Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εμφύλιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εμφύλιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Greece - The Hidden War ( το ντοκιμαντέρ του ΒΒC για τον Ελληνικό Εμφύλιο)

Τέτοιες ημέρες το 1949 παιζόταν τα τελευταία επισόδια του Ελληνικού Εμφυλίου στον Γράμμο και το Βίτσι. Με πρωταγωνιστές όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και Αμερικάνους, Άγγλους και τους λοιπούς "σύμμαχους" της χώρας.

Το ντοκιματέρ με τίτλο "Greece - The Hidden War" είναι μια παραγωγή της Βρετανικής τηλεόρασης του 1986. Πρόκειται για μια καταγραφή του ρολου των Βρετανών στην Ελληνική αντίσταση αλλά και τον Ελληνικό Εμφύλιο πόλεμο. 

Αναμφίβολα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα οπτική των κρίσιμων εκείνων στιγμών και γεγονότων με πολλές συνεντεύξεις Ελλήνων αλλά και Άγγλων. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει να δει κανείς.

Καλή σας και μας προβολή!!



Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Χριστουγεννα 1944 - Το show είναι των Ελλήνων

Τα Χριστούγεννα του 1944 και ενώ οι μάχες στην Αθήνα των Δεκεμβριανών βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, φθάνει στην Αθήνα ο Βρεταννός Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ. Ο Τσώρτσιλ που έρχεται συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Ηντεν δεν έχει την καλύτερη των διαθέσεων εξαιτίας των επιθέσων που δέχεται τόσο στην πατρίδα του όσο και στις ΗΠΑ για τον ρόλο της Βρετανίας στον διαφενόμενιο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Σκοπός του είναι να μαζέψει τις δυο εμπλεκόμενες πλευρές σε ένα τραπέζι και αυτός δίκην διαιτητή να "βοηθήσει"  στην εξεύρεση λύσης. 

Με αυτό το σκεπτικό πραγματοποιήθηκε διήμερη (26 και 27 Δεκεμβρίου 1944) σύσκεψη στο τότε Υπουργείο Εξωτερικών υπό την προεδρεία του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και στην οποία συμμετέχουν αντιπρόσωποι του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, των αστικών κομμάτων και της κυβέρνησης Παπανδρέου. 

Ο φωτογράφος Ντμίτρι Κέσελ, ο οποίος βρισκόταν στην Αθήνα ως ανταποκριτής του περιοδικού Life ήταν ο μοναδικός φωτογράφος της σύσκεψης αυτής. Να πως περιγράφει ο ίδιος τα γεγονότα :

"...Φτάνοντας εκεί κατάλαβα γιατί με είχαν καλέσει. Θα γινόταν η συνάντηση της ελληνικής κυβέρνησης και του ΕΛΑΣ υπό την εποπτεία του Τσώρτσιλ και δεν υπήρχε ηλεκτρικό. Πάνω σ' ένα τεράστιο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί δώδεκα λάμπες θυέλλης που φώτιζαν τον χώρο. Ο στρατιωτικός φωτογράφος δεν είχε λάμπες για φλας. Εγώ, όμως, είχα και τις μοιράστηκα μαζί του.  Οι σύνεδροι μπήκαν στο δωμάτιο. 

Στη μια πλευρά κάθισε ο Τσώρτσιλ, ο Άντονι Ίντεν, ο σερ Χάρολντ Αλεξάντερ (διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο), ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο συνταγματάρχης Ποπόφ και ο Αμερικανός πρέσβης Λίνκολν Μα Βο. Απέναντί τους κάθισαν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με τον Παπανδρέου επικεφαλής. Οι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ δεν είχαν έρθει. Τράβηξα μια φωτογραφία με το φλας κι έδωσα τις δύο λάμπες που απέμεναν στον Βρετανό στρατιωτικό φωτογράφο. Συνέχισα, όμως, να φωτογραφίζω χρησιμοποιώντας τον δραματικό φωτισμό του δωματίου.  

Φωτογράφιζα από την ελληνική πλευρά του τραπεζιού σημαδεύοντας με τον φακό τον Τσώρτσιλ. Μετά από μερικές λήψεις βρυχήθηκε: "Φωτογράφισε τους Έλληνες. Είναι δικό τους το σόου". Πήγα από την άλλη μεριά και τράβηξα μερικές φωτογραφίες. Μετά ξαναγύρισα στη θέση μου και συνέχισα να φωτογραφίζω τον Τσώρτσιλ. Είχα ακουμπήσει τους αγκώνες μου στους ώμους ενός Έλληνα που του είχα ζητήσει να μένει ακίνητος όσο φωτογράφιζα. Ο Τσώρτσιλ έδειξε τους Έλληνες και φώναξε: "Φωτογράφισέ τους!". Με πλησίασε απότομα ένας γεροδεμένος Καναδός συνταγματάρχης. "Τον άκουσες", ψιθύρισε. Φωτογράφισε τους Έλληνες". Τράβηξα μερικές ακόμη φωτογραφίες κι έφυγα. Οι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ δεν είχαν φτάσει ακόμη. Αργότερα, έμαθα πως, παρά την εγγύηση που είχε δώσει ο στρατηγός Σκόμπι για ασφαλή διέλευση, η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ αντιμετώπισε προβλήματα και καθυστέρησε να περάσει τις γραμμές. Μερικές μέρες αργότερα ο στρατηγός Σκόμπι και οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ υπόγραψαν ανακωχή. Η κατάπαυση του πυρός έγινε στις 15 Ιανουαρίου...."

