με το αντίστοιχο του Ζαν Βιγκό. Υ.Γ Για «Το Άσπρο Άλογο» ψάξτε και εσείς λίγο (στα links που δίνουμε), μην τα θέλετε όλα έτοιμα.
Καλό βράδυ και καλή προβολή.

Πηγές - Πληροφορίες:
http://www.exostis.com/movies/critics/the-ballon-rouge

http://www.cinemag.gr/movies.asp?catid=10177&subid=2&tag=8054&pubid=663960