Μάρτιν Λούθερ Κινγκ "Ι Have a dream.." : 50 χρόνια από την ομιλία στην Ουάσιγκτον

Στις 28 Αυγούστου 1963 ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έδωσε την ιστορική πλέον ομιλία του κατά του ρατσισμού, με τίτλο "I have a dream..." που από πολλούς θεωρείται η σημαντικότερη όλων των εποχών.

Εκείνη την ημέρα πραγματοποιήθηκε μεγάλη φιλειρηνική πορεία (στην οποία δόθηκε το όνομα "Η μεγελειώδης πορεία στην Washington") 250.000 πολιτών μαύρων και λευκών με επικεφαλής τον Μαρτιν Λούθερ Κινγκ.

Η πορεία κατέληξε στο μνημείο Λίνκολν, από τα σκαλιά του οποίου ο ηγέτης του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων εκφώνησε τον περίφημο λόγο του που έμεινε στην ιστορία ως ο «Καταστατικός Χάρτης των ελπίδων κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στη γη».

Δυστυχώς η ανθρωπότητα δεν δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη της στα οποία και ξαναγλυστρά περιοδικά. 50 χρόνια μετά την ομολία έχουν αυξηθεί τόσο οι πολέμιοι του Κινγκ όσο και οι πιστοί/νοσταλγοί  του Χίτλερ και του Μεταξά.Δυστυχώς η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την πνευματική (και όχι μόνο) κατολίσθηση, παρόλο που στο σώμα της έχει χαραγμένα το Δίστομο, τα Καλάβρυτα κ.α. Ας προσέχαν αυτοί που θέλησαν αναχώματα αποκοπής ψηφοπλημμύρας προς τους αντιπάλους τους  αναγάγοντας το μεταναστευτικό και το σύνθημα "τάξη και ασφάλεια" σε μείζον στην περίοδο της αποκορύφωσης (εως τότε) της οικονομικής "κρίσης" και των διεθνών πιέσεων προς την Ελλάδα και τους πολίτες της. Είναι οι ίδιοι που εμπνεύστηκαν  τα κέντρα κράτησης αλλοδαπών στην Αμυγδαλέζα και το σχέδιο Ξένιος Δίας (φοβερή έμπνευση ε??). Είναι οι ίδιοι που μας θεωρούν ακόμη υποχείρια και θύματά τους συνεχίζοντας το έργο που τους έχει ανατεθεί (είτε το γνωρίζουν είτε όχι).

Καλό σας βράδυ και καλό σας/μας ξημέρωμα.

***Με αφορμή την επέτειο 50 χρόνων από την ομιλία που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Αμερικής, η Google σε συνεργασία με τις Organic και Unit9 τιμά τη μνήμη του με το νέο project ‘March on Washington’.  Στο ‘March on Washington’ θα βρείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό και απόσπασμα από την original ηχογράφηση της ομιλίας ή μπορείτε ακόμη να ηχογραφήσετε τα λόγια της με τη δική σας φωνή. Το νέο project θα βρείτε εδώ.

Αύγουστος

Τον Αύγουστο λέει δεν υπάρχουν ειδήσεις. Σύμφωνα με έναν άλλο αστικό μύθο του Αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι το πιο όμορφο του χρόνου. Τον Αύγουστο επίσης παραμένει κλειστή η ελληνική βουλή (ενώ τον άλλο καιρό που είναι ανοικτή ...). H λαϊκή σοφία θέλει "κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο" ενώ ο μεγαλύτερος σύγχρονος μύθος θέλει τα μπάνια του λαού να γίνονται κυρίως Αύγουστο, αλλά έτσι όπως πάει στο πράγμα δεν το βλέπουμε να γίνονται ούτε τον Μάη τον κούρο (για να θυμηθούμε μια άλλη σοφή λαϊκή ρύση). Ενώ φαίνεται με την νέα "φοροεπιδρομή" και εξαθλίωση (του λαού) που σχεδιάζεται να πάμε "Και από Αύγουστο... χειμώνα". Επίσης αυτόν τον Αύγουστο από ότι δείχνουν τα πράγματα θα "πέσει" το καθεστώς Καντάφι κάνοντας αριστερούς, δεξιούς και άλλους πολιτικά ενταγμένους να πανηγυρίζουν, ενώ δεν έχουμε καταλάβει γιατί γίνεται τόσο ντόρος και μέγα θέμα αν θα ξεκινήσει λέει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τέλος Αυγούστου ή θα πάει για αργότερα. Και λες αν αρχίσει Οκτώβριο θα αλλάξει η ζωή μας και θα αποκτήσει αυτό που ονομάζεται αθλητισμός στην χώρα μας αξιοπρέπεια και νόημα. Συνήθως ο Αύγουστος είναι συνδεμένος με τα μεγάλα πανηγύρια της Ελληνικής υπαίθρου αλλά και με τις μεγάλες πυρκαγιές (βλ. 2007, 2009 κλπ). Και μην ξεχνάμε ότι κάποτε παρακαλούσαμε τον Αύγουστο να έρχεται δυο φορές τον χρόνο.