Η σύσκεψη αυτή αποτελεί το αντικείμενο της μιας εκ των τριων νουβέλων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα ενώ τα λόγια του Τσώρτσιλ στων φωτογράφο δάνεισαν το τίτλο του "Το Show είναι των Ελλήνων".
Οι φωτογραφίες και οι μαρτυρίες των νεαρού τότε φωτογράφου Kessel περιλαμβάνονται στο λεύκωμα με τίτλο "DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44" που κυκλοφόρησε το 1994 από τις Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ.

Τα πρακτικά της διήμερης σύσκεψης μπορεί κανείς να διαβάσει στο συλλογικό έργο με τίτλο "Η Συμφρωνία της Βάρκιζας" σε επιμέλεια Παναγιώτη Βενάρδο από τις εκδόσεις Το Ποντίκι 1995.

Σήμερα 70 χρόνια μετά οι "μεγάλες" δυνάμεις και οι "σύμμαχοί" μας επιστρέφουν στην Αθήνα και την Ελλάδα μέσω των παρεμβάσεών τους και των σεναρίων τρόμου που αφήνονται να πλανόνται πάνω μας. Οι εν Ελλάδι φίλοι τους παίζουν των ρόλο του Δαμασκηνού και των φίλιων κομμάτων του. Δεν ξέρουμε εαν αυτή την φορά η κατάληξη θα είναι διαφορετική.Τότε ο Τσώρτσιλ "διόρισε" τον Δαμασκηνό αντιβασιλιά και αυτός με τη σειρά του δεσμεύτηκε ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση «χωρίς τη συμμετοχή των κομμουνιστών», κάτι που τελικά και έγινε.

Σε κάθε περίπτωση ο 'Ελληνες πολίτες θα μάθουν το τι παίχτηκε για ακόμη μια φορά πάνω στην πλάτη τους μετά από χρόνια και ίσως τότε να είναι και πάλι αργά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Ιστορική επιστολή του Αρη Βελουχιώτη προς τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ (24/3/45 )

Στις 12/02/1945 υπογράφτηκε η Συνθήκη της Βάρκιζας. Σχεδόν εβδομηντα (εξήντα εννιά για την ακρίβεια) χρόνια μετά και ακόμη όλοι οι ιστορικοί της εποχής γράφουν και σβήνουν παραγράφους και σελίδες ολόκληρες στα κιτάπια τους. Στο giusurum σήμερα δημοσιεύουμε μια από τις ιστορικές επιστολές του Άρη προς τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Κάποια στιγμή θα δημοσιεύσουμε και την επιστολή του Άρη προς τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ με ημερομηνία 21/09/1943.

-----------------------------------------------------------------------------------------
Προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ   

Αγαπητοί σύντροφοι,  

Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.  

1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.

2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.

3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.

4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.

Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.

5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.  

6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.

7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.

8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».  

9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.

10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.  

11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.

Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. 

Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.  

Εν πορεία 24/3/45  

Συντροφικά Άρης Βελουχιώτης

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

03 Δεκεμβρίου 1944: Μια ματωμένη Κυριακή και μια (ακόμη) μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτού του τόπου

Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια γράφτηκε μια από τις μελανότερες σελίδες στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Ήταν Κυριακή 03 Δεκεμβρίου 1944 όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα που οι ιστορικοί τους έδωσαν την ονομασία Δεκεμβριανά. Είναι η δική μας ματωμένη Κυριακή. Μια Κυριακή που ο λαός των Αθηνών κατέβηκε κατά χιλιάδες στο Σύνταγμα (άλλες πηγές μιλούν για 100000 και άλλες για 500000 λαού) για να πάρει μέρος στο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΕΑΜ και που τελικά αποφάσισαν και έβαψαν στο αίμα (21 νεκροί και 140 τραυματίες) οι κυβερνητικές και Αγγλικές δυνάμεις. Δεν είναι πλέον κρυφός ο ρόλος των Άγγλων σε αυτά τα γεγονότα, ούτε και φυσικά της αστυνομίας αρχηγός της οποίας ήταν ο Άγγελος Έβερτ που υπήρξε διοικητής της αστυνομίας πόλεων κατά την διάρκεια της κατοχής. Μερικές δεκαετίες αργότερα ο γιος του διετέλεσε τόσο βουλευτής, υπουργός, δήμαρχος Αθηνών αλλά και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ο λόγος φυσικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ. 

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά και να να αγγίξουμε άλλα τόσο αλλά δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν τόσο τα ίδια τα γεγονότα όσο και τις πραγματικές τους αιτίες. Κάποια στιγμή σίγουρα θα το κάνουμε αλλά όχι τώρα. Τώρα θα δώσουμε τον λόγο σε μερικούς αυτόπτες μάρτυρες και για να μην μας "κατηγορήσουν" μερικοί για μονόπλευρη ενημέρωση θα παραθέσουμε σχόλια και αποσπάσματα κειμένων ξένων ανταποκριτών αλλά και μια δήλωση του τότε αρχηγού της αστυνομίας .

Ας αρχίσουμε με τον Άγγλο αξιωματικό Μπίφορντ Τζόουνς, που περιέγραψε όσα είδε και άκουσε ως εξής:

«...παρατηρούσα τους διαδηλωτές να καταφθάνουν στην πλατειά κρατώντας τα πλακάτ τους και σημαίες αγγλικές, αμερικάνικες, ρώσικες και ελληνικές. Καθώς η πορεία σχηματίζεται τα μεγάφωνα συνεχώς μετάδιναν τα συνθήματα τους. «Κάτω ο Παπανδρέου» φώναζαν εν χορώ. «Κάτω η επέμβαση», «Να δικαστούν οι δοσίλογοι!»,,, Στάθηκα έξω από το καφενείο του Γιαννάκη, το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου που στεγάζει τη διοίκηση της αστυνομίας... Με κατάπληξη διαπίστωσα ότι οι αξιωματικοί κρατούσαν όλα, έτοιμοι να πυροβολήσουν... Η πορεία πλησίαζε: άντρες, γυναίκες και παιδιά, βάδιζαν σε γραμμές ανά οκτώ ως δέκα... Η διαδήλωση δεν έδειχνε τίποτε το απειλητικό... Την προσοχή μου τράβηξε πάλι στο μπαλκόνι μιά επιτακτική φωνή που έμοιαζε σα διαταγή πυροβολισμού...» «Αυτό που συνέβη εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο απίστευτο που, προς στιγμή, νόμισα πως παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία... Οι αστυνομικοί άδειασαν τις σφαίρες των όπλων τους πάνω στους διαδηλωτές... Άνδρες, γυναίκες και παιδιά... έπεσαν στο έδαφος, αίμα ξεπηδούσε από τα κεφάλια τους και τα σώματά τους, βάφοντας το δρόμο και τις σημαίες που κρατούσαν... Οι πυροβολισμοί εξακολούθησαν να πέφτουν, αντηχώντας ανάμεσα στα ψηλά κτίρια, και μεταξύ των ομοβροντιών ακούγονταν ξεφωνητά τρόμου και κλάματα πόνου καθώς το πανικοβλημένο πλήθος έπεφτε πάνω στα ματωμένα κορμιά. Οι αστυνομικοί έμοιαζαν πια να φοβούνται να σταματήσουν τους πυροβολισμούς και το θέαμα πρόσβαλε το αίσθημα τις ευπρέπειας κάθε Άγγλου που έτυχε να το παρακολουθεί...
«Όσοι από τους θεατές βρισκόμαστε στη γραμμή του πυρός περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή το ΕΑΜ να απαντήσει με όπλα. Πάνω στη σκεπή των κεντρικών γραφείων του ΚΚΕ, που βρίσκονταν στην πλατεία, υπήρχαν πολυβόλα, τα οποία μπορούσαν να γαζώσουν ολόκληρη τη γειτονιά με καταιγιστικό πυρ. Το ΕΑΜ όμως περιορίστηκε σε βρισιές και απειλές. Δε νομίζω πως υπήρχαν οπλισμένοι διαδηλωτές. Η οργή του πλήθους ήταν τέτοια ώστε εάν ήσαν οπλισμένοι θα είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος εκείνη τη στιγμή»


Για να δούμε και πως έβλεπε τα γεγονότα ο αμερικανός δημοσιογράφος Λήλαν Στόου, σε ανταπόκρισή του, που μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό της Νέας Υόρκης:
«...Πριν εβδομάδες, ο αμερικανός ανταποκριτής Μ.Φ Φόντορ του «Ήλιου του Σικάγου», ο πιο πεπειραμένος από τους ανταποκριτές που βρίσκονταν στην Αθήνα, δυό φορές επιχείρησε να προειδοποιήσει την κοινή γνώμη. Οι δεξιοί, έλεγε, θα προκαλέσουν ένοπλη σύγκρουση που θα επιτρέψει στον Σκόμπυ να κηρύξει στρατιωτικό νόμο. Όμως και τις δυό φορές, οι Βρεταννοί λογοκριτές εμπόδισαν τον Φόντορ να στείλει τις ειδήσεις αυτές. Η σύγκρουση ήρθε πραγματικά και ήρθε από την αστυνομία της δεξιάς...»


Και ας τελειώσουμε (προς το παρόν) με όσα απεκάλυψε  ο Άγγελος Έβερτ μερικά χρόνια μετά, σε άρθρο του στην εφημερίδα Ακρόπολη: «... βάσει των υπεύθυνων διαταγών, τας οποίας είχα, διέταξα υπευθύνως την βίαιαν διάλυσιν ... των διαδηλωτών...» ("ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" 12/12/1958).