O Ροΐδης μεταφράζει το 1877 «Το πάθημα του κυρίου Βαλδεμάρου» του Πόε. Στο εισαγωγικό του σημείωμα με το οποίο συστήνει τον μεγάλο Αμερικάνο συγγραφέα/ποιητή στο Ελληνικό κοινό αναφέρεται στα προβλήματα επικοινωνίας που αντιμετώπισε ο Πόε με τους συμπολίτες του και πως κατάφερε να τους "ξεγελάσει".
«Ο Πόου δια του κοσμογονικού αυτού ποιήματος «Εύρηκα» και πλείστων άλλων σπουδαίων κριτικών άρθρων επειράθη να αποταθή εις την διάνοιαν των ομοεθνών του, αλλ’ αύτη απορροφωμένη ολόκληρος υπό βιομηχανικών συνδυασμών δεν είχε καιρόν να προσέχη εις φιλοσοφικάς θεωρίας. Απελπισθείς εκ της διανοίας εδοκίμασεν έπειτα να αποταθή εις την καρδίαν αυτών διά του «Κόρακος» και της «Λιγείας» και άλλων απαραμίλλων διά την λεπτότητα του αισθήματος και την μαγείαν της γλώσσης αριστουργημάτων.
Αλλ’ ούδ’ εις ταύτα έλαβον καιρόν να προσέξωσιν οι Αμερικανοί, παρ’ οις η καρδία ολίγον κατέχει τόπον υπό τον αριστερόν μαστόν. Βαρυνθείς τότε ο ποιητής να παραβαίνει το ζ’ εδάφιον του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου παραθέτων φιλολογικούς μαργαρίτας εις τους ομοεθνείς του, απεφάσισεν να προσφέρει αρεστοτέραν εις την γεύσιν αυτών τροφήν, ήτοι παραμύθια ούτω πώς όμως διασκευασμένα, ώστε δημοσιευόμενα εν σοβαρά εφημερίδι εξελαμβάνοντο επί τινα καιρόν ως αληθή γεγονότα και ετάραττον και των πλέον παχυδέρμων τον ύπνον και τα νεύρα.
Η ακριβής του ποιητού κατοχή πάσης μαθηματικής και φυσικής γνώσεως παρείχεν αυτώ την ευκολίαν να ενδύη τα κυήματα της φαντασίας του δι’ επιστημονικού ενδύματος ούτως αρμόζοντος και ευπρεπούς, ώστε το δόλωμα έδακνον ου μόνον οι κοινοί ιχθύες, αλλά και πλείστοι των κολυμβώντων εις τα διαυγή νάματα της επιστήμης».
Εμμ. Ροϊδης, «Εδγάρδος Πόου» (1877): Άπαντα, (επιμ.: Άλκ. Αγγέλου), τ.Β’: 1868-1879, Αθήνα, Ερμής, 1978