Μερικά σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν Αύγουστο

• 06/08/1945 Βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις δυνάμεις των ΗΠΑ με χρήση ατομικής βόμβας
• 08/08/1973 πεθαίνει ο Νίκος Ζαχαριάδης. Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ (1935-1956), μια από τις πιο πολυσυζητημένες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
• 09/08/1945 Βομβαρδισμός του Ναγκασάκι από τις δυνάμεις των ΗΠΑ με χρήση ατομικής βόμβας
• 13/08/1961 έναρξη της ανέγερσης του τοίχους του Βερολίνου
• 13/08/1968 ο Αλέκος Παναγούλης αποπειράται να ανατινάξει τον Παπαδόπουλο. Δυστυχώς απέτυχε και συνελήφθη
• 17/08/1987 πεθαίνει σε ηλικία 93 ετών ο Ρούντολφ Ες. Ηγετικό στέλεχος των Ναζί.
• 20/08/1944 γέννηση του Ρατζίβ Γκάντι
• 20/08/1940 Δολοφονήθηκε στο Μεξικό από πράκτορες του Στάλιν ο Λέων Τρότσκι
• 22/08/1922 δολοφονείται σε ενέδρα ο Ιρλανδός επαναστάτης Μαϊκλ Κόλινς
• 25/08/1949 5:30 το πρωί. Ο στρατός εξαπολύει την τελική επίθεσή του στον Γράμμο κατά των ανταρτών
• 29/08/1922 Οι Τούρκοι πυρπολούν τη Σμύρνη.

Νίκος Ξυλούρης -(Ο7/071936 - 08/02/1980)

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Σαν σήμερα πριν από 31 χρόνια έφυγε από την ζωή ο Νίκος Ξυλούρης. Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Ο άνθρωπος που έμαθε την Ελλάδα να ακούει κρητική λυρα και να ανατριχιάζει. Τι να γράψει κανείς για τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο Νίκο Ξυλούρη?? Ποιός δεν έχει σιγοτραγουδήσει το "Ήτανε μια φορά", το "Αγρίμια και αγριμάκια μου"? Ποιος δεν έχει θαυμάσει την φωνή του Ξυλούρη στα Ριζίτικα, τον Ερωτόκριτο ή στο Μεγάλο μας Τσίρκο. 31 χρόνια μετά και ο Ψαρονίκος εξακολουθεί και συντροφεύει τα βράδια εκατοντάδων φοιτητοπαρέων και φαντάρων. Συνεχίζει να είναι δίπλα μας σε κάθε πορεία και να δίνει το σύνθημα "Πότε θα κάμνει ξαστεριά??". Τ'αγρίμια είναι που θα φέρουν την ξαστεριά. Τ' αγρίμια και όχι οι βολεμένοι. Ο τελάλης θα ξαναβγεί στους δρόμους και θα ψάξει για νέους συντρόφους. Καλά να περνάς όπου και να είσαι Αρχάγγελε!!

"...κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια.."

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".

06 Δεκέμβρη 2010: Δύο χρόνια μετά...

Το άρθρο αυτό το Μ. Χατζιδακι, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Το Τέταρτο”, με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν το Μάιο του 1986. Και όμως παραμένει επικαιρο και δείχνει να γράφτηκε τον Δεκέμβρη του 2008. Αφιερωμένο στους απόντες "πνευματικούς" Έλληνες !!

"...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

1η Δεκεμβρίου: World AIDS Day

H 1η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθει από το 1988 ως Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Τρεις δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του ιού (HIV) δυστυχώς δεν έχει ακόμη παρασκευαστεί εμβόλιο και δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τη νόσο. Όμως, πολλές από τις εκδηλώσεις της λοίμωξης αντιμετωπίζονται, και οι φορείς της νόσου εμφανίζουν τα συμπτώματα της ασθένειας πολλά χρόνια μετά τη μόλυνσή τους. Για το θέμα εχουν γραφτεί εκατομύρια άρθρα και δεν νομίζουμε ότι ενα δικό μας θα πρόσεθετε κατι καινούργιο. Εμεις απλώς υπενθυμίζουμε το νόημα της ημέρας με μια φωτογραφία από το Δημαρχείο της Βιέννης (Ιούλιος 2010) κατα την διάρκεια των εορτασμών του 18ου Life Ball, του μεγαλύτερου γεγονότος στην Ευρώπη για την υποστήριξη των ατόμων με AIDS αλλά και του αγώνα κατά της νόσου. Φανταστείτε να τοποθετούταν σε Ελληνικό Δημαρχείο κάτι τέτοιο!!! Ποιος θα έσωζε το Δήμαρχο. Ασε που είχαμε και εκλογες και δεν ειναι ώρες αυτές για τέτοια πράγματα!!! Ενδιαφέρον έχει να ρίξετε μια ματια στην επίσιμη σελίδα του World AIDS Day και ψάξτε να βρείτε τι (και αν γίνονται) εκδηλώσεις για το θέμα στην χώρα μας!!!

Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)

"...Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους durftiger είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας παρ' όλ' αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.."

Με αυτά τα λόγια έκλεισε ο Οδυσσέας Ελύτης το λόγο του κατά την τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας από την Σουηδική Ακαδημία στις 18 Οκτωβρίου 1979 "για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία" σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Χτές συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από τον θανατό του.

Ολόκληρο το λόγο μπορείτε να τον διαβάσετε εδώ (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_7_17/10/2007_208369)

Χρόνια Πολλά Asterix και Obelix....

Οκτώβριος 1959. Μισός αιώνας κιόλας!
Πως περνάει ο καιρός.
Θυμάμαι την ημέρα που γεννήθηκαν σαν να ήτανε χτες.
Οι δυο γεννήτορές μου είχαν διαλέξει να μου δώσουν ζωή από τις σελίδες ενός καινούργιου περιοδικού, του «Pilote», ένα περιοδικό από το οποίο θα γεννηθούνε και πολλοί άλλοι ήρωες. Κάπως έτσι πορευτήκαμε αντάμα μέσα από πολλές και διαφορετικές περιπέτειες επί 18 θαυμάσια χρόνια μέχρι την ημέρα που...
ο ένας από τους δυο πατέρες μας, ο Ρενέ Γκοσιννύ, ο μεγάλος Ρενέ μας άφησε πρόωρα για να βρεθεί στους θαυμάσιους κήπους του γαλατικού παραδείσου...
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όπως μένε κάποιοι, ήμασταν καταδικασμένοι εγώ και ο Οβελίξ και οι άλλοι, να πάμε να τον συναντήσουμε στην αιωνιότητα του, ήταν σίγουρο. Αλλά μετά από μια θλιβερή και οδυνηρή περίοδο, δεύτερος πατέρας μας, αυτός με το μολύβι που μας έδωσε μορφή, πήρε την απόφαση να συνεχίσει μόνος και να μας κρατήσει ζωντανούς, μέσα από άλλες νέες περιπέτειες. Κι εσύ αναγνώστη είσαι αυτός που με την επέμβασή σου και τις ενθαρρύνσεις σου, του επέτρεψες να πιστέψει στην επιτυχία αυτού του επικίνδυνου εγχειρήματος.
Έπρεπε να πιστέψει σε αυτό, διότι, όπως πάντα σύμφωνα με κάποιους καλοθελητές, θα ήταν άδικος κόπος μιας και ο ένας χωρίς τον άλλον δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι τέτοιο. Αλλά το στοίχημα κερδήθηκε και η επιτυχία των περιπετειών μας δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Και με αυτόν τον τρόπο, μάθαμε ότι οι ανόητοι διαθέτουν το μεγάλο προτέρημα να πιστεύουν πάντα σε αυτό που σκέπτονται , σε αυτό που λένε και σε αυτό που γράφουν. ..

Asterix

--------------------------------------------------

Το παραπάνω κείμενο είναι από τις εισαγωγικές σελίδες του επετειακού τεύχους το Asterix για την συμπλήρψση 50 χρόνων από την δημιουργία των Asterix και Obelix. Οι ήρωές μας είναι πλέον 50 ετών αλλά παραμένουν νέοι όσο στην αρχή των περιπετειών τους. Το επετειακό τεύχος μπορεί να μην είναι μια ακόμη περιπέτεια των ηρώων, αλλά είναι ένα πραγματικό στολίδι τόσο από πλευράς σχεδίων αλλά και από πλευράς ιστορίας, που μας δίνει στιγμιότυπα από πολλές περιπέτειές των γαλατών. Θαυμάστε τους μέσα από τα μάτια των συντρόφων τους και απολάυστε την υπέροχη γιορτή που έχει στηθεί στο χωριό. Δείτε τα δώρα που τους έστειλαν ο Καίσαρας, ο Μπαμπά, ο Νουμερόβισ και τόσοι άλλοι. Μάθετε τι γράφει η ευχετήρια κάρτα της Φραμπαλα προς τον Οbelix και δείτε τον Κακοφονίξ στην Abbey Road. Με άλλα λόγια θα κολήσετε στις σελίδες τους για ακόμη μια φορά!!!

Είκοσι χρόνια μετά. Τελικά μερικά τείχη δεν πέφτουν ποτέ...

09/11/1989. Η νύχτα που κατά πολλούς άλλαξε την ιστορία. Η νύχτα που το "περίφημο" τοίχος του Βερολίνου έπαψε να χωρίζει μια πόλη στα δύο. Μια πόλη που, να μην το ξεχνάμε, υπήρξε χωρισμένη και στα τέσσερα. Εκείνη τη νύχτα χιλιάδες Ανατολοκογερμανοί είδαν (επιτέλους όπως τότε σκεφτόταν) αυτό που τόσο επιθυμούσαν. Την άλλη πλευρά της πόλης και της ζωής. Τον Δυτικό τρόπο ζωής. Εκείνο το βράδυ οι κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου ονειρεύτηκαν να έχουν όλα όσα είχαν ακούσει (και λιγότερο δει) για τους δυτικοΓερμανούς. Έκλεισαν τα μάτια τους και είδαν τον εαυτό τους πραγματικά ελεύθερο, με όλα τα "καλά" καταναλωτικά αγαθά των Δυτικών (που να ήξεραν οι άνθρωποι τι τους περίμενε τα επόμενα χρόνια).

Το τοίχος ήταν ο εχθρός τους. Ένα τοίχος που τόσο αιφνιδιαστικά είχε σηκωθεί τον Αύγουστο του 1961 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας -σε συνεργασία προφανώς με την μαμά ΕΣΣΔ- και έκοψε την πόλη στα δυο, χωρίζοντας ολόκληρες οικογένειες και διχάζοντας έναν λαό και όχι μόνο. Τα 167,8Km του έστεκαν εκεί για περίπου 30 χρόνια σαν μπαμπούλας. Στην περίφημη "νεκρή ζώνη¨-της ανατολικής πλευράς- έχασαν την ζωή τους περισσότεροι από 200 άνθρωποι στην προσπάθειά τους να περάσουν "απέναντι". Ένα απέναντι που παρόλο ήταν ανθρώπινο δημιούργημα (όπως όλα τα απέναντι) φάνταζε στα μάτια τους παράδεισος. Τα τούβλα του (στην αρχή) και (μετά) τα τεράστια κομμάτια από μπετόν έστεκαν ανάμεσα σε εκείνους και τον Παράδεισο τους. Έναν παράδεισο, που όπως τελικά αποδείχτηκε ήταν και αυτός ανθρώπινο δημιούργημα και σαν τέτοιο όχι μόνο δεν ήταν τέλειος αλλά απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Πολλοί όταν έπεσε (πιο σωστά όταν έριξαν) το τοίχος μίλησαν για την τελική επικράτηση του καπιταλισμού (κούφια η ώρα), άλλοι για την(επιτέλους) κατάλυση των ολοκληρωτικών καθεστώτων (λες και από τότε δεν εμφανίστηκαν ολοκληρωτικά καθεστώτα ανά τον κόσμο) και άλλοι για μια μεγάλη νίκη ενός λαού. Η (επαν)ένωση της Γερμανίας υπήρξε η πιο αναίμακτη επιχείρηση στην ιστορία αν και πολλοί μιλάνε για προσάρτηση (παρόλο που στην ουσία αναφερόμαστε σε ΕΝΑΝ λαό και σε ΜΙΑ χώρα που για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους ήταν διαιρεμένη).

Όσο για την κατάσταση 20 χρόνια μετά?? Στο ανατολικό μέρος ο ένας στους πέντε είναι φτωχός. Στο δυτικό ένας στους οκτώ! Η ανεργία αντίστοιχα είναι 13,3% και 6,9%. Ένας στους δέκα ¨ανατολικούς¨ επιθυμεί την ανασύσταση της ΛΔΓ, ενώ δύο στους δέκα θα επιθυμούσαν την ανοικοδόμηση του τοίχους!!!!! Με άλλα λόγια το τοίχος έπεσε αλλά είναι ακόμη εκεί και εξακολουθεί να κρατά χωρισμένη στα δυο την Γερμανία!! Οι άνθρωποι που είδαν το τείχος που τους χώριζε από την ελευθερία και τον παράδεισο να πέφτει μετά είδαν και ήρθαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Έπρεπε να παλέψουν ακόμη και για όσα είχαν συνηθίσει να τα νιώθουν δεδομένα, ενώ τα "καλα" των Δυτικών παρέμειναν στις διαφημιστικές αφίσες. Οι Δυτικοί που "έβλεπαν" τους απέναντι σαν δέσμιους, και ανελεύθερους φαίνεται πως είχαν (και έχουν) ξεχάσει τα δικά μας δεσμά. Αλήθεια η υπερκατανάλωση είναι μοίχεια επιθυμία?? Το ίδιο και το ζάπινγκ?? Η σκέψη μας είναι ελεύθερη ή κάποιος έχει μεγάλο λόγο στην διαμόρφωσή της (TV,περιοδικά κλπ)?? Εδώ τελικά το εκλέγεστε ισχύει (??), όταν για να γίνεις μέλος του κοινοβουλίου απαιτούνται πολλά χρήματα και φυσικά "ρεύμα" ??? Και πριν βιαστούμε να μιλήσουμε για ελευθερία, δημοκρατία κλπ ας σκεφτούμε πόσα τείχη έχουν χτιστεί από τότε και πόσα εξακολουθούν να υφίστανται. Η λίστα δεν είναι τόσο μεγάλη αλλά σίγουρα παραμένει ντροπιαστική: Γάζα, Β. Ιρλανδια, Κύπρος κλπ!! Αν αυτή είναι η ¨δημοκρατία¨ μας τότε ίσως οι νοσταλγοί της ανοικοδόμησης τους τοίχους έχουν δίκιο να νιώθουν μπερδεμένοι. Τουλάχιστον τότε γνώριζαν τον ¨εχθρό" και φανταζόταν τον "παράδεισο". Τώρα?? Και αν δεν κάνουμε λάθος στην δημοκρατία δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι και πάνω από όλα η δημοκρατία δεν εκδικείται αλλά αγκαλιάζει τους πάντες!! Τελικά μήπως αυτό που πραγματικά "νοσταλγούνε" δεν είναι τίποτε άλλο από έναν καλύτερο κόσμο και από εκείνο τον "παράδεισο" που είχανε ονειρευτεί και δεν τον έχουν βρεί ακόμη?? Καλό σας και μας βράδυ!!

Δείτε
Goodbye Lenin (Do we have to copy every crappy thing from the West?)


Ακούστε
Pink Floyd The Wall