Πολλά έχουν γραφτεί για την επανένωση των ΣΝ και την κυκλοφορία του Ουρανού.
Πολλά πριν καν ακουστεί ολόκληρο το άλμπουμ.
Κάποια υπερβολικά αισιόδοξα, άλλα πολύ σκεπτικιστικά. και άλλα πολύ αφοριστικά.
Κριτικές επί κριτικών και ο καθής να γράφει περισσότερο με κριτήριο το "κόλλημα" του για τους ΣΝ,το τι θα ήθελε να ακούσει ή ακόμη και για το καλύτερα "να μην τολμούσαν το βήμα αυτό".
Σύνδρομο οπαδισμού?
Ανάγκη διατήρησης των νεανικών αναμνήσεων ως έχουν (μιας και η καλύτερη μουσική είναι αυτή με την οποία μεγαλώνει ο καθένας μας ανεξάρτητα το πότε και εάν τελικά συμβαίνει αυτό)?
Ή μήπως το να στέλνεις στην πυρά local heroes μουσικούς πουλάει και αυτόματα ανεβάζει τον "κριτικό" ένα σκαλί παραπάνω?
Είκοσι έξι χρόνια από την ημέρα που ανεβήκαμε στο κλεμμένο ποδήλατο.
Από τότε ελπίζουμε ακόμη στην μέρα που θα διασχίσουμε τον κόσμο και θα είναι πιο όμορφα και από όνειρο.Εκείνο το μικρό αγόρι ίσως να μην μεγάλωσε ποτέ να εξακολουθεί να να γοητεύεται από παζλ και φάλαινες. Ίσως τελικά το τέλος του δρόμου να είναι στην Θηβών,
Ίσως έπρεπε να διασχίσαμε κάθετα το δρόμο, περνώντας ηλιοτρόπια και δάση και μετά να σταματήσουμε. ...Ίσως, ίσως, ίσως .....Ποιός μπορεί να είναι σίγουρος?
Ο ουρανός είναι εδώ και η σκόνη και το φως του ακόμη δεν έχουν "κάτσει" μιας και η προ κυκλοφορίας βαβούρα ηχεί ακόμη πιο δυνατή και από τα ηχεία μας όταν παίζουν τα κομμάτια του Ουρανού.
Ακούστε ολόκληρο τον Ουρανό και αφήστε τους ειδικούς να γράφουν ότι θέλουν.
Οι ΣΝ είναι εδώ, φρέσκοι, κοντά στον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής αλλά και πιστοί στα αστικά τους μονοπάτια και τοπία. Διαφορετικοί ναι αλλά πάντα είναι εδώ.
Μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και να σας ξενίσει. Ποιός ξέρει?¨
Ας αφήσουμε την μουσική του Ουρανού να μιλήσει και τον χρόνο να κυλήσει.
Ίσως ο χρόνος να μας βοηθήσει να δούμε πραγματικά τον Ουρανό που αποφάσισαν να μας δείξουν οι ΣΝ.
Καλή σας ακρόαση
.
Πολλά πριν καν ακουστεί ολόκληρο το άλμπουμ.
Κάποια υπερβολικά αισιόδοξα, άλλα πολύ σκεπτικιστικά. και άλλα πολύ αφοριστικά.
Κριτικές επί κριτικών και ο καθής να γράφει περισσότερο με κριτήριο το "κόλλημα" του για τους ΣΝ,το τι θα ήθελε να ακούσει ή ακόμη και για το καλύτερα "να μην τολμούσαν το βήμα αυτό".
Σύνδρομο οπαδισμού?
Ανάγκη διατήρησης των νεανικών αναμνήσεων ως έχουν (μιας και η καλύτερη μουσική είναι αυτή με την οποία μεγαλώνει ο καθένας μας ανεξάρτητα το πότε και εάν τελικά συμβαίνει αυτό)?
Ή μήπως το να στέλνεις στην πυρά local heroes μουσικούς πουλάει και αυτόματα ανεβάζει τον "κριτικό" ένα σκαλί παραπάνω?
Είκοσι έξι χρόνια από την ημέρα που ανεβήκαμε στο κλεμμένο ποδήλατο.
Από τότε ελπίζουμε ακόμη στην μέρα που θα διασχίσουμε τον κόσμο και θα είναι πιο όμορφα και από όνειρο.Εκείνο το μικρό αγόρι ίσως να μην μεγάλωσε ποτέ να εξακολουθεί να να γοητεύεται από παζλ και φάλαινες. Ίσως τελικά το τέλος του δρόμου να είναι στην Θηβών,
Ίσως έπρεπε να διασχίσαμε κάθετα το δρόμο, περνώντας ηλιοτρόπια και δάση και μετά να σταματήσουμε. ...Ίσως, ίσως, ίσως .....Ποιός μπορεί να είναι σίγουρος?
Ο ουρανός είναι εδώ και η σκόνη και το φως του ακόμη δεν έχουν "κάτσει" μιας και η προ κυκλοφορίας βαβούρα ηχεί ακόμη πιο δυνατή και από τα ηχεία μας όταν παίζουν τα κομμάτια του Ουρανού.
Ακούστε ολόκληρο τον Ουρανό και αφήστε τους ειδικούς να γράφουν ότι θέλουν.
Οι ΣΝ είναι εδώ, φρέσκοι, κοντά στον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής αλλά και πιστοί στα αστικά τους μονοπάτια και τοπία. Διαφορετικοί ναι αλλά πάντα είναι εδώ.
Μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και να σας ξενίσει. Ποιός ξέρει?¨
Ας αφήσουμε την μουσική του Ουρανού να μιλήσει και τον χρόνο να κυλήσει.
Ίσως ο χρόνος να μας βοηθήσει να δούμε πραγματικά τον Ουρανό που αποφάσισαν να μας δείξουν οι ΣΝ.
Καλή σας ακρόαση
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου